장음표시 사용
121쪽
Paschia subdistinguens vel potius nihil) boni: Monach continuans) ct madi s Saheph haton incisum faciens) non Merca continuans) comedes s Tiphcha nihil diitinguens)exea: Athnach colon constituenunam Rebhiah subdit linguens) in die s Tebhir nihil distinguens ) comedere te Merca continuans ) ex ea, Tiphcha subdistinguens) morte Merca) morieris, Sibluti hic demum periodum integram ab luit. Vides hic multos reges, ratione distinctionis, servilem indviisse naturam: apud Judaeos autem suam regiam po-tcstatem obtinent in Musica. At singulos in singulis versibus examinare, nimis seret prosiXum. Propius ergo eos adeamus, &uno quasi contuitu plerunque ipserum exercitum, in uno loco quasi comitia celebrantem, Iustremus. Sunt enim in eo quatuordecim reges saut quindecim juxta eos, quibus&Legarnae reX salutatur congregati, absentibus ex universo accentuum numero septem, nempe Schascheleth ct Larnesarah qui alias rari sunt) Par er OTHisita hetanna: item Darga, Jaracbben omo O Merca ephia
Id est, Et dixerunt ad ma primus minister) ad eum, Gerescii primus rex Incisum faciens) quidam-pis, Munach secundus minister, quem sequitur Virgula recta,
122쪽
THES. GRAMM. LIR. II. CAP. XXIII. Ringuitur sententia persecta quidem in suo membro,
sed alteri adlauc conjuncta,notaturque per Athraach. VLeseas tamen Se hunc saepe minori distinctioni servire,ac Proprio ossicio non fungi, ut vel primus Bibliorum Versus demonstrat. est distinctio, qua spiritus omnino deponitur, & sententia Versus abselvitur, notaturque per Sillusi. Tullio in inatore dicitur Ambitus verborum, circumscriptio, Comprehensio, Continuatio , Circuitus ue Hebraeis autem p z0 Hersu mittis. Versus enim ibi siritur, non ipsa semper sententia,quae duobus aut tribus Versibus tape continuatur. Imo ita interdum pendentem sententiam relinquit, ut ne comma quidem constituat: Vide Genes. 23. e. 8. Hi duo majoris distinctio-riis accentus, a nostris Grammaticis communiter V cantur Pausa, & sic ab Hebraeis , quod idem. Nunc omnium distinctionum exempla producamus,& propolitam doctrinam ex usu confirmemus.
H est, Elpraecepit Paschia nihil distinguit) DOMANUS Minister Munach continuans) Deus sSaheph Laton nihil distinguens) homini Tipcha subdistinguens ) dicendo: Athnach colon faciens in ex omni
Merca continuans) arbore horti hujus Tiphcha subdistinguens 4 comedendo Merca continuans ) comedes, Siliuk versum finiens, sed non periodum sive integrum sententiae ambitum, in quo proprie colon eG
cit) Sed de arbore Rebhiali nihil distinguens) silentia
123쪽
in regem coronari non debuit, qui & ipse in medio cu.jusq; versus,&quidem semel tantum, venire cogitur. Respondetur, libertate eum duplici donatum esse: primo, quod certam dictionem non habeat, sed liberum solium quaerat, nunc proXime a principio Versus, nunc in medio, nunc prope finem: secunia, quod omnibus versibus alligatus non sit: plurimi enim ipsius praesentia carent, ut ostendetur infra. At nunc hujus distributionis usum accuratius considerabimus. Reges sunt vel Minores vel Majores. Minores,qui imperfectae sententiae praesunt & constituunt vel ira ἡγ/χη Vel Ῥαμ. e.
Υ-Hγαη Subdistinctio vel semiincisum est, cum spiritus sine respiratione sustinetur &suspenditur, ut levicule voces subdistinguantur, notaturque per Gerasib utrun , yethi , Karnesarab, Passer, Pashta, Saheph-gades, Surha, Schasbeleth, Tebbir, Nelscha, ct Inphcha. Frequentissime tamen etiam in sermone continuato adhibiti, ab ipsis ministris vix quidquam differunt. Κομμα, Ciceroni Iucisum dictum 4 est distinctio,
qua cum exigua resipiratione, aliqua sententiae pars, a sequentis persectione inciditur: notaturque per Reia hia aut Sa eph haton, & in longioribus versibus per Semita, rarius per quo sitam subdistinguentium. Attamen & hi sepissime nihil distinguunt, sed vel musicae, aut ordinis & consecutionis causa tantum adhibiti
Majores reges sunt, qui persectius sermonem distinguunt, &constituunt vel κωλον vel σεοδον. Κωλον sive Membrum, ut a Tullio in Orat. Voca
tur) est, quo spiritus pleniori mora deponitur, & di
124쪽
-ES. GRAMM. LIR. II. CAP. XXIII. fg 6
alios, ut fiant novendecim, nempe Ps 99 Legame, de quibus vide lib. I. cap. . Passer quidam vocant Paser gadol, hoc est, magnum, alii Paser halon, id est, parvum. Elias Sc auctor Tractatus accentuum in fine Bibliorum magnorum, item Masorethse, ut Numer. 3S. Q. F. faciunt Pastergadol fy
cant Passer halon. Idem Elias quinque accentus naturales faci siqui neque reges neq; ministristat, nempe Ps , &bal cheleth, Karne par ah, Setosta, Sillusti Ministri non sunt, inquit, quia jus commune regum sibi quoq; vendicant, imponendo literis ι Da Dageschlene ab initio vocis, si praecedentem dictionem aliqua litora quiescente finitam occupent, ut in sequentibus videbitur. Hanc Potestatem cum regibus communem habentes, servili ministrorum conditione excedunt. RegeS quoque non sunt, & quidem Sohalpheleth & Κarne par ab ob rarum suum usum: ille enim duntaxat septem, hic sed cim vicibus in omnibus i ibris prosaicis reperitur. At- tamen Jesa. Is. 8. facit comma, & vocalem suam producit, instar Regis pausantis. J SVolta quasi servus est regis raris, post quem semper incedere cogitur,& quidem communiter absque ministro, interdum cum Ministro Munach. Pes sex regum omnium consortio& eomitatu exclusus, inter voces ipsas stationarium
agit, ceu remorae cujuSdam nota circumraptatur,
unde & hic in regem ungi non meruit. Mindeniq; in regem electus non est, ob nimis angustos siti regni fines. In angulum enim extremum detrusus, sedem in sola ultima cujusq; versus dictione figere tenetur, quod parum augustum est. At, inquies, sic & Athnach
125쪽
Accentus, moderandae orationis resipectu, sunt VclMinistri vel Re es. Ministri sunt, qui reges antecedendo, spiritum M sermonem ad ipsos usque promovent & continuant: suntque octo: Munata A, Mahpata Ν, Me simplex N, Merca hephala si e duplex N, Daga N, Lyaerachaen omo N, Tarina X, Telisita hetanna X. Elias I cvita &alii, tres praeterea his annumerant, nempe, Hillia, Mecarici, O Meajesa, de quibus quid sit statuendum, dictum est lib. I. cap. s. TU Mia hetanna quidam inter reges numer n cum tamen nihil regiae dignitatis, vel potestatis quicquam.Obtineat. Dignitatis,quia non habet sibi servos adjunctos, ut alii reges, sed saepius solus incedit, ministrum quidem Munach interdum antecedentem habens, sid non sibi, vertim secum proxime sequenti r gi ministrantem: deinde quia quasi mancipium est conservi sui Kadma, quem perpetuo post se habet, atq; ita ne ea quidem reliquorum' ministrorum dignitate fruitur, ut proxime regem antecedat, sed semper uno vel pluribus ministris intercedentibus.Potestate etiam regia exclusus est, tum quoad jus in distinguendis sententiis, tum quoad authoritatem in literas Tra, ut patebit ex doctrina seqenti.
Reges sunt,qui spiritum vel leviuscule suspendunt, vel plenius sistunt, &sermonem aliquo membro incidunt 8 distinguunt: suntque septendccim: Sillusisse, Athnach κ, Rebhiab κ, Suheph haton N, Suheph gadol κ,
126쪽
-ER GRAMM LIR. II. CAP. XXIII. s 84
7vasa, non sinissem exponere eam: accentus enim iste docuit me, secernendam istam vocem a siluente, o c. Et cum steste Cicerone in Orat. integer Verborum ambitus & plena comprehensio, equatuor fere partibus sive mcmbris, quasi quatuor hexametris versibus conitet seisi etiam ferie pauciora, saepe plura sint, cum at ius naturae modus sit, alius artis) totidem quoq; notae in linqua Hebraea, istis membris indicandissufficere pote ant. At quod Accentus praeterea etiam essent Doloe musicae, & moderandi cantus indices, non tantum in ex prcssis Canticis Psalmis& Carminibus, quae 'ς Ω 'ΤDrn dicuntur, sed& tota Scriptura Hebraea Veteris Testamenti, numerus ipsorum multigenis suguris variatus est. Sic enim id Hebraei a Mose, pii moiuo in Lege divina praeceptore, institutum esse, scriptis testantur unde & in hodiernum diem usq; , clim facindiebus sabbathinis atque aliis festis agunt, Parasitas ct Huphtharas, id est, Sectiones sive Lectiones Mosaicas&Propheticas, juXta accentuum rationem semper modulantur & cantillant, nunquam moderate legunt. Quanto Verbscientius prisca Hebraeorum sedulitas, in
vero tam variorum accentuum usu eXercendo, Versata
fuit, tanto negligentius posterior Rabbinorum aetas, ab eo remisit, quae universum accentuum vim, pene insuavis cantillationis arte conclusit. Hanc ipsis relinquentes, interspirationis & distinctionis usum, nostro
scopo in Bibliis legendis &intelligendis,necessarium, paulo considerabimus pressius, & id quidem in libris
profalcis ; nam metricorum alia ratio est. Hoc antequam hat, pi oponenda erit vulgata distributio accentuum, quae ab Hebraeis profecta a nostris summo consensit excepta & servata est, etsi accuratior optanda. , Accen-
127쪽
tur, ne infidat interius, ne excurrat longius: ut membris distin-m cur, ut conresones προοδὶ habeat absolutas. Haecisse. Sic vero non tantum viribus & animae in pronunciando utiliter consultum fuit, sed 3c perspicuitati se suique commodius percipiendo, optimum &necessarium subministratum est adminiculum. Hoc cum a profanis oratoribus studiose semper quaestum sit Scobservatum, Quanto magis in sermone divino ejus accuratist 'na ratio haberi debuitφ Huic vero rei in lingua Hebraei veteris Testamenti, per Accentuum varias figura p,Va rhina multipleXqiallatum est remedium.Un- d, e 'ebi is est ilii Sapientis Aben Esraesententia quam
cu' ', expositio non fuerit juxta rationem accentuum, ne acqui
m'φvGI Momentum magnum est obsiervare rationem accen-- tuum, in Commentar. ysa. I. 9. Idem Exod. 2o. I. v v
it Intra, qum moma ciri travom rasua ori reditari Ua Id est, Scito dictiones ese quasi corpora, ct accentus quasi animas : corpus autem est anima quasi vestimentum,oc. Vide a mpli sis. Idem Deut. s. s. a N,An ,g a, Ten ,κrem Ia z'd Um rasu Ne apponas animum ad dictiones: illa enim siunt instar corporum, ct accentus scut θiritus sive anuma: sequi sicindit duobus cultris uno ductu, in opere id opus unuest. Sic Rabbi Salomon Jarchi in Commentariis si is Biblicis, plurimis locis scribit, ri iri ΝΠ ΣΠ Duo Accentin Scriptura evincit hoci, cum scilicet accentum distinctione pressus, coactus fuit hoc vel illo modo ex ponere.Sic Ezech. I. ad Versiam undecimum scribit:
128쪽
riΝΠ rudi Eo quod dicis, Euge, desanctuaris meo, Ezech. 2 . v. 3. EX hoc usu illud enatum est, ut ob essicaciam significatus, certos sibi interdum casus quaesierint: Ut,
in q, n, Π Absit tibi, ut facias secundum
CAPUT XXIII. De distinctionibus sententiarum. ΥΤ literae, syllabae ac vocis certa est prosedia&
V orthographia, ita quoque orationis. Nam Prosodia orationis, est commoda spiritus in pronunciando moderatio ; orthographia, ejus in certa membra distinctio & interpunctio. Illa ob angustiam spiritus opus est, hac, ob orationis sensium evidentius percipiendum. Utrumque in textu Hebraeosacrae Script rae praestant ACCENTus. Hinc de utrivis usu ct nec Liate scribit Tullius lib. 3. de Oratore, inquiens: Clausulas enimo interpuncta verborum, anima interclusio, a angustia lyir, rus attulerunt. Id inventum est ita suave, ut, sicui sit in sinitus spinetus datus, tamen eum perpetuare verba nouimus. Et paulo post: Uciendum est illud modo vobis, ne Iluat oratio, ne vage- tur,ne
129쪽
Interjectionum cum eis, magna est assinitas. Nam sicut illae amisso casu fiunt Adverbia, sic Adve bia nude sine Nomine aut Verbo in oratione: posita, sunt Interjectiones. Sic enim hae apud Latinos dicta olim fuere, quod orationi vel ante, vel in medio,vel in fine sic interjicerentur, ut ab aliarum structura libero solae affectum animi singularem audienti suo judicio exhiberent. Hoc modo & distinctae fuere ab Adverbiis, quae Nominis aut Verbi societate dc adjumento in structura sermonis gaudent. Usum ergo in loqueri' do hic communem scquuntur: ut,r Die m dat tin 'in Heus, heus, profugite ex terra septe
trionali, Zach. 2. r. 6. , Orasio, audi me, Gen. 23. r. 13. UI, naana nan Agedum, formemus lateres, Gen. II. r. I3.
Cm Verbum est per se, sed hic Interjectionis vim plene obtinet. inπn Π π in tiκ Eheu, quis vivet, quum di*osuerit istud,
130쪽
THES. GRAMM. LIB. IL CAP. XXI. 18o
Conjunctiones quaedam sequente alia voce indeclinabili. ii th zδ' Sisc, ad quidem' Gen. 2 . 22.13κr Nasκ ta CX Si sic nunc, istud facite, Gen. 3.V. Itof pnig Πῖ Ν 'κ N Sin minus, tu ausiculta mibi, Job. 33.22. I DN Sed si tuis es, quaeso audi me, G
ra 'Iκ κτὶ 'a qκ Etiam quia scomedendo comedisset, I. muel. I . aici. hoc est, qManto magis si vera a Dis' V M p c IJ En justo in hac terra rependitur quanto magis improbo, Proverb. II. v. I. Hoc modo conjunctae, comparative sumatur, pro Quanto magis, vel Quanto minus, prout sententia postulat: sic, *Ms 'O 'κ Etiam quia ego resso aram ei, Job. 2. I . hoc est, quanto minu S. Sic I. Reg. 8. 27. Hoc sensu Ellipsis est Particulae 'a, Job. 6. Q. I'. Etiamsi ambulare , Psata. 23. . , Υ ly Proptem ea quod fecisti, Geu. 22. I n m 'a N' Eo quod θrevistis, Num. II .ro. Sicysa. s. s. et ph Ν cur 'in ca 'a Num se gladium meum, o
etiam instrumenta mea non accepi, I. Sam. 2I. 8.1 ποῦ 'a Quod fuerit illud, l . . m. I . 3'. Hinc in Varios sensus hae duae particulae trahuntur, de quibus consulenda Lexica. lamnnyn Etenim nisicunctati fuisse u Gen. S.Io. M ta ST A Num idcirco venerunt, Gen. I9. 8.un is ne , ta Quod nunc vacue dimi fies me, G nes 3 I. 2.. 33x Io Propterea quodpraecepturus est, Gen. I8. I9.
Alias valet ut, &tum που pleonastice adjungitur ut & aliis Causalibus.1 ν- E. quod ausiustasti, Gen. 22.I8., Ma aeu propterea quod hoc facturus sium tibi,