Fragmenta comicorum Graecorum

51쪽

το τοιαυτη 'cu' ηλίθιος κτλ. Hi omnes onsentiunt in ea quam exhibui laetiolio Porsonus tamen Prael. eo. p. XLV ps anapaestum vitaturus scripsit ως προβατιον, inis eiu Sehaochen, Reifigius autem Conleci. p. 9947σπερ προβατ .is Sch e. Vides neutrum satis aptum esse. In oraOniaua eoniectura displicet etiam ς, quod pro ἴσπερ per raro dieitur ab Atticis Vid. Relsigii Conieci. p. t et Elmst ei Consuram ecuba Porson ed. Lips. p. 268. Mmutato verborum ordire coniiciebat ' ἡλἰθιος, δέ miraγιον, ῶσπερ προβατον, βαδὶ ι. Ceterum mi an hiis

laverint attica oves mihi incompertum est Grammatic probaruut βῆ ut Eumol. 3 L p. et 40 το- περ περι- σπαται. Eodem modo scribitur etiam apud Antiatuc. p. Sua Γῆ προβατου βληχή; 'Αριστοφανης θοτηι μέλλει καὶ κελε- βῆ άγειν. suae ita corrigenda videntur, Θυειν με μεμι, και κελευει βῆ άγειν. Respicero videtur Ilesrchius, Γ, se γει βληχαται γ νεα

2bi scribendum ii λέγει βληχαται ἡ θίεται. Nempe

o es, si quis forte vehetat, cum mactantur, balare solent.

52쪽

Porsonus Adv. p. 284 νακοτιλτον Ἀπερ Neutro opus videtur. Hetrum esse Cratineum monuit Hermannus quae ad versus integritatem deest ullaba, eam supplevit h. Bergulus comment. p. 2 καἰ ante να τιλτος adiiciens.

53쪽

a CRATINI

Μagnas in hac fabula partes suisse Lamponis, vincet oraculorum interpretis Periclea aetate famosissimi, doeent Fragm. I. II. l. Notantur item homines seditiosi Fragm. Det perdita luxuria intimos Fragm. VI). Neo Pericli pepe cit, qui compellari videtur Fragm. III. Praeterea nihil doargumento dramaiia pro certo affirmaverim, nisi quod titulo

54쪽

labulae ad viros effeminatos Et luxuria itfluentes spectat. DD. Fragm. l. Longius progressus est Th. Berghlus omisment. p. 46. l. qui quum Lamponem oloniae Thuri deducendae praesecium fuisse ' meminisset, ραπετίδων nomen ad illos Athenienses reserendum esse conlecit, qui praesentia rerum in patria urbe condicionis pertaesi Thuriosaeae eontulerint quam sententiam etsi ille magnis elega lissimae doctrinae copiis exornaverit, mihi tamen nequaquam eredibile videtur, Cratinum fabulae scenam Thurios transi Iisse. Itaque sic pollua statuo, ut sugituta illas mulieres, quas ιεψακας vocat Fragm. VI, de Sybaritia intelligendas eredam , qui quum patria profugi frustra Spartanorum opem Implorassent, tandem ntercedente Pericle ab Atheniensibus impetrarunt, ut et ps In patriam restituerentur et nova eo a Ionia in Italiam deduceretur. Vid. Diodorus Sie XII 10. Sybaritia autem, hominibus luxurie esseminatis, quam apte mulierum personas imposuerit puina, non est quod pluribus doeeatur. Si recte conleel, sabula aeta est proximo tempore ante Thurios conditos h. e. ante Olymp. LXXXIV I. D. Voemelii Comment de anno Thuriorum condit. p. z. Ad titulum fabulae, ut ho adiiciam, speetant etiam haec Suida

55쪽

M αυτις κτλ. Metricam Ioc rationem primus perspexit Por .aonus apud Gaissordium ad Hephaest. p. 3 I. D. e mannua Doctr metr. p. 94. Indorsus ambo fragmenta In sex versiculo distinxit, Bergvius autem Comment. p. si ad duorum versuum continuitatem coniunxit. - φλεώ πραν ψῆφον sagrantem rumorsm eselo quam reeterante pretatur Ouplus mend. III p. 20l opportune tamen asvoeana Hesyelitum, Φλεγυρα: ἡβριστικη. Itaque ne ludibrio quidem et ontumeliis Lamponem a conviviis prohiberi dieit: DE vatum voracitato unkelius attulit Aristoph. Pae I 0 5 et Ατ. 960. - ante Dindornum αντις - s. τριγλη ὁ καν μάχοιτο, ne mullo quidem, vilissimo place abstineat. De trigia seu multo, pisce mesum contemptissimo ari

a Antiphanis Agrie. I 15.

τῆς ριβώλακος, οἶσθ' si λεγουεν,

καὶ κυνα καὶ πολιν ἡ παίζουσιν. Pollux IX 8 ἡ ὁ διὰ πολλι ν 91ρφων παιδιὰ πλιν

θων ἐστὶ χωρας εὐγραμμαῖς χον διακειυενας καὶ το μῖν πλινθίον καλευται πολις των M puchων κάστη κυωπιδινηρηuενων δε is δω των vi φων κατὰ τας χροας η τεχνητῆς παιδιας εστ περιλήψει των duo pii λων μοχροιον τὴν ἐωροχροων ναιρειν, θεν καὶ Κρατίνω πεπαικτα ' Πανδιονίδα κτλ. Zenobius V T. πολεις παi ιν υέμνηται ταυτης κρατινος εν ταῖς ραπετισιν ἡ δὲ πολις ιδος ἐστι παιδιῶς πεττευτικῆς καὶ δοκει μετενηνέχθαι ἀπο τωνται ψήφοις παιγντων, ταις λεγουέναις νυν χώραις, τοτε ὁ πολεσιν quibus similia habet Ievclitus s. v. πολεις nai ιν. holius p. 439 πολεις παi ιν τα νυν χαρὰς Me καλουMένας εν ταῖς γυνήφοις Itaque πολεις et χωραι vocabantur quadraturae in tabula latrunculorum Iusoria alte natim coloribus distinctae Ludum ipsum veteres Graeci appellabant πολιν vel κυνα καὶ πόλιν, recentiores τρικων.

56쪽

tia loel CratIne haec esse videtur O Pandionida qui laetus urbis imperium involasti, in qua tanquam in tabulara soria latrunculorum ludum tractant h. e. de prineipatu aee rime inter se digladiantur. Pandionides de Pericle inte pretandus videtur, quem detreo illo nomine compellavit, quoniam Pandionidae post patris obitum Athenas reversi, electis Mellonidis, summa rerum potiti regnumque inter aepartiti sunt. D. Huni Observ. ad Apollod. II p. 34 sq. Suspicor autem etiam nomen βασιλευς ambiguo sensu posutum esse quo nomine quum in latrunculorum ludo calculus dicatur urgente necessitate movendus Sehol. Theocr. VI 18 et Salmasiva l. l.), videndum est ne hoe indicare voluerit Cratinus, regem esse Periclem, sed regi in latronum ludoeomparandum, quem non dubium esse quin turbulent homianea de principatu aeriter contendentes tandem aliquando laeo suo moturi et in diserimen datur sint. Unum quod

non satis intelligo est Athenarum urbis epitheton ἐρι λαξ, in quo reconditior latere videtur ambiguitas Antiqua Potilueis editiones habent περὶ κολακος, unus eo de ἐρικύλακος, meliores ἐδει λακος. Lapidea lusorios etiam βώλους dictoaluisse intelligitur ex Diogeniant Prov. VII 5 οστρακῶνοις γα το παλοι χροαενοι βωλοις, τῆ εταβολὴ τουτων πολ- λακις ἡττῶντο si ἐνίκων. Eo igitur fortasse reserendum est

illud ἐρι λαξ. Pro βασιλευ editi et scripti βασιλέως, quod

emendavit enucius Episti ad Hemst. p. 8 . Restat ut Th. Bergvii Comment. p. 6 interpretationem asseram, qui fragmentum nostrum ad Thurios, Atheniensium coloniam, T serendum putat. Pandionides inquit aut ipse est 'pul ἡAtheniensis, aut unus aliquis e conditoribus urbis, qui Pan

sedionidis tribus suit. Sed hae fateor incerta prorsus au- istem obscurum, quorsum pectet commemoratio lud latru oculorum. Fortasse Cratinus voluit discordiam, quae hu- seriorum incolas vexaverit, significare Plato certe non di

57쪽

-παιωντων' ae postrema etiam nostrae interpretalloni

avent.

ἐξ αιθρια καταπυγοσυνην μυος στραφι Σενοφῶντος. Aelianus II A XII 10 λέγουσι δἐ τους μου λαγνιστάτους ειναι, καὶ μαρτυρα γε ρατινον ἐπάγοντα εἰποντα ἐν ταις λαπέτισι ' Φερε νυν σοι κτλ. Tetigi admenandrum p. 408. Xenophontem fortasse dicit Μelitensem Euripidis filium, quem in decem Atheniensium ducibus helit Sami eoma memorat Androtio apud schol Aristidis p. 485. Eadem Th. Bergvi opinio Comm. p. 63. Eundem Xenophontem postea Olymp. LXXXVII l eum Atheniensium exercitu contra Chaue denses in Thrael missum esse doeen Thuod Ilos Diodorus Sie XII p. I et Plutarchus te. I. In eo autem sallitur haud dubie Bergulus quod Xenophontem hunc u dem esse existimat eum eo, culus nomen librariorum error intulit in eod. Venetum Aristoph. Nub. 381 αγριον τινα - λασiων τουτων Io περ τον Σενοφωντα. Illum enim Xenophontem, quem Euripidis stium nominat hueydides, in ipso illo contra Chalcidense praelio occubuisse disertoeonstat ipsius huerdidis testimonio l. I. ἀπέθανον αε-.των Atheniensium τριάκοντα καὶ τετρακοσιοι καὶ οἱ στρατηγοὶ παντες. Itaque neque in prioribus neque in secundis Nubibus commemorari potuit. Ceterum eum Cratin verbis

eomparandus Xenophon Hellen. IlI ad ἐξ αἰθρίας ἀστραπας τε καὶ βροντας λέγουσιν αἰσίους um φανηναι. Sed de sententia neertus haereo ; ne sussulunt quae duat Bergvius l. l.

58쪽

εκδοτω δέ τις καὶ ψηφολογεῖονίδε καὶ di retia δυο. Eadem suida s. v. δε. mentro loco ιυδ pro ἐνθάδε dletum videtur, qui labentis graecitatis usus est Ne apud Platonem, ad quem provocat Photius in sequentibus, elusmodi quidquam reperio. In Cratini versu δε ea si temere. Ποδαπας ψελ ιναι φασκων, ω μειρακες, υκ αν αμαDTOινἰ

τοιουτο. Ita hae nunc correeta sunt ex odicibus Vulgo

tu Cratin et Suidae verbis μαρτειν. Verum viderat etiam Porsonus ad Aristoph. ecl. 607. Opportune admonens Euripide τρέφοι pro τροφοι- ab Ebmol. . s. v. τρέφοιν p. 64 2 servati Ex tymologo sua hausit Varinus EcI. p. 428 Dind. Ceterum compellar his verbis Ipsa illas, quibus fabulae nomen inditum est, δραπέτιδας aperium est. Respexit autem ad Cratin locum Draco Straton p. I 20rτο μειοαξ επι θηλυκο τιθέμενον ευ ἄν εχος ως ἀγνοουμυς ει τουτ εσθ' τε οἱ κωμικοὶ και ἀρσενικῶ γένει τὴν συνταρ ποιουνται. ἀλλ' εἰκὀς υτους θιγλυκῆ ooσηγο-

ρια σκωπτειν του πασχητι- ντας. D. Phrynichus ei.

Ψοιαυτα το γαρ μειραξ καὶ μειρακες επὶ θηλε- ταττουσιν ), το δ μειρακίσκος καὶ μειρακιον καὶ μειρακυλλὶον ἐπὶ ἀνειων, ubi Cratini locum commemorat Lobeckius. Non perspexit Cratine versus sententiam iersonus ad Moer. p. 262.

' Idem haud dubie indicare voluit Hesychius μεῖραξ παῖς μυς acti. Itaque scripsisse videtur ἡ παια Verba μυς O, quae ex o die accesserunt, a prioribus separanda et ita seribenda sunt, Macr

59쪽

M CRATINI

Phoilus Lex. p. 33 I9. Oνος τεται ἐπὶ των μὴ ἐπιστρεφομένων ' Κηφισόδωρος ' αὐόσι σκωπτεις 'ἐγωδ τοι λογοις νος νομαι. Koαεινος ραπέτισιν οἱ δὲ κτλ. Eadem Suida s. v. νος εται, nisi quod desunt verba M into ονος. Ad eundem hunc Cratin versum speetat glossa Hesychii, Πυππαγυσι φων ποι χρονται.

Grammaticus Behher Anecd. p. 33 10. 'Aποπάτηυα αυτ το σκυβαλον. υπολις μυσω γένει - γα ἐστ' ἐκεia νος ἀποπάτ=nu ἀὼυπεκος. KDατινος ραπέτισω ον Κερκυονά τε ιυθεν ἀποπατουντ' ἐπὶ τοῖς λαχάνοις ευρων ἀπέπνιξα. Eadem eodem modo scripta asser Suida s. v. ἀποπάτηιια et tymologicum M. p. I3 9 nis quod ibi priora Ita leguntur τον Κερκυωνα ειυθεν ἀποπατῶν Ex quo nequis Cratinum τον Κερκυων' ωθεν scripsisse suspicetur, Constanter hoc nomen in obliquis casibus penultimam eorripit. V. Diodor Sic IV 61. Pausan. I 39. Stephanus BFE. s. 'Aλοπn Ovid. Metam VII 439 et Ibid. I2. Unus omnium scholiastes Aristoph. Nub. 50 habet Κερκυωνι ' Scripsilglin Κερκυονά θ' ωθεν, ut sit trimeter iambicus, ut d eulicus tetrameter subiectus est. Praepositio tamen in sine versus posita nonnihil offensionis habet. Itaque videndum

ne locus ita scribendus sit:

Mρκτονά θ' ωθεν ἀποπατουντ' ἐγώ ἐπὶ τοῖς λασάνοις ευρών ἀπέπνιξα.

60쪽

Ita enim emtissime pro λαχάνοις seribendum est. Ac ne singularem requiras, pluralis multo fuit singulari usitatior. V. Aristoph. Pac. 89 et exempla apud Polluc. 44. 45. Sed cercyoni, cuius nota est historia, quid laciam nescio. Nisi. sorte gurate hoc nomine usus est ad significandum hominem cereronis ingenio similem. . ἔ. IX.

Mχεσθε φιάλας τάσδε βαλανειοριφάλους. Athenaen X p. 5014 Κρατίνου δ' εἰποντος, λα-

πέτισι θεσθε κτλ. 'Gὰτοσθίνης ἐν τι ἐνδεκοτω πεοὶ κωφεωδίας τὴν λέξιν ἀγνοειν piis Αυκοτρονα τῶν γαρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν βαλανεi 0 οἱ θόλοι παρομοιοι 'εἰς δ το ιdος ου αρρυοριιυς παiγνrαι Lycophronis interpretatio, quam impugnat Eratosthenes, eodem loco his verbis ab Athenaeo servata est ἀπο τῶν ὀμφαλῶν ἐν ταῖς γυναικεiαι πῶλοις, θεν τοῖς σκανίοις γρυουσιν. In qua explicatione neque τὰς γυναικειας τέλους intelligo neque

ea quae his proxime inseruntur. Hoc autem satis intelligitur, Lycophronem illas litatas ab umbonibus soliorum, Eratosthenem autem ab umbonibus tholorum denominatas D-luisse. Utriusque, et Eratosthenis et Lycophronis, interpretationes his verbis reser Hesrchius vol. I p. 68 . Βαλανειομφάλους Ovre Κρατι- άνοριασε τὰς χουσα διιφα- λους ἄνευ προσιώπων, ποίας οἱ θόλοι ἐπὶ τῶν φθαλμιων. τῶν - τοῖς πυέλοις εν τοῖς βαλανείοις quae uster eo lecturis adiutus ita corrigo, ποῖοι οἱ θόλοι ἐν τοῖς Ἀλα-.νείοις vel οἱ di ἀπο τῶν μναλών τῶν ἐν ταῖς πυέλοις. Cum ratosthene convenit Asclepiadi Myrteano apud Athen. l. l. βαλανειομφαλοι άγονται, ἔτι οἱ ριφαλο αυτων καὶ τῶν βαλανεico o. θόλοι ὁμοιοί εἰσιν. Item Timarcho, qui libro quarto commentariorum in Eratosthenis Mercurium

hae scripserat πεπαῖχθαι ' τις αν οἰηθείη is uι ,.