Fragmenta comicorum Graecorum

521쪽

IIa EUPOLIDIS

Oo γας ἔθρεψας συ τινας ψη πώποτε;

B. γωγε μίκο' ατ ορτυγια καπειμα τέ; Athenaeus I p. 392 e: ποκοριστικω δἐ υπολις Πολεσιν αυτους ορτυγας κέκληκεν ορτυγια, λεγων svrως ορτυγας θρεφας κτλ. Haud improbabile est haec spectare ad Demum Pyrilampis filium Fragm. XVII , quem patria exemplo avium altorem fuisse constat. V. Boeevhil Merti II de tempore lat reipubl. p. I . s. I libri θωψας etvs 2 Wκρα γ' ορτυγια Correxit Porsonus Adv. p. II et Miseell. p. 240. quamquam μικρα γ' fortasse non tentandum.

522쪽

Malus haud erat, sed potor atque indiliginarnam pemoetabat saepius Lacedaemone, solam relinquens Elpinicen hane domi. XI.

Xἀμονίας ἐκεινος ἀμέλει κλαυσεται,

ad Aristoph. ccl. 289. Hermannua puse V p. 29 prae terea τι τ ιν Ibid vulgo υριω. Correxit obraeus. CD supra p. 253. - s. a cod. Ven. εἷνεκ Hermannua or θ' ιδε νεκεν te hoe sensu Amynias ille poena dabit et quod rusticus quum sit, unguentia adstat, et quod culuare caussa legatus missus est, in ea se male vergatum inteuIiget. Mihi τι ex secundo versu repetitum locusque ita scribendus videbatur, ν θ' ἔνεκ' πλευσε ταυτα κακὰς ἄνεισεται Amyntae παραπρες'ici ex Eupolide commemorat

etiam scholiasta Nub. 69I Gπολις δὲ ς παραπωσμυτην, Ome και ἐν τοις Σφηξὶ φαίνεται.

XII. O ἀργαλέα δῆτ' ἐστι πάσχειν ταυτ' ἐμέ, τον λυκολοφido παιδα του Πορθάονος;

Schollasta Aristoph. an. 56I μετ' ἈδμMάντου του ευκολοφου στρατηγὼς ἐν του ναυτικου, καὶ υπολις μέ- ρινηται ἐν Πολεσιν υτως ρι του Ἀδειμάντου - ἄρ- γαλεα δῆτ' ἐστι κτλ. s. I αργαλέα schol. Rav. Vulgo αργαώον -- a 2 scripsi ευκολοφιδου pro ευκολόφον. Leueolophidam Adimani patrem commemorat Plato Gorg. p. IS e et Xenophon Heli. I. Eum metri neeegsitate lcoaetus Leucolaphum dixit Mistophanes nisi a risus caussa

523쪽

Fort. Vs B ἡ Στιλβὶδης lorens heiatianus illud tuetur Rasplus p. Is . De Stilbiae Meix Iamiliari clamisti erit p. I 1.

524쪽

ἔνεστιν;

μνηται τουτου καὶ ωπολις ἐν Πλεσιν Και τῶ Πυριλάρι- μυς ηαα αρα κυφέλη νεστιν 1 ν δ και ευαορφος Λῆαος Verba κγMua αρα transposui. Nisi forte Ληαι ex interpretatione necessit, Eupolis autem scripsit, καὶ τω Πυριλάαπους αρ ενεστι κυφελης φίλην ἐν σὶν ἔχειν proverbialis dieendi forma fuisse Ddetur de hominibus stupidi bardisque. Comicus incertus apud Behherum Aneed. p. 25. πλατον ἐν τοις σι κυφέλην ἔχεις. Ne dubito quin etiam in Eupolidis versu pro ἔνεστιν scribendum sit εν Ἀσω. De Demo Pyrilampis filio, adolescentulo orporis venustate praestante, veterum scriptorum Ioeos omposuit Boeckhius in Prooem leeti aest Berol. 1839p. I . Commemoratur etiam et oi λυδριαι aeeensetur a

525쪽

5I EUPOLIDIS

XXIII.

Ω δέσποτα, καὶ τάδε νυν κουσον, αν λέγω σοι. Seholiasta ephaesti p. 85 salsi. σθ' τε καὶ τὰς ἰαμβικὰς ἐπιμιγνυουσι ταις κατειλεγμέναις συγγiαις, τῆ τε ἰωνικῆ καὶ τῆ χοριαμβικῆ, παλιν ποοσοδιακον καλουντες, ά περ υπολις ἐν ταις Πόλεσιν se δέσποτα κτλ. Vulgo

λέγω. Correxit obmens apud Gaissordium. Versus est Archilochius, cuius rationem exposuit Hermannus Doctrimeir. p. 593 et puge. V p. 208.

XXIV. 'O τὴν Μαραθωνι κατέλιφ' uis Ουσιαν. Phouus Lex. p. 362 12 ουσίαν τα χρηματα, λήροῖς.

526쪽

M-λις Πολεσιν, in την ἐν Μωαθωνι κατέλιπεν η ἀνουσίαν. Ita eodex eorrerit orsonus. Non coniungi posse videtur την Μαραθῶνι υσίαν, ut voluit Raspius p. 10I, Oini per Μχη interpretatus. Hoc potius dieere videtur rMiltiades victoriani arathoniam tanquam summas pes et divitias nobis reliquit.

Ti δ' ἔστ' Αθηναίοισι --γμ' ἀώμοτον; Suida v. ἀπω&οτον vol. I p. 303. 'Aπώμοτον ἀπnγοοευ- ωένον, φευκτον δ' ἔστ' - ἀπωμρτον; υπολις ἐν ταις Πολεσιν Eadem habet Grammaticus Behher Aneed. p. I. Eundem vergum latere apud Dionem Chrysost XXXII p. 655monutilat erit p. I l, nesciua tum idem vidisse tam o sonum ad Aristoph. qu. 42. Respicit ad hune Ioeum etiam Phrynichus Praep. Soph. p. 2 3. 'Aπωιμοτον

's μολις - σαπροί. υπολις IIOλεσιν. adem Grammatieus Behveri need. p. 402 29 ubi eod. ἀνηρρησαν. Vulgo apud Suidam ἀνηρρnσεν, ουδένες μέν Correxit or- sonus Adv. p. 285. Quanto eum labore, inquit, in scenam

527쪽

Grammatim Behher Anecd. p. 25 18 m recte o γαρ. Suidas unigo Ovτ αν. Cod Oxon. υτ αρ, unde γαρ aer psit orgonus ad Aristoph. Nub. 518 6 T. Latine transtulit Grotius Excerptis p. 503 Non curiosus ius est, sed sim plex nimis.

κτλ. s. I eodex δειλιννος, quae aeolica forma est pro ι- λινος, quod reposuit etiam Runkelius si Drην rettulerim ad Πολιν aliquam.' aspius p. I. os 2 eodex ἀπολιβάζεις correxit Fritasellius de Aristoph. Dael. p. asserens

528쪽

Hielt και ὀ κωμικοί. μολις Πολεσιν υνδρe λογιστα κτα Cod. Λ πευθυνῶν. ἐπευθυνων. quid quaeso Iloe est a choro reddenda erat ratio facii apud logistas minime. Nam sive Hermannum aequi velia, qui discrimen

Inter logistas et Euthyna negat, alve oeckhium, ut eo trariam amplectitur sententiam ho apparet, utrosula ad rationem reddendam eos Masse tantummodo, qui munere purblico funes essent. Quid igitur logiatae ad horum For lasse lepida comparatione alloquitur la nescio quia quinque magistro illos ertaminis, ut in proedria sedentes, ludicium latur erant de tribus horta l. e. omoediis.' Ragplus p. 100. Mihi horus in parabas loeos spectatores compellare videbatur. Ἐμοὶ γαρ υκ ἔστ' ουδῖ λασαν ' που χέσω. Moeris Attic. p. 20 30 Aάσανον καὶ τους χυτροποδας καὶ τους di ρους, ως υπολις Πολεσιν 'Mio γαρ υκ ἔστ' -δ λασανον οπου, σω. Ita eodex eorrexit Rasplus p. 8s. De usu pluralis λάσανα dixi ad Cratinum p. 9 ubi eo fidentius dicere poteram, singulari numero Atticos, certe aliaποπατον designare vellent, nunquam usos esse Satis Probabiliter asplus eluitatem hic loqui conitul Atheniensium aviditate exhaustam.

Καὶ noνων καὶ Παιονων καὶ Μαρδονων. Stephanus yg. v. Μαρδονες p. 536. Μαρδονες υπειρωτικον ἔθνος. υπολις Πολεσιν καὶ oeονων κτλ. amdones qui praeterea commemoraverit no neminem.

529쪽

κρατιστον-στιν εἰς το Θησεῖον δρα-ν. ἐκει δ' ti, αν πρασιν ευρωαεν ένειν Ἀντιμους ὁ ἐν ταῖς Mnoλιδος Πιλεσιν κακὰ τοιάδε πάσχουσιν ουδ πρασιν is D. Itaediu prineeps in aliis antiquis exemplaribus pro Ac legi αἰτουσιν docet editoria annotatior eodices quid habeant non indicatum est. Versuum reliquias digessit ouplus mend. I p. 3 0. De re laudant Plutarch de Superat cap. 6r ἔστι καὶ δουλοι νοαος ἐλευθερῶαν απογνοισι πώσιν αἱτελσθαι καὶ δεσποτην,εταβάλλειν ἐπιεικέστερον. se Seho mannus de Comitiis Athen p. 403 sq.

XXXIV. XXXV. Pollux II γρασος ειρηται ἀλλαχου καὶ ἐν Πόλεσιν υπολιδος. Idem VI 29 καλώθίσκοι, υπολιδος αποντος α νευ καλαθίσκου.

κάννας κατον, κορηαα κιβωτον λυνον. Pollux X I92 σκεων ἐν υπολιδος Πολεσιν κατάλογος Καοδοπους κτλ. s. ed princ post καοδοπους habet δέ, in quo fortasse δέκα latet. a 2 adscripsi ut legitur in ed. prineipe Cod. Λ κρατηρας κτω , Mζρας Hem- stertiusius nescio unde κρατῆρας καὶ κτι χυτρας. Salmastus κρατῆρας κτιλ υ χυτρας. Possis δέκα χυτρας. Run- helius κρατηρας κτω καρδοπους, δυο τρυβλisti, verbis ἐντρα reeisls. - s. a scripsi rigαλλα pro riφαλα. Ibid. θεσαστρον pr. θέρώαυστριν eod. Seberi. Quae forma Polluc etiam X si ex odicibus restituenda videtur. Pro φραν, quod haud dubie corruptum, Benileius Epist. ad Hemsterii. p. III seribebat λυραν eulus nullus hic lo-

530쪽

eus Esse videtur. - s. eod. Voss. κλίνας, quod receperunt reeentiores. Revocavi καννας, quod minime ineptum hoc loco.

quam Th. Berghius Epist ad Sehinerum p. 148 de

huius fabulae argumento coniecturam proposuit, eam Postea Comment. p. 35 eoplosius explicuit. Opposui quaedam nisi erit p. 1 2. Ac ne nune quidem adduci me posse sateor, ut in uthyphrone ludificando argumentum dramatis versatum esse eoncedam. se ad Fragm. IV.

Mητηρ γαρ αυτ οραττα ταινιοπωλις ην. Athenaeus VII p. 326 ar ταν δ' Ευπολις ἐν μοo παλτιοι λέγ' mi τηρ - ἐν ἐπι των φασματιον λέγει καιτων νων, αις αἱ γυναικες περιδέονται. Ante SebWeighaeuserum ταινιοπωλις νην ἐπὶ τυ, κτλ. Verba ρ αττωταινιόπωλις ex hoc loe asserre Eustathium ad Odrss. p. 193 32 annotavit indorfius. De sententia versus E polidelis Hist erit p. 142 et Bergia Commenti p. 347. II. T δειν ἀκουεις; Hρακλεις, του ἔστι σοιτο σκῶ uti, ἀσελγἐς καὶ Μεγαρικὼν καὶ σφοδρα ψυχρον γελῶσιν, ως ρας, τα παιδια. Aspasius ad Aristotelis ih. leom. IV 2 συνηθες κω Mydio παραπετασματα δέρρεις ποιειν ου πορφνρι δε-ρτιλυς ἐν υανοπασι τ δεινῆς ἀκουεις. Πρα- κλεις, τουτ εστι σοι το σκῶυμ' ἀσελγὸς καὶ μετ ρικον και σφοδρα ψυχρον γελας, οριις α παε