장음표시 사용
21쪽
posterior supplementa quaedam quae Lambecius, e Caesareo codice, in tomo secundo suorum in Bibliothecam Vindobonensem commentariorum, publici juris secerat, Κollariusquo recuderat in uanalectis Vindobonensibus. οVere autem aliam editionem dedit, ut supra memoravi, Florentiae, anno 1822, Sebastianus iampi, non quod omnes vel saltem complures evolverit codices, sed librum sequendo qui a Schardiano Reuberianoque non parum distabat. Quum ergo quatuor prioreseditiones uno eodemque judicio comprehendamus, unaque littera Rhin secutura discussione notemus, Ciam-piana et re distinguenda et alio signo C indicanda
erit. Dolendum est tamen illum editorem codici quem prae se habebat non se semper submisisse, sed Beuberiani textus lectiones saepius in suum admisisse, hocque non semel, sicut ipse latetur, silenter Valde Operae pretium esset, codicibus comparatis et illa parte criticae artis adhibita quae in recensendis libris exercetur, tandem Pseudo-Τurpini bonam dare editionem, quam adhuc minime possidemuS.Codices numerat Augustus Polthast, in libro cui titulus a Bibliotheca historica medii aevi, circiter L in quibus numerandis potius citra veritatem remansit quam ultra progressus est. Equidem in Bibliotheca
Imperiali Parisiens XX inspexi, qui, uti paulo post
videbimus, non paucis inveniuntur in rebus disserre. Viginti ergo et duo, cum Reuberiana et iampiana editionibus, textus habemus, qui tamen paulo exactius introspicienti non ita multi apparent. Est enim aliquas
librorum discernere familias Hoc tamen non meum est,
22쪽
sed venturi editoris; nulli sufficiet brevitor indicaro quibus inter se maxime distent codices l). Clampiana
editio, quam, ut ceteris commodiorem, vulgo designamus, constat XXXII capitulis et prologo. Non parum disserunt in variis codicibus capitulorum distinctiones, sed hoc nostra parum refert. Prologum tamen
omittunt nonnulli codices FMOXY et ipse Ciampianus),
capitulum teritum Nomina illarum et urbium quas equismi Carolus in Hispaniae altera editio et codex unus Ρ). Post ultimum capitulum varii codices varia asserunt, de quibus disseretur, sed quae ad librum Turpini ab ipsis scriptoribus pertinere non credebantur :quorum pars major in supplementis Lambecianis edita est. Prologium plane alium codex unus O servavit; epistolam aulaidi ostensis unus quoque, ut supra
dixi in tribus ΑΚS inveniuntur quaedam Verba prologi quae in ceteris aliter reportantur cidem dicendum de capitulo XXXI, quod in codicibus cet Maceteris dissert.
1 Quibus litteris usus sim ad distinguendos eodices et editiones
hie notabo: Μ. L. 49s8. N. L. 5697. O. L. 5925. P. L. 5943 B. Q. L. 604 A. R. Beuberiana vel et Imbergiana editio. S. L. 6187. T. L. 6188. V. L. 6189. X. L. 7531. Y L. 5452. A. Noue-Dame 33. B. S. Germai 465. C. Clampiana editio. D. S. G. 1046. E. S. G. 1306. F. r. 24. G. S. Victor 574. H. L. 3550. I. L. 3632. I. L. 3768. K. L. 48ssi A. L. Supplementa Lambaeiana.
23쪽
Vetustissimus codex , quem omnino sequitur ;ceteri, praeter O et , cum oditionibus genoraliter conveniunt. His praemissis opus ipsum, iampianam sequentes editionem aggrediamur. III. - - - - - - --Pin. Iam dixi Pseudo-Τurpinum unius hominis Vel temporis opus non esse. Hoc nunc demonstrandum, et quaerendum an uniuscujusque partis auctorem vel auctores assiduo studio elicere aleamus.
Prologi locum obtinet in editionibus opistola Turpini ad Leobrandum, decanum Aquisgranensem. Deest hic prologus, ut dixi, in codice iampiano et pluribus aliis, diversum omnino asserti Posteriorem illum censeo, qui editus est, quinque sequentibus capitulis: et his quinque tantum capitulis librum quondam constitisse, Vel sino prologo, Vel cum deperdito, vel cum illo qui in cinvenitur.
Illa enim quinque priora capitula accurato legonii a sequentibus multum aliena apparent. Nusquam conatur scriptor lectoribus persuadere se Turpinum esse Tu pinum ipsum semel transeundo nominat, nec praeter illum et Carolum ullum alium, quum posteriora capitula Saracenorum et Gallorum virorum nomina permulta jactitent. Nihil hic ad poesim epicam Francorum spectat,
24쪽
nullae gratoriam cantilenas, ut in sequentibus capitulis, sub latina narratione transparent. Duae maximum res notandam scriptoris pietas et Hispanicarum rerum scientia. Nihil narratur , praetermispanica quaedam, quod ad pietatem non spectet non describuntur proelia , non reseruntur sermoneS, Sed preces solum et miracula, et breviter, non narratae verum affirmatae, victoriae. Si quaeritur quae causa ad
hunc librum scribendum impulerit auctorem, nihil aliud voluisse invenietur ac sanctum Iacobum laudibus extollere et fideles hortari ad visitandum ejus sepulcrum; quare S. Iacobum persaepe inducit illo est, qui Carolo somnianti apparet eumque in Hispaniam ire jubet, ille in coelo stellarum iam iubet resplen-dsre, quae iter monstret, haecque regi dicit: α Caminum stellarum quem in coelo vidisti, hoc significat quod
tu cum magno exercitu ad expugnandam gentem paganorum perfidam, et liberandum iter meum et tellurem, et ad visitandam basilicam meam et sarcophagum meum ab his oris usque ad Galletiam iturus es, et post te omnes populi, a mari usque ad mare peregrinantes, Veniam deliciorum suorum a Domino impetrantes illuc iterum ituri sunt. . . A tempore Vero vitae tuae usque ad praesentis saeculi finem ibunt. Nunc autem perge qua citius poteris, quia ego ero auxiliator tuus in omnibus. . . Et re vera
nullum promptiorem auxiliatorem tu bello habet Carolus quam Iacobum quum se Pampilonam capere posSedesperat, Jacobum inVocat ut beate Iacobe, si verum est quod mihi adparuisti, da mihi capere illam. Tunc, Deo domui te et beato Iacobo orante, muri collapsi sun-
25쪽
ditus corruerunt o Post victoriam grates agit De effancto Iacobos illius sepulcrum visitat, ibi episcopum statuit et canonicos ecclesiae multa largitur in reliquis provinciis suis ecclesias in honorem sancti Iacobi aedificat. Cum quinto capitulo liber iste finem capere Videtur Carolus victor in imperium suum redit quod sacere volebat secit Hispaniam liberavit, sancti Iacobi Sepulcrum ornavit, ecclesiam illi struxit Iacobus pollicita adimplevit; nunc patet via peregrinationibus. Hispanus erat, ni fallor, istorum capitulorum auctor; non lacilo credi potest Gallum ullum tot hispanicam mina cognovisse, tot civitates enumerare potuisse l), de quibus aliquando historiunculas narrat, quae in Hispania solum sciri poterant I). Quin et res arabicas novit: rosert enim cap. 4 de idolo quodam Gaditano nonnulla quae admodum similia historici libri Istamitarum narrant δ). Arabica ista tamen ut christianus recitat, multis adulteratis, et in alium sensum versis; sed quis
Hispanus plane maxima in sanctum Iacobum devotione palet, et cupiditate alienigenas ad visitandum ejus sepulcrum alliciendi. Non solum ergo Hispanus, sed Galletianus et Compostellensis esse debuit. Ecclesia enim
1 Deest illud eapitulum ea Ciampianae tertiumri eeteris editionibus et in Odice nostro P. Apud Clampi multis erroribus laborat. 2 Ut illa secundum codieem Talaveria, quae est fructi
fera. . . Osca, in quam turres numero esse solent... Baecia vel Troissa, in qua fit argentum optimum, eis v
ia Adde talia is edina Celi, id est urbs exeelsa... Salam, quod lingua arabica deus dieitur, ete. . Quid hoc significet non intelligo a Urbs Bisertum, in qua milites sortissimi, qui vulgo dieuntur Arα-bues vel Arabitin habentur. ο
26쪽
sancti Jacobi, quae Santiam de Compostella dicitur, non paucos in undecimo speculo scriptores habuit, qui in Ventionem sancti sepulcri narraverunt etvirtutem reliquiserum corporis sancti praedicaverunt. Scienda ergo paueade inventione ista et quibusdam aliis huc pertinentibus. Quid de translatione corporis sancti Iacobi in Hispaniam per ejus discipulos sentiendum sit alii judicent; satis constat in nullis antiquis monumentis aliquid inveniri simile, et ipse Baronius incertissimam de hoc tr ditionem esse judicavit. In decimo, jamque in 'no se cui creditum suisse corpus apostoli in Galleii jacero infitias iri non potest, quum et noni saeculi poetasMasridus Strabo vel si is non est alius quidam contemporaneus et martyrologia Adonis suardique vulgarem fidem et iam inchoatas illuc peregrinationes reserant de quibus vide Bollandi Acta Sanctorum mensis Iulii, iom. Vi p. 6). Conveniunt omnes has reliquias longum per tempus ignotas latuisse; sed quomodo et quando
inventae suerint ambigitur. Nullum vetus documentum assertur praeter quamdam Alsonsi, regis Castellani, ad canonicos Turonenses epistolam, quam ipsi Bollandisiae, qui tamen eras contendunt esse reliquias, supposititiam declarant l. l. p. 13). De diplomais Alsons Casti ad Theodomirum, Iriensem episcopum, corporis sancti inventorem, quid dicendumpIllud et etiam epistolam Leonis III papae ad eumdem non
minore salsitato laborare opinor. Si enim sincerae hae chamiae essent, quomodo fieri poterat ut in undecimo saeculo et sequentibus tam diversis modis narraretur, diversisque adscriberetur temporibus sancti corporis inventio p
27쪽
et ucccxxxv tributa ost, variis ab auctoribus quos Bollandistae resemni J. l. p. 15) quum autem LeolII anno occcxv defunctus sit, non possunt posteriores duo anni ab hominibus qui jus novissent epistolam inventioni assignati suisse. Quin antiquissimi hujus rei historici, monachi nempe composiellenses uni Alsonsus, Hugo, Girardu ue, qui in ullimis undecimi et primis duodecimi speculi annis
Historiam Compostellanam conscripserunt, tempuS in- Ventionis non plane noverunt: Hoc, inquiunt, sub tem pore aroli Magni lactum fuisse multis reserentibus audivimus o Eorum narratio ab aliis adoptata etiam nunc in Hispania a nonnullis defenditur : hoc serme constat. Corpus beati Iacobi transtulerunt ad Hispaniam discipuli ejus appulerunt ad oras occidentalis littoris, Iriae Flaviae, urbi tunc temporis non contemnendae, proximas ratem ad petram alligarunt, quae postea magna cum veneratione visitata fuit, et sanctas reliquias sepulcro marmoreo in loco quodam distant Iria XII millia, mandarunt, desuperque cellam truxerunt. Postea, Saracenis terram occupantibus, oblivione obruta ossa jacuere, nemusque Super collem crevit. Interea multi episcopi Iriensi ecclesiae vicissim praefuerant, quorum nomina et aliunde ignota et in variis codicibus varia reser Historii Nostellana Theodomirus ulti, mus, quum Christiani iterum Galletia potirentur, per miraculum, stellarum nempe Super tumulum apparitionem, admonitus, sepulcrum invenit. Bic multae Variationes alii resorunt angelos visos esse, alii lucem
28쪽
quamdam supernaturalem, alii stellam non Theodomiro primo, sed pastoribus apparuisse : Historii Nostet lana, Omnium antiquissima, sicut retulimus narrat.)Nuntiato igitur prodigio et miro successu rex Alsonsustriam venit, Sepulcrum invisit, et ecclesiam insuper, paream et rudem quidem, instauravit, cui etiam terras dedit Mox sama multos peregrinos ex alienis terris al-lexit, regesque succedentes donis majoribus sancti I cobi sepulcrum cumularunt. At jam ab initio Αlsonsus Carolum Magnum de hoc monuerat, qui et ipse sepulcrum visitavit magnisque donis ornavit, et a Leone papa impetravit, ut episcopus Iriensis in posterum prope e clesiam sancti Iacobi habitaret, ad locum qui tunc Liberum Donum Vocabatur, nunc autem Gn Ostella
dicitur Historia Compostellana p. 70J syη. Banc Historiam jam diximus de inventione corporis sancti Iacobi antiquissimam proferre narrati0nem. Scripta Compostellae fuit, quum episcopus ibi esset Di-dacus et mirea, qui postea a Callisto II papa archiepiscopalem titulum obtinuit. Homo suit ingeniosus, vel etiam astutus, qui non parum ecclesiae suae prosuit: conatus est, ni fallor, inventionis historiam quam verisimillimam condere, quum antea vel sola iraditio, Volscripta a veritate historica nimis abhorrentia exstarent. Postquam aulo divulgata sui historia illa, minimo probabile videtur auctorem ullum tam ei contrarias sabulas scripsisse ac eas quas priora Pseud Turpini capi'tula continent censendum ergo illa ante Historiam
29쪽
CONOStellanam scripta, et quasi primum et adhuc rudem conatum fuisse reliquiarum sancti Jacobi sinceritatem demonstrandi Circa undecimum saeculum m dium ea composita suisse putarem non possunt enim
facile antiquiora credi, quum Lotharingiam cap Ι)nominent, quae vox ante decimi saeculi finem scripta haud invenitur. Haec suspicio variis argumentis roboratur. Videmus enim in his capitulis Compostellam semel nominari, hocque addito: quamvis tunc temporis parva sic Illy s) In narranda Caroli Magni ad S. Iacobum peregrinatione hoc nomen omittitur, et tantum dicitur Visitato sarcophago beati Iacobi, emit ad Pe ronum. Petronum vero illam petram vocabant cui ratis alligata suerat, quae sancti Iacobi corpus Iriam advexerat, et ab hac voce sumpsit Iria Flavia nomen novum Et Pedron, quod nunc paulo mutatum Eliadron sonat. Hic ergo nulla vestigia simultatis inter Iriam et Compostollam; at infino undecimi saeculi discordia inter eas civitates orta est, quum utraque episcopalem titulum assectaret, et discordia illius in sequentibus capitulis manifestum apparet argumentum. Nomen ipsum Compostella, qui a campo stellae originem traxisse dicitur, ante finem saeculi decimi non apparet, et in undecimo non frequens; sed posterius non potuisset in tali narratione pene omitti. Deinde in capitulo quinto beneficia reseruntur quae Carolus beati Iacobi basilicae contulit, tintinnabula scilicet palliaque libros ceteraque ornamenta , quae omnia
i Ciampi legit perperam qualia pro quamvis.
30쪽
modica admodum et humilia videntur credendum ergo scriptoris tempore modestam adhuc et humilem illam basilicam suisso, validiusque videbitur hoc argumem tum quum capitulum illud cum Vicesimo comparaverimus. Vicesimum nempe tam magnos honoros a Carolo Compostella collatos sabulatur, ut omnes reges et praesules Hispania illi submiserit, et Compostollensem Ecclesiam cum romana et ephesiam ceteris omnibus praetulerit, quod certe aliud tempus indieat et recentius. Nomina urbium quas Carolus cepit temporis etiam certiora essent documenia sed haec obscuritatibus scatent, quarum discussio Hispanos potius doctos ac Gallum decere
Vir inclitus, et de Hispaniae historia multum meritus R. Dogy, librum recentiorem ex quarto censuit capitulo. Etiamsi erraverit, quod codices manuscriptos ignoranti nullam culpam assert, nonnulla valde digna quae legantur retulit, et quae omnino probant auctorem Hispanum fuisse. Ostendit enim narrationem illam de idolo Gaditano, quae capitulum quartum complet, originoarabicam esse, et descriptionem Pseudoaurpini cum
aliis, in geographis Istamitis, comparat l). Scilicet narrant virique apud Herculis columnas ingentem statuam hominis auratam exstitisse, quae clavem manu tenebat. Lapsa elavi, anno X credit Batavus scriptor in vicem ejus auratam clavam positam fuisse : quum autem Turpinus clavae solum mentionem faciat, illum longum postu tempus vixisse apparet. Iam illucet tam longum