Fragmenta comicorum Graecorum

551쪽

κε κτλ. Trullae assimulat agnm sive propter formae ax militudinem, sive nod pituita laborabat cuicunque hae di. euntur. Inepte autem Salmasius conleetat καταντλου pro-hante, quod mireris,memsterhusio. De καταχυλων, rella balnearla v. Letronni librum de nominibus vas graee. p. 2I.

της Λωoοθεος. Fuerunt igitur libri qui ποτραγηυα haberent pro ἀποπάrnu Quae admodum memorabilis stra euont varietas. De Didymi ho Eupolideo nihil ompertum habeo. Suspleor tamen eundem hominem ommemorari a Symmacho, Aristophanis interprete, apud Suidam .

552쪽

αδελ-ος urou ἐπὶ μιαροτοτι, διε βληντο του πιώματος. una Eadem repetuntur a Suida v. ' Ἀσωποδωρος sopodorum commemorat Teleclides Fragm. ine sab. XVII. Illum Atheis nae Didymiam et ismmaelii Didismachiam eosdem hominea esse existimandos, utriusque scriptoria verba salis arguunt ti unum quaeri potest uirum Didymiae a Didrmachiae nomen corrupium sit. At quum apud Athenaeum eod. Palati et fortasse etiam Venetus ιδυμαiας habeat, id ipsum quam facile ex διδυμαχici oriri potuerit in promptu est. In no minis insolentia nemo haerebit.' ι ει θεατα φαι Πακοσίουῆ. Seholiastararistoph. Aeliarit. 3: ο ρ ιυακοσω καθ' εαυτο ἐπὶ πλ θους iriθετο παρα ἐν ποώδι ἐν ρυσωγένει ουτως 'Αριθυειν θεατρος ναυμακοσiOPς. Alius ibidem καὶ υπους ἐπεσηφιλ νατο τὴν λέξιν εἰπών 'Αριθμεῖν θεατας φανυακοσίους Ante Brunckium legeba ne vistitio κοσίοvς. Reete illud nomen scriptum legis ur apud Athenaeum V p. 230 e. νουασι χρωue νον ναμαακοσioις, et lu

553쪽

κραυγὴν κεκράἴσοι. Ita enim fuisse qui seriberent, allis κραγόν h. e. κοσπαστικῶς probantibus, docet schollastae adnotallor ἐσταρχος οξυτονως ἀντὶ του κοαυγαστικως.

καὶ Πρωδιανὴς ἐν Ἀττικὴ προσωδία. Herodiani sentenis tuam Areadius p. 4 3 ita reddidit se διὰ το αγ- - --χεα ἐπιθετικά, καὶ μὴ ἐθνικά, βαρυνεταε, φαγος, κραγός. eo ἐ--γος ὁ κραυγαστικῶς Moυνεται. Quae fortasse aieseelbenda sunt καὶ μὴ ἐθνικά, ρυνεται, φαγος, - - ὀκραυγαστικός τι δἐ κοάγος ἡ κυωπή, βαρυνεται. eriter item corruptus est Myehius, K-γόν κυαυγήν. Sed recte idem Κραγον μη/ια. - .

XIX.

Do hoe futuro disputavit utimantium Gramm. gr. ampl. I p. 396. Neque imiter Frit chium quaest. Arist. I p. 146 κατακλινει Eupolin scripsisse suspicantem, quae parum e malmul conlectura est. Similia suturi forma est δανεα sive δαν - δανεipis, de qua nota sunt quae tradidit Photiua v. meu et Grammaticus apud Bastium a Greg. Cor. p. 1 4.

Cum autem Atile non κλεi dixerint sed κλιω, a quo κλῶ formari non potuit, haud inepte, opinor, illud κατακλι- a barbaro aliquo in Eupolidi sabula dieium fuisse eoniicias. Ad αυτὴν supplendum esse λαν, ludicare videtur ram mat Bodleiani explieatio ἀσφαλιεῖ

554쪽

λιδι ἐν ρισυ γένει, που και το Πλάτωνος παρακειται ἐξ 'Aδωνιθος Aristophanis haec verba anni κλητῆρι τ'εις πυρῶνας ἀποδεδρακοτι. uster editio χειρος. Aldina πος Seripia ἀχυρος ex praecepto Herodiant. V. Λreia.

p. 2 5. De proverbio ονος εἰς ἀχυρον sive ἄχυρα, roetiam Eupolis usus esse videtur, dixi ad fragm. Philem.

p. 25 Aristophanis locum, quum hi ρων ab Atticorum Da prorsus abhorreat, Th. Bergulus ita resno voluit, κλ=πῆρί τ' ει χνουν κου ἀποδεδωκοτι. XXIII. Antiatiioista p. 6. 'Eλγητης : υπολις ρυσω γένει

555쪽

Alia fragmenta ad hane ipsam sabulam fortasserenda exhibui in neot. XXI. Lll.

Servavi Stobaeus Flor. IV 33 eum lemmate υπολιδος. Ad aemulos poetas maximeque ad Aristophanem hae spectare monui quaest scen I p. 40 Hist crit p. II et postea item I h. Bergvius Comment. p. 365. s. I et a libri πολλα καὶ ξυνiετε χρηματ' Correxit Bergierus ad Aristoph. Pae. 604. postea etiam alii Ceterum se ad Cratin p. 124. Ibid. μῆς pro is ιας exis repositum. Pro ευθυ malit quis

forsan vo vς. Sed videtur id tamen defendi posse. Vs 3 libri μαθοντες. Vs 4 cis του rine. Voss. margo

Gesn. Vulgo αυτῶν, quod Valevenarius In ἀστῶν, Iacobsius Anim ad Athen. p. 34 in οντων mutabat. Sed recte Eoniungitur ἐνθάδ' υτο v. Vide quem Gaissordius attulit Do-braeum ad Aristoph. Pliat. 188. Bergulus, ni αυτῶν revocavit, id eum ιι ηδ εν χεῖρον uρονῶν oniunxit et de ξενοι intellexti. - s. 5 ἐπιτιθῆται Porsonus Adv. p. 28 et Iacobsius Libri ἐπιθῆται. Pro μηδ εν alam errore scripsi ιλὶδενος Hist erit. l. l. os. 6-αiνετα ra Trine. Voss. Ibidem Vale enarius παραρεῖ, advocans esJ

556쪽

FABULAE INCERTAE. o

elitum, αραρει φληναφει. t in Hevelit potius eorri gendnm παραρρει, vel in illud παυαμ a nctoreiaco deduaeendum. Παραρρυῆναι τῆς ἀληθείας dixit Clemens Alex. Suom. II p. 288 Polt. Ibid. τυ σιλλογιP. Certum quendam hominem, fortasse Aristophanem Eupolidis aemulum. digito monstrans hae dicit histrio. Ita etiam Bergklus. Vs alchenarius πιθέσθε. Prolusit igitur quodammodo

Anglorum quorundam doctrinae, quam recte taxavit Hermanisnus. - s. Sontgo φθονῆ γ' Correxit obraeua l. l. Pro ηυιον, quae Valevenari emendatio est, vulgo μν. dii eere iuvat elegantissimam translationem rotiit quotquot hie vetaturitis, aurem et animum advertiternamqucas convertit ad vos nostra aussas diatio; os peregrino poetas grand elamatis ophos reivium sed si quis arti carminum a tradidit ingeni nora sequioris, menis aptum dicitis, si quasi tutela iamiam danda sit gentilibus. Sed mihi quaeso audientes ponit hane sententiam,

ne iuventas vestras honores invidet musicos.

A. o δε πρωτος γυρε το προ 'mniνειν; B. ποHήν γε λακκοπρωκτέαν ἐσπίστασ' μιν ευρων. A. εὼν τίς εἶπεν ἀμίδα παῖ Voc τος μεταξυ πίνων; B. Παλαμηδικόν γε τουτο τουξευρηα κει σοφον σου. Athenaeus I p. ITH Mπολις δ το ποευτον εἰσηγn. σάμενον, τῆς ἀμίδος νομα ἐπιπληττε λέγων Μισι λακωνiων κτλ. Autolre Eupolidis hoe fragmentum vindieare conatus est Fritasellius ad Aristophanis Thesmoph. p. 23I. quod quibus usus rationibus fecerit, melius legitur apud ipsum. Poeta non eum perstringit, qui primus matulae nomen invexit, sed qui primus inter poenia matulam poposeit. 35.

557쪽

Iis reeie hae interpretatus est iam Casanhonus. me matulae usu inter eoenam, quod Sybaritarum inventum esse Λlhenaeus XIII p. Is e tradit, Schwelisaeuserus laudat Gaia-kerum Advers. Mige. II 5. Ae nota res est ex graecla la- unisque omleis. s. I λακωνi ιν sortasse reeie interpretatur Sehweigliaeuserus ex Salda, ακωνi ιν παιδικοις

στοφάνης - s. 2 Schwelghaeuserus tentat novom. Pro δ' fortasse γαρ scriptum suit. os a vulgo το--τ' ἐπιπίνειν Corxexit Elmalesus Mus cantabr. IV p. I a. de eompotationibus matutinia asserena Bathonem Athenaei IIlp. 103 e. VII p. 2 94. et Aristoph. Av. 131 et Lys. 1064. Quibus adde Phereer. p. 265. niνεινώεὶ καὶ μεθυειν,οὶν αγο- ραν πεπληθέναι. Idem personarum iee descripsit. Initium versus fortasse ita redintegrandum τὰ δ' ἔστιν ὁστις προ- τος - a. 4 ἐπἐστασ' Elmfletus Vulgo nisταθ' Sed praeter necessitatem idem invertit verborum ordinem tuis ἐπίστασ ευρον. Lleentius etiam lusit orsonus miseeli. p. 233 ιστω βροτοισιν χρων. De ημιν ita enim scripsi pro ημῖν v. Phrynielii Fragm. yst. II. Is 5 παι--τος. Viligo παμπρωτος Correxit sive orgonus sive alius quis

εχθιον ἡ παι παι καλεῖσθαι παρα ποτον, καὶ ταιτ' ἀγενείω μειρακυλλίω τινι

558쪽

FABULAE INCERTAE.

B. ηιφοτερ' ἐγώ δ' ακουσας ον POnoνδ α δοκῆ-οι βαστασας ἐρήσοΠαι. Suidas, αστασας ἀντι του δοκι ιάσας. υπολις με δὴ ποτερα βουλεσθε - βασrασας αιρησομαι IIci roavia σουενον in λογον αγων καὶ δοκι- ον Λ Capra haec incerta eoniectura revocavit h. ergLius Comment. p. 33 . Eodem lure ad ρυσου γένος referre possis, in qua fabula de musica arte aetum esse docent Dagmenta. s. I adleel νυν praeeunte ouplo et Gaissordio ad Hephaest. p. b. ut nune praetulit τηνδε, quod conieeit etiam Runkellus. Sed τι ἀπαίω τροπι melius opponitur νυ θιάθεσις ἄδῆς novitia artis, icae eonformati se

dispositio. - Vs 3 ergkius τοὐν τροπων vel τοι τροποιν, quod Erte non necessarium. Ineerti seriptoris verba, quae Eupolideis subliciuntur, ante Bernhardium cum Eupolidia loco eontinuabantur, quo factum est ut variis tentarentur conlecturis. Portus παν το συριβησοαενον ἐπὶ τον λογου

-αγμάτων ' μει δἐ χρημ' ουδῖν ἐν ταυμ ρυ ω. Orion Anth. p. 5 r υπολιδος πι πολλά. ἐν κτλ. Cod. ως πολλὰ et γίνεται μεταλλαγέται Verum puto quod reposui, μεταλλαγῆ. Schneldewino eorrigenti εταλλαγαi, ut πολλὰ positum sit pro πολλάκις et γίγνεται pro ἐγνονται ut pud Cratinum iuniorem Athenae x p. 669 b. μόχα δ' ἄλλοισι

καὶ πονο υέλοι, non favet ut respexit hune Eupolidis i eum Iulianus Orat VI p. 20 A. πολλὰ ἐνεται, ἐν-ακρωχρον ' τουτο ἐκ τῆς κωμωδιας κνηκουτι-οι--ην ἐπῆλθεν ἐκβοῆσαι. Ubi quum codex Voss. habent 2 πολλὰ id ipsum Eupolidi reddendum putavi. De metro agentior Sehuelde in admonenti Hephaestionis p. s Gaiss nisi quod

non necessarium videtur addendo ante πραγματων articulo utrumque versum ad eosdem numeros exaequart.

559쪽

καὶ πεοὶ τα γέλγη. Pollux IX εν των κοινῶν βιβλιοθῆκαι, ἡ ως

Γιπολίς τησιν υ τα βιβλ. ιυνια καὶ αυτο ἐφ' rem του add. 'mire . vr γαρ τον τοπον, ου et in uis es 'Arτι- ωνουαων ωσπερ καὶ τους αλλους τοπους ἐκ των--σκουένων, ως εἰ φαιεν πῆλθον - ουχνον, καὶ εἰς τον ινον, καὶ εἰς ουλαιον, καὶ εἰς ας χυθας, καὶ κατα τον υπολιν Περιῆλθον - τα σκοροδα κτλ. Η rum versuum pars prior latet etiam apud Photium Et Sul-dam . ovi ν ὁπου τα οφ πιπρασκεται λέγεται καὶ Oφοπωλειον. Ἀπερ καὶ το Παρῆλθον Me - λιβανιουτον, ubi poetae χρησιν interpretes fugit. Primum versum Iiabes etiam apud schol Aristoph. an. II 03 παρα τρος ἰχθυς παρα τα ἰχθυοπωλεια. τ ὁ τοιουτον 'Arrooν. Ευπολις Περιῆλθεν sie εἰς τα σκo δα καὶ τα κροματα. Ammonlusis. Is de υθ cum genitivo agens, assert μὴ τῆς στοας et ευθ τῶν ρωμάτων. Videtur hune ipsum Eupolidis oeum espicere.' aeo ad Menandrum scripstp. 2SI. Adde nunc scholiastam Arist. ac II58 λέγουσι δ' ἔνιοι τα αλφιτα - ιατα, ις παρ' υπολιδι καὶ τον λιβανωτον κα ευθυ τῶν οωαάτων ' αντὶ του τυνν Dpi- των Postrema respexisse videtur Pollux III I 27 τα πιπρασκομεν , ορτια, θῶπος, αγορασαατα, ἔνια γέλγη, εἰ Mi κω&ικ orερον Verba ου τα βιβλi αννια, quae Pollux item ex Eupolide assert, ii Bergvius Comment. p. abbeum reliquis ita coniunxit: καὶ πεοὶ τα γέλγη χοι τα ' mi' νια. Fortasse recte. quod idem ho fragmentum ad Maricata revocavit propter Dagmentum XXV eius fabulae, id totum laconiectura positum est.

라틴어 텍스트