장음표시 사용
571쪽
mendose eripis extant ibidem p. 14 το γλομένοι καὶ ἐβλαστηκοτες αρ οπολιδι δι-oαλπά ἐστιν γεγλυαένοιγα δε λέγειν καὶ βεβλαστηκοτες Apud Thueydidem III 26 ἐδν ωσαν δ της Ἀντικῆς τα τε ποοτερον τετριηυένα εἴ τι ἐβεβλαστήκει, ortasse praestat scribere ἐπεβλαστνγκει.
Asτο δ οπισθεν κατέλαβεν κουδυλον ἔστι κοντος, κοντιλος. 3lburgius o κοντιλον Ae sane id suadere vl- dentur verba grammatici, quamquam ad sententiam satis aptum esse videtur τον κονδυλον cubitum. Si verum est τον κοντιλον, ortasse penem significare voluit poeta. DIaeobsi Animadu ad Anal Brunck. II 3 p. 157.
Oυδὸν κενον τρυπημ αν ἐν ταις οἰκίαις ἄν νοοις. Eumol. M. p. 26 53. Στειλειά τ τρῆμα του λέκεως, δι' o το στελεον νειρεται, δε τρήMην Ἀττικο λέγουσιν 'Αρισrοφάνης ,τρημα - καὶ το τρυπιπια δέ, ως υπολις Ουδἐν καινον τρυπνὶμ ἐν ταις οἰκίαις νευρης Correxit orsonus Advers. p. 285. ρυπηυα eodem sensu posuisse videtur, quo Aristoph. ecl. 225. πιυς αν ιηοεμιας τρυπημα κενον Versus optime Alcibiadis libDdinibus onvenit a sortasse ex Adulatoribus desumptus est,enius fabulae lde Fragm. XVIII.
572쪽
et Pollue VII 63 καὶ κάλλη φιλον τοις κωμωδοις καλεῖν τα πορφ-λιμάτια , ώς οπολίς που λέγει α κάλλη τὰ
περίσεμνα τη θεω Elymol. Gud. p. 29 28 habet βάπτε. unde Felixaelitus Qu. Arist. I p. 20 seripsit βάπτετε Ioeumque ad Baptas rettulit, ut laeerat lam c. G. Lucas. DIIlsi erit. p. 122. A fortasse illud βάπτε nihil est nisi
XLVI. 'En γαρ εἰς ζητρειον ἐμπεσών.
Eumol. . p. II 35. ητρειον το των μυλιον --λαστηριον. υπολις εγο α κτλ. Nomen χτρειον ex Eupolide asserunt Photius et Suida s. v. xLVII. Athenaeus I p. 34 πὰντα ει ταυτα μονον ἐξευρειν ἐκ παλα- φη νιωμάτων καὶ δογμάτων τηρησεως, ἔτι δἐ νο- μων συναγωγῆς, ους τι διδάσκουσιν,ους τὰ Πινδαρου ὁ κωμωδιοποιος -ολψ φησιν, ηδη κατασεσιγασμένων ποτῆς των πολλιον ἀφιλοκαλίας.
573쪽
δ αλλοις υ λαχάνοις. υπολις 'Pαφανιδες απλ-o σηπιαι. d unum fragmentum hae coniungenda esse vidit nunhellus obseuro Hevelitus υπλυτοι θαφανιδες ov- τως μοι, καὶ ου ποταμιαι, α δὴ καὶ θαλασσίας ' τ ἐρελεγον. Illotam rhaphanum esse quae intus alba foris pulla sit, et ab psa nigredine nomen habere ex Bodaeo ad Theophr. p. annotavit Schweighaeuserus. De mensnra uliLmae in nomine αφανὶς Draeo Straton p. 80 ἐγαφανίς διφομιται O si 'Aττικως ὁ ἐκτείνει - παρ' Gnoχιδιδ συστελλεται. Ensinthius ad Iliad. φ 122 55 συστελλεται δ πα- τω υπολιδι ἐν τι ραφανιδες πλυτοι.
καρι πυλον, ε τε κέανὼν ξευρισκει τι τοις πινοειν δυνα- ιενοις. ustathius ad Hom. p. 1 21 55 κατὰ τον υπολιν ει ποντα ις ἡ μουσικῆ cer ι εστ πιλ. In coniicias τί ιιουσικ/j, quamquam articulus non necessarius est. Tum τι omittit rotius Exe p. 50 locum ita transserens Suttile quiddam et varium est musica His qui ingeni pollent, semper aliquid suppeditat novi. Cod. Ρ βαθυ τι καμπυλον, unde vere, pinor, Hanovius xerc. erit p. 6 coniecit recti r κἀγκυλον Sequentia haud difficulter cum Blndorsi in trimetrum cogas, γε τι καινον τοις ἐπινοειν dis υνοις eiecto, quod Athenaei esse putat, ἐξευρισκει.
574쪽
Sed ro Iligentius pensitata non dubito lis a idera qui illa Athenae verba e se putanti Staium enim inseri διοπερ και ,αξιλας ἐν Σακiνθου φησὶν 'm μουσικῆ - ἀεί τι καινον
Zonaras Lex. p. 548 3ιέφθορε ο το διέφθαρται δηλοῖ παο 'Aντικοις, ἀλλὰ, διέφθαμεν. υπολις ' ς τον κτλ. Cod. νεανίσκων, eorrectum a Titimanno Versum hune Baptis attribuli ritetsctius. LII.
Zonaras Lex. p. 601 ευρον M καὶ τ εγχελυς αττικον. μπολις 5 σωμ' ἔχουσι λεῖον σπερ εγχελυς. Scripsi ἐγχέλεις. Confirmat Grammaticus S apud Ningar cod. Na-nlan. p. Φ92 ἔγχελυς ἐνικον, το δὲ πληθυντικον ἐγχε λυες. παοὰ γουν τοῖς Ἀττικοῖς ἐγχένεις, καὶ αἱ πτω- σεις ἐγχέλεων, ἐγχέλεσιν. υπολις Τὼ σωμ εχουσι
οἱ τας ἐγχέλεις πέπονθας. une quoque versum Baptis assignat Fritzschius. Eiusmodi coniecturis nihil promptius. Homines molles totoque corpore levigatos describi in propatulo est. Comparant Aristophaneum versum, και λειος αῖσπερ εγχελυς, χρυσους ἐχων racioους.
O γαρ λέλειπται τῶν ἐμῶν Ουδ εγκατος. Zonam Lex. p. 603 εγκαφος το ἐλάχιστον. υπολις οὐ γαρ λέλειπται κτλ. Editur ουτ αρ. Sed recte ου γὰρ qui versum eundem asserunt Sulda v. γκατο et Eustathius ad Hom. p. I I l. I 8I s. Apud tymol. Μ. p. 310 2I legitur ουτ' ἄρ λέλησται, ex quibus λέλnσται male probabat Valevenarius ad Ammon. p. 20. Versus fortasse Adulatori-
575쪽
oιον fabula nomen latere putabat nee Porson necessaria Est onlectura, οἷον α λοιμαι κτλ. Apte Hematerhusius comparat schol. Theoer II I r διὰ το πανταχου στρεφειν
καὶ λυγοιν τον αὐχένα. Similiter στρωνα καὶ λοίσματα eoniungit TheophFl. Simoe Epist. p. 106. Eupolidis verba de saltatore intelligenda sunt. CD Aristoph. V p. IM . LV. moti mo Iδη καὶ το πυρ ἐκκαεται.
τρισὶ χρονοις αντο συνταξασα, οἷον-- γα - ἐπι--ται, παρ' υπολιδι. LVI. καὶ τους περιπολους πών εἰς τα σρουρMae. Sehollasta Par. Aesctinis de . . DIM τ περ-ολος περ χομενος τὴν noti καὶ φυλαπτων. υτος ἐν τοῖς φρουρῖοι κοιτα ται. υπολις καὶ τους περιπολους ἀπά- ναι εἰς το φρουριν .LVII. 'Anoνθαρεὶς δ δυο κυβω καὶ τέτταρα. Scholiasta Aristophanta Ran. 14 de auetore huius versus, ἐβληκ' Ἀχιλλευς δυο κυμ καὶ τέσσαμ, disserens:
576쪽
FABULA INCERTAE. 567 versu intelligendum est, quem Eupolidi quoque ognitum
ulsae dicit et reotius fortasse scribitur τουτον.
ται δἐ εἰς υπολιν. LIX. Sehollast ad Aristoph. qu. 94I. ubi poeta his verbi soluta oratione seripit utitur ευ γε νηὶ τον Λει καὶ τον 'Aπολλω κα την Λήμητρα hae annotavit ἔστι δἐ πολλακαὶ seo' υπολοι σεσημιωμένα, ubi post πολλα sortasse
LX. Sehollast Aristoph. qu. 80 τορυνη τι κινηWήριον τῆς χυτρας πανταχου ἐκ-νεται, εἰ καὶ μη παρ' Ευπολιδι Τορυνην τέως η ξίφος πεζωσμένος. Suidas v. τορυνη παρ' υπολιδι ορυνην δ' αἱ δη ξλφος πεζωσμένος Scholiasta Aristoph. Av. rar Ορυνοπανταχου ἐκ-ατα ει μη παρ' υπολιδι. Eadem Draeo Straton p. 86. usterna tentabat τορυνην δ' ἐκεῖνος ως ξiτος πεζωσμένος. Nihil in his Eupolideum esse nisi voeabulum τορυνη, ad Aristophanis scholia decebit indorfius. LXI. in χωλος ἐστι την ἐτερα χειρ' οὐ λέγεις. Seholiasta Aristoph. v. 13 9 τ ὁ χωλον ἐπὶ της χεκγὴς ετασσον , ως υπολις οτι χωλος ἐστι κτλ. Idem ad qu. 108 et hine Suidas v. κυλλος II 393 χωλους τους χειρα πεπηρωμένους. υπολις, υτι χωλος εἶ συ την χειρα σφοδρα. Sed idem Suidas v. χωλ4 II 680. τι χωλος την χειρα, σφοδρα h. e. εὐστομα, ut habet Pollux I IM: υπολις δἐ καὶ τον την χειρα πεπηρωμένον χωλον ειρηκεν, O τε sic χωλός ἐστι την τέραν
577쪽
χειρο ευ σφοδρα. Quae fortasse vera est huius versus
scriptura, quem de Iopithe v. supra p. 37 interpretatur Fritasellius quaest Arist. I p. 252. Praeterea locum hune respicit Philemon Osanni p. 209 λέγεται δ καὶ ἐπὶ χεουγος το χωχός, ως παo' υπολιδι. LXII.
Sehollast Aristoph. Pae. 812 σοβάδας τας πορνας λεγουσιν. υπολις Παρα χ δε- τῆ σοβάδι κατηγάγου Ita Venetus Vulgo κατηγου Τηδεδὶ pro τῆδε ritetschius Aelia Soe. gr. I p. 130. LXIII. Sehollasta Arist. Thram 828 συνέχεε στρατιὰ et στρατεία καὶ Ουτος- ς υπολις πολλάκις στρατια et ἐν γαρ τοπλῆθος, στρατεία δἐ η στρατευσις. Vix eredibile est haee
eonfudisse Eupolin, quamquam illud verum est στρατιαν passim die ub eodem iure στρατεiαν dici licuit, e g. apud Aristoph. Lys. 592 μονοκοιτουμεν διὰ τας στρατιάς. Idem Equ. 58 ἐν στρατιαῖς τε καὶ ε ore aliisque locis. In Eupolidis autem versu 'Aστρατ. I 2 ad quem scholiastae annotationem pertinere existimat Fritzschius, στρατιὰ aperte de
LXIV. Scholiasia Euripidis Med. I ro διστιχί, ' του ρο-
ρου ἐστι καταί τουτον ήδη τα των χοροῖ, et μαυρωται ταμὸν γαρ αρχαια δια των χορων ἐπετελειτο Oδεν ὁ υπολις φησί, Τ χορος ουτος, κλαίειν εἴπωμεν πυραμου , ω κατα ταυτὰ ἰαμβεῖα δυο. Pro πυώμου cod. Flor. πvoανι, ita ut ultimae litterae superscriptum sit 3. Gaudebo si quis hae probabiliter expediverit. Hoc quidem intelligitur metrum loci Eupolide fuisse anapaesticum, et Pro τί scribendum esse iς.
578쪽
οροντας. και Gπολις υλχὶ προσειλος Vulgo προσηλος, eorrectum a DaWesto Misc. erit. p. 83. CD Phrynichus
App. Oph. p. I5. LXVI. Sehollasta Aristophania Vesp. 1515 ad verba καὶ - δερ θειον ἐκλακτισάτω τις δῆλον, σημειῶδές τι ην το Βρυνυμον, το ει υτος ἐν τῆ α σε ἐκλακτiζειν καὶ ουκαλλιυς αυτος. αυτοὶ υπολις εἶπεν. De honielio vide Ilist erit p. I T. LXVII. Scholiasta Thuud. 30: τροπαιον ἡ παλαιὰ 'Ainici ης ἐστιν υπολις, ραN-ς 'Αριστοφάνης, Θουκυδιδης' τροπαιον ἡ νέα Ἀτθις ἐς στι - νειος. . ad Graiiulfragm. p. 22 .
LXVIII. Sehollast Iliad. ex Alexandro Cottaeensi τω ἐπίσχοιμι ἀκόλουθόν ἐστι το ἐπiσχοις τω ὁ ἐπισχοίης το
ομοιον τι λίγην καὶ ἀγαγοίην παρα Σαπφοι καὶ τέ πε- παγοὶην παρ' υπολιδι, εἰκοτως ἐβαρυνθη το ἐπισχοiniri γενομενον ἐπισχοιες ιυς Αἰολικον. Vid. Hist erit p. II 3. Cla Berghius Comment. P. 2. LXIX. Sehollast Odyss. I 5 μελαγχροιης Dτονως τουτοκατὰ συγκοπ)ην Ἀττικοὶ μελαγχρῆ γασίν, ως υπολις. Ita utimannus pro μελαγχρις. Vide ad Fragm. Menandri P. 281. LXX. Seholiasta Dionysii Thrae p. 02 4 καὶ συν- ἐπιτο πλειστον η συνθεσις ἐκ - λέγων, ἐνεται ὁ καὶ ἐκ
579쪽
τρων, ους το δυσαρωτοτοκεια παοὰ δ τοις κωπικοῖς καὶ ἐκ πλειονων ως παo' 'Αρισrοφάνει Nub. 33I στοαγι νυχαργοκοαῆται - καὶ παD' υπολιδι ἀμφιπτολεμon η νησι σπιρατος Ediderat hae lam Illolsonus Aneea. I p. IIT. Si verbo illo Eupolis in aenario usus est, non intelligitur quam ob caussam Ibpria sorma Seli. Il. V 2 quam vulgari ut maluerit. LXXI. Athenaeus I p. 602 b. si θοις πλατεια φιάλαι δμ-φαλωτοί. υπολις Συν φθοῖσι προπεπωκως ἔδει δἐ οξυνεσθαι, ιυς Καρσί, παισι, φθειρσί. Ita Casaubonus pron σπεπτωκιος Si Pherecrateus versus est, scribendum νθοισἐν Ceterum et Letronnius de nominibus vas gr. p. 63.
Eumol. . p. 420 13 Dεισθα το κοινοτερον διὰ τουε τοίἐἈττικιώτερον δια τολῆ,4δησθα. υπολις. Eustathlus ad Iliad. p. 1023 I r καὶ Σοφοκλῆς δε, φασί, τον κιθαρωδον σοφιστὴν λέγει, καὶ το ραφευδον υπολις. Eadem scholiasta Iliad. I0. Cis ad Cratinum p. 6. Idem Eustathlus p. II 65 4 καὶ ἀγελαίας ἰσχάδας τας εἰκαίας υπολις ἔφη καὶ αλλι κωμικοί, ιυς φησι Παυσανίας καὶ λίθους ὁ ἀγελαiους τους εἰκαίους καὶ κατα- ξεστον - Idem ad Odyss. p. 1 6 30 ex Aristophane grammaileo, καὶ οἱ ἔμετοι ἐμιαι, v κοχλίαι. υπολις δέ, φησίν, ἐπ του κακοψωνο τον ἐμιαν τίθησιν. Non inletiligo. se Galen glos Hipp. p. 466. ἐμίαι, οἱ ἔμετοι 'A
Grammalleus Cremeri An d. I p. 268 και παρ' G-πολιδι λελάβηκα. Clamist erit p. II a. - Grammaticua Bevh Anecd. p. 3 2 6. ἀκουοντα αριστα ἀντι τολείφη- μου μενον. μοδοτο. VIII 3λκαὶ Κυπολις - Idem p. 401 Reανεμος και λεθρος ἄνθρωπος πάνυ καινιυς ειρηται καὶ ἐναργως ἔστι δἐ υπολιδος το uia γαρ ἄνεμος δηλοῖ τον παντανου φερομενον ἀνέμου δίκην ' δε ολε-
580쪽
Hesrebius, ο ιυπις μεγαλοφθαλμος, - μαλ- ρωγαλοφωνος. υπολις ὁ την Ηραν. Ineptum est Eupolin in re ex Homero notissima testem citari. Valde igitur probabile est poetam Iunonis nomine intellexisse Aspasiam, eamque eodem quo Homerus Iunonem ornasse epitheto.
Hevelitus, Γαληφος nui: μἐν οπολις -- τολαμβάνειν, ἔστι δἐ καὶ πολις, καὶ βοτάνης ειδος. Ad
Cleonem haec speetare, ut et argento se eorrumpi passus est et Galepsum Atheniensium imperio subiecit, vidit Fritκ- selitus quaest Arist. I p. 146. De Galeps urbe, ad Toronaeum sinum Thasiis olonis condita, nota omnia ex Herodoto Thucydide aliis.