장음표시 사용
231쪽
234 Inssit. Theol. Lib. V. de Deo Trino etc. '8i: C. Atqui licet Personae Divinae habeantur ex operationibus ad intra , tamen Semper euuneiata contra. dictio exurgit , si Filius dicatur consubstantialis Patri. Ergo etc. Prob. Procul dubio per Theologos Romanenses dum Pater concipit Filium ; vel concipit Filium , qui est idem Deus Pater , vel non. Si primum. Ergo P ter generat Patrem , scilicet semel ipsum : Si alterum. Ergo Deus Filius est diversus a Deo Patre , et propterea sunt plures Dei. Dicendum ergo e quod licet Pers
v. Et huic quoque argumento eamdem serme damus responsionem. Itaque Fides catholica docet, quod uua, et eadem Divina Natura est in tribus Personis , et propterea credimus et confitemur , Filium esse consubstantialem Patri. Ergo: Filius a Patre ' genitus est idem , . Deus ac Pater. Sed non , est Deus Pater , quia sunt in Vera oppositione relationum , ex quibus in Divinis constituuntur Penonue. γ
82. . C. Ex responsis Pater est idem Deus ac Filius a Patre conceptus, quia una , et eadem est ipsis Natura Divina . . Sed id implicat contradictionem. Ergo etc. Prob. Aelio concipiens praecedit terminum conceptionis. Ergo
Pater praecedit Filium. Sed in Deo nihil est prius , et
ν. dist. ant. Aelio concipiens in rebus crea lis , et ideo finitis , praecedit terminum conceptionis , conc. IuDivinis, subd. Ratione origisis , cons G ratione temporiS , n. Deus aeternus est et aοternitas desinitur; G- terminabilis ottas tota simia , et perfecta PosseSSIO. Deus itaque Pater semper tu actu per intellectionem con-
232쪽
cipit Filium. Et propberea Pater non praecedit tempore Filium , sed semper fuit , Sive semper est Pater , et Semper est Filius , quia Semper ab aeterno Persona Dei Patris concipit Personam Dei Filii , et Persona Filii semper concipitur a Persona Dei Patris. 83. Sed instant Sociniani. Vel Pater genuit Filium semper existentem ; vel non. Si illud : Ergo genuit quod jam erat , id quod intrinsecam dicit contradictionem. Si istud : Ergo Filius non semper fuit , sed coepit eSSe.
. Iam diximus , quod cum aeternus sit Deus , Pater Semper , non Concepit , sed actu concipit Filium , et semper Filius concipitur a Patre. Frustra ergo , imo Contrudictorie prorsus , quaeritur , num Paler genuerit Filium existentem , Vel non. 8 . Insistunt adhuc Sociniani. Prosecto genitus a gene Ianie pendet , et qui dona quoad sui esse. Ergo si ria Divinis Filius consubstantialis genitus esset a Pulre , eadem Et una substantia Divina a seipsa penderet , et quidem quoad sui esse. Sed hoc repugnat. Ergo perperam a Pa tribus Concilii Nicaeni adhibetur vox Homousios. Iy. dist .ant. m . In rebus creatis genitus pendet a generante quoad sui esse conc. in Divinis , subdist. una Persona ab alia pendet, hoc est ab alia procedit , et tantum quoad esse Personae conc. quoad Naturam Divinam n. ant. et simul contiquens mujoris. Ex hactenus dictis . et ex allata dis inelione satis apparet , quod haec dissicultas non indiset responsione. Una enim , et eadem est,in Personis Divina Natura , sive Substantia et, et, idcirco, Deus Pater , qui est prima Pers0nu ,
233쪽
236 Inuit. TheoI. Lib. V. de Deo Trino ex. generando , nou generat aliam Divinam Naturam , uti haeretice dicebat Abbas Ioachim , sed generat Secum dam Personam , quae in eadem unica Natura subsistit. Ergo cum Natura Divina sit una semper et eadem , ipsa a nullo dupendet. Ast Persoua Filii pendet quidem a Persona Patris , sed solum ratione OriginiS , non autem vera dependentia , quia unus est DeuS.. 85. Tandem d cunt Sociniani. Si Verbum , verus Deus , et Patri consubstantiale , a Patre genitum est , est ne libere genitum , an vero necessario P Si illud. Ergo poterat non gigiti , et propterea contingeuter existit , id quod convenire nequit Naturae Divinae. Si hoc. Ergo Pater , ' qui est verus Deus , . non libere . Sed -- cessitate coactus operatur , quod nequidem cogitari potest de Deo. Ergo diceudum , quod Xerbum non est Verus Deus , non est Patri consubflatiliale. iuel. Nunc Sociniani cadere videntur e suo gradu , eum
haec vulgaris prorsus ingenii objiciunt. Et quidem primo quaero ab ipsis , cujus generis iaciunt Dei libertatem y Numquid ejusdem ac nostra , Vi eujus Possummus Velle , quae nokhamus , et quae Iolebamus , rospuere 7 Absit tantu blasphemia. Nostra enim libertas , ut tu Psycologia abunde demonstravimus , dum est inextimabile donum divin us nobis datum , ipsa tamen pro
certo ponit defectum verae , et udaequatae coguitionis Omnium rerum , et relatiouum quae nobiscum habent. Sed cum aeternus , et persectissimus Sit Deus , , cuncta illi sunt in actu; cuncta nuda, et aperta Suut oculiSejus. Et propterea eum repugnet , illum mutari , repugnat quoque non velle , quod vult. Sed numquid nece
234쪽
sario vult 3 Absit hujusmodi tantus desectus in persectissimo Deo 2 Liberrimus ipse est, quia nullo nec eXteriori necessitante principio cogitur ad volendum. Sed Cujus naturae sit liaec illius libertas , non datum est sinitis creaturis intelligere. Quod si ita circa operationes ad extra , quid dicemus de operationibus ad intra , ex quibus originem ducunt Divinae Personae Z Quid quaeris , num libere, aut necessario Pater generat Verbum
Hoc unum dico , quod non potest non generare : Secus in Deo non esset prima operatio ad intra et Secus nouomnia ipsi essent in actu , id quod pugnat cum aete nitate , et cum in si uilis persectionibus Divinae Naturae. 86. Demum Haeretici dicunt , doctrinam de vera Divinitate Verbi, et consequenter Christi, ignotam pro sus suisse in Ecclesia tribus prioribus Saeculis. Sed id seri non potuisset , si vere ad fidei dogma spectasset.
Ergo etc. Min. probare conantur ex doctrina nonnullorum veterum Putrum. Et quidem I. asserunt ex Se-
.. Cundo Saeculo S. Iustinum , qui in dialogo cum Triphone scribit. Christum numero aliud quiddam esse a Patre. Quinimo Patrem Filii causam appellui. Et in Apologia secunda vocat Filium Secundam Potestatem , et Proximam post primam Deum. Tandem in eodem Dialogo cum Triphone pluribus rationibus conatur ostendere , Patrem esse invisibilem , et visibilem Filium. Ergo , dicunt , doctrina de consubstantialitate Verbi ut recens rejicienda est ab Ecclesia Christi. u. Sanctum Iustinum Verbi Divinitatem vere admisisse , et exposuisse , habemus ex laudato Dialogo,
in quo dicit Christum esse Deum , utpote inessabilis
235쪽
238 Iustis. TheoL Lib. IV. de Deo Trino ele. Dei Filium. Item esse Dominum , et Deum , utpote Dei Filium existentem. Ad illa autem , quae ab Haereticis objiciuntur ad primum dicimus , Christum ex Iustino esse quiddam aliud: a Patre quoad Personam , non vero Naturam , et Essentiam. Etenim mox subdit. Filium esse a Patre genitum , ita ut non sit diavertita Essentia. Ad secundum dicimus, Sanctum Martyrem per vocabulum causae designare voluisse priu-cipium , quo sensu locuti sunt plures Graeci Patres et unte ; et post Concilium Nicaenum , nullum discrimcnagnoscentes inter principium , et causam. Ad tertium respondemus , quod per Secundam potestatem , et prο-xtinum non intelligit Iustinus, secundam potestatem distinctam , et separatam a potestate Ρutris , Sed Secun-
dam , et proximam quoad Personam. Fatemur quidem , non accurate suisse locutum: Sed notandum , quod simili modo loquebantur Theologi Orientales antequam exurgeret haeresis Arianorum. Ad ultimum respondemuS , uou eo Sensu Iustinum dixisse , Patrem esse invisibilem et visibilem Filium , quod Naturam , et ΕS- sentiam Sed ad revincendos Iudaeos de sua duritia , qui agnoscere nolebant Divini Verbi jam peractam Incarnationem in Persona Iesu Christi: et ad refellendos Patripassianos , qui Patrem unicam veram Ρemonam agnoscentes in Deo, humanam carnem assumpsime dicebant.
Ergo per Iustinum visibilitas Filii non reserenda est ad illius Naturam , sed ad ossicium Redemptoris , quo per Incarnationem 'functus est Filius 87. Sed instaut Haeretici. Iustinus , et alii etiam Vetu- stissimi Patres non de diversitate Personae in unu Divina
236쪽
Natura , sed de diversitate Naturae , et Essentiae locu Sunt. Etenim modo appellarunt Filium , Patris Μini-i Strum , et modo dixerunt , Patrem in Mundi creatione Filio praecepisse. u. Concedimus quidem , Iustinum , et cum ipso Irenaeum , Origenem , Tertullianum, et alios vocasse Filium ministrum Patris , sed improprie tantum. Dicitur Minister proprius , qui inferiorem , et servilem habet conditionem , id quod nec a Iustino , nec ab aliis dictum fuit de Filio Dei. Sed dixe1unt Filium Patris ministrum improprie tantum , quia per illum omnia facta sunt, et Patris voluntas adimpleta fuit. Et exinde patet responsio ad alterum , scilicet quod veteres Patres dixerint , Patrem Filio praecepisse. Non enim proprie , quasi D minuS Servo , praecepit ἰ Sed improprie quia per aeternam generationem Filius est imago consubstantialis Patris. Id patet ex quo laudati Patres praecisis verbis alibi consessi sunt Verbi Divinitatem. Et quidem Just, nus ex proseclo probat contra Iudaeos , Christum, seu Filium , esse verum Deum. Irenaeus vocat Christum unum , et solum Deum. Et Tertullianus eamdem agnoscit Deitatem in Patre , Filio , et Spiritu Sancto. 83. Prae omnibus autem antiquis Patribus Haeretici afferunt Tertullianum , qui revera , etsi tam insignis Theologus , . minus tamen accurate videtur loculus de Divinitate Verbi. Itaque ipse in lib. contra Praxeam Varia dicit. Et quidem x. cap. VI. vocat Filium ami- Stentem Sapientiae , quam , inquit , ψsa separatisne cognosce. Et ibidem scribit: Deum in rerum productione primum protesisse Sermonem, hoc est Filium.
237쪽
240 Inust. Theol. Lib. IV. de Deo Trino ele. Ergo Filius non semper fuit. sed coepit esse in mundi creatione. Et laudem cap. IX. ait. Patrem esse totam substantiam. Filium derivationem , et Portionem totius. Ergo dogma de consubstantiali tale Filii ignotum fuit prioribus Ecclesiae saeculis , et idcirco non eme admittendum.
. Nullus certe potest in dubium revocare , - quod Tertullianus in lib. contra Praxeam propugnavit , et Viudicavit Τrinitatem. Personarum in Divinis. Sed quomodo vinitas Personarum in unitate Naturae , rejectu consubstantialitate Filii cum Patre 2 Ergo alius est sensus Verborum , quae a Tertulliano prolata a Terunt Haeretici. Et quidem ad primum dicimus , Tertullianum per separationem intellexisse Filii distinctionem a Patre , quam Praxeas negabat. Ad alterum dicimus , quod dupliciter accipiebatur a Tertulliano , et aliis veteribus Patribus , Sermo seu Verbum , prout scilicet est apud Patrem , et pruot exterius manifestatum est. Semper suit apud Patrem , quia aeternum est , et in eadem Natura Patris :manifestatum autem fuit , cum per ipsum sicla sunt' omnia. Hinc Tertullianus ipse cap. VIII. ejusdem libri ait. Sermo , hoc est Verbum , et in Patro semper , sicut dixit: Ego in Patre et Et apud De Semper , Sicut scriptum est : Et sermo erat apud Deu . Ad tertium dicimus , Tertullianum hoc unum exponere Voluisse , Patrem scilicet esse sine principio , et sente , Filium esse veluti rivum ex sente dimanantem. Utiqne non accurate haec dicit Tertullianus. Sed possumus ne suspicari , illum intellexisse Naturam Divinam Compositam esse , adeo ut tu partes scindi potuerit p
238쪽
Pura M. Vindie. Dogmata de Vo. μα. etc. 24 lNihil ergo concludi sus est ex patribus Anienicaenis ad versus consubstantialit item Verbi r et propterea dicendum, quod recte a Concilio Nicaeno adhibita fuit vox m-m fion. Caeterum sussiuit si hinc inde suerit doctrina veterum Ecclesiae Patrum. Etenim non opus i est , ut univcrsalis prorsus sit aliqua doctrina, ut Divina ipsa ab Ecclesia declaretur, prout ex Divina Traditione derivans.
De Spiritus Sancti Divinitate.
80. Duo refutandi sunt errores contra Spiritus Sancti Divinitatem. Primus est Macedonii Episcopi Constantinopolitani cum suis asseclis , qui Spiritum Sanctum Crea-lutam , et non Deum dixit. Alter est Socinianorum , qui contendebant, Spiritum Sanctum non esse peculiarem Personam in Divinis , sed dumtaxat vi divina fuisse assiatum. Age ergo Contra omnes. . . . . . . : .
Spiritus Sanctus non est Creatura , sed verus Deus.
primo. Apostolus Actorum cap. XXVIII. v. 2S, . ait. Quia bene Diritus Sanctus locutus est per Isaiam Prophetam ad Patres nostros , dicens e vade ad ρο- ρiarum istum , et dic ad eos e 'aure audietis . et non
239쪽
242 Inst. Theol. Lib. IV. de Deo Trino etc.
Sed Spiritus iste apud Isaiam est verus Deus. Elenim eap. VI. postquam v. I. dixit, Vidi Dominum sedentem suPer solium excelsum , et elevatum ; de eodem v. 8. dicit : Et audioi oocem Domini dicentis : quem mittam et et quis ibit nobis' ... Et dixit: Vade , et dices ρομαlo huic : aud te audientes, et nolite intelligere etc. Ergo datur in Divinis tertia Persona , scilicet Spiritus Sanctus, qui est verus Deus. Ergo merito Patres Concilii Constantinopolitani apposuerunt in fidei Symbolo. Credo in Spiritum Sanctum Dominum , et o piscantem ex Patre, Filioque procedentem, et cum Patre et Filio adorandum , et glorificandum , qui
Dcutus est per Prophetas. 91. Idipsum clare evincitur ex Verbis Principis Apostolorum , quibus Actorum cap. V. V. 3. redarguit Ananiam de defraudata pecunia ex agro Vendito. Anania , cur tentauit Satanas cor tuum , mentiri te Spiritui Sancto 2 . . . Non es mentitus hominibus , sed Deo.
Quid luculentius desiderari potest , si hic Spiritus Sanetus , cui Ananias mentitus est, praecisis Verbis ameritur Deus 292. Tandem , ut brevitatis causa caetera omittamus , Actorum cap. XIII. v. a. habemus. Ministrantibus
autem illis Domino , et jejunantibus , dixit illis Diritus Sanctus. Segregate mihi Saulum , et Biamnabam in πω, cid quod assu si eos. Et cap. XX. v. 28 Paulus ait. Attendita vobis , et universo gregi, in quo vos Θiritus Sanctus posuit Discuos regem Ecclesiam Dei. Ex quibus sic argumentari liret. Pr cul dubio ad solum Deum spectat eligere, et mittere
240쪽
Pres M. Vindic. Dogmata de Dis. Vers. etc. 243
ad regentum populum aequisitionis Apostolos , Doctores , Ministros, et Episcopos. Sed ex adductis testimoniis Paulus , et Barnabas a Spiritu Sancto segregati sunt ad hoc ministerium , Spiritus Sanctus msuit Discπω regere Ecclesiam Dei. Ergo Spiritus Sanctus est verus Deus , et vera tertia Persona in Mysterio Trinitatis. 93. Et haec ipsa veritus: confirmatur ex divina Traditione , quoniam est doctrina comunis Veterum Ecclesiae Patrum. Et quidem S. Iustinus in Apologia secunda scribit. Fιlium, et Diritum Sanctum Propheticum
colimus , et adoramus . , et Deum solum adoramus. S. Irenaeus lib. IV. adversus haereses cap. III. ait. A
dest semper Deo Patri . Filius , et Diritus San
ctus. . . . Ad quos loquitur, dicens. Faciamvis hoseminem ad imaginem , et similitintinem nostram. Et Cyprianus lib. VI. de veritate Ecclesiae cap. IV.. ait. De Patre, Filio , et Spiritu Sancto scriptum est:
0 . Duplici modo Haeretiei' bellum gerunt contra Di, vinitatem Spiritus Sancti , dcsensivum' scilicet, et offensivum. Deserisive se gerunt , cum infirmare conantur testimonia, quae nos attulimus , ad arbitrium illa interpretantes et se gerunt positive , cum alia proserunt testimonia ,MContra sacratiissimum hoc dogma de Spiritus Sancti Divinitate. Εt. quidem quoad . primum modum , primum a nobis .allatum testimonium Actorum Cap. XXVIII. Quia bene Diritus Sanctus etc. p interpre-