장음표시 사용
11쪽
morem doctrinam, qui sit casus C rtuna, onm-dtur. Cap. 3. Vndesit in rebus contingentia est insuper caμε, es nunt, philoseph declaratur. Cap. q. Vnde rebus accidat contingentia, cr insuperis meritas, sentina, ex Theologorumsententia. p. 3. e Urtuiti, e casuale euentus,perse causam habeant, inquiritur . CV. 6.we necessitate, ansit, ct adopinionem Philosophi, ct adsententiam Theologi, inquiritur. Cap. 7. uuidsit necessitas penes phsicos, ct penes Theologos declaratur. Cap. 8. Vnde necessias ortum ducat. st iuxta philosephorum, o iuxta Theologorum dogmata, declaratur. p. 9.
' hoc libro tertio de Fato φυ- modo sit a nobis procedendi
si ii situm sit, ad Mathematicorum opinio
Quid item filumsit, ad Platonis, Et Stoicorum opinionem. Cap. q. Ad ampliorem intelligentiam opinionis Flatonis de Fato,nonnulla ex Platonicis annotantur. Cap. DEx Stoicis est Academicis flatum di tur, multis modis hoc es, proserae causarum, pro ratione huimseriei pro praescientia diuina, Gratiis modis satum*mi posse declaratur. Cap. 6.ει Stoicorum monumentis plure isti definitionci
EM atonicis plures isti di itione ponuntur,ost nonnulla ex eisdem de Farris recitantur. Cap. 8. Di nitio isti ex Boethra ponitur, O quarundam capite secundo positarum opinionum di miisne de Fato disper tur. Cap. 9. oponitur, quida nobis excutiendum m sit, et uulgatio , Ibmosiorque Stoicorum de Fato dis tio
fatumsit, quale nobis Mathematici, Stoici,
in cademici tradiderunt, inquiritur, Ppro pari a manua aliquo rationas adducuntur. p. II.
Opinio de Fato , or necessario , impermutabit
costarum rerum euentu, multis modis confirmatur. Cap. I 2. Aduersus istum communes aliquo rationeae aia cantur. Cap. 3
Aduersus opinionem Mathematicorum de Fato arguitur. Cap. q. Tollitur quadam Mathematicorum euasio, or eorum btum uehementius improbatur. Cap. 3. Acrius ad esus Mathematicos instatur. p. 6. duersus iterum Mathematicorum istum instatur, quoniam de Fato negligemer Mathematici dixerutat Non enim declararunt, undesumendumst rei 1atum Cap. 7. Non declararunt ijdem adquem modum ad nostiis lati delabatur. Cap. 18. Non declararunt Stoici, an istum aliquo egeat,
necne Cap. 9. duersus item Mathematicorum'tum, per in com noda, quaesequuntur, innamera, argumentatur. Cap. O.
Aduersius opinionem Stoicorum de Fato rationcisae ex Stoicorum ma disciplinis collectae adducuntur.
Aduersis item Stoicorum de Fato opinionem tria argumenta, quorumprimum est Alexandri Aphrodisici, duo postrema inetra Tomponacty Cap. 22. nuntur ad haec duo postrema obiecta euasiones Stoic orum, ex Pomponam, o euasionum consutatio no Cap. 23. Uu latum,es rerum cuncZarum ineuitabilem euentum introducunt quod 'ciunt Stoici frtunam, caseum tollunt Stoicos autem Petrus ompona cius conatur de dere Cap. q. Petri Pomponaci praecedentι capiteposita euasio-ncitolluntur Cap. I. Eos, qui istum, ct ineuitabilem rerum cunctarum euentum introducunt quod Stoici 'ciunt contingentis, possibilis naturam tollere; or quam male illam Stoici de dant. Cap. 26. Eoi, qui sistum, ost ineuitabilem rerum cuncta
12쪽
rum euentum introducunt ut 'ciunt Stoici 'οψι rationem tollere; o quam male praeterea Iam Stoici ipse de dant. Cap. 27. Qui 'tum ineuitabilem rerum cunctarum nec baiem intro cunt ut'ciunt Stoici humanamhbertaiem tollunt quam nihilominus inepte Stoici
Ouodia quod in nobis esse Ecitur, non magis secundia Stoicos mereatur Aci, quod in nobis, quam quod in inis Cap. 29. Oui 'tum, in rebus cunctis ineuitabilem necessitatem, introducunt ut Stoici'ciunt uirtutes,ctvitia, per sequelam poenaό, praemia laudes,
ct vituperatio- poenitentiam 9 increpatiouem; ct alti multa humanae ιta ornamenta , de medio austrunt; qua Stoici tueri sera conantur. Cap. 3O. Oui 'tum 2 ineuitabilem cunetirum rerum euentum introducunt, tollunt oracula. CV 3I. Eos, quotum, ineuitabilem cunctarum rerum euentum introducunt pietatem, Deorum cultum,
penitus au=rre Cap. 32. duersius eos denuo quocunque, quotum,ctine Mitabilem in rebus cunctis necessitatem de dere conantur,arguit Auctor,quoniam i Ab tum aduersareturis esset cap. M. Aduersus'tumsecundo arguit Auctor, ex his, quae tibro secundo, tanquam proloquia, posita uerunt.
s tum est, maximo errore frie omne detinemur. R. o Aduersus Dium 2 ineuitabιlem rerum cuncta rum necessitatem quartam Austor, quae ex diuina bonitate sumpta es, rationem adducit. Cap. 3 6. AduersusDtum quintam rationemponit auctor, qua ex oppositωne, quae internecessitatem, ct contingentiam exisTit, erigitur. Cap. 3 7. imo loco ex comparatione mutua duarum propositionum Dium est Dium non est Fatum ipsum
uertitur. Cap. 38. Improbata relinquitur ab Auctore opinio quadam de Fato 2 ad Nemesium letitor remittitur. V.39. dea, quae pro opinione de Erto rerum cun tarum ineuitabili necessitate ad dia feram;et ad confrmationes, p,las, dein is ad ratisnos, ct primo ad sextam O ultima confirmationem quae ex cuiusque reiperiodo procedit, respondetur. Cap. qo.
Adpenultimam confirmationem, a ex fatalibus ab Aristotele nuncupatis generationibu procedit, respondetur: m, ponsione, quid de Fato senserit Aristoteles, declaratur. CV K I. Fatum desententiai ristotelis, idem esse quod natura, ct euentus, non quidem ineuitabiliter necessarii, sed ut in pluribu esse causam . CV a. Tria ex his, quae dictas erunt, de mente Aristotelis colliguntur. Untim est, quod in Fato es praeter istum. Iterum quodsupremis causis aliquando fitum ascribimm . Tertium, Qui Fato uiuere, ct mori dicantur. 2 ad ristotelis opimonem antiqui rci modo quodam pertrahuntur . Cap. 3.
Tiffinitur 'tum ad sententiam in otelis ,
dis initio breuissimis exponitur. Cay ΦΑ. confirmationem quartam respondetur , quid de Lauris, qua imperatores pangebant. de phalangi dicendam sit, exponitur. V. 67. confirmationem respondetur ex libro primo Meteorum 'IIam quia Mundus iste puperiora continuus es t ut inde omnis utram eii guberaretur; curpiant ahqra ad Solis motum uertantur, declaratur. V. . 6.
Ad confirmationem ex quorundam lapidum illo stimeprocedentem restondetur. Cap. 7..Adraiunci pro'ti, et inevitabilis rerum cuncZarum necessitatis opinione deductas, restondetur. Et primum ad rationem p remam D. Thoma res'--ponitur,o restonsi r probatur. CV 48. Ad eandem dubitationem restonsi propria, is
qua declaratur, quod etiam nulla uirtuti coelesti,
sit resistentia ex parte paus; non tamen ab illa meuitabili necessitate, ea omnia eueniunt qua in bis i rioribuseueniunt; Et motu, ct lumine caeli quasitates omncipe segenerari declaratur. Cap. 9 Dubitatio soluitur, caelum ne lumine, an motu magis, in hac subcaelissa, ct instriora agere duendum
sit. Cap. O. Ad secundam rationem pro Fato ct pro rerumcundiarum ineuitabili necessitate adductam, restonsis aliquatenmisertur, subortentciprius dira dubitationes tanguntur. Oct. a.
Adpriorem difficultatem restonderim, et adquem
modum Me Empedocle, ansuper ex mo ruo G Leucippo tum necessario tum lcmere canetae res ueniant, declaratur. Cap. 3 2.
13쪽
Opini Epicuri aduersitis Democritum 2 Leucip-Pum, de rerum euentu ponitur, est ex istino, Armiano Epicuri relicitur. V. S. Iterum adpriorem difficuliatem quantum ad illud, quodad fristotelem attinet, Nypondauri Ἀ-pinio grinotelis de rerum euentu, quae ultimo capite primi libri uix tacta fit, explicatur, duasuborta dubitationes tolluntur. Cap. 3Φ
d posteriorem dubitationem restondetur ,
quod contingentia ina,contingentia norasti declaratur. V. II Adrationem illa oluendam, qua ex causarum connexione procedit propter quam,msuperius ictum es, uari' uaria de euentu rerum , ex Arithotelis νι-nione senserunt, duo praemittuntur. Cap. 34.
Nunc ex 's, qua praemissa sient, ratio illa ex nexu
scisndarum causarum tum adinvicem tum ad primam,ineuitabiti necessitate mouentem, procedens, Peripatetice dissoluitur. Cap. I. ad maiorem capitesuperiori dataesolutionis intelligentiam, quae ad euentum a late, o inevitabili nec state, necessarium requiramur, declaratur. p. 8. Ad eandem Stoicorum rationem , ex causiarum complicatione procedentem, 'lud Alexander, pondeat, inquididem eidem ob ciat, si quid ad unum obiectum dicat Pomponacius, quid ad Pomponaciam auctor Cap. 39
Adalierum obiectum Alexandri, in quo id, Dod pracedit, esse semper causam eius, quod equitur, negauit, Pomponam restonsio , responsiora conflua
Ad rationem primam Stoicorum respondetur, ct quod idem, ut estpraeteritum; futurum, longe di uersis modis se habeat, breuissimis declaratur.
cap. 6 I. Ad eam confirmationem quae ex uulgata homianum de Fato opinioneprocedit, quae inter confirmationciprima est, re ondetur , quorundam haereticorum Theologorum de Fato sententiasonitur, Cap. 62. Catholicorum Theologorum de Fatosententia emprιmitur. Hsserentiam interprouidentiam . Natum tam ex Platonicis, quam ex catholicis Theologis constituitur,2 declaratur. Cap. 63.
Tollitur incidens dubitatio, o sermo de Fato completur. Cap. 6 Φ.
Da a Nin prouidentia, Epicuri opinio Cap. I. Epicuri opinio, ex Firmiano, et Cicerone improbatur Cap. 2. Diuina prouidentia,non contra Epicureossolum, sed aduersus eos omnes,stu ueleam de medio tot resunt conati, uel eandem non esse, opia
nati sierunt, phssicis, adsensum stre mani is
rationιbi sycomrobatur, ct primo ex communi h minum existimatione Cap. 3.
Secunda ratio ad diuinam prouidentiam assere dam adducitur , haec ab adtione quas Moseque rei nataraepropria sumitur. Cap. q. Tertia ratio ad Huinam prouidentiam asseremdam ex uni consitutionesiumitur. Cap. . Ad diuinam prouidentiam serendam, quarta ratio, quae ex naturaseupra artem praestantia sumitur. Cap. 6. Ad iuuinam prouidentiam astruendam ratio quinta; quae exsingularumpartium inplantis, uel animantibus da tributionesumitur. V. T. Ad disinam prouidentiam confirmandam sexta, Othima ratio; quae ex elementorum est simplicium corporum dispositionesumitur. V. . De diuina prouidenti Poetarum opinio cap. s. Te diuina prouidentia Platonis, ex eiusdem intem pretibus recitatur opimo Cap. IV. Se ruina prouidentia Platonis opinionem, ex Giusdem interpretibus Arsu auctor,sed dissustu es nit: in primis tripartitam prius positam Humam prouidentiam ex Proclo interpretatur. V. II. uinamprouidentiam in partes quinque secari. p. a. Se Daemonum prouidentia paulo uberius agitur, sed in hoc capite de daemonum naturapotissimum. Cap. 3.
14쪽
Deos rerum omnium procurationem habere ex Flatone breuibu ostendituri Stoicorum quorun-
iam de iuvina prouidentia opinio tangitur . reprosatur. Cap. 7. Viadsi diuinaprouidentia ad opinionem Flat wis, primo ponitur Apuleii in itio quae item breuibus declaratur. CV.48. . si ae itis ponitur: ista brevibus exponiatur; ct in eius expositione, de rerum Finibus, nonni sta obiter declarantur. Cap. I9. Tertiade diuinaprouidentia ex latonicis poniatur di ino: eadem exponitur. Cap. s. Quidsi diuina prouidentia, ad mente Stoicorum ponitar 2 de diuinaprouidentia, Synes, opinio breuissimis tangitur , improbatur p. I. Tiuina prouidentia an sit ad mentem rinio.
inquaritur, O multorum eiusdem interpretum opiniones recitantur. primo eorum, qui rerum tantiumaternarum curam . prouidentiam Deum habere putarunt, ct illorum opimo rei citur. Cap. 2 2. Fonitur opinio eorum , qtii ex ArisE. rerum quiadem omniumprouidenti.im posuerunt in Deo glorioso; sed rerumsublunarium in uniuersi tantum, stilia rei citur. Cap. 23. Fonitur opinio illorum, qui rerum cunctarum, etiam caducarum, inparticulariprouidentiam ponunt in Deo; sed modus dicendi eorum improbatur; obiter, monstra, ct casuales essectus, ut etiam ad
Deum, runtur, esse essecta casualis,2 monstra fiseritur. Cap. 2 Trobatur, monstra, ut monstrasunt, ad Deum tiam plasic loquendo, ct ad primam causam relara, monstra esse 2 ad quem modum aliorum Aristotelis interpretum opinionem de diuina prouidentia improbet auctor exponitur P. 23. Te diuina prouidentia ad mentem Aristotelis, quantum attinet ad quaesione illas Ansit squorum D, quid sentientam uideatur, propria opinio. p. 26. Quidsiit diuinaprouidentia, ad mentem Aristotelis; quρt'plex, ct aliqua ipsius di nitioni δε-
Exhibita de diuina prouidentia definitio uberi;
Additur uerbum di itioni Alexandri , uberius tota di itio declaratur. Cap. 29. Tollitur circa ea, qua prius dicta ferunt biectis quadam De D. Ioannis Francisci Pici Mirandulani. p. o. Soluuntur ea, quae singulae prius inristotelis interpretum opinione pro se adduxerant, quatenus his, qua ab tittore dictaserunt, aduersantur. Cap. I.
' sa diuina prouidentia imquiritur , ct ad partem salsam
Caputprimum. Ad eandem partem falsam, aliquot confirmationes adducun
Rerum cunctarum 2 in primis Vim hominis curianae, euacras uteris, inprouidentiam Deum habere,probatur. Cap. 3.
Titiis e prouidentia ministros hac inferiora agentia su inprimis angelos esse Cap. q. Circa ea, qua dicta sunt, dua di cultates tolluntur. XV.I. Quid sit diuina protiidentia ad Theologorum sententiam declaratur , ct primo ponitur H iti R. Thoma, eiusdem di tionis explicatio Cap. 6. Tanguntur duae dubitationes qua in prius posita de diuina prouidentia di nitione contingere poterant,oposterior dissoluitur. Cap. 7. Ad priorem dubitationem respondetur , prouidentiam esse tum ordinis, tum rerum oriunatarum declaratur. CV.8.
De diuina prouidentia poethis db itis, ct eiusdem diss nitionis breuis expbcatio, in qua cunctasub diuina prouidentia contineri declaratur. Cap. 9.
Ad eas, quae in principio praestentis libri acta su
runt argumentati re suo ordine resspontitur: in re fonsione adpriorem, in Deoprudentia admattitur. cap. M.
Adsecundam obie lionem res ondetur; in responsione diuinam prouidentiam non aduersari fr-tuatis euentibus, declaratur. Cap. o.
Modus, quo aliqua is umetia loriosium relata frtuito, intememe euem re catholice do possunt, ct quo agentia cuncta μαα, uti non μnta Dei in rumenta, declaratur; ct dubitationissolutio, qua cap repracedente coeptasse perscitur. V. 2, ad
15쪽
6 tertiam obiectionem, pondetur , ct in responsione, cur nata Deus bonus permittat, declaratur. Cap. 3 Adobiectionem ruetriam respondetar;cti responsione, idem, quodprius, quorsum uidelica a Deo ma laadmittantur,declaratur. V. -
d obiecta confirmationes, ct primo adsecundam resfondetur 9 in restonsione,bona esse nata autem non esse, enitur. V. 3. G confirmatioNem primam respondetur. Ἀο-na malispraestare seritur. V. I 6. confirmationem tertiam re ἶondetur, ct in responsione, cur aduirtutes aditus sit dissicilis, declaratur. Cap. II.
Ad confirmationem quartam respondetur , in responsione hominem illecebris nisiquantum Ese --
luerit, non rapi,declaratur. Cap. g.
Ad obiectam quintam confirmationem, quoniam honos malis a ci, malos contrit bonis gaudere conspicimus res undetur Cap. 9. deand confirmationem quintam iterum respondetur: bonos in hoc etiam seculo tantium bonis gaudere, quoniam ob potentes, felices, ct beati sint; malos contr.et matis a sici, quoniam impotentes,2 serisent, aliquo rationibus, ius quidemiari sem , ex Boethro demonstratur. Cap. 2 o. ec bonis praemia in hoc seculo deesse ostenditur; nec malusu pucia, ad quintam confirmationem Soethu resfons opulcherrimaponitur, v responsio
Uextam confirmationem respondetur. auctoritate exsacristiteris adducta exponuntur, sermo de diuinaprouidentia tarminatur. Cap. 22.
primam Stoicorum rationem,qira fit Diodora ex Epicuro restondetur: Epicuri r ponsio,
eae Plotino Cicerone, Firmi no , repraebendatur.
Caput primum. Epicur restonsi ex Atino, Cicerone, O Rrmiano repraebenintur. Cap. 2. Ad eandem Diodori rationem ex GIsippo respondetur 'sin re onso, ex Cicerone, Aristotelere citur. Cap. 3. Recitantur plures opiniones stis του τις hoc es de eo quodpo Nile dicitur. Cap. q. Ad Argumentum Diodori Feripatetice, hond
Adidem Diodori argumentum ex Theologo, spondetur. Cap. 6. Usecundam pro Stoicis rationem, quae βιὰ Ch sippi: ex Philosopho ct ex Theologo relJondetur, argumentum Isippi nullum esse declaratur. V. Ad quem modtim nitatur tueri arbitrium Chr=sippus, praeterea quam inept illud tueatur senia tur Cap. 8. Et iam pro Stoicis est pro ineuitabili rerum cunctarum euentu rationem; quae ex diuina praeco In
risne procedit; ad primam sumpti confirmati nem, ex Aristitele respondetur; 2 etimus non gnoscere aspritur G qtiare. CV. 9. Adfecundam assumpti confirmationem re fond tur; haec subcoelestia Peum non cognoscere. Misit rerum omnιum causa, asseritur. Cap. Io. Ad tertiam confirmationem sumpti est Deum
ramosaeuo aut etiam aeternitate mensuretur, initamen non cognoscere Peripatetice asseritur; est obiter non omnia, quae abstracta esse dicuntur intelligere,declaratur. Cap. II. Adquartam assumpti confirmationem rcfondstur, si cur Deus ista non cognoscat, alia a pruribus cause assiguamur. V. I a. Ad idem tertium Stoicorum argumentum, quod ex diuina rerum cunctarum praecognitione procedit, ex lasone respondetur, in hoc cap. Platonis adamgumentum Esum res os tantiumpomtur. Cap.43. Ad quem modum ex Platone cuncti Deus cognoscat, declaratur. Cap. Iq. Idearum produLtio , ct rerum in eo cognitio, ex atone, declaratur. Cap. 3.
in mentibus disinis omnibus,s ni rerum omnium Ideae sedi alio, or alio numero . idea praeterea is tur: in tio breuissimis exponitur I6De iuina praeficientia ex ditiis prouidentia de quapridem diatum est, or nonnulta hoc loco declarantur, O Platonice considerantur. V. T. Litu bitatio, si ex Platonis sententia ram
16쪽
niunt cuncta imp rmutabili necessitate quoi insuperioribus O . nunc iterato demonstratur θ quid egemus Trinone u iolente, uel admonente Cap. 18. Ad idem teritum pro Stoicis argumentum, quod e praecognitione iamna procedit, ex Iamblicho, gnomento diuino resfondetur sedin primis quinquem resipo ione praenotantur. Cap. 9. Nonnulla ex praenotatis colliguntur . tacita suboriens dabitatio tollitur. V. 2 o. Modus diuina cognitionis ex praenotatis exponi-
Nunc demum argumentum illud, quod ex diuina praecognitione procedit, ex iambbcho dis selicitur. Cap. 22. Tangitur di bitatio in dicti Iamblichi, quoniam a cutiuntur cuncta ineuitabili necesitate euenire, e soluitur. Cap. 23. Tangitur alia pulcherrima dubitatis , aduersus ea quae ex Iamblicho dicta sunt; quae ex oraculorum perplexitaleprocedit , ad eam iuuae ex Syriano responsiones asseruntur intertia ex Ioanne Grammatico, Luciano quarta ex Porphyrio, quinta adH- rurex Carneade Cap. Feroratiosolutionis diuini Iambnchi Cap. 23.
V14 ropheta dicatursecundum Fhilosophorum placita. Caput primam. Unde quispiam in Trophetam euadat secundum hilosophorumplacita Cap. 2. Comparantur Frophetae tertio modo dicti, adprophetas dictos primo modo,.s adduntur praeterea antiqui modi,quibus uel proprie, uel etiam 2θὰ, quosdam in prophetas euadere existimatur, quid des, morum prophetia censendumsit,declaratur. Cap. 3. Quidsiit prophetia ad mentem Philos horum. cap. Tollitur dubitatis, ct nonnulla ex Platone de prophetia. ex quibusiam allis de Magia subuciuntur. Cap. DAn ea, quae a prophetis illis, de quibus hactenus diactumsit, praenunciantur, incultabit necessitate eueniant, Cap. 6. Eadem, quae ex T sicis de Prophetia declarata fiertint Theoremata; ad catholicam ueritatem nunc denu examinantur. Et primo quis propheta dicatur. Cap. 7.
Tollitur dubitatio, an prophetia possit esse de pra- senti,uel depraeterito Cap. 8. Tolbin altera dubitatio, cur prophetiam,quae donum est Spiritus sanctitrauis etiam hominibus coni gisse legamus Cap. 9.rinde qui Ita lue probur bonus sine malus
improbus, in prophetam euadat,ad Theologicam ueritatem declaratur. Cap. IO. uasit di tinctio inter bonκm ct malum Prophetam declaratur. Cap. II.
ferentia interprophetiam physicam Theologicam, item inter Prophetam ct Hatem, exponitur. cap. I 2.
Stibita Hioni de perplexis oraculis superiori libro praetacta resfonsio Theologica exhibetur. V. I 3.
Quid prophetia sit secundam Theologos.
Cap. q. Tolluntur no ulla qua aduersus id, quod dixi mus, prophetiam uidelicet esse hasitum, obstare uidentur. Cap. II. Colliguntur ex dictis quatuor corrotaria Cap. I 6. , quae per prophetiam praedicuntur sieuemunt, ita contingentcr eueniunt: utpossint etiam non eueni re Cap. II. Aduersus ea quae superiori capite dicti sunt, δε-bitatur,o dubitatio, mi Thoma, iussoluitur; inflatione dubitatur. Cap. 18. Altera rensonsio B Thomae melior, exponitur, sermo de Trophetia terminatur. V. 9.
tertiam, pro Stoicorum opinione, rationcm , quae ex diuina praeeognis me procedet, Huc eucathoi cis Theologure pondetur; sedpraesenti capite de quo dcendum. 2 quomodo procedendum sit praenotatur. Cap. pram in .Fr re fonsione ad te rtiam Stoicorum rationem, nonnulla praemittuntur. Cap. 2. A d
17쪽
. dargumentum ex suis praecognitione procedens, nunc albobce respondetur, O plure modi contiuentem euentum considerandi,ponuntur, ct obiter nonnusta di cultates tolluntur. Cap. 3. Aduersus exemphim, 'mod si periori cap. adductumsit, dubitatur, qoniam adhuc omnia ineuitabili necessitate euenire uidentur , ad dubitationem responsio una exhibetur. Cap. . in his, quae dictaserunt, dubitationes duae tanguntur; os earum prior tollitur Deumi tametsi contingenter, non tamen indeterminarie agere, ostenditur. p. 3 Adposteriorem dubitationem re fondetur, c ta- me pro inuina uoluntate cunctasium non tamen ineuitabili necestatefieri, enditur. Cap. 6 Tolluntur aliquot, quae in i s quae de humana --Iuntatis arbitris iustasuerunt boraripoterunt dubitatiunculae Cap. 7. Tangitur alia in lys, quae insuperioribusferunt dicta, exoriens dubitatio, qmmam easaltem, tia agentium naturalium opera ueniunt ineuitabiti necessitate uterire Hcentur or huius solutio abquantisterdi sertur. in praesenti autem capite dubitatio illa, an weumfusi precemur, obiter tangitur est dissoluitur. Cap. 8.
Nobis quidex oratione acquiramus, os quid est diactu oratione Deum ad nos secti , declaratur Cap. 9.Quἰdnon stra Deum deprecamur, ut omnGe tiam exaudiamur. V. O. Altera,ad dubitationem prius in cap. IIII p tactam, res onyis; ex qua dubitatio ιlla, qua cap. I. a missa Pit, iussoluitur, praesenti autem capite pro dubitatione oluenda re bifariam considerari,decla
Exposita distinctione ad quem modum sit Deus
rerum, o eventuum cunctorum causa, declaratur. p. 2.
. in concordiam sancti doctores reducuntur, qui in hac materuasentire contraria uidebantur, P --bita tio tandem dissoluitar. V IS. G quem modum diuina uoluntas de euentiliucontingentibus cunctis, temerarvs decernere,ac determinare dicatur. Cap. Iq.
duersis ea, quae in superioribi di ferunt, quinque dubitationcitanguntur. Cap. 3. adprimam dubitationem respondetur, st in responsioue quomodo adpraedestinationem prauis merit triant, breuiter declaratur. Cap. 16. Uecundam dubitationem respondetur, es pro responsione, quatuo praenotaritur. Cap. IX. Ex praenotatis quatuor pro responsione adsecundam dubitationem colliguntur. V. I 8. Ad tertiam dubitationem respondetur. Cap. I9. Ad dubitationem quartam respondetur, est is, stonsione peccatum e ciemem causam non haberese descientem tantiam,declaratur. Cap. 2 O. Ad quintam os ultimam ae bitationem, respondetur, ct quod a Deo, O set a sit humana uoluntatis determinatii declaratur , cst quomodo
Terstringuntur e , qua de diuina praescientia copiose, prius dictasuerunt. Cap. 22. Summastim repetuntur ea, quae de diuinaprouidentia aecla ferunt. Cap. 23. Ereniter repetuntur ea,qua de rato, dic ferunt. Cap. q. Tria notantur, est in tertio Toethi de Fato H nitio exponitur, s Dboriens in notatis dubitati Hffstutur. Cap. 23. Tollitur apparens contradinio, es ad quem modum nonniata necessario enemant, Ps omnia contingenter eueniunt,declaratur. Cap. 26. Quot modis contingens quilibet, uel temerarius etiam euentus necessarii sit, exponitur,car huic odiati tibi Osinis imponitur. Cap. 27.
D primam Stoicorum confirmationem exsacrorum codcum auctoritate procedentem, torsecundum Philosephum, sesecundum Theologum respondetur. Caput
gdsicundam confirmationem, quae ab iis diuinationeProcedit secundum Thisicos, re pondetur: est primum ex Stoicis , diuinatio ipsa persuadetur.
vinatio, qualem asserant Stoici, multis ph*cis rationibus improbatur. Cap. 3.
18쪽
A d eandem confirmationem, ex Theolae res Ondetur Et quid de Diuinatione catholice dicendumsit, declaratur. Cap. q. Ad i d. quodprata uinatione, ex oraculis deductum cst, ' sic re fondetur, uelpotiuspro restonsione nonnulla praenotiantur, ct trasenti capite, unum, uidelacet,quod a Caelo tepor quidam rebus cunctu tria huatur; unde timere cuncta multi fui, opinati. p. Ponuntur duo alia praenotanda, unum quὰ tepori te de quo prius uaria producat alterum, quδduonnuam prorsus ex terra sed uariam exhalationem, Deduca . V. 6.
Nunc ex se tribus qua praenotata rerum , tosi tu confirmatis ab oraculis hola est simul de Prophetis exparte loci, de quibiti superius libro septimo, diacenta erat, nunc demum agitur,sedpraesenti capite, de oraculo Trophon, sermopotissimum habetur. p. 7. De Pelphico oraculosermo habetur, est halitus illius oraculi ortus est evanescentia declaratur. p. 8. De a Miasiu oraculis non nulla his qua prim icta uerunt, non dis ita Cap. 9. Dubitatio experplexis oraculorum pro ciatio Uibus procedens, P sice, Veripateticὶ nunc soluitur. V. LO. Adeandem confirmationem, quae ex oraculorum
praedictione processit, ex Theologo re fondetur sed
primum de dolorum, ac daemonum praenunciationibus nonnulla declarantur. Cap. II.
Oracula non si m ambigua uisperius uidimus,
pratenduntur illi, qui oraculorum restonsa ueneratisiunt. Cap. IS. Nunc tandem se ad obiectionem, ex oraculorum praeictionibus , fiam est ad ea, quae praecedent capite, oraculorum diuinitati quasi subscribere uisa ferunt, ex Theologo re pondetur. Cap. q. 6 confirmationem per diuinationem ex Arusticis procedentem , ex Philoseph restondetur. p. II Ad confirmationem ex rustici , ex Theolo ore Iondetur. Cap. 6. Ad illud,quod ex Auguribus obiiciebatur ex Phil opho respondetur. V. I7. Adobiectum ex figuribus, ex Theologo respondetur. Cap. 8.
Ad illud,quod ex portentis obiiciebatur, ex Phil I b re fondetur. Cap. 9. dobiectum ex portentis ex Theologo re fonde
Adid, quod ex omnibus obieestim uis ex Esphore pondetur. Cap. 2I. Ad obiectum ex ominibus ex Theologo re fondetur. Cap. 22.
Ad obiectum exsertibus, ex hiloseph req-detur. Cap. 23 Adobiectum exsertibus, ex Theologo re fondstur. Cap. q. Adseptimam confirmationem ex diuinatione est praesagitione persomnium procedentem,ex Thilosephore fondetur. Cap. 23. Medduti ex Thilosephantium quorundam disciplinis, ratio aliqua diuinationis quas per somnium est Arii l. ad idem opinio ponitur. p. 26. Ad eodem ex mnio confirmationem, ex Theologore fondetur si quinque somniorum genera declarant r. Cap. 27.
Tollitur apparens in sacris literis circa semni rum obseruationem contraddita Cay a 8. Ad octauam confirmationem sua ex Asrolo gorum d turis euentibus praedictione, hoc est ex dimnatione per astra procedit, ex Philosi b re fomdetur ad quem modum ex sideribus nonnulla, te radicere possunt intrologi declaratur. p. 29. Ad quem modum defituris nati moribus conjω-
Quo coelestia corpora sitnclinant, in bonum tantum inclinare ualeant. Cap. 3I. Quὸd eventuum cunctorum ex sideribu quantumst ex parte ipserum corporum coeli titim, I side rum 9 cognitionem aliquam habere postumus, Theo logice declaratur. V. 32. Tollitur dubitatio, Si coelenia corpora in bonsim
19쪽
tansum nos inclinant quo modo uitia non possunt ab A trologis diuinari. Cap. 33. QuodMei quamminimumsiudiuinantibus Astrologis tribuendum CV, 3 ρ. Quod eventutim cunctorum, exsideribus quantumsit ex parte ipsorum corporum coelestium , iderum cognitionem alisuam habere possumus, Theologice declaratur. Cap. 33, si uod Osisidera ipsa euentus omnes demonstrent: eos tamen per sidera inue gare nemo hominum uastat. V. 36. Tolluntur duae, quae ex dictis,suboriri poterant δε-
dillud, quodex Cleomanticis obrectum est, ct ex ilosopho ct ex Theologo, res Ondetur Cap. 8. d ultimam confirmationem, quae ex Fhysiognomorumpraeda tioneprocessit, ct ex Philosopho ct ex Theologo, restondetur. Cap. 39. Tanguntur duae dubitatiunci, ct in alterius solatione, cur libellas iste sit a Fato in criptiti, declaratur: huic distulationi is tandem imponatur. Cap. O. ι
20쪽
In quo opiniones fere omnes, quae de rermn euentu, apud scriptores
extant, resertantur; s earum plurima rationibus astruuntur, mox vero breu bus ebduntur.
Quaestio disputanda , quae uniuersi operis scopus est, proponitur:
quaestionis titulus ex Cicerone exponitur, Ciceronis expositio reprobatur. CAP v PRIMUM. R sane non solum Philosiophis omnibus, sed & catholicis Theoloois sanctitate, aceruditione clarissimis, difficultatibus i. anfractibus plena, nunquam non uisa est quaestio illa. An quippiam in tota reruuniuersitate contingens sit uel ineuitabili potiu necessitate , quaecunque fiunt, ac ueniunt; fant, Meuenian: Huius tam ardua quaestionis titulum, Meiusdem tituli sensum, cum aliquando exprimere libro de Fati conaretur Cicero, confudit illum magiS ut ingenue, quod sentimus, fateamur quam expresserit. Haec sunt in eo libro Ciceronis uerba. Quaero igitur atquelio clate patebit si fati omnino nullum no
men. twlla natura, nulla ui Selset;&forte, temere,& casu aut plaeraque feret,aut omnia; num aliter ac nunc eueniunt, euenirent ZHaec ille. Miror ego, tantum hominem oratorem praestanti Ssi
mum philosioohum qis in Stoicorum praesertim dogmatibus, quae datum undiq; resonare sentimus erit ditissimum non uidisse; state quaestionis tali supposito nam quaestio omnis, ut libro septimo Diuina philosophice docet Aristoteles; quodvi quiuis per se ipsie dignoscere facillime potest, quippiam certum supponit quaestioni locum relictum fuisse nullum Nunquid sitatum ab itiiterimus, sorte, teniere,siue casu,aut plaeraque.aut omnia fieri dixerimus;dubitabimus etiam, an ea, quae eueniunt; aut non euenire, aut secus quam eueniant, euenire possint Θ Non ne tota ille erraret uia, qui quippiam sorte, temere,& casu fieri; idemque uel non posse non fieri;ue non secus quam factum sit, potuisse fieri, crederet cum excommuni philosophantium omnium sententia, casuale, temerarium, illius natura sit ut aeque fieri. non fieri possit. Necessarium uero contra illius, ut non fieri non posisit. Unde sine aliqua dubitatione consequitur illud, ut necessitas casum prorsus,&temeritatem tollat. Quod autem illis uerbis quaestionem toto illo libro examinandam proposuerit Cicero, cum ex multis aliis,4 ex uniuerso libelli illius procestu, tum ex ea Parenthesi atque hoc late patebit quam quaestionis propositioni inseruit, manifestissimum esse potest. Nisi igitur mendum sit in codice, cum in supposito quaestionis, quaestio ipse funditus e- Uertatur Ciceronem qui tueri ualeamus non uideo. Mihi profecito tam rudi, tardo, qua stionis titulus ii quaestio ipsa dissicillima est,atque ipsius tituli sententia, perspicua adeo esse uidetur, Ut nullo interprete, nullaque expositione egeat. Si enim quippiam casu, temere, ac fortuit factum sit, uel nunc fiat quod modo nobis contingenter fieri dicatur aliter, quam uel prius iactu fuerit, uri nunc fiat, sine dubitatione fieri uel potuit, uel nunc potest. Ex quo necesseitate nulla ineuitabili illud fui e factum aut fieri, consequens este, manifestum est. Quaeritur ergo, num aliquid
Cueniat, uel euenerit, uel etiam in posterum euenturum sit; quod uel omnino non euenire, UCluliter, quam euenerit, aut eueniat, aut sit euenturum; euenire uel poterit, uel posSit, uel potuc rit Z an eo potiu modo, quo uel prius euenerint, uel nunc eueniant, uel in posterum etiam me cunctaeuentura; ita sitS temporibus singulaeueniant, ut uel non euenire, uel alio, quam Cue
Diant, modo euenire, non possint Haec est ardua illa, perdimicilis quaestio; in qua os sic non solum nostrae aetatis homines, sed omnes antiqui plurimum desudarunt; multaq; multi dy ς