Fragmenta comicorum Graecorum

541쪽

add. e καὶ - 'ντος και ὁ τὰς 'Aταλάντας γοαφας, καὶ Gπολις ἐν α αρχαις. Reliqui ho aliisque loeia scripturam Tati χαις, quamquam erium est Eupolidem sabulam suam αξιωρχους inseripsisse.

IIuius fabulae ab uno Ptolemaeo Heph apud Pholium Bibl. 10 p. 53 4 eommemoratae nullum Dagmentum se vatum est. De illulo vide nisi erit p. 145.

Apollonius de Pron. p. 369 et μονοσυλλάβως Hu Π- Πολις Μαρικα νι γαρ, ανδρες, ου ἱππευομεν ' καὶ ε ἐν si ἐλοις υτ ρανι δἐ νώ. II. O δεινα ταυτα δἐ Aoriaας φερειν, σχιστα ἐνεργεῖν. Ammonius Disser verb. p. 133. Σχισται τα οδυματαμπολις Diλοις οὐδεινὰ ταυτα κτλ. Valekenarius ex Sealigeri eorreeilone edidit, ου δεινα ταυτά γ' ργεια φερειν χιο - τας ἐνεργεῖν Priora reditus ita expedias, O δεινὰ ταυτα δ' ἐστὶν υργεία τερειν πιστάς; Sed ἐνεργειν, quod ἐνεγρκεῖν serib apud Aseat. β 20 annotavit Valekenarius, non expedio. Parum apte Toupius Emend. I p. 288 tentabat ἐν ργω. Argivos ealceos, quos elegantia conspicuos suisseeontieere licet, is ex hoe loe non ognitos habeo. De πιπιταις Pollue VII 8 et Boetiigerum nus archaeol. p. z.

542쪽

III.

thius ad Od. p. I 62 36. Si recte proverbii Originem explieult Athenaeus Eupolin eo ui non potuisse apertum est. Accedit quod aoristus υνησατο, eulus non aliud exeicipium apud Atticos reperiri observavit Lobecklus ad Plion. p. 128, aeriorem dictionis originem prodere videtur Fortasse igitur alio proverbio, a Chlorum civitate petito, usus est Eupolis, velut eo quod passim commemoratur, Kωος παραστὰς Λιον ουκι λέγειν, quod Λthenaeus eum illo confuderit. Sin alia proverbi origo fuit et Eupolis re vera eo usus est, sic statuendum videtur, Ionleam illam fuisse paroemiam, tu qua oristus o νοσατο vix ossensioni esse potuit. iv.

Οὐκ ἐσωφρονησας, ω πρεσβυτα τὴν καταστασιν τηνδε λαμβάνων φνω ποι καὶ ριωθεῖν τὴν ἱππική ν. Harpocrati p. 10 8 εοικεν ἡ καταστασις αππιον εινα οπερ οἱ κατασταθέντες ἱππεῖς ἐλάμβανον ἐκ τοομοσiου in τῆ καταστασει, Ἀπερ αυτος ὁ ρήτωρ Lrsias pro Manilib. ἐν τοῖς ἐζης ποσημαίνει παρευ φαινεν τοῖτο καὶ Mπολις Φίλοις υ ἐσυνηρονησας κτλ. misso

fabulae nomine loeum attulerunt holius et Suidas v. καταστασις. De καταστασε equitum vide Boeeklitum oecon.

Athen. II p. 208. Latine reddidit Groilus Excerptis p. 505r , senex, parum apuisti, qui tam it stipendimn hoo egurair sumsisti, pri quam equitare didicer .

543쪽

κε το κοMιστρον κατα το νυν ἔθος ειρηκέναι τηγν οραν,

μαν εἴπη ,3 tig δ' stia ' τετταριον και τῆς φορας' τουτω δ' αὐλίκοι καὶ το ἐν τοῖς θίλοις υπολιδος ι μῆς ει ποι τις ποση γ διαφορα. Ita Aldus Codices Τι μισθοῖ Voss. μισθοὶ nor noση τις η φορά. ine editum est τι μισθοῖ; οἱ ποση τις η φορα quod non sufficere apertum est. Quorsum enim istud noι ne τι μισθοῖ valde placet. vIII. Pollux X 85 τα μεντο κάναστρα φελλώδεις τινἐς πο- νακίσκοι εἶναι δοκουσιν, ἀφ ων καὶ το ἐκκενῶσαι ἐκπιεῖν κανάξαι λέγουσι καὶ ἐκ κανάξαι, o και Mnολε, ἐν τοῖς Diλοις η νδ αυτος ἐκ κανάδει. Ad τηνδε supplo τλικα. Verba in fine tetrametri iambici suere postia.

' AM. βολῶν o-ῶν τετταρων καὶ της , ,eae. In quo nihil aliud i in Min λουσι. ἐμυ-ν, quod in praecedentibus assuerii

545쪽

. . . .

de metro plonio disserens. Hephaestio quoque meimsecua ostendit omicum epionicum spondeo paribus locis ha-ribentem lambicarum συζυγαυν id est coniugationum, ut est

apud Eupolin in fabula quae dicitur ρυσου γενος saὐκαλλiστη - αλλον ἔσει. Idem ἔδει notum M sn- σειν κτλ.V Transcripsit hae Priscianus ex Hephaestione p. 109. sed integriore usus exemplari in nostris enim nonnisi duo priores versus ervati sunt. Omisso auctoris nomine primum versum asser etiam schollast metricus ad

nua comparat eum neert poetae versu apud Amen. I p. 204. τὴν λαμπροτατην πόλεων πασιον, πόσας ὁ Ζευς ἀναναίνει. - a 2 προτερον γ' Priscianus. προrεοον τ' Hephae- suo. Ibidem νον τε Priscianus, νυν δ Hephaestio. et ras aeripturae discrepantias apud Priscianum non operae prellum est reserre, quum omnia reetissime scripta sint apud Hephaestionem. - s. 3 AId. πιυς υν, in αντις M. λον χαi ι τοι ιδε πόλεις Iunt. πιυσρυ νου καντις μιλον χαιριγεισιδε πολί. Correxit ealiger apud Gaissordium ad Hephaest. l. l. - s. 4 Ald ῆν Iunt. ειν Correxit Scaliger. bid. Aldua ανυδ' ἐν τυ κακῶν. Iunt. παν λεν - κακι γε Cod. indemanni πανυ λεπτῶ κακῶ γε quod probans Hermannus Opuso II p. 26 pro γε seripsit τε. Ceterum tres postrem versus apud Priscianum ad unum fragmentum coniunguntur, quod quo minus reete factum Ermdam, prohibet quod versu tertio legitur πωυτον iri area non offensioni fuisse videtur Th. Berghlo Comment. p. 36I. ut omnes hos quinque versus ad unius fragmenti perpetuitatem coniunxit ita, ut us 2 post ἔσει eommate incl-deret et s. a pro ἔδει scriberet εἰ olii, quod sori verum est.

546쪽

φαλακρον Correxit hae etiam Runkelius, Illo quidem αντου κρείττων γενOMενος. - a 2 corruptum videtur τὸν κα-

λην Suspleabar τὴν κωλκ, eo sensu quo legitur apud Aristoph. Nub. 989. Articulus notat magnam illam κωλῆν. Non dissimile illud Aristophanis Vesp. 5II. ος τὴν τραγω- δειν ποιεῖ. h. ergkius την κυλλὴν onlielebat, Dioplitiem vatem designari existimans, de quo scholiasta Aristoph. qu. 1083. σεσiνωro τας χεῖρας και η κυλλος ο ιοπείθης,

τουτέστι πεπηρωMένος - g. 4 Archestratus hoc loco om- memoratus fortasse est a quem Chaereae patrem dicit Thucyd. VIII et quem ire Olymp. LXXXVII Atheniensium Imperatorem fuisse ex eodem Thu dido I 5 intelligitur. Is num idem habendus sit eum eo; cuius nobile dictum e tat de Alcibiade, ως ἡ 'Eλλας ο- αν ἐνεγκε δυο Ἀλκιβιάδας apud Plutareh. Ateib. 16. Aelian. V. H. Io non definiam. Alius item fortasse qui pacis eondiciones a Lacedaemoniis latas accipiendas esse suaserat eamque ob caussam in vincula onleetus est, teste Xenophonte Heli. II 2 15 Ab his distinguendus videtur Archestratu vates, culus macilen-uam commemorat Polemo apud Athenaeum XII p. 552 er'Aπέ--- πον μαντιν λοντα no τῶν πολεμίων καὶ

547쪽

Vs 5 φαλακρον Num Aristophanem dieit an Lachetem vel Geretem v schol Aristoph. Vesp. 242. Aeliam. 603. Vs 5 Porsonus Advers. p. 286 inutili coni tura versum explere tentabat ὁ δ ογδοος τις ὁ τὼ τριφώνων φορων Ceterum Eupolidis locum Porphyrius eo attulit onsilio, ni illud numerandi genus illustraret, quo V. 4 τριτος, τέτορτος te ita dieitur, ut ex praegressis alius numerus assumendus sit. Eandem in rem duo Pindari exempla allert

' Athenaeus nὁ ων πολεμίων, iit, B articulum omittit. Ex Epitomenilii varictatis notatilin St. Ceterum Eustathii urbis abusus est Frit chius de Aribtopli. Daci P. 99. Dissiligo b Goos

548쪽

κουρικαὶ ρισχέαιραι ουτως υπολις Hoc dicere videtur rtonsorem, . e. virum civilem qui tonsoriam ariem faciliabat, Publicos civitatis reditus detonsorum, . e. In suos usus eon Versurum. Tonsorem dicit fortas e Dionysium, de quo vide Fragm. Cratini p. 13 . In verbis πο τῆς πέ νης acumen inesse suspicor hodie fortasse inexplicabile. Transtulit rotius Excerptis p. 565: Tum vero tonsor subiiciens novaculam

Seholiasta Platonis euh. p. 320 η δε υμιλλα συνοτα περιγραφαντες κυκλον ἐπιρρiππιοσιν ἀστραγάλους i

549쪽

κυκώπων κααακλι- τουνορια υτως cymis Emis', αειμι ἐνθαδε κτλ. quod suspicari me leebam lat. erit. p. Io fore qui his ita sortasse utantur, ut Cyclopum nescio quas partes in hae fabula fuisse suspicentur, non frustra Letum fuisse ostendit h. Bernius meus Comment. p. 363, ex ipso illo setiollastae loco sabulae horum ex Cyclopibus eompositum fuisse eonllelens. Atqui ertissimum est seripsisse illum, ἐπὶ τὴν ἐν κυκλω κατακλισιν Partem loci ea vavit sed mendoso seriptam Suldaa ωμιλλα παιδια τις,

ἐν ἡ λείς τον κυκλον βαλων καρυον υτε ἐυμειναι νικα. μπολις ροσα γενει 'Eπεισει μελα δἐ εἰς Ἀμιλλαν. Vera primo καπειτα scribendum eonleelmiat erit. I. l. VIII. IX. Γλωαῖ αλ-τα Πελοποννησιε. Sehollasta Ven Aristophania Thesmoph. 62 'πικαιου του κιθαρενδου, ου καὶ υπολις ἐν ρυσῶ γενει εμνηται s)λααι Σικελιωτα Πελοποννησιε. De Aleae citharoedo videmisi erit p. 240. Ad eundem Aleaeum pertinere vl- dentur hae apud scholiastam Aristoph. Vesp. 269 τῆ λέξει κυναμοιδότατος κεχρηται και Gπολις ἐναρυσω γένει Γ καταλαβο ι κιθαραοιδοτατε. Ita enim reete usierus seripsit pro καλαβρε Numeri sunt

Paeonici.

'O . B. θευ νυν τρηνδε Μαριανδυνίαν. Stephanus ya, p. 55 . Μαρι ανδ ἰα χώρα. υπολις Δρυσω γενει 'υρα θεα νυν τῆν Μαριανδυνιαν Correxit hae Fritzschius quaest Aristoph. I p. I opportune asserens Aristoph. qu. 63 sqq. XI. Athenaeus I p. 65 4 δελφακα - θηλυκως Νι--

550쪽

Oυκ λλευθιον δελτακα οδον ηστι κα μάλα καλην. Ita A. οἰκ ἀλευοιον L. v κἀλενσων P. ιυδονθαστέα Β ωδονθηστῶ P. Mis εἱστια L. Coselgendum videtur: δεκα μάλα καλην. Immo vero sacrifleabam ego emularum Vestas poroelium. In quo unum illud ἄδον mihi dubium videtur. Poreos Vestae immolatos esse notum est. Ceterum eundem hune loeum respieit Athenaeus I p. 375 a. η δελφα Eupolin in ρυσω γενει dixisse reserens.

. XII.

'Aτεχνῶς ui ou το λεγομενον σκυτη βλεπει. Seholiasta Aristophanis Vesp. 6ll. σκυτη βλεπειν, ωτι πληγάς σοι εμβαλώ. παροιαία δἐ ἐλεγετο ἐπι των δει-λ-ντων Ἀλλως μευνηται τῆς παροιαίας υπολις ἐν Xρυσω γενει γησὶ γαρ 'Aτεχνως - βλεπει. ειρηται δῖἐn τῶν ποφιαστικῶς διακειώενων προς τα μελλοντα κακαὶ Eadem fere Zenobius VI 2. Non improbabile est hae do Cleone dicta fuisse, eadem ambiguitate quae est apud Ath naeum XII p. 68 e. οὐ κρηπιδοποιο πατρος ου πολλά σε σωφρονίσαντος και διδάξαντος σκυτ βλεπειν, et o tasse etiam apud ipsum Aristoph. Pae. 669r νους γαρ a uων ἐν τοτ εν τοι σκυτεσιν. Ubi scholiasta ξ παοοιαία επι leg εστι σκυτη βλεπεικῆ σκυτη ἀντὶ του προς τὰ πολεμικά. ἡ προς τον Κλεωνα,

라틴어 텍스트