장음표시 사용
131쪽
a Miciam. J Idem in prorsus simili casu Marth. VVesmbaeo .s .incipit. In hac causa ex rueB.n.sI. De Re solum amone tibia b longitemporis. Ex hac ratione omnino dicendtura videtur,cum jam per decennium steterit molendinum, neque ulla aedificatori ac possessori ejus in eo facta sit molestia,quod ex decennio isto consensus praesumatur Principis.Certum enim est, eum,qui t longo tempore patitur, consentire videri. Menoch. depraesumi. libes prae ιmt. In.incipit. Cum dubitatum. r. ibi: o qui longo tempore patitur,ctc. quodque ex decenni j lapsu, consensus praesumatur,tradit in terminis nostrae quaestionis VIIesmb. d. concs .n..c .dι. cum raritus consensiAM. ubi dicit ita communiter' a Dd. teneri. Quo facit,t clericus,qui diu id est per io. annos)in posscssione fuit, praesumatur ab Episcopo legitime institutus, licet non possit probare de titulo .Rel Linis aliena.=j. Sed et Din.a.ibi : HI argumentum M.)de acquir. haereae Menoch. δε praesumidib.9 Uumt.IPa. incipit. De titulo. n. σια ibi: ita de clerico, ere. Quamvis itaq; non eam inficias, Principem hoc casu si vel ad prohibendam novae molae exaedificationem, vel etiam ad ejus, quae jam ex acta est, d molitionem agat, obtinere haud dubie posse, si se fundet in consuetudine perquam soli sibi, aut saltem absque sua indulgentia nulli alij, habete molas liceat, ut tradit Iia. Clar. lib. feni. g. seudum . quas. Po. inciZta re nunquid dominus, vers quod dominus haberet, ct ibi: Hieron. Glaechar in addit. vers. Tertiaean exprivilegio, o c. Tessur. scis. Pedem. Io. incipit. Fumos issso. num. o. ibi: Mntostgilsi consuetudine, orc. tamen per hunc praesumtum consensum ope exceptionis elidi posse puto condictionem ex consuetudine. Nec obstat, quod objici videturposse, serra tutem iure Sax. per decennium nondum esse praescriptam, utpote quae 3 o. annorum spaciutari desidenat: Schnei angsin n. v.ibi: nam de re Saxon.ctc. Insiit.deservis ubris.dsemitarus. piad odistis est ca ubi e deseciebe siripi.nas. Des extendtur etraget. quia hicin re,ppria aedificaVit, in qua servitus no existit, cui nulli res sua serviat.Itan re com nia fissem urb-LVtoruis.in' fruct. per. cum essent.99.9. I.insiydeser ros i'f'ΠG.Zδ.ivr1.deIure Gi.
Pariter quoquc non m OVςt, quod in t rebus proprijs praescriptio noeadat, quia non ideo minus, quin imo plus juris habet aedificans aliquid in suo, qu1m cum in alieno aedificat, ideo enim tradunt jura in suo prae fc riptios
132쪽
IOIscriptionem non esse, quia nimirum fortius habent jus in suo rerum do mini, quam ut pciescriptione indigeant. Alias sequereturDominum deterioris esse conditionis quam non Dominum,quod absurdum est
Ius accrescendi an habeat locum,ubie I incertum avom tio deficiat 'SUMMARIAE
Conjunctinhaeredipraefertur. ut non ea,sed essesteratur,parte acit. ctu. R. L. un.g sin vero nemo actu so. C. de caduc. rossi explanat- mconjun Avelverbis tanIum viarest verbusum, unus non potea sibi
Eranis risui vetverbis tantum, veloctverbis codiunmsunt emperabioliis partes fiunt.
Conradus Titolis, civis Annaemontanus donavit uxori suae domum ad usum ipsius, ita ut post mortem ipsius, domus illa perveniret ad nepotes ex filio Conrado juniore,& nepotes ex filia Margarethalai hiniquos nunc haberent aut in posterum habituri es sent. Sed tempore testamenti& mortis, Conradus junior, filius testatoris, nullos habuit liberos: filius cnim, queantea ex uxore susceperat,decesserat. M ortua ergo uxore Conradi Senioris, matre horum liberorum, quaerebatur, ad quem domus praedicta pertinereta ΘEt nepotes ex filia Margaretha contendebant, eam si
bi deberi, quod Conradus filius nullos haberet liberos , Oillis i
133쪽
illis ergo non exstantibu , putabant ad se pertinere hanc domum jure accrescendi, Cum t Conjunctus praeferatur
Econtra Conradus filius contendebat,etsi nunc nullos haberet liberos, se tamen juvenem adhuc esse, atque ita sperare se liberos acquisiturum, proinde domum interim apud se tanquam haeredem patris sui manere debeore, donec certum sit, quod liberos amplius habere nota possit,& ita demum certum sit, legatum habendum Pnon scripto.per g taut manissestituri un. C. de caduc tosi sed mihi melius videtur facere pro hac sententia.
text. in duobMIK.inprg delegat. I.ubi t qui non est,sed esse speratur, facit partem, & ideo impedit interim, dum ista spes pendet, jus accrescendi. Et pro eadem sententia es text. in plane Isiconjunctim. yssis legat. I. ubi dicit J C. si conjunctim res legetur, statim partes ab initio
fieri,nec Ium eos partem facere,in quorum persona CO sistit legatum,sed&eos in quorum persona non. Consi stit. Vnde&Bart. ibi notat vel summat illum textu: quod conjunctus in cujus persona quoquo modo legatum consistit, vel speratur consistere,, facit partem conjuncto. Ad idem bene facit tem in L Le pars haered petat. Sed in contrarium facit quod si obiu. in prin. I. vers quoden verum quando isti, C . restringit it
tum textum ad conjunctoSVerbis tantum, & non re,
aliud statuit in conjunctis re, vel in Conjunctis re ver- bis,
134쪽
co AESTIO XXIX. bis, sisti enim,hoc nostro casu, nepotes videntur re&ver bis conjuncti & addit ibi Jasrationem diversitatis,quod i ii conj unctis re vel verbis & re, cuili tres in solidum videatur esse data,& ita alter eorum obtinet totum per jus non decrescendi Sed tamen, quia DC ibid.n. versse Aretinoond rat. ipse ex sententia Aretini confutat hanC opinionem, tanquam refragantem textui in L. l. si duobiu, responderunt Scabini me autore, in casu praedicto dimidiam partem domus relictae a Conrado Tyrolfo, Seniore , debere pertinere ad filium Conradum ejus haeredem, quam diu spes esse potest, quὁEhabiturus sit filios, & donec certusit eum amplius habere liberos non posse, hoc est, usq; ad mortem ipsius, Vel eam aetatem in qua generare non possit, nisi fili os aut filias procreeta .. Tunc enim dimidiaestat filijs ejus debebitur Et ad hanc t sententiam movit nos, quod Bain: in L Lun.6mprimo. 6. ivr: dum opponitd DF duobus. citer distinguit, an certum sit aliquem non posse esse in rerum natura, an speretur, ut etiam facitgl. I. ind D si duo
ctionem etiam sequitur Salyc.in d. g. in primo.in quarta oppositione,cofa. Ders Cum igitur quaeritur an qui non admi titur. .post Cyn. ibid.in Dopposit n.2. vers. QuintoIuxta hoc oppono. Nec gIn me nemaestus Io. un. C. d caduc tosnae quem in contrarium allegat Jason , . quia
135쪽
loquitur in casu diverso, nimirum in his qui disjuncti sunt
verbis, & cum duobus eadem res non conjunctim , sed separatim legata est, quo casu procedere po test ratio ad ducta a Jac quae ex illo tex. videtur esse sumpta. Quinimo ille textus loquitur etiam in casu claro, si nemo alius
veniat, nec venire possit, Sed quid juris sit, si adhuc inceratam sit, an alius venire possit nec ne, & ita adhuc spes supersit alium venire aut concurrere posse, non decidit.
Cynus quoque, ut apparet ex dictis suis in ae g. Sin atimn. ipse conjunxit cum I. ubi autem legatarist. a .) in L. not. loquitur in disiunctis verbis &re t.ntum conjunctis', dc in col. a. vers uuandoquesunt verbis conjuncti, e c. fatetur , quod quando testator duobus conjun stim legat domum, puta his verbis: Titio'Maemio lego domum, quod cuilibet intelligatur legata pars domus. idem videtur sentire Bald. ibid. num. I. ibi: Nota quod conjunctio dum notat, quod conjunctio verbalis habeat disponere, de virilibus portionibus. Et hoc dictat ratio: quia testator qui duobus conjunctim legat rem, cum sciat duos ejusdem rei non posse esse dominos in solidum,videtur re inter eos dividere a Sive ergo i tales appellamus conjunctos, verbis tantum, sive Conjunctos re & verbis ut di
sputati Jasen in plane I . s. Si conjunctimst n. I.ibi contrariam opinionem quis testator dicat . de leg. I. ubi ex sententia Alexandri, hanc dicit esse magis communem -- opinionem) illud certe videtur planum, quod re ita duobus legata, non possit unus ex legatariis sibi vendi-
136쪽
care solidum quasi res sibiin selidum legata esset. Et ita
cessat hic ratio Jasonis, S non tam habet locum. iuς non decrescendi, quam ius accrescendi, quod quidenta non prius competit, quam certum sit portionem, quae accrescere debet alteri, deficer .
Non obstarctia tragis. in L ast. sipars haeredi. let. allegata per quia exempla illic mgL posita huic casui non sunt similia. Perprς dicta ergo Conrado filio domum adiudicavimus. Concepi ego sententias duas :unam ad requisitionem Senatus Annae montant,alteram ad requisitionem Conradi Tyrolffs in Marten bergh, Anno is 6 i. Mense Julio. Placuit utraq; D. Badhorno & D.
a inter eos dividere. J quod i quando aliqui vel verbis tantum, vel re dc verbis conjuncii sunt, tum semper ab initio fieri partes censentur,&demum altero legatariarum deficiente alteri accrescit portio deficiens, eo quod hisce duobus casibus testator ita legasse videatur, ut singuli partem.ab initio caperent, cum hac tamen excepta 'e,ut nisi alter non petat, vel alio quovis modo deficiat, solidum priria abeat, ut eleganter explicat Duarenus in tractatusio singuiariisjureaccresenae lib. I. cap. II. eter usque adfinem capitis, quem ibi ad hoc omnino ride, &de jure accrescendi in
Senere, per tot. eum tractatum.
137쪽
Detestamenti Sotramitate . SUMMARIAE
. Solus testium numerin intestimento non inusscis .cide catem terri non si
a. Testamentum interliberosduobin restibus contentum en. s. UMm in iestamento inter tiberos annum o diem constare oportet.
Asenatu Chelonicensi mittebatur ad Scabinos seri l
ptura quaedam,culappositum erat Sigillum cu cha ta, cui fuerat involuta, vel per eam circumdata, in qua charta exteriore erant septem Sigilla, quorum quilibeti apponens Sigillum scripserat nomen suum his verbis. L. T. A. B. In scriptura vero interiore narrabatur, quomodo quidam testatoriali anno cond disset testamentum suum, sed non addebatur quis haec narraret, & tamen scriptura loquebatur in tertia persona: Hoc anno talis fecit testamentumsuum,c 'c. nec aderat subscriptio ali btestatoris. Quaerebatur, An Valeret talis Scriptura pro testamento iResponderunt Scabini quod non, qtria erant apposita septem testium sigilla, tamen quia nec in interiori nec exteriore charta fiebaT mentio diei, & ita non appa 'rebat,an unico contextu factum esset testamentum, Sant simul fuissent, congregati, an Vero quilibet separatim sital giliasset, cum nullus de altero mentionem faceret, existimavimus,
138쪽
QVAESTIO XXX. mavimus, tale testamentur propter defectum debita rum solennitatum non valere . Non enim t sussicere videbatur solus numerus testium, si de caeteris non simus
Sed quia i testamentum hoc erat inter liberos, addidimus; Si ex testium examinatione constare posset,duos simul fuisse congregatos, cum testator scripturam sigiliasset, qui ex ore ipsius audivissent, velle eum hoc factum esse testamentum, a debere id valere jure testamenti inter ali beros : Concepi ipse sententiam, Anno I 16i. Mense Julio : consensu D. Badhorni D. Jacobi.
a necessarium letiam intestamento inter liberos, ut constet de anno& die conditi testamenti, alias non valeret. D. Harim. Pistor. lib. I. q*aes. a. hic dicit de duobus testibus, innuens eos testamento patris nter liberos , sufficere, id etiam tradit D.Hart. 6M.tib. I. I. n.I.cst Panshman, lib.a.quasionum,uris controuinquas.I.n.a . quem utrumque ibi de testamento parentum inter liberos uberius disserentem Videre licet.
Donationem , de qua non satis consat , an inter vivos an mortis causafacta fit, in dubio etideri irrevocabilentis 'Eifardus a Cayn in Langen berg conquerebatur So-
rorem uxoris suae, revocare velle donationem, quam
139쪽
sibi fecillet de S . florenis.& quaerebat an posset ὶ Inprobatione producebat cautionem, quam ipsi dederat iuper pensione 4o. florenorum annuorum, quos promittebat se soluturum de goo. fl. hie ste cum auctoritate tutoris sui geeignet ea in ali Ned imam in istin fonte. Deinde apocham, quam soror sibi dederat, superpensione 4o. R.se
3umbe tenve adit. Ita habebant verba donationis. Tertio epistolam sororis, quam scripserat ipsa adi tutorem vel curatorem suumValentinum a Liechtenhan, qua scribebat praedictum Sei tardum ab ea petijsse, ut uxori suae ac ipsius liberis 8oo. R. donare vellet,& subjece
hoc est, cum itaque ipsis necessitudine juncta sim, decrevi memoratos octingentos florenos ipsis appropriare π tradet re, hac tamen ratione;tit mihi depraedii a I9mma, dum j vivo sensiones legitimae solvantur, demum ubi defuncta fuero, talispecunia nemini alij cedere debet quam uxori e- reliberis. Et petebat aCuratore sibi formulam do
nationis praescribi Sed cum ex praedictis non appareret, an mulicr ista in-
140쪽
ter vivos, an CauSa mortis donare voluisset: Respόnd. mus, ex praedictis, non Videri probatam donationem talem, quae esset revocabilis. Sententiam concepi ex consensu D. Bad horni, &, si bene memini, etiam D. Jacobi, Anno is 6i Mense Junio, ad requisitionem praedicti Sei-l tardi a Cayn in Langen berg.
ADDITIO Jacobi Schult. SVM M ARIA.
I, Adiopraesumiturpotius donauo inter Wυosq:- cauia mortis. Visia in dubio inpropr uasi ficatione usurpandasunt. Perrinatione rum intelligitur actinanter vivos. Donatio morais cause improprie donario dicitur. Stiluseu ructum se omnem c moditatem reidonaris ire ver a. G. tam nter vivos donassepraesumitur. Euando donans mentionem facis dona γ, haeredum Iliberarum muri
censetur donare inror visos. Donans omni meliore modosure ctforma qui ου posuerit, infler et as ἀν- Mare creditur.
Munis in donatione facta mentio,reguiariindonationem mortis causinis. cis fulgit. n. p. p. Donati acta conjun persona a presumatur inter vivos facta, est M.
sa. Licet donaris usu fructum i exre intervivos donara, ad visam suame fruarit, tamen Anatarioressimeltradita a erri nonpoteis, ne quidem possessio P F. a donaremoluisset Jduando donatio it facta est, ut colligi aut intelligi
ex verbis donantis nequeat, sitne habenda pro donatione inter vivos an inter mortuos,tu certa est& indubitata juris sentetia, quod in dubio praesumatur potius donatio inter Vivo quam causa mortis. Balae confIo .inscip. Anno Domini col. ωθ. vers. praeterea quando ea dubium de ia animo donan. iis lib. secundo. alligans ibi ad hoc gl. Insit. de donat. in pr. 1n verb. mora