장음표시 사용
131쪽
II. v. I ., μειον ἡ δο σε πιπη, Sed signum non dabitur ei, mith. I2.39. 8 μοὶ ο θεος εδειξε, Sed mihi Deus ostendit, sch Io. p. 28. Quandoque habet vim comparativam: ut , ,κ sp tam n n normn ἰγκ Hirperversit tum immittit litem: ct suserro separat principes, h. e. Ut susurro, Pro U. l6. 28. ino σκ' g n , ' a' a u' a ' z D Multi deprecantur faciem principis, ut quiris amicus est piri liberalis, dona tria
non fortis, &praeparant in aetate cibum suum, pro, Et tamen praeparant, PrOV. 3o. 27. Sici, -κxI nTu'il'η Isto Rex non est locusta, ct egrediatur Scc. pro, Et tamen, ibid. R. 27. Pro Duel Cum: ut, ua n dira tari Π N rvri 'a Quia fuit arca in die illo, & filii Israel, h. e. cum filiis Iurael, I. r. I .I8. Conditionalis Pκ Si, pro Causali TVΥ Quod, cum Adverbio Ill us1: ut, οῦκ uel usquequo, quoad, donec, IJ quedum, Gen. et . a. ysa. 3o. 27. QN Inκ Postquam, Posteaquam, Βααλ ro. 39. quae alias dicuntur mer. 2 o. v. II. Dκ apud Rabbinos. Item pro An, Num, sumi tritissimum est, quomodo Si etiam apud Latinos sumitur: ut apud Terentium : Visam si domieyt, id est,an sit domi. Est ne ea intus 'ssit rogas ' id est, an sit. Et apud Cic. ad Att. Delatin est ad me fasticulus: solvi, si quid ad me literarum: nihil erat. , CN Si non, id est,sed, Genes et . r. 38. Sic apud Graecos si μη, Matth. Ia. . & alibi: item εου μη, ad Ga-
132쪽
THES. GRAMM. LIB. II. CAP. XTL. 1 8junguntur,' E i Quod, quandoquidem, Eo
quod, Propterea quod. F lvo, Propterea ut, quorum eXempla pallim occurrunt, ut Gen. 22. Q. I 6. Dcu- ter. 27. 3. IOA I p. Nam & αβ solum sussicit, ut I. Reg. I .I3. I. Sam. IS. IJ. Genet. 27. Io. vel solum aut Iaa , ut exemplis supra adductis pa ei. Enallage Copulativae a Varia admodum est, ut& varie ET ) apud Latinos usiurpatur, sicut a Valla &aliis Latinae linguae scriptoribus observatum est. Pro disjunctiva: ut, ' va tam Paupertatem se divitias ne dederis mihi, id est, aut, Pror. 3O. 8. ire 'IN plan Item qui percutit patrem siuam o matrem suam, Exod. 2I. P. I . pro- ου Aut matrem suam. ΠΝ sharon, Sc filii ejus, i. e. Aut, Exod. 27.2Ι.Uκ 'IA ,, Et maleditens patri suo, ct matri με, ibid. v.i 7. quod ab Evangelu a Matthaeo redditur: αλακολογων πικάορο η-Maledicens patri aut matri. Pro Discretiva, At, Sed , ut ηοῦ π pD Non, Domine mi, & servi tui τοημrunt, &c. pro, Sed, Gen. Z. IO. Uκ naan 'Dp Ga zκ Sael dari ta Lilius sapiens ex it rat patrem, dc suus stultus maerori en matri suae, pio, Sta,
res, & non deest labit cor ejus, pro, Ut non, Deut. II. II. Interdum pro rationali Idcirco, ut apud accurat ores Bibliorum interpretes observare licet. Sic f apud Graecos, pro αλλα , ut, ac, εδὲκαιωθη pice scio των
τὸκνων - ς, Sed Justificata est sapientia a filiis suis, Matth.
133쪽
Estae, Esther, Ezechielis, Jonae. Usitatillimum est historicas narrationes incipere a ': plurima capita sunt, quorum singuli versus ab hac litera initium ducunt. Notat idem Kinachi, in lingua Arabica similem usum inchoandi sermonem, habere raphatum sive aspiratum. L.Valla inter Latinos scribiti b. a. cap. 8.E T quoti, mitius sententiarum competit. Idem de Ac Sc At notat, adductis ex Quintil.&Cic. exemplis. Donatus ad illud Terentii Phoi m. t. 3. Et tibi res sit cum eo lenone, quo cum mihi ent, tum senties, scribit: ET movio nou connexia ,sed 9 inceptiva Conjunctio est. Est & Pleonasmus Conditionalis c. cum aliis Particuli S: Ut, Uvolt D ty usquequb si perfecero, Gene . 28. V.I . sic ysa. 6. N. pro M v, vel P v, quae conjunctim pro Adverbio Temporis Usquedum, Donec,quin, usurpari silent, unde & supra in Pleonasmo Adverbiorum haec locutio notata fuit. D)ynta D NUDA ΠΥ Pseaquam vos non avgustatis mihi, Feeιh.2o. 39. ubi a juxta Gmchium redundat& zἐκ est pro Quod. are a DN u, a Praeterquam corpus nostrum, Genes. ψ7.I8. Sic
Jud. 7. l . Alias sussicit solum ina .
. Copulativarum conjunctarum: ut, Ν ΩΓ', 3 Et etiam quoq, hoc, Levit. 26. v. 6. sic apud Cic. Aut initine tua nobis opus e t, ct consilio, ct etiam gratia. Apud Lucrer. Et superantur item. Apud rent. Hecyr. S. I. Ego quos etiam credidi. Item: Ego pol quoq. etiam timida sium.
Causalis duplicis: ut, nγ y 'rpse na 'aa Quia ct quia judicia meas everunt,
134쪽
abluit, Ostreruprimogenituram, Gen. 2S.ῖ . ubi quinquies iteratur.
eos, ct calceaverunt eos, ct cibarunt eos, ct potarcrunt eos, ct unxerunt eos, ct deduxerunt eos, 2. Chron. 28. IS. hic sexies iteratur.
Videtur pleonasmus hujus literae esse in initiis librorum, capitum, atque quarumlibet omnino sententiarum, ubi non copulat, sed inchoat sermonem ex usu& proprietate linguae. Hoc K inachi in libro Radicum in explicatione literae servilis Vati, appellat v ''JJI Hau principium Herborum sive sermonis. Et in principio libri Josiuae scribit, Ex consiuetudine lingua esse, quod Hau initio sermonis adhibeatur, non tit siententiam unam alteri conjungat, sed iniboet tantum. Quod si quis velit dicere, unum librum alteri conjungi: id si quando L verum esseposit, tamen locum non habebit in omnibus. Sic principium libri secundi Mosis videtur respicere ad cap. 6.8. libri primi: sed tale de aliis dici non potest Incipiunt autem ab hac litera liber Exodi, Levitici, Josiuae, Judicum, Ru h, uterq; Samuelis tu. Regum, iecundus Chronicorum, Elise
135쪽
jurando se diris devoveant. An vero etiam tales dir9rum fornace in Sacram Scripturam, quae eas non frustra reticuit, fuerunt introducendae φ Nam in hominum juramentis ellipsis expressa in quorundam Versionibus legitur per , Ueream, Puniat me Dem, Dira mihi Π.Π- precans,oc. In Dei juramentis perie vivam,Non ero Deus, Mentiar. Rex caro & sanguis, d icere potest, Non ero Rexs,oc. nam per mortem tolli cito potest, aut seipsum tollere regno abdicare: homo quilibet & mentiri
potest & cito non vivere: At Deus, Deus & rex arte imnus, vita & veritas aeterna est, neque mori, neq; men'
tiri unquam potest, sic enim non elset Deus. Quors una ergo ista imprecationis forma Deo adscribitur, quae ne in homine quidem sancto &pio laudanda S ferenda est y Hoc alii interpretes vitare studentes, vel simpliciter locutionem Hebraicam retinuerunt, idq; optime rvel per limplicem affirmationem aut negationem juramenti formam expresserunt. Non male id quidem, died in quo non ea vis orationis inest, neq; iste affectus loquentis percipitur, quam in ellipsi ista Hebraica inasqnem admodum &illustrem nobis Spiritus Sanctus
namenta orationis profanae recensetur, quare ea e lin- :gua sancta tollenda φ Interpres doctillimus ad locum Esu pra ex Marco citatum scribit: QIum plenamstintentiam juramenti concipiunt IIebraei, imprecatio 1 ι diserte ponitur: Haec faciat mihi D o M i N ii s , pro quo dicunt profani ho- lmines, Emoriar vel Di speream: quod Melibus, nedum Chri isto ipsi parum sonuenit. Haec in transititi Pleonasmus Copulativae: ut, Ny Π si s Hanah, Gen. χύ. M. hἱc prius Vati re
non frustra dictavit. Quod si ergo figura ista Rhetoria
ca, quam ' romin 1αν Vel Reticentiam vocant, inter oria
136쪽
de inimicis meis bene meritum esse, peto ut me ab hoste nil inmenter liberes.' Sic Psal. I; V. Sacerdotes & Levitae cum
reliquo populo in exilium Babylonicvn traducti, videntur devotionem sui expressisse. Babyloniis enim
cantica ab ipsis petentibus, responderunt: Quomodo cautabimus canticum DOMINI tu terra ali irenarum' noblitus tui fuero, o Jerustem, oblivificatur sui extera mea: a si haereat lingua palato meo, si non meminero tui, oc. Resion detur, hanc imprecationem Israelitas non expresse
protulisse eodem momento temporis, quo Babylonii per ludibrium cantica ab ipsis postulabant, sed postea in memoriam illius ludificationis hunc Psalmum apiis conscriptum fuisse, ac si dicere volui sient: Petebant quidem Babylonii cantica L itiae a nobis, um in luctu si Aread vada suminis considentibus, sed nec, voluimris nev potuimuFipsis gratificari. Maluissemus potius dexteram nobis exarsere, aut linguam palato a i,quam ut legitimi cultus Dei in urbesime Myerusalem sani siue cantionibus praestiti, imme rores, illis vel ad pulsandam aut canendum abuteremur in contumeliam Dei ac lindinem hostium Deo nobis λ impie in stultantium. Sic den iq; Job: Si a via deflexi, G. comedant quod simularero, alii: Si meutem habui ad mulieres proclivem, O s. molat vicisita alteri uxor mea: Si vires ejus, steri oe)sine pecunia coinci, O . protritico cresiat mihi istina, Iob. i. Inde de aliis similibus locis potest esse judicium, in quibus pii zelo vindicandae gloriae Dei, quaevis incommoda ac mortem ipsam subue malunt, ac eX petunt etiam potiuS, quam trigloriam Dei in ignominiam convertant. Haec piorum gesanctorum hominum antiquitus in jurando pia fluit modestia, quam etiamnum inter homines vigere magnopere optandum ester. Notum enim ea, quam leviter de quam de re qualibet nihili, homines profani jurando
137쪽
derit de capillis capitis ejus in terram, I. Din. I . S. Sensus, Ut vivit, Quam vere rivit Deus, ctc. Sic I. Reg. IZ. T. Sic capiendum, quando Deus ipse jurat, vel homines per suam Vitam: ur, H nX pnῖv DXa 'am a Irivo ego, dixit Dominus Deus, s non, o c. Enich. F. II. hoc est, Ut vivo, sic te, Scc. Sic Ezech. 33. II. &alibi. RNΠΝ ΣΥ Π Π n Hiru DOMINUS, O vivit an ma tua, si derelinquam te, et. Reg. 2. v. a. hoc eii, Quam vere DΟΜINus vivit, & ut tu vivis, nunquam derelinquam te. Ubi obiter notandum, de Deo Vero
minib. forma constructa 'Π, vide I. Sam. 2 o. . 3. &2 . 26. 2. Sana. 2S. 26. 2. Sam. IS. 21. Kinachi putat li in his elle pro 'in Per vitam. Rabbini in juramentis dicunt: Tiri Per vitam tuam, Ut vivis: vel conjuncti ira, P Per vitam tuam O viIam anima tuae.
Porro videntur quandoque pii in gravioribus asseverationibus pro innocentia sua vel gloria Dei defendenda, imprecationem mali expressille, ut quando David dixit: DOMINE Deus mi, si feci istud,s est iniquiatas ista in manibus meis: si intuli malumpacem-colenti mecuna, aut si non potius liberavi hostem metis immerito: Persequatur inimicus animam meam, sec. Psalm. 7. vers. 4. At David non jurat, malum sibi imprecans, si ista vel ista secerit aut non fecerit. sed asserit innocentiam suam coram Deo, liberationem a persecutione hostis petens, quasi dicat: O Deus si talia fecissem, alia mihi falso hostes mei in ponunt ustam haberent causam,me'sequendi: nesnc vero cum nulsus ratis culpa mihi consiliis sui, quin potiu3 asserereposim, me de
138쪽
ES. GRAMM. LIB. II. CAP. IXL s 72 mri Unde per euphemiam elliptica jurandi forma He-Hxscti usi fuerunt, in qua Conditionalis zκ simplicitervo G ta, negat: addita negatione Ab amrmat: ut, -ab 'izb 'in ripκ zX 'Myra: λ Cκ Si a filo riae corrigiam calceamenti, humo si accepero de omni quod
rutim est, Gen. I . 2I. Praecessiit, Elevo manus meas ad Dο
co vobis, si dabitur genti isti signum, Marc. 8. I 2. Quod si vero in juramento humano membrum imprecationis poenae exprimatur, tum si mali honesta circumscriptio, hoc modo: n Tnκ η'nu nor zm, q, nen no Sic faciat tibi Deus, ct sic addat, si absionderis a mererbum, 1. Sam. 3. r. l . ΟΝ-ndia n/n,N Pn v nb Sic faciat milu Deus ct
sic addat, si non, O c. 2. Sam. I9. V. 13. ct Zo. v. Io. Vide etiam 2. Reg. 6. 3I. ct 2 o. v. Io.
Deus ct sic addat, quod contra animam suam locutus est Adonia verbum hoc, I. Reg. 2.2J. ride I. Reg. I'. V.3. Ruth. I.II. Jer. 22. V. F.
139쪽
Tma ΣΝ 'act Diu matris meae accensi ira contra me, Caul. I.
v. 6. pro Quod filii: bis enim in praecedentibus haec Conjunctio usurpatur. 'IN 'IMy 'Non novi, ut cognomine utar, Job. 32. 22. prompΝ .: rinum t 1 Fg N in idcirco quod non dedi eam, Genes. 38. V. 26. nyri Ν, SV Eo quod non sciit iniquitatem, Jes. J .R'. pro Ἐπη v. ISI I L3Μ- y Ognoscant gentes, quod homo sui, id est,se homines ese, Psil. 9. 2I. de qua locutione vide supra cap. I 6. Reg. 2. Conditionalis OX in juramentis aut gravioribus asseverationibus, ellipticum dicendi senus emcit, lquod hic quoque notari &observari possit.Tunc enim imembrum illud orationis conditionalis, quod mali limprecationem, si jurans fallat, continet, reticeri solet, iquam Figuram Rhetores .lposiopesin vocant. A natura abhorret, sbi ipsi malum impiecari, a charitate mutua, lalteri. Profanae ethnicorum VoceS fuerunt, Peream,Dispeream, & aliae si miles. Pejores &ptu res nostrae aetatis profanae fauces, ex nimis vulgata consuetudine effundunt. Hoc sancte evitavit lingua Hebraea, hic ut Scalias, honestatis ac sanctitatis in loquendo studiosissi
140쪽
a XUR 'ς iE' Eo quod sanctuarium meum violasti,
N: π mpo ly Propterea quod unxit Dominus me, geo. 6l. r. I. Saepius ad hanc Particulam assumitur alia causalis I; rei', ut mox in Pleonasmo sequitur. Superioribus ctiam frequentissime Infinitivus additur, qui tamen per Subjunetivum explicatur: sed tum proprie Praepositiones sunt, ut in illarum syntaxi videre est. Verbi substantivi hic, ut Scalias, ellipsis crebra est ; Ur,' VXῖ Eo quod sis uxor ejus, Gen. ῖ'. 9. nstv I; Νῖ Eo quod DOMINUS e fiet cum ipso, r. 23. Cotiditiona es cum Futuro & Praesenti Sc Pi
' nairnn GV Si fueritis ut nos, Gen. 36. l . DF Si est iniquitas tum nibus meis, Vac T. V. v - MDION Si retribui parem-colenim nIecum, malum, vers. 6.t,N Quid dabis mihi, si ingrediaris ad me,