Comoediae;

281쪽

cet ad eandem originem os πλεκειν non secus tque prior secerat, resera lures cis et enim causam reddi delatet οὐ σπλεκopi παρὰ et πλέκεσθαι Ex Virtute, quae est in συιιπλέκεσθαι quod inter Plura generis illius verba recensetur a loll. a. Iucian. Asin. P. II 9. συμ

s unibus, quorum inplicationes it iuncturam si longa aetate et frequenti su dissolvantur. id scilicet fuerit

praecipue διασπλεκουσθαι indo postea dia Ct Urn, ut iu-lier crebra venere satiscens et Corrupta dicatii διεσπλεκωμένη. Cetera porro sunt hunc in modum Continuanda γ ἡ ΠεσπλUt σμίνη καταδιεσπλεκωμεν', καὶ π πολ- λεῖν ἐν συνουσί/η τετριμμένη ubi sane quid Bleat, ut quorsum πεσπλωισμέν η ignorare me non dissimulo. Primum mendo cogitabam, atque deo in sedem eius vocabies L substituendum Videbatur, υπε σποδισμεν λὶ, vel πεσποδημεννὶ praesertim quum lesychius ad ex

plicandum διεσπεκλωμίrη adhibeat διεσποδημένη, et prae

debat loli. IV tu, so. similibus alii. intermisceris

σπ0 δεῖν et Πλεκου ne es dubium est, quin a P Ud eum Pro στενασαι Voce nihil hac in rct, utrumvis ex SS. σποδ ισαι RUt σποδησαι ait revocandum. Verum idem

τον, quae iantum best, Ut Ubi talioni nostrae succur rant, novae insuper difficultatis materiam suppeditent. Hoc liquido ni fallor adfirmare licet, vocem eant ex comi Cori in ali lii, suis se sum tam nec IrRmmaticos satis habuisse constitutum, quam genuina foret potestas HRec autem sunt parumper vitiata: aut e gendum enim Πωπιασμένον, aut ύποπεπιασμένον, Πηρο

verba sacillime commutari vel ex notissimo Pauli doco constat prius adrideat, eodem redibit ira qu interPret alto, significabitque, sugillationes laudum, et artutum, mi Plautus ait, virgis ac loris quomodo ποικιλλεσθαι Graecis usurpari, et ποικίλον sae P non

282쪽

aliud esse, quam quod πελιδνον, compertum labetur:

et eo tridem pacto notandi principium a colore lienis simili duerit repetendum Sim alterum anteponi pro bes, tum ratio erit explicandi vocabuli diversa: nain qui ποπεπιασμένον sui litterpretatus, πεσπληνισμένον, formatum a medicorum πλησι, σπλUίοις vel mianiis, accepit quasi 'sentiatum, Ictutis, sive nivinis My ιι his comPresssum: hae quippe fasciolae spissius com

plicatae et uinoribus coercendis , et lana succidae laneisue pannicillis ad vulnera admotis superdari solent,

τιλτοῖς, καὶ σπλη/ἱον ἐπιθέντες επιδησωμεν et ganti fi sura Philemon opportunos amici sermones valere dixit ad aemperandam moestitiam. 22οῦ σπληνίον προς λκος οἰκείως τεθέν. Illud autem πεσπληνίσθαι ab lia Causa quam facile potuerit ad sensum turpiculum detor queri, Latinorum Usus in comPrim Undi O mPrESSusquctverbis ostendit. Exinde suspici tetigit variae lectionis in comico nostro, cuius sorte prisca quaeda in editio πεσπληνισμί, Praetulerit ires διεσπλεκωμεννὶ quod si id ageretur paribus exeioplis di alim confirmari ios sol. Sed laec qualiaciamque tanquam Ierεaturam Congesta secernendi diiudicandique potestatem

aequo lectori dubens dacio. Nihil ad Jaec auxilii κSuida, qui cista mon invenerit cim suo volumine. Bricauius dissimularit, laud temere adfirmem: postrema tantum huius scholii, τ δε σπεκλούν et C descripsit in

Αιεσπε κλο μένη et Πλεκουν meque nullum est in eo e Ctionis discrimen: nam posteriores loco verbis Aristo Phanis ix Lysist Ina depromtis Continuo subiicit:

283쪽

non optima, ui dari locupletavit Idem vetus liber priore loco nillil ab editis dissentit, at si quod ιεσπλεκωμίim non in capite Olum Sed in ipso quoque Comici versu claris cliteris istendat quod itique mota parvi est nomenti id iam scribendi rationem consta biliendam: eodem tendit origo a solioliaste monstrata grus α τω πλεκεσθ&ι ut minimes iubilandunt tutem, quin dederit, πιπλεκ0pi ruo et Πλίκον α, quod Ut HI

in re fuit usus apud comicos Quid quod Hesychius

etiam suggerat et πλεκ00ν cui Pollux accedit V. 95 et curuo πλεκεῖσαι ' vitio Probabilius is P pro ιεσπεκῆωμίνη tellus reponi, quod per ordinem iterarum licet,Aιεσπλεκωμί in IIaec firmantur ab Aristophanis πλεκ0iu in Lysis tr. v. acta. Ubi quanquarIi s. Ossitas ad exem Plaris sui Naarginem adposuerit, Et πλεκ00ν, GCri Pila Stamen liber editionibus congruit: quamobrem me Comico nostro negandum censeam διεσπλεκωμίνγὶ in re liquis mutuam sibi praestant operam scholiastes et Suidas 0υro χημαῖιον legatur an α0ίTO GUιαιν0μέν0υ, ομ0ι0ν B ὁμοίως, quanquam hoc malim, mihi inter est Patalo maiorem habet difficultatem , quo scholi uirilio Clauditur verbiam στατο id ego vel explicanduin existimabam, in nibus formonis ima Erescundira TE

vel iuvandum addita negatione, mi χίστατο, NUO Ple Diorem sensum gignit, Gστασθαι enim dicuntur Nucle

in mores abierunt, et commuit consuetuditae stat Viri

quasi publicum acceperunt Verum intercedit Suidas

tam editus, quam noster ille cariosus, praebetque binis quidem locis ἐνίσταται quod qui Latine verterUnt, q/ιando verim liquid loqui Pudor estat, sententi ηm quam ipsa aes sponte subiiciebat magis sunt Bdsecuti quam vim locutionis Graecae: iam, mi mo do manum sit cillud νίσταται non video, Icti OS it

itur. Eudutis ημων vero solet illo quidem adpellari et qui Vera loquitur antinose, et qui rem ipsam nullo sta Cat3m coloro breviter et sine anibagibus enunciat qua-

284쪽

aliud esse, quam quod πελιδνον, compertum labetur:

et eo tridem pacto notandi principium a colore cito inssimili duerit repetendum Sim alterum anteponi probes, qui ratio erit explicandi vocabuli diversa: nain qui πυπεπιασμένον sui litterpretatus, πεσπλWισμένον, fornia tum a medicorum σπλ)ησι, σπλUίοις vel 4ρ niis, accepit quasi 'sentiatum, leniis, sive Priar in is avi in his comPresssum: hae quippe fasciolae spissius complicatae et tumoribus Coercendis , et lanae si accidae a neisue pannicillis ad vulnera admotis superdari solent,

τιλτοῖς , καὶ σπληνίον ἐπιθέντες επιδri σωμεν eleganti fi sura Philemon opportunos amici sermones valere dixit ad aemperandam moestitiam, Dp σπληνίον προς λκος Οἰκεἱo, τεθεν. Iliud autem πεστrληνίσθαι ab hac causa quam facile potuerit ad sensum turpiculum detor queri, Latinorum usus in comPrim Endi O rESSIISques verbis ostendit. Exinde suspici tetigit variae lectionis in comico nostro, cuius forte prisca quaedam editio πεσπληνισμίra Pr Aetulerit ir, διεσπλεκωμένγὶ quod id ageretur paribus exemplis adfatim con-1irmari ios sol. Sed haec qualia clam quae tanquam ter εaturam congesta secernendi diiudicandique potestatem

aequo lectori dubens dacio. Nihil la I haec iuxilii a

Suida, qui ista mori invenerit cim suo volumine. aricautus dissimularit, laud te mero adfirmem postrema tantum huius scholii 'o δ σπεχλουν et C descripsit in Αιεσπεύωμενη et Πλεκ0ὐ neque nullum est in eo e Ctionis discrimen: nam posteriores loco verbis Aristo Phanis ix Lysist I52 depromtis Contii tuo subiicit: κατα δε μετίασιν πλεκοὐν ed. Mediolo πε Hoυν Uod

nino rabie Cit: et sane se regrinam maluam redolent, quae crebrius, quam par erat, externa Inerce, ea quo

285쪽

videtur ad ληκαν, ἰακίῖν, ὼγασθαι NUOrum Bdeii in re fuit Usus apud comicos Quid quod Hesychius

etiam suggerat et πλεκοὐν cui Po ux accedit V. 95 et Κατασπλεκ 0σαι quo Probabili ux est pro ιεσπεκλω με an tellus reponi, quod Per ordinem iterarum licet,Aιεσπλεκωμί in Ilaec sirmantur ab Aristophanis πλεκουν in Lysis tr. v. I52. Ubi quanquam s. ossius ad exem Plaris sui mar :inem adposuerit, Et πλεκ0υν Criptu Stam Hii liber editionibus congruit quamobrem me Comico nostro negandum censeam διεσπλεκονμένη. in re liquis mutuam sibi praestant ope iam scholiastes et Sui

ομοι0ν B ὁμοίως, quanquam hoc naalim, nihil inter est Paulo maiorem habet dissicultatem, quo scholium lio Clauditur verbum stato id ego vel explicandum

vel iuvandum addita negatione, AEDI ίστατο quod Pleniorem sensum gignit, ' τασθαι enim dicuntur Nucle

in mores abierunt, et commuit consuetudiis Stat Viri

quasi publiciani acceperunt Verum intercedit Suidas

tam editus, quam noster ille cariosus, praebetque binis Sta idem locis ἐνίσταται quod qui Latine verterUnt, quando vertes aliquid loqui ridor vestat, Senten-ii ηm quam Ipsa res sponte subiiciebat magis muni adsecuti quam vim locutionis Graecae: iam, mi mo do manum siti illud ἐνίσταται non video, qui OS sit

Eittir. Eud 06M oti vero solet ille quidem adpellari et qui Vera loquitur antinose, et qui rem ipsam nullo sta catam color breviter et sine ambagibus enunciat quam

286쪽

circuitione Usus ευθυθημί roi 70αφει, aeste Cleni. Alex. Strom. V. P. 716. V. 4. II Biri, quaecumque illa, quam designat, fuerit, mon Iovem intulisse stupruna, at pia

ny lonainem adulterum Sed υθυορημονες Praeterea

3 estricti Ore potestate, qui rem turpem, quaeque Ast B sata res offendAt nullis rationis involucris ob vel aiat, verum inprobioribUM Verbis Iarumque vere Ciandis proferre mox refugiunt Ut Cynici semper; saepe Stoici.

Lib. deinde, si quis comicum adeat in Actiarn. v. 148. non ampli his dubitabit, quin ex antiquis ad eum locum scholiis, tiae interculerunt, haec sint depromta nun Catilii P aliud , adnotatum, quam et δεῖνα, 0υTἐστι, Ἀθαἰδ0ῖον κατ αυφημισμόν. Denique quod explicandae vo

287쪽

149, 2. γαμηθείσηJ αμ si Apud Graecos aliquando accipitur Pro PufflIGV COmPTimeres, vel vitiares, Di ho loco. Eodem sensu vox ista occurrit apud Luctantii iii sino P. q. d. mstet ubi laec leguntur:

KDsΥ. De lio Usu verbi tis si V. Villoison. Prol ego m. ad Honaer Iliad. P. X. SCHAEFER.149, 26. Ad π μυρίων των adscriptum praesert C. B. λίαν π0λλῶν π0λιτων, D. χρόνων ἡ πολιτων ubi χρόνοι pro more seriori Graeci R Sunt anni, quemadmodum in Hesychio, τη, χρόνοι' et Moschop.

π1ρὶ Σχίδ. p. 52. Ea ς, ο 2ίτ0ς. ΕλιαυGl0ν, o qu-πιαῖον. eamque vocem Thom MBgister in ΠρυτανHostposuit, ubi Ammonius et tymologus dederant ενιαυτός vide Io Meiarsium et Car. Du Cang. l. . et . Gr. Πυλιτων autem Pertin2 ad rῶν, si deducatri ab εrης, Ιαι quo Vetere RPud Homerum inier alia quoque πολίτας exponiant: e Sych, in V. et Ξυνέται, συμπολῖται 22 rα, πολῖTa quae Rulo deterius in oscripta offendes. Hae mire Sue C nunt iis, quae pro didit vir eruditiss. o. Alberti Misceli Crit in Suid. p. 285. cui Scilicet, O SOCHS C DOStris grammaticis ἐτα. reddendum potius Videtur per familiaress, iami

vertas, IIIles a descies ctrques mill si es in sinitis iam a toristis tib agitiata. Conamentum Brgutiam nihilominus adhaerendum existimo Scholia S lae veteris explicationi. Sexcenta sunt eiusmodi in Aristophane et Plauto, quorum omnis lepor in e consistit, ii odpraeceptam ex iam auditi animo Cogitationem . alio longe quam tro expectabatur, suffecto vocabulo ridicule frustrentur. HEMST.

πολλάκις et c. inutilem syllabam abegit usterus idem apud Suid. in υνεκποτε εστί σοι την τρυγα nobis dedit: παλαιοὶ δε τρίγα καὶ τον τίον ἶνον κάλουν τῖνδε et ην Ποστύθμη nescio quo iure; siquidem oditio prima non secus ac scholiastes, πολλάκις δε τοίγα etc. nec dissentit C. LB. in quo clamem articuli caput ita

288쪽

μυνεκπυτί στι G0M EX Uibus Profecto nihil est prius, quam ut suspiceris lacte dant interiisse: συνεκποι Πευε ιν certe ordini literarum Ccurate respondet exciderit quos ortu, quod tui verbo Confirmando adiectum erat exemplum quo actum est, ut initium sequentis articuli aliquantulum turbaretur. Ceterum Suidas, tanqua in si proverbium ex Poneret, Bddidit: επὶ Ου αρξuia1ro υτli 0 7rq IMMT0ς, τα λιγωθησαντος quod ab Apostolio solum est excerptum Paulo quidem obscuritis li- ciuet autem satis figura Proverbiali ho dicere voluisssChromylum Quum uaculae quanquan decrepitae, Ut eoostatem tuam larga liberalitate sublevaret, morem :esseris, tutam Nn est, Ut ne faeces vetulae senilesque sordes, postquam repente locupletatus alieni auxilii non amplius indiges, utilitatis olim perceptae imme-,nor adsperneris. Manifest est haec sententia ex adolescentis responso, Subditoque stAtim Chrem yli dicto: noquo tamen ambigui quiddam ii latere negavero, quod eum in modum intelligi queat, quem Bergierus exposuit ad Alciphr. . . HEMS P. I 49, 34. Quae Vetus enarrator duplici usu της Ου70 notat et Inustum et saeces significantis, a ceteris itidem granimaticis observantur: Hesych. in

Tρυγα et ρύξ' schol. Theocr. ad Ei d. VII, o Suid. in ρυr0 γλ είας, quod ab Aristophane sumtum in

Pac. v. 575. ρυγα γαρ καὶ τ0 τί0 olio εκύλου καὶ την υπ0σTάθμην. Sece autem Attico imore τρύγα dici, vel υπ0στύθμην qucti esse, qui minus recte λυν ad- vellent, monet Phrb nich. P. a. qui tamen Vereor, Ut admittat a Thoma Mogistro, quum praeceptum eius describeret, additam πόστασιν pari iure damnetur rarius, et dnotatum ab Hesyclito vocabulum , 'Tπο-

et υλωδες του Οἰνου, τις καὶ Ποστάθμη λεγεται, καὶ τρυγίας HEMST. P. 5o, . . De vocabulis Graeciae vergentis Πακελίζειν, σακλίζειν, et σακελαστη siti consule Car. α

Cang. in Gl. M. et I. i. qui ex lossis MSS. ad Pluta

289쪽

stes sensum enodavit sed Cenae more ludi in ambigua verbi βιάζεσθαι potestato Perspicuum est. ΕΜsΤ. 5o, 7. De interpretatione codicis B. vido Uemsterhusium in Commentariis P. 595. 35O, I9. σελγουν Partem Suidas odit in Li- του scholium integrum in Ἐπίττουν. Editus habet,

'σελrata ον, κατεφίλουν Scriptus B pariter ac scholiastes, σελγουν. Idem e praesentat πιττον tam in arti culi fronte, quam in Aristoplianis Versu id quo licet vitiosum magis convenire videtur sequentibus ' ritονδε δι ενυς τ etc. Brevius ad oram C. B. notatur: TIρότε00ν Πίττουν ' γουν σέλγαιν0ν, κατεφίλουν, συνουσία ν' πιTT0υν δε κυρίως et rivrγὶ χρίειν Τὰς τ&Dς' omitti vides πλατείας, qua voce non invitus arear :neque enim intelligo, quid utilitatis ad rem explicati clam adserat, quandoquidem omne navium genus erat πισσόχριστον nisi tamen ad eas Sit reserendum, quae proprio nomine πλύra gravissimis oneribus vellendis inserviebant, ideoque sorte pice densius obducebantur. Pro κίνουν usterus in libro suo βίνου adscripsit quomodo tarn olim apud Uida in iii 1ηκωuεθα,

σι, oui εο sibi magis placere ostendercti, quam Minuεδ α mutatione nulla opus est qua V κMεῖν Saepe su-inatur, qui Aristophanem triverit, ignorare non potest: neque hoc usterum ipsum praeteriit ad qu. v. 875. unde simul Constat, haec Verba nonnunquam alterius locum migrars. ΗΕΜSΤ.

cuius locum in edd. valde luxatum partim ex SS. Partim ex iostro scitoliaste usterus 1Tendavit. Op xae sit cognovisse lectionem libri Batavi: 1επος δεκογχυλίου ιδυς O . . . . . πειδάν τις αυτου si λ.

290쪽

non secus atque edd. CholiorUm Cian Ctae, rei ineat, adscivi amen uia ex legit irnae structurae norma alio is

qui scribendum uerat usiἐώθαι. Quod recte usi erus ex ed. Mediol observaverat in Suida, hic neglexit. Tum, si ductum libri nostri sequaris, facito resilagi posset, ευεπίφ0 0 ὁ ἐπὶ et λεπας Ἀριστοφύwης Po