장음표시 사용
51쪽
oderi moler sie fiat in stillen Semh .Const. 33. P.III. ubi Carpz. d. 3. quandoquidem nulla divisio sine alterius consensu fieri potest. L.f. C. Comm. divido. -- XLVI. Disputatum quondam fuit: num γiduae quid exi tim, ad Φ4 frugi mi debeatur, qui tempore mortis mariti imagro,ve omissi vinea adhuc siunt, ante diem tamen tricesimum in aedes, horreabiliape aus cestis inseruntur. Ajentium partes sustinet rabec in Gloss
in agro Sed jam olim Scabinis Lipsiensibus contrarium placuisse, sen- post mρ ' tentiae testantur posuitη. Tit. von Olehimb Seletide. Scilicet volunt hujus negantis sententiae patroni, saltem tempore Obitus in aedibus mariti defuncti reperta esculenta ad comme- stibilia pertinere, quia textus juris Saxonici illorum saltem cibariorum mentionem facit, quae gelio te Speisti & maritus
habuit in stinem odist Iober Semelle. Quod de illis com
mode dici nequit, quae post mortem inferuntur. Quam sententiam lectio Codicis antiquioris nostrae Bibliothecae publicae, quae sic habet: aber mo eriphatte bpimen stititii Semo irtili valde firmat 3 cum recentior legat: odee mo et se heti instineti Semehren. Sed quia supra aliquoties fuit dictum, trucesimali spatio omnia in statu esse fingi, ac si ipse defunctus
adhuc viveret, videri forte possit, & illud huc locum invenire debere , & eo magis quidem, cum adversus viduam hoc argumento utamur, ut evincamus, nomine consumtorum intra tricesimum nihil omnino viduae deberi. Verum cum textus juris Saxonici ab ista regula exceptionem sup peditet, & in dubio res hereditati potius accedere, quam aliis credatur, non multum ponderis haec objectio habebit. Quicquid hujus sit, negantium sententiam aiserte probavit D. Augustus, Saxoniae Elector C 3 . P. III. qua stante, nullum dubium, &idem esse dicendum de frumento, tempO- re obitus jam de mella. Carpe. d. Lae . Item de frumento, quod
52쪽
quod subditi quotannis praestant, cujus dies cessit intra tricesimum. Beri. P. III. Concl. I. n. L Carpe. d. I. aes. XLVII. Elegans Quaestio est: utrum frumentum a ma- fmis riso vivo venditum, nondum vero traditum, nec rure, nec fin mentum,cte, ad commestibilia pertineat, at vidua cedat i De qua ta- ω, 3 νων men Dd. Saxonici silent omnino. Sane ego in nullum in- to vend
cidi, qui expenderit hoc quaesitum. Pro negativa facere tum, se videtur, quod uxori vivo adhue marito nullum jus dominii 'si' hac parte competat, quippe cui cibaria illa domestica post φημι μm obitum demum mariti & quidem, quatenus post tricesimum supersunt, debentur, atque adeo marito integrum fuerit, tanquam domino de re sua libere disponere. Quae res eo minus dubii habet, si ponamus, venditionem istam in fraudem uxoris haud esse factam, sed vel ob necessitatem, vel quod pecunia ex frumento redacta in alium familiae usum Commodumque vertenda. Accedit, quod emtio venditio statim perfecta sit, simul ac partes inter se de pretio convenerint, & necessitatem tradendi secum ferat, si emtor a sua parte solvendo pretium, vel implevit contractum, vel implere paratus est. Sed quicquid tamen hujus sit, uxoris causa hac parte omnino potior videtur. Num licet venditum sit frumentum, ideo tamen alienatum perfecte dici non potest, arg. L. r. f.de HS cum, quamdiu traditio non facta, sola
venditione nee possessio, nec dominium in emtorem transeat. L. ao. C. depact. L. δ. C. de Act. emti. Non refragor quidem illorum sententiae, qui rectae rationi ad versum non putant , nudis pactis dominia rerum transferri posse. Sed quia hoc jure nos non utimur, frustra est, ad id provocare. Postquam itaque juxta Saxonici juris placita omne frumentum, quod in domo & possessione defuncti mortis tempore est, quoad dimidiam partem ad commestibilia refertur, bona consequentia concludere licet, Venditum, nondum vero traditum frumentum viduae denegari non posse. Quam ipsam sententiam maximopere confirmat argumentum ex L.F. C.
53쪽
s de R. V. Quodsi enim in re duobus ab uno eodemque deis bita ille potior est, qui traditione jus in re prior est naetiis, potior etiam hic vidua erit, in quam ab ipso jure morte mariti dominium cibariorum fuit translatum, antequam emtori frumentum traditum, & jus reale acquisitum. Quo facto necessitas tradendi frumentum intuitu heredum evanescit,
cum in potestate priorum praestatio ista amplius non sit, satisque sidi fieri putet emtor, si ad id, quod interest,& ad recuperandum pretium, si id jam solvit, agere queat 3 quamvis priori petitione, si moram venditoris non probaverit, parum forte efficiet. Et ad istam sententiam Joorum Witteberg. Collegium mense Nov. M DC XCIII. respondit.
55쪽
Conserri potest programma, occasione hujus Dissertationis scriptum, a M. D. Bergero, eo tempore Fac. Jur. μυ-.no, quod junctum est RFL Lauterb. p. DL
XLVIII. Quaenam Morgengabae ratio sit, apud DD. S xon. late quoque traditur. Vid. Roschie.'Schult. sic. saepe asi g. Inter species illas, quae ad Morgengabam pertinent, aedificia carpentata sunt, quod vulgo ge, inreti geιurimeri dicitur. . Quibus verbis quid intelligatur, docet Gog ad art. ao. L. Lύοί. 8. Hoc saltem ideo adduco, quoniam eodem artis. ao h . betur, viduam intra sex post tricesimum septimanas carpentata ista tollere debere, sed sine pernicie fundi. XLIX. Plura in medium proferri possent, nisi intra cancellos Academiae dissertationis subsistendum esset. Antequam tamen finiam, de illo adhuc dicendum mihi superesse video, Utrum tricesi mali quieti renunciari possu ubi quidem ita
genere respondendum est, eatenus licitam esse renunciaticinem, quatenus quies ista favorem renunciantis concernit sillicitam vero, quatenus alterius jus, vel honorem, vel hone statem publicam stimul tangit, L. pen. C. depactis. de RJ. CV.F. X. ae arbitris. L. un. C. de o c. Com. Sacri Iarg.
Atque hinc pater, heredem, viduam, illasque personas, quarum Noeda tiss. c.1. facit mentionem, gaudere hujus spatii benia
56쪽
heneficio, si maxime defunctus cum in vivis esset, illi renunciaverit. arg. L. L C. de Uu . L. pen. ta ut inposs. Legat. Fluit inde quoque, posse heredem, posse viduam, aliasque personas, ad quas haec res pertinet, jure suo cedere, atque e. g. heredem pati, ut intra spatium hocce conveniatur, vel solvere; posse poreo viduam intra tricesimum relinquere possessionem, atque permittere, ut heres illam solus oecupet: modo honestatis ratio non negligatur, corpus defuncti non ametatur injuria, vel justa, & luctus, praesertim apud illas personas, quae non tantum ex pietate, sed ob jussum legis lugent, impediantur, vel quisquam alius ex illis, quos Novella indi cat, inquietetur. Quod si vero defunctus adeo prodigus fuerit existimationis suae, ut omnimodo huic renuneiaverit quieti, pactusque, ut liceat funus impedire, indignum existimo illum hoc beneficio, arg. L. F. g. r. Τ de statu homin. eodem modo ut illum, quem more majorum lugeri non oportet. L. II. g. r. bt de his, qui notant. in . ita ut consentientibus illis, quorum interest, nulla plane ratio tricesimalis spatii haberi queat. Quod ita tamen intellectum volo, modo honestas & salus publiea non sentiat detrimentum, quod tunc contingit, si nimis diu cadavera jaceant insepulta. Conser.Suaret. in L. Postremisic. extenss. n. Τ.Τ de Reyud. Thes G. supra Gutherius de jure manium L.I. c. u. L. Superest deinde, ut de poenis aliquid addam,quae Θ. illos sequuntur, qui tricesimale spatium turbant. Ubi pri- ram, quimo quidem notandum, actus susceptos intra hoc spatium aries iis Omnes, qui non debebant suscipi, esse invalidos,& nullius θauum
momenti, ita, ut nullum commodum quis inde consequi ιβ baης. possit: arg. NoveL. Im. cap.F. circa M. L.F. C de Leg. Rittershus. μad viatis P. XIII. c. o. num. o. Brunnem. ad L. . C. desepulchro Vio num.1. Rigorosam in illos poenam esse statutam,
qui circa funus peccant, atque impediunt exequias, in Iure
57쪽
18 Dε Dig Τ Rr Es Ino Romano, praesertim a Justiniano jam supra Th. V. dictum fuit. Anticipavi etiam Thes. XXIII. applieationem ad nostrum hodiernum statum: in qua sententia subsisto. Quia vero i ter illas poenas amissio debiti quoque est, dubium videtur an in Saxonia tali possit esse locus, cum multi Dd. Saxonicorum testentur, Jure Saxon. ob privatam vim amissionem j ris non habere locum, nisi forte vis armata manufacta sit. Glossad L. III. εχ artis. 6. Coler. Ge. ras. Us. Sed quicquid alias de ista sententia sit, quam docte confutavit Schiiser. m. XI. g. r . & Collegia mittebergensia hodie improbant, . cum hoc passu de casu L. N. F. quod metus causa. L. I. C. undavi. L. 7.F. ad L. Iul. de Ni privata. in genere quaestio non sit,
de quo Saxonici DD. loquuntur, sed de speciali & plane
singulari, ubi non tantum odium vis, sed etiam favor sepulturae adest, existimarem ego quidem, illam Saxoniae I terpretum opinionem, si maxime vera sit, huc trahendam non esse, sed in dispositione Iuris civilis acquiescendum, cum domesticum nullam suppeditet decisionem. Cons. Farinac ιus L. I. T. a. qu. ao. n. IA'. cum variis ampliationibus
Praejudicia varia legi possunt in Dn. Bergeri Discept. R rens tit. F. Obs C pag. Na. ex qua licet simul distere ordinationem processus recognitam probare usum Legum istarum, tranquillitati publicae quam maxime consulentium. Addere visum responsum sequens a Facultate datum mittebergen MohanniLangen versusLubenam M. Iulio I7os.
58쪽
v. . uo metur causea. s L. Si quis in tantam. 7. C. unde vi.
59쪽
Collegiis bintro nach nnhalides allegirten L. Extat. s L. Si quis in tantam. se roden morden.
Exceptio a regula, de qualibus exceptionibus agit.
LI. In Nov. ΠΥ. e.s ubi novendiale illud spatium Iustinianus praescripsit, nullam poenam reperio constitutam praeter nullitatem actus. Nullam etiam certam poenam in Iure Saxonico invenio statutam in turditores tricesimalis
60쪽
pultura impeditur, nullam plane poenam publicam hac, Amalem. te locum invenire. Quoniam tamen res haec mali est exempli, non dubito, quin ad religionem Iudicis pertineat,
animadvertere pro re nata in turbatorem quietis tricesi-
malis. . Quod si etiam illam turbationem factum aliud eo-mitatur, cujus intuitu poenam jus statuit, nullus ambigo, quin eam subire debeat, qui deliquit. Hinc, si intra novem dies quis sibi ipsi, sepulto jam corpore, jus dixerit, atque rem, quam suam esse, vel sibi deberi putavit, privato ausu, vel vi abstulerit, vel apprehenderit, nullus dubito, iquin decisio L-Τ. quod metus causa. L. . C. unde vi caeci
inveniat locum. In Saxonia vero nostra, stante illa Saxoni- corum Doctorum hypothesi,quamTh. praeced. indicavi,non amittet rem, vel jus suum, qui intra tricesimum rem sibi debitam propria autoritate occupavit. Atque ideo concludit Carpeom P. Iu Consi s. def. . . viduam lucra muliebria intra tricesimum propria autoritate occupantem, & apprehendentem , quod ob vitandam sinistram suspieionem & lites inter viduam & heredes prohibitum dilerte Part. III. Consi. s. non perdere jus suum. Etsi vero, ut jam antea dictum, illam Saxonicorum Doctorum sententiam non probamus,quod textus Iuris Saxonici neutiquam eontineant hanc quaestionem, nec amissionem juris prohibeant, vel injunganr, atque adeo res ex Juris Romani placitis, & Imperii Constitutionibus definienda, cum ex Glossis, & Doctoribus Saxonicis sibi contrariantibus, nihil certi pro usu& Observantia constanti doceri queat: Schioer. d. l. tamen 'vidua ab illa poena immunis dicenda erit, quia, ut supra TLXXXI. dictum, & vivo marito in communi Omnium rerum possessione fuit,& in eadem possessione post mortem mansit, atque adeo non potest dici, ipsam alienam posses- sionem involasse, & vim fecisse. Caeterum post tricesi. mum indulget diserte Constitutio viduae, ut propria autorita- -