장음표시 사용
331쪽
τα ἐατρικά. I. Παντάπασι μεν ουν.
Reerbe, aspere, ut nesciameiat os annus Auctar. LeX. P. 140. αγροίκως scribendum putaveriti opponitur πραότερον. Cons.
En thydem. p. 285. A. De Rep. I l. p. 375. A., quibus locis item
antecedit αγροίκως λέγειν. P. 269. et ό ν σφισ ιν ἐπιδεικνυμεν ost sibi et Euripidi. Repetendum autem ex antecedentibus ἐπίστασθω. τον μελίγηρυν Ἀδέγα seto νJAlludit ad versiculum Tyrtaei Fragm. III. v. 8. Οὐδ' εἰ - γλ υσ- σαν δ' Ἀδρήστου μειλιχογηρυν ἔχοι, ut observnvit Aug. Mat-ilii ag de Τyrt. carminibus in Gaiasorii. Poet. Minor. T. lII. P. 237. ed. Lips. Et saeundissimi oratoris personam Adrastus sustinet etiam in Euripidis Supplicibus, quae fabula acta est Olymp. 89. 4. Verissime autem Aatius monet non ipsum Λdrastum intelligi licere, quod contendit Spengel. Arit. Scripti. p. lib. Quippe absurdum fuerit Adrastum cum Periclo compo uere, quum antea Eryximachus et Acumenus, Sophocles et Euripides essent consociati. Sine ulla controversia pro vero habendum, quod Astius statuit, cogitandum esse de Λ n t i p h o ii t e R h n-m nusio. qui tanta excelluit oris suavitate, ut propter μέλιτος γλυκίονα αυ)ὸν Nestor diceretur. N.
Rulin ken. De Antiphonte Rham Duili od by Gorale
332쪽
cum optimis plurimis Am e roρικii. Artium nomina in ικη terminain nrticulo carore tralati eium est. C. ως οὐδὲν foro. J Sic dedi e Flor. n. e. li. Pnrr. CH. Vulgo ιος aberat, quod iam Steph. desideravit. Ast. ως omisso ου δὲ, φργον per appositionem dictum putnt. κ ι ν δ ὲ νε υ ει τοιουτόν τιJ V. κινδυνεύει γε T. τι praeter fidem librorum optimorum atque plurimorum. Mox Vat. Ven. II. Par. DHΤ. δοκεῖ pro δοκεῖς. nusio. Orati. Att. T. VII. p. Sist. ed. Reisk. Eandem sententiam etiam Groen van Prina terer Prosop. Plat. p. 141. Bmplexus est. Deinde quum prae- eoaserit Τί δὲ τὰν μελθηθυν Αδρασtον olo μεθα ξ και II. ρι-
structuram H e in dors ad p. 235.
de ossi c. I l. 7, 12. Quid enim
Cena mus superiorem illum Dionysium, quo Cruciatu timoris angi solitum etc. ubi v. Heus inger. et Mn-nu t. ad Or. pro Rosc. Ani. 17. Ad eundem modum Demostlie n. Leptin. l. 28. τί οὐν otio θε, εὐ
tamen mutatione non opus; nam mulata inchoata verborum structura in proximis eat. n. μῆ ἐπιστα μενο ι δ ι α-
333쪽
D. συσεο θη Tno ιιδὶ onrooικος Boiit. Vat. Ven. ll. Par. DGNOI . D. Ουχ k Τιοίας Ο-J Obsecutus sum Schae sero ait Oed. Col. 1350. I. ibri ADoως. Videlicet Tisiani nominat, quia Lusias illo risus erat magistro. v. etiam Puplicati. coli. P. 273. A. D. Particu in τε, vulgo neglectri, ex codd. longe Plurimis restituta est. tis imperiti, ita ut partes nique genera secernere liaudquaquam possint. - εὐ ς οὐδὲν ἔργον, quasi non sit dissicile. D. To μὲν δυνασθαι iacet g -J Sententia verborum haec estr Probabile est ac sortasse etiam necessarium, si quis ad perseetam dicendi iacultatem perventurus sit, id similiter se habere atque reliqua omniar siquis enim natura habeat ingenium ad eloquentiam idoneum, rhetor erit insignis accedente disciplina et exercitatione; sin cui alterutrum desit, hac ex parte erit imperfectus. Sententiam eo-piosius illustrat Cicero De Orat. ll. c. 43. et 44. et ni ., qui itemhaee tria iundamenta eloquentiae ponit. Usum voc. ti; ε post δυ-νtioym illati illustrarunt praeter He in dorsium ad la. l. et Protag. 338. C. A s t. ad Legg. P. 46l. Schaeser. ad O ed. Col. v. 1350. t 344. ed. Heller et DO-derlein. Mat Phine Gr. amplior. p l037.s i. et l043. Deinde quod Stepli. seriptum volebat ει ι Drue ooι, non meminit sententias explicationi inservientes ita sine Conivnetione inferri solere. Multa id genus ad Plii leb . p. 12. E. laudavimus: quibus adde quae congesserunt int py Bd Protagor. p. 338. C. Doti ree ad Aristopli. T. Vll. P. l. p. 560. ed. Li Ps. Se haeser. ad Dionys. de Compos. Verb. p. 406. Buti m. ad Demost lien. Midian. p. 46. Porro στου δ' αν ιλλίnue dictum est paullo sortius pro ἐαν δέ τινος ἐλλίπνὶς, quae loquendi sorma non infrequens. Euthyphron. P.
Denique αγωνιοτῆς et ἀγωνίζε-osetis frequens de Oratoribus. Cuiusnam autem certaminis notionem Socrates teneri voluerit,spparet e pag. 2Tl. A. δσον δ ὲ αυτου τεχνη, ουχ - J quantum autem ea in re ars sit, quantam rei pa tem ars habeat , eius rei ratio non videtur emergerct envia, quam Tisias et Thrasymachus ingressi fiunt. Plena enim oratio fuerit haec: ro υτου ἡ με9οδος δοκεῖ μοι
334쪽
P. 270. καὶ πάντη Vulgo et o niate παντη iter tur,
et pr. S. Eiecit Bekkerus. quem iam olim se utus sum. Pro v et εχmno si γικον e Bodl. A IIDGNO ΡΤ. Nou. Vind. 7. Flor. g. li. cum Rex kero et ελω o Dorων dedi, quod lint,ent etiam qui hunc locum vel respexerunt vel imitatione e X presserunt. υστε R. T. 1. Est nutem μέθοδος quaestio, investigatio. Φαέν an O re a vero dicitur sic, ut sit: protenus apparere ἔem er gere. Quod in codd. scriptum exstat AMMας, id quum
Heindorfius et Stephantis e Ficini translatione in ii I οργίας
Λstio seeuti Schae serum ad Sophocl. Oed. Col. v. l350. in α' Ποίας convertimus. Quippe Lysias, teste Cicerone in Bruto 12. , aliis orationes scrip sit, artem removit. Sed illic nccedit, quod Plato ipse alibi quoque tali in caussa non Ly- iae , sed I istae auctoritatem memorat; V. p. 273. A. C. D. Nempe Lysiae caute pressit silentio propter tempus, quo dialogus habitus fingitur. C i e. Orator. e. 4, l4 nee latius nec copiosiua de magnis variisque rebus sine philosophia potest quisquam dicere, si quidem otiam in Phaedro Platonis hoe Periclem ceteris praestitisse dicit etc. Correctionem Probarunt etiam Schleier m. Rul Ot. p. 3 94. edit. sec. et Spon- gel. Artium Scripti. p. 99. Significat autem Socrates rhetores istos arte sua nihil magni aut praeelari efficere, propterea quod philosophia careant. Quocircniis deinde opponit Periclem, qui
quum Anaxagorae usus iustitutione vim et naturam rerum Perspexerit, tum exstiterit orator omni laude cumulatus. E. προς δεονται ἀδολεσχίας καὶ μετε ω ρολογίας
- J Loquitur de philosophia ex
mente hominum ab illius studio alienorum: qui eam tanquaminati pin nugnrum et argutiarum captatricem in contem tuin et invidiam adducere studebant, V. ad Apol. Soer. p. t S. D. Apte Heiud Ors. comparat Politio. P. 299. in . Sophist. p. 22b. D. Cra- l. p. 401. D. P. 270. ἐνεύθεν nocte νεις νεναι J h. e. nescio quo modo e philosophia proficisci videtur. Istud Distrato vot)ν και τελεσιουργὸν cretira imitatione usurparunt posterioris notatis scriptores, de quibus docte exposuit δε fit. Commenta r. in Pint. p. 570. illud nil sensomni et coxi tutorum sublimitatem refertur; hoc designatoani orationis virtutem, 'un Budientium animi eo flectuntur et Permove latur, quo Orator voluit,
335쪽
νου τε καὶ ωνοι tecJ Flor. 9. et P διανοίας, quod eoii iecit Canterus Novv. Lecti. VII. 3. B. ρ η r'ορ ι κῆς , en ερ καὶ ια te ικιῆς J Libri lovge plurimi, inter eosque Bodl. XII . ordine iuverso: ιατρικλῆς, δεπειν καὶ 'ρητορικῆς. Quod ita defendit Herui. ut veteres animadvertat in comparando saepe ordinem sequi eoutrarium atque nos sacere
ita ut propositum suum plane perfecisse videatur. τοιον τφ ἄντι Ἀναξαγορ uJ V. Selinubacti. De Ana-Xng. p. 18 sq. Ου τε καὶ ανοίαις l Doeuit enim Anaxagoras rudem indigeatamque rerum molem, quae omni careret ratione, in ordinem redactum esse mεntis νουὶ i et potestate. v. Selia ubacti. I. C. P. i50 sq. coli. P. 65 sqq. itaque recte li. l. et οὐ νοοῦ pariter atque Hic a νοίας mentio iniicitur. De Pericle eodem sere modo
C i c ero or a t. Brut. II, 6: Sedium sero Pericles, Xanthippi filius, primus Bdhibuit doctrinum: quae
' u B n q u a m tum e r a i ii u ll adicendi, in men ab Anaxngora Physico eruditus e Xercitationem mentis reconditis abstrusisque re bus ad caiis sns forenses populnresque facile trn- duxit. Usum tamen Periclem esse etiam Gorgia Prneeeptore testantur Suidas v. I 'γως, et Philostratus De Vit. Sophist. I. p. 493. ed. Olear. Ceterum Plato quod iam Periclem ut summum orniorem ob oculos ponit, quem tamen in Gorgin P. blb. D. E. gra issime reprpheudit propterea, quod Athenicus es
ignaros, garrulos, loqunces, denique nequiores reddiderit, Cavendum est magnopere, ne eum putemus secum ipso Pugnn re
Etenim agnovit sane philosophus utroque loco singulares Periclis virtutes, quibus ad dicendum instructus erat. Nihilominus autem eius consilia in gubernanda republica improbavit, quippe quibus videret populum Atheniensem misere corruptum ac depravatum
336쪽
'E ν αμ cpo et o α J ἐν cum Bodl. multi alii om. Paullo post idem enm Vat. Ven. II. Par. DGNOPT.ς τω δὲ λογους pro τῆ δ . καὶ 'ρωμην ι μ π n Oi s ει ν J noιεjam Flor. g. li. O . C. της T o υ o in D J του λογον inepte Bodl. Vat. Ven. ll. alii. C. Εἰ ειὸν Inno κρατοι γε l Sollia Flor θ. εἰ μὸν Ουν, i quod perperam Turr. ediderunt. Pro et ε. quod Heindors. Ληtiusque eiecerunt, uncis inclusit Bekker. , scripsimus γε, quod nuper etiam Ast. est nmplexatus. BOdi. πιθέσθαι pro πιιθεσθαι, ut p. 235. B. quod non debebat recipere Hermann osse. Taxntiar autem eloquentia in Pliaedro artis nomine, quum in Gorgia de ea iudieium fiat honestatis ne virtutis habita ratione. Quocirca mire iudicio suo in psi sunt, qui Ox honorifico de Pericle iudicio, qualonunc exhibetur, protenus collegerunt hunc quoquὐ loeum in iis esse, unde Phaedri scriptionem Platoni adolescenti tribuendam esse iure colligi liceret. πω ν no λ υ ν λόγονJ multum illum sermonem, e scriptis eius satis notum v. nd p. 248. B. Aliud est noλυν τον χογον ἐnDε-
B. τ ῆ δὲ λογους τε καὶ ιπετη δ. νομίν ουςJ inteli. προς aeερων. His vero adhibendis rhetor dicitur efficere persuasionem, quBm velit, atque ἀρετην r Hippocratis, Socrati eae et Pla- quae manifesto respondent υγιεία tonteae simillima, disputat C.
a λογοις proficiscitur; αρεrῆς Butem sons in ιπιτηδευοεσι νομί- μας quaerendus est: ut saetis appareat nihil in liis esse ullo modo coninminatum.
C. Εἰ μὲν Inno κράτ ει re Hoc viri placitum nuper illustravit Lichtens taedi. Platona Lelir. aus d. Gebiet d. Naturs u. Heilli. p. 83 sq. Dueit haee Galenus ex Hippo eratis DE homine opere T. V. P. 2. et 16. estque ad normam linius praecepti utique liber ille compositus, quamquam de universi natura non multum continet. Heu ad ius init. Phil. Plat. Vol. l . P. II. p. 189. Platonis sententiam duetam vult potius eX Bureolo Hippoeratia libro De aere, quia et lo eis. De methodo
337쪽
ti δε δεῖ διανο ει o θαι J V. χρῆ, 'quo si exstat in . EFQ. D. καὶ α χλον δ. r. J V. αλλορος quod unus sere Etenet. Mox αν ιὸν BOdi. Item i,no τοὐδε pro υπo του eum Vat. Ven. lΙ. Par. DGNOPT., errore nannisesto. τίνα προς τί n. J V. Τίνα προς τι, Et Τίνα -- υ πο Tot', quod duce Selileiermachoro eum Bekkero et Astio porreximus. et ιδ vc nn ῖε l V. το τί ποιεῖν - ro et n. Sed dilucide Praefat. Chrestom. Hippocrat. Ηng. Com. 1824. 8. Dein oti δὲ περὶ moti ατος est: ne corpus quidem quod attinet. Itaque nil verba ανεν γῆς με Οὐδου et αυτης e superioribus intelligas: δυνατον GH κπιανοῆοαι υ Τ υ φυσιν. V. nil . p. 250. C. Male Heliadors et Ast. locum explicarunt. χρ i μέντ οι προς τι δ Ιαποκρ.J Vermi innasn praeiser Hippoeratis iudicium etiam ipsa ratio nudienda est, videndumque, num haec cum illo eoncinat. D. άπλουν νι πολυειδές JIta notερον saepe in priore interrogationis membro omissum. v. ad Rem p. l. p. 328 E. δυνατοὶ ποιεῖν, intell. τεχνι-
naturn sua habeat ad aliquid es- sciendum εἰς τοὐραν et tu quonam eam exserat; aut quam namhaheat vim patiendi, et a quonam assciatur. Hinae enim in terrogntiones in unum orationis membrum sunt conrctatae. Pro πέφυκε νυον Steplian. et id ei n-d o rL malebant Κέφυκα ἔχων, nB-
tus sum habena S. nn turn habeo, et πετροκα ποι ει ν, nR-
tus sum nil faciendum, quod deinceps insertur. -υτα ω ρ ι θ ιε η σ ά μ ε ν o cluiium infinitivus ἰδεῖν ex praegresso δεῖ pendeat, utique αριω- μηΠάμενον Recusativum exspecta- has, quem He in dors. e Ga leno T. V p. 2. et 16. ed. Dasil. restituit, Rut αθιθ' ιησαμένo νς
338쪽
Bodl. τῶι τί n. - ῆ τωι τί Duo τού: quod confirmant Vat. Ven. II. Par. BCEGH- Vind. l. 3. E. α ν T εὐ τις τέYνη λόγους δ. J τω om. Iιοdl. et septem nlii, qui cum eo sere faciunt. Ast. olim coni. τέχνην λογευν ,διὴ eoll. p. 272. B. et p. 26T- Η. Non opus mutatione. Dein Flor. g. Vind. 4. 6. N. προς πν τους λογους noMitus, quam lectionem salsam esse vel proxima evineunt. δ Om. Bodl. Vat. Par. GT. quod requirebat Stephantis atque edidit Hermanii. Νeque lamen a librorum scripturn recedendum puto, quandoquidem oratio similiter post δεῖν consormata est etiam aliis loeis, de quihus v. ad Criton. p. 50. E.
et Protagor. p. 36. C. Nec vero plurali numero opus οὐ βουλησόμεθα. imo nil superius διανοεῖσθαι intelligitur τινα. Transitur igitur ad nominativum perinde ac si δεῖ non antecesserit. Codd. ad unum omnes servant nominativum. Locutionem ἰδεῖν ἐπί τινος componas cum illis, quae ad Rempubl. X. p. b97. B. attigimus. T εὐ τί no νεῖν αὐτὸ πέφυκεν ῆ et o et I nrect εῖν uno orili. e. τωι i. e. qua sua parte
πέφνκεν. Quod denique idem significat atque antegressum I Tίνα δυναμιν θον, ut Aatium non intelligam locum mire explicantem adeo ius sollicitantem. E. α ς περ T r φλου n o e ε ία JSic ι περ in eomparatione fine- penumero ponitur ad emolliendam eius duritiem v. Hein dors. nil Cratui p. 6.
Brte, arti convenienter. Mox dicit τεχνην exiet ορικ'ν διδιῆ προς δ τοὐς λο γον ς προς- οισει, videt. is ipse, cui artem tradit oratoriam. Sentsentia enim haec est: etiam vim et naturum eius ostendit, ad quam niter vorntionem suam ait allaturus, i . P. animi. Frustra nuper haec quo-
339쪽
B. δ δεισι et ας αἰτίας J Bodl. Vind. 4. I. u. Flor. g. MIDque non nemo sollicitavit, quae sunt solis luce clarior . P. 271. αρῶτον πάση - ψυχὴν ιδειν n. J primum summa adhibita diligentia de scri y tu ru m esse nn mum tque essecturum, ut ny Parent, utrum natur sua sit unus a i h i q u e s e m- per similis, nn, si e uti corpus, multiformis. Nam ὁ- ιοῖον saepe ita cnpiendum v. ndRempubl. IX. p. 585. C.
opus. Νnm ὐτω positum est ut p. 270. D. τ in verbis: τιοῦ τί
rendum in eo, quod relativum cum interrogandi vocabulo consociatur: cuius generis multa exempla collegimus ad Criton. p. 48. A. De Rep. Ill. p. 400. A. ποια δ' onoson βίον uiti - ματα; cons. S ei di pr. ad Sophocl. Antig. 2. νὰς αἰτίας J Videt. in sermo n s m et B n i m o r II m v riis generibus e Drum quens feetioni hiis positas. Unde liquet, quaenam sit vis nrticuli, vulgo ab editt. neglecti.
γων - I Sic De Rep. Vlli. P. 56'. A. Sympos . p. 195 A. M hi plura Quintil. IX. 4, 44. plurimum refert composition i s, quae quibus uni P ΡΟ-nns. Cons Ilens inger. nil
340쪽
GNOPΤ. διεισι τας αἰrίας, prohBnte Belix ero. Vulgo πασας αἰτίας. λε χθῆ σο α ι η γραφῆσεται J V. γρ φ σετ τε η λεχθήσεται, ut est in Par. EF. C. 'Eπειδῆ λoνου δύναμις J Post ἐπειδο Heind. arti eulum v inseruit; sine caussa. Laudat haec Galen. de Hippocri et Plat. Decret. IX. T. I. p. 334. ed. Bas. C. ε ιδ ό τ ε e ψυχῆῖς περιπαγκ. J Frequens est locutio
τινος, de qua vid. GOrg. p. 464. Iλ. de Rep. X. p. 598. C. Menon. in Criton. p. 48. A. al. πιχνας
λογων rhetores scriptionea suns appellare solebant, in quibus artem oratoriam illustravissent. Ita A r i s t o t e l. Rhet. I. l. memorRntur oά τως et χροας λογων O vr - θέντε . Ibid. III. 13. τέχνη κυμνίου. et apud Dionys. de Comp. Verb. I. Sunt Τέχναι ρητορικα . Hinc etiam rhetores ipsi τεχνικοὶ appellati sunt. V.
iutpp. ad Geli. N. A. XVII, 5. Qu intil. II, 13.Cre sol l. 'heatr. Rhetor. III, I. p. lo2. Hos igitur Soerates cum quadam cavillatione arbitratur callide animi Plat. Opp. Vol. IV. P. I.
humanis cientiam et notitiam Oecultare solere. ι' πειθ εο μεθ' αὐτοι t4Dativus verbo finito accommodatus est, quum vulgare esset dicere αυτούς γράφειν. P. ad Gorg. 5F3. E. Aυτα ιιὸν τ ὰ D n M lx t α - JSensus hic est: ipsis verbis rem diligenter describere et quomodo dicendum scribendumque sit indicare haud sane facile est: auia fietet igitur, quoad res permittit, scribendi rationem designare,
sitione, si quid artificiosum suturum sit. Etenim Socratea modum illum dicendi scribendique in universum est explicaturus. Phaedon. p. 93. B. εἴπερ ἐνδεχεται του ro γίγνεMλαι.