장음표시 사용
31쪽
audentior comp. adv. Tac. Verg. AVI, 5 sed contra audentior ito: IX, 29 L sed contra aude natior ibo. celsior adv. Col.): v. et VIII, 20 si celsior sc ibis. crastinus adv. crastino Gell. Verg. A IV, at rubi primos crastinus ortus j extulerit Titan: cf. v. Fast. III, J protulerit cum totum crastinus orbem l Cynthius. Addo Verg. A XII, 76.
tergebam mentes credulus usque genaS.
Tydides multa stabat caede cruentu S. v. Trist. III, 11, 2. damnosus adv. - Hor. Ov. Am. III, 6, 9 dam linosus pecori curris, damnosior agris.
demissior adv. v. Trist. III, 4, 23 demissius . . . ille volabao: v. et VIII, 20 si demissior ibis. densus adv. mela, Amm. Verg. A XI, 85 incurarunt densi simuL X. 561 G 2. 27S: al. diuturnior adv. Sidon. , Ov. Μet III, 672 hic qui diligitur, vellem diuturnior esset i. e. rueret). facilis sadv. Vitruv. Verg. A VI, a S namque ipse volens facilisque sequetur: Ov. Am. II, 1, 25fectitque facillima vocem. Lygd. S. 50 Prop. I, 9, 23, 11, 12, II, 1. 10, 2I, IS 24 I, III, 9, 28 v. Pont. III. I, 91.
festinus adv. festines Cassiod uar. festino Capit. Albin.) Verg. AIX, 488 sibi quam noctes festina diesque t urgebam Ov. et XI, 3 7 cursu festinus anhelo advolat. garrulus adu e Porphyrio Hor Sat. I, 1, 12M Prop. II, 23, 17 nec poscet garrula. IV, 7, 42. gaudens adv. Eccl.): Verg. A IV, 190 haec tum multisplici populos sermone replebat gaudens. I, 690:
agatur male edidit Hille pro genialis natalis', quamquam codices omnes tradunt genialis' cf. etiam IV, 8, 2 natalis, qui ... tristis agendus erit.
habilem agina aptarat eburna. I, II.
horrendus adv. horrende Vulgata trisc. Verg. AVII, 323 terras horrenda petivit Iuno. ignobilis adv. Solin. Verg. A VII, 776 ignobilis aevum i exigeret. immanis adv. Gellius): Verg. AVI, 7 immanis in
antro bacchatur atra. A18. immaturus adv. Sen. rhet.): Prop. IV, 11, 17 imma αtura licet, tamen huc non noxia eni.
immodicum praelonga cuspide OStrum.
impavidus partis cunctatur in omnis. VIII. 65b; XII, 8: v. Het XV, 100.
dignantes magno cum murmure fremunt.
iners adv. Charisius): Prop. ΙΙ, 32, 20 tendis iners docto retia nota mihi m ungeschicht) v. et IV. I VII. 352 XII. 61. infecundus adv. Geli.): Verg. G 2, 48 infecunda quidem, sed laeta et fortia surgunt. infensus adv. Tac. Verg. A XI, 859 cornuque infensa tetendit. II. 72 V, 87. i, os feci iuri adu Chalcid Tim. Tib. I, 7, 2 M offeφ'
sum rettuleritque pedem. Ov. Am. I, 6 8 Trist. I, 9, 1.
inopinus adv. o arc. Emp. 4 Verg. A VI, 10 novam facies inopinave surgit V, I vix primos inopina quies laxaverat artus cf. V. Μet. I, 22 nec opina perdere morte me parat.
32쪽
inscius Actaeon vidit sine est Dianam Μet. II, 1 8 premis inscius axem. Verg. A X 907. intemeratus adv. - Cod Theod. Verg. A XI, 58 virginitatis amorem l intemerata colit. intentus adv. - eLiv. attente, contente Cic. Verg. AII, 1 intentique ora tenebant V, 157 intenti expectant signum. VII. 80 2 1. interritus adv. - emari Cap. 1, 16 Verg. XI, 837 Opis spectatque interrita pugnaS. V. 865: v.
iratus adv. Phaedr. 4, 24): Prop. IV, 8, 5 Phyllidos
iratos in voltum conicit ungues Cynthio. Verg. 2. 207 Lygd. 6, 21. irritus adu irri e Augustin.: irrito Eumen grat act.): Verg. A II, 459 tela manu miseri iactabant irrita
Iugubris et amens . . . totum percensuit Orbem. matutinus adv. - Vitr. Plin. - Prisc. Verg. AVIII, 6 nec minus Aeneas se matutinia age
bat: cf. Cic. AN. XII, 3 hodie tuas litteras exspectabamus matutinas sed cf. XIII, 9, 1 hodie mane Dolabella Oenio. Prop. II. 29,5l; v. Μet. XI, 26. medius adu medie Aput m mittetmaflig): Verg. VII, 58 per medias urbes agitur saepissime. onerosus adv. aut Nol.): v. Μet. IX, S tergoque
onerosus inhaeret. ovans adu Tertuli. Verg. A III, 189 paremus ovantes Sem. ν antes i. e. alacres, non utique gauη dentes. IV, 77.
praeceps adv. Placid gloss. Verg. A II, 507 prae αc ii ii e sum e trahit silvas saepissime. Cf. v. et. XI, 56 praecipitata cadit. qualis sadv. v. Am.): Verg. I, 698 qualis . . . exercet Diana choros: saepissime. A XII. 'Si qualis ubi ad terras . . . nimbus it cf. v. Am. I, 5, 11 qualiter . . . isses dicitur . rapax adu Schol. Bob ad Cic. Vat.): v. Trist. IV, 1, 79utque rapax pecudem . . . fertque frahitque Iupus. recens adu recenter Pall. adv. recens Verg. Plaut.): Ov. Am. III, 5, 11 candidior nivibus, tunc cum
securus adu secure Suet. Verg. AI, 290 hunc . . . tu accipies secura. I. 376 Tib. I, 1, 48 Lygd al. Segnis adv. Liv. comp. Verg.): Verg. A III, 15 haut Segnis strato surgit Palinurus IV, 1 9 haut illo segnior ibat Saepius. supinus adv. - Sen. ben.): Prop. I, 20 28 oscula et alterna ferre supina fuga. IV. 8, M.
repetam tota suspiria nocte. Su Spensus adV.-e Augustin.): Verg. AII, 11 suspensi Eurypylum . . . mittimuS.
33쪽
talis in adversos . . hostic agmen agit sed χLΜart. 5 7 1- qualiter . . . taliter Servius adnotat talis i. e. taliter, simili modo. temerarius adv. e Sen.): OV Am. II, 15, 1 labefactat
onus temeraria Ventris. Accedunt Lygd. , 7; V. Met. IV, 2 Trist. V, 14, 19 al.
terribilis adv. Arnob. Verg. A XII, 498 terribilis
saevam nullo discrimine caedem l suscitat. v. Μet. VI, 9S.
totus tot Itin Alex. 28): Verg. A VIII, III quem fulva leonis i pellis obit totum saepissime; cf. OV. Μet V, 2 lacrimisque absumitur omnis. tremens adv. Draconi hexaem.): v. Μet VIII, 60 tremensque ponit anus mensam. tremulus adv. - Apul. Μet.): v. et II, 875 rea
trepidans adv. Suet. : v. Μet XII, IJ Dum figit instantem trepidans Ixione natum Dictys. trepidus adv. Liv. Verg. A II, 80 trepidusque repente refugit III, 16 dum trepidi crudelia limina linquunt Servius trepidici. e. festini) al. tumidus adv. - e Sen.): v. et VIII, 396 talia magnis
loquo tumidus memoraverat Ore. unanimus adv. iter Eccl.): Verg. A XII, 26 bos unanimi densete catereaS. vagus adv. - Liv. Prop. IV, 7 89 nocte agae feriumur II, 22 9 sive agi crines . . . errant OV. Μet. XIV, 680 agus errat in orbe Lygd. I, I; cf. Cic. Mat. 25 errare agae . . . Stellae. vanus adv. - acci ): Verg. AI, 592 ni frustra augurium vani docuere parentes; LVacuus adv. -e Arnob.): Prop. I, 9, 27 quippe ubi non liceat ac uos seducere Ocellas.
iacit ecors e summae culmine turris.
V, 444 ille ictum venientem a vertice elox prae*νidit. Ov. et VI MI VII. 767 H. Vocem velociter nemo ante Ovidium scripsit qui poeta solus adverbia modum procedendi indicantia 'd. misit e. c. lente, tarde Exemplum unum pertractem, dico Μet XI, 586 Iri, meae, dixit, dissima nuntia vocis luis soporiferam omni velociter aulam. Neque enim dubium potest esse quin huic poetae bene notus fuerit locus Homericus 186 θα - rθι δερι μαχεῖ - τον
Ἀκτορι μυθον ἐνίσπες, ibi Homerus adiectivum praedicastives posuit pro ταχεως. Ovidius autem neglegentius usus est adverbio.
volens atque ora resol t. IV. 146 al.
diverberat auras i. e. celeriteo al. CL IV, Eoo et celeris Uer mea dicta per auras.
5. De usu praedicativo adiectivorum, quorum adverbiis metrum dactylicum non permisit ut
uterentur Poetae. His absolutis venimus ad enumerationis alteram partem qua agatur de iis adiectivis quorum adverbia propter rei
metricae rationes versu inseri non potuerunt aut creticum aut quattuor syllaba breves continentia. Ex partibus, quae praeierunt, huc referenda sunt adiectiva haec aemulus, annuus a Vius, cernuus, efferus ferreus fervi. dus, immemor, incolumis, indecoris, In glorIus, innubus lubricus, pallidus, posterus praesterea: alacris, arduus, crastinus, credulus, garo
34쪽
rulus, innoxius, interritus, irritus, perfidus, temerarius, terribilis, volucris. Restat nunc ut afferamus adiectiva quorum adverbia in versum dactylicum induci non potuerunt quamvis fuerint usitata apud scriptores pedestres atque poetas non dactysticos Cuiusmodi exempla inveni haec: anxius Tib. I, 2, 2 tota agor anxius urbe. Praeterea I, 16 II, 6, SI SaepiuS. callidus: Tib. I, 6 6 nescioquem tacita callida nocte fovet. Addo v. Am. I, 2 6, 10, 6 II, 19, 10 met. IV, 95 VII, 500 XI, I XIII, 23.
candidus es Ov. Am. II. 18, 29 candides i. e. laeta)Penelope signum cognovit Ulixis. celer Verg. A IV, 266 et celeris defer mea dicta per
auras. IV. 270 285 saepissime.
commodus: v. Am. II, 15, 6 et digitum iusto coma modus orbe teras anulus. contrarius: Uv met. II, 7, et rapido contrarius evehor orbi. horridus, Verg. A I, 296 Furor . . . fremet horridus
ore cruento. IX. 670: v. Am. II, 16, 19 Μet. I, 14.
humilis Verg. A IV, 25 humilis o Iat Cyllenius: sed cf Ov. Trist. III, 4, 2, alte . . . o labat.
impiger Verg. AI, 58 ille impiger havsit i spumanatem pateram; v. et I 467 impiger . . . On stitit arce. 779.
impius Verg. A I ille Sychaeum i impius ...
improbus Verg. A XI, 12 equitum levia improbus armes praemisit 767 et certam quatit improbus
languidus Tib. I, 9, 56 tecum interposita languida
νeste cubet. Prop. I, 5, 2 Ov. Pont. III, 5, 8.
liber: v. Trist. IV, 2, 59 illa per immensas spatiatur libera terras. Prop. II, 2 62 Μet IV, J7. maximus: Prop. II, 25 Illa namque in amore suo Semper Sua maxima i. e. am meisten cuique
nescio quo pacto erba nocere Olent. Verg. 1. 29.
memor Verg. A VI, 577 sed cape dicta memor X, 491
memores mea dicta referte. I. 176 G 1, 67 2, 567 Lygd. I, II Panegyr. 189: v. et XIV, 3S XV, 451.
mutuus Verg. G L 301 mutuaque inter se laeti conavita curant Prop. I, 16, 26 respondes facitis mutua cardinibus puella : sed cf. Cic. epist. I, 2 mutue respondisse, I, 7, 2 v. Μet. I,
obvius Verg. A I, 14 sese tulit obvia VIII, 111
raptoque olat telo ob ν ius ipse saepissime. perditus Verg. Ecl. 2, 5 perditus et liquidis immisi fontibus apros; ib. II 6. Si ov. Am II 6 80. plurimus: v. Μet. IX, 2 qui plurimus urguet et urit cf. Am. I, 2, 17 acrius urguet amor); Verg. A XII, 690 ubi Lurima fuso sanguine terra madet SaePiuS. praepostera Ov. Trist. I, 8, 5 omnia naturae prae postera i e contraria legibus ibunt. proximus: AGI, 31 iam proximus ardet Ucalegon; III, 597 oram i proxima quae nostri perfunditur aequoris aestu Ov. Pont. IV, 9, 19 . . cuperem tibi proximus esse 10 59 proxima sunt nobis . . sidera. Sed cf. Cic. Att. III, 11, 2 proxime Italiam esse a poetis superlativi proximus formae coniunguntur cum dativo, in prosa autem et a Plauto cum accusatiVO. sedulus Tib. I, 5, 33 hunc sedula curet. 72 II, 1. 30 al. similis Verg. AI, 628 me quoque per multos similis fortuna . . . olvit XII, 477 similis medios uis
35쪽
turna per hosti l fertur equis Servius adnotat: similis pro similiter . G 2. 213. sobrius Ov. Am. I, 12, 6 atque alte sobria ferre pedem. strenuus Ov. Am. I, 9, 10 strenuus exempto ne sequetur amans: Trist. I, 10, 5 transeat navis instabilis strenua CyaneaS. tertius Verg. AVI, 8 9 tertiaque i. e. zum .male arma patri suspendat capta uirino. v. Μet X. 78. turbidus Verg. AVI, 296 turbidus hic caeno astatique oragine gurges aestuat X. 67 turbidus ingreditur campo SaepiuS.
ultimus: v. ont. II, 3, 3 ultima me tecum vidit GDO, i. e. z. teleti. ale Μet. XIV, 426 ultimus i. e. zulerit endlich aspexit Thybris ea . ei.
6. De usu praedicativo adiectivorum ceterorum.
Sed his ne immoremur statimque properemus ad usus praedicativi exempla quae restant. agnum numerum eorum divisi in partes has sex:
a adiectiva ordinem indicantia; b adiectiva temporalia; c adiectiva loci: d adiectiva modum procedendi indicantia: e adiectiva vim numeri, copiae, gradus continentia; f adiectiva modi. Exemplis singulis ubi potui simillima a sermone pedestri deprompta adieci quo clarius tibi fiat quantum differat
ab oratione soluta poetica Praeterea locos poetarum ipsorum dignos qui comparentur, adscripsi.
a De usu praedicativo adiectivorum ordinem indicantium. Accedamus nunc ad capitulum primum et pertractemus adiectiva ordinem indicantia. extremus Verg. AV, 196 extremos pudeat rediisse l. e. zuleteti): G 2, 473 extrema per illos austitia excedens terris estigia fecit V, 498 S 4 570. postremus Verg. G 2, 10 postremus metitorii. e. zum Schlusi, uleteto antecedit versu 40 primus rusticus humum fodito, primu . . . quam
structuram Vere poeticam esse apparet Voce primus et postremus ponuntur pro Primo et OStremo,
qui usus rarissime occurrit: v. et III, 107 primasque pro primo) . . . acie apparuit, O X. Addo A XI. M. Localiter usurpavit Vergilius radiectivum sostremus:
III, 26 7 primi hominis facies et pulchro pectore virgo i pube denum postremi immani corpore pistrix Qui docvs monet de Homerico illo
181 προς θεοεων. χπιθεν ὁ δράκων, μεσση δὴ primus. Poetae aeque ac scriptores pedestre prosmascue ponunt adverbium et adiectivum sed fortasse res metrica locis nonnullis postulabat adiectivum, ubi expeta labas adverbium et vice versa. Legimus, ut Xemplum afferam, Verg. Ecl. 2, 32 Pan primum t. e. una erSten
Μale calamos cera coniungere pluris i instituit sed contra G 1, 1 7 prima Ceres ferro mortales ertere terram i instituit. Usum adverbii et adiectivi promiscuum perlucide cognosces e versibus qui sunt in Tibulli libro II 1 59-69). Tamen statuendum est adiectivi formas adverbialiter positas multo crebrius adhiberi quam adverbium.
36쪽
Aliquid novi nobis occurrit apud Vergilium, qui poeta
coniunctionibus temporalibus ubi, POStquam, ut, cum, vix iam adiunxit adiectivi primus formas loco formu. larum adverbialium ubi primum, ut primum' etc. Poetarum ceterorum carmina nullum eiusmodi exemplum
praebent. Inveni autem haec: Verg. AIII, 69 inde ubi prima fdes pelago IV, II 8 ubi primos crastinus ortus j extus
Ierit Titan Vitiose tradunt primus codices Romanus et ediceus sed correxit in primum neque enim Oetae umquam substantivis adiectiva bina adiungere solent, cuius rei exemplum optimum dat locus hic Ovidianusmet II, 618 e medicas exercet inaniter pro inanis artes; ubi poeta adverbio usus St. Addenda sunt: G 1. 250 I. 130 AVIII, 407. Formula ubi primum apud Vergilium non extat, invenimus autem apud Ovidium et XIV, 35 haec ubi nubilibus primum maturuit amnis. Verg. AVII, 61 primas cum conderet arces 1 8 postera cum prima lustrabat lampade terras torta dies.
Vide etiam VII, 60J XII, 105 755.
XII, 10 cum prima in proelia taurus i terrifcos ciet solus Romanus legit primum): II cum prima in proelia iunctos i conscendebat equos cum Romano Palastinus et Gudianus tradunt adverbium primum. Sed disti. cultas tollitur loco hoc Vergiliano: VII, 60 cum prima movent in proelia Martem, ubi codices consentiunt dantque adiectivum. Itaque et XII. 10 et 755 Ribbeckium secutus adiectivum
POStulo. Accedunt: G 2, 40 4 51. Neque tamen raro Scripssit poeta adverbium cum primum Ecl. 6. 39 7, 9 G I, 27: II. 117 VII. 9 VIII. 408 XII. 114.
Sed pergamus. Enumero: I, 2 postquam prima quies epulis XI, 7butque pedum primis infans vestigia plantic institerat: IV, 86 ut primam albescere lucem l vidit. Hic ediceus iniet Bernenses duo scribunt primum id quod defendi non potest collato AI, 506 ut primum lux alma datast, ubi
adiectivum tolerari non potuit sequentis alma causa. Itaque auctoritatem ceterorum librorum secutus cum Ribbeckio velim legas ut primam albescere lucem. Locutio ut primum saepius occurrit, e g. Aes 506:
IV. 259 VI, 10 al. Restant mihi exempla haec: A ΙΙΙ, 8 vix prima inceperat aestas V, 8 7 ix primos misopina quies laxaverat artus Prop. II, 26, 11: cf. usum Ovidianum iuncturae vix benemet. II, 7 VII, 774 al. de qua egi p. 18 . Addo G I, 18 atque haec iam
primo depulsus ab ubere matris Hoc loco adnotatur a Philargyro iam primo quasi unum lege I9; conferas autem VIII, 19 iam primum saxis suspensam hanc aspice
Haec hactenus Venimus nunc ad locos eos, quibus adjectivo primus inest motio nostri , so forta dicitur autem et de loco et de tempore. De loco usurpatur Aes, 41 primaque erant conα sistere terra i. e. Sofori am Lande, vor ram L.):
II. 613 Iuno saevissima fortas primi tenet i. e. Heic vom II, 46 primoque in vimine Pyrrhus exultat III, 426 prima hominis facies: 27 stans prima
antea dixi p. 59 moneo istiam lam exemplis Graecis ut Hom. Z loes ἐκ πρώτω ψυμ or i. e. vom an derDeichsel). Deinde etiam temporaliter usi sunt poetae adiectivo primus Verg. A III, 588 postera iamque dies primo surgebat eoo cf. XI, M ubi supplendum est surgente i. e. solari mi Etheben desinorgenstems VII ab primo
37쪽
laeti cum lumine solis . . vestigemus 528 fuctus uti primo coepit cum albescere vento Addo G 2. 21:255 A VI 4 5 VII. 118 561 VIII 59 X. 242 627 Prop. II. II. I: Ov Μet. V. 482 IX. 94 XI, 759 XII, 242 Pont. III. . I.
Quibus locis adiectivum primus vice adverbii conatinuo i. e. osori usurpatum esse optime illustratur exemplo Vergiliano G 1, 556 legimus enim continuo ν entis surgentibus aut feta ponti l incipiunt agitata tumescere in Aeneide autem invenimus eodem sensu adhibitum adiectivum primus VIII, 9 primisque cadentibus astris i. e. continuo, en die temetallen) cf. etiam VII, 28 primo coepit cum albescere
Prioribus in carminibus Vergilianis occurrunt iuncturae
notionem habent adverbii praecipue. Quarum locutionum tenet locum in Aeneide usus simplicis primus adiectivi, ut docent exempla haec: XI, 78 summe deum . . . Apollo quem primi colimus primi i. e. primum, imprimis) III, 45 Iunoni magnae primum prece numen adora i. e. imprimis, praecipve): VII, II primamque deorum . . .
Sensus idem redditur saepius formulis ante omnia'
Ecl. 2, 2 nobis placent ante omnia silvae i. e. myriu
mla), I, 78 Phyllida amo ante alias in II, 60
primus ibi ante omne S. N. 40 al.
His absolutis verba nonnulla faciamus de usu comsparativi prior' adverbialiter positi. Vox prior quae semper absolute neque umquam cum comparationis parsticula quam coniuncta rusurpaturo quod non valet Me adverbio pa Lua' motionem habet metuersi neque ab usu
si utuntur poetae plerumque sermo est de personis duabus, quarum in prius agit quam altera, cum in adhibenda voce primus is qui agat prior omnibus aut primus multorum id faciat. legimus enim, ut exemplo rem illustremus, AI, 32 ac prior . . . inquit Venus prior enim inquit quam Aeneas contra XII, 258 primusque Rutulorum scilicet Tolumnius augur inquit In lingua Graeca aliquid consimile habemus cf. Hom. E 276 ,ον προτερος προς σεμπε sed π 469 κω ξ. i. δαν πρωτος ἔπος
σῆ ρ ητρὶ ἐε πεν. Addo locum inlium VI, 85 tuque prior tu parce genus qui ducis Olympo, ubi prior locum
tenere puto vocis imprimis vel praecipue. Restat ut locos enumerem quibus prior adverbialiterpositum legitur sunt hi: Verg. Ecl. S. 10 AI, 2I S 8 58IV. 26: VI, 41 587 VII. 194 VIII. 469 IX, 19 X. 458 III XI. 760 XII, 19S: Tib. I, 4. 2 Prop. IV, I, 2 Ov. Am. I, 8, 9 III, I, II: Μet. I, 8S III 558 IV, 112 IX. 12 XIII. 4 XIV. G
Μemorabilis codicum dissensus est in elamorphoseon libro III v. 358, ubi codices meliores dico librum S. arci et fiam Londinense, lectionem hanc praebent: nec prius illa loqui didicit, resonabilis Echo tamen edi. tores codices deteriores secuti legunt prior, nescio an recte; conferas enim Μet X 178 quem prius aerias libratum Phoebus in auras j misit, ubi formam prior Sc. quam Hyacinthus expectamus, cum libri omnes legant prius. Loco adiectivi primus nonnumquam praedicative ponis tu a Vergilio vox princeps e. g. AV, 35 IX, SIS: X, 166 Sed pergamus. Supersunt enim adiectiva haec: quartus Prop. IV 63 sed iam quarta canit enturam bucina diem i. e. . . ale . nonus Verg. A V, 4 si nona diem mortalibus almum
Aurora extulerit. cf. etiam G 4 SM: 52.
sextus, Ov. Μet. VIII, 11 sexta resurgebant orientis
38쪽
b De usu praedicativo adiectivorum temporalium. Venimus nunc ad adiectiva quae temporalem continentv1m. Exempla haec confero:
adsiduus Verg. G 1, 155 quod nisi et adsidvis herabam insectabere rastris Tib. I, I, 76 adsidvas
atro lacere pascit να Tityos adsiduas . . pascit aves audacter dictum est a poeta qui quo. minus adverbium aut nominativum adsiduus poneret metri vi impeditus est. Prop. II, 12, 16 adsiduusque meo sanguine bella gerit. Addo
Prop. II, 1, 68 I9, II III, 16, 26: v. Μet. I. 66 IV. 465: VI 219 Trist. V, 12, 23 Pont. I, 8, S: II, 1, 26.
Tib. II, 1, 6 legitur: atque aliqua adsiduae extrix operata Minervae t cantat Quam lectionem non nisi Italicodices offerunt, ceteri Minerνam. Tamen servandam esse scripturam illam fusius iam ostendit Dissen0 frustra igi. tu viri docti quidam, . . Drenkhahn' lectio adsidue ... Minervam in textum ut recipiatur postulant. aeternus Prop. IV, 3, 22 aeternusque tuam pascat, asella famem: v. Am. III, 6, 20 sic aeternus eas: cf. III, 6, 98 perennis ea S). mei. IV. 18:
improvisus Verg. AH, 595 repentes improvisus ait: II, 182 improvisi aderunt VII. 506 IX, M. intempestivus: v. Am. III, 7 67bigent intempe su
longus pro diu adverbio): Verg. AH, 7 9 longumque bibebat amorem Dido in comparationem voco Ov. a. a. III 579 quod datur ex Iacili, longum
mala nutrit amorem: cf. etiam Rem. 268 longus et invito pectore sedit Amor. Addo A III, 344. Prop.
IV, 7, 0 Ov. Trist. III, 12, 2. I Commentarius in Tibullum a. 185S, p. 222.2 aut riti de Tibuli Progr. Puibus a. 1862, P. R
maturus Prop. II, 18, 2 maturos iterumst questa redire dies. Panegyr. 205. perpetuus Ov. Μet XV, 22 rota perpetuum qua
circumνoruitur axem.s e Tua Adverbium sinet o cui semper inest notio metu spatα
e. c. Prop. II, 25, 28 siqua enit sero, magna ruina enit non invenimus apud Vergilium qui poeta adhibet neutrius generis formas saera' GA,
122 et serum' A XII, 86 adverbialiter posistas spat' . Ex exemplis aliis, quibus adverbii loco adiectivum usurpatum legimus, cognoscitur Vocem Serus plerumque significare spat, lassig, non Eu Spat', neque nisi hoc modo loci roper. tiani intellegi possunt hi: II, 13 50 o mors cur mihi sera enis i. e. spat lassig); conferas etiam III, 4 5 sera, sed Ausoniis veniet provincia virgis. Recte ab editoribus Rothsteinio aliis citatur exemplum Graecum hoc: οφ μεν, ἀλλ'
Praeterea locos enumero hos Verg. Eel. 1, 27; G I, II; 2 403 I. 260 AV. 24 VI. 764 VII, 597 VIII, 50 seramque profero Servius adnotat X. Tib. I, 7, 20 Lygd. 6, 22 Prop. I, 7, 20:II, 8 37 III S. II: v. Am. III 6 71 11, 6 Μet II 6IT XIII, 297:XV, 384 Trist. I, II 16 II S S: Pont. II, 6, 7 III, 2 II; IV. 8, 1.
subitus Verg. A II 680 cum subitum dictuque oritur mirabile monstrum Servius adscripsit subitum pro subito) III, 22 et subitae horrifico lapsu de montibus adsunt i harpyiae V, 22 hic oculis subitum obicitur magnoque futurum i augurio
monstrum. Sane hoc quidem loco codices omnes adverbium habent subito, exceptis paucis libris deterioribus, ontalbani et Rouendorphiano tertio, qui tradunt subitum Tamen cum Ribbeckio legen. dum esse suto subitum respicere enim Hebes S
39쪽
subitum dictuque iritum mirabile monstrum: UIII, 8 ecce autem subitum atque oculis miras bile monstrum . . . procubuit. Sed pergamus. Addo locos hos G I. 60 4 488 SS ; VII 67 95 446 679 VIII 8I IX. II 67S XII 576 862: v. Am. I. 2 9 II, 9, 2;met. II. 49 III. 123 179 V. 60 VI. 6 VII. 372:XI. 41 Trist. II. 89. tempestivus Verg. G 1, 25 tempestivam silvis evertere pinum: v. et V, 500 veniet narratibus hora i tempestiva meis.c De usu praedicativo adiectivorum vim loci continentium. adversus Poetae non adhibent adverbia neque adversus neque adversum Cum e. c. apud Plautum structitur a ersum ire alicui trita sit, apud poetas nostros
adiectivum invenimus Verg. A XI, 89 imus in ad νersos sc hostes Ov. et VIII, ADI: Am. I, 9, 11 4bit in adversos montes; sed cf. min. b. G. 8, 1 lineas agere ad νersus
montem . . . coepit. Neque sero desunt locuationes adverbiales in poetarum libris; ut exemplo utar, contra Occurrit saepius coniuncta cum verbis: Verg. AV, 21 nec nos obniti contra: cf. etiam VIII, 237 in adversum nitens: Ov. Μet. II, 72 nitor in ad Per Sum. v. et III, 56l 9, 50 al.
Usum radiectivi praedicative positi invenimus hisce locis: Nerg. A L 10, telam adversa ferit procello:
altus Verg. A Q. 26 manet Ita mentes 209 premit
altum corde dolorem Adicio G 2. 290 3S0 4. IMA I. 692 III, 678 IV, HV i. e. ex alto); V. 7S, VI. 99 VIII 162 IX. 699 XI. 697 726 8b i. e. in alto XII. 902 Prop. III. 13, 6; v. Am. II. I. 59 III 8 Μ Μet. I. MV. 170 VI, 169: VII. III, XII, 128. l. arist. I. 2. 063. 28 II. 178 III, 3. 61 Pont. II, 10, 6 IV, S, 18. Promiscue usurpantur adverbium alte et formae ad.
iectivi alius, . c. Verg. A V, 7 caput altum in proelia tollit sed cf. V, 443 ostendit dextram insurgens Entellus et altes extulit. ioco vocis alte nonnumquam occurrunt locutiones adverbiales velut in altum Ov. Μet VI, 259 seque eiaculatus in altum is micat: cf. IV, 12 cruor emicat alto ex altomet. VI, 29 . dexter Verg. AV, 162 quo tantum mihi dexter abis: II, 388 quaque ostendit se dextra, sequamur i. e. gunstig) VIII. 257 302 IX. 769 Prop. IV. I, 8;
diversus Verg. AI, 7 aut age diversos ventos: Servius adnotat hoc est disperge illos per diversa. VII, 150 urbem et Inis et litora genti l diversi explorant, JX. 416 diversi circumspiciunt cf. Pacuv. ed. Ribb. B. 24 diversi circum a
latus Verg. A II, 312 ignifreta lata relucent: cf. AVIII, 62 longeque refulget nubes XI, 769. VIII, 8 et Iatos astant cultoribus agros sed cf. -
obliquus Verg. G 1, 259 obliquus qua se signorum verteret ordo, in V, 274 quem obliquum rota
40쪽
μῖν Ταυροιο τομῆι ποκεκλιται αντος l 12ρίων verbis his
redditur Ciceronianis sexinde Orion obliquo corpore nitens . . . . Sed cf. Cic. fin. I, 20 catomis quae recte quae oblique ferantur. rectior: v. Μet III, 78 rectior extat cf. ont. II, 10 46 altior extat. sublimis. Adverbium vetuς sublimen apud Plautum
obvium istiam 4n Ribbeckii editione Vergiliana
nobis occurrit Qui vir doctus non nisi codice Gudiano nisus nimis audacter edidit sublimen, cum libri optimi omnibus locis adiectivi formas tradi. derint. Eum non recte mutasse Gudianique lectio. nem esse revocandam ad librarii errorem, qui facile possit intellegi, optime demonstravit et illustravit
Heraeus': is enim ubertim hanc materiam perstractavit.
Adiectivum locis his praedicative positum invenitur: Vergin I. 15 ipsa Paphum sublimis abit Serv. s. i. e.
d De usu praedicativo adiectivorum modum procedendi indicantium.
citus Verg. AI, 30 Libyae citus astitit oris: IV, 574 solvite et citi, 594 ferte citi fammas: V, II
Notandum est adverbium cito a sermone epico alienum esse, usitatum in amatorio. Vergilius non nisi
comparativi formam admisit AI, 1 2 dicto citius formula eadem usi sunt Livius 25, 47 6 et Horatius sat 2, 2 80 :
V 2 2 noto citiuS. lentus. Adverbium ente solus Ovidius usurpat, qui modo adverbio modo adiectivo utitur: e. c. legimus Am II, 7, 16 adsiduo domitus erbere lentus eat asellus sed contra , 13, 40 ente cururite seqv0 Μet III, 1 ciente videt ire iuvenacam Propertius semel comparativum adhibet IV, 7. 50 lentius ire. Enumero Verg. Ecl. 1 lentus in umbra formonusam resonare doces Amaryllida silvas Servius uentus i. e. SecuruS, Otiosus, tranquillus, ut A XII, 237 V. 682lentusque carinas i est apor XII, 257 qui nunc lenti consedimus ramis Quo loco densum significat a lassig.
ocior Verg. A V. Si emicat et ventis et fulminis ocioralis VIII. 225 fugit ilicet ocior Euro XII, 735
fugit ocior Euro. mitati sunt locutionem hanc Ovidius Μet Ι, 02 fugit ocior aura sed contra metri causa III, 209 ruunt alii rapida velocius aura Stat Theb. VI, 521 olat ocior Euro Sil. II, 173 ocior Euro incita . . . trahit. Conferas etiam Verg. AN illa Noto citius volucrique sagitta ad terram fugit, ubi formula
ocior Noto vel oto ocior metro apta non erat. Addo locos hos Verg. A X, 2 8: v. Μet VII, 776.
Praeter adiectivum etiam formam adverbialem ocius invenimus inpud poetas epicos Sed id statuendum est
vocem ocior cuius non nisi nominativus numeri singuularis extat, vere comparatiVum esse et ita usurpari, Ocius