장음표시 사용
31쪽
tiores Sextus, ut scilicet illorum doctrinam litteris expressam tradere posteritati Quod igitur dicit Saessetus i): C'est aussi ces se Academicorum refutatio)qui te placa acla tete 'une cole nombreus et florissante, qui dura trois fleetes et compta Menodote Agrippa Sextus parmi es adepts mera est fictio.
Ut deniquo rem altius inquiramus, non is fuit genesidemus, qui potuerit novam Scepticae philosophiae scholam instituere. Neque enim fuit in illo satis firmitatis in rebus
cognoscendis neque Satis constantiae, quo factum est,
ut prorsus diversa etiam num de ipso praedicentur. Et Saissetus quidem illum laudat hominem vere Pyrrhonium s Pyrrhonien absolu ) , Ritterus vero dubitat, sitne recte Scepticus dicendus necne ). Atque illum primo cum Acadendi ita fuisse conjunctum, ut propensior esset ejus animus ad tollendam omnem certo cognoscendi atque comprehendendi rationem, jam supra Photii testimonio comprobavimus. Neque quisquam hac in re a nobis dissentit Academia autem quum penitus defecisse ab antiqua sinceraque de omnibus dubitandi ratione atque se totam convertisset ad Stoicorum praecepta, ea relicta ad Pyrrhonis doctrinam confugit Aenesidemus, neque tamen in ea constitit. Quaecum ab ipso omnibus ex partibus esset explicata, non ita' l. c. pag. 78. l. c. pag. 69. l. c. IV, pag. 287: Hic vir num vere placita Scepticorum amplexatus sit, nondum pro certo constat. f. immermanu. l. c.
pag. 12. 13, qui dicit, illum philosophiam Pyrrhoniam habuisse pro
via, qua perveniatur ad philosophiam Heracliteam, ob eamque caussam cum discipulis suis non certo in Pyrrhoniorum numero posse reserti.
ammum 'diis cepisse meque usque eo cissi probat esse videtur, ut 0n firmius quiddam atque constantius quae
reret sive 'nam quam institora, via troesidendum
putabat, sive ad quem pervenire intendebat finem Sceptica
ratio, eum tutiorem evasurum, si certior atquo firmior niteretur undamento, usquo ad Heracliti doctrinam progressus est Aenosidemus'. uam vero Heraclito cum placeret, in iisdem rebus diversa existere volu mel et diale sit amarum esse, quia ejus dulcedinem sentiunt sani, idiorie amaritudinom), Scepticis autem, diversa in iisdem robus sonsibus percipi Sive apparere, in promptu erat dicere, quia divorsa inessent, deo in rebus apparer diversa. Ita fieri potoratu Sceptic0rum ratio quasi recta via rideretur ad Heracliti
doctrinam f0c uno testimoni jam satis comprobatur, defecisse Aenesidemum a Pyrrhone ad Heraclitum atque a sincera o omnibus dubitandi ratione ad laeti statuenda.uuod ut magis confirmemus, omnia enesidomi ilacita qua tradidit nobis Soxius, io xhibebimus. Atque primum quidem tradit nobis Sextus', sensisse
32쪽
cum Heraclito Aenesidemum, tempus esse corpus, cum homo vere Scepticus neque uirum sit ullum corpus necne neque utrum Sit tenapus necne neque posse negari neque affirmari dicendum Statuat. 0 quoque patet ex iisdem Sexti locis, Aenesidemum in iis, qua sentiebat de primo omnium corpore, e quo naScerentur reliqua, stetisse ab Heraclito, multaque contendisse alia, a quibus longo abliorret hominis Vere Sceptici animus. Haseo vero quomodo sint intellegenda, hic demonstrare ab nostro alienum est proposito satis est, ipsis verbis docuisse, enesidemum non stetisse Sceptica philosophandi ratione. Deinde Sextus testatur, Aenesidemum cum Heraclito aerem omnium rerum principium statuisset atque eundem dixisse partem et idem esse ac totum et diversum ab eo ). Tum et Aenesidemum tradit et Heraclitum disserentiam inferre eorum, quae Sensibus apparent, atque certunt Veri salsique statuere judiciunt ea enim quae omnibus eodem modo appareant, esse vera, salsa autem, quae uni alterive proprio quodam modo ). Hae vero quam longe absint a
Seepticorum ratione, qui Sexti evolverit libros, lassim
verum aut salsum, sed , omnino quidem nequo verum neque salsum esse arbitrentur. Postea Sextus est auctor Aenesidemum focuisse, Montem isso ixtra corpus' atque adem ac sensus, per quos quasi per soramina prospiceret i); illum denique duo universa motus genera statuisse, unum mutationis, alterum transitus a loe in locum Haec vero omnia si quis consideraverit, nonne ultro concedet, Aenesidemum omnem deseruisse Seepticorum rationem Qui
tandem fieri potuit, ut ita resuseitaret Pyrrhonis doctrinam ut novae cepticae schola quasi parens existeret, praesertim eum ex ipsorum Seopticorum institutis no Seopticus quidem sit appellandus Nam a Timone usque ad extum Empiricum ea vigebat sententia apud Soepticos, qui una de re quidquam desintro vel ullius se obscuras cogitationem cogitationi praeponendam putaret, eum jam non
Aenesidemum, si revera instituit scholam, instituisso non scepticam sed Heracliteam. Illum enim Sceptica ratione relicta transiisse ad oraelitiam. ipsi. Sexti si is satis
l. e. 10. cf. Ritter. l. c. IV, p. 288. Zelleri l. c. V pag. 2248. Urandis. l. c. II pag. 205 8s. Iaisset. l. c. pag. 36.
33쪽
Idem vero Sextus quaedam nobis subministrat, quibus potest comprobari, enes idem discipulos non Scepticam, sed Heraclit eam doctrinam esse professo S.
Quotiesculaque enim profert aliquid ex Aenesidem libris, quod portinet ad Scepticam doctrinam, Semper solius Aenesidem exhibet nomen, ut Hyp. I, 80 καὶ δὴ
Αἰνγὶ τιdi illo τω τροπον παραδιδωσι; cf. I, 222 udv. Log. II, 40 δυναμει καὶ ο ἰνὶ σίδζlm τας μοιοτροπονς κα- τὰν τοπον ἀποριας τίθχησιν; i5 ὁ δε Αἰνγησίδι μος ἐντ τεταρτω τῶν Πυρρωνείων λίγυοι ...; 234 ὁ παρα φΑἰνγησιδνὶμ - περὶ του σχημείου ρωτ ηθείς λυγος); adv. I 0g. I, 345 τους παρα τω ἰWxiσιδ/ ιι δεκα τροπους. Et duobus locis, ubi in testimonium vocatur Aenesidemus, adV. Phys. II, 33 ad Heracliti doctrinam comprobandam et adv. ih. 42, ubi dixisse traditur, omnes homines id, quo caperentur animi, habere pro bono, ejus solius extat nomen. Ubi vero Aenesidemum Heracliteam doctrinam amplexatum esse indicat, exhibet vel o Αἰνγησίδιil κατὰ Πρακλειτον
adv. hys II, 38. Itaque quamvis ultro concedamus, illud μοι περι τον Αἰνγησίδχημον nimia Severitate non esse explicandum, hoc tamen nobis nostro jure licet contendere, quicunque hos Sexti locos inter se comparaverit, eum sacere non posse quin confiteatur, enesidemum, si revera instituit scholam, non Scepticam instituisse, sed Heracliteam i).
uiuod igitur dicit Brundis. l. c. II, p. 208: Scepsis ab Aenesi
dem a d Heracliti detrinam traducta probata esse tunc temporis hominibus non videtur , tantum abest, ut verum sit, ut Scepticam ejus doctrinam non probatam ess sit dicendum.
Hi jam aliquantulum in nostra disputations subsistendum putamus, ut 0ctrinae nostrae quasi summam paucis complectamur et quae inde sequantur indieonius atque huc omnis nostra redit disputatio Pyrrhonis doctrina ipsius limum tempore postea rub Academicis recepta una Academicorum et Scepticorum secta est constituta. ru factum est, ut nomen quidem Pyrrhoniorum usque u Ptolemaeum 'vanesceret, doctrina jor, Pyrrhonis
neque penitus exstingueretur neque ita cum doctrina A eademicorum confunderetur, ut obrueretur oblivione atque omnis Pyrrhonis et Scepticorum deleretur memoria Immo nunquam non erant, qui illam cintegram di ipsa radadomia retinerent et riuodamm0din servarent luccessionem Mocu statuamus 'dducimur primum quidem Euphanoris et
Eubuli mentione in Diogenis sorte Torum nim nomina ad
lacunam implendam esse commenta, misi summa compellamur necessitate, nefas esse putamus statuero. Moindemus rei haud spernendum Hocumentum isse perhibemus ipsum Pi0lemaeum, quem acquisisse G τήσατο ορο rhonis instituta quomodo Hicere potusirit Monodotus si
tunc temporis denuo erant resuscitanda, non intello imus Neque minus nostram sententiam inde confirmari arbitramur quod Aenesidemus demum omnem Scepsis Pyrrhonia cum Academia conjunctionem disrupit mi vero non ita instauravit Pyrrhonis doctrinam, ut nova quaedam schola
exordium sumeret: immo ripsius opera lyrrhoniorum it doctrina et successi exstincta est Quod nobis magis probatum m putamus, cum illorum hominum studia consideraverimus inique hoc quidem statuimus, hominum qui tunc erant animis non ita vald probatam neque commendatam iuisso dubitandi do omnibus rationem Manc enim rationem non temere neque fortuit in A cademicis isses rolictam atque assumptam magna ex parte Stoicorum doctrinam,
34쪽
sed temporum cursu mutatis hominum studiis id esse effectum, quis est qui neget Nescio quidem an habuerit in animo Aenesidemus vere restituere Pyrrhonis doctrinam eaque allicere discipulos' sed eventus eum fefellit Grassari enim incipiebat tunc temporis illa philosophorum secta, quam dicunt eclecticam. Quam qui secuti sunt cum undecunque quod sibi placuisset eligendum putaverint, qui fieri potuit, ut eodem tempore una quaedam schola caperet incrementa Jam vero istius sectae initia ab illis temporibus esse repetenda Suida est auctor, qui Potamonem, quem Diogenes principem fuisse ad istam sectam instituendam dicit ), ante Augustum et post illum
fuisse testatur. Neque enim Potamonem exeunte Secundo
p. Chr. saeculo fuisse id quod sentit Zellerus' Nietet sellius docuit ), qui Diogenem libri sui prooemium ex Diocle compilasse demonstravit; quare illius prooemii verba: - δε προ ολψου καὶ ε κλεκτικὴ κτλ non ad Diogenis, sed ad Dioclis aetatem sunt reserenda Hunc autem ineunte primo p. Chr. saeculo fuisse idem exploravit Nietetschius si). Quis tune temporis vellet amplexari certam quamdam doctrinam, quum ex qualibet vel recipere vel rejicere liceret quod cuique libuisset Quare laetum est, ut omnis Sceptica ratio et Academicorum et Pyrrhoniorum intercideret atque illa converteretur ad doctrinam Stoicam haec ad Heracliteam. Ut
vero ex his, quae adhuc disputavimus, Summam faciamus, haec sunt Statuenda:
Minime absurduni est dicere, Aenesidemum ob eam rem e convertisse ad Pyrrhonis doctrinam eamque libro suo exposuisse, ut
per eam aditus sibi pateret ad Heracliti philosophiam. s. Sext Emp.Ηyp. I, 210. ' Prooem. 21. l. c. IV, p. 743 et adn. 2. In Mus Rhen. nov. XXIV, p. 205. 206.
I. Primum Diogenem duas Scepticorum series in unam conflasse, quae nobis in duas est dividenda.II. Deinde hanc divisionem faciendam esse post Aenesidemum et priori seriei tribuendos Scepticos a Pyrrhoneusque ad Aenesidemum, alteri a Zeuxippo usque ad Saturninum. Atque ei iesidemum priori seriei esse tribuendum jam satis constat. Zeuxippum vero ut ad alteram referamus,
imprimis adducimur testimoniis Ciceronis, deinde omnibus quae de ipsius Aenesidem doctritia atque institutis disseruimus. Si enim reliquit discipulos Aenesidemus, ex Sexti testimoniis eos non Pyrrhonis, sed Heracliti doctrinae addictos fuisse dicendum est. Neque verisimile est, futurum fuisse, ut Diogenes Zeuxippum et Zeuxidem in Scepticorum numero referret, nisi eos Seepticos nominatos deprehendisset i).' Hanc nostram sententiam ipse excludere videtur Diogenes IX, 106 ubi haec exstant: Zευξις δ δε ησιδήμου γνώυριμος Verbum γνώριμος enim signiscat discipulum alicujus es Suidas: γνώριμοι. φοιογrαί. ii0g. IX, T. Sext Emp. adv. Log. I, 8 Stephan Thes. Vexb. γνωριμος). Itaque ellerit. l. c. i. adn. y Zeuxidem 198um Aenesidemum audivisse dieit. Illud quoque accedit, quod et
Galenus In Hippoer de humor. I, 24. Vol. XVI, p. 196 in Hipp. Epid. sext. I. 1 XVII, a. 793); in Hipp. aphor. VII, 70 XVIII, a. 187)JZeuxidem in iis numerat, qui primi interpretati sunt libros Hippocratis Quae omnia nos cogere videntur, ut Zeuxidem cum antiquioribus Scepticis conjungamus Sed iis minime inesse hanc vim paucis licet demonstrare irimum enim ne Zellerus quidem ipsis Diogenis Verbis nil suam adducitur sententiam, sed compulsus angustii tem- Poris, quippe cum plures inveniat nominari Scepticos quam pro tem-Ρ0ris spatio, quod iis tribuendum putat Quibus angustiis ut se e Pediat, singulos recentiorum Scepticorum brevissimo temporis spatio scholae praefuisse contendit atque duos ex iis ipsos magistrorum magistros audivisse ses. l. c. V i. 7 adn. 1). Hi duo eum intellegendi sint Zeuxis et Theodas, illud monendum, heodum audivisse magistri sui magistrum, me uno quidem verbo iudicare Diogenem. Deinde ex nostra quoque ratione Zeuxis integro saeculo
35쪽
III. Tum illud dicendum, alli omnes, qui Aenesi
demum obtinuisse arbitrantur praestantissimum inter Scepticos locum i). Qui cum omnes nitantur illis Sexti verbis*): oco γαρ μ άλιστα Φυτνης πρ0Eστησαν της σιάσειος Sc. xii odoro καὶ Αἰνγησίδ μος , hic locus accura-
fuit ante Galenum, et ex Galeno ipso licet conjicere, illum fuisse certe post annum vicesimum . Chr. cf. infra c. XXVI). Tum Diogenes ipse in Scepticorum serie Zeuxidem aperte dicit audivisse Zeuxippum, non Aenesidemum. Quod maxime est attendendum, cum Diogenes, si plures unum habuerunt magistrum, plane hoc indicet. In uno Zeuxide illum id omisisse quis comprobaverit 3 Ipsum igitur, cum Zeuxidem IX, 106 Aenesidem discipulum et IX. 116 Zeuxippi fuisse dicat, sibi non constare apparet. Postea illis Diogenis verbis , γνωρι μος του ιι σισιμου nimiam fidem non esse tribuendam, ex ipso Diogene intellegitur, quippe qui X, 102 Timonem Aenesidemum Numenium Nausiphanem una Pyrrhoni συνήθεις nominet, cum Aenesidemus non minus quam ducentis annis post Pyrrhonem fuerit; nam verbum συνη ς deni sero significat ac γνωριμος es. Stephan Thes. Verb. συνηθης; Plut de republ. 2. P. 375 ε προς τους συνήθεις τε καὶ γνωριμυις). Denique illo Diogenis loco IX, 106 Zeuxis aperte cum Antiocho et Apella conjungitur qui quin inter Scepticos recentiores sint numerandi nemo est qui dubitet, atque quodammodo opponitur cum illis Aenesidem sive potius ad confirmandam Scepticorum doctrinam adhibetur. Ut igitur IX, 10 Aonesidemus recte inter omnes antiquiores Seepticos recensetur, ita IX, 10 Zeuxidem ad recentiores Scepticos referendum utamus. Quare nescio an Diogenes Zeuxidis altam Aenesidem librorumae doctrinae notitiam cum Aenesidem ipsius familiaritate confuderit, nisi forte quis dicendum putaverit, eum Zeuxidem, medicum empiricum eundemque Scepti eum philosophum confudisse cum altero Zeuxide, sortasse cum illo medico Herophileo, cujus mentio fit apud Strabonem XII, 5, 20 p. 580. Rus quidem aetas post medium saeculum primum a Chr. Statuenda videtur. f. Zeller. l. c. V, 4, adn. 2. Nostra vero sententia standum putamus, in ipso Aenesidem ejusque opera Seepsim Pyrrhoniam et Scepticorum successionem desecisse. es eller. l. c. V, p. 5 adn. 1. Brandis. l. c. II, P. 197, adn. 84 aisset. l. c. p. 39. 69. 78.
tius nobis est explicandus. Et longe quidem abesse a vero eos, qua in Verbo ,στάσις explicando exemplum sequuntur Fabricii atque illud sectam sive scholam significare putant in 'r0mptu est demonstraro Illud inim verbum apud Sextum agnificat et rem, in qua dissentitur, et ipsam dissensionem et propriam de re sententiam et eos universos
defendunt, nunquam vero sectam sive scholam philosophorum
proprie dictam ) Προστ γῆναι στάσεως denique idem est retinere atque defendere propriam Vea qua re sententiam ) Quare hoc efficitur, nihil aliud
dexta vocum Graecarum, Verb. Τύσις.
reser diversas omnium philosophor L de judicio veri se salsi sententias Atque rerum ordine ead0micorum omnium diversis inter se sententiis explicatis seel. 141 189h se consert ad sententiam Cyrenaeorum disserendam Naussaque cur eos adjungat Academicis
allata nihil de iis exhibet nisi eorum do judicio voris arisique sententiam s. 191-200). Nunquam ergo ,σrύσις significat scholam philosophorum, sed propriam cujusdam scholae de aliqua re sententiam.' Quid significet illi ad , στάσεως προστω νια cognosce his locis: Adv. Og I, 8 οἱ μην του φυσικου μιερους προσταντες i. e. ii, qui unam tantum eamque naturalem admittunt philosophia partem); adv. Log. II, 11 καὶ σῆ τῆς μἐν πρώτης δ'όξης προεστήκασιν οἱ πῖ τῆς στοῶς 269 οἱ αi ης προεστ υτες τῆς δόξης; 333- νιν 'ἐπεὶ πολλῶ ἔχομεν ου νυς ἐννοια καὶ πολυτροπους καὶ μαχομενα καὶ
36쪽
significari illis Sexti verbis nisi Menodotum et Aenesidemum plurimum profecisse in disquirendo, ni rum Academici Se optici sint dicendi necne.
IV. Postea cum Aenesidemus nullam iustituerit scholam Scepticam, hoc est tenendum, non distinguendam esse scholam Scepti eam Pyrrhonis et Aenesi demi, id quod sentiunt recentiores fere omnes, qui hanc rem tractaverunt , sed recte cum Sext seli0lam Scepticorium antiquiorum et recentiorum. V. Hoc denique addendum, Ciceronis testimonia, etsi cui libuerit strictissime ea interpretari, ne tum quidem nostram infringere sententiam.
Nunc vero nobis quaerendum est, quae ratio inter-eosserit cum inter Scepticos antiquiores et recentiores, tum inter hos et Aenesidemum Atque inter Aenesidemum quidem et primo recentiorum Scepticorum interjectum esse intervallum annorum prope nonaginta, patet ex omnibus, quae disseruimus de Aenesidem aetate, et confirmatur Senecae testimonio. Sed id arbitramur non licere in dubium vocare, quin e tie recentiores, ut ipsa antiquitate AEuam commendarent Moctrinam, quoad ejus fieri
προεστιυς disciplinae professor). es. Zeller. I. c. IV, p. 441 V, p. 8. 26. Brandis. l. c. II, p. 180. 197 s. 'aisset. l. c. p. 78.
posset, eam MN antiquioribus ricepticis spetendam esso putaverint, me moV quaedam, sed ceteris dero inequalis videretur sum vero nullo libro antiquiorum Scepticorum doctrinam invenirent comprehensam atque in summam compositam misi libro aenesidemi. hic cillis ira, adeundus. Quod primus secisse videtur Zeuxis Ita enim intellegundum esse putamus Diogenis locum, de quo Supra disputavimus i). Qua in o Zeuxidis exemplum imitatus Menodotus non substitit in Aenesidemo, sed usque ad Ptolemaeum Cyrenaeum progressus est quem Irimum post Timonem Pyrrhonis doctrinam professum esse uestatur*) Quod quomodo mihintellegendum cum jam supra ' sit monstratum, nunc plura non portet asserre. Reliqui autem Sceptici recentiores quibus vinculis fuerint conjuncti cum antiquioribus, fieri non potest ut Xploremus, cum ne unum quidem certum exstet antiquitatis testimonium. Ne illud quidem apparet, utrum Sextus Empiricus suam Iimonis et aenesideminotitiam ex ipsorum libris perceperit an debuerit Menodoto. Hic enim quin ea aes tractaverit. vix licet in dubiuni vocare. Tt quod nos quidem rem inspexerimuS, ViX unquam fieri poterit, ut ea de re certi quidquam Statuatur, quippe quae uno tantum attingatur Sexti loco, ubi se Menodoti et Aenesidem L argumentis uti confitetur ) Hoc quoque monendum lutamus, quod Menodotus Solum mominavit Ptolemaeum, indes illi alios Scepticos mon fuisse motos hanc ob caussam minime licere conjicere, quod nobis, Si Diogenis liber intereidisset, ex Sexti Empirici libris nenio Scepticorum motus isset iisi lyrrho Iimo Nausiphanes Aenesidemus Menodotus. Inter Aenesidemum vero et recen-
' Diog. IX, 115. - cs. c. VII. cs Hypot. I, 222. In animo habemus hanc rem etiam altius
37쪽
tiores Scepticos quae intercesserit ratio ut paucis comprehendamus, jam ex ipsius Sexti locis, quos supra i attulimus, satis apparet, illis Aenesi demum fuisse auctorem, cui debebant suam de antiquioribu s Scepticis notitiam ).Jam eo nobis est progrediendum, ut Scepticorum et antiquiorum et recentiorum, quorum nomina vel exstant in
Diogenis serie vel ibi desiderantur, quo tempore fuerint singuli et quid contulerint ad Scepticam doctrinam amplificandam libris scribendis, quantum fieri potest statuamus.
Atque antiquiorum Scepticorum seriem initium sumerea Pyrrhone i. e. ab anno circiter trecentesimo tricesimo a Chr. ante quem annum Pyrrhonem Scepticam doctrinam professum esse vix quis statuerit et promanasSe usque ad medium Saeculum primum a Chr. sive usque ad Ciceronis aetatem, satis est comprobatum. Hujus serie atque totius
philosophiae Seepticae princeps fuit Pyrrho Eleus, cujus vitam narrat Diogenes Laertiusβ). Ipse quidem nullum conscripsit librum ), plures autem habuit discipulos ): Eurylochum, Philonem Atheniensem, Hecataeum Abderiten, Τimonem Phliasium, Nausiphanem etiam. Atque de Eurylocho quidem narratiunculam festivam tradit Dio-
cs. c. XVI. . ' cs. c. XIV. IX, 1 s. Quaedam quoque exstant apud Euseb. l. c. ex Aristocle. Quando fuerit Pyrrho, jam supra c. II. est demonstratum. Cum habeamus in animo plura disserere, si fieri poterit, de Scepticae philosophiae hist0ria, quibus in ea promovenda atque amplificanda magnae tribuendae sunt partes, de iis plura atque accuratiora hic disputare ab ipso nostro Proposito alienum esse utamus.' Diog. IX, 102. aristo et apud Euseb. l. e. ' Diog. l. c. 8.
genes ) Idem infestissimum eum fuisso narrat sophistis et aliquando disputationibus lide ab iis superatum pallio abjecto Alpheum tranasse Tl id o autem Atheniensis vitam
ab hominibus remotam elegit atque multa meditatus neque gloriae meque Hisputationum cupidus duit ). Iam iuro Hecataeus Abderites') cujus menti, fit apud Strabonem XIV. I. p. 44), Josephum c. Apion I, 22J, Suidam es Eud0α). fuit tempore Alexandri Magni successorum Suid. - commoratus apud Ptolemaeum Lagi Joseph.
l. c. e regnante iter fecit Thebas Diodor. I, 46 6 4nmque expeditione Syriaca est comitatum Joseph. l. 3.
Et osephus quidem eum appellat , νιλόσοφον ἄμα καὶ περιτὰς πράξεις ανώτατον Suida autem secφιλοσοφον καὶ κριτικον γραμματικον. libros denique scripsit περὶ Yπερ
nomen libri περὶ τῆς ποιχησεως Ομήρου καὶ ' odo D, cujus nullum in antiquitate reperitur vestigium Tibri vero περὶ γονμ ν περ Ἀβράμου non duo, sed unus fuisse videntur neque tribuendi sunt Hec tae Abderita se ). Praetermisso autem Timono qui cum fuerit et Pyrrhonis successor et doctrinae quasi praeco, de ejus aetate plura erunt dicenda),
' l. c. Adeo non consecutus est illam Scepticorum animi tranquillitatem atque imperturbatum statum, ut aliquando furore inflammatus coquum veru carnibus circumdato minitans usque in forum
' l. c. 69. Ex imonis illis). Utrum ei natus sit an Abderis, non pro certo constat, quia Strabo eum etiam vocat, alii Abderiten. es ulter Fragm. Hist Graec. . II, p. 384-396, ubi Dagmenta Hecatae sunt collecta.
38쪽
ad Nausiphanem eium transeamus, quem admodum adOlescentulum Pyrrhonem adiissu Diogenes tradit i). Is tamen de se ipso praedicabat, oportere quidem imitari habitum Pyrrhonis, rationes vero suas. Et Cicero quidem et Suidas Democriteum eum nominant, Diogenes ' Democritum ab eo auditum esse refert, Sextus vero' eum Pyrrhonis auditorem appellat, id quod indicat ipse Diogenes IX, 64. picuri fuit praeceptor si saepiusque confitebatur, Epicurum admiratum Pyrrhonis habitum vitae ex se de illa quaerere SSesolitum. Quare Epicurum Pyrrhonis quidem accepisse notitiam, ipsum non adiisse liquet. Postea vero Epicurus, qui Sera nullo esse magistro atque ipsum per se omnia didicisse gloriabatur, abalienatus a Nausiphane contumelias in eum
conjecit'). Neque illud praetereundum putamus, quod tradit Clemens M.', Nausiphanem ἀκατάπλ ξιν dixisse rinem,' IX, 64. Quod si Zellerus dicit i. c. IV, p. 40 adn. 4), hoc fieri
non potuisse, nisi dicamus, Nausiphanem Paulo post Pyrrhonem munus docendi suscepisse, cum neque Pyrrho Elim ante annuli 322 redierit et picurus ante annum 10 scholam reliquerit Nausiphanis, hoc concedere non dubitamus. Nam cum neque Nausiphanes totum se dederit Pyrrhonis doctrinae et Epicurus negaverit se esse Nausiphanis discipulum, apparet, per multum temporis non auditum 88 neque Pyrrhonem a Nausiphane, neque Nausiphanem ab Epicuro. Nat Deov. I, 26. 73. ' Prooem. 15. Adv. Gramm. 2. Diog. IX, 64. 69 X, 7. 14. Sext. mp. adu Graium 3 Suid. verb. επικουρος; Clem. l. tr. I, p. 301. D Πυρῆων, ου Ναυσι-
et I, 33, 3. ' cs Diog. . . . Sext. l. c. Cic. l. c. Zeller. IV, p. 342, adn. 1 et I p. 782 sedit. III.)
Disputat Clemens hae de re, quem finem singuli Philosophi consequendum esse statuerint).
quam vocaret Democritus ἀθαμβίαν. Libros doniqus eum
scripsisse coia stati), neque tamen ne unius quidem nomen usque ad nostram memoriam est con Servatum.
Τimonis vero Phliasi vitam narrat Diogenes Laertius i. Et ejus quidem aetas, cum plura exstent antiquitatis testimonia, Satis accurate potest definiri. Diogenes enim Laertius cum reserat'), Timonem adolescentem saltationi operam dedisse, deinde sententia mutata ad Stilponem Megara se contulisse ibique aliquamdiu commoratum in patriam revertisse et uxorem duxisse postea se lim ad Pyrrhonem venisse ibique mansisse, donec nati essent ei liberi, hoc licet conjicere, eum annos fere triginta natum fuisse, cum adiret Pyrrhonem. Quam inserunt difficultatem rel- lorus et adlismuthius y a temporum ratione petitam, qua adducuntur ut dicant, fieri non potuisse, ut Timo audiret Stilponem, eam in promptu est ita diluere, ut statuamus, Timonem primo quidem se contulisse ad Stilponem Megara, Stilponem vero, quem ultra quartum a Chr. Saeculum Vitam protulisse est verisimile fi), paulo post e vita decessisse, quo mortuo illum non multo plus quam triginta annos natum ad Pyrrhonem se applicuisse anno a Chr. circiter ducentesimo nonagesimo quinto vel ducentesimo nonagesimo). Quare vix dicere licet, illum natum esse post annum a Chr.trecentesimum vicesimum quintum. Deinde idem Diogenes '
' cf. Zeller. l. c. II, p. 2ll, adn. D edit. III. et IV, p. 40,
39쪽
nobis tradit, Timonem ipsum se aetasse, quod notus fuerit et Antigono regii), qui obiit anno circiter ducentesimo undetricesimo a Chr. et Ptolemaeo Philadelpho, qui decessit
anno duceiatesimo quadragesimo sexto Cum denique Timonem carpsisse Arcesilaum in sillis, postea autem eum laudasse atque inter ipsum et Lacyden, Arcesilai successorem, familiaritatem quamdam intercessisse constet id quod vix fieri potuit Arcesila vivo, quippe cui Timon esset inbmicissimus, illum Arcesilai superstitem suisso dicendum est. Quare cum usque ad Onagesimum annum vitam propagaverit ), Timonem fuisse ab anno circiter trecentesimo vicesimo quinto usquo ad annum ducentesimum tricesimum quintum a Chr. proXime ad verum acceder putamus ). Libros conscripsit plurimos et inter eos illum celeberrimum, qui inscribitur τιλλοι,
quo ipse nomen traxit illographisi). Is liber compositus est post annum ducentesimum du0deoctogesimum' numeris heroicis, ut patet ex ejus quae supersunt Dagmentis r). Erat autem dedicatus Xenophani' divisusque in tres libros'). σ1ιβοι, quorum mentionem facit Diog. IX, IJ0, utrum idem an alius liber sint dicendi ac maioι, non habemus dijudicare. Libri Iimonis deinde memorantiar, IIvγων continebat
Intellegendus est Antigonus Gonatas. s. Niebutir ant hist. III, Pag. 317. ' cf. supra c. VII.
Diog. IX, 112. es. UeberWeg. l. c. I, p. 230 subis. 325-235). Zelle r. l. c. IV, p. 40, adn. 3 320-230). es Diog. IX, 111. ' Irridetur nim in illo et Ctesibius, Menedemi discipulus, qui
Menedemus mortuus a. 278. . Chr. s. Zeller. l. c. II, p. 237 adn.
et p. 238, adn. 2 sedit. III.)y cs Waelis muth. l. ubi collecta sunt imonis fragmenta.' Sext Emp. Hypot. I, 224. ' Diog. IX, 111.
colloquium cum Pyrrhone Delphos proficiscente i habitum, Diogenes vero mirum quantum librum fuisse putat ad Pyth0nem scriptum )J ἰνδαλμοι Diog. l. c. I 05. Sext.adv. th. 20); περὶ αἰσθνσεων Diog. l. ) προς
τους φυσικου SeXt adu Geom. 2.) περὶ Ἀρκεσιλάου δείπνου Diog. IX, lib). Praeterea eum composuisse dicit Diogenes ' ποινὶματα καὶ χη, Satyros, comoedia triginta, sexaginta tragoedias.
Ε ill0s quidem omnes, quos recensuimus Pyrrhonis discipulos, Pyrrhonem audivisse et imone fuisse majores natu nem negaverit; at non omnes dicendi sunt vere Pyr- Hionii inique Eurylochus quidem et Philo disputationibus confundebant alios philosophos et ita rem gerebant Pyrrhonis rationemque defendebant Hecataeus vero num vere dicendus sit Pyrrhonius, ex scriptis ejus, quantum ea licet adire minime cognoscitur, hoc quidem ist statuendum, jam ex ipsis librorum inscriptionibus apparere, eum Pyrrhonis doctrinae promovendae in illis operam non dedisse. Nausiphanem denique Pyrrhonis doctrinae non fuisse addictum, sed mores quidem illius esse imitatum neque vero penitus reliquisse Democriti doctrinam, testimoniis ex antiquitate ullatis confirmatur si) Quae nescio an fuerit caussa,
cs Diog. IX, 7 ἐν ις προς ΙΠυθωνα σιεξεισιν ΙX, 105:Tίμων ἐν φ Πύθωνι, qui locus priori contrarius videtur. s. Brandis. l. c. II, P. 176, adn. 10 προς Πεθωνα Diog. 7.' Conseripti erant versibus elegiacis, ut patet e fragmentis.
40쪽
cur non Pyrrhonem, sed Nausiphanem Epicurus sibi elegerit magistrum. Timonem vero Phliasium suo jure Pyrrhonium esse dicendum, ex omnibus quae de illo usque ad nostram memoriam Sunt perlata, satis superque apparet. Ipse enim
Pyrrhonis doctrinam cum aliis tradidit tum primus literis mandavit, quare et dici meruit προνηινὶ των Πυρρωνος λόγων ). Quae autem in libris suis tractaverit et quid consequi voluerit, optime cognoscitur ex Sexto Empirico. Ceteri enim auctores, qui exhibent l0eos ex Timonis libris
compilatos, ea plerumque nobis conSerVaverunt, quae per tinent ad homines a Timone irrision vexatos Ita laetum est, ut illorum plurima fragmenta ad nos perferrentur. Sextus vero ea nobis servavit, quibus imonem non solum impugnasse ceteros philosophos, sed etiam explicasse Pyrrhonis doctrinam intellegatur. Atque impugnavit quidem in illis ceteros philosophos salso quodam dicendi genere )hunc in modum, ut primo libro perstringeret irrisione universos illos philosophos, qui dogmatici ' vocantur, secundo et tertio cum Xenophane colloquio instituto antiquiores illo, hoc recentiores carperet philosophorum verbis Xenophanis, qui imoni de unoquoque sciscitanti respondens fingebatur ) Pyrrhonis autem doctrinam lucubravit atque illiu- stravit cum in Pythone reliquisque libris soluto sermone conscriptis ), uni illo libro, qui inseribebatur ἰνδαλμοίβ),' Sext Emp. adv. Gramna. 3.' Sext. mp. yp. I, 224. adv. Log. I, 8. 10. Phys I, 57. Eth. 171 172. f. reliqua fragm. p. achsmuth. l. c.' es Diog. IX, 111. es. Sext. Em p. adu Phys II, 197 Geom. 2 προς τους φυσικούς); Mus. 6. l. c. adv. 0g. I, 30. th. 1. 20. 140. 141. 164. Nescio an hic totus locus Eth. ecl. 140- 166 referendus sit ad Timonem verba quidem, quae exstant s. 164 ipsius Timonis esse videntur, quia pars sunt Hexametri: t rua re tκέτι ἁ γῆς καὶ ναίρετος ἔμαι κατα τυν
in quo et laudibus extulit ipsum Pyrrhonem. Quae omnia si quis diligenter consideraverit, imoni inter antiquiores Scepticos primas partes esse deferendas, ultro concedet.
Jam vero Timonis discipuli fuisse tradunturi Dioscuride Cyprius ), icolochus Rhodius, Euphranor Seleucius, Praylus Trojanus ortus ex regione Troade), qui neque usque ad quantum quisque temporis protulerint aetatem nec quid e0ntulerint ad Pyrrhonis doctrinam promovendam proceri P08Sumus Seire. Unum quidem raylum tradit Diogenes'), ad tantam animi constantiam ac patientiam proces-SὶSSe, ut pateretur Se injuste, quasi prodidisset patriam, suppliciis affici atqu0 ne verbo quidem a civibus salutem deprecaretur Xanthum quoque, imonis filium, instituta et mores patris esse amplexatum, patet ex Diogene ); ceteroquin prorsus est ignotus. Aratum denique Solensem audivisse Timonem, auctores sunt Suidas et Diogenesβ), qui Aratum adiisse quidem Timonem, non ejus discipulum fuisse dieit fi). Noquo illum addictum fuisse Timonis doctrinae satis superque OnStat. Ex illis sero riuatuor Iimonii discipulis seri solum Euphranorem continuata est scholae successio. Rus enim
Tίμων - φυγῆς καὶ ἀναιρετος σται; sed de hoc alias) Grum 305;Diog. IX, 65 105. ' Diog. IX, 1l5 is supra c. I. IV.' Is uno erat oculo Diog. IX, 114, ubi aperte Timonis discipulus nominatur).' Ex Philaretio quodam historico.
IX, 109.' L c. 113. ' c. Quaesivit ex Timone Aratus, quo pacto quis Homeri libros