장음표시 사용
261쪽
264 Instit. TMOL LB. IV de Deo Trino ete. Sonae nec plures, nec pauciores. Ecquis itaque non videt terminum secundae operationis , scillicet Spiritum Sanctum aeque procedere a Patre , et Filio 7 Ad quid ergo Photii interrogationes, Ust ne spiratio activa essentialis , an vero personalis 2 Sussicit nec ne sola Spiratio Patris ad Processionem Spiritus Sancti 2 Spiralio activa est quidem essentialis Naturae Divinae, quia est operatio ad intra . Sed cum personalitas non sit per se quid substantiale , sed modus existendi Substantiae Divinae , idipsum nec assirmari, nec negari potest de Personis, modo abstracte concipiantur Separatae a Natura Divina. Et ipsum dicatur de altera interrogatione.
323 Relalio terminus abstractus a Verbo Refero , est referre aliquid ad aliud , et observare quid sit respectu illius , et utrum praesertim unum ab altero quovis modo pendeat. Ipsa dupliciter distingui solet, alia enim dicitur ideatis, si landamentum in rebus non
habet , sed tantummodo in nostra mente cogitante, ut cum rem aliquam ad suam essentiam referimus, aut etiam ad suum modum existendi : et alia dicitur realis, quae sundamentum habet in rebus ipsis extra mentem existentibus. Et liaec etiam duplex est, altera cum una
res ab alia pendet, ita ut sine illa concipi nequeat . uti est relatio inter Patrem , et Filium , Magistrum et Discipulos, Dominum et Servum etc. , quia nec Paler
262쪽
Rura III. de Processionibus ele. 265
sine vilio , nec Filius sine Patre etc. concipi potest: et
altera habetur cum dependentia isthaec non adest, utie. g. Cum aliquam realem quantitatem cum alia pariter reali conserimussa . Quibus breviter praenotatis , ne tempus frustra teratur in examinandis exosis quaestionibus, quae ventilari solent inter Scholasticos , maxime illis , quae in Divinis pendent a distinctione formali Scotistarum , nonnulla tantum libabimus de Relationibus , quae in Deo sunt respectu Personarum. Et quoniam in Deo tres realiter distinguuntur Personae, quisque videt, quod de relasionibus sermo est, et de illis , quae dependentiam inducunt , Sive cum una res ab alia pendet , ita ut siue illa intelligi nequeat. I 25. Itaque cum duae sint in Deo operationes . Si ut Scholastici diculit ad intra , actio scilicet generaus, et Spiratio activa ; inde sequitur , sicut jam diximus ut quatuor sint relationes. Et quidem cum quae is ,
istarum operationum suum terminum necessario habeat,
hinc habemus Generatum et Spiralum. Et quoniam actio Spirans aeque pertinet ad . Personas Patris et Filii eamdem Divinam Naturam habentes, inde fit, ut tres sint Personae in Deo realiter distinctae, scilicet Pater , qui est principium generans, Filius, qui est terminus generationis, et Spiritus Sanctus , qui est terminus Spirationis activae Patris et Filii.
a 26. Ergo in Deo sunt duae operationes permanentes, Generalio , et Spiratio et sunt quatuor Relationes , Seialicet quae intercedunt invicem inter terminos actiVOS , et passivos ipsarum operationum et et sunt tres Personae,
263쪽
. 266 Inm TheoI. Lib. IV. de Deo Trino eu. quia actio spirans aeque. pertinet ad duas constitulas Personas , Patrem scilicet , et Filium. Is 7. Item reales sunt hujusmodi Relationes, quia habentur per realem oppositionem , ut quae intercedit inter agentem , et effectum actionis. Dependentiam quoque inducunt, quia terminus actionis originem habet ab agente r unde iii Divinis Filius originem habet a Patre, qui est Persona concipiens; et Spiritus Sanctus originem habet a Patre, et Filio , qui sunt Personae Spirantes. I 28. Realiter ergo inter se Personae distinquuntur , quoniam opposita prorsus habent constitutiva. Sed lamen quia unaquaeque eamdeni prorsus habet individuam Naturam Divinam , inde sequitur , ut licet unaquaeque Persona sit verus Deus, unus tamen int Deus , quia una est Divina Natura , sive Essentia, aut Substantia tribus communis. I 29. Et tandem sequitur , ut licet una Persona originem habeat ab altera, nulla tamen est nobilior , aut inferior altera. Et ratio est , quia omnis persectio esta Natura Divina , quae est una prorsus, et eadem iu
De Notionibus in Divinis.13o Ex iis, quae brevissime dicta sunt de Relationibus , quae sunt constitutiva Perwnarum , apparet esse in Divinis etiam Notiones. Notio est Character , Si- suum , tessera sussiciens ad discernendas inter se Divinas
264쪽
μα ΙΙΙ. de Praeessionibus ele. 267 Personas. Tria ad rationem Notionis requiruntur. I. Ut explicet originem , quia per originem Personae inter sedistinquuntur. II. Ut dicat aliquam dignitatem , quia Pe Suna est nomen dignitatis. Tandem, ut sit character P Culiaris , non vero communis.13l. Quinque communiter assignantur Notiones in Du
Vinis, scilicet Innascibilitas sit venia vocabulo , hoc
est nullum agnoscere sui principium, et Paternitas , idest virtus generandi, qui sunt characteres primae Personae; Elatio , idest esse genitum , qui est character Secundae Personae; Spiratio activa , qui est Character Primae et Secundae Personae; et Spiraliopassisa character tertiae Personae.132. Palet igitur , Relationes , Proprietates perwna Ies , et Notiones esse unum et ' idem tu Divinis , et distinqui nominibus pro variis respectibus, quibus Comsiderantur. Etenim quae dicitur Relatio respectu ad terminum , eadem dicitur Proprietas respectu ad Per uam, cujus est proprietas , et dicitur quoque notio respectu ad nostrum intellectum , qui Personas invicem distinquit. Itaque Paternitas est Relatio , ubi accipiatur relate ad Filium. Est proprietas personalis, ubi spectatur prout designat primam Personam Divinam. Et est Notio , RSumatur veluti Character, quo primam Personam ab aliis distinquimus. ' . CAPUT IV. .
i 33. Missio generatim spectata in Divinis est exitus unius Personae ab alia ad aliquem effectum supernatu-
265쪽
268 Lusiis. TheoI. Lib. IV. de Deo Trino ela. ratem in creaturis producendum. Missio generatim sumpta triplici modo fieri potest, scilicet imperio, consilio , et origine. Fit per imperium, cum mittens jus imperandi quovis modo habet super personam , quae mittitur ; ut eum Dominus mittit sorvum. Fit ex consilio , cum . quis etiam insertor , aliquem consulit , ut eat; sic M diuus dicitur mittere Principem ad aliquem locum Salubrioris aeris. Tandem missio ex Origine rei, cum uua Persona ab alia procedit. i5 . Quoniam in Divinis nulla Persona est alia D bilior , aut superior , quia eadem in omnibus est Natura Divina , ex qua habetur omnis persectio, licet una Persona ab alia procedat , ut diximus io3 , inde patet , quod nec primo , nec altero modo missio locum habere potest in Divinis, sed tantum tertio. Et idcirco hoc sensu accipienda est nostra
I35. Prob. Ioannis cap. III. v. I 6. habemus. Sie enim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum dares. . . Non enim misit Deus Filium suum in
mundum ut judicet mundum. Et saepissime ibidem Christus dicit , se missum fuisse a Patre , et praesertim cap. VI. V. 58. ait. Sicut misit me uioens Pater, et ego rivo proρter Patrem. Ego Filius missum est et quidem a Patre , a ' quo originem habet. Item Christus ipse ibidem cap. XI. v. 26 loquens de Spiritu Sancto ait. Cum autem penerit Paraclitus, quem ego miι-
266쪽
Pars III. de Processionibus ese. 26siam Oobis a Patre. Ergo Spiritus S. qui a Patre, et Filio procedit, a Patre , et Filio mittitur. x36. Quemadmodum veteres Ariani abutebantur doctrina Missionis ad inficiendam Divinitatem in Personis, quae mittuntur , in Filio , scilicet , et Spiritu Saucto , quoniam qui mittitur inferior esse debet mittente; ita cori-tra Oilhodoxi illam adhibebant ad profligandam illorum perfidiam , et ad stabiliendam realem distinctionem trium
Personarum. Etenim cum talis Missio non sit ex imperio , neque ex eonSilio , Sed ex communicatione ejusdein Naturae Divinae , necessario Sequitur , eamdem Divinam Naturam esse in tribus Personis. Et quoniam nemo seipsum millit , et inter mittentem , et missum
realis est distinctio , realem iude deducebant distinctionem Ρersonarum inter M.
I 3 . Advertendum tamen est, quod exterior essectu qui ex missione Personarum Divinarum tu creaturis producitur , nonnisi per appropriationem lantum tribuitur Personae missae. Etenim ex regula Fidei habemus , omnes operationes ad extra , ad tres Personas aeque pertinere , ut quae procedunt a Natura Divina quae est una, et eadem in tribus Personis. Et inde factum est, ut Scholastici invexerint illud tam improprium vocabulum scilicet Circuminsessio , quo indicare volunt. mutuam Personarum ad invicem inhabitationem , juxta illud Ioannis cap. X iv. v. lo : Non creditis , quia ego in Patre , et Pater in me est pEt haec breviter dicta sint de augustissimo Trinitatis sterio , de quo quantum brevior , tantum melior ,
268쪽
PROPOSITIO X. Existit Deus, Ens scilicet Necessarium. in quo ratio sinciens omnium continetur contingem
Solvuntur obiectiones PROP. II. Nemo sincienti rationis lumine donatus potest invincibiliter . et propterea sine eulpa , ignorare Dei existentiam . . 12
m ma UNITATE. DPROP. III. Unicus existit Deus . . . . . . . GaDiluuntur argumenta Polytheo u . . re
DE DEI NATURA , ET EMENTIA. 2i
CAP. I. De Dei Natura D. PROP. st. Spinorae Systema de Deo. et Mundo . nedum summe impium est , sed evidentissimis quoque scitet contradictionibus . 32
269쪽
Solvuntur nonnullae obiectiones , . NPROP. U. Deus est purissimus Spiritus . et nullo modo 'corpori coniunctus . . . . 27 Mi untur objectiones . . . . . 30CΑΡ. II. De Dei Essentia. . . . . . 32 PROP. VI. Dei essentia videtur reponenda in esse a se . 34
DE DIVINIS ATTRIBUTIS IN SENERE.
CAP. I. Quomodo sunt in Deo omnes persectionest . . . o PROP. VII. Deus est Perfectissimus , omnes. etsi diverso modo, in se habens persectiones
43LAP. II. De Immutabilitate , Immensitate , et Omnipoten
PROP. VIII. Deus est omnino, et essentialiter immutabilis.
PROP. IX. Deus est ubique per Praesentiam, potentiam .
et substantiam . . . . . . . . . .
Solvuntur objectiones . . . . .
PaOP. X. Deus est Omnipotens ........
Objectiones adversariorum. a. a.
DE DIVINIS ATTRIBUTIS IN SPECIE , SEU QUAE POTI RESPICI GV RES CREATA s. 72CAP. I. De Scientia Dei DPROP. I. Deus persecte Seipsum cognoscit . et compine-hendit . . . . . in GPROP.XII.Dei cognitio,et Scientia non est per ratiocininm. 74 PROP. XIII. Deus Derfectissime cognoscit omnia praeterἱ-ta, praesentia, et futura cuiuscumque generis . nec non
possibilia cuncta. et internas cogitasiones cordium . . 76
270쪽
Argumenta Adversariorum . . . . . . . . . 78
PROP. XIV. Dei praescientia futurorum liberorum in nihilo laedit humanam ilhqrtatem. . . . . . .. 82Solvuntur opposita argumenta 83 CAP. Il. De voluntante Dei. , . . . 80 PROP. XV. Deus voluntate antecedenti vere, et sincere vult salutem omnium. Et pro omnibus proinde Christus mom
Reselluntur obiectiones Iaasenii φ . . . . A . . 88 PROP. XVI. Dei voluntas est causa omnium rerum . . 94 PROP. XVII. Liberrima est Divina voluntas , sed generis omnino diversi a libertate hominum . . . . . . . s TSolvuntur nonnullae obiectiones . . . . . . 99
CAP. VI. De Providentia Dei . . ins. FROP. XVIII. Persectissime providet Deus omnibus . et quidem juxta naturam cujuscumque rei . . . . t 03 . Solvunis nonnullae objectiones . . . 'HH, PAR VLDE DIFFICILLIM PRAEDESTINATIONIs ΜYSTERIO. 105 Sententiae Theologorum circa Mysterium praedestinationis. 1 0 . Momenta eorum ,qui pugnant pro gratuita praedestinatione. 112PROP. XIX. Praedestinatio ad gloriam ex intuitu meritorum consormior videtur Sacrae Scripturae,et clare evin-
. citur ex theologica ratione . . . . . . .
PROP. xx. De side catholica luemur, impiam esse Calvini sententiam, scilicet positivam reprobationem repetendam esse ex sola Dei Voluntate , independenter a peccatis . 14 Objectiones Calvinistarum . . ' . . . APROP. XXI. Ex solo Deo , et independenter a demeritis , reprobationem negativam repetere periculosa sententia nobis videtur, et nihil Scripturis , et theologicae rationi