장음표시 사용
361쪽
B. παλιν δὲ υ πόμνησόν με, πω e. J Haec verba, vulgo vnn eum aequentibus πρὶν αν κτ. I. Socrati tributa, Phaedro adscribenda ess8 primus vidit Schleierm. Et sic codices aliquot. Nox Bois l. et alii nonnulli vitiose tali. κα τ' αὐτο τ ε ἐν δ ρ. J Sic codd. optimi atque plurimilOCO Uulg. κατ' αὐτο γε re., quod Sipyli. mutatum volebat in κύε'αν τυ γε n. Dein pro κατ' εἴδ' Bodl. Vat. Ven. E Par. DT. κατίδη.
φυοιπαι scribendum putet, lite item intelligas εἰσί, quae tam euratio paullo durior. B. κατα ταυταJ itidem, pariter. l . εἴτε Λήs ἰας ο τ ι c ἄ λ-λοζJ Sic si post εἴτε illatum De Re p. IlI. p. 533. B. Lμgg. V. D. 739. D. Aristo pii Niibb. 272.
sqq. Alia suppedita hunt Seliae-s r. Meleti. p. b. LObeck. ad Aia c. p. 245 sq. incolis ad Achiil. Tat. p. 946. Intelligitur vero alius aliquia, Lysiae similis, id quod ex ipAn Aρntentiae ratione facile intelligitur.
ad explienudum vocabuli δ' to- πη vim et potestatem. Quippe τὸ δη ισσω γοά ρειν eernitur in eo, ut quis legum formulas componat eoque scriptionem Πολιο-κὴν exhibeat. Nam leges sunt σνrriasu μαια πολιτικα, ut p. 258. A. itaque non haerendum in isto νόμ νυς τιθείς, quod Schlei-er m. pro glossemate habebat. non dissentiente H e in dor fio. Nam prius pnrticipium modum et rationem alterius indicate indem er Ges et se et ebendet ne Sta alas christ versa st. Proxima verba, in quibus Omnem a ntentiae vim PO- sitam esse liquet, Proprie de omni scriptionis genere accipienda videntur. Nam ego si quid video, res ipsa tinne sere postulat sententiam: ita ut si hi persuadeat scriptionibus suis insignem quandam iii esse firmi intΘm est perspicuitatem, quum tam n iuiis veri dμsideretur scientia pleognitio. linque rem si ad n nuου-
362쪽
Flor. g. h. O. Vind. 7. Mon. correctum. Mox Λ habet ιαυτω pro ιν αυτ p. Par. P. ἐν Ita Dr a. sim exigimus, hoc sere modo
nisi suppeteret etiam alia difficultatis tollondae ratio. Legμndum enim eum codd. quibusdam να- οῖ vel αὐτ97, ut sibi pro suis libris dictum sit. Ceterum καὶ nlite ιιεγάλην perperam dol0tum ivit it e i ii d o r s. Est enim idem sere quod καὶ et αυγα.
quo v. Se haesor. ad Greg. Cori tith p. 985. Ad ἐγου ονος -
σα γένειαν int. ει ναι vel Oυσαν.
um De Λpollodor. heredit. G 3.
363쪽
ἔκαστου παιδιαν τε ἡγουμενος πολλην αναγκαῖον εἶναι,
καὶ ουδενα πω ποτε λογον ἐν μετρω ου δ' ανευ με ἐτρουριεγαλ ς αξιον σπουδῆς γραφηναι Ουδἐ λεχθῆναι, cucoi ρα si δουμενοι ανευ ανακρωεως καὶ διδαχῆς πει - 278 θους ἔνεκα ἐλυθησαν, αλλα τω οντι αυτῶν τους βελτέστους ridorουν υποανησιν γεγονέναι, ἐν M τοις διδασκομἐνοις καὶ μαθήσεως χάριν λεγομένοις καὶ τιμονm γραφομένοις ἐν φυχν περὶ δικαέων τε καὶ καλῶν
pto de quacunque re sermone necessario multum lusum in osse arbitratur, nec unquam ullum sermonem versibus vel sine versibus multo dignum studio scriptum putat aut dictum esse, sicuti ρα quυδοι - μενοι illi sermon sta nulla
adhibita disquisitione et explicatione persuadendi
cauan recitari consuquerunt; sed revera optimos eorum scientibus recordationi in servisse etc. in his verba: ως οἱ ρα ipWδουριενοι - ἐλαμηnαν, nescio cur interpretibus tam multum negotii creaverint. Continent enim explieationem praecedentia οὐδὲ λεχθῆναι. Νam quum Socrates negavisset ullam unquam orati nem magno dignam studio scriptam aut dictam esse, alterum hocaecuratius erat explicandum. Monet igitur hoc de iis tantum
valere Orationibus, quae sine accuratu rerum pervestigatione recitnrentur eo tantum consilio, ut efficeretur aliqua persuasio. Quod nemo est quin videat de orationibus sophisti eis et forensibus esse Becipiendum. Quippellae necessario erant ab iis sermonibus discernendae, qui sια- θησεως χαριν, ut deinceps ait,
364쪽
B. Οὐτος δὲ ὁ τοιουτος ἀνηρ κ. J δια BDΝOP. Flor. g. V Ind. 4. Μnte. καὶ συ τε Flor. g. h. Vind. 4. 7. α. ΝΡ. και συ γε, quod iam non probaverim. v. Enn. Deinde Vett. editt. καταδανχες, quod est in uno Par. G. et Flor. a ideoque reete mutatum. Quamquam legi videtur etiam in Bodl. Pro vulg. ἐς το Ν. e Bodl. AIISDOP. εἰς recepi. Porro veti. editt. καὶ Μουσῶν η κουσα ιεν Sed Bas. 2. cum Flor. a. b. c. g. h. i. Vind. l. 3. 4. 6. 7. a. alii μουσειον. Bodl. Vat. et Ven. II. μουσι or. Vulgatam lectionem ne unus quidem liber tuetur. instituuntur atque philosophis digni sunt. Quae si probabiliter disputavimus, nemo iam erit, qui aut eum Astio totum hoc comma tanquam ingenii male sani laetum abiiciendum. But eum Schleiermachero et Heludorso ooοι pro ως οἱ legendum rensent. Ceterum ἀνάκρισι , quae proprie in iudicio habebat. locum . eum He in dorsio intelligenda de disquisitione et Censura orationum. Aιδαχῆ cutem refertur ad eos, qui douent, qua quidque de eausa d xerint et explicaverint. P. 278. μαθήσεως χαρεν λεγομένοις - J h. e. in philosophis orationibus. Mox aut
dorsio corrigendum, aut ἐν sunditus delendum, quandoquidem in eiusmodi repetitionibus sola praepositio sine pron Omiue atare non potest. Ut n e k et in an n us pro ἐν suffieit λόγοι , quod vel audaciae nomine displicet. Νο- bis assentitur Hermannus et Hirschigius. Ceterum To ἐναργὲς respondet etsi σαφηνεία, ἔδτέλεον autem τῆ βεβαιδεητε,
ipso in v entus. B. o Deto ς δὲ ὁ τοιουτος α ν η e J Post longiorem verborum ambitum subiectum demio insertur pronomine ουτος iterata
365쪽
κο υσαμεν λ o r ω ν l uua u- quam neutiquam spernendum est, quod legebatur vulgo, κ -τα'Mντες, de qua ratione V. ad p. 256. C., tamen duntem codicum auctoritate recipiendum duximus ἰOrg. p. 481. l . τυγ
qip. Helen. 828. n εἰσαι et ε δ' ἐκ γῆς διορίσαιμεν ἄν πύδιι; ubi vel metrum prohibet, quominus πεί
positum non habet in proximis quod ipsi respondeat. Enim
vero mutatur deinceps tonoro rationis, quandoquidem infra Sect. E. n Socrate pergitur sie: ἔαDrαTοίνυν πιυ Dαίουν φραζε r eui
C. ποίησιν h. G. musicis earentem modis. F. A St.
niae lieri coniectura, RCribendum putantis σε χλόγοι e. Vulgn- tum ita tuetur Λ s t. . ut λόγοι eoncretum dicat pro orationum vel scriptionum gener8 poni: in ei vili dicendi ac scribendi genere.
Jung schr ei te ud, explorare, institueras en, de quibus scripsit. Est enim ἔλεγχος snepe quaestio, exploratio. Similiter dicitur εἰς λύγους ἰέναι, uti r Ver hand-lun g s chreiten.
366쪽
C. Graccho p. 83b. B. ἀπέδειξ.
ubi plura Hem sterii. Deinde non est cur scribatur uoνια δεῖν λεγεo9αι, sicut Olina Heiudori volebat, qui tamen postea ipse auam retractavit sententiam ad Phaedon. p. 9 i. B. Videlicet inde a verbis εἰ μὲν εἰδως recta Orditur oratio, ut ΝFmphae ipsae loquentes introducantur. tu quibus ne quis ἄτι vel ως desideret, eiusdem generis exempinsunt De Rop. V l. p. 492. E. Sophist. p. 231. C D. Politie. p.
293. C. Mox ne quis tentet oυ-aoι Τωνδε. consertitur Hipp. Mai.
p. 297. E. Theaet. p. ib6. E. P. 16 l. B. Craiyl. p. 393. B. De Rep. II. p. 373. E. IV. p. 43,. E. collat. anno t. nil Phileb. p. 13. C. et ad S=mpos . p. 189. B. Hinc iam De Republ. l. P.
331. B. ex Par. A. pro αiλ' ου τοι παπιι ανδοὶ legendum puto αλλ' ου tι π. a. Sensus horum verborum hic est: Si quis oratorum, poetarum. legislatorum, eorum quae scripserunt redderispotost rntionem idoneam. is non ornior niat poeta aut legisIntor est nppellandus, sed alio dignus vi lotur nomine. Νam etsi snpientis quidem nomen maius est et excelsius, quam quod tu hu-mn in m conveniat imbecillitatem, tameti philosophi nomine erit ornandus, quippe qui incensus sit sapientiae studio. Philosophi uomen primum a Pythagoreis inventum et frequentatum esse
docebunt quae disputarunt in typ. ad Cic. Tuscul. V. 3. et Mytten hae h. Bibl. Crit. Vol. II. T. lv. p. 118 sq.
367쪽
αν tu κατω ia r ρ εφ si ν I Sic optimi et plurimi libri. Vulgo ανω
E. ι ν δίκη noti J ἐν Bodl. nliique non pauci omittunt, protinutilius Turicenss. Sod excidit ἐν propter syllabae proximne exitum. Rerte vero nuper no v e Bodl. 21IIΝΟΡΤ. Flor. g. Vind. 4. T. α adiectum. ειν et νγ ν ἀκριβειπάτην ἐπιστημην ζ'-ογκη. Pythngoricam sententiae originem produnt Cicor. Tus. V. 3. Dion I Rert. ROO m.
quam illustravit ric hae ser. Ν - leti. crit t. p. bi sq. Legitur formula etiam Tim. p. 25. E.
et re- J Eum, qui omnes ingenii vires μxhauserit in confnrcinandis scriptionibus fiuis, neque quidquam praeterea in promtu habeat, quod iis issem de rebus disputet, non philosophi. sed poetae, rhetoris et legis a toris
nunc dicitur qui prae consilii inopia rem huc με illuc versat, ni tandom aliquando aliquid extricet et perficiat. Ceterum modo
etiam τί πῶς iin dici, ut duplex eiusdem sententia B ambitu interrogatio concludatur. Plii leti. P. 58. A. ou δὲ Τί πως, ω LIρωτα γχε, διακρέ' in ἄν ς Eurip. Helen. 873. 'Ελένη, τί τἀμαnως II Urtosmara; Quippe maior esernitur in pronomine si
368쪽
Τί δὲ Ου; π. z r. J συ δὲ εἰ IIDNOPT. Vind. 2. 7. in Vind. ae. ost συ δὲ τί ποι oεις; Iso κρω et η τόν καλονJ V. 'IoOχρωτην. Alteram formam Prne tinerunt Bodl. ΓΛΠDGOP. Vind. l. P. 279. ἔτι τ ε ξθε ι γε , κωτέoωJ V. δέ, quod a Bodl. aliisque multis emendatum. vis oppositionis lacta aliqua reeitationis interstitione. Deinde οὐδὲ γὰρ οὐ n ita accipiendum, ut prius ad universam sententiam sive ad verbum, posterius ad Τον
lagor. p. 331. E. 'Is o κ ρά τη τ o ν κ αλ o νJ Isocratem suisse lamiliarem ac discipulum Socratis praeter alios testatur Anonumvs in Vita Isocrat. editioni Guil. Din dorsi praemissa P. VII l. Nec pro cto negari potest eum Socraticae disciplinae documenta in scriptis suis satis manifesta reliquisse. Quocirea Plato iuvenem oratorem, de quo optima quηeque propter philosophiae studium speraret, non dubitavit opponere Lysia es, qui quod ille habere videbatur in se utique desiderari passus est. Sed doliis satis videmur exposuisse in Prol egomenis, quae consul But, si qui de iis plenius edoceri Cupiant. Ceterum totum hune Io- eum Latinum iacit Cicero orator. c. 13.
P. 279. αμείνων νῆ κατατους αερὶ A. J Cicero l. e. Maiore mihi ingenio videtur esse, quam ut cum Lysias orationibus comparetur. De κατα ita usurpato v. Matthiae G r. p. 843sq. Non minus notum τους περὶ Λυσίαν λόγους per periphrasin poni pro Lysiae orationibus. Quod vero Isi erates dicitur non esse cum Lysiae aeriptionibus compnrandus, quum proprie dici oporteret, tantum esse in Isocrate ingenium, ut eius orationes neutiquam eum Lysiae orationibus componere liceat, miramur sane Stephanum
in hoc genere loquendi haesisse, quod et Graeci et Latini magnopere frequentarunt. eis. ad Protagor. p. 358. D. Sympos. p. 2l8. E. de Rep. VIll. p. bb4. D. De Latinis praeter alios disputavit Heus inger. ad Cicer. Ome. I. 22, 7., qui cum hoc loco
369쪽
B. Tσοκραrει Bodl. GIa' DBCl ΕHT. r. ἐξαρογέλλω, quod Vορgelino auctorμ rdiderunt Turice. ιξαγγέλω DG. Rectissime Vat. A i:αγγελω, ut vulgo seriptum legitur. ε υ ξανι ένω πρέπει J V. ευξαμένω error . Hermannus tamen propter sil bsequens μοι tuendum censet. apte contendit Cic. de orat. I. 44. si cum illorum Lycurgo et Dracone nostrasi eges c O n ser re volueritis. πλεον gi ri te ί ὁ ω ν δ ι ε ν - γα o ι J Breviter dictum pro vανδρες παίδων. v. Matili in e Gr. 9. 453. ann. l. p. 10l6. ed. 3. Cic e r o I. c. si, q lI u m RE-tate processerit, aut inhoe orationum genere, evi nunc studet, tantum quantum pueris, reliquis praestet omnibus. Ex qua interpretatione Berg mannus
p. 3ll. acribendum coni. πλέονε παίδων α na ον των δλλων διεν γκ κ.τ.λ. Lentus etiam hune in modum correxeris: πλέον
m. Sed non opus mutatione. Apte Steptin n. comparni Epist. lv. p. 320. C. προς κει πλεον ῆ παί-
Ion κρατοι Ad Ου δ ' ἐκεῖνα nppnret ἐξαγγελεῖe osse intelligendum, quod dictum sit pro imper livo. ευξ μήνω πρέπει J Πρέπειν eum necusativo et infinitivo iunctum, ut Protagor. p. 3l2. B. Sympos. p. 196. E. Phnedon. p sit. ιλ. Sophist. p. 230. quae con structionis Oxompla iam attolli A s t i v a. Unde orta sit lectio
vulgata ευξαμένον, vix est Cur monen mus. Etenim putarunt eritici ob ingoquens μοι Soerntem nun pro utroque, sed pro se solo preces sacere. Atqui fas tamen putat esse, utrumque preces sundere. Unde deinde Phaedrus: ἐμοὶ rαυτα σε, - χον. Mirum igitur accidit, quod nuper etiam
Hermunnus cum voege- lino numerum singularem ευ- αμεν ' tueri conatus eSt. -
370쪽
ὰλλα, ἴσοι τῆ δε ct ν ο ἰJ o Dr. Flor. g. h. Clem. Alex. Stroni. II. p. 368. A. ed. Sytb. δοοι ἄλλοι. ξωθεν δὲ o ναὶ τἄξωθεν, quod e Bodl. Flor. a. e O. I ADCEFGH. Clemente mutatum Nonnialli Uω habent. commodatae sunt Bd argumentum, quod adhuc Socratis sermone illustratum est. Quod enim orat, ut intus in pectore gerni pulcritudinem, eique concordentPxterna bona, si quae possideat; eo significat, nisi fallor, non externum splendorem inanemque speciem capi nri oporteret, sed
veram animi virtutem esse eOmparandam. Quis ipso carpitur Lysias, quem antea iudicavit
inanem artis oratori ne laudem nucu PBri, vern sapientia esse destitutum. - αγειν καὶ ιρ ι ρ ε ι ν
nunc simpliciter est serre, por- in re, ut He in dorsius docuit. κοινὰ γὰρ τα των φlλων J
Pythagoricam proverbii origin mngnoscunt etiam alii. v. Ritteratius. ad Porphyr. de Vit. Pythag. p. l99 sq. ed. Κiessi. Deier. ad Cic. Ossi c. T. I. p. l24. Ceterum Sc linei de r. Bd Polit. IV. p. 424. A. Scholiastam ait lioc loco legisse τα φίλων, ut ost Lysid. p. 207. C. Logg. V. p. T39. C. de Re p. V. p. 449. C. Et sane ita apud Rulmkenium
scriptum exstat. Veruntamen codd. hic utrumque articulum abunde tuentur.