장음표시 사용
41쪽
lmn. A. Tu quidem adhuc meam causam agis. Sed hoc mox videro. Interea unde isti versus' non enim agnosco. Μ. Dicam hercle; etenim recte inquia risia Videsne abundare me otio 8 A. Quid tumi M. Fuisti saepe, credo, eum Athenis esses, tu scholis philos phorum. Λ. Vero, ac libenter quidem. M. Animadvertebas igitur, etsi tum nemo erat admodum copiosus, verumtamen versus ab iis admisceri orationi. A. Aemultos quidem a Dionysio Stoico. Μ. Probe dicis. Sed is quasi dictata, nullo dilectu, nulla elegantia. Philo
noster et proprium numerum et lecta poemata et loco adiungebat. Itaque postquam adamavi hanc quasi senilem declamationem, studiose equidem utor nostris poetis; sed sicubi illi defecerunt, verti multa de Gra eis, ne quo ornamento in hoc genere disputationis careret Latina oratio. Haec Cicero; hinc manifesto apparet versus illos non Attii poetae esse, sed ab ipso Cicerone Latine redditos. Atque tota iam res ad liquidum perducta esset, nisi Scaliger in Varr. L. L. II, p. 230. . Bip. hunc in modum disseruisset Trachiniae versae sunt ab Attio. Ex quibus Cicero II. Tnscul. Herculis iam propemodum depositi exclamationes illas ad verbum ex Sophocle versas adducit. Neque tamen Attii nomen posuit, ut in alteris versibus, quos mox adscribit, non laudat auctorem Attium in Prometheo, qui illos versus scripsit, sed Aeschylum, ex quo illi translati sunt, cum tamen esse ex Prometheo Attii aliquot Nonii et Prisciani indiciis cognoscamus, qui illa, quae exstant apud Ciceronem, nominatim ex Prometheo Attii citant.
Utrasque ergo versiones unius Attii esse, hinc manifesto Epparet. Verum enim vero eum Cieero planissime asseveret versus illos Titanum suboles ' et q. seq. ex Aeschyli Prometheo se in patrium sermonem transtulisse,
non debebant utique, scilicet quod Attii quoque Prometheum fuisse testes sunt Νonius s. v. gelu, P. 208.
Μ. et Priscianus VI. p. 685. P. cost. Mercerus in
42쪽
Non. p. 647ῖ, atque inter eos versus, quos Ciceron se versos esse dicat, unum hunc se sublime advolans Pinnitta cauda nostrum adulat sanguinem Nonius s. v. adulatio p. 17. M. ex Attii Prometheo excitat, totum illud fragmentum a Cicerone ex Attii sabula depromptum nuncupare, id quod fecerunt Scri- verius, Bothius, Langeus Vind. trag. Rom. p. 18. Nol. 22., Schlegetius do art. di amat. II. p. 17., Stan- Ieius Comment. in Calai. Aeschyl. dramat. in Aeschyl. Opp. edi d. Schuelaius Vol. V. p. 10., secuti illi Scaligeri singularem sane ratiocinationem. Νam quod inter ea, quae Cicero se ipsum vertisse contendit, unus est versus, quem Nonius Attii esse affirmat, cum credibile non sit Ciceronem mentitum esse Attium qu Idebita laude fraudasse, aut ex Νonii ipsius aut ex librario num eius errore explicandum videtur, qui Ciceronianum versum Attio male adscripserunt.
Minus mihi placet, quod Schuelgius Aeschyl. Opp. Vol. V. p. 128. hac de re iudicavit sein quo vel memoria lapsum hunc Grammaticum credibile fuerit, vel dicendum Ciceronem aliquot versiculos, quum re liquos ipse Latine verterit, ex Attii versione memoria forte retentos reliquis admiscuisse ' Ceterum non est quod negemus, et Ciceronem quaedam ex Aeschyli Prometheo transtulisse et Attium eodem argumento ad tragoediam scribendam usum esse. Sed utcunque se res habet, Inihi certum est et Ciceronem illa, quae attulit, ipsum ex Aeschyli fabula vertisse, et Attium eiusdem nominis sabulam composuisse, EX qua Νοnius s. v. gelu p. 208. M. et Priscianus VI. p. 685. P. fragmentum servarunt. Attiana autem fabula praeter hoc unum fragmentum tota interiit. Nam illud, quod exstat apud Ciceronem l. l. se unde ignis cluet mortalibus ' etc. Bothius salso ad hanc Attii tabulam retulit. Eius error inde ortus est, quod
fragmentum ita scripsit cl. c. p. 240ὶ:
43쪽
. Eum doctu' Prometheus Clepsisse dolo etc. omissis verbis: Unde Ignis cluet mortalibus clam. Divisus. Ea enim si addidisset, sino dubio intellexisset totum iulud fragmentum ad Attii Ρhiloctetam Lemnium pertinere. Nam Varro L. L. VII. 11. p. 122. M. haec habet se apud Accium in Philocteta Lemnio: Quis tu es mortalis, qui in deserta et tesca te apportes loca cela. Bothius l. l. Attii Philoct. fragm. 2. Ea enim locat qua sint, designat, cum dicit:
Lemnia praesto Littora rara, et Celsa Cabirum Delubra tenes mysteriaque Pristina eastis concepta sacris cf. Bothius I. I. fragm. 11., Hermanni Elem. D. Μ.
P. 387., Langeus l. l. p. II. deinde: Volcania templa sub ipsis Collibus, in quos delatus Iocos Dicitur alto ab limine coeli segm. I i. apud
et: Νemus exspiranto vapore vides
Undo ignis cluet mortalibus Clam divisus etc. Atquo optime iam Scaligor in Varr. L. L. II. p. 161. BIp. haec, quae apud Varronem leguntur, cum iis, quae Cicero l. I. servavit ex Philocteta. in unum fragmentum Composuit; quem iure secuti sunt Hermannus in Comment. do Aeschyl. Philoct. Opp. acadd. III. p. 120. et Uelcherus in Mus. Rhen. V. p. 469. Var-
Tonis verba postrema vulgo sic eonstituuntur: et Νaevius: Exspirante vapore vides etc.
44쪽
quamquam in omnibus bonis Codd. scriptum est se Nemus exspirante et duo tantum interpolati libri cis. Muelleri Praes. p. XXVIII. 1. et XXVI. 4.) Cod. B. et Cod. Lips., Nevit et Naevii scripturam exhibent. Quapropter Boihius I. l. p 94. fragi n. 17. et Melcherus in Append. ad Aeschyl. Trilog. p. 37. Νaevianis reliquiis
illa non addere debebant; Uel kerus errorem suum agnovit in Mus. Rhen. Vol. V. p. 469. Namque Varro, Ioca dici tesca comprobaturus, si agmentis illis allatis, ita pergit sequare haec, quod tesca dixit, non erravit, ubi ex verbis se dixit, erravit intelligimus omnia illa, quae attulit Varro, unius Attii esse. Itaque cum Bothii, tum Duenigeri maxime miramur negligentiam, qui verba sic constituta: Exspirante vapore vides Unde ignes cluet immortalibusCIam divisos doctus Prometheus etc. Νaevio iterum dederit in Zimmermanni Diario a. 1838. P. 4 I.; cis. Κlussmannus Naevii Reliqq. p. 183. fragm. 2. - Pauca mihi dicenda sunt de quarto fragmento, quod Bothius ad Attii Prometheum periinere censet. Verba enim, quae Cicer. Tuscul. 3. 31. ex Aeschyli Prometheo vincto cis. Stanteius I. I. p. 12. , auctoris nomine non addito, commemoravit, sine ulla ratione Attio adiudicavit Bothius; eodem sane
iure Melcherus l. l. p. 1388. ea ipsi Ciceroni tribuit. Quae Welcherus ibi scripsit is die Sorte bet Cic. de Oss. II. 3. 13. , die mit Prometheus V. 300. ubere inflimmen mdgen hem Attius gehoren . Lange p. 36 700 ea sine
dubio salsa sunt, cum neque verba, quae apud Ciceronem exstant, cum Aeschyleis comparari Possint, neque Langeus quidquam dixerit. Quamquam igitur in consesso est Attii fuisse Prometheum, Trachiniae tamen, ut revertamur, unde digressi sumus, ex Attianarum fabularum numero eximendae sunt. Nam verba illa, quae apud Ciceronem
45쪽
1. l. leguntur, Attii non esse supra iam vidimus: alterum autem fragmentum, quod sibi repperisse visus est idem Scaliger, coniectura non admodum probabili ad hanc fabulam refertur. Etenim quod est apud Varronem L. L. VII. 88. M. p. 97. Bi p. se quod enim fit rite, id ratum ac rectum est; ab eo Accius: recte persectis sacris Volt accipi cum Scaliger in Varr. II. p. 234. Bip. plane Sophocl. Trach. v. 287 sqq. respondere arbitraretur, Attium ex Sophocle Trachinias vertisso statuit, eumque Bothius secutus est; neque vero Attii verba in his Sophocleis
αὐτὰν ἐκέῖνον, ευτ αν αγνα Θυματα πατρων Ζηνὶ τῆς αδῶσεως, φρύνει νιν ως ruonta. Haec si a nobis recte sunt disputata, certum est ab Attio non conscriptas esse Trachinias.
46쪽
Atellanarum poetis Romanis addendum esse L cilium quendam; huius enim esse Nummulariam, quae salso Livio Andronico tribuatur, et Fornicem Atellanas sabulas. II. Cypriam Iliadem a Saevio non esse conscriptam. III. Frastra WeIckerum dubitasse de Naevii tragoediis. IV. In Ilom. Od3ss. v. 286. scripturam κραδίην Λαερτιάδην 'Oδυσῆα damnandam esSe.
In Cie. Legg. Ι., 2, 7. unam Veram esse Sigonii coniecturam, scribentis onani quid Macrum Bumerem y VI.
In Varr. L. L. V, I 48, 150, VII, 30. M. n que C. Aelii Stilonis neque Cornelii Stilonis