장음표시 사용
181쪽
septem sessiones levi de caussa Bononiam translatum,&quamdiu vixit Paulus tertius, abruptum fult situlo quidem usa est congregatio illa hujusmodi Sacro , sancto Mitime congregati addendum fuisset , si Con- stantiense Basileense concilia voluissent imitari, versalem ecclesiam, sive ecclesiam c. icam militantem repraestentos sed ne quod concilio tribueretur, Pontifici decedere, atque adeo concilio ipse subjici videretur,omiisum fuit Bulta facultatum Legatis datarum inier-ririnera de Concilii adsens omnia esstfacienda sed illi per litera Ponti ci significarunt, claustulam illum in agendo ipsos plu ais, confringere, o minutissimum que praefidem ii exaequare . - Ita re rationibus, Romae iugenter o siderat S, attemendato de Legatorumsententia diplomai absolutam concessa potes. u. Id autem sollicite injunctum , ne
umquam quacu de causa ad dissutationem de auctoritate Papae vcmatur. Notavit Petrus Suavis in historia hujus concilii, libro secundo quae ex ephemeridibus annotationibus eorum, qui interfuerant, contacta continet plurima observa tu digna Edita primum fuit Italice,&praefix una nomen Pietro Soave olano quod est per anaglammatismum Paolo Soarpi Veneto. Sed ad priora red catariis. Cl. Bulla quidem, quo indicitur concilium, Uata fuit, ut diximus, XI Kal. Iunii, anno II II XLI r.
Sed bellum inter imperatorem Regem Gallice, qui quinque locis in Caesarianas ditiones,Turca quoque in subsidium advocato, impetum faciebat, recrudescen Snova impeditne uta objecit. Post biennium autem pax denuo apud id pinium in Suelisionibus in ita 'eges'; pacis utrique, ut ecclesia ad antiquam puritatem αι concor'
182쪽
eoncordiam reducendae operam impenderent, iniunxerunt. Quum itaque frustrationes pluriextu velari di utius non postent, concilio Tridenti initium datum est anno II II XL , primaque sessio celebrata die xii IDecembris, qua declarinim fuit, acrum idem morgenerale concinum incipere se inceptum esse . Secunda sessio incidit in septimum Ianuarii, an 'nosequente. Hortatur&jubet omnes se gulos Christ deles Tridenti congregatos, ut velinis a mallas opeccatis hactentu commissu emendare, ac de caeter in timore Domini ambulare, o desideria carnis nonpescere,orationibm in areisc. scapos ver) quosium,anos in ordinescerdotes conuituros, ut assidue Dei Ludibus incumbere, hostiar audes preces erresacrificium Mi et uolibe altem die dominico peragere fatagant: -- ut ieiunen alte tetulissextuseriis in memoria ampa ionis Domini, o eleemosnaspauperibu erogent: ut in
episcoporum mensis, qui in eo locos iiis ocis firmones oriri soleant, divinarum Aripturarum lecti admis eatur. Haec csimiliata modo isendio aliis in comitioservandis praescribit sessio secunda. Sessianuamici, quae quarto Februarii habita , recitatur symbolum Nicaenum, uti hactenus a Latinis recitari solitum. Sessio quarta celebrata octavo Aprilis propius a rem accedit. Subjiciam ipsissima synodi verba Suno
dus persticiens eritatemflutamn disciplinam contineri in libri criptis, sine scripto raditionibus, quis ex ipsius Christi ore ab Apostolis acceptae aut ab ipsis Apostolis Spiritu uncto dictante, quasi per
mavis traditae, ad uos g perlaeucrunt orthodoxori
Patrum exempla sequuta, omnes libros tam Veteris
183쪽
quam v i te ament , quio utrius binus Deus se
auZIoro necnon Traditiones ipsas, tum ad dem, tum ad mores pertinentes, tamquam pellare tenus achristo, Pela Spiritus anfIo dictatas, continuasuccesilone in Ec-Hem catholica constraratas, pari pietatis assectu ac re' Perenti ἱ suscipit ac peneratur Sucrorum Per libro arum indicem huic decreto Oribendum censuit, ne cui
dubitati uboriri possit, quinanimi, quia ipse nod
suseipiantur Sunt 'pero infra cripti. Annectit videlicet catalogum laxiorem , qualem ab Innocentio Augustino&synodo Carthaginiens proponi priderii di&imus. Adjicit tamen librum Baruchi, de quo apud illos altum silentium. Deinde subjicit: Si quis autem libros ipsos in te ros cum omnibus suis partibus, prout in Eccksa catholica legi consuePerunt, A veteri 'ulgata Latina editione habentur, pro sacris C canonicis non sii ceperit, cir Traditiones praedictus hiens cir prudens contemserit, anathema sit.
CII. Tr; hic definit Tridentina synodus. Vnum
est, Traditiones non scriptas una cum libris canonicis pari pie
talis ectu reverentia esse scipiendas. Si Traditiones intelliguntur, quae vel ad salutem necessaria dogmata, vel sacramenta a Christo instituta, quae iniussis libris canonicis habeantur, proponanis nego ullas tales esse vel inveniri posse, litae videlicet per universalem piis caeecclesiae consensum, primis usque ad subsequentia secula certis testimoniis deducendum dogmata vel sacramenta, qualia diximus, proponant. Hujusmodi Oniimraditione, sive consonuentibus aetatum a primi
184쪽
usque ad mediam vel infimam testimoniis, alia vel dogmata vel sacramenta non confirmantur , quam quae in ipsis Scripturis continentur. Sin intelliguntur eremoniae, ritus de instituta ad decorum, ordinemn disciplinam ecclesiasticam facientia, ultro concedimus, talia nonnulla extra canonicam scripturam per traditionem a majoribus ad nos derivata esse; sed ineusco gnitis vel servatis salutem consequi neminem polle nullus intelligens affirmaverit. Traditio igitur,quae vel articulosin incramenta religionis nostrae testimonio suo confirmat, vel ritus, ordinem instituta prisca ecclesiastica ad nos transmittit, non rejicitur aut improbatur, sed illa sola, quae ista duo combinat contungit, nempe necesmum mea lutem in canonica cr/ZIuru non inveniri. Haec autem alibi, si opus fuerit, accuratius tractanda hic saltem obiter ori transcursu mo
III. Alterum, quod a Tridentino concilio te ibsione quarta definitur, rem nostram, de qua hactenus egimus, nempe numerum sive catalogum librorum canonicorum Veteris testamenti, concernit Enumerarant ante complura secula eosdem Baruchi tamen libro , ut ante diximus, excepto quos Tridenti hi enumerant, Innocentius, Augustinus Patres Carthaginienses. Quomodo intelligi exponi debeant, ne ab univeis a prisca tum Veteris tum Novi testamenti in oriente4 occidente ecclesia dissentire videantur, pridem&paullo ante verbis eximii viri Alfonsi Tostati ostendimus. Posset eadem ratione intelligi exponi
decretum Tridentinum, nisi anathemate horreret. Si quis aiunt, libros, os integros cum omnibtusus partibus gro- ut in ecclesia catholica legi consueverunt, ct in veteri vulgata
185쪽
anathemasit. Per quae verba omnis commode explicandi&conciliandi ratio, quin&mutua dissidentium tolerantia perimitur. Milo modo veteres de nonnullis Scripturae libris, salva fidei integritate Mecclesiarum concordia diversum senserint, Responsit maledicis Mo-guntinis oppositi parte prima, num LXXV ostendimus. Qui vero concilium hoc Tridentinum admittit, sub poena anathematis ci actura aeternae salutis apocryphos illos libros Mosi&Prophetis aequare debet. Nec hoc solum. Et, qui discrimen aliquod imparitatem agnoverit, non poterit diceres Tolerabimus nos invicem mutuaChristiana caritate prosequemur,etiamsi inconstituendo canonicorum librorum numero dissentiamus: sed necesse habet diceres, Si me concilii sententia diversus abis. Tobiae,ludit hae, Maccabaeorum libros eodem,quo Mosen Prophetas, pietatis affecti ac reverentia non suscipis veneraris, tamquam anathema te abominor. CIV. Qui vero sunt, qui nos jubent hortaue adeo sentire,im essentire contra unanimem Ecclesii Vcteris Novae, Orientalis iccidentalis consensum ΘSi Acta inspicio, eosque qui suffragia tulerunt, numero, invenio praeter Legatos Cardinales tres alios adhuc duos Archiepiscopos nove in , inter quos tarsonati sive titulares duo 'Olius Magnus&Robertus V au Cop, Venantius teidano, cujus de hisce duobus sine dioecesi censu archiepiscopis verba subjiciam.
Quum Sueciae rexGustavus reformationem moliretur, ΑΛ cito. Iohannes Magnus archi sopus V Mensis, qui mutationem Liam improbaret, relictapatria, Romam confugit, eoii venit mediocri cum cinitatu Vexeti Strofectus inde acImes ei u
186쪽
civitat patriarchae vicarim, se ut vulgo dicunt Ur ganeus. Eam ver conditionemposea pertas , Romam revertu Chi at usias redarem, quum divenditis equis familiam fere t
tam dim/si et a Paeso ponti ce coLocatur in ossitati domo, quam vocant SancIisirtim, in ea, tenuis alis payper vitam siniit. Erat cum e rater laus huic ponti ex archiepiscopa-ium istam Gothicum, licet extra commercium et clesiae Romanas itum confert concilio interesse iubet, ad ictum quotidianum aureos dat menseruos quindecim. Alter illa, Scotu=s, quum archiepscopatum Armscanensem esse in Hibernia Ponti ci demon rassi, titulum eiu uitab Isio consequutin. Erat aurem caecus, tamen nonsol2m mi isicabat, verum etiamper celeres equos currebat. Hos ergo duossontifex in coetu patrum esse voluit, ostentationis causa tantum, quas duo si populi tam longinqui , Gothi se Hiberni, fote tem ipsim agnose/ent , quum illi revera,praeter umbram nudum titulum, nihilhul rent. Praeter ArchiepiscopoSadfueruul, lirecte numero episcopi XLii inter quos V Vigorniensem unum Anglum, ipsi uir moque sine dubi personatum reperio, nullum Germanum , unum fortes alterum Gallum, non multos Hispanos, caeteros omnes Italos de
quibus si non omnibus, plerisque tamen accipiendum,
Libi ori quod annotat Petrus Suavi S, Zivultos inopes Episcopos spe concilio . ea pollicitationibin Lectos, quibus proficiendis uerit monentibus Pontificem Legatis , tota via errare, quiputent eos itaparce ac tenuiter Tridenti, arg) Romae entaripossE . Romae enim quum nusta auctoritates ne, vitam humilem se alias obnoxiam tolerare in Concilio autem mmiores si bi animo imere , cresente ex imatione rem quos auri orem exsectare . De hujus farinae episcopis Alfonsus a Castro de haereticorum punitione libro tertio,
187쪽
adeo indocti, ut vix Attiae siciant loqui , cst quodmulto peiuι
eis eorum aliqui nec bene iatras legere noverint. Cui rei exemptisunt in ilia praesertimprovincia, quae e Latinae eloqumsionusarentemgloriatur. Addo observationem Claudii
Elpenitet Pariliensis Theologi emigressione prima ad
primum caput epistolae ad Titum factum eupo erioribus,ecutis,ut, quodmerito in concilio Bassiens Ludovic Are-Liensis querebatur,in Conciliis i demumst, ct necesseriosiat, quod tion piaceat Italicae, ut quaeso Episcoporum, qui es ipsisti vocem/hic decisivam habent, numero natIones ahas aequet aut superet sicut scribit libroprimo dege ieius concitiiAeneas' ς' Symiu nondum Plin. Haec im eu Helena, quae nuper Tradenti obtinuit. Nunc ex Petro Suavi, quid Germani de sessio-anis huius quarta decretis judicarint, audiamus. Non-lnialis audi inceptum videbatur, quinis Cardinales o XVIIx episcopos sit rectentu inerti in neo, ternario auctior est auctoritatem canonicam libris antea incerIuctapocophi dare, ct transtitionem, quae a textu originario desectit, authenticam facere . In his tamenstra lihin non emere reperiri ali-ὶquem praecellento doctrin. Dude in tenem Leguisio esse aliquot, in iurispros sione doctos,sed religionis non admodum in-rehientes, perflaucos Theologos, eo F eruditione infra vi Q- Theologorum Pororis omnes Nobiles, aut Aulicos. Ex iis quis ni aliqua dignitate aliquos esse titiliares tantu sed sopos
magnam partem esse civitatum adeo minutarum uisi quisque popuAm cuipraeis, referat, vix omnes milles mam orbis Chrisianipartem repraesentent. Sed e Germaniὰpraesertim ne unum quidem adesse' scopum, unicumve Theologum.
CV Dicit quidem Becanus, ut etiam pridem '
monuimus,laYiorem catalogum Trident in Os accepis qu st.,. 'se ab Eugenio Papa in concilio Florentino quanto autem
dubio tam synodus quam constitutio illa Plorentina. 2 su
188쪽
ssit obnoxia, jam ante ostendimus Eugenium saltu per in ille propemodum annos facto accepisse eum a Getisiis
Papar, Getisium ab Augustino; AuguWinum a Patribus Carthi giniensibus: hos ab Innocentio. Quomodo intelligi inidebeant,&quomodo intellexerint, sive saltem quo in precio Pontificias istas definitiones si tales censeri oportere pertenditur habuerint eximii quique Latinae Ecclesiae ultima usque in tempora doctores,abunde est demonstratum. Vnum saltem nunc quaero, num Tridentini vel ab Eugenio vel a Gelasio aut quocumque priorum acceperint, ut prisco canoni inhaerentes agnoscentes discrimen inter libros ecclesiasticos striete proprieque canonicos, anathemate feriant, id est, communione fidelium , regno coelorum excludant Minime gentium. Imo Vero discrimen non tam tum in orientali sed etiam in occidentali ecclesii ab optimis quibusque scriptoribus constanter servatum agnitum semper fuisse demonstravimus. Novatoriabus igitur, ut tum in ipsorum, tum lectoris gratiam in Compendium, quae prolixe antehac tractata sunt, red, gamus, hoc argumentum proponimus.
Quae synodus anathemate damnavit sententia in totius Ecclesiae Veteris testamenti. item niversalis Ecclesiae Novi testamenti primorum quatuor seculorum, quin simpliciter universae ecci essae,
quae tum in Oriente tum in Occidente ultra annos II i fuit; ea synodus reproba est,&nullana fidem meretur.
Sed Tridentina synodus anathemate damnavit sententiam totius Ecclesia Veteris testamenti:
189쪽
ea enim nunaquam alios in canone libros habitu,quans Hebraue scriptos,&tribus ordinibus Legis, Prophetarum magiogra orum comprehensos, ut ostensum est a numero Ix usque ad XXIV item Vniversi
lis ecclesiae No vi testamenti primorum v seculo
rum demonstra dum est de Graecis Hebraeo canoni inhaerentibus num. χXII usque ad xxxviii de Latinis a
num. XLII usque ad Mix quin simpliciter univerta Ecclesiae, quae tum in Oriente tum in Occiden
te ultra anno scio I fuit: vide numeros inter XXXV iri, Lili intermedios;& deinceps anum xLI cuique ad centesimum.
Ergo Tridentina synodus reproba est , de nullam fidem meretur.
Major ex se nota est Minor dudum demonstrata, Dicit videlicet synodus omnes enumeratos libros cum omni iusus artibin, ut in vulgata Latina eἡitione halentur, pari pietatu assectu ac remerentia proscru o canonicu nonsis ceperit, anat a sit. At Ecclesia Veteris testamenti Ecclesia Novi testamenti quatuor primorum seculorum tum in oriente tum in occidetite; item quae primistivam utrobique posterioribus seculis excepit, omnes istos libros pari pietatis affectu ac reverentia pro sacris& canonicis non suscepit, ut evidenter patuit Ergo universa ante, post natum Christum ecclesia juxta Tridentinos anathema. Si quis autem quaerat, quid homines illos moverit, ut tantum sibi sumerent, seque unanimi veterum majorumque suorum consensu objicerent Prespondebimus, nobis de alieni facti rationibus non plane constare suspicari tamen,quod animadverteri sit genuinis eclinceris dogmatibua sequiore
190쪽
vo nupera&nova bene multa accesssisse voluisse itaq; principia, e quibus deduci oporteret, quam fieri posset,lat illitate extendi, ut saltem alicunde sive probatio sive praetextus liquis derivaretur. Tale itaq, principium advenientes, dum rem aggrediuntur, dederunt, di quum in limine essent, janua aberrarunt.
V I. Ulterius argumentor Qui probat cconfirmat synodum, quae sententiam universalis antem post natum Christum ecclesiae anathemati subjecit, is etiam ipse nullam fidem meretur, Nauctoritate excidit. At hoc Romani Pontifices nostrata superiore aetate secer mat& faciunt. Ergo.
VII. Tertium Tridentina quartae sessionis decretum est, ut hi bri,prout veteri vulgata Latina ditione habentur,proscrisin canonis usipiantur. Qv odii scitius
mox explicat hisce verbis. Statuit fide Grat, ut haec
ipsa laetus cir vulgata editio,quae omeo Olfeculorum tisiuin Ecclesia ipsa probata B, in publicis lectionibus, disputationibus, pr eclicatio/ι bus aut expositionibus proauthentic t habeatur, eg quod eam nemo rejicere quo-2 is praetextu audeat M praesumat. Aliter sensit tota
antiquitas quin ipsa rerum indoles non permittit , ut fontibus aut textui originario aequetur aliqua translatio: ut autem praeferatur , prorsus est absurdum nisi forte ostendi possit, rarissima fuisse vel esse primarii textus exempla, nec alia quam per insignem librariorum sive incuriam sive fraudem corrupta integrum Vero&sincerum unum forte incidisse in manus egregii fidique interpretis, eoque itidem suppresso aut amisso superesse ab hoc profectam versionem. Si detur casus, quem