장음표시 사용
301쪽
ta eris exinaium et merita sua de poesi tragie praedicantem induxerat Pherecrates. Huius exemplum postea sequutus est Aristophanes. Ad eandem huius fabulae cenam re vocandum esse eo nitelo fragmentum omisso comoediae titulo
Editur roωMατοδε ιατα. Existimo autem hae de omlco antiquiorum poetarum choro intelligenda esse, quem quum sordidis stragulis indutum dicit, eseio an veterem morem innuat, quo speciatores choreuit re bene gesta vestes alceos et alia id genus praemii loco donabant. Eundem -- rem in Olympiorum eatamine obtinuisse docet Eratosthenen Chronogr. p. 248 Bernh. ἐπὶ τοις ἐπιφανως γωνι μένοις προβάλλουσι ιωνας-μαλα χιτωνισκους πετασους κρVπῖδος. De eomicis autem histrionivus luculentum habemus Aristophanis testominonium Pherecratem manifesto mitantia apud Athenaeum I p. 5 4r τι ὁ ' Drtis τα ραφανιδ&ς D ce δηλον Ἀριστο νάνης ποιε πεD rri τοιαυτης αρχαιοτητος priscam comoediae simplicitatem dieit ἐν Λαναισι γρατων και αυτος καὶ λεγουν ' χορος δ' -χει, αν ἐναφήιανος δάπιδας και στρω
quibus verbis indicatur etiam varii generis cibaria spectatores in choreutas contulisse, quod postea horago Deisse intelligitur ex Plutarcho de glor Athen. p. 349- οἱ M o- ρηγοὶ τοι χορευται iraiλεια και θριδάκια και κελiδας και μυελον παρατιθέντες ευώχουν ἐπὶ πολυν χρονον τω- νασκουμένους καὶ τρυφιυντας Ex quo more explicandum quod ex veteris comoediae poeta aervavit Etumia. Μ. p. MM. ψαροίνδην o. αριστἐνδην, σκωπτοντες την γαστρι-
302쪽
μαογέαν τῶν χορευτῶν 'Arτικοὶ λέγουσιν ' Vinum ean- tori hus orollari loco datum esse apud Athenienses tradidit ex uellio Diomedes a d GaIssordium ad ephaest. P. 399.
verum, alterum certe non necessarium.
303쪽
τω μαχαιριω και η μαχαιριδι χρηστέον. Sensum explienit Iungermannus. μαχαιρις quidem plerumque de cultro to sorio usurpatur sed quum Pherecrate dixerit μάχαιραν etiam de cultro mensario, inde nobis et μαχαιριι et μαχαιώδι licet iidem uti de cultro mensario. Boettigerum Opuse. III p. 233 veteres unquam ultellia mensariis sonesse negantem redarguit senex Pherecrateus. s. I vulgo ἐνέθηκα σου Correxerunt orgonus Adv. p. 295 et Elmst. ad Acharn. 15. Prope a vero aberat iam Iungermannus: ἐνέθηκας ουτοι μ' ειργασαι Pro ειργασαι malim ειργάσω. Ita etiam Euhnius. ostrema verba ex oriannoe Fragm. IX asseruntur a Grammatico egueriano et Suida. Ne dubito quin alterutro loco in sabulae nomine erratum sit quae etiam Iungermanni sententia est. Sed quum in Coriannoe senis partes fuisse constet ex Fragm. I. VII. VIII. videndum ne apud Pollucem, apud quem requentes titulorum eorruptelae sunt, pro Κρασταταλλοις eorrigendum sit κοριάννοις h. e. Νοριαννοῖ.
XIV. Priscianus Villis 22 ed. retii. si δεερεκρατη Κρα- παταχλις sὶς τοι κακον ζει ταμ μέ et γ' ἀλλὰ γλυκυ. erentius in delphis Olet unguenta de meo. Pro Κραπαταλλοις, quae Monacensis Spenget ad Varr. p. 6Is et Leldensis apud editorem Scapulae Oxon. leello est, ut-
304쪽
schius habet πετάλοις, nod In Πεταλ mutatum ea ab. Eretilio Phareeratis verba ut adscripsi exhibet Putaehius. Monae. ιυς τοικακον di τανα ἐνδυναμ γλυκυ Leid. ως τοι κακον ψει τανα μεδοαλλα γλυκυ Dobraeua ad Plui. Io2 tentabat, στ' ου κακον ἔζει θώαάτιά γ' ἀλλὰ γλυκυ. L te haud dubie aliud quid. XV. Καὶ νωτοπλῆγα ἡ ταχέως διακονειν.
Phoilus eat. p. 30 20. Nωτοπληγα υαστιγίαν τονεις τὰ νωτα πληγὰς λαμβάνοντα Φερεκρατη Κραπατταλοις ita eod. Kαι νωτοπληγα κτλ. x Aristophane νωτοπλῆγα affert Pollux II 80 καὶ -οπλῆγα τον μαστιγίαν Ἀριστος νης ἐκάλεσε. . si Aristophanen pro Pherecrate nominavit.' Indorsus Fragm. Arist. p. 235. Λ centum mutavi ex Polluce. XVI. . I sera κριταις τοι νυν κρινουσι λέγω, iam 'πιορκειν ηδ' ἀδiκως κρινειν, ἡ λη τον φίλων μυθον εις μῶς τεοον Φερεκράτης λέξει πολυ του-- κακηγορῶστερον. Photius Lex. p. 64 22: Diλιος δευς ὁ τὰ περὶ τὰς φιλίας ἐπισκοπων Μένανδρος Ἀνδρογυνω Μαρτυρομαιτον ἐλιον oάτων Λία. Φερεκρατη Κραπατάλλοις Tοις di κριταῖς κτλ. Eadem Suida s. φιλιος πιυς. e-trum primus omnium perspexit Porsonus apud Gaissord ad Hephaes 4 355. Ex parabas locum petitum esse aperium eat. Similiter iudices compellat Aristophanes uel II 60: ἀλλ' ἁπαντα ταυτα χρὴ μεμνηιιόνους
305쪽
prius eandem emendationem fecI Groilus Meerpus p. 513'. Vs Photius κακηγοριστοτερον suidas κακηγομα τε iuri Correxi ductu et indicio olluet II 27 κακηγορέστερος παρα Φερεκρατει. De quo admonui ipse olim Curis erit. p. I postea etiam Imfletus . . Latiae veril Grotiua Excerptis l. l. esidis , qui iudieant nunc, mone n fallunt dem, Neis iniuste iudieassint sin ps Fidimn Pherecrates Aliam fabulam in nos scribet magis aecusatoriam. Ex eadem parabas sequens fragmentum petitum esse viditiam Runkelius. xVII. Tων θεατων δ' οἷστισι δι Φ'eti, λεπαστὴν λαφαιιένοις
Athenaeus I p. 485 d 'Auεριας δέ φησι την Οἰνοχόην λεπαστην καλεισθαι. μιστοφανη δ καὶ ' Anoλλο-δωοος γένος ιναι κυλικος Φερεκρατης Κραπατάλλοις ων θεατων δ οστις δι isti λεπαστην λαχνάμενος με - στὴν ἐκχαρυβδίσαι. Niκανειος δ' ὁ Κολο υνιος φησι λοπας ουτω καλειν τὴν κυλικα, υκόφρων δ' ἐν τω ἐμνάτω πεο κωμωδίας παραθέμενος ἐὰ Φερεκρατους καὶ λτος εἶναί φησι γένος κυλικος γῆν λεπαστην Pher ratia locum optime correxit h. Beroclus Comment. p. 30l, quinum recte hos versus proxime quum praecedent fragmento coniunxerit, certe dubitare licet mih quIdem aliqdo verans interpositi fuisse videntur. Vs 3 ἐκχαρυβδίσαι Dindor
baeuserus χαρυβδίζειν ingurgitare, verbum a χαρυβδις du-utum, quod in eandem pariem aeelpitur. Nereinde Pont.
306쪽
Me nis ποτους πλ)ὶστος Cicero liti l or qu- Λα-rybdis tam vorax uine ποντοχαρυβδιν eadem notione Hippona ap. t n. XV p. 98 o et μεθυσοχάμβων Detum reperiri de mulier ebriosa ab alio gratumatico ann latum. V. Phrynichum nekk. p. 51 2. pectantibu inter ludos scenicos antiquitus vinum et hellaria oblata Dissera eet quem Runkelius tuiti locus Philochor hos ipsos o recratia versus respicientia apud Athen. XI p. 6 'Aθηναιος τοι Λιονυσιακοις ἀγῶσι, το ἐν πι τοι vinar 23κους καὶ πεπωκοτες ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν λαν και ἐστε ανωυένοι ἐθεωρο- παρα ὁ τον γωνα πάντα ινος αυτοις υνοχοειτο καὶ τραγήMατα πορει imr -- αρτυρειν ὁ τουτοις καὶ Φερεκρατη τον κωφρικον, ὁτι ἐχρι τῆς καθ' ἐαυτον ηλικιας sim νς ναι του θει UOυντας In Ihariis quae praebebantur etiam illud fuisse, quod τριυμ appellabant Graeci, docet Hevelitus, ριuuα τὼ ἀμφιαxi παῖ- μα ἐν γ οις γινοuενον sort. πινοιιενον κα θεωτρικοις ἀγῶσιν. Postea autem eiusmodi largitionum usus videtur obsolevisse, nec tacite bellaria omedebant spectantes nisi qui psi domo apportassent et cum sutiles histriones in scena agerent. Vid. Aristoti Eth. leom. X 5.
Zητι περιέρρων αττον ἐξ ἐωθινον. Suidas I p. 255. Ἀπερρε ἀπο φθαρηθι και ἔρρεον φθειρουσος si ερεκράτης Κραπαταλλοις mir. περι- ερρων κτλ. Eadem Suidas v. περιεθοων, et missis poeta et fabulae nominibus Grammaticus e v. need. p. 42 et, qui recte habet pro irriἄν, ut correxerunt Valchen ad nsppol. 9 a et Elmsteius ad Heracl. 210. x X.
307쪽
αιτιατικὴ τὴν γυνην. Γον sacraro πον ἐστι και μητερ' a Iναι καὶ γυνήν - αιτιατικὴ των πληθυνεικωπι ἀλλ ὁρῶ τὰς γονάς. Deseripsit Zonaras I p. 459. patalos rettuli propter Antiatile. p. 86 12. Tvναi αντι et γυναῖκες Φιλιππιδης 'Aδωνιαγυσαις Φερεκράτης μα- πατάλλοις την γυνην. monuerat tam oenius a Gregori Cor. p. 45, ni delevit Eliam και ante μηrioci. D. pia mer Homer Cram. p. 102 12 εχομεν παρὰ Ρεωκράτεετην γυνὴ αἰτιατικην. Pluralis αἱ γυναι bidem asse tua ex Menandro, o Zευ πολυτiμηθ -ους καλαι νων αἱ γυναι.
XX. uatilessia p. 89 30 3υσημεοεῖν Φερεκοάτης Κοαπατάλλοις. Praeterea ad eandem hanc fabulam referenda videtur Photi glossa p. 3I 'Oβολου ἐμαιο ἐν Αιδου. V. Hist erit p. 85. Eadem obrae suspicio Ad- vera I p. 60l.
loco, quia mihi fabulae titulum explicare videbatur. Aῆροι enim comitis dicuntur quicquid in mundo muliebri censetur nugatorium et iusto exquisitius Latini mitati nugas dicunt. vid. Nonius in nuginendus. ulinius ad Polluc. VI IG. - ρευν οὶ χρυσεοι κἄλαφιοι commemorantur ab Hedulo in Branckii Anal. I 83, ubi vide quos laudat Iacobsius Cis.
nisi erit p. 49 . De χθοi' eonser titulum apud Boeekhium C. I. 50 6 50.
308쪽
Photius Lex. p. 188 20. Κυντεμυτατα και κυντα--τατα λεγουσιν. ιβουλος Παρμενiσκω - των κεινου καὶ τὰ κυντα τατα Φερεκρατη Aηροις ιθ Dεo κτλ.Ita eorrex editum πειτα ad Menandr. p. 396. Porsonus edidit πειτα καὶ δεερα h. e. et ad lambicos numeros Ioeum revocavit. Fortasse tamen nihil mutandum, at Ioeus ex Fgismate lambleo petitu est: ἔπειθ' ερα τουτων nowBντα πολλὰ κυντε τερα. De forma κυντερα τερος dixi ist erit p. 6 Simile est προτεραἰτερος apud Aristoph. qu. IIM Talia apud ε- iustos Alucos rarissima fiunt.
309쪽
ἐν ηoοις ειρηκε καὶ κυάθιον δι ἀογυρου, o Mυρον ἐγχέουεν Athenaeus X p. 24br Φερεκρατη ς ἐν γροις κυαθον αργυρουν ἰνοuασε. In Polluet loco ne κυάθιον d. ἀπορου ipsa poeta verba esse eredamus, prohibet neognitus antiquis Atticis usus praepositionis μη, de quo exposui admenandri fragm. p. 30 die habentlia libri; erte ex eod. Iungerm enotatum est κυάθιονδ αργυρον. vll. - οσα ἐν της χοίνικος το πυνδακ' εἰσέκρουσεν. Pollux X 9 τον πυθυένα και πυνδακα αλλοι τε καὶ Φερεκρατη ἐν λι ις αβουσα ἐν κτλ. Theophrastus Char. X in exemplis foeda fraudis ponit ἐτ- τον --δακα εἰσκεκρουιιένω ετρεῖν, ubi Pherecratia loeum comparavit Casmbonus. Eodem reserenda videntur Aristophanta verba apud Pollucem os ἐκκρουσαυένους ἐσκρουσαυένους τους υνδακας. Pro λα υσα fortasse sui olim λα-
310쪽
vHI. Tora ' νηια μω κάτειπε τι σε χρwθαι καλειν. Suidas III p. 683 λέγουσι δέ ποτε καὶ χρησθαι meti του δεῖ Φερεκρατης ποι T δ'ονομα - καλειν υριστοφάνη λὶμνiαις' 'II καρδία τε τις ἀλλὰ πῶς χρῆσθαι ποιεῖν Dixit de mirabili illo χρῆσθαι Hermannus ad Soph. Oed C. 50l, qui quum olim χρῆσται e. χρησετα0-M-que scribendum esse statuisset, nune Wolfium et Relsigium probat χρη σται et χρησται b. e. χρεια - χρο εσται 1
scribentes. Prius Illud eam quoque ob aussam improbandum videtur, quod praeter εσται nullum talis uneopae exemplum Wilquia grammaticis Innotuisse ex Eustathlo ad
Iliad. p. 655 10 et 18 3 intelligitur.
Πλουτω δ' ἐκεῖν' ἐν πάντα συμπεφυρμένα, ἐν πασιν ἀγαθοις πάντα τοοπον ειργασμένα ' ποταμοὶ μἐν ἀθαρης καὶ μέλανος μου λέω διὰ τῶν στενωπῶν τον λυγουντες ερρεον striciis μουστιλαισι, καὶ ναστων τευ ν λωστ' εὐμαρῆ γε καυτομάτην τὴν ενθεσιν χωρεῖν λιπαραν κατὰ του χορυγγος τοι νεκροις. φυσκαι δἐ κοι οντες ἀλλάντων τομοι παρα τυις πον μοι σοντ' ἐκέχυντ ν Osrράκων.