장음표시 사용
341쪽
Dequent mollieularum istarum modulationum et exlonum usu Phrynis ἰωνοκάμπτας dictus est teste Plutaretiodo laude sui p. 95 A. - s. Is κατορωρυχεν novo dictum est fodiendo perdidit, eorrupit. υρυττειν sensu obsceno habet Aristoph. ae. 89 et Av. 42. - s. I ante via oo o addendus articulus, de quo admonui olim Comment. misc. I p. II. Aliorum conatus taxavit Hannovius . l. p. 52. De servili nomine Πυρριας Heinrichius attulit Hemsterti ad Luelan Tim g 22. In fine versus post Πυρριας disti guendum esse monuit Iacobsius, qui s. 23 tentabat παρεληλυθε πων τραπιτους μυρυηκως, omparat Aristoph. Thesmoph. 100, ubi de Agathone cantillanter Μυρμηκος ατραπους et τι muινυρεται Hanovius παρεληλυθ' γωνεις ἐκτραπελους μυρμηκίας, eurvis et in xi m ducena
tramitibus. Sed neque tiυσηκιαι esse possunt formicaxum ira ies, et numeri quos intulit in Pherecratis versum rum ab elegantia commendantur. Ipse olim eonteueram παρεληλυθ' ἐπαγων ἐκτραπέλους μυρμηκια formicarum agmina mihi immittens ' Et recte sortasse μυρμηκιας, sed αγων praeeunte Fritaschio mutandum in dων, quo recepto savρ- μκκια de vario et tortuos tremulorum sonorum nexu in terpretari licet, metaphora a perplexi formicularum meatibus ducta, prorsus ut in illo Aristophanis loco, uυρμηκος ἀτραπους ibi διαμινυοεται; ubi erissime scholiasta, diu λεπτα καὶ ἀγκυλα ἀνακρουομε- νου μέλη του πιαθωνος τοιαυται γαρ αἱ των μυρμηκων ὁ ὁοι. Quibus rustra obloquitur FritEgehius, qui quum formicarum via rectas esse nullisque nexibus impedi-las sibi persuasi8set, in eam delatus est opinionem, ut utrius-
IIunc nitii non alteram illain quain hiilein Droposui et reieci, interpretationem commemorare debebat Frit statua ad Thesmoph. l. l. Dipjlias by Cooste
342쪽
qne poetae letionem a Myrmeel semita Μυρμηκος τρα-πος , quam Hesyehlus et Photius in Scambonidarum pago fuisse leunt, repetendam esse affirmet. Ego vero non rectas et simplices sed sinuosas multisque ambagibus metas formlearum vias esse redideram. eque graecarum formia earum aliam fuisse quam nostrarum naturam doeere potest, si tali testimonio opus est, Aellanus II. Λ. V 43 αυραν κων ἐν γεωρυχire ποικiλας τε ro&πους και ἐλιγμους καιπεριοδον commemorans. meo omittendus formicinus gradus pn Plautum Menaechm. I2 Fuit igitur prover-hlum τραήκων ἀτραπος omisarium emita, quo Aristophanes Ita usus est, ut more suo in ambiguo ludens simul Illam Μυρμηκος ἀτραπον adsignificaret Alla Phereerates Ioel ratio, in quo δειν παηκιὰς nihil aliud signifieat quam antillare aliquid, quod propter neredibilem fons rumvarietatem Et eleritatem formicarum ultro eltroque disenerentium similitudinem reserat. - a. 24. Iam enim Eo e ventum erat ut music in modulandis carminibus nullis poetarum praeceptis regerentur, sed suo omnia arbitrio agerent. Ita fere hae intellexit etiam einrielitus . l. p. 200. -
. 25 Muenbaelitus ἀπέδυσε κἀνέδυσε quorum illud
verissimum, ἀνέλυσε autem recte Iacobstus tuetur versu quinto χαλαρωτέραν misi . Pro δωδεκα nescio an ενδεκα scribendum sit. Nicomachus loco supra p. 32 allato Iouοθιος ὁ Μιλ σιος τὴν ἐνδεκάτην χορδὴν π σῆψε. Atque ita etiam in celebri illo Lacedaemoniorum decreto apud Boethium. V. Casaub ad Athen. VIII p. 624. Sed hae sane ab aliis aliter tradi potuerunt. Plinius quidem Timotheum nonam hordam adiecisa tradit . . VII 56. Post hunc versum sequuntur apud Plutaretium haec και Αριστοφάνης ὁ κωMικις νη&ονεω δειλοξένου, καί φησιν τι εἰς τυις
343쪽
καὶ χλοι ὁ κωμωδοποιοὶ ἔδειξαν την τοπίαν των ετα ταυτα τὴν ουσικὴν κατακεκερααrικοτων Hos versus, quos frustra FritEseblua Euphros. I p. 24 Aristophanta Poes vl dicare eonatus est, eiusdem esse Pherecratis et ex eadem ex qua superius fragmentum sabula petitos, neque Brun-kium fugit ad ristoph. ol. IlI p. I 0, neque Elma-leium ad Aristophani Acharn. 55 , qui locum in seriptum exhibultr
καὶ νιγλα-- ωσπερ τε τα ἐατανους λην καμπων με κατεαέστωσi. Apertum est virum praestantissimum Plutarchi verba paullo negligentius inspexisse adeo mirabiliter ille ea quae Aristophanes, Plutaretio auctore, de Philoxeno alicubi dixerat, eum ipsis Pherecratis versibus ommiscuit. Elmsteio haud quaquam felleior fuit Hanoulus, ut Brunculum tres illos versus eum Pherecratia fragmento oniungentem lia sequutus est, ut post a. 25 aliquot versus excidisse, illa autem verba 'μιστοφανης ὁ κουαικει te non a Plutaretio scripta, sed ex selioliis ad Aristoph. lut 29l, ubi de Philoxeno similia tradantur, a setolo aliquo adlecta esse arbitretur. Postremum hoc levissime excogitatum est; sed falsum etiam illud, quod de Philoxen in arto musica novationibus a Pherecrate actum esse sibi persuasit quamquam huic opinioni aliquam speciem conciliare potuisset adhibito Nicomach loco supra ad- aeripio. Sed Nicomachum minus aeeurate loquutum esso doeet tota Pherecrate fragmenti conformatio, quae ita comparata est, ut post imotheum, in quem omne virus effundit Mustea, nullum praeterea artis eorruptorem commemoratum suisse liquido appareat. quid enim, Obsecro, post illa, quae de Timotheo dicuntur, gravius inferri potuisset ' ulchre hoc intellexisse videtur Brunckius. Is enim versus illos proxime cum superioribus ita coniunxit, ut sublata post χορδαῖς δωδεκα interpunctione, dativos restitueret υπεο λαίοις eiu Sed ne hae quidem mutatione opus est, modo
344쪽
versus illo eum Th. Bergklo post s. 23 in uno modum
κα εντυχ που-οι διγνση μονη, ἀπέδυσε κανέλυσε χορδαῖς δωδεκα. Idem hae ad me perseripsit. Inserui ποικιλωτατα , alvet malis noικιλωτατων, quamvis etiam και κατιμισεν, καλευ- βήσατο, alia suppleri possunt certo nihil praeter extremam partem senari omissum videtur. Iam eum hi tres versus auo
essent loco deturbati, librarius aliquis, qui scite animadvertit ea ad Mustea orationem pertinere, illa, di Μουσικὴ ταυτα
λέγει adscripsit, quae iam sunt exturbanda satis enim recte proeedit Plutarchi oratio και Αρισroc aνης ὁ κωαικος- νη-tioνευε του Φιλοξένου, καὶ φησιν τι εις τους κυκλίους χο- ρους ἐλη ισγηνἐγκατο ' και αλλοι ὁ κωμωδοποιοὶ δειξαν τηλατοπiαν τῶν ετ ταῶ r τλην ουσικην κατακεκερματικοτων ' Haec igitur ergkius, quae non dubito quin rectissime disputata sint. Sed dem num recte, mistelo praeeunte καμπῶν scripserit pro καμπτων, easque retia sexiones simul κααπα h. e. erucas brassicas adhaerentes adsignificare existimet, id gitur num recte factum sit, certe dubitari posse mihi videtur. Ceterum nescio an in eodem ho Pherecratis fragmento etiam aliud transpositionis exemplum habeamus. Per enim mirum videri debet, in illo artis musicae corruptorum recensu proximo post lylelanippidem
loco poni inestam, post Cinesiam autem demum inferri Phonin quorum alterum, Cinesiam dico, vix ante Olymp. XC inclaruisse satis probabIliter docuisse mihi videor Ilist. erit p. 227. Phrynin autem lam Olymp. LXXX I. anathenaeis vicisse ex scholiasta ad Aristoph. Nub. II intelligitur. Itaque videndum est ne versus I I post sepu-
345쪽
mum tra ponendi sint. Hac igitur ceterisque quas attolleorruptorum oeorum emendationibus admissis, tot nin oesive Pherecratia sive Nicomachi fragmentum ita fere redintegrandum fuerit risil ω ἐν si ἄκουσα σο τε γαρ κλυειν
ἐυο τε λέξαι θυι ιος ἡδονὴν ἐμοὶ γα ἡοξε των κακῶν Μελανιππίδης,
Io ἐν επτα ρορδαῖς δώδεχ αρμονiας χιον. ἀλύ ουν μοιγε χουτος ἡ ἀποχρων ἀνηρ' εἰ γαρ τι κἀξημαρτε αυθις ἀνελαβεν.
κάν ἐνr η που uοι βαδιγίση ιονν, ἀπεδυσε κάνελτο χοροαῖς δώdεκα. Quamquam igitur potiora satis probabiliter restituta arbitror, restant tamen quae sine meliorum librorum ope vix expedias, id quod maxime de a. 22 dixerim. Sive enim eoniungas ut vulgo fit, Μιλησιος τις Πυρρίας κακά μοι παρεσχεν.
346쪽
οντος απαντρος te sive eum Bergvlo distinguas lis Μιλη- σιος τις Dρρμης κακά eo παρέσχεν ουτος - παντπς elo Oratione post υro aliqirantisper suspensa, neutrarii magnam ab elegantia commendationem habet. Suspleor igitur inter οντος et παντας duos semiversus excidisse. II.
347쪽
Eor is seelusit, quod lusio audacius laetum ante Dindornum 'Ἀττι. a. libri νον πως Correxit Corae apud SehWelgliaeugerum. Idem ποδειται recte in interpretatur ealceos induit, quippe abiturus. Notum est convivantes discalceatos accubuisse. 3. Heindornum admoratu Sat. II 8 Vs 5 ῆδη υ; per interrogationem esserenda esse vidit Coraes iam tu abis par Verba ora υποπῶνεις accesserunt ex ABΡ. - g. 6 πολυπεις αυτον ΑBP. 4πολυσμ αυτον L. Muretus V. L. I 3 πολυ- σεις σαυτον quin exue calces. Recepi hoc eum Schwelo. et Indorso. Magis tamen laeeret ora πολυσεαι υτις Iam enim exutos rursus induerat. Vs. 8 Theognidis M. 6s esse iam monuit Casaubonus. - s. s in Oe-
Idem XI p. Ita ἐν ινι διάγειν. D. Vale enarius ad Callim. Eleg. p. 5.
348쪽
Λί' Ἀπερ κτλ. s. I indorflua lacunam indieavit postasnερ. Eodem iure possis ante vel post παοοφίδες. os 2. αἰτια θειν significat nonnunquam dici, nom nari, κατηγορεισθαι Plutarchus demus p. II34. τῆς δε τέρας ὁ καταστασεως τῆς εο τὴν ουσικήν Θαλητας ὁ Γορτυνιος καὶ Σενοδαμος μάλιστα istαν ἔχουσιν ἡγεμονες γενέσθαι dicimtur eras auctores Athenaeus I p. 5 2 e. lita ἔχων ο τα ἐπιφάνεια του ἀδελτου θυων eum d eantur aera facere quas appellabat fratris sui ἐπιφάνεια. Id. III p. 58 e. ἐρυγχανε δ' αἰτίαν ἔχουσα λιθιῶν die batur eale uti laborare. b allier tu versibus ex Chirone. Ait paropsidas elogium consequi 'ondimentis: nam prout
illa anni hona aut mala, sic dicuntur paropsides onae ant malae.' Casaubonus. os 2 Casaubonus ους ὁ καλος Ου-
τος αξιοι κτλ. quod sequutus est indorsus. Sed υς quo spectet non perspicio. Adamus coniecerat ουτως ὁ καλέσας ἀξιος του ηδενος.
Ἀξει τι ἄκων δετο πέρδικος τροπον. Athenaeus I p. 388 l του δῖ νουατος περδιξ ἔνι συστε υσι τὴν ἐσην συλλαβὴν - πολυ δέ ἐστιν ἐκτεμνοαενον seo τοις Ἀττικοις Σοφοκλῆς Καροκίοώς - Φερεκράτης ii is nonοιηκυν τον είρωνα φεισιν κτλ. Me tum est Athenaeum Pherecratis versum negligentius inspexisse. Pro ἄκων auspicabar olim ικων, improbante Frita- sebio unaest Arist. I p. qui Perdicem cauponem laudicantem Arist. Av. I292 c. et Prov. Coisi res rideri suspicatur invia ratio procedet ingressu Perdicis. Quod neu Ipsum satisfacit.
349쪽
Nescio tamen an ibrorum seripturam tueatur lutarchus Mor. p. 3494, ubi quum medulla in delicatioribus ibis om- memoretur, non improbabile est, eandem in seeundis mensis, quales Pherecrates describit, suisse appositam.
κατα χειρὴς ν τα πραγυατ' ἐνθυ μου μένω 'νυν δ αρτι ιοι το λωας ἐνrιθησι νουν. Stobaens Florii CXVI 2 eum lemmate Βερεκροτους. Cis ad Fragm. ne fab . LXXXVIII. Ad Chironem reserendum esse locum iam olimmiseeli eomment. I p. I ntineriε. p. 8 domi ex Prisciano lib. XVIII p. 22 Dεωκράτης λεiρωσιν sie Λυν δ αρτι ριοι το γῆρας ἐντιθnσι νουν. Latine vertit Graiius: Frustra m actatis hue iam provectum ineuiari ut me tricosis implicem negotiis. Ego, cum Orerem anni praeviridantibus sapere putabam insipiens, et raraegus ut mihi
se dabat in mentem res extemplo erat in manu enune sapere mihi Oneedit extima nevitas. . . , , Diyitia ' Corale
350쪽
προγης φη αττα πεντηκοντα. x quo Harpocrationem v αττα turpiter interpolavi Naussaeus, ut docent Bekker eodioes Pherecratis locum omittentes Schol. Pla-22