Comoediae;

91쪽

vam, qua Friscli linum in errorem induxit tertiam satis commodam βλέπειν enim As non inepte reddideris, αρείως καὶ ἀπειλητικως βλέπειν προς τυυς βια - μένους. HEMST. P. 4. I. οὐχ στατ του δικJ Sic infra ad Nub. v. 86o. in στατ δἐ των δικαστων ὁ μισθός. Caeterum

de orcede iudicula apud Athenienses vid otiam schol. infra ad Ran. V. 4o et ad quit. V. 55. itemque Suid. V. β020 et V τευ. et IungeriNann. ad Pollucem lib. VIII se Ct. I. UsΤ. Israeto Sic in A. legitur: ceteras edd. OCCUPAVit GTαT tyn OrUm Error, qui a Nostero sublatus, μετέβαλλον raeterea mutante in με-τ1βαλλε utrumque Iungerna annus observaverat ad oll. ΙΙΙ, o n. 5. nisi quod hi μετεβαλε malit quod

quidem, utpote minia ne CeSSRrit m non sum Secu

αλλως δίδοτο quod ab Aristotele unitum in Athoniensium Rep. scholias te noster Ostendit ad Vesp. v. 68 a.

54 5. στεα Suidas habet στίας in v. ubi priora huius adnotationis descripsit paulo plenius post6riora totidem Verbis in ριωβ0λ0ν, missis ἐν et εκ κλησία δέ. ΗΕΜST. 54, 11 12. Vid. oeckii Siaatshausti. I. p. 247. Schoeman de Coinitii P. 79. 5. I9. Ode καταληwαtμι παθ&Iωρησαι τινί Correxit Schae ferias. v astius addidisse videtur exhibet enim uncis inclusum. 54 , i, λεψίδημ0ς Extat in inargine C. D. sine ulla variatio ite iii si quod ibi κατὰ vitiose scriptiam

92쪽

55, 24. οἱ λεγοντες Eadem sere leguntur in ora C. D. εγοντες ' ' ' τ δε λεξας ἀντὶ του λόγε νυχρόν φυχμον, id est, o καλως λεγουσι εχε δε οεω λίγε

εῖναι τοπαρύπαν in scholiis quidem rιὸς per errorem est missum, quippe quod ad ipsam loquendi oriri Iam pertineat sequitur haud longe post in eodem dialogo P. 68. A. τελευτωντες δενται Go νίπατοι Ero 'c' ται Τε καὶ καTανενοηκέναι μόν0ι, Τι υδ των PMIματων ουδενος Ουδἐν γιῆς, οὐδὲ βίβ&ιον etc. et in extremo CrAtylo: ως Ουδἐν rιἐς Ουδενός. Comicus infra V. 87I.

93쪽

χρηστὸς ἄν και τῆν πα-ῖρρος εστί vel ν, ' Vel omittendum erat αἱ ΗΕΜST. 57, 25. ματην Eam Voculam quum suppeditaret Suidas in Kρωζει et υκ οἶδ' o κρωζεις, ubi scholiasten descripsit, non negligendam Putavi. Elegans est , ω καὶ κάτο, διαλέγεσθαι, furtum ubiquE ET Omnes oriationEn ingctrer Et conamctmorares de cuius locutionis usu apud Platonem et Atticos vario dicemus alias. Hic enarrator D. C. distinctionem secutus est; alter Tecentior vulgatam probat ac defendit in eo l. et B. Gel. αντ οτι Portus immisit Ου. Dein ante Κusterum nanes. ἀντὶ του καθ αστίζων υν etc. HENIST. P. 58 6. αποστερω Extat in margine C. D. ex qUO Pro καὶ λαβον etertu edd. reposui α ἔλ. usterus dederat, is ἔλ. HEMST.

58, 3. ἐπιφορτίζεσθαι Apud II. Stephan. Th.

G. L. T. IV. P. 27. Budaeus, ut ostenderet o ve bum cum dativo iunctum valere nonnUΠqUBm etBPhΟ-rica significatione, molestum esse, negotium exhibere, protulit uno scholiasta locum. In ora C. 'o notatum est: VIνα, ταν καTαITης εἰς κρίJιν, συνηγ0P0U

58, a. εξοδιάσας Illud εξοδιάζειν recentioribus

quidem Graecis perquam ubitatum, sicut ex Duman-gii Gloss. M. et Ι. r. in v. VEξυδος Compertum tabe mus; nam eursium faciles videas Gloss. r. . in 'Moδιαστης rationem vocabuli iminime percepisse sed longe tamen vetustius, quam Viri Docti sibi persua-Berunt, et magno intervallo aetatem eorum, quo Citant testes, scriptorum superans, atque adeo Veteri Gr'eciae non prorsus ignotum Ut enim taceam intese Pretem Graecum IV. Reg. XII, a. πάντα σα ξ0διάθοθη επὶ τ0ν Οἶκον, et v. i. in ed. Compl. και ξωδία- σα αυτ Τ0ῖς τέκτυσι Pro ἐξέδοσαν, marmorea teSinmenti tabula monumentum gregium in xuter. InScr. Ant.

94쪽

55, 24. o λεγοντες Eadem sere leguntur in ora C. D. εγοντες ' ' ' τ δε λέξας ἀντὶ του λεγε νορόν vi Isbat, id est, οὐ καλως λεγουσι εχε δε υτω λίγε

dono P. 67. D. hun in modum scriptus: τελευTων .... μισεῖ TE πύ 'Tu καὶ γεῖται Ουδει ὁ Ουδεν γ ιες εἰναι onus. παν in scholiis Midem γιες per errorem est omissum, quippe quod ad ipsam loquendi formu-IA in pertineat sequitur haud longe post in eodem dialogo P. 68. A. τελευτέοντες δενται Golo αTO IEI0rέ ται τε καὶ καTανενοηκέναι μόνοι, ἰτι υδε των Purs Ἀτων ουδενος Ουδεν γιες, οὐδε si βαιον etc. et in extremo CrAtylo: ἰς ουδεν γιες ουδενός. Comicus infra V. 871.

57, I a. rus Ita recte l. eam insectatae edd. και D' Ο versibus interpositum habet: miὶν ε

95쪽

P L UT U S. 61χθηστὸς in και τῆν πανουργ0ς ἐστί vel ν vel omittendum erη καί HEΜST. 57, 25. μάτρο Eam voculam quum suppeditaret Suidas in Kρώζει et οὐκ οἶδ' o κρωζεις, ubi scholiasten descripsit, non aegligendam Putavi. Elegans est νω καὶ κάτω διαλέγεσθαι, furtum ubiques Er Om

locutionis usu apud Platonem et Atticos vario dicemus alias. Hic enarrator D. C. distinctionem secutus est; alter Tecentior vulgatam Probat ac defendit in eo l. Et B. Gel. αντ οτι Portus immisit os Dei ante Κusterum onmes. ἀντὶ του καθαστίζων Οὐ etc. HENIST. P. 58 6. αποστερω Extat in margine C. D. ex quo Pr καὶ λαβον oleruin edd. Teposui α ελ. usterus dederat, is ἔλ. HE3IST.

58, 23. επιφορτίζεσθαι Apud II. Stephan. h.

G. L. T. V. P. 27. Budaeus, ut ostenderet o ve bum cum dativo iunctum valere nonnunquam metBPl1Ο-rica significatione, molestiam esse, negotium exl1ibere, protulit iuno Choliasta locum. In ora C. D. Otatum Si 'Iνα, ταν καTαIΤης εἰς κρίσιν, συνηγ090U

58, a. εξοδιήσας Illud ἐξοδιάζειν recentioribus

quidem Graecis perquam ubitatum, sicut ex D CRH-gii Gloss. M. et Ι. Gr in v. 'Eξυδος Compertum tabe mus; nam eursium 1acile videas Gloss. r. . in 'Eξοδιαστης rationem vocabuli minime percepisse sed longe tamen vetustius, quam Viri Docti sibi persua-Berunt, et magno intervallo aetatem eorum, quo Citant teStes, scriptotum superans, atque adeo Veteri Gr'eciae non prorsus ignotum ut enim taceam inter-ΡTetem Graecum IV. Reg. XII, 2. πάντα σα ξ0διάθσθη επὶ τον οἶκον, et v. i. in ed. Compl. καὶ ζωδία- σα αυτ Τ0ῖς τέκτ0σι Pro ἐξέδοσαν, Naarmorea CSict menti tabula monumentum gregium in ruter InScr. Ant.

96쪽

demque columna Sicula, quam mihi praestantiss. Ur- villius a se desciis' tam ostendit: ἰς δε ταν κατασκευὰντας στάλας ξ0διάψαι το τριάκοντα μέρος Unde iure Colligas Doribus in priniis hoc verbum fuisse familiare,

relinUsque mireris, quoniam eadem erat Macedonum dialectus, ad Alexandrinos pervenisse H in non Ο-lum in Glossis Ἐξοδιασμ0ς, rogatio, sed etiam apud Artemidor. I, 59. ζημίας τινὰς, η δαπάνας καίρ0υς, η ξ0διασμους τινὰς παρὰ γνώμην ' ξοδον, R quo vocabulo ista proficiscuntur, nonnunqUam ita sumi mon strat Hesyclitus verbis ad hocce scholion accommodatissimis: λάλωμα εξοδος et enarrator Theocriti id. XV, 35. - πυσσω κατέβα τοι a ἱστω declarans, διαπόσης ξοδ0υ σοι κίκ0Πτα ἀπο 0υ ἱστου. Verum insignis est tabulae marmoreae, quam ante designavi, IOCUS P. CCXVIII. θαφέTω δε καὶ τ&ν ςοδον αὶ ἔ 40δ0ντων γινομέναν ἐπ αυr0υ. Ab 40δος, εἰς διον similiter oritur εἰς0διίζειν, quod praeter auctores a Du angio prolatos inVenies V. Reg. XII, 4. Παν τ ὰqγύριον etων γίων et εἰσοδια μενον εν ω ἴκo Kυsίου. Ex his simul aberrasse ulcerum liquet, Hi ξυδιίζειν putavexit esse Proprie, sumtum ad exequias impendore. De λογαοιίζειν vide u angium, et Vetus Lationarium: rarius apud Suidam notorast ad exponendUm -πολογίζω adhibitum, et a Cangio praetermissuIn HEΜST. Con1 . alckenar ad Adoniag. . So9. C. P. 59, 1. κλ. i. Has solas voces ad explicandam ἱκετηρίαν habet C. 'o Pro ἐρίω πεπλεγμένος

Harpocrat et Suidas POSVerunt στέμμαT εστεμμέν0ς' plura dabit os Wasse ad Sallust. p. 6o. Quod autem huic proxime subiunctum est Cliolion, Naargini C. 'o totum debetur in quo corrigere non dubi- taVi quae mendosius erBnt Scripta, ἀπηλασαν et περιειλυμμέν0ς nam περιειλημμένος a περιλαμβανο minus placebat. In Plutarchi Parallelis ad sinem reperies χ0- ρευοντας αγροίκους θαλλ0ῖς statim φυλλοις ἐλαίας ἐστε- φανωμένους Iadiit, ut opinor, aliud in illo ibollo, quod ad ianc rem pertineat. HEMs r. περιπεπλεγμέν0ς volebat Corae ad Isocratum l. P. 144.

97쪽

locum , scholiastae Palmerius . in , Exercitationibus pag. 787. 788. t sequentia notavit: ' , Plures scholiastae adliae verba των Πρακλειδων si δ' τι Ουν των Παμgno D)multa Commentati sunt et alius Per Pamphiluni illia in intelligidi celebrem lictorem qui Heraclidas supplices depinxerat in quadam porticu Athenis quod videtur satis verisimile , Na1n comicus de iis loquitur tanquam de re visibili, cui Comparari possit lia res, 'NUae videtur, dum ait, is τιν ἐπὶ του βηματορ , Alter amphilam ait fuisse tragicum poetam, ' qui rama se Cerat IDακλεῖδαι sed ab altero seprehenditur eo quod amphilus ille tragicus sosterior fuit Aristopliane. Alius denique ad verba haec itοπα Commentatur OLIίμφιλος ουτος iς ν των Φακλεiδων, etc. Pia Glus illes tinus riat es Hesraclidis, ilius quidesna mimic

ca Nam ait de tribu illa , quae Lacedaemone erat et Voc8b8tur Λωρεῖς, ων o o)Htεῖς etc. Uid absurdius in ratione temporum dici potest mana ores qui Exineum . et Cytinium it Boeum a Abit Boant, ' antiquiores fuerunt Hercule, qui Iepalium eoruni regem in Dryopibus pulsum in rogia iam reduxit. At Heraclidaocentum post Herculis mortem aut circite annis Lace-

98쪽

daemonem Occiapaverunt, quod a nemine ignoratur, et videtur ipse qui haec scripsit Palinodiam cecinisse, dum ait exapoli, qua est inter Rrnassum et Oetam, Heraclidas Cum iis, qui ex Attica migrabant, Lacedaemonem venisse. Ideo nescit quid sibi velit. Nec minus in geographicis peccat, dum Pindum ponit νTετραπόλει ἐπ υβ0ία. Nam omnes qui de ea Tetra poli tractarunt nunquam de indo mentionem in ea fecerunt, sed quatuor urbes, quae eam ετράπολιν constituebant, fuerunt Marathon, robalinthus, Oenoe et Tricorythus Sed originem erroris video. Secutus est hic scholiastes errorem codicum Diodori, ubi legitur lib. IV. και κατωκησεν 'Hίτίω και Κυτινίω καὶ Εὐβοία ubi legendum est εν Boio . oriensium enim Tetrapolis quatuor urbibus celebris erat Erine , in-do Boeo et Cytinio Vide Thucydidem lib. I. cymnum Clitum in perleges v. 5 . Strabonem, Plinium, Stephanum et alios. Haec Palmerius recte. Usae. 59, 16. εμφύλιοi μῖσος Non quadrat mihi vix dubium est, quin legendum sit, εμφυτον μῖσος quod ipsum aliunde profertur a Dida. De amplitio pictore scholiastae nostri locum adhibuit r. Iunius in Catal Artis Clariss P. Burmann ad Quinctilian. I. . III, 6 p. 247. in Suspicionem incidit plane singularem, Ciceronem de orat. 11. g. I. fortes EDder rad Picto-rsm iam hilum, qui cum sumtices Hesraclidas Atheniesnsifus in porticu Pinxissest, rescis in insulis pinxisse artem chetoricam dici possest, quia fortes ta

tibus est infulis Possint mrehctndi. Hoc ego tam subtile, qua sum ingenii tarditate, nullus capio.

59, 26. EDq. δε δεδιότες Illud δε quod in pri

scis edd. a sequente syllaba subreptum aberat, huc immisit usterus, idque iuro merito 'Issa κλέους θυγάτη O, quam modo Choliastes coinmemoravit, Si sine dubio Macaria, quae pro salute fratrum Atheniensium- quo mortem volsentariam subire non detrectavit Pau-San. I. a. SO. Venobius , autem C. II. n. 6 I. et Schol.

99쪽

Aristoph. ad qu. v. II 46. ipsis fero verbis conveniunt cum Apollodoro . p. 15 I. Cui non Iecti sui it Euripidis ueraclidae mEΜsae. 59, 35. οἱ καταδικαζόμενοι Quid haec sibi vo-lint, non prorsus quidem est obscurum sed oratio tamen Ininime plana, dum e plenioribus solioliis xcerpitur, pluribus omissis Vitium Contraxit mendosum est et om nrodam structuram essuit τί ἐγκληματι 'sorte των ἐγκλημάτων nam oro υπεχειν est Causam sustinesres, d rationes res Endas Iu iudicium vo

sibi velint, non videre usterus fatetur, et, quia Cum praecedentibus nullam habeant conneXionem, ne sensu quicqua1n sit decossurum, ea delenda Censet Pal-merius, ubi hanc τοπον, ut it, Commentationem diu multumque vorsavit, tandem de hoc scholio lecto rem audacter pronunciare iubet, ουδεν Mytia neque

iniuria, si ad explicationem versus Aristopliane pertinere lates verum si suo loco, ride huc per vim migrare iussum suit, legatur, nihil minus quam ab Surdum videbitur. Scilico eruditissimis viris imposuit ineptus aliquis, sive is fuerit ipse racinus, sive alius, qui eximiam vetusti enarratoris observationem ad Pin

κλειδαν κror o etc. Comici Verbis, quibuscum plano nilii habent commvns, illustrandis conducere stulae sibi persuasit Πύμφιλον, ut exactius Aristophanis vel pictori vel poetae tragico responderet, Cripsit, quelia onmes Πάμφυλον appellant cuin fratre Dyma, Dymane, vel Dymante Aegimii filium Pausan. 11. P. 176. Apollodor. II. P. 55. neque aliter Pindarus eiusque scholiastes, et Stephanus in υμαν. Ergo in US CCUTB tum, quod de suo largitus est, ει των Πρακλειδων Uan quam utrique cum Heraclidis ad occupandam Peloponnesiam prosecti tradantur. Nunc Utrumque scholiasten PRUCis Conferre lubet, ut, quid noster ill acutulus in Schol in Aristoph. V. II. L

100쪽

altero corrumpendo sibi indulserit, patescat. Tale est ad Pindarum adnotationis initium: Πύμφυλος κ αὶ μα και χωρ0 υἱοὶ Αἰγιμι0b α ων Π αμφυλὶς καὶ Λυ- ματὶς φυλαὶ ἐν Αακεδαίμονι isti Doro, ne tribu a se

orta Nise Careret, PTOSP exit noster, posteros quo tri

buit χωρεῖς. Ego Dorum Hellenis silium, item quo alium Neptuni cognitos habeo Aegimi nullum , quippo qui teste Stephano, 'πε δυο παῖδας Πομτυλυν καὶ συμανα, καὶ z0ν του Πρακλέους Πλον π0ιησατο τρίτον, χάριν ἀπ0διδ0υς ἀνθ' A 'Dρακλης εκπεπτωκότακα γαγεν. Quocirca Te ipsa diltigenter considerata re-

Λακεδαίμ0να κατε9χ0νται ubi Primum facinus improbum admisit Comici scholiastes, qui ista praecedentibus adglutinaverit inserto φ ης, scilicet φυλος, atque ea Tatione vere monstriam nobis Chronologicum ediderit. Dein do xavum illud a I gosa, cuius erroris originem detexisse sibi videbatur alnierius in corruptis Diodo ri codicibus IV. P. 187. . in quibus sitie controversia vitiose legitur Et βοία pro καὶ Βοίω longe alii ulrem odium Ostilist quum enim in Pindari scholiasta scribatur εν Περεβοία, inde Iovi negotio conficero licet εν Περρα tylia atque ita non multo inferius, Πίνδο δε Περραιβίας so Pro Περθεβ0ίας, et sosαιβοίας, quod una tantum itera vitiatum extat in Theocriti enarratore ad id I, 7. sed optimo lectioni re si itutae patrocinatur ipse Pindari schol ad II. O. T.

βία τετsήa0λις τύ Θεσσαλίας ' Ubi Porrhaebia nobis occurrit Thessaliae tetrapolis, haud sane diversa ab ea, quam hic Commemorat, tetrapoli τῆ ἐν Περ scit βία nihil itaque alnus est intelligendum, quam, quod Palmerius existimabat graviter scholiasten in Cusans, tetrapolis Attica de qua si sorte cogitasse credatur ristophanis in arrBtor Ob mendosam serio turam Eυ-