Fragmenta comicorum Graecorum

181쪽

locus perpurgatus est. Suspicor autem αλιδευς Cratinum non proprio sensu de mustelae pullo dixisse, sed nescio quem ludibrii caussa mustelas Ilium appellasse. Compares

Monandreum illud γαλεωτης γέρων p. 68, quamquam id ipsum

Ωραις. me verbo ραίρεσθαι, in cuius usu quid reprehenderint Attieistae non apparet, diuit tersonus admoer. p. 6.

182쪽

potest, Colonensibus stultiliae approbrium haesit. uno autem Androelem patria Colonensem suisse dicit, distinguere eum videtur ab alio Androcle patria Pitthensi, de quo videsii pra . I Ad idem utriusque hominia discrimen resere-ham selioliastam Aristoph. Vesp. II 87 'Aνδοοκλέα ὁ Κρα- τινος Σερι fiοις φησι δουλον και πτωχόν, ἐν δ Γοαις ἡταιρηκοτα αρα τυ αντον, quae cum Friisschio ita eorrigebam, ἐν di s)ραις rαιρηκοτα ει vel ιπεο c o τον αὐ-τον. Sed dubitationem iniicit perelegans h. Bergvli Epist. ad Sehilterum p. lis conlectura scholion illud ita emendantis ἐν di TZραις ηταιρηκor ' Ἀριστοφάνης τον αυτον. Idem Coloni commemorationem non ad patriam homini trahit, sed de orensi αγο-il illo Colon intelligit, quae mereenariorum erat statio. Reisio Enarr. Sophoelis Oed. Ol. p. III. Ita igitur paupertatem Androelia operam suam mercede collocantis notaret Cratinus. Ingeniosa haeo se non diffiteor sed quid Grammatie se stultitiam Androelia Cratinum risisse indicanti An forte pro ηλiθι legendum μίσθιος De argumento sabulae neque ex itulo neque e fragmen tis quidquam emeias, nisi quod magnas in ea Dionysi partea fuisse ex Fragm. VII intelligitur quod enim lemstertiuaslus ad Pollue dicit egisse in ea Cratinum de tumo

183쪽

terrae erillitate et quos ruetus singulis anni partibus pro- dueeret, eaque in re varie lusisse, id igitur quo teste compertum habeat non intelligitur a vereor ne Aristophania II oras in animo habuerit. eleveri, viri Ingentosissim et quem magni laeto ob ingentes eruditionis optas, sed quem audacissimis saepe conlecturis indulgere video, Welcher igitur μουσοδονήματα melius legentur apud ipsum. V. Μua eum Rhen. nov. vol. I p. 586 sqq. ubi quod scripsit om- memorasse Cratinum hae in sabula etiam hominem frigidiam Uπρο ανθρωπον et poeula potatoria ρυτα , aperium est virum egregium et nuatticistae glossam p. II 6 20 et Harpocrationis loeum Fragm. XVI paullo inspexisse festu

Aelianus V. H. 1 13 ευδοκίμει δ' ουν avr; Λristophani το δραμα, καὶ γαρ τοι το του ματiνου τουτ συνέβη ε ποτε αλλοτε καὶ τοτε, τα θεατρω νοσῆσαι τα τρε- νας. Frustra rotius Excerpiis p. 95 senarium ex his pr indit συνέβη θεατρα τοτε νοσῆσαι τα φῶνας. Nihil ex his Crailneum nisi postrema verba, quae hunc in modum metro Eupolide scripta, τι δἐ θεατρω νοσησαν αἱ φῶνες, in parabas locum habere potuerunt. Conqueri enim videsne poeta quod quam proximis Dionysiis commiserat sabula non plaeuerit spectatorum ludiciis. Respicere videtur ad eundem Cratin locum Phrynichus App. soph. p. 2 28 M is τας φρενας, νοσεῖν τον νουν.

Antiatiicista p. 108 21. μεσοκοπος αρρενικῶς, ἐπιμίσου ηλικiας Κρατῖνος. Apertum est scribendum esse

184쪽

τον ἐπὶ uiso ηλικως, ut vidit etiam C. W Lueas observ. p. s. Indicat antem grammatici glassa, ιεσοκοπος ex Atticistarum lege nisi de feminis non dicendum esse. Confirmat quodammodo enaretius apud Athen XII p. 569b ria παλαια

αφυκτον. In Cratini Ioeo πονηρον unus liber omittit. Pr habile est versum ita scribenduin esse: αἰσχρον ὁ φιλοισι χαρέο ιενον πονηρον Πυτον ιναι, lisdem numeris, quos in Chironum Fragm. I et II habemus, nisi quod anaerus in illis poeta usus est bivllaba. IV. Aristides orat. 45 vol. II p. 23 Dind. ἐγώ ἐν ιριαι τουτο τλουν si μεγiστη συ γλῶττα τῶν Ελλnνίδων, ἔφη -τινος ποι ν, σθ' ο τι κωλυε καὶ παρχιννωσκε τὰ si λαιστα ἄνευ τέχνης καὶ συμβουλε νειν χειν; Platon aecommodat quem de ericlo posuerat versum Cratinus. Pro notiri fortasse scribendum est uῶν, id ut eum sequentibus coniungatur. Idem Orai. 46 p. I 3 ουκουν τῶν μαρτυDων ημῖν τῶν εἰς τους λογους κεκληυόνων τω Περικλει καὶ ἶς - λ εστον μετεῖναι φαisiuεν αὐτῆς πεvi ταοτα ἐμπειρίας ὁ μῖν τῶν Ελληνίδων μεγίσ,νην τῆν ἐκείνου γλῶττα ειρηκε, γων μῖν ισον τε καὶ φωνην Douiξας δέ τι τῆς παρα si τέχνης πικρiας τοῖς an τῆς ἀληθείας Sequuntur deinceps Λristophanis et Eupolidis de Periclia eloquentia testimonia. Ad verba λυεν sehol. A. An τῖνος δηλου ποιητης. mireris dubitasse adterum:

185쪽

priores versus non Cratini, scd alius poeiae omici esse obtineat. Non esse posse alius poeia quam eius uiua Chl-rones mox commemorantur, vel illa Aristidis verba παλιν αυρο satis ostendunt Sed hoe iam Th. Bergvium Comment.

p. 222 224 monuisse video. Versu primo qui aliquid excidisse perspexit indornus, νυν di supplendum latuit, quod etsi apud Atticos plerumque de tempore proxime praeterito dieitur, non desunt tamen loci ubi de suturo dieitur. Viae Helndorsum ad Platonis Soph. p. 200. Possis etiam eum Hanovio καὶ δη Bergvlus inserebat κουφον, quod vix aptum hule loeo. Alla ratio loci in Priae I 3 et neert fab. CLUI Versu secundo unus liber ἀπο- έγαερι νων, pro quo indorsus tentabat ἀπο δ' ri ερινων, quod non plaeet. Ῥυθζυερινους poeias eiskius recte interpretatur τοης ἐφημερινους, eodem die et nascentes subito et ut sua pereuntes. malim tamen propter genuivorum frequentiam

186쪽

προν 'Iπομπον Μυκόνιον ειπεν. nothenaei loco verba ἀγαθὼ - των viλων quae vulgo adiectis personarum liatibus eum Cratini loco eoniunguntur, non rasini sed Ath nae esse, quem unum e deipnosophisti haec dicentem Ia eere, monui admenandri fragm. p. 8. Sequutus est Dina dorsus Verba ipsa fortasse ita eorrigenda sunt: πιυς υν αν 'Iσχορι οὐσυ γεγονως Μυκονίου

ros revocavit rnola γαρ α 'Iσχομάχου γεγονώς του Μυκονio φιλόδωρος αν ιζςst Idem ipse aliquando me coniicere memini, sed rei eram quoniam Μυκoxio prima producta mihi non dixisse videbatur Cratinus, de quo etiam nune dubito, quamvis an dissimila est quod in Ae iae nomine sibi per sit sive Aristophanea sive Archilochus apud Zenobium I 52 'Aκεσiας τον- ικῶν ἰάσατο. Ischomachum, uius hic filium compellat nescio quis, hominem suiss duiεsunum ex Lysiae orat pro bonis Aristoph. et Heraclide Ponite apud Athev XII p. 53 o

187쪽

I 6 CRATIM

quam quamquam virilem hunc suis se hominem ex VI 3 Intelligitur Cratine Isehomaeli nepos fortasse egi quem om- memorat Araros apud Athen. VI p. 23 4roo εσθ' πως v εἶ παράσιτος, Iiλτατε, ὁ δ' 'Iπόμαχος ὁ διατρε των σε τυ χάνει. sed hae incerta esse sateor. reonus insula exilis sui et Inseeunda, unde non mirum est incolas eius tanquam same- IIcos et alienarum opum appetentes irrisos esse. Ita tam Archilochus ericlem quendam σκλητον Μυκονiων 3iκην εἰς τὰ συαποσια εἰσπεπαικέναι dixerat teste Athenaeo l. l. D. Photius Lex. p. 27 15 Μυκονιος γειτων αιτη ταττεται κατα των διαβεβληγαίνων ἐπὶ γλrσχροτητι καὶ μικροπρε- mici, παρα γην σμικροτητα τῆς νήσου τῆς Μίκωνος ---νου καὶ ε υτελειαν quibus similia leguntur apud prove biorum scriptores. VII.

VIII. θιαζε κάνέπιπτε. Athenaeus I p. 23 br τι το ἀναπίπτειν πιιυς ἐπὶ ψυχης ἐστιν, οἷον ἀθυμειν, λιγωρεῖν Θουκυδωλὶς ποευτη-νικώμενοι μ' ἐλόχιστον ἀναπίπτουσι. κρατινος 4 μὲἐρετῶν χραται τῆ λέξει ,.ῆολα κἀνάπιπτε.V Cratini loeua apud Eustallitum ad Odyss. p. 164 8 ita seriptus est si θιάζει καὶ ἀναπίπτει. Sulda s. v. αναπίπτειν. -τινος ἐπὶ τῶν ἐρετιὼν κέχρηται τῆ λέξει ἐωσσοντων καὶ ἀνακλινοπινων. Itaque nauticum verbum erat de remigibus t ter remigandum se resupinantibus, ut oppositum erat π --τειν, ut in Xenophontis loco Oeeon. VII 8, quo ipse iam usus est Athenaeus. D. olyblus I 2 a Sehwelphaeusero indicatus Cratinus autem non proprie, sed gurate

188쪽

Illa verba ροθέα κἀνάπιπτε dixisse videtur Eo fero gensu quo apud Aristoph. qu. 6 Agoraeritum horus hortatur tἀλλα φυλαττου καὶ πoὶν ἐκεῖνον ποοσικέσθαι σου, πο -

τερον συ

τοτ δελ ινας ρωτεωρiζου καὶ την κατον παραβάλλου. Admonetur igitur, ulcunque Illa dicuntur, ut sortiter adve

uarium adoriatur.

IX.Lαπιώσαι δ' ἀναεινουσιν δ' ἐπηγλαωμέναι μειρακες φαιδραὶ τραπεζαι τρισκελεῖς σφενδύανιναι. Athenaeus II p. 49a τραπελι ἐλεφαντοποδες των ἐπι--γματων ἐκ γῆς καλουMένης σφενδάμνου πεποιηMiνων. μα-τῖνος αυρι σαι κτλ. indornus γαυριῶσαι - φαιωαὶ ,,ueeesserunt ex C, qui inter fragmenta libri II post librum XIII exhibet. Unde primus edidit alchenar. Diatr. Eurip. p. 163. μείρακες Valekenarius. μειρα C. τραπε α τρισκε-,βλῶς σφενδάμνιναι assert ustathlus p. 398 20.' ensas Iantissimarum epularum apparatu splendentes puellis compa-xat hilari vultu renidentibus. Prorsus a vera loci sententia aberravit alevenarius, τραπέως σφενδαμνῶνας scribendum esse conliciens, quod merito improbavit h. Bergulus Commenti p. I I. Sed idem quum hunc locum ex Cratin L gibus petitum esse existimat, et propter eius fabulae Fragm. XI ὁ δ πιυς σταφίσιν σε ταχα, primo versu ἀναμε- νουσιν a Cratino scriptum esse contendit, nimium genio indulsisse putandus est. Ad σφενδαμνiνας τραπέζας confer

PoIlue X 35 συ δ' αν και ἐλεφαντίνην κλίνην εἴποις, καὶ χελωνης καὶ σφενοάμνου καὶ σφενδαμνίνην. I si ραφανῖσι δοκεῖ, τοῖς δ αλλοις οὐλαχάνοις. Athenaeus II p. 564 'Pαφανίδες αυται κέκληνται διατ ραδιιυς μαίνεσθαι. καὶ ἐκτεταώένως δὲ καὶ κατα --

189쪽

ID CRATINI

τάλα ς mis διάπλεως γαρου, omisso Grαι. in scripglἡμῖν. Sophoclis versus ita scribendus videtur: uJἐν ἡ ταλαινα Οεσα του ταριχηρου γάDον. XII. Γλαυκον οὐ προς παντος ἀνδρος ἐστιν αρτυσαι καλιος.

addendum esse praeter Casaubonum viderunt Grosius Excedipti p. 489 et Porsonus Praef. Hecubae p. LIV. XIII. Athenaeus I p. 94 Κρατῖνος ει νησι Dώωνος ἐρασθεῖσαν την Ἀφροδiτην ἐν καλαῖς θριδακίναις αυ- τον ἀnoκρυφαρ. Μαρσυας δ' ὀ νεωτεδεος ἐν χλόη κριθων.

190쪽

vera. p. 8 Sed eorrepti penultimae habet quo offendat. Fortasse igitur ἐδηδοκολὶ Cratinus dixit, quemadmodum λα-χon pro ποίην λάχοι luta dictum scisse tradit Eumol. M. p. 558 2 . quae formae eis aeolicae dialecto propriae sunt, tamen ne in attico quidem poeta quidquam offensionis habent. Plane huic simile est ιυθα pro ιωθα apud Archippum Ararolem ipsumque adeo huerdidem id Phoilus Lex. p. 4 17. xv.

ΠΩι δἐ θάνατος ἐνον ην δωρ ἐπῆ. ἀλλ' ἔσο ισω ριάλιστ' ἀκρατο δυο χοας πίνουs ἀπ Ἀγκυλης ἐπονομὰγυσαιησι λαταγας τυ Κορινθίω πέει Athenaeus I p. 82 d. Ἀγκυλη ποτηρ ν ποος τὴντων κοττάβων παιδιὰν χρvσιμον Κρατινος Πιεῖν ὁ θά--τος κτλ. Ex Athenaeo ustathius ad Iliad. p. 34 25r χρησις δ καὶ κοτυλης παρα τε Βακχυλiδη καὶ παρ μα- τινι ἐν τω πιειν ὁ θάνατος οἶνον ἄν οδωρ ἐπῆ, καὶ ἐξῆς ἔ- του ni-- ἀπ' ἀγκυλης. Nimium autem festinavit Athenaeus ἀγκυλην poeuli nomen esse affirmans. Eiusdem 12 φ

라틴어 텍스트