De Pseudo-Turpino

51쪽

u Initium ab ea epistola assumemus quam Turpinum, Remensem archiepiscopum, Mobrando qui ranensi decano transmisisse in chronicis Francorum apud Sanctum Dionysium in Francia repperimus 3 Sed librum, ut videtur, nondum diu possederant Sancti Dionysii monachi non enim illa tum addiderant quae ab eis inceteros codices introducia notavimus. Hae additamenia intra annum CLXV et CLXXXIII iacia fuisse necesse est hoc enim posteriore anno Gaufridus, prior ostensis, clero suo Turpinum cum epistola mittebat de qua supra locuti sumus i), capituloque tricesimo primo jam ea inserebat quae Sancti Dionysii monachi fabricaverant etiamsi ergo se dicat librum ex Hesperi accepisse, illum a Sancto-Dion is habuerat codex tamen ille, quem Atmericus Pisaudus circa annum CL Compostollam tulerat, ibi remansit et frequenter a peregrinantibus dascriptus est. Sic anno MCLXXIII, Rivipullensis quidam monachus ex eo Sanvii Iacobi mιraculat unafaraonemque et Caroli Magni gesta in Hispania sibi exscripsit, conventuique suo cum epistola misit, quam adhuc in codice Rivi liensi axstanium et in du bus Parisinis codicibus rescriptam nobiseum communicavit vir permagnae et scientias si liberalitatis L. Delislo. Tals exemplar habuero et monachi Sanctimionysii, quod rursus exscripserunt, interpolato prologo et ca-

i Quaedam verba, in hae epistola, Baylius prave exseripsit ab Oih nari, teque semper edita sunt Diei enim Gaufridus se librum exseripsisse: α Non superflua, inquit, addens, sed que minus erant necessaria detrahens. . Legendum puto, sed nec que Legit autem MyleQ. . Non superflua subtrahens, sed que adorant ne Maria addens, quod nullum sensum dat, ab omnibus tamen adoptatum fuit.

52쪽

pitulo XXXI inta evenit ut haec amilia codicum quae libriam Almorici Picaudii auctorem agnoscit, Sandi nysiacis interpolationibus tamen laboret: sed ratus sum eas in codicibus deesse qui Compostollensem, donum Atmerici Picaudi, dirocis exscripsissent, ut in illo ivi- pullensi, anno MCLXXIII oxarato quem si quis inspexeriι, majorem lucem in has tenebras projicere poterit. Anis annum CLXXXVII scribebat Guibertus, abbas rubiacensis, se in Martini monasterio miracula --α iambi et Turpini librum reperisso s). Iam codices istius serme temporis habemus t exeunte saeculo duodecimo omnibus notus es Pseudoaurpinus. ooacbus Sanctimionysii, qui anno CCV Galliae historiam ex fontibus scribere inchoavit, Turpinum inier ipsas en meraVit, eumque in contextu etiam exscripsit 2). Albericus quoque Trium Fontiuin circa annum CCXL historias suas Turpinum inseruit, et ipse non paueis interpolavi sabulis, a canulenis gestorum decerptis Tum Vincontius Ballovacensis idem secit, textum risu Turpini paulum coarctans idem et prope omnes historiographi medii aevi, Turpinum aut exscribente aut epitomantes. De historiis gallice scriptis inserius.

53쪽

- 44

Multos Bibliotheca imperialis Parisin codices habet. in quibus gallicae Turpini translationes leguntur; nondum accurate inspecti sunt, distinc que translationes Variae. Quatuor Vidimus quarum tres intra duodecim priores annos XIII saeculi compositae sunt, 'Nicolai Si nectensis. Haec in duobus codicibus, si .

tur. Prologum edidit P. Paris Manuscris frungois t. I, p. 213), quem tamen hic subjicere necesse est

54쪽

Haec Volandis, soror Balduini V dicti mortis, comitis Flandrensis et annoniensis, post bitum prioris mariti anno CXCVII nupsit Hugoni de Camdavene, comitis Sancti-Pauli, qui anno MCCH crucem sumpsit et anno MCCV delanctus est Vivebat Bugo et in Gallia

adhuc, ut verisimile videtur, Versabatur, quum nostra lacta suit translatio. Haec enim ad calcem duorum codicum nostrorum leguntur Deus Oint a comi de λι-μα vis durabis, qui in s metre de latin emn

55쪽

- 46 mans sans rime, Pormietis en endre. Ergo intra annum

CXCV, quo Balduinus obiit, et annum CCII, statuendum tempus istius operis, circa annum MCC probabilius. Haec translatio, in duobus nostris codicibus, gravissimis et miris interpolationibus laborat alteri tamen junctus latini libri exius, ni translatorem infidum nequidquam clamat Iam satis vidimus multos in salsificando et augendo Turpino occupatos; hoc tamen cetera longe post se relinquit. Non ipsi translatori imputanda est, sed scribae posteriori, interpolatio. Quibus constet primum dicendum

est.

Non male sequitur textum translatio usque ad m6dium capitulum nonum. Hic, post verba et cmit eam

se acta prist), ita persequitur DV c si manda α He bat is qui estet a Paris, mequi moime Rurus

57쪽

e Lec si Rosian Meualer e Turpinscii estabiit iloec XII compagnio, qui ne si adissoni, et i furenti Mae eri , Iterum sequitur translatio textum usque ad finem capituli noni tum rursus incipit interpola

58쪽

droitum in a Tralliebore. Cod. 124, os 2 v B-3 'A). , Sic diu ulterius prosequitur. interpolator Sanctonensis erat hoc illum arguit primo lingua, quam diligenter inspectam ut Sanctonicam designare certissime possumus, deinde ipsa interpolaiio. Haec enim ei me nihil aliud atque Sanctonicae provinciae descriptionem, vel potius illius urbium, Vicinrum, monasteriorum enumerationem continet. Praesertim narrantur corpora sancta in plerisque locis aut jacentia aurpino inventa suisse, aut a Carolo deposita; clesiaeque et capellae et abbatias constructae. Sic utitur interpolator fuga Algolandi, quam Turpinus tantum primit, ut eum per omnes Sanctonicae proVinciae locos, et usque ad insulam oleronensem ivisse fingat, et in compluribus locis manum cum arolo conseruisse. Visitavisse etiam Carolum complures locos narrat. Quinsitam, inaudito modo, et intellectu difficillimo, diplomatum vel contractuum inseri videntur Dagmenta. At multa alia omnimoda huic sarragini inseruntur mir cula nonnullaque, ut jam vidimus, stultissima); poe-

59쪽

matis epici de Aspero monte quam supra dedi), aliique Operditi de Burd alas obsidione, epitome S. Eutropi et S. Hippolyti vii sabulosa coieraque noVsmpraegrandes modias paginas in codice 124 implfntia. quibus iterum paulo longius fragmentum inserere erae pretium erit, ut illud vero rarum judicari possit