Usum adverbii quatenus fugerint poetae latini quidam dactylici [microform]

1쪽

a partis the Foundations os,ester Civiligation preservation Ρro)ect

Reoroductions may noti made ithout permission homColumbia Universit Library

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

inoulo involvo violationis ne copyriunt lais.

3쪽

USUM ADVERBllo UATENUS FUGURINT

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ΛΩΩΓΥ

5쪽

Contimeter

2.22.0

6쪽

id. a

DISSERTATIO INAUGURALIS

QUA AUCTORITATE ET CONSENSU AMPLISSIMI HILO. SOPHORUM IN ACADEΜIA PHILIPPINA ARPURGENSI ORDINIS AD SVMOS IM PHILOSOPHIA MONORES RITE CAPESSENDOS

SCRIPSIT

7쪽

Reserente Theodoro Bis disseriatio ab amplissimo philosophoriimordine adprobata die XXIII mensis Iulii . CHIX.

Ρarentibus Optimis

Sacrum.

8쪽

Praefatio.

Opusculo quod inscribitur De vi atque usu adiectivi praedicativi apud aevi Auguste poetas Latinos Hal1si 879 L Pic inquirendum sibi proposuit, utrum SuSadiectivi praedicativi i. e. adiectivi vice adverbii fungent1ssit vere latinus necne. Exemplis demonstrare conatus est consuetudinem uam dicendi apud aevi Auguste poetas tam crebro obviam iam in antiquiore poesi Latina invenir et impr1m1 in poetas comicos revocandam esSe. Cuius usus poetici causam sitam esse putat in verborum generibus, quibuscum adiectiva illa praedicativa sint coniuncta, non in adiectivorum ipsorum notione. Quae vera esse ut comprobetur, vir doctus exorditur a verb1s verbi substantivi vicariis, ut constare, durare, Iacere,

manere, Vivere si

Deinde agit de verbis affectuum praeter alia nerens magnam seriem locorum imprimis Plautinorum, quibus adiectivum miser coniunctum cum verbis affectuum loco adverbii scriptum esse putat. Sed statuendum minividetur formas adiectivi miser his locis nihil 1s inter, lactiones esse. . . seud. 784 metuo miser: 1L 801: cupiet miser: il. 8 machaero quae misera gestit udas arme welches ....α 1199 inhiat, quod nusquamst, miser. Sussiciant haec. Sequuntur verba veniendi et quiescendi, quae adiectivi praedicativi usui favere censet vir doctus. Qua in re tamen plane respiciendum esse adiectivorum ipsorum genus ex exemplis his cognosces:

9쪽

-- χ Plaut. Stich. 594 5 ego huc citus praecucurri: Μerc. 600 tristis incedit: Μil. 1199 hilarus exit. Adverbium enim cito coniunctum cum verbis veniendi saepius apud Plautum occurrit, cum locutiones tales ut tristiter cedit vel hilare exit numquam invenias agni igitur defert distinguere quibus adiectivorum generibus

verba adiuncta sint. Sed ad alia nos convertamus Xempla.

p. 24 sqq. Pic disputat de usu adverbii Oh, i a m

cuius loco adiectivi obvius formae ponantur iam apud Lucretium. Etiam his exemplis vir doctus comprobari putat consuetudinem illam syntacticam revocandam esse ad verborum genus verba veniendi et quiescendi neque intellexit causa alia poetas dactylicos coactos esse adiectivi forma usurpare, cum vox o bis Lam creticum continens versu dactylico inseri non possit. Recte quidem ichcommemorat arte aevi Auguste poetarum rationem illam dicendi ad perfectionem quandam et maturitatem adductam esse sed quae fuerint causae huius usus syntactici apud poetas dactylicos late patentis, plane celaVit. Itaque mihi proposui opusculo hoc de adverbii et adiectivi apud poetas dactylicos Latinos usurpatione acscuratius disputare respiciens consuetudinis illius syntacticae

cauSaS, qua Varia eSS POStea cognoSceS. Priusquam autem ad rem ipsam accedamus, verba

nonnulla faciamus de adiectivi praedicativi usu qui invenitur apud sermonis pedestris scriptores. In a. tonis atque Varronis scriptis nullum eiusmodi exemplum mihi ante oculos venit. Transgrediamur igitur statim ad Ciceronem, cuius ex operibus exempla pauca allata in. venies apud Draeger, H. SI I, 5 2: uehner, Gramm.

Seriem, quorum enumero haec:

adsiduus Cael. 10: fuit adsiduus meo m

euat praeterea no II, 1, Δ,

II 6 adsiduissime mecum fuit. fre Quens: De orat. I, 243: frequens te audivi sed ' es. Nai. I. 59 Zenonem audiebam frequenter. Adde Rosc. m. 16 18 Cluent. Α: 1s 80 invitus Fin. I. 4 tabellas . . non inviti legant Aliter Cati IV i itaque eam mortem sapientes num quam inviti fortes saepe etiam libenter opαOT He Cieeronem adverbium invite vel vito aspernari elucet quod melius 'ocet

exemplum hoc ausc. IV, 78 Defervescere . . . ardorem animi invita ratione excitatum t. Verr. III. 96: negotiatores inviti enim Romam raroque decedunt Addo Tusc. I. 40. III. I. OT II, 68 epist. XIII, 63 1 Adverbrum invite ipsum non nisi in epistulis scriptum occurrit dico locum a viris doctis multum tentatum qui legitur in epistulis ad Atticum scriptis VIII. in αν ite cepi Capuam Vox invite quam codices optimi tradunt ceteri inde servanda est, cum viri docti postulent alii lente su alia. laetus: Div. I, 73 Dionysus equum alacrem laetus aspexit. cs Tusc. I, 74 118 pro Font.bJ Verr. IV 47 Sest. 131 saepius. Adverb1um m ratiosnibus tantum legitur Philippicis: IX. 7: com

bensi promit 38 gloriam libens agnovisset ut . . . ., loco Cicero libens scripsu, creticum

10쪽

nancisceretur ante agnovisset; clausulam enim

ob oculos habemus . Vere. III, 118 utrum libentes an inviti dabant, quocum loco velim conferas Catil. IV, 7: itaque eam mortem sapientes numquam inviti, fortes saepe libenter oppetierunt. Adverbium multo crebrius adhibetur. maestus de div. I, 9 cum in locis solis maestus errares Praeterea Tusc. V, 78 Phil. UI 10: adverbium maeste apud Ciceronem usu non venit traditur loco hoc Cornis rhet. 3, 24. Plautus semel forma maestiter utitur. noctu abundus Att. XII, 1, 2 noctu abundus ad

me enit.

obvius Rep. I, 7 me ob νium ferre. Planc. 96 insula . . . sese ob ν iam ferre vellet

hic haut scio an adverbium ante oculos habeas mus). Att. VI, , I tu fac, ut mihi litterae olent obviae: I, 1 velim obvias mihi litteras mittas obviam cod. ΙΟ Μang. teste eiero . contra conferas epist. II, 12, 5 Tu mihi ob ν iam mitte epistulas. Att. XII, Ic ego misi Tironem Dolabellae ob ν iam . occultus Lael. 99 callidus ille et occultus ne se

insinuet. praeceps Rosc. Am. 2b praecipitem exturbat. Verr. IV, 68 praeceps provincia exturbatus. Adsverbium non extabat Lucretius formavit vocem praecipitanter.

consecuta est.

tacitus: Mat. III. 19 maximae res tacitae praeterα ierunt Verr. V. 179 potero ego hoc nus . . . tacitus sustinere. iraeterea Vere III, 1 III:

atque sera nimis.

Haec sussiciant de scriptoribus pedestribus qui vixerunt ante poetarum nostrorum dactylicorum aetatem. Ceterum

monendum est apud Ciceronem usum

bialium si eum comparas cum nominali, Multo crebriuS

Sei redeamus lassi propositum nostrum, Futu' parte prima disputabo de adverbii usu apud poetas obvio, quiquam rarus sit quam maxime respiciendum est quo factivis intellegas unde factum sit ut regnet figura illa syntactica uua adiectivum loco adverbii ponitur. In materia pertractanda examinavi Vergil1um, inussum, Propertium totos Ovidii ex carminibus elegi Amorum, Tristium, etamorphoseon libros, denique epistulas ex Ponto scriptas Assumpsi libros notissimos de arte gram. matica conscriptos uinneti, Draegeri al. praeterea inspexi Neue .magneti vFormentehre de lat. Spracheα. 1mul apponam quibus usus sum operibus ad partem mei opus. culi alteram pertinentibus sunt haec: renous, elude suries hellenismes dans la syntaxe Latine, Paris 1895 Holdie. syntaxis priscorum scriptorum Latinorum usque ad Terentium,apet. 1861 Lindsay, Syntax de Plautus, Oxford 907:l Pseiffer Quibus legibus non et 'aud particulae apud