장음표시 사용
311쪽
τευτλοισί τ' ἐγχέυια συγκεκαλ-ui . πελιδες δ' λοκνnuo πλησίον τακερωταται ἐπὶ πινακέσκοις, καὶ δίεφθ' ἀκροκωλια 15 εδιστον ἀτμοντα, καὶ χόλικες βοος, καὶ πλευρα δελφάκει' ἐπεξανθισμένα χναυροτατα παοέκειτ' ἐπ μυλοις καθηMένα. παρῆν δἐ χόνδοος γάλατι κατανενιιιιιένος
διπλάσι' ἐγίγνετ ευθυς ἐξ ἀρχης πάλιν.
Athenaeus VI p. 268 e. appositis Cratin Cratetis Et Te-Ieelidae eclogis beatae vitae deseriptiones exhibentibus ita pergit: ἀπομνηΠονευσι κατα την τάξιν καὶ τα τοι αλλοις ειρηαένα ποιηταις ών εις ἐστιν ὁ ἀττικωτατος si ερεκρα- της , ο ἐν ut τοῖς Μεταλλευσι φησιν Πλουτω δ' ἐκειν' ην κτλ. Eandem eclogam inde a s. 3-m servavit Pollux V 58 omissis tamen a 6, τ 20, 21, 22. Recitari haec a muliere ab Orci sedibus reversa et quam viderit apud inlibros omnium rerum aflluentiam enarrante, ex versu quinto Dissilia ' Corale
312쪽
vleesimo intellioinr. Irment opportunitatem praebuisse ridentur metallis inae Laurioticae. s. ἐκεῖνα frustri, suspectat Schwelghaeuserus Aeschylus era. 0I σάμιγξίωνῆ παν ἐκεῖν' ἐπἐς λεγεν. D. Dobraeus Λdv. Ili s. Vs. ἐν πασιν ἀγαθοί proverbialem olorem habe: CD. Theopompum Hephaestionis p. Amphin Athenaei III p. 99 r et schol Arist. Aeli. 1025. Pro ειργασμένα, quod qui praeter Sophoclem Oed T. 36s passiva potestate dixerit ex tileis seriptoribus novi neminem, Th. Bergulus Comment. p. 29 ingenisse scripsit ργασμένα, quamquam id ipsum etiam insolentiae crimine laboraret, quum δογα ιν apud Attieos nisi de luto similive materia subigenda vix dletum esse reperiatur. Expende exempla a Ruhnvenio ad Tim. p. 180 eoli ta Vs 3 Pollux --ας, contra sum Atueorum. V. Piersonus ad Moer. p. 18 . um πλέω Din- dorsus pro πλέοι - s. 4 τονθολυγουντες Athenaeus et Eustath ad Il. p. 109 I8 κωώικῶς τονθολυγεῖν καὶ κολχροδειν ως α παρα τω Ἀθηναiα χρήσεις δηλουσιν, οἷον, ποταμοὶ θαρης και ἐλανος ζωμο πλέοι διὰ των στενω- πων τονθολυγουντες μεον, ἡγουν ποιον ηχον ἀποτελου τες. D. Valchen ad Ammon. p. 22. Pollux τονθορυ- ρουντες. B πονμφολυγουντες h. e. πομφολυγουντες, de quo vide Bergvium p. 292. - s. 5 μυστἐλλαισι ΒΡ. Verba ναστων ostro unde suspensa sint lx Intelligas. Omnino totus hie loeus, ex eleelidis Amphiet. I 8 sqq. mpressus, mira laborat orationis scabritie et propositarum maginum obseuritate quanto dilueidius eandem sententiam Teleelides
s.; libri - εν ινρῆ - γε αττοματ' εἰς τὴν νωσιν. Correxit Casanbonus, nisi quod εὐμαρῆ τε eripes pro eo
313쪽
λον. Ibidem Pollux χόλιξ - s. I ἐπεξανθισυένα destiis per sata ut sanum colorem pras as ferant. Simpliel σι ιν lia sua est Aristoph. Aeliam. 10 6 οπτατε συπεκῶ καλῶς ξανθi τε Similiter ξανθὰς αυρο lolion μ' si e tribuit Antiphanes Albenaei XI p. 6234 Ma is ν
dorsius de quo non dubito, perquam vulgari serma usus est poeta. V. ad Antiphanis Aphrod Vs I9 καταχυτ-λοις λεκάναμσι. . ad Cratini Fragm. p. 158. Ibidem πυουτOuo Villebrutilus Cod. A πυοτουοι Pollux μυλου τομοι. Πυο- nvo seribendum sit dubitari potest. Alterum Pro babat Herodianus. De voeabulo πνει,-- eolostrum
314쪽
primum laesa pari signi M. invium ad Aut . I 5 a mn 105 e. st autem illud la et per se densius Plin.
XXVII s 32 et nisi a fisceatur aqm, in pumicis udinueoi duritia, ut ali idem Plinius XI I 96. uo minus Drari di mus, nuq τομο mua οι tri lite corum morari.' Schweighaeuserus. - s. 2 κολνώμην εις φροταρον perquam insolenter dictum est diis forte κολυμβῶν, quemadmodum ἀποπλειν Aristoph. Dum Is2 , de quovis itinere dici potvisse statuas. Insolens item Tartari nomine appellar beatam illam omnibusque bonis inuentem plorum
aedem. Ceterum nescio an acribenduin sit ς εχομεν εις Λυταρον Sensus enim hic esse videtur Eneeas me distitia hic detinens, quum ex vestigio ad inferq descendera liceat. Vulgo διατριβομα eommorandi sensu accipiunt,
Eodem versu antiquorum comteorum usui prorsus repugnat
correptio vllabae litteram . praeeedentis quam frustra
' mirifieo hac atticae dialeati Iese abusus est riuschius ad Aliat. Dissilire by Ooste
315쪽
Nee Archippi verba apud Pollue X a viil earent, ni suo oeo doeebo Corruptus item Amphidis locus est apud Athen. VI p. 22 e, ubi restituenda librorum lectio, κου λαλῶ ολα
Apertum enim est in antecentibus non nihil excidisse. Dentque Simyli exemplo apud Stobaeum Flor. LX 4 κριτυντ ρηειν δυνάμενον συναρπάσαι, eur nihil tribuendum suindimul rael. Hist erit p. XV. Unus qui dubitationem movere possit Platonis locus est Sophist. v ἐν τρισιν πλη- ναις ἀπ)γδέσθη το ἐγ-uνος Sed in iam brevi frustulo qnam anceps ludietum sit Delle intelligitur Alla tragicorum postarum ratio, de quibus dixit Hermannus ad Soph. Oed T. 2,enins exemplis addere licebit eschri verba apud Hesychium: υτορόγυονος ποταου, quae in trimetri sine posita uisse probabile est. Horum igitur exemplum sequutus est
Metallicorum auctor, quam eandem sibi ieentim sumpsit poeta Persarum 1 10 in φυλλοροησει secundam eorripiens. Nam erga quoqne in spuriis herecratis sabulis numerati sunt. - s. 30 asser Pollux ob καὶ et γωνη, ταμελη
Tliem. p. I in ἐορακα antepenultimam produci posse narrans propter sequena . Contrario errore idem alio loco in oevγχομαχεῖ , quod Crateti Sam. I 4 restitui voluit, secundat syllabam corripuit. Dipitia i c oste
316쪽
Aeharm. D. Vulgo καστος. Iambalus Addit. p. 160 κάστοτ'. obraeus Adv. II p. 313 εκασθ' os ἡ ράγοι. Quod erunt fortasse qui eteris praeserant. Ipse ἐκ των conleceram. Pro εἰ lmfletus o τι Ibidem τις BPv. τι et Schweighaeuserua. - a. 33 ElmsIesus διπλάσιον ἐγέ- νετ . Sed orisius, quem habent PVL, minime aptus ululoeo istis ABC. Pro εωθυς inutil eonleetura Porsonus civθις 3. obraeus ad Arist. Iul. 867.
- ἀναδεν αδων παλὰς ἀσπαλάθους πατουνυς
ἐν λειμωνι λωτοφορω κυπειρον τε MOσωδη, κἀν υσκου χαλακχῶν τ' Ιων Diμακα καὶ τριπαλου. Athenaeus XV p. 685 a. de norum nominibus laserens, allatis quibusdam ex Persis herecratis versibus, ita pergiti ει πεποιηκως τους εἰς υτον ἀνανεοουένους μεταλλεῖς φησίν ' ' ἀναδενδράδων κτλ. s. 1 πατουντες Indo
sua ex B. Hermannus Doctr metr. p. 5 5 scribebat πατιυντις. . Vulgo πατιυντας, quod frustra Schweighaeuserus tuetur glossa esychii Πατωσας cod. πατωμας ε διατριβου- σας quod ex ματωσας corruptum esse auspicor. Ibidem
δρος scribendum esse indicavi Hisi erit p. 489. Per autem mirum est aspalathum a Pherecrate mollem dici, quam spinosam fuisse plantam satis constat. ursanus coniiciebat αλους σπαραγο . Sed videndum ne diversae fuerint eiusdem generis nominisque species.' Sch eighaeuserus.
Vs 3 κἀν υσκου A. κἀνθρισκου vulgo. Ibidem λείμακα Canterus libri iυακα. nidas, his αξ b συαε υrο τόπος, ὁ κῆπος Areolam significare videtur. De triphyllo Athenaeus haec annotavit: ἐν τουτοις pira τί το τριφυλλον.καὶ γαρ εἰς ηυαρέτην ἀναφέρετα τι ποιημάτιον ἐπιγράφεται ριφυλλον Triphrllum fuisse qui de edica
317쪽
ιυθους Αργους καπιδαυρiας δον. Legebatur εοθυ Av-κείου, quod eorrexi qua est se. I 6 33, sequente Berghio Comment. p. 289 Notum est Atticistarum praeceptum neque ostii de tempore, neque υθυς de loco dicendum esse affirmantium. V. Lobeevius ad Phryn. p. I Et recto illi, ubi locus in quem quis tendit, genitivo casu adiunctus est, ut in Pherecratis et Euripidis locis videmus, quibus nihil simile apud vetustos et prohato seriptores reperias. Cum autem in genitivi locum praepositio su edit, non ειθυ dicitur sed ευθυς ut apud Xenophoni. Cyrop. II ἐγω δε ἄματῆ ηορα, τους tuiσει ni τῶν εο ν χων παντας υτους ἱππέας, ορευσμαι ι του πεdio ευθυς προς ταβασίλεια. Neque aliter Pindarus locis a Berghio allatis, Isthm. I l. 3th. IV 83 Pauli diversa, at similis tamen eorum locorum est ratio, ubi ευθυς idemi fere est quod ἐγγυς gleie daneben Thue1d. VI 6 χωριου ἀποκρήυνου τε καὶ περ τῆς πόλεως ευθυς ειυίνου, gleis uber eresude. Idem Vl 22 ευθυς προ του στύματος του ριεγαλου λιιιένος ἐναν/ιαχουν , et VI l 90 παο αυτην εων διυπλους ἐσria'. mine intelligitur, te legi apud Theoerit. XXV 23 ενδυς di arrectu οὶ περιιιηκρες προ- ται δέμηνται, ubi sui qui irris scribetidum esse coniiceret. i V. Erotianus ex Ilippocr. p. 56. AD ω ὴσυχρι ικρους. o; καὶ Ρερεκρατη όν μεταλλευσιν. Hesychius, 'Aρμοι rcioriως, ἡσυχῆ, - iφνει, προσφατως. Idem, Aetiis ἀρ-τiως Doricum sui adverbium a eommuni attice loquentium consuetudine longe remotum. 3. Valeken Epist ad oev.
318쪽
p. XLIX. Nam quod Aeschylus, poeta Sieularum formam maludiosissimus, eo usus est Prometh. 36, nihil mirum est. Sed meminisse deeet in eius sabulae fragmentis nos versari, quam Eratosthenes, intelligentissimus harum rerum index, Pherecrat abludicandam et Nicomacho tribuendam esse een-guit. V. Hist.. erit p. 69. Contra Eratosthenem nuper disputavit h. ergkius Comment. p. 28 sqq. non iis tamen argumentis usus, quibus multum tribuendum putem. Meerte negari non potest in paucis huius fabulae fragmenua, praesertim in longiore illo quod primo loco exhibui, plurima reperiri, quae dictioni, qua veterea omici usi sunt, in menter repugnant. Vide quae ad a. 2 diximus de εἰποι- σμένος sensu passivo, s. I de produeilone primae syllabael ατμι ιν, s. 18 de γαλατι pro γάλακτι, a. I de o- λυμβαν, s. 28 de nomine τρεχαπτον, s. 29 de eorreptione
sylisbae ante ροδα, denique Fragm. III de υθυς cum genitivo pro ευθί. quorum quum alia ex vulgari dialecto, quam παγροικοτέραν Aristophanes diuit, derivata sint, alia
antem ad tragicorum poetarum imitationem meta videantis, satis intelligitur, auctorem horum versuum varia dicendi genera parum accurate distinxisse. Quod autem in aliis quoque fabulis, quas nemo unquam in suspicionem vocavit, horeeratem minus usitata posuisse Bergkius dicit, id verum quidem est Hist crit p. τ) sed pleraque tamen eorum quae attulit vir amicissimus, parum apta sunt ad id quod voluit demonstrandum. Ex hoc genere est Ἀθηναία de
cive Attica et ἀλγηθω pro antiqua forma ἀλέω, quorum illud
de industria, alterum autem plane non scripsisse herecratem suo loco demonstravimus. Alia porro eiusmodi sunt,
ut quum lusus risusque caussa sola sint, nihil habent in quo quis merito offendat quis Mim vitio vertat poetae e mico, quod . c. ἀποπροσωπι σθαι, diserit faciem a sord bus purgare, aut οσκυαuci insanire, aut ἐγκύλικιων Cili nn more illudere Hae et similia si demas, paucissima restant, quae vere insolentiae crimine laborare et ab usu et ingenio atticae dialecti aliena esse merito dicas. In ea au-20
319쪽
tem, de qua cum maxime agimus, sabula non ianinm in singulorum vocabulorum usu et 3llabarum mensura, sed etiam in tota loeutionis ratione lauilaiam Pherceralis elegantiam desideres, id quod de iis maxime dixerim quae versu quarto et sequentibus leguntur, poeta eo quom Trιχωτατον veteres
dixere parum digna. His adde frequentes in tam reri Dagmento aliorum poetarum imitationes, Teleelidis s. s, 1 ol2 . Aristophanta s. 29. Neque enim lare redo, ut ista Aristophanem ab auctore Metallicarum, non alitem iuncis hΛristophane mutuatum esse dicat. Ilaec omnia repitianii mihi non dubitandum videtur, quin recte ratosthenes metallicis herecratis nomen detraxerit: qui quod comachum potissimum et tutus sabulae et Chironis auetorem edidit non vanam prosccto suisque fundamentis destitutam opinionem seqitutus esse censendus est. Nicomachus autem ille quamquam quis fuerit ignoratur cis uisi erit p. 5 sqq. , de aetate tamen qua vixerit nulla esse potest dubitatio, siquidem ipsa illa Metallicorum fragmenta, quantumvis habeant quae ab genuina attici sermonis castitate longe recedant, eam amen indolem praeserunt, quae sabulae auctorem auli- quae comoediae temporibus scripsisse Iiaud obscure Oeeant A fortasse etiam certiora asserre licet. tonim si recte Fraiosthenes etiam Chironem Pherecratis eidem aueiori vindicavit, satis probabiliter Nicomachum circa Olymp. XCuseripsisse coniicias. Sed de Chirone infra dicendi locus erit. Neque vero his rationibu Athenaeus reptrignare censendus usi, qui quia in altero loco Fragm. II Moiallieos ad ince tum auctorem rettulissei, altero Fragm. III non modo nullam de Pherecrato subula auctore dubitalionem iniecit, sed etiam tempus quo edita sui illa sabula satis accurate indi- ea, ii medio enim am Oco ponit inter oloclidis Amphi-eiionas et a genistas Aristophanis: cx quo recte concludit Th. orgyliis p. 29 Mosallicos Athenaeum in grammati- eorum scriptis tanquam Pherecratis fabulam commemoratam repperisse. Sed haec siqua est difficultas ita videtur componi posse. Doetiit revera Pherecratos sabulam Μεταλλῆς
320쪽
inscriptum, ex quo consequens est eandem v didascaliis suisso onsignatam. Ex didasealiis eius rei notitia deinceps in grammaticorum scripta, ex quibus Atlienaeus suam de sabularum temporibus scientiam derivavit, translata est. Sed candem Phereeratis sabulam quum postea Nicomachus retractasset novaque incude diiunxisset, prioris sabulae editio, ut fieri solet, paullatim ex usu et memoria hominum elapsa est. lia igitur iacium videtur, ut Athenaeus eo quem dixi- mu Ioeo grammaticorum dem sequutus genuinam here eralis sabulam manibus o tenere censeret, Immemor Ileium quidem Eratosthenis euius risin altero loco sibi sequendam litaverat qualis sivo inconstantia sive negligen-liae exempla In illo scriptore non pauca reperiuntur. Fragmenta sabula praeter ea qua attulimus reperiuntur nulla nec tamen a veritatis specie abhorrere videtur,
eandem sabulam significari ab Hevchio, αρρος γαυσοὶ καὶ πλέγμα κα λάμινον, καὶ λαθος ὁ κάτω τιθέμενος ν τῶ πνω ἐν τοῖς μεταλλευσι. Nisi forte pro μεταλλευσι scribendum μετάλHοις. Apud Pollucem X Iis θυλακοφοοεῖν του μεταλλέας οἱ κωμμυδοὶ λέγουσι, quae et ipsa ad nostram sabulam spectare credebam, nihil impedit quo minus uum Mistophanem respici existimemus. s. Aristoph. fragm. I9.