De Pseudo-Turpino

41쪽

quam supra retulimus verisimillimum ergo videtur illum, qui certissime idem studio non vacaverat cui nos, alia et optima argumenta prae se habuisso antequam talem pronuntiaret sententiam. Quare maxime pr babile est Pseudoaurpini posteriorem partem a monacho quodam sancti Andreae Viennensi conscriptam suisse. Non tam libenter et annum reciperem quem Allard

declarat, MXCII, sed potius intra annos CX et ΜCXV labricatum opus putarem Episcopus enim Viennensis factus est, anno LXXXIII, Guid Burgundiae, qui postea Callistus ΙΙ nominatus est. Is ut supra dictum, frater Raimundi, comitis Galletiae erat, et anno MCVIII, post mortem aimundi, ivit ipse Compostellam. Hic fortasse eum secutus est monachus ille de quo agitur; ibi invenit priora sibri capitula, eaque et in patriam secum reportavit et persequi statuit. Compostellae E clesiam extollere episcopo Guidoni ipsi, ut vidimus, jucundum esse debebat; non minus monacho nostro,

qui et episcopum delectare et fratribus in Compostella complacere volebat. Quum tamen ipse non jam, ut prior scriptor, Compostellensis esset, sancti Iacobi eiusque Ecclesiae plerumque oblitus est, eorumque in uno pene capitulo mentionem fecit, in capitul xx, ut diximus clam magnificam quidem ut satis haberent Compostellenses. Quin sermo dicerem illud capitulum ei a Composiellensi clero suppeditatum esse, qui et aliud accelera sapiat et quaedam proserat quae tunc temporis in Composiella cogitabantur, imo superbiora et altiora. Haec exempli gratia, in jam saepius laudata Historia Noste na leguntur, ubi narratur Ecclesiam Roma-

42쪽

nam diu legitimis votis episcoporum sancti Jacobi, a chiepiscopalem titulum postulantium restitisse , Verum tamen unum quid ad hoc impetrandum admodum impediebat, videlicet Romani resistentes huic petitioni aiebant hactenus Composiellana Ecclosia superba et arrogans nobis extitit, hactenus Romanam Ecclesiam non ut dominicam, sed quasi sibi comparem respexit et invita sa-mulata est ei Verebatur siquidem Romana Ecclesia noCompostellana Ecclesia, tanto subnixa apostolo adeptis juribus occlesiasticae dignitatis, assumeret sibi apicem et privilegium honoris in occidontalibus Ecclesiis, et sicut Romana praeerat Ecclesia et dominabatur ceteris Ecclesiis propter apostolum, sic et Compostellana Ecclesia praee set et dominaretur occidentalibus Ecclesiis propter apostolum suum. Quod Romana Ecclesia et iunc nimium Verebatur, et usque hodie veretur et praecavet in s turum in η Similia praesert capitulum xx, Romam tamen jure priorem consessum Ephesumque associans QSicut per beatum Ioannem evangelistam, beati I

cobi ratrem, in orientali parte, apud Ephesum Christi fides et apostolica sedes instituitur; sic per beatum Iacobum in occidentali paris apud Galletiam fides adem

apostolica constituitur ores apostolicas sedes prae omnibus sedibus in orbe merito religio christiana mnerari praecipue consuevit Romanam scilicet, Gallintianam et Ephesianam Sicut enim tres apostolos, Petrum scilicet Iacobum et Ioannem, prae omnibus apostolis Dominus instituit, quibus sua secreta ceteris plenius, ut

i Florex, Espana agrada l. l.

43쪽

in Evangelio patet, revelavit; sic per eos tres has sodes prae omnibus cosmi sedibus reverendas constituit. Et merito hae sedes dicuntur principales: quia sicut hi tres apostoli dignitatis gratia ceteros praecesserunt apostolos, sic loca illa sacrosancta, in quibus praedicarunt si sepulti suerunt, dignitatis xcellentia totius orbis sedes juro praecedere debeni Iure romana sedes apo istica praeponitur, quia eam princeps apostolorum P trus praedicatione sua et proprio sanguino et sepuli'ira dedicavit compostellana quoque sedes secunda merito dicitur, quia beatus Iacobus, qui inter ceteros apostolos praecipuo dignitato et honore ac honestate major post beatum Petrum exstitii et in coelis primatum super

ceteros tenet, prius martyri laureatus, eam praedicatione sua olim munivit, sua sanctissima sepultura consecravit, et miraculis adhuc illustrat, indefieientibus beneficiis indesinenter ditare non cessat Tertia sedes recto Ephesus dicitur, etc. s Compostollae quoque didicerat noster Iriam a pro urbe reputandam non esse , ceteraque similia. Papa factus os Guido, dolancio Gelasioral, anno MCXIX, jamque anno CXX Compostellae, quae speraverat, beneficia contulit. Titulum archiepiscopalem Didae Gestare dedit, Iriensibus, veterem episcopatum saltem re lentibus, non annuit, et Compostellam metropolim hispanicarum Ecclesiarum secit Simul o Didacum opistola monuit concilium Compostellae convocare, quod et ille anno CXXI fecit. Ante hos eventus scriptum librum censeo; non Verbum enim de archiepiscopatu facit, quod certo secisset

44쪽

si jam exstitisset ceterum ad Netrandam CONOstellae illam dignitatem scriptum videtur. Tum, posteIections Callisti II, alio Viennam tenente episcopo, monachus Sancti Andreae non jam easdem causas habebat Compostellam magnificandi denique, si diceretur eum summo Pontifici placere voluisse, responder mus Callisto minime placere debuisse, postquam papa iacius suit, quae supra ex capitulo xx retulimus. Viennae ergo, intra anno MCIX et CXIX a monachori. Andreae conscripta sui Pseudo-Turpini pars posterior. Hanc a priore jam hoc disserro diximus quod et gestorum cantilenas admittat, et plerumque delectationem tantummodo legentis spectet. Scripsit auctor praesertim alios seque ipsum juvandi causa, et in iis solum quae ad Composiellam spectant narrationem aliis consiliis deservire voluit, Oxcepto quod hoc semper, ut monachum decebat, suadet et inlimat, ecclesias exstruendas et donis permultis cumulandas esse, sicque certissime ad coelum recta pergere via qui vel plurima admisisset peccatara utque tam pulchrum praeceptum cordi altius infigatur, ultimis exprimitur verbis, sicut in sabulis Asopicis ὀ θος μοι ὁτι In hoc Oxemplora

tu intelligi quod qui ecclesiam aedificat regiam Dei sibi

praeparat, a daemonibus, ut carolus, eripitur, et in coFlesti regia subsidiis sanctorum, quorum aedificat basilicas, collocatur.

Nobis tamen cetera grata sunt, quae nempe poeticas narrationes, truncatas quidem et sucatas maleque relatas, attamen antiquas continent: hocquo tantum digna miserrima sabula quae legatur et critico studio submittaturi

45쪽

Cui capitulo xxxii finem habent Turpini editiones. Lamberius tamen, ut supra diximus, supplementa quatuor edidit, quae post eum et ollarius et Reislanbergius dedere Tres capitula post illud xxxii asserunt omnes codices qui hoc ipsum continent, quorum primuin quoddam Rotandi lacinus, in deperdita cantilena celebratum, perperam narrare vult l), secundum, ut diximus, mortem Turpini et inventionem corporis ejus in Vienna, tertium quid Galletiae post mortem Caroli Magni advenerit resert. Duo priora ejusdem esse reor auctoris qui et capitulavi xxii secit cur dubitari non possit eumdem hominem cap. xxx et suppl. H ScripsisSe diX supra, eumquoita Viennensem argui Sed notandum est, codicum quos inspexi octo 2 huic capitulo illum praefigere titulum: r Calixtus papa de inventione corporis beati Turpini spiscopi et martyris. Nullus eorum qui Callistum totius operis auctorem esse contenderunt hoc vidit, quo laetus sententiam suam tanium roborasset. Quid de hoc sentiendum inserius videbimus deest haec inscriptio in duobus antiquioribus codicibus ΑΔ. Tertium additum capitulum, de satis Galletias, non

46쪽

jam ejusdem est auctoris. Hic recentior est, et in Ga leti non fuerat dicit nim aliquod reserens prodigium D Narrant peregrini, qui huc ivere. v Notandum est historiam quae in hoc capitulo narratur in aliqua parte veram esse. Anno DCCCCXCVII invasit Almanetor hic Altum or Galletiam, narrantque nonnulli hi torici libri quod et noster, exercitum emps TSenteria laboravisse eumque sepulcrum Sancti Iacobi non violavisse Verisimile est aliquem peregrinum hoc in Galletia audiisse, auctorique nostro, qualiscunque suerit, retulisse hoc ille pulchrum, ut ei videbatur, seraculum Turpino suo addidit, quod et alii ab ora,

sumpserunt.

Nec capitulorum vi xxii auctori quartum Supplementum tribuendum esse censeo, quod septem liberales artes sustus describit et explicht. Scripserat ille u septem artes, inter cetera , miro modo, in palatio Caroli depictas esse, quo quidam usus est ut suam de his doctrinam in apertum proferret. Hoc tamen, quod capitulo xxxi attinet, editiones quidem omittunt, sed in nullo codice deesse animadverti.

In multis codicibus Α Β Ε, te ), et aliud invenitur capitulum, cujus jam . Cl. Victor e Cier in supra laudata opera mentionem secit l), hoc titulo is De isto quod avarri non de vera prosapia sunt geniti , illud Gallotiani odii, ut arbitror, in vicinos testimonium, quidam verisimiliter peregrinus Compostella redux ibi

audita sequens, OtaVit.

47쪽

In duobus tantum eodicibus, omnium antiquissimis, A et 8 ullimnae supplementum invenitur litulo caret, sis autem incipit:. rolus rex cur appellatus sit Magnua dubia multorum opinio est. Sedio fame licentia vulner tu fides, causam paucis reddam ruinarratur ideo hi

loriuncula, quam alibi retuli 13, do ursa a arolom cisa, quod reveraras arolo aristri dictum, ex vita sanctae Amalborga illuc compilator quidam inseruit I). Ex eodsm fonte sequentia hausit, de quibus quoque in alio libro locutus sum is Victor hic bestiarum et omnium certaminum molli vulneratur libidine. Erat illic virgo sacra nomino Amalberga, etc. 3) Quae posisum Philippus Moushet et alii recitaverunt.

Quae in multis codicibus sequuntur, ut Uiracialia Sancti Moοι tinerarium peregrinorum 4ho alia, hoc tam tum cum Pseudo-Turpino connectuntur, quod et auci res haboni qui composiellensem ecclesiam et poregrin tionem magnificare intendebant. m. Inter odiem Pseudoaurpini quamdam samiliam no-iamus, quae praeter ipsum Turpinum varia opusculaeontinet, inior quae nonnulla sunt Callisto papae tributa, ut ex eo in O-rem sancti Iambi Compostes

48쪽

anno MCVIII habili, - Miracula saneι Iacobi Vel saltem Praefatio in iracula); - Trianslati sancti Iacobi vel saltem Prologus in Translationem in Iidem sunt hi codices, qui supplementum mundum, deci ventione corporis Turpini, Callisio, ut supra diximus, Vindicant. In quibusdam tandem et Epistola Callisu legitur, qua Turpinum authenticum declarat, chrisii nOSque omnes monet ei fidem adhibendam esses i). me omnia ergo ad idem convergunt, et uni judicio submittenda sunt vera omnia aut salsa omnia haberidebont. Miracula sancti Iacobi Callisto denegaverunt et Bollandistas et D. Rivet in Historia littera m gallia carum, nec injuria Praefatio enim illa, sivo Epistola dedicatoria Didac Gelmire mittitur, sed et Guillsimo patriarchae Hierosol itano, quum tamen Callistus anno MCXXIV dolanctus, Guilloimus vero patriarchae digni talem anno MCXXX adopius sit. In hac epistola dicit Pseudo-Callistus, postquam libri ipsius veracitatem p sessus sit, eumque clericis legendum docueri Idem de historia aroli, quae in hoc codice ante miracula beati Iacobi continetur, et a beato Turpino, Remensi

archiepiscopo, describitur, statuimus. Inde sumpserunt Chronicum magnum besticum et Bolewinc in Fasciculo temporum Callistum Iurpinum statuisse ;quod recentiores, nescio quibus freti argumentis, eum

anno MCXIX in concilio Remons secisse dixerunt; sed acta istius concilii nihil hujusmodi continere facile L

Mus aliique ostendere.

49쪽

uiracula sancti Iacobi ergo salsa; Sermones demncto ambo non sinceriores osso D. Rive verisimillimum serit. Quid do historia inventionis Turpini censendum pauci dubitabunt, epistolamque qua summus Ponti sex Turpinum authenticum declarat veram assctrere nemo, ut opinor, confidet, qui et Romanae curiae stylum et criticae artis elementa paululum calleat. Series igitur illa ab uno eodamno sonte probabiliter defluit, quae non has tantummodo nugas sudit Exstat enim in iisdem codicibus haec epistola, Innocentio II papae tributa, de cujus salsitato silebo, quum et indicia permulta sint, et vir doctissimus L. Delisi illa mox patefacere intendat:

Innocentius episcopus, servus servorum Dei, univorsi Ecclesio filiis salutem si apostolicani benedictionem in Christo. Hunc codicem, a Domino papa Calixto primitus editum, quem Pyciavensis Atmericus Picandus de Partiniaco veteri, qui et Oliverus do scanivilla sancto Mari Madalene de laetiam dicitur, et Giberga

Flandrensis socia ejus, pro animarum suarum redemptione, sancto Iacobo Galetianensi dederunt, verbis voracissimum actione pulcherrimum, ab heretica et apo-oripha pravitate alienum,st inter ecclesiasticos codices autenticum et carum ori auctoritas nostra vobis testificatur, excommunicans et anathematigans, auctoritato

Dei Patris omnipotoniis, Patris et Filii et Spiritus Sancti, illos qui latores in itinere sancti Iacobi sorte inquietaverunt, vel qui ab ejusdem apostoli basilica, postquam ibi oblatus verit injuste illum abstulerunt vel frauda-

50쪽

verunt. Valete. Confirmationes cardinalium sequuntur nomina .

Hanc epistolam jam edidi v. Cl. Victoris Cisro in Historia litterarum Gallicarum s), dequo imerico Pieaudo 2 conjecit sum fortasse codicis ipsius consarcinatorem suisse Certum est hunc librum post momis Innnocenti II MCXLIII scriptum fuisse, sed non

multo post Aimericum credo Compostellam venisse, ibi Turpinum, in ecclesia servatum, librosque alios descripsisse, tunc in patria eos cum aliis rebus consuisso praesertim cum miraculis sancti Jacobi prope Vigoliacum patratis et vitari Eutropi Pictavensis), et codicem sic scriptum Compostellam rursus portavisse. Sed nonnulla addiderat, haecque permagni ponderis : praelationem nempe ad Miracula sancti Incohι qua Callistus auctor libri dicitur: - nomen Callisti in titulo supplementisscundi Pseudo-Turpini, de inventione corporis sancti;- epistolam Callisti, qua Turpinum authenticum deciarat. Horum omnium ille videtur solus auctor reputandus. Circa annum CL haec labricata arbitror Turpinus ergo am notus erat, eodicesque, qui Callisti in supplemento secundo nullam mentionem laciunt, ex libris illo tempore anterioribus descripti sunt. Certum est ante annum ΗCLXVIIurpini librum in abbatia Sancti-Dionysii exstitisse; hoc enim scribit Aqui ranensis clericus qui anno illo Visam Caroli Magni, ubente Fridericori imperatore 3ὶ scripsit, tertium operis librum incipiens

1 T. XXI, P. 274. et Eum potius Pic di nominandum censet vir doctissimus. a De qua vide istoire poetique de Charismastne p. 65.