De rebus Delphicis imperatoriae aetatis capita duo

91쪽

Πρεσξευ της ης. Ἐυτ υχειτε. Tempus et locus indicantur.

Νescio an et i πολ εον supplere liceat. ostea tribus nisi salior argumentis adducitur Hadrianus ad praestandam beneuolentiam : primum quod epistula ad eum missa est' dein quod antiqua urbis nobilitas uidetur esse respicienda, denique quod Delphi nouo imperatori gratulati sunt simul atqua pro De Pythio v. 8 litterae A uestigia perspicua sunt aequa bonaque poposcerunt. In ultimo uersu 'Iούλιος Απιιγέ Μης supplere dubitaui quamuis nomen eiuS lacunae bene conueniat nempe legatus ille prioribus Traiani

annis, i. e. uiginti annis ante Occurrit. Quem epistulae conspectum si probaueris - nam ipsa uerba non praeSto-, imperatorem Graecis eximie dilectum et Graeciae amantissimum in unam sententiam satis exquisita arte compositam omnia redegisse non miraberis. robabile enim et mihi uidetur Hadrianum ipsum graece di tauisse nec sine quadam uoluptate ostentasse quam elegantertia et δέ opponere sciret. Sed magis etiam digna est quae laudetur illa reuerentia qua illustrissimum ipsaque uetuState sacerrimum templum prosecutuS St. Priusquam ad documenta ueniam quae circa a. 25 ponenda Sunt, necesse est moneam de hoc praecipue temporis interuallo multa desiderari. unc certo exsequi coepit Hadrianus quod iam raiano imperante suscipiendum so lasse cogitauerant Delphi, sed ea monumentorum magnifi-

92쪽

74 DE IMPERATORUM AEPISTULIS centia quam Sperare non potuerant et quam omnes prouinciae eadem aetate summo gaudio admirabantur: sacram urbem

restitutam, ornatam, auctam dico. Illa enim εργα quibus Pudens frumentarius praesectus erat, ob Αδρι-ο κατα- κευαζομεvα, nihil aliud sunt quam porticus et sontes ei aedificia quibus Pylaea tunc moruit haec omnia uidit Plutarchus quippe qui principem laudibus extulerii cuius beneficio quaia notari populus Delphis adiectus esset *ιλῶ, τω καθηρομιμα ταώ et της πολιτειας εγεμ - - καὶ ταπλεῖ - τούτω ἐκ ooti et καὶ παρασκευε ovetae. Quamobrem in his poli unum annis et, ut pressius loquar, a lis aut 20 collocauerit quis priorem epistulam ab Delphis ad Hadrianum missam sed hanc coniecturam minime probabilem esse infra demonstrabo. Praestat igitur nonnulla documenta quae Hadrianus misit colligere breuissimoque

commentari enucleare.

Primum hic locum obtinere mihi uidetur epistula quae

93쪽

Quae iam nobis documento sunt quam attente imperator omnibus rebus delphicis studuerit. Etsi uerba eius ubique Supplere non audeo, perspicuum tamen uidetur ex . 1-12Saeram pecuniam ei maximae curae fuisse. De ξευιας haud Scio an minime huc laciant documenta quae L. Couve BCHXVII p. 9 attulit ne de eo quidem quod Thessali tunc cum Delphis et de illa pecunia et de furtis aliquot quibus Apollinis sanum expilatum est, et de Cereris amphictyonico templo dissenserunt, quicquam amplius dicere OSSum. Νisi sorte suspiceris illo tempore clem fere Delphis accidisse

quod ducentis annis ante factum esse luculentissimo testimonio cognouimus Quae omnia non solum comperta habet

94쪽

Hadrianus, sed etiam promittit se diiudicaturum esse cum Delphos uenerit. Alia quoque est quaedam dissicultas do Cirrha portu nata quare nomen Aetolorum . 1 redintegrare non dubitaui, qui aupacto prosecti litus usque ad Cirrham legere agrosque Deo dicatos colere potuerunt. Hic laudatur diuus Vespasianus cui Delphi pecuniam ut praedia Dei intacta seruarent dederant Eorum iura tam multis impensis parata tueri uult Hadrianus, dummodo de omnibus illis rebus leges ab Amphictyonibus lata recensere potuerit. Itaque, si reuera inter se contingebant inferiora tituli fragmenta quemadmodum ea collegi in Claudio quodam Timocrate qui συυαγωγη illorum decretorum non

sine acumine ut uidetur composuerat, uetera documenta ad

se mitti iubet. Et, quod magni momenti nobis est, ultimis uerbis statum amphictyonici concilii ab diuo Augusto commutatum respicit denuoque a se examinandum declarat. His primum confirmantur quae Pausanias de suffragiis Aetolorum genti detractis icopolitanisque concessis dicit . Apparetque hanc ipsam epistulam necessario ante alteram Seriptam esse qua a. 25 suam de Amphictyonia sententiam cum Delphis communicare Hadriano placuit. Ρriusquam uero quae de illa aetatem tulerint transcribam, oportet per frustulorum multitudinem quaeram numinitium huius quam modo exscripsi habeamus. En traduntur tituli cuiusdam pauci uersus ' qui forsitan ex fragmentis supra dictis continuatus fuerit.

95쪽

Litterarum quidem altitudine et sorma non aliena uidentur esse haec fragmenta a ceteris. Sed, ut omittam permulta quoque alia ab eodem quadratario eodem serme tempore eXarata esse, dudum persuasum habui duobus illis Dagmentis initium alterius documenti asseruari cuius uersuSpaullo minus longi erant quam uerSus epistulae supra transcriptae Adde quod certum tempus definire non possumus quia quotiens tribunicia potestate Hadrianus donatus sit imperator nescimus Liquet autem ex . , nam illic restitutio Αυιρικτυουας in dubium non reuocabitur, Hadrianum iam ad concilium litteras misisse. Quas mea quidem Sententia agnoscere licet in titulo quem inuenit ediditque . Haussoussie BCH VI p. 452-3 n. 4. Sed hic ipso tituliis in fragmento marmoreae Coronae inscriptus est. Ergo si quis coniecturam quam modo proposui acceperit, statim ex ea effici cogitabit ut sex illis calcarii lapidis fragmentis 575-1096 contineatur epistulae finis cuius in marmoreo toro initium scriptum erat. eque habemus cur miremur Hadrianum de Amphictyonibus locutum esse et de Delphis τούς Al ιρικτυοvας ἐυ Δελφοῖς cum potius eos adloqui debuisse uideatur ut ιας am epistula ad concilium simul atque ad ciuitatem scripta est. Contra uerbo μας Delphi quidem sine dubio designantur

96쪽

T DE IMPERATORVM EPISTULIS

sed hoc certe non significatur, Amphictyonas in initio nominari non potuiSSe. utut est, coniectura enim, ut dixi, lapidum testimonio confirmetur oportet, in illo epistulae initio quaedam sic supplenda esse uerisimillimum mihi uidetur

Quod proniiserat Hadrianus se res amphictyonicas diiud aturum esse essecit hoc documento cuius superiorem tantum partem usque adhuc repperi. Columna prior.

97쪽

ρω καὶ προικα A υέσθt, . . . .

et is et ij εστ αλια. . .

Vtramque columnam quasi ad eundem titulum reserendam ranscripsi, nam duplex argumentum quod incomposite altera tractatur non solum primis epistulae uerbis praedicatum est 'Αμρικτυουειας, Πυθι ovj, uerum etiam in priore columna iam promiscue attingi uidetur.

98쪽

80 DE IMPERATORVw EPISTULIS

Postquam enim de illis qui certa quadam lege Pythiorum certaminibus aderant pauca edixit Hadrianus u. 7-12ὶ ad suffragia pergit quae gentes Amphictyoniae participes inde

ab Augusto habebant. Cum ii 3-5 alterius columnae si contuleris ea quae ausaniae de re amphictyonica debemus, probabis in . 3-14 prioris cohamnae illarum gentium nomina restituta esse. am hessalis sex totidemque icopolitanis suffragia impertita erant et illis praesertim quod ueteres populos Aenianes Dolopes alios in unum cum hessalis redegerat Augustus. Itaque . 5- et is, θυῶ, let ovox θεσο αλι tvηκόvetio legi res ipsa postulat. Sedi Taliquid plane noui apparet si quidem recte, ut opinor, Νέρ iis, hic laudatur. De erua enim si ageretur, Diuus

praenomen non miSSUm esset. eronem uero rebus

amphictyonicis operam nauauisse inauditum est, atque illo quoque epistulae loco Hadrianum de concilio amphictyonico

reuera locutum esse puto, quanquam diuersa miscere uitam dictum est et in aliam rem transcurrere amauit.

Quod planius etiam intellegitur ex ahera eiusdem epistulae columna cuius decem uersus integri seliciter seruati sunt. Hic enim quo dicendi genere subtilissimus ille imperator usus sit pernovimus. Postquam de Amphictyonia iterum tractauit, et de sententia a se ipso in senatu lata, atque pronuntiauit Atheniensibus Lacedaemoniisque propter ueterem patriae laudem distribuenda esse illa suffragia quae Thessalis supererant, iterum ad Pythia sine transitu currit poenasque indicit contra eos qui legem decertaminibus positam non obseruauerint. Qua de re non omnia mihi quidem plane perspicua esse lateor, nam Πυλαια u. 6 nisi de conuentu hieromnemonum intellegi non potest:

99쪽

difficultates enim tam cit extitisse inter sacram urbem eiusque suburbium Pylaeam non probabile uidetur, ne de Thermopylis cogitare licet quae illa aetate non iam ita

nominabantur.

Maioris prosecto momenti nobis esset scire quid Hadrianus de hessalis dixerit, sed lapis fractus est. Collato autem titulo qui supra exscriptus est, conicere licet Τhessalos qui antiquissimo priuilegio usi celebrandis Pythiis praeerant et

αγι-οθε τiας praemia Solebant exercere in re pecuniaria tunc quoque Delphis primas obtinere uoluis8 e. g. pecuniae depositae decimam partem in manibus habebant. Quam ambitionem refregit imperator. Vltimis uerbis quae his fragmenti asseruantur διοικησας, ὀιSυε ιμιαv, administrandum Dei aerarium significari suspicor et de eadem re quaestionem institui qua in praecedente epistula : s. p. 74 u. - ηκετωσα δε καὶ Θεσσαλοὶ ... διαvειμαυτες α ρη λατα αυτοι. Haud scio hi alteri eiusdem epistulae columnae tribuendum sit ragmentum quod nunc, quamuis nihil inuenerim quod cum eo coniungeretur, transcribam n. 1387.

100쪽

82 DE IMPERATORVw EPISTULIS

Aristaenetus hic diuersus ortasse ab illo est qui a. 63 Delphis archon fuit. am epistula utique ab Hadriano et

circa a. 125 nisi sorte iam antea missa 't. Quae testatur imperatorem pertinaciter consilium suum de ciuitate Delphorum augenda exsecutum eSSe. OeeSenim πολειτας et πολειτεια ad nouos ciues pertinere cenSeo

qui suburbi addito, in Delphorum numerum adscripti sunt conserantur denuo liliarchi uerba καθηγεμιου ταύτης 'ς πολιτειας iam supra adlata. Eiusdem anni 125 mense septembri, nam diem determinare nequeo, Scripta est ab Hadriano ad Delphos epistula Cuius argumentum perobscurum est .attuli enim lectu dissi cillimi initium tantum et finem nunc exscribere liceat, quippe cuius u. 12-2 nihil supersit nisi litterae aliquot maxime incertae et quae propter lapidis scabritiam cum transuersis lineolis confundantur' Αυτοκρατωρ Καισαρ θεο Τραια,ο IIα ρθι

1. X. 351, 2326. V. 3 nomen Σεεαστός omiSAum esse pro certo habeo.