장음표시 사용
341쪽
D. οἱ 3ιὸν et o sol δεJ - V. utrobiquμ τε ιοῖ ν/. Bodl. Toῖnι. quod liabent etiam alii bene multi nec ii spornendi libri. Atqui τοῖ κωὶ τοιοι R. TDιοι ' TOPO Ponitur ut nostrum d ns s. dna, clie u. die, in ex Θmplis ali rendis. in eiusmodi autem sententia qualia luiee est, neutiquam locum liabet. Recepit tamen Hermanu. τουτω ν δὲ δῆ δ. J δη, nuper e Bodl. 21 IID GOPI . a Hek pro additum, hahet etiam Flor. h. Vulgo loco pius orioa legebatur. Nox H in sors. o Galeno it dit τοιόνδε δὸ εκαστον r sed copula non opus. Vind. α. καὶ τοιόνδε ἔκαστον.
οἱ μὲν πυν τοιοίδε J ουν oni. Bodl. AG P. et pr. II. Μoxις τα T. AIID GO PT. Flor. g. h. , quod passim apud Platonem reperitur; v. Schneider. Bd Remp. VOl. 1. Praes. P. LV. Cons. P. 278. B. Malui tamen εἰς lio e loco tenere, quod servat etiam Bodl. De Rep. IX. p. 580. D. δέξεται oν - ξυνωνJ Post ξ ex prae-- καὶ et Φαν απόδειξιν. cedenti δεῖ commode repetasa ναγκαιον ἐστιν, de quo loquendi D. Tos α καὶ Toom - J Da genere explicavimus ad Rei-Rep. lv. p. 438. A. τον δὲ τοίου publ. VI. p. 490. Λ. eonc supraue et oto v. ibid. p. 429. B. η τοίαν p. 245. E. Quippe hoc, nisi tal- αυτην η τοίαν. Significat lor, dicite alioquin nee eas videlicet in universum pro di- est eum nondum plus t versis animi hum Ani generibus nere quam ipsa illa prae- etiam diversa exstitura esse ora- eepta, qu ne anten nudi Fe-tionum genera, ideoque diligen- rat, quum magistri institer explornri oportore, quale di- tu i ion i inter eas t. Ex litacendi genus unieuique aptum vero liquido apparet αυτῶν enfictait et accommodatum: nee vero tenendum, quod quia refertur ad satis essε haec omnia ratione λόγοιν, sola illa praee epta per sane disciplina percopisse; debere intelligenda esse indicat ne quo etiam neeed Ere ipsius vitne re- rum idoneo rerum usu coniunet . rumque usum, ut atatim intelli- VOe. τοτε est antea, pertinet-gns, quid singulis locis, tempO- que ad institutionis praegressa Eribus, hominibus conveniat. Re- tempus: quem usum non ESsespexit locum Platonis Plutar- adeo rarum docebunt quae serichiis. Vii. Pericl. e. tb. psimus Dd Protagor. p. 32b. E.
342쪽
χη - J quum vero idoneus est ad indicandum, qualis a qualibus in persuasionem adducatur, Pr ne sentemque plane perspiciens sibimet ipsi potest demonstrare hunc esse et hanc naturam, de qua tum, quum audiret magistrum, sermo erat, nune re Vern esse Praesentem, eui hae orationea hoc ce modo sint adhibendae, ut huiusce rei essi elatur persu Esio; haec igitur omnia quum iam tenet, praetereaque adiunxit opportunitates, quando dicendum sit, quando inhibendum, item qu
breviloquentiae, miser B-tionis, vehementiae, eeterarumque 'rationis sormarum opportunum pariter atque inopportunum tempus internoscit; tum pulcre persecteque ara eius est Bbsoluta, nee vero prius: sed quam eun-que istarum rerum omnium aliquis in dicendo vel docendo vel scribendo praetermisit, quum tamenae ex arte dicere prosite tur, qui ei sidem habet nullam, huius potior sententia est i lia ilia ταυτα δὲ cum vi interpositum, quem usum loquendi ad Phaedon. p. 78. C. tetigimus. Unde patet nihili esse, quod Galenus suppeditat rαDetra dii. Transit vero Socrates
343쪽
B. ἴ Tici ναυτιον t ι ς l T. τις αυ rῶν, invitis codd. tantum non omnibus. C. T co ν περὶ ταυτα T ων J r ων nuper accessit e Bns. 2.per nna coluthon ab ἴταν cum coniunctivo copulato ad usum participiorum, qu ne cum verbia στὶν ἡ τέχνη ἄπεWλγασμένη eo- haerent: in quo non est cur onsendamus, quandoquidem neo ςλαβόν ra κιλ. idem significat, quod ozαν υνγ ei. Verhum κρατειν de eo, qui potiorem verioremque sequitur rationem, intelligendum, ut alibi νικῶν in sormula v 0υὶ νικιε γνωμη et Si milibus. Aes eliyl. Pers. 725. λόγος κρατεῖ su ρ νῆς. Sopi . Ai. 125 l. αλλ' οἱ φειον υν Ιες ευ
B. φ σε ι ἔσω ς o συγγρα- τευς -J li. e. ille artis scriptor, de quo adhuc disseruimus. - δοκε i o υτ ιυς κ τ λ. , v i d e- turne hoc ce nn alio quOpiam modo trnis ita probanda esse η Ita enim ἀno δαε- σθαί τινος usurpari solet. v. ad
Phaedon. p. 92. A. Reipubl. I. p. 329. D. Ri.
φονταJ Formula nunc adiunctam habet notionem sedulitatisae diligentiae. Sic Thenet. p.
λόγον βασανίζειν. C. Irνα ιιῆ ματην noλλῆνω ncidit Tertia verbi persona ponitur, propterea quod pronominis indesiniti vis et significatio comprehenditur in verbis: χρη
Criton. p. 49. D. Λ pol. Socr. P. 29. A. Sympos. p. 187. E. Rempubl. V l. p. 506. C. al. Istud ἀπί i, pro quo quis legi malit
ανοὶ, est abeundo conterat s. consum At. - Audacter H e r m.
de suo dedit αἱρῆ. Bodl. περιίνι. Ἐνεκα μὲν πειρας J quantum quiὸem ad conatum
attinet; at res non aliunde est sua pens R. F. Rd Rem P. I. p. 329. B. - νον γ' ouaως,
344쪽
S liOl. λυκον ρῆ πια - ἐπὶ του καὶ λογοις καὶ ἔργοις ἀδικοδυος. Pholius Lex. s. v. Kωὶ το Toυλυκου paullo alitor explient. sed minus recte. Spritontia est: vel pessimi oratio do sensionis caussa institu in nudienda est. Proverbium sortasse exi fabula aliqua Aesopica
1 . D αιτι τοίνυν - J I i- eunt igitur nihil oportor sista tantopere iactari nullonge repeti longis ambagibus. Censent enim non Neis ritatem , sed verisimilitudinem Oratori esso sequendam. Apte compnrut Λ st. Sympos. p. 222.
πα ore πασι ra ρ - J Structurae tenor pnrenthesi accommodatus, quum esse deboret Οὐ- dis δεῖν εω ειν κτλ. Sed non rara est haee constructionis confusio nut, si uin vis. attractior
vidμ quae scripsimus ad Plii leb. p. 20. l . ad Eiithyphron. P. 4. K. et quae exposuit Κruger. De Attraction. p. 468 sq. Apud Horodotum nihil frequentius. v. lihr. l V. e. b. in . ibique Vesae- lingium. Nec tragici hae li-
Ρliocl. Λ uti g. 736. Quid quod nec Latinis scriptoribus, quos constat in hoc gener multo suisse Grupeis severiores, haec loquendi ratio fuit incognita id quod sat multis ex0mplis demonstrarunt He in dors. nil Ciceron. de Nat. lyeor. p. 208. Deier. ad Osrie. l. 7. P. 50. Quocirca mirari licet magnum B e n il e i ii in a veroni, Prrasse annotat. ad Terentii
345쪽
γουσιν οἱ περὶ τους λογους τεχνικοὶ προςποιουμενοι εἶναι ' ανεμνησθην γαρ , Ora ἐν του προσθεν βραχέως του τοιουτου ἐφηψάμεθα, δοκεi δἐ τουτο πάμμεγα εἶναι ταῖς πεδεὶ ταυτα. Ma. Ἀλλιου μῆν τον γε Τισιαν αυτον πεπατηκας
bat, de eius consilio velle eae sacere, ubi ille senstra coniectatr id aiebat- vellea eae sacere. Non m Bais mutanda sunt quae leguntur Adelpli.
IV. 5, 14. Ut opinor, hannon non se tΘ, et certo a cio, quae Latine dicta esse nimis confidenter vir summus videtur nρgnvisse. E. ο υ δ ὲ ναρ αυ τ α π α-χθεντα - J fide in dors. αὐτατα πρ. Scripsit, ii c. sensu: ne
saeta quidem ipsa interdum in iudicio proferri
debere. Speeiosa sanct coniecturn, nee tamen necessariη.
Qnippe αυ est etiam, poniturque propterea, quod facta superioribus quodammodo Opponuntur. Vulgatum otiam A t. tutatus est. λέγοντα - δι et OvJ Η. e. τον λέγοντα δεῖ διώκειν; de quo genere structurne V. GON. P.
bl 2. D. Criton. p. 49. A. rel. eone He in dors. ad h. l. A st. ad Sympon. p. 245. Krsiger. ad Dionys. Hal. p. 289. in typ. ad Xenoph. Me m. lI. 6, 26, ill . 9, 1. Matilii Re Gr. 9. 447. R.
Formulam noua χαίρειν έαν, multum valere i ubere. h. e. pi' ne non eurnr , praeter alio
illustraverunt He in dors ad Thenet. p. 44 l. Valeke n. nil Eurip. Hippolyt. V. 113. P. 273. Aυτα γε - δ ιελε- λυθας J Recte fide in dorsi uaripsa illa protulisti, h. e.
346쪽
PII AEDRUS. P. 273 St. 199 Ti γὰρ αλλος
eum Bekkero e Coislin. eorreximus. eis. Fisclier ad Plinedon. p. 262. pt ad Uel Ier. gr. Gr. Τ. ll. p. 446. δειν ιυς γ' νοικεν J V. δεινος, quod ex optimis plurimisque codd. ll. correctum. Bodl. δεινω ' μικεν, ut est etiam in Vat. Ven. Par. D ΝΡ.
in quo displicet, quod Socrates dicitur Tisiam ipsum graviter trivisse; quod unice in Phaedrum
aet. p. 166. C. Gorg. p. 46T. A. p. 482. A. p. b08. Λ. Protag. p. 33l. E. Alia huius usus exempla collegit Myttenti ne h. ad Plutarchi Moral. I l. p. ilT0. Kαταχρήσω θαι positum , ut Phae
teri praebere convine n diopportunitatem, ut G Org.
p. 474. A. Vult igitur Tisiae praeeopta id ei licere, ut . qui plus Dissilired by Cooste
347쪽
τέχνης λογων λέγειςJ Flor. g. h. Vind. 4. Par. DP. et ex corr. O λέγοις, quod edidit B exher. o Ie νυν δὴ δὐ λθ. J Quod vulgo deerat δῆ, nuper eodd. reddiderunt Mon. Vind. l. 3. b. 6. α. Flor. a. Par. BCDΗΝP. Cois l. Ven. Σ. alii. Bodl. tamen et qui cum eo faciunt libri Vat. et pr.
Ven. II. videntur ignorare; unde δ' rursus delevit Hermanii. salso ille contendens νυν pro νυν δὴ usurpari solere, quod praeter rem et veritatem ita statui nobis plane persuasimus. E. OD μ ε no rε κτοσηται J ΕΚΝΟ. Vind. 4. T. α. Flor. g. valeat in verisimilibus comminiacendis, is denique causam vincat. ono θεν χαίρει ὀνομαζο-
terpe Ilata oratio deinde continuatur; unde abrupti sermonis signum apposuimus. τυγχανο ειεν λέγον et ες JΝon dieit λεγομεν, sed et 'Nχάνοριεν λέγοντε , quasi casu et sortuito in eam sententiam devenerint. Ad praegressa compara Gorg. R. 458. B. πάλαι γαρ Io , res ὶν καὶ υμας γλθεῖν, ἐγώ τοις na-eodo ι πολλα ἐπεδειξά 'ir.
indieativo utitur, quin simulat se in ea esse opinione, ut Tisiam Ionge aliud quid de arte oratoria statuere existimet, B tque in arte Sua exposuerit. Conatructionis genus illustravi ad Apol. Socrnt. p. 25. n. Gorg. P. 4b2. D. Protagor. p. 33l . C. Quocirca nolim iam λθοις praeserre, quod in paucis quibusdam codd.
E. ου με nore κτεσηται JV. ad Rem p. VI. p. 492. D. ἔν οὐχ ενεκα του λέγειν - εἰς δυναμινJ Praeclara sententia. Sapientem enim ait non eo consilio illi operam Esse daturum, ut coram hominibus dicere aut cum iis agere possit,
sed potius propterea. quod ipsi hoc sit propositum, ut diis grain
et dirat et sapiat. Quotusquisque eorum, qui nostra aetate
348쪽
κρα η περίοδος, μὴ θαυμάσης ' μεγάλων γαρ ἔνεκα
MOn. κτήσεται, quod propter meliorum librorum auctoritatem nunc non ausim recipere; placuit tamen Bekkero et Astio. Οἱ σοφω et εροι ἡ orJ limo ν om. Bodl. Vat. Par. T. et pr. Ven. ll. P. 274. σμοδουλοις δε ῖ χ. J V. 43εων, νιn Oian δουλοις. Sed istud perabsurde intrusum, ut vidit Heludiar ; quanquam is postea nis Phaedon. p. 27. scribendum coniecit: Eo γὰρ δὴ αρα - μῆ ομοδ. δ. x. Multi libri: ἡ; ιιῶν xi ομ. unde mi etiam ningis suspectum. Recte illud in ind. α omissum est.
homile tieen trAetant, tam magni seo do hae theologiae parte sen
do iuste interserebatur, qua Vocula senteni in misere pervertitur. Verani lection m unus servavit Vind. ti. Sententia verborum haec est: non enim, opinor, o Tisia, sic uti viri nobis sapientiores niunt, sapientem decet id meditari atque studere, ut iis, qui u li a eum ipso sunt inae r vi i ii te, g ra i i si cet ur, nisi quatenus id per ocensionem sint, sed ut dominis i i s i ii e bonis placent. I ii his liquet διιοδουλονς voenriti omines, qui sint sor i deorum. l andem habes ηρntentiam Phaedon. p. 62. B. p. 63. A. D. C. p. 83. B., Lepg. X. p. 902. D. 906. A. Critiae p. l09. B. ex quibus locis suspicari licet non singspecie verisimilitudinis Platonem hoc etiam loco Pythagoreorum dogmata Ob Oculos habuisse. linque quinam sint οἱ σοφώτεροιὴροῖν, hac coniecturn probata nemo incertus haerebit. 1 e voc. πάρεργον v. ad Rem P. VI. P.
349쪽
περιιτέον, οὐχ υις συ δοκεiς. ἔσται μήν, ὼς ὁ λογος φησίν, ἐάν τις ἐθέλν, καὶ ταυτα κάλλιστα ἐξ ἐκείνων
DAI. Παγκάλως ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσθαι, os Σωκρατες, εἴπερ οἷος τι τις είη.Ἀλλὰ καὶ ἐπιχειρου uri rοι τοις καλοις κα - Β λον καὶ πάσχειν ο τι ἄν τω ξυμβη παθόῖν. DAl. καὶ μάλα.αδ. οὐκουν το μἐν τέχνης τε καὶ ατεχνως λο-γων περι ἱκανῶς ἐχετω.
gibus , quo ad veram eloquentiam perveniatur. - t χ εος Ο ὐ δοκεις, l . e. οὐχ Dεκα et Ου
Non opus, quod desiderabat He in- dors, ων. set αε ιι ἡ ν - γευόμεναὶ veruntamen, licet res altius sit repetenda, in men haec quoque, de quibus loquimur, i . e. Brs oratoria, ex illis optime nn CPntur. ε rn ε ρ oio ς τέος ε ιηJ , inell. liaec omnia persequi. Νon intelligo, quid Astium commoverit, ut sermonis rationem Bl-que sensum ἄν requirere iterum iterumque statueret. Ἀλλα καὶ λα- ρου ντ ιτοι - J Ille non exputo, cur Hein dorso toι suerit suspectum. Habet eni in liaee vocula sedem veluti sunm atque propriam innsferendis sententiis et locis communibus; r. ad Νympos. p. 2ls.
ο nyJ V. ad p. 2Tl. A. λόγων περιJ Absolute positum r quod attinet nil orn-tione a. v. ad p. 250. C. Noli vero mirari dictionem πραττεινῆ λέγειν περὶ λογων. Nani λογων ita dicitur, ut simul των γραμ- ρι-των notionem complectatur. Ἀκοῆν γ' νου λέγε ινJ h. e. sanan in nuditione accepi m. Loquendi rationem illustravit Ba stius Epist. Crit. Appendic. P. 33. C. Γελοιον iisto J h. e. ὀροti τι. δ γελοιάν μου. Dε Rep. Vll. p. 536. B. γελοῖον
350쪽
e o ν J Etsi recto diei polorat od
culum eur invitis eo dicibus eum Stepliano, Hoindortio, Astio delendum putemus, nullam video causam idoneam Nam licolhaec verba sane hoc modo in terpretnrit e ut etiam avis ilia dicata est, qu ne per totam Aegyptum tanquam
69νυ9J lae hoc vide quae disputarunt Hug. in libror Mythologi selie Unter auehungen, p. 268 sqq. interpp. Ciceron. De Ν. D. Ill. 22. p. 610. p. . Cri uκ. Literarum inventio ei tribuitur etiam in Phileb. p.
18. H. De litterarum inventori-hus omnino v. Tacit. Annas. XI. c. 14. Mox ne quis malit αρι θρεουe τε καὶ λογισμους, ut est De Rep. VI. p. blu. C. οἱ περὶ τυς γεμιιετρέα e τε καὶ λο