장음표시 사용
1쪽
Ex Bibliotheca majori Coll. Rom.
4쪽
Illo N. Reuerendi simi D. PERDINANDIDE NE v v v ILLE Episcopi Macuuiensis.
phum eiusdem Illustrissimi & Reuerendissimi D. Episcopi Maeloviensis.
6쪽
u M Illustrissinius ae Reuerendisi
simus ACHILLEs DE HARLAT de S A N c x Episcopus Maelois utensis iniet alia antiquitatis monimenta, quae in Legatione Co stantinopolitana collegerat , conquisitis undique vitis eruditissimis in Philosophia non solam G eorum, vetam elimn Chaldaeorum, institutiones doctrinae Platoiu' apud Patres nostrae Congregationis Oratorii D. N. I a s v deposuisset: Eminentissimus Cardinalis Beruulius eiusdem Congregationis Generalia existium t hoc depositum non sole inutile Ecelesiaes in lueem emitteretur. optandum sane fuisset ut ingenium illud planὸ diuinum Illustrissimi ΗARLAYI in explicanda diuini Platonis doctrina opetam suam contulisset, nihil enim neque ad perspicuitatem neque ad orname tum potuisset desiderati et sed 'uoniam praedia catio Euangelii, dignitas Episcopalis, & publiea negotia dum vixit , nullum illi tempus
7쪽
Bourgoing noster Generatri curandum esse existimauit ut ab aliquo ex nostris Patribus intentio Emineruissimi Cardinalis Berullii, quantum fieri posset , effectum suum consequeretur. Sed quoniam in his quae ab humano ingenio proficiscuntur non inuenitur integra perfectio, sed semper reperitur aliquid admixtum, quod creaturae defectum redoleat, praesertim in iis aut horibus qui solo lumine naturali ducti sunt, non est doctrina Platonica nude de simpliciter . sed cum examine exponenda , ne dum Ecclesiae utilitati consulere animus est, nocendi detur occasio. Duo igitur
praemittenda sunt hoc loco. & primd quidem explicandum est quaenam utilitas colligi possit ex doctrina Platonis ; secundo quid obserua
dum sit in hoc examine, ut omnis nocendi o easo praecludatur. tantum ad primum attinet , eertum est ex Philosophorum antiquorum monitMntis
non parum utilitatis colligi posse ad illustrandam fidei doctiinam Basilius homilia delegendis libiis Gentilium asserit sapientiam
illam antiquorum conferre ad ornamentum . dei r Uelati plantae . inquit, cuisu ρυρνυ virtes fructu ρuliberrima scatere , filia nihil inin ramis conjuncta' quem am ferunt ornatum et si e re anima. cui praeellens quidem veνitas fractin est, exteriore sapientia eireumdatur, sicut foliis ιφuibusdam , umbram stuc ui s Hyectum non intempestiuum praebe
tibis. Immd asserit sapientiam illam antiquae
8쪽
xum esse dispositionem, qua animus praeparatur, ut cum fructu in distina fidei proficere
percipiemu 'quo selem in aqua videre assuefacti, se illi lumini opulos inii eierem. Hoc vero probae
exemplo Moysis & Danielis, quorum ille in AEgyptibrum, hic in Chaldaeorum disciplina
fuit apprimὸ versatus e Dicitur , inquit , o Moses ille enius es in sopientia nomen apud homines maximam, AEgutioram discillinis mentem exeretratus, ita ad eius qua est, contem lationim processisse Similis ν astemis in struentibuν temporibuι Danielem Babilone chaldaeorum dicunt sapientiam didie se, tum d nilare diuinas attitisse doctrina . Ex omnibus autem antiquis Philosophis, si rem accurata perpendere velimus, nullus est qui cum Platone in eo genete conferri possit. Nam, ut alios Philosophos praetermittamus, Aristoteles in sitis libris pinea de istὸ nulla de Deo tradidit, cum Plato ubique in celebranda Dei maiestate totus sit. In physicis quidem Aristoteles nihil de priueipiis externis ut de eausa effieiente & exemplari attigit, sola explicae
tione contentus materiae & formae ex quibus
9쪽
improductum existimarit: Plato verδ initium tractationis de natura sumit a productione huius mundi per artificem ex contemplatione idearum, ad quarum imitationem sola bonitate ductus ploduxerit formas in materia, ex quibus constituuntur res naturales tanquam ex principiis intrinse eis. Similitet in moralibus Arist teles virtutem in sola passionu moderatione defodilicitatem in operatione secundam persectam virtutem constituit , idque intra vitae huius terminos: Plato verb praeter virtutem moraini', quae in purgatione animi consistit, agnouit virtutem exemplarem , quae imitationem
Dei amplectitur, & suelieitatem in arctissima unione cum ipso primo principio collocauit. quae etiam post separationem animae 1 corpore multδ persectior perseuerat, Denique in m taphysicis Aristoteles totam de Deo disputa.
tionem his terminis conclusie ut asserat esse quandam substantiam sep ratam, quam vocat intelligentiam , quae in sui ipsius eognitione conquiescens, moueat primum corpus coeleste, nullam de aliis rebus curam gerens, dc primum loeum teneat inter alia. intelligentias , quae distinguuntur secundum caetera corpora co linia e Plato verb agnouit quUςm in Deo i telligentiam sed quae non unum tantum corpus coeleste, vetdm uniuersum hunc mundum corporeum de visibilem gubernet, habens perri
Rctam non tantam sui ipsius sed etiam om. pium ierim cog ghn , viri
10쪽
' , o LECTOR 1 M: intes essicaces ad omnium terum productio nem; Immo agnoscit in Deo bonum tanquam primum principium arcanum de ineffabile, vi pote a quo omnia primo sumant originem,& ad quod postremo tanquam ad ultimum finem conuertantur. Neque verδ praeteteundum est quod D. Cyrillus in praefatione trubrorum contra Iulianum asserit Platonem habuisse aliquam licet imperfectam cognitionem
mysterii Trinitatis. Et primo quidem quod
Plato cognouerit generationem aeternam filii a Deo, probat ex Porphyrio : Disit, inquit, P. brim v. od de bona dixerit puto. e r is Me
in qua μαι-vere bunt σ omnis bubstantia eream quae sunt. Haec certὸ π primὸ patebra-Vμ ν ebriiudo palabritudinis babens θeciem: ρ κερ- autem ante saeuia ab ambore Deo incitata. Quia autem Plato existimauerit in Deo esse etiam Spiritum sanctum, probat ex eodem Porphyrio. Dieis, inquit, γενHIrim expmem vin-FIatenis v e ad tres sa sentivi diuinam b. sentiam nuredi , ese autem summὸ Midem Deam
nioni Henxici qui quodlibeto 6. qu. 2. vi refere Scotus in secundum Sententiarum distinctione prima existimauit creaturarum productionem praesupponere intxmiscam personatum divina-