Fragmenta comicorum Graecorum

21쪽

λίσαντα χρη καὶ κώριδι κεχριμενον.

Athenaeus XV p. 600 c μνη&ονευε τῆς βακκάριδος καὶ Σοφοκλης Μάγνης δ' ἐν Λυδοις λυσαντα χρη κτλ. Priora verba rata seripta exhibe λυσαντα δει λυσαντα pro λουσάυενον dictum accipitant, quod eum seri non possit, aliud quid seripserit poeta neeesse est. ii. Pollux VII 88 κοσκινηιάντεις ὁ ειρηκε λλιππίδης. Μάγνης δ ἐν Avὁοῖς νε ιρο μάντε λιν ἀναλυταις. De ἀναλυταις quod hominum genus veneficia solvere putabatur, es Lobeckii Aglaoph. p. 6 4. De titulo sabulae dixi Hist. erit p. M.

22쪽

νυν με δή. Pro νον η in Suidae glossa scriptorumque Ioeis nos affert Plat. Legg. illis 683 . Eurip. Hipp. 233 et Meleag. fragm. XV p. 23 Matth. superiores Suidae

editiones habent νυνδη, quod recte habetis νυνδη scripseris. Bern hardius non monito lectore edidit νυν δxi, contra mentem grammatici, quem Suidas exscripsit. Ita enim illo

pergit ἐν δ τοις Νόμοις διαλελυμένον ερηκε Plato Legg. I

p. 629 D τ ι ἐν νυν ἐπὶ του παοοντος χρονου -- δὴ ἐπὶ συνδέσμοπι ος δὴ παντων ων πολέsιων χαλεπωτατος, ιυς φαμεν ηαεῖς νιν δή. Spectant haec ad grammaticorum quorumdam doctrinam νυν et νυν δή sive potius νυνδη ita distinguentium, ut νυν de tribus temporibus νυνδη autem nonnis de praeterlio tempore dici praeciperent. Ita Εου- mol. . p. 8 30 emendatum a Lehrsio meo quaest ep. p. III. Eiusdem doetrinae vestigia supergunt apud schol. Aristoph. qu. 5. νυν δὴ φερες ουτως Ἀττικοὶ ἀντὶ τουαρτiως. De titulo sabulae diximisi erit p. 35. Probo nunc Bernhardium ιτακέδης dramatis indicem fuisse suspicantem. Clamist erit p. 22.

O- ἔστιν Ουδεις Ουδ' ὁ Μυσῶν ἔσχατος. Seholiasta latonis Behk. p. 336 Μυσῶν ἔσχατος, ἐπὶτων υτελεστάτων Μάγνης Ποαστρὶ OB ἔστιν κτλ. Sie-henk Ποαστρίαις. i misi erit p. 35. Ex incerta fabula unum fragmentum superest apud Polluc. II I0I προστομον hi γος το στοριωμένον καὶ τομον,τ ει μαλακον καὶ τομον προστομον, ως ἀνηὶς.

23쪽

EC PII ANTIDES.

Iuda ἐπεὶ δέοι πριάμενον καταφαγεῖν φθον νος. Athenaeus III p. 96 h. e των δ' ἐφθων πολυν ινημονευε - δεφαντίδης ἐν Σατυροις Ποδας ἐπεὶ κτλ. Vulgo πόδας, εἰ δεοι Hermannus opusc. I p. 50 ποδας D' εἰ δεοι Simplicius mihi videbatur ποδας ἐπεὶ δεοι Nee multum diserepat Dindorlli ratio, qui loeum ad lambicos numeros revocavit, ποδας τ' ἐπεὶ δεο πριάμενον καταφαγειν ἐφθον νος.

EX XCERTIS FABULIS.

Aspastu ad Aristotelis ilitea leom. I 2 διασπονται γαρ οἱ Μεγαρεις ἐν κωμωδία, ἐπεὶ καὶ ἀντιποιουνται αυτῆς ιος παo αυτοις ευρεθεισης, ειγε καὶ Σουσαρέων ὁ καταρξας κωμωδίας Μεγαρενς ιυς φορτικοὶ τοiνυν καὶ υν χροὶ διαβάλλονται καὶ πορφυριδι χρωμενοι ἐν τη παροδιακαὶ γουν Ἀριστοφάνης ἐπισκωπτιον αυτους λέγει που Vesp. istis ii ' αν γελωτα Μεγαροθεν κεκλεμμένον ' ἀλλα καὶ Ἐκφαντιδης παλαιοτατος των παίων ποιητής φησι Μεγαρικῆς κωμωδίας σμα διειμαι αἰσχυνομαι το δραμα Μεγαρικον ποιειν δείκνυται γαρ ἐκ πάπτων τουτων τι Μεγαoεις τῆς κωμωδίας ευρεταί Pro corruptis σμα δίειμαι αἰσχύνορια eod. apud Gaissord ad

24쪽

το δραμα Μεγαρικὴν ποιεῖν. Fortasse recie priora erio 'a οὐ disva verissima puto. Ae eonfirmat quodammodo Bern Fellulant verat apud Galf- sordium I. I. praetere earmen Megarisas Omoediae: nam in pudet aere Megarisam fabulam. quae si ad verbum ex graecia expressa sunt, suspiseris oeum ita confutuendum esse,

Sed Feliaul versioni non nimium tribuerim, qui ut senarios proenderet, in transferendo liberius versatus esse videripo est Th. Bergvio Comment. p. 358 duo viversorum poet rum fragmeuta videntur, quorum alterum, quod lia aeribit, Μεγαρικῆς κωmisi cissa - αν δοιμ Eephantidi, alterum autem uno trimetro comprehensum Friniis assignat, quem in superioribus Aspasius commemorat. Duo diversi loci fragmenta esse nunc ipse redo, de 3rtilo autem valde incerta est viri optimi suspicio ceterum elanisti erit p. 22.ilo

eulus hae ipsissima verba esse primus vidit Naekius Choer. p. 53. qui illa ex Dionyso fabula petita existimat. Probavi hoeilat erit p. z. Nec negari potest peracute excogitatum esse. Coepi tamen dubitare, quum in Ioeo Hevelit satis ommode iungi possit διονυσιυ ρινος. Et simile est quod idem v τρικτειρα dixit θυσία ' ναλ .

25쪽

spectare videtur versus Proverbialis, sed quem ex omleo

poeta desumptum arbitror, apud Zenobium 11 ἐν ἐδιχοστασδε καν Ἀνδροκλεης πολεμαρχοι. Ita enim corrigo editam lectionem καὶ Ἀνδροκλε ὶς πολεμαρχεῖ in qua etiam

ceteri paroemlographi consentiunt. Nomen βαλλαντιο ro-ς rectius imp te ametabolo serib colligunt ex Aristoph. an. za τοῖς timoὁυται καὶ τοις βαλαντιητόμοις. Sed huic loco non ulmium tribuendum, tu quo quum optimi libri Rav. et Ven habeant βαλαντιοτο ιοις mihi quidem nunc perquam probabilis videtur Laelimanni coniectura, τοισι βαλλαντιοτο- μοις scribentis Aeeedit quod formae per i scriptae vix aliud exemplum reperias. se Lobeckius ad Phryn. p. 65 . Denique nihil aussae est eur Simonidis reiiciatur auctoritas, inevius pigr. LX s. 3 legitur εμπορε καὶ τορτηγε, ο σον βαλλίντιον οιδεν. Quod carmen etsi Simonidis nomen men litum, omnibus tamen omnium scriptorum codicibus antiquius

Pollux II 27 κακηγορια, σύγορια, κακεὶγοριστερος παρα Φερεκρατει, καὶ κακηγοριστατος παρα - ναν-τιδι; Pherecratis locum servavit Itotius Lex. p. l in. ubi vitiose legitur κακηγοριστοτερον.

26쪽

illisi erit p. Φ3 sqq.

27쪽

pellatione Lacedaemonil maxime usitata, ideoque ad Cimonis Laeoniearum rerum studiosissim laudes inprimi ae mmodata, Platonis Aristotelia et Aeschinis locos iam alli ompolluerunt. V. Butimannum ad Platonis Men. p. 69. os 3 προμι Reishlus Libri πωντιν, pro quom mannus apud Bunkelium ad Enpol. p. 8 eonlecit προ τον. h. ergulus Comment. p. 23 tentabat νί. Utrique praestare mihi videtur πωμω, quod pleis tragicisque familiare nee Cratini sublimem orationem dedecet. Eandem vocem eritie recte resiliuisse videntur Aristophani Thesm. 50.

Clemens Alex. Strom. I p. 280 3293 Κρατινος γουν ἐν τοῖς Ἀρχιλοχε ἐοις sie ποιητα καταλεξας ἔφη οἰον σοφισrων σαῆνος ἀνεδιφήσατε. omerum dicit et Hesiodum aliosque complures Diogenes Laert. Prooem I p. 9 καὶ

οἱ ποιηταὶ σοφισται καθα και Κοατῖνος ἐν Ἀρχιλόχω cle

stoph. Nub. 330. Eustathlus ad Iliad. p. 1023 13 καὶ Δ φοκλῆς, φασί, τον κιθαρωδον σο*ιστην λέγει καὶ τον-δον υπ-ς. naxandrides Athenaei XI p. 6384 ινα καὶ σὴ νικας τους σοφιστας si φιλε. Ubi de Arga Iiisque musicis et poeus loquitur. Ad μῆνος σοφιστων eompares Platonteum μῆνος ρετων Menone p. ra A. Cis Iacobalus ad Aellill Tat. VI l et Bergkius Comment. p. 6. AHδιπη- σατε, ut pro νεδειροησατε es Hevellius v. δει*ησαντες est. Casau bonus ad Athenaeum III p. 86 e seripsit, dubitari potest utrum ab ἀναδαλέω an ab ἀναδιφάα sormatum sit Homerica Et et tuo Arma fuit ἀναδινάω. se Mevium de saltim Hecate lamnaeo Rhen. II p. 5I2.

28쪽

Casaubonua ut ταριχους vocabulum de homine neqnam aut scelesto interpretatur rectius intelliga de homine salso et amari ingenii, quemadmodum Ahaiωνος nomen ad ingenii acerbitatem reserebatur. Vid scholiastes Aristophanis ML

φασίν, ἐπιτεθικως λέγουσι διὰ το πικυον ει ναι. quo re

spiciens ustathlus ad Odras. τ p. 859 58 καὶ τῶ no

φθη. D. eiusdem Opuse P. I3s. Suspicor autem in Cra- uni loco ipsum Arctilochum ompellari, quem eonstas Pa riorum Moniae in Thasum ducendae praefuisse in eaque inania vitae domicilium posuisse. V. Eusebi Praep. v. 33 et Stephan. Bra g. v. Θάσος p. 389. Mehilocho autem poetae uni omnium maledicentissimo, quam recte asperitatis erimen ingeratu non est auod eoplosius exponam. Ceterum Thasia salaamenta magna olim laude serebantur Athenaeus

29쪽

υενος. quod dicendi genua ne a geholiastarum quidem ermone alienum esse docet schol. lat. Devh. p. 3 3 et ΛΑ-atoph. Equ. 4 2. me usu advoriri παραχρῆμe a poetis sere alieno docte disseruit Naevius ad Choer. p. 215. - s. 3n vo AOς-αμ κω Io λαλει de lodictum videtur, nilius

30쪽

autem ntationis an dubie bae ruit, quod ipsum illum locum in arce Athenarum a Cratino significatum esse puta-hant, in quo inervae eum Neptuno de Atticae terrae possessione diaeeptantia caussam Iuppiter suffragio suo adlu Isaaeredebatur. V. uevch. l. l. νασι δ ἐν τῆ τῶν 'Aθονων διαφη*iσει, τ ημφισβητε 'Aθηνα και Ποσειδων, νῆν 'Aθαηναν διος δεηθῆναι πῖ αυτῆς την φῆνον ἐνεγκειν. certaminis huius frequens memoria sed de Iovis ealculo unus, si recte emitti, tradidit laevehius. Eidem Ioeo πεσ- σοὶ nomen inditum sult, ii' illi Iovem talis lusisse s rebant. h. schol Eurip. Med. 68 πεσσους τους τοποπτῶν κυμνων. Ubi Cratini locum adscripsit Elmfletus. Eodem modo etiam isti νος ιος de loco intelligeudum est, ubi Iuppiter si ragium dederat Plane ita uripides Iph. Taur. 43 ψῆφον παρ' υτ iν εοον ευρiσαντ εχειν. rq καλουνται opinglus ad Hesychil locum habet καλεyνrαι,

quod si odicis de munitum esset, haud unctanter pro barem. Ceterum eundem verbi καλεῖν usum habemus tam

ἔνθα 'πιώνιον ποοα Πυλατιδες καλευνται. D. Scha serus ad . Gregor cor. p. 86. Ex, eodem usu explieandus

versu Empedoelia apud Stobaeum Ecl. μγει M.

tibi ea habitae quam mentem dicunt mortales Barbarum enim, eerte insolens est, quod pro κικλησκεται Heerentagubstituit, κυκλίσκεται i. ι