Commentarius Caroli Patini in tres inscriptiones Graecas Smyrna nuper allatas

41쪽

ATTAAΟΣ ΑΙΟΥ Ο ΑΛΟΥMENO Attalus Carasitius qui Coea ιν TAIo ΕΛEMIIOPO ATOPAΣΑΣ TH Cajus Elcmporus emens XAMAPAN AOAPAN ΕΠΕΣΚΕΥΑΣΕΝ hanc Camaram puram instauravit ΕΑΥTs1 AI TOIΣ ΔΙΟΙΣ ΜΗΔΕNO E sibi suis, nullo potestatem NONTO E ΥΣIAN AHPONOMΩΝ habente ex hared bus ΜΟΥ ΠΟΛΗΣΑΙ ΤΗΝ ΠPOΔHAOTMENII meis vendere supradictam ΚΑΜΑΡΑΝ Camaram ΔIA TO INAI ΥT ΠΡΥTANΕΩΣ ΚΑΙ quia est Prytanis ΒΟΥΛΕΥTO . Senatoris. Atque etiam cadem de causa in marmore Seldeniano Appendicis XUI. Psilo potestatem habente c. M H O N. Amicus meus Jacob Sponius, te R.P.litteraria optime meritias inscriptionem observavit Thyatirae , similes voces continentem , ΜΗΔΕΝΟΣ ΕXON TOΣ ΕΤΕΡΟΥ ΕΑ ΟΥΣΙΑ N. Id prorsus simile apud Romanos prohibebatur, Si quis, eg 111. u. desepulcro lotato, his verbi. Licet enim ea ere te fatori , ne quis eo in haereditarium epularuni inferatur , tu rescripto p. Antonini cavetur Servari etenim voluntatem ejus oportere . Ita in sententiis Pauli, quas ex vetustissimo libro Vesontione ad eo Perlato refert Cujacius, . 2I obferῬat. c. 3. Porio sciendum cst unicuique genti aut familiae, suum fuisse monumentum roinde Dcmosthenes κευντα Hoc est , In sepulcro Bufetidarum omnes a Dufel jacent. Quare Marcellinus cognationem Thucydidis cum Cimone probat hoc argumcn

ματα θα δεικνυτM Θουκυδυδου τάφος Hoc est , Iuxta Melite es portas funis pulcra dicta Cimonii. Et probro vertebatur Majorum suorum sepulcro probarici πόταφος ἀπὸ τοῦ ι πις ερηιφ ος προγονικων τάφων. D. Epiphanius , in hist . Proph. Nassam ver extremo seni confectus ita decessit, scin Gabaoth proprioIuo tumulatus en agro ΜΗΔΕ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΑΙ. Neque alienet Cave credas sepulcrorum alienationem intelligi debere de eorumdem in alium usum conversio neu id enim laesae religionis crimet fuisset, tum apud Graecos tum apud Romanos contra quod severissimis legibus fatis cautum crat. Vide leges

Digestis de sepulcro violato , quarum prima sic se habet. Sepulcri iolati actio infamiam irrogat. Alienatio in inscriptionibus prohibita spe tat adhaeredes Miamilias quibus appropriata erant sepulcra , quae nec venditione nec donatione nec alia alienationis specie aliis c ommunicari potcrant cita ut alicrius familiae aut alterius haeredum dcinde juris esciat. Multae si in taliae sepulcrales inscriptiones, nostrae similes , emptionem declarantes

prohibentesque alienationem 3 hoc est, ne jus in is sepoliendi , ad alios

42쪽

transferretur, praeter illos a quibus monumenta condita erant Quod οἱ servare est in variis epitaphiis , quale est hoc Ramnense D. M.

M. AURELIUS ROMANUs ET ANTISTIA CRISTIN UXOR EIUS FECERUNT SIBI ET LIBERIS SUIS POSTERISQUE EORUM, ITEM LIBERTIS LIBERTABUSQUE POSTERISQIUE EORUM MONUMENTUM CUM AEDIFICIO NON VENIET NEQUE DONABITUR NEQUE PIGNORI OBLIGABITUR SED NE ULLO MODO ALIENABITUR NE DE NOMINE EXEAT FAMILIAE SUAE

Bem in alio,

HOS NE E DIVIDI NEQUE ABALIENARI VOLO.

ΑΠΟΤΕΙΣΕΙ. Solare, scino mutata pender MuIetabantur itaque qui scpulcrorum Lomini contra conditoris voluntatem in ea alieritis lamilii cadavera infirri paticbantur. Sed quis illam procurabat Apud Romanos, curabant Pontifices mino Arundelliamim marmor CXIlI A R-CIE PONTIFICUM H-S XXX POENAE NOMINE, Item CXU. INFERET ARCE PONTIFICUM S-S CENTUM MILLIA

re , solet c auguseisimo consessui Senatorum in Smyrna , denarioris argenti duo milliaci quingentes . Et in inscriptione a Clarisi mo Sponio Thyatirae

43쪽

ΡΙΑ ΔΕΙΛΙ ΠENTΑΚΟΣΙΑ ΕΙΣ ΔΕ ΤΟ ΕΡΩΤΑΤΟΝ ΤΑ ΜΕΙΟΝ ΔΙΣ ΕΙΛΙΑ ΠΕNΤΑΚΟΣΙΑ. Hoc est , Ut si quis ausus fuerito praeniterit contra haec facere, oreat urbi baterinorum, denariorum argentorum millia e quingentos, is sacrassim aerario publico duo

Hoc est,ti qui resus fuerit Lotra haec facere,cogatursolvere co Caesaris c.In

qua notanda venit vox illa Φισκου idem significans ac τα μειον in superiori. ΜΗΤΡΙ ΘΕΩ Σ1ΠΥΛΗ NII. Matri Deum Sinis-

Quantae venerationis fiterit hoc Numen , explicat marmor Arim-dellianum inter Oxonientia descriptum, pag. XI, in quo se foedus obstrvaturos urantes Smyrnaei de Magnetii, conceptis verbis haec dcclarabant. νυλλα ta , si λιον, ς ρη, 'θιωαν, Κρειαν , ς' ae οπίλον L Μ ΗΤΕΡΑ ΤΗΝ ΣΙΠΥΛΗNΗΝ , τα . Hoc est , Iuro per Terram, Solem , Martem , Minervam , Martiam, Dianam , T MAΤREM SI-wY LENE M c. A monte Sipylo dicta est , ut B recynthia , Idaea Phryota , a locis cognominibus . Sancto ejus aerario applicabatur alienationis' sepulcralis muteta, si quando facta fuisset . Egregiam hujus Deae inscriptionem Smyrna ctassam ex Th. Reinesia Syntagmate vulgavimus supra pag. I 3. Nec mirandum est eam hanc Sipylcnem suscipiendae mulctae capacem fuist e , quae etiam ab Ulpiano inter Numina haereditatis capacia numeratur . Is quippe illa nominat quibus Principum constitutio nibus faeta haec fuit potestas , non secus ac nostris temporibus , 'Arca di

S. Antonii, ut Patavi vulgo dicitur , sancti xenodochiorum aut monasteriorium aut confraternitatum protectores , naulictis , c testatorum

voluntate, magistratuum dictis, non exiguam bonorum copiam sibi vindicant. Hanc cam a Smyrnaeis olim cultam fuisse probata reus hie nummur, de quo alias. ΔΗNΑΡΙΑ ΔΙΣ ΕΙΛΙΑ ΠΕNTAKΟΣΙΑ. Denariorum

milli a s quingentos. In Oxoniens marmore CXXXVI, Amilla Metrei

44쪽

227 filia prohibet ne quis in suum sepulcrum inseratur Si ver3 quis injicias, folῬat Smstr orum Semitu mille denariot: AN E TI BAΛΗΔo-ΤΩ Η ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ Eadem porro denariorum summa in alio marmore pariter Oxoniensi describitur, eamdem ob causam solvenda , Denariorum argenti duo milliasti ingenti ΑΡrΥΡΙΟΥ Δ 1ΣΣΕΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ. Atque inscriptio alia producitur a Th. Rei-nesio, e marmore quod visiitur apud Biligh in agro Est hiano , cferent

ΔΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ. Hoc est, Si vero Niqvis ausus fuerit alienare aliquid ex illis fundis scit et scpulcralibus ab Apollodoro donatis ullo modo, solvat bonoratissimo consessi i Senatorum , sivesemorum, qui Smyrnae

funi, argent denarios bis mille quinquentos. Denarius Romanus moneta est duabus incis decussatim positis notata , prorsus ut littera x, quibus decem aereos unamos se valere ignificaret. Καὶ δεκάχα-ν καλειτο δη - ειον, inquit Plutarchus motas suas arithmeticas ex liticris Graecis Graecos

sumpsis , ut ex Romanis Romanos notistimum est T ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙ Ι ΡΑΦΗΣ. Humi ins iptionis . Eamdem habemtis formillam passim in antiquis lapidibus . Marmor Oxoniense num L X a X. hic transcribendum curavimus , tum quod e Smyrna ad

Emens hoc Thoraceum tria in eosepulcri, insuper exstruens in eo

Camaram Nilo, Oecommo

nepotibus, ct alumnis. Hi ius inscriptionis reponitiis'

taniannata in Smyrnae Archivis. Insiriptiones autem sepulcrori quas hodie passim Jὰφω ocavi inquit Cicero, .desen I. Graece dicuntur ι γραφὰ - ΕΙΣ Ο ΑΡxΕION. In thiiis . Doctissimus marmorum Oxon Hirum Interprcte constanter in Architis tradii xit, omisi tingulari

10rtc qiiod abiloquentiae Parente usurpatum non fiterit. Ita definit Appendicis

45쪽

beta reponitur in Archivisci ΤΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗΣ Ε ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΑΠΟΚΕΙΤΑ ΕΙΣ ΤΟ Α Ρα EI Om . Et eausdem Appendicis Inscriptio XXV ita desinit, Scripti exemplar reponatur incti vis r ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΑΠΟΤΕΘΗΣΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ Λ Ys Io N. Sic desinit alia sepulcralis inscripta Smyrnae reptri , ab erud Th. Reinelio relata , in Synta mate p. 3ου ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗΣ ΛNΤΙΓΡΑΦΟΝ ΑΠΟΤΕΘΗΣΕΤΑΙ ΕΙΣ ΑΡxΕION Antiuillitus erat curia Magistrasuum , e locus congii ossigendi , τηι αρχησα principatu . clychio riuictae fuit χαρτοφυλακιον ενθα οἱ δειρο - χάρται amimo , crvio armarium c instrumenti jublicum , in quo acta p. Micha

bularium passim a Cicerone nuncupatur , abuta publicae Heraessensium quas Badico bello, incenso tabidario intem e scimus omnes, pro Arcitia . urillud non fuerit , ut Athenis , in fano Matris Ucor uim cui etiam mulcta peniebatur , in quo quidiam leges , decreta , juramenta chartatae publicas recondi lasseruari docent veteres : χ ωντο δε θοωπιοι - 'ρων δεχε - ΣΤΕΦΑΝΗΦΟPΟΥ. Stephaneptiri Coronam gestantem vocabulum ἐπωνυμιος agnificat Apud Graecos porro ignitatem indicabat . SI EPHANE PHORORUM genus dupla erat rolii tam Magistratuum censura quam corum sacris , annia suis eleeti praeerant Alii xuta post elapsum annum dignitate profana , seu administratione civili, pcrpetuo tamen manebant Saceritotes honorari . Ut iique autem Sassii H AN O PM O R I nuncupati, quo universas isque solis coronam lauream gestare se erat. In hanc dignitalcm evectus fuit Themistoclis , elim dem haberet Magnesiae, quam ut panem , sicut alias Orientis urbes, ut vinum, obsonia vestes, .stragula ei subministrarent dono a crxe , acceperat. Audiamus Athenaeum , . 1 I. c. IlI. Πόας δ'' ε γοήτω MELP

libro tertio Magneliorum , ait bimis loci m in Magnes cum STEPH G

P DF HO FUI dignitato assumpsissit, Tai ad sacri casse, fidiumque illam

Hoc est , Et Tarse fuit Prannus miosophus , qui a coni Traceiici,ibi j questiis creatus S TETHA NUE, HOR IS Sc coronam Liuream ex aura gestans . Scribit Pluto stratus temporibus M. Aurelii , craclidem ,

Sophistam coronatam cligmtatam se eam quae a EPH A QPM ORI est,

46쪽

229 est, apud eos obtinuisti , a qua annis suis mPrnaei nomina inponunt ΣΤΕ

μα' . Ex quibus verbis illustrior evadit inscriptio , ut pote in agro Smyrnaeorum reperta apud quos STEPHANIPHORI nomine annus signabatii . Insigne describitur marmor inter Oxoniensia , Smyrnae rum magnetum foedus continens, cujus principium annum designat his verbis: ΕΠΙ ΕΡΕΩΣ Η Γ Π Σ Ι Ο Υ ΣΤΕΦANI ΦΟΡΟΥ ΔΕ ΠΥΘΟΔΟΡΟΥ. Hoc est , Fontisce Hegesia, TE PHA OTHORO autem Othodoro Legitur &ΘΕΥΔΙΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑNΟΦΟΡΟΣ TNudianus ST EF HAN UT II Oi P in columna recensente donaria a d gymnasii, ut videtur, murnensis ornatum, pariter inter Arundelliana . Decretum exposuit doctissimus Th. Reinesius, columnae inscriptum,

Sardibusque Lydiae metropoli repertum, in honorem T. laudi Quirina 4 Praesecti STEPH A NEPHORI, Gymnasiiarchae ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ

Magiuratuum gerentis , in Inscriptione Oxoniensi CXXIX. Erant ergo illi ut supremi Harmostae, Judices in diversis Asiae urbibus , Magnesia Smyrna, Sardibus, Tarso . Inscriptionem Laodiceae a se visam ad hanc rem suppeditat doctissimus Sponius , Itiner tom. 3. p. qq.

Thebanos , Sacerdos annuus Apollinis Ismenii , puer natalibiis forma&robore insionis , P σνι; ρ ν dictus est , ob lauream gestam , ex Pausania , in Boetic. Si apud Graecos, Flaminibus , ΣΤΕΦΑNHΦΟΡΟΙΣ Ο-men fuit, quibus serre coronamin comam promissam proprium erat , qui etiam arma sumere , aut Phocensium agros invadere lege vetabantur. α tertim passim in Inscriptionibus legitur ΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΣ- ΣΤΕ-ΦANΟΦΟΡΟΣ apud Euripidem , in Hippoliti, apud Pollucem , in comm Arhlopb. Athenaeum, lib. XII. pro coronato seu coronam gestantes ut Στεφαν, πλοκος apud Theoprastum I. 6. biIt plant. . . dc Στεφαν πλοκος pro coronario seu nectcnte coronas , seu coronamentorum artifice

Qui differant; έφανος Ἀεφανη, docet Casau bonus , in comm . benaei M. V. . VIII. Explodatur tanta disquisitione viri cujusdam docti opinio TE- ΑNΟΦΟΡΟ nomen esse familiae aut cognomen sibi persuadentis. ΜΗNΟΣ Τ PII ore . Mensis tertii . Dissicillimum est qualis fuerit illo M aenisis certo assignari neque enim Romani Graecis exacte corrcspondent

47쪽

23o qui , maxime Attici, a Solstitio aestivo annum ita choabant circa medium Junium : Sic ita que Augustus pro mense tertio intelligendus veniret. Alia deinde dissicultas oritur, an Atheniensium mensis hic designetur Horum enim menses plurimit m disterebant a coeterorum Graecorum4 Macedonum

Bythiniensium & Cappadocum Cypriorum QAEgyptiorum me

braeorum computandi rationes, qui omnes stios singulosis peculiares menses habebant. Boedromionem pro tertio Atheniensium interpretari liceret sed haec flocci sunt. Omnium nomina a Grammaticis amplissime recensentur . Determinatum ullum mensem designari non autumo , ob appositium ΑΙΛΙΟΥ ΙΩΝ ΟΣ. nomen r tiis p cum tertius si videatur a quo

AElius Bion creatus fui flet STEPHANE PHORUS. Ut enim Athenis solemni titulo , Archontum primi nomines, Fasti lacta publica agnabantur, qui ob id επωνυμος τοῦ ενιιωτοῦ dicebatur Romae Consuluna is, sic talis crat Smyrnae Stephanephori autoritas , ut dignitas vicem epochae gereret, inde periodus publica haberetur, qua Inscriptiones exararentur . Unde mensem illum tertium ab co deducendum esse opino , a quo Stephanephorcam dignitatem suscepisset ille Elius Bion Notas aliquot grammaticales mantis, loco adjici non inutile arbitror quippe quae plus interdum taedii afferant&laboris, tiam mereantur; isataque paucis φάρμα κοις med cri conabor Quod unita modo vocabula , imodo separata sint , in imperiti Celatoris seu quadratarii arbitrium aut imperitiam , atque etiam linearum calculum&proportionemrejiciendum est . Egregium est ad hanc rem Clarissimi Sponii testimonium, in Misceli. p. 1. Omnes fere Graecas discriptiones lapidibus insculptas me ina vocis distinctione in istographis se legisse profitentis , e contra vero in Latinis. Maxima porro lapidicidae nostri observanda est diligentia , qui praeter- qu amquod nullum plane errorem commisit , duobus nominibus non terminatis punctum triangulum apposuit, in prima scilicet illima linea quibus ΑΥ P. I A. designari ΑΥPΙΛ IAN. ΙΛΙΟΥ indicaret ι quod in aliis Inscriptioniblis antiquis observavimus. Literia in vocabtilis ΑΛΕΟΝ ΔΡΟΥ, ΕΣ ΟΥΣΙΑ pau Iuluma consueto more deflectit, verit in omnimode in utroque similis est, ut in aere sculpta . Cujtis rationem reddit Stephanus de Urbibus in voce a I ' Καν εο- γα οι κρουοτητα το ι προς το r. Habet enim assinitatem e pro T, quod etiam de potest aifirmari. Animadvertit Grutcrus , in notarum ac

literarum tingularum abbreviatione ξ odiernum pro antiquo a repositum in Herculis Inscriptioni vide ejus indicem . Ad quod spectat nummulorum nostrorum ραφη scilicet dum L EXSANDER per Sscriptus cernitur, PAX S, quae quidem binae litterae latinae pro inter

48쪽

pretanda Graecorum, aut inaequivalenda repositae sunt sic etiam FT-LI X S antiquitus scribebatur in nummo dc saxis r Atque etiam XSOR in lapide vestibulum decorante aedium Mantuanarum , Patavii. Δ semper trajicitur, non ima latera conjungendo ad trianguli sormam ut moris est, sed in media litera , quod certe maximam antiquitatem de

monstrat.

Μ etiam maximam sapit antiquitatem , medio pede ad imam literam protracto , quo aequalis sint extremi d medius Litera, pro P bis monumento nostro inscripta est , scilicet dum vox Naia , iterata est mullum enim dubium est duplicem P requiri sublata, . Linea XII, insolito modo scriptum est x, unde antiquitatis maximo

argumentum deducitur. Linea penultima mini includitur , fortassis ne ob characterum in ea includendorum copiam , vitiaretur aequalitas , ceterarumque spatium cancellos superare videretur.

Literam ita plerisque antiquis Inscriptionibus de praecipue Smyrnensibus, non integra cernitur , crure sinistro paululum imminuto ex quo antiquiorcs aestimandae sunt. Litera, numquam pura egitur , ei constanter adjecta transversali sive ad latera adjunctis punctis T. Curiosa illa est σοῦ rupictura , antiquissimum denotans aevum Quae duae postremae notulae in formam 9 visuntur, ab Amico quodam meo existimabantur compendia, celeritati excerptioni repertati a quibus σημμοις Notarii latine , graece Σημωογράφοι dacti sunt, Plutarchus in

Catone: υπον, Ἀσκουν ου'δ επιτ τοίς - α σημειογράφους . Porro finales sunt

termini a quadratariis suum opus exornantibus pro arbitrio flecti: Ita aliquando selia visuntur inversa vel recta e surgentia, de nonnulla ad cordis sagitta transfixi figuram delineata sunt , ut summi doloris hyeroglyphia cum esse multi censuerint. In voce ΕΙΛΙΑ, Ε scribitur proci, sic in ΑΠΟΤΕΙΣΕΙ pro ΑΠΟΤΙΣΕΙ , Haec scribendi ratio vulgo occurrit in antiquis monumentis, dc nonnulla exempla licuit observare in inscriptionibus quas ad illustrandum hunc lapidem congessimus

49쪽

SECUNDA INSCRIPTIO

ΛΟ ΜΟΥΡΔIo L. MURDIUS ΗΡΑΚΛΑ ΕΤΩ HERACLAS, ANNORUM XX. H P a C HERO S. ΡRaeclarum lapidem insigni typo atque insolita inscriptione nobile et ,

conspicientes , nos maxima silaritate affecisse libenter fatemur , cujus Ope ad aliquam antiquarum rerum reconditam eruditionem pervenire facile speramus . Primum itaque de titulo dicamus , dein ad coetera lapidi insculpta, pergamu . De more atque utilitate δΗγρ χμα ων ταφίων, ciliarum inscriptionum tumulis arixarum , dictum est supra, pag. 2o8. Qualis sit qua

nunc intuemur , perpendamum.

In ipso limine , haeret aquar An ΟΜΟΥΡΔΙΟ LO MURDIUS , uno nomine legendum p si ita sic plane a nobis qualis ille fiterit, ignorari fatemur. Si in medio illud secetur, quidem pariter obscurum erit berum doe egregie seqtienti vocabulo conjungeretur , scilicet voci ΗΡΑΚΛΑ quae Doricae promi Α Κ Λ Η Σ Η τ-culem significat, 'Iovis situm , meroem ab antiquis habitum . Si vero ΛΟ, ΟΥΡΔ1Ο disjungi patiantur , cur Λουκιω ΜΟΥΡΔIOCLucius, Urim I in non declararenturo abbreviato ut saepe fiebat praenomine . Lucius equidem fiequentissime a Graecis Romanisque usurpabatur. MUR DI S nomen erat gentis variis nobilitatum cognominia.

bus Leguntur quippe apud Griiterum URDII, Demosthenes , Felix , Latus , Maximus , Thoebus, Valans , Vitalis : Et apud Reinesium Apollonius , Ampix , Diadi enui, Donatus , Eutyches , Iustus Atque etiam MUR DI E scilicet Clymena de Prisca.

Hi Vulgaris Dorum idiomatis , quam dialectum vocant , in. convertere proprietas est generalis . Hinc pro σελη- dicunt σελάναν:Pro ηλιον , αλιον pro πυλην, πυλα . Sic etiam potuit, ' Κ scribi pro P ΑΚΛΗC, dum Herculem signiticarent. Atque iterum prodirci Doricismus interdum elevans , Ηρακλῆς pro ρακλεης s quemadmodtimes convertebat in m scribens δὴ pro Hoc nominis sortitum csi Herculem asserit iligentius , UthoL l. a. c. s. quaiam ρω- κλέος esset, et irorum fortium fama. Ab ipso oraculo ipse nomen acceperata ηρα γαράiθρωποι n φέρων κλέως ἄφθιτον ἔξω . 10m λως autem ut apud viros admirantis

est, abominantis, quod Hercules soleat in malis opitulari , ita sceminae