Comoediae;

311쪽

159, 26. στροφαῖον Α Geleni prosecta lectio,

et in posteriores edd. adscita quam etsi minime reii- Ciam animadvertendum tamen est, in utraque vetere

scribi, στροφ0ν, ἐπεὶ στροφοι etc. et so*αὶ in dubio verum est pro στροφόν ego fere malim reponi στρο - φιν, quod ideo scilicet adhibitum, ut explicanda voci στροφαῖος inserviret. Persuadet Eustatilius, qui antiquioris exicographi verba ponit ad Il. D. P. 353. V. 9. 2 90φαῖος ὁ μης φησὶν, ου 0νo ο παρὰ τω στροφεῖ δρυμετος, ἀλλα και o στρέφων καὶ ἐξαπατων, okν τρόφις Στρόφις autem versutus in ristoph. Nub. V. 45O. σκολιος, υχ απλ0υς, πολύπλοκος, ut Hesychius interpretatur; quale nomen callidissimum Maiae dium non dedecet. EIIS T. 159, 28. στ00φαιον δε κήλουν Haec suo exico

Suidas inseruit: τροφαῖον DTως ἐκήλουν etc. Sive ut C. B. Στροφαῖ0ς' υrως τυν παρὰ τη θυρα etc. Apud eum mox editur: παρὰ τ εν ταῖς θυραις, Bddita praepositione non satis commoda, quam emovet liber scriptus cum scholiaste nostro adcurate ConSpirans: structura tamen rationis incongruens: UOCirca legendum aut παρὰ το παρὰ Vel π00 ταῖς θ ἱδρυσθαι, aut, παρὰ et ταῖς θ παριδρυσθαι, e Προςιδρύσθαι. Poll. VIII, 72. ad quem Vide, quae notantur. Hic

est Ἐρμῆς ὁ προ των θυρῶν στὼς Aelian V. U. II, 4r. quem in eadem historia 'μην τον ἱδρυμένον επὶ της αὐλης ex Timaeo dixit Athen. X. P. 456 B. Mercurius

quidem furti surumque patronus quamobrem φιλητέων ναξ in vetusto lapide pud Gruter P. 1Ο39. n. 11. cui similia dabit Anthologia II. c. 5. et φηλητεων 0ρχαμος, ἀρχος in Hymno , quem eius honori Homeri .

darum liquis Cecinit, V. 175. 292. neque tamen eo minus, statua propter fores dedicata, domos ipsi custodiendas veteres commiserunt, Ut Cilicet ea reli Dione delinitus clientes suos procul arceret. ΗΕΜST.

στρεφόμενος Haec eum in modum scriPta ut Prius Schol in Aristoρh. r. I. R

312쪽

Posteriras e pertinet, ut Ioneat, πάλιν in hoc vocabulo composito non simplici tantum suaqia gaudere potestate, sed Continuam frequentemqiae significaro rerum emtarum , venditarumque Commutation Om. Idem

docuit in Παλίνσκι0ς et γυ παλιν, inquit, Hur0υ ἐπίτασιν δηλοῖ, ς παλιγκάπηλος, παλίμπραεος ita Cribendiana, non παλίμπρακτος ' Vide Poll. Ull, a qui τα δεύτερον πιπρασκ0μενα di Ci notat παλίμnρατα, παλiμ πωλα, additquΘ, καὶ O τούτο ποιῶν, Παλ*πωλος, παλιγκάπηλος quo tamen loco, ne forma vocis legitima desideretur, malim, παλιμπώλης Servus etiam παλο-

βολος et παλίμπρατος, ὁ πολλάκις πραθεὶς II, II 5.

neque sunt elegante Bli trBnslatum observare negle

πεποακὼς ἐαυτόν quomodo de Flacco Philo Iudaeus p. 971. A. λάκκον ὁ τιμῶν ἀθλίων - ημένοι, ας δοξ0μανος και παλίμπρατος ἐλάμβανεν. in παλιμπρύτης, quem Glossae Veteres μεταπράτην et cocio nomVOCBrit, parum a παλιγκαπηλον distat quod malo dictum ut sophistis fuit a liberalioribus lailosophis obiectum, sic perinde et illud in Epist. Socrat. . . UEm OCUIN Ponere non gravabor iit insigia menda liborem: Ἀ

313쪽

se meliorum Censor, Riorisque, quam TRESt BbBt, ruditionis osten intor eum in o lum vertit, Ut arasicae cum in tenebris palla asse facile perspicias: est autem ut Modo confiitionctis Obliatam Emu Erct. J Jετύ- βολοι vero, interPI et Suida , π9αγματευταὶ μεταπρά- ται et μεταβ0λεῖς, illi reCentioribus usitatiores, hi Atticis, Ut notat Thomas Agist. Proptereaque soli alii luce Coinmemorati, καπηλ0ις Et παλιγκαπχηλ0ις tam

vicini, ut iis vel explicandis adhibeantur, vel proxime iunctis adhaereant: οἱ μεταβολεῖς καὶ οἱ των - ων καμπηλοι apud Socrat. H. E. II, 7 graviter et figurata Demosth in Aristogit. p. 35. C. Εἰ ὁ κάπηλός εστι πον stuχς, καὶ παλιγκάπηλ0ς, καὶ μεταβολευς, καὶ orox o ζυγα καὶ σταθμὰ χων πανTα, σα πωΠ0 ἐ Πρci ξεa , ἐπωλει. Ita descripsit Xenophon rina . Ill. . in I.

V. o. Ut et, in qua merCAt Urae parte Versentur indica erit, et ab ἐμπό90ις simul Seiungat 'i 0υς εμπό-00υς, τους εν ῆ ros μεταβαλλομένους, κ&ι 90ντι - ντας, o τι λύTTOνος πριαμενοι Πλείονος Πυδωνrαι. Iaria nostri gramniatici, quum παλιγκίπηλον expoliunt τον et αυτο, vel τα αυτ αε αγ09α ιτα καὶ πωλυυντα, talem videntur intellexisse, qui eiusdem generi mer Ces et ad se delatas ineret, et liis iterum velideret; quod etsi nonnihil differat explicationi, quae statim proponitur, ab usu tamen O Cis ipsoque παλιγκαπηλων, quorumdam salteua, institui Non est alienum hoc enim pacto Phoenices quoque παλιγκάπηλοι Scholiastae

Pindari ad Pyth. Γ, a 25. nihil opportunius ad retri explanandam illo ipso Sophoclis loco, quem protulit: rapi; ε υ καὶ προῖσιν, ως ωοῖνιξ ατηρ Σιδωνι0 κύπηλος alteroque Comici Ubi nonnem Protinus, simul atque id, quidquid fuerit, quod in fabula dictum

PTBecesserat, contingeret, fieri cies Phoenicem mi obat, Un manu dare, inccipere Bltera: ευθυς δε υῖνιξ

Tum eximius est, qui sequitur, scholiastae locus, et quinque mercatoruin honestioris viliorisque gradus clas- Se commodissime vereque, ut arbitror, o describit;

314쪽

domi, quod esudat επὶ Ξένης. Ex o GutEm, quod κύπ)ψλον vult ras Eum, qui mi απὸ του αὐτοπωλου, παλιγκάπηλον ossct vult, qui mi απ του καπήλου , Et eum distinguit απὸ τυ μεταβολέος , σω nulla enctessi intes utruniqui diseresutia. Quorum 4 ta quies nit ἐπὶ δε ης festa est qui emit domi etc.. satis arguunt, inpediti quiddam deraldo fuisses visum haerere in εμπόρου descriptione, quod frustra verbis teger sit Conatus Budaeus etiam scripsit, et από του καπ/λου νουμενος, illud scilicet participi urn , Ut se11sUs Congruat, Bddendum existimans. Sanare licet scitoliasten, iusque genuinam menteni adsequi oratione ii moliorem ordinem redigenda: roso δἐ quam

particulam in ceteris edd. negleCtam e A. et I revocavi ο ἀγοράζων ,πό του-υτοπωλου η πὸ του καπήλου, καὶ ἐπὶ ξένης πωλωπι quod iis, quae tradidit, tam Concinne respondet, ut, qui ita reliquerit, dubitari nequeat. Porro haec adhibentur ab Abr. Be helio ad Stephan in Ἀσεῖον, cuius urbis Aegyptiae nomen erat incolis, ut, Hesychio teste, Metapontinis apud Italos, ab ipsa re μεταβόλοις nam, quae LUCegregie faciunt, πωλουσι μονοις τοῖς ἐμπορ0ις ἀθροα ταφορτία, παρὰ των τεχνιτων ἀγοραζοντες αὐτὰ κατ υλίγα, καὶ κοτυλὶ υσι τοῖς εγχωρίοις ubi κοτυχάζειν Polluci quoque notatum VII, 94 idem est, ito scholiastao κατα την κοτύλη πωλεῖν. Quod alitem Berhelius in

nostro enarratore leviter Perstringit, Et quanquam Scholiastes Etit τον μεταβολεα lium Sses, qui ε- minatim aliquid sudit, videtur tar non roPri δε-

315쪽

P S. 261 notiarn motiatorom, qui ctrces Inctrcibus Commu-trat , παρα το συνεχἰς μεταβάλλειν, nota estiam horninratim est κατὰ κοχύλην inciri Potuit; con mi illum ia-bet ponderis, eoque mimis, quia se Prius ipsa, lictinscholiasta explicationem evertunt. Pluribus illustrari possent, si hoc gendum haberemus. ΗΕMSΥ. 16o, 33. παρὰ το 0ῖς τυφλοῖς Hae praecedentibus edebantur ita Conglutinata, tanquam si rationem opit laeti rεμόν0 continerent; quod timino alienum est: idcirco plena distinction separavi: uallem ei Oscholium hoc ordine procedere: δρύσαντο ε προεγκε δε ἐπὶ του λ. etC. hae Commode iungunt ii r ostendit enim scholiastes, quum P rcum:as Ut γεμόνι0 SE Ommendaret, quomodo Inenlion mi Pluti intulerit Carion, e tamque repulerit Propterea , quod Iulus iam Aecitato liberatus ducis non amplius indigeret. Istis autem,nctore το 0ῖς τυφλοῖς T0υς βλέποντας γεῖσθαι, si PTHe-sgantia Aristophanis , TZσθ' et γεμόνος ei C. Satis OPPor tune posita videri possint. Mercuri iam γεμίH0ι TB-culi monita ab Atheniensibus esse stati itiam, qui dixe

P. 6I, 8. Haec nullius sunt retii, nec si vel cirωτας escribas et orώσομαι, multum nos iuvant. ΗΕΜST. 16I, 19. κρατεῖno'ti errore Iibrarii scriptum est Pro Agατεῖν, quomodo iam ante Saepenumero το ,ειν interpretatus est. HEMST. 161, 2O. ποίουν ρο τοῖro Non rarum est in Veteribus scholiastis, et Aepe noxium Iectori Peccatum, ut eorum adnotationibus praepostera ScriptoriS, et alia, quam quae declarant, Verba praeponRntur:

quo sit aliquando, ut, quid sibi Velint, perspici non possit imo bene dicta , si suum in locuti restit UAS, Pro absurdis habeantur. Ilic sane scholium istis coniici Verbib, υτος rus ἐξεύρηκε, subiectum nihil ad eo

316쪽

rtim explicationem Conducit quod . ossius quum nimadvortisset, iis deletis, huc revocavit in suo libro, ου ἐτος παντες, et cum Proximo cliolio hocce coniunxit: εἰς αλλο δικαστο0ιον δικασωσι ως αν εἰ λεγεν etc. quo Certe modo melius ordinen institui, illudque praescribi, quod narratur, palam est. Quid Suidas invenerit, dicta difficile, quippe qui tam pauca et paene nulla ex Ostoriore Clioliorum parte in exi concollegerit is quidem in 'Eπώrυμον, versu Aristophanisi i 6 a proposito illi aliud praeter illa pauca subdit: ωσανε ελεγεν, ου ματαίως ἄρα σπευδουσιν οἱ δικά ντες πολλὰ νόματα λει ex quo satis liquet, neque in eius codice scholium illud apte fuisse collocatum namo ματαίως qui Teserβtur ad υκ τ0ς , Innino dubitari non potest. Equidem Optime factum censebo, si haec adnotatio, vetiit pondus otiosum, Plane resece tur eadem enim, et iisdem fere Verbis, statim rederint nisi tamen eorum partem malit aliquis proximae ditandas adhiberi: ως ν . . . δειν ' πολυν ru TOUTOo δικάζοντες, ἴνα, αν ἀποτυχωσι et C. Pro πολειφθωσιν, quod, quemadmodum et Is Vossius in suo libro Correxerat, a ustero bene sui repositum, priores edd. habuerunt π0ληφθωσιν. Uis Porro Sit o πεGG0ς,

quem εἰς τόδε καὶ εἰς τυδ εμβαλλειν των δικαστηρίων iudicos famelici lucellique iudicialis avidi dicuntur,

proclive rion est definire ne memini viros eruditissimos, quorum in O genere Cura sui versata, velox tremo digito dissicit vocabulum adtigisse. Sive enim τυ βάλανον intelligas, Cuius ex Aristotele facta

fuit mentio ad V. 278. Sive potius ην δόλT0ν τ πι-τακίδιον, aut το συμβολον, cui nomen eius tribunalisque, in quod mittebatur, erat inscriptum, nodus non platae uerit expeditus atque adeo dubito, an vitium aliquod inveteratum lato occultetur: quocirca Praetermittere non Possum, quin lectorem admoneam illius interplinctionis, quam utraque A. et t. praebet, ντ αλλο rat κύσωσι τον πεσσον, καὶ εἰς τόδε et c. si sorte

sagaciori cuipiam lucis aliquid inde adsulgeat: βύλλειν certe εἰς et δικαστηριον, ingErctres S atquct i Erro in tribunal , non secus dici poterit, atque ἐμβύλλειν εἰς ζ αI0ράν. EMST.

317쪽

161, 7. εκ των προειρημένων Conser schol supra ad U. 77. UST. I 61, 35. λοι Ilo recentioris est linguae Graecae HEIIS T. I 6 I, 35. - 62 6. His non dissimilia protriuntur in scholiis editis, quae vetusti moris apud A thenienses ignorationem non Parum redolent. HEΜsae.

Ρ. 6a, 7. νομίσθαι Sic scilicet explicuit propior πωνυμίας illas πολλὰς quR ante fuerunt commemoratae idem igitur est, quod, nomina sua multi plicari stude iri, et in Plures tabellas referri, Ut, si Uno tribunali per sortem excludantur, in aliud irrepere facilius possitit malim vero σπουδάζουσι. Ceter uiri hoc scholiuna parvi pretii duco, et ab iominerer iam Atticarum haud satis perito prosectum, Ut X Areopagi iniecta mentione non obscure colligitur neque enim Sorte, quemadmodum in Cetera tribunalia, in hunc itidem gravissimum Areopagitarum OnSesSUm adlegebantur. EMST. I 62, 18 et πηrαδι πηγύδων pro puteo serioris est Graeciae: vide ad . IO HEMST. I 62, 32. 49λλιστε consueta Graecis serioribus adpellatio, quum veterunt esset usitatior, 'rωθἐ, os βέλτιστε ΗΕΜST. I 62, 35. η παρo. κακως εχω. Q B. Haec ad integrandam orationem valent, et rus λλο σχι παρ O κακως Io . Perperam in D. C. καλῶς, Cui super

gua sumta. HEIUS T.

162, 58. της πίτης πειναν recentiores πίναν scribunt, D Cangium vide l. M. et I. r. MEMsae. P. 163, 3. ἐλευθεριον Fuisse Iovem, qui tro lue noui in Σωτηρ0ς et Ἐλευθερί0 Athenis coleretur, et saltem adliceretur, idein faciunt Hesych et Ar I crat in 'Ελευθέρως neque lamen eo minus Pluriinis

318쪽

riant seorsim dedi Cata. Quis aute in Athenis extiterit Ζευς ωrno, ἰR Pliares fuisse Constat, Cui cognomen itidem 'Eλευθερίου sit inditum, non satis apertiam est. Ego scholiasten sequor, eique duplicis adpellationis privilegium tribuo, cui templum 1uit ad forum in asty Constitutum, summaque religione ab Atheniensibus habitum huic enim quotquot annis extae 'mo die a Crafiebant, ut Patet ex Lysia in Euandr. P. 175. U. 56. quo tenipore Stipes videtur a populo collata in aram exornandam cuius rei memin it Plutarch. 1 Demosth. p. 859. . Ab his sacris peractis quum rediret magistratus in concionem, populoque laeta fuisses renunCia

Tet, tale, ut arbitror, exordium erat oratoris, Cui US-

inodi legitur in Demosth. IIouοιμ. Λημηr. XIll. Eius de Iovis σωτηρ0 a Lycurgo mentionem ieri puto ad-

cognomen fuit nactus δια το τους ξελευθέρους Peius ἐλευθερους Etymologus habet, et scriptus Suidae Codex την στοαν οἰκ0δομησαι την πλησίον αυτου quod quum Hyperides expressis verbis, Harpocratione testo, tradiderit, non video . quam fidem Didymus mereatur tanto iterior, qui magnum oratorem hoc nomine T- Toris arcessere non dubitavit: nam Ἐλευθέριον dictum esse Iovem propterea, quod Grascos Persici dominatus metu liberasset, id quidem ultro largior, utpote firmatum praeter alios auctoritate Strabonis IX. P. 52. A. et Aristid T. I. p. 37. C. sed eius Iovis templum Plataeis post memorabilem illam des Mardonio victoriam fuit erectum, et noto Simonidis epigrammate celebratum. Perperam igitur confudit Didymus communem illum Graecae libertatis vindicem, et hunc Allieniensibus proprium Λία Σωτηρα, cui ab alia longe causa, quam vere Hyperidem, qui optime scire O ter8t, X-plicuisse credo, Ἀλευθερίου titulus accessit quod non

parum adiuvatur a Menandro, ex quo Patere monet

θερί0υ ro sedentem adortus est IschomachUm Socrates, eos quo Sermones Budivit, qui onustissime uni

descripti a Xenoph. Οἰκον. Ir. p. 487. unde Simul

319쪽

gravius adeundum esset discrimen, Iovi suo Servatori vota nuncupare quae Diomedon, Capitis damnatus, se Collegisque suis Prius ConcePtR, UBI Pugnam ad Arginus a committerent, Athenienses ud monet, ne reddere negligant sit τω Luῆρι, και - πολλωνι, και αῖς

μναῖς εαῖς, apud Diodor Sic. XIII. p. 386. . ubi

quod praecedit, corrigendum Censeo, καλως ποι μας qφροντισαι. in lacile intelligitur, non lium esse Io veri Σωτῆρα, cuius ili sacerdotem Aristophanes in scenam ire iussit. Erat alioqui in iraeeo otiam ἱεροντο Λιος τ00 Σωτορος navigantibus Pportunum, Cuius naentionem secit Strab. IX. . o 6 B. ne deerit forte, qui eam in aedem, propter portum sitam, commodius ingredi putet εμπ0ρον σωθέντα, ut Ovis propitii nuriae Victima caesa veneretur: at ego Cum Choliaste facio. HEΜST.

I 63, 5. ἔνεκεν Ita solent Graeci posteriores: λεξ03 μοι θ εκεν τn Θεοτόκ0υ, quasso tes dic mihi, Aes Tirgiusm est Gram. HEMST. 163, II. της θυσιας Liquet mihi scribendum esse, α ἰῆς ευχης ἐπετίλα hoc confert non nihil ad sententiam explicandes m illud plane nihil periculis enim defuncti vota candidati hostia liquo, ut Plautus ait, solvebant, id est, τὰς ευχας, Vel τα της ευχζς ἐπετέλουν. Emendationi nostrae quod sequitur perte adspirat, et ἐξιλεουτο sic enim ex A. restitui, quod Per ceteras edd. erat corruptum in ξιλεούντο το θεῖ0ν ἐπὶ τοῖς μέλλουσι quod proprie referendum est ad

εκαλλιερεῖτο nam alios ait inmolatum Venisse, Ut Oto se liberarent, alios, ut exta de suturis consulerent,

facto quo sacrificio Deos sibi propitiarent adhiberi solitos esse convivio sacro sacerdotes, fructumque re lictarum victima partium percepissct De verbo καλλιερεῖν Suid an agentem vides, ut torti inem Christi an uiri: Pettinet autem is locus a Gregor NarianZ. Stetit. I. P. 7. Ubi scholiastes inter alia καλλιερεi γουν λεγον, V m in ἱερείο ν καλων και αἰσίων τύγχανον. iEΜST.

320쪽

σθαι est citerioris Graeciae MEI IST.

rexit Scit aes erus.165, 3o. Nugae sunt, quae narrat de voce πύ- τος, quasi alim Enta significaret: nusquam enim , etsi analogia non obstet, Potestist Teperietur ΗΕΜsae.

P. 164 5. παίζων Primiam Ost α νομιζόμενα,τ0υrων, omnino e Aristophane videbatur adiiciendum: hoc quippe postulabat succedens interpretBtio των φο- δευμάτων. Deinde in edd. A. et I legitur id ipsum, quod ego revocandum duxi, των ἀφυδευμάτων παίζων, τουτ δε δέον εἰπεῖν etc. Gelenium offendit structura paulo scabrosior ceteroqui satis intellectu facilis, et quam in scholiaste libenter patiaris quare dedit orto Sequonte, των φ0δευμαTων παίζων ὁ τουτο, δέον εἰπεῖν, το δ ρμα etc. usterus in Super interseruit, παί- , δἐ 0ῖro λέγει. Haec ego, quanquam haud ita magni momenti, minus moleste ferrem, si vel ver bulo lectori caveretur. Comici versum protulit Suidas in Νομιζόμενα, subiecitque: πειδ τυμος ἡ ν α πο- λειπόμενα της θυσίας τυν ερέα λαμβανειν, δέρματα καὶκ0ιλίας. uitam haeret in Postrema voce iam detersuma V. l. . esselingio ad Sam. Petiti L. A. p. 75. me Ilius in Ko,λακqίται, δέρματα καὶ κωλαί' quae descripta sunt e scholiaste Bd VeSP. v. 695. Prorsus Consentit codex Suidas is ἐπεὶ os o ' καὶ κωλαί ad eam

gnato, quem Contractae Ocis ratio flagitabat Malloni etia in ad exemplum Suidae δίρματα καὶ κωλας translata coniungi cum λαμβάνειν. Quae Ver Sequuntur, φησὶν

οὐν etc. optime tractaveris expungendo tam absonasiant et inepta. in autem legem nobis Atticam confinxit Petitias, quam si quis cum pluribu aliis ex tabulis L. Atticarum eradere institunt, iam non Ο-rabor. MEMST.

라틴어 텍스트