장음표시 사용
11쪽
citando adfuit. Ad eandem aetatem Speetat Zacharias, quamquam in ulteriora vaticiniis suis excurrerit, quum IIaggat oracuIa intra templi aedificandi limites contineantur. Malachias omnium postremus sub Nehemia floruisse videtur, totusque in criminibus
sacerdotuni, ministerium suum non Sanete obeuntium, versatur.
Ordo duodecim prophetarum in exemplaribus vergionis Graecae Alexandrinae plane differt ab eo, quo in IIebraicis recen-Sentur; uterque vero discrepat ab ordine chronologico, in quem singulos digessimus in tabuIa infra apposita. Apud Graecos quatuor majoribus proplietis praeponuntur, in IIebraeo succedunt Iestiae, Ieremiae et Egecliteli; Danielem eniim subjiciunt libro obi, Psalmorum scriptisque Salomonicis.
temporis, quo Singuli vixerunt, ratione, I. Ionas floruit circa annum ante C. N. SM.
- - β 2. Id. IIaggai - - - - - θ ET II Zacharilis - - - - 526. I 2. Maleachi - - - - - ago. ) Quod Hoseas, etsi Iona, Ioele, Amoso aetate serior, in codice tamen Hebraeo illis praeponitur, ratio videtur hinc e se repetenda, quod ProPhetarum, qui Ininores dicuntur, omnium diutissime munere sit functuA. Ceterum cL JAEGERI Programmata duo G ordine pr Aelctrum minorum chronologico Tubing. I 828. I 82T. Eorum epitomen dedit auctor in cer
12쪽
Io IIoseae gente nil constat, nisi quod in libri, qui ab eo
nomen gerit, inscriptione dicitur, eum suisse filium Neericiusdam, quem IIebraeoruni quidam temere confundunt Cum Leerct (m Nn , principe Rubenitarum, qui captivus in AssFriam abductus legitur per Tiglathpuesarem. Sed enim vero, nec Dο- minis consentit terminatio, nec temporis id admittit ratio, nee ulla probabilis suadet causa. IIoseam gente Israelitam fuisse, et in regno Samariae sive decem tribuum vixisse, inde satis verisimiliter colligitur, quod perpetuus scelerum et superstitionis Ephraimitarum est insectator, et Ephraimum, Iaret lem, Samarium saepius diserte compellat. Exprobrat illis impudentiam et pervicaciam Gaballis parem O, s. IO, s. Simulacra colebantur Bethel, Samariae, Galgal d, I S. D, I 5. I 2, I 2., in monte Thabor,s,l., et in Gileaditide G, S. I 2, I 2. Frustra illos conari demonstrat, ut alienigenarum libo ab ultione se Dei subducant; quum Pro eo, quod Aegyptios et Assyrios itu plorarent, a Deo potius roganda fuisset criminum poenitudine venia, T, I l. 8, s. IX. P, a. I 2, I. Id, d. Dejiciendos aureos vitulos, prostratosque in Assyriam asportandos minatur, S, S. ID, s. G. Iudam rarius tantum et obiter tangit, I, T. a, lsi. 5, I 2. II. Id. G, a. II. S, I . 12, t. I. Aeeedit quod d, d. Ephraimitae populares di-euntur Prophetae. Quod in libri inscriptione teinpias, quo vixit Iloseas, ad reges Iudae definitur, unius Ieroboami,u regis Israelitarum, addita mentione, inde colligendum nonnulli putarunt (ut MALRER in Obaei vati. in Hoseam in Commentati. theolorum a me
13쪽
et Maurero T. II. P. I. p. 2s I. seqq. , nostrum Iutaeum genere apud Iaraelitas vaticinatum esse. Nam qui patriae fines
transgressi ad exteros orationes habuerint prophetae, eorum tempus regibus Niriusque civiliatis finiri, ita tamen, ut indigenae reges priori loco collocentur; cf. Amos. I, I. Sed libri inscriptionem ab ipso Ilusea profectam esse, parum est credibile. Praefixa ea haud dubie est ab homine quodam Iudaeo, qui quum
oracula dispersa sacrorum scriptorum SFutagmati inserenda unuinin volumen colligere aggrederetur, in tempore designando potiorem Iudaeorum regum rationem a se habendam esse duxerit.
Etsi vero manui seriori epigraphen illam adsignemus; non tamen est, cur ei fidem denegemus, quum oraculis nil insit, quod aevo in illa iudieato repugnet. Perbibet autem inscriptio, IIoseam vixisse regnantibus in Iudaea Usia, Iothamo, Ahaso et Ilis ia, in deceni vero tribuum regno Ieroboamo II., filio Ioasi, cujus inentio ideo fuit adjecta, ut eo prοpiuS cognosceretur, tempus, quo vaticinari incepit, non aliud fuisse, quani id ipsum, quo
Usias et Ieroboamus reges συγχρονοι erant, quod fuit quatuordecim annorum. Namque regnum ille demum obtinuit anno
septimo et vigesimo Ieroboami II., qui clavum imperii tenuit annos quadraginta et unum (uti constat e 2 Reg. 5, I. coli.2Reg. Id, 23. - quo de numero si deducantur viginti et septem anni Ieroboam i, quibus Usiae imperium antevertit, reliqui sunt quatuordecim, quibus ambo simul imperarunt, hic Iudaeis, ille reliquo decem tribuum populo. Quodsi vero prima oracula edidit Iloseas extremis imperii Ieroboaulici annis, ultima autem ineunte His iae regno, per quadraginta fere annos proplietam illum egisse, et aequales sibi in regno Iudae destiam Michamque habuisse conStat.
Quae de illo, quo floruit IIoseas, tempore in V. T. monumentis historicis sunt prodita, satis docent, vixisse illum temporibus dissicillimis, statu reipublicae plerumque turbulento, religionis vero penitus corrupto. Maximopere quidem floruerunt res Israelitarum sub Ieroboamo II., qui, rebus feliciter gesti ,
14쪽
Pro semitam in HOssct m. urbes ab hoste expugnatas re euperavIh, populumque a Syrorum oppressionibus vindicavit (2Reg. Id, ET. 28.); mox tamen ab ejus
obitu cuncta in deterius ruere coeperunt, et turbis, factionibus, belli intestini motibus plena fuerunt omnia, dum caedes promis- euae, dum parricidia viam ad regnum obtinendum muniebant, atque adeo, viribus reipublicae fractis et proculcatis, externis hostibus apertum Iatus exilibebant, quorum jugum Suscipere tandem debuerunt. PIeraque autem corum, quae supersunt, Tati einiorum Iloseae edita videntur in illo undecim annorum interregno, quod inter mortem Ieroboami II. et filii in ejus Io cum Successionem intercessit. Anno enim decimo quinto Amagiae,
regis Iudae, regnum auspicatus est Ieroboamus (2 Reg. I , 22.),
idque tenuit per annos quadraginta et unum; ultimus itaque regiminis ejus, sive primus successoris Zachariae, incidere debuit in annum vigesimum et septimum Usiae; sed hujus anno demum trigesimo octavo patri successisse Iegitur Zachariae (2 Reg. Io, S. , unde merito colligitur, hoc non nisi post interiectos undecim Annos evenisse, atque adeo rempublicam, gubernatore destitutam, toto illo tempore turbarum civilium aestu miserum in modum fluctuasse. Qui vero post graves illas et maxime perniciosas civium inter se digladiantium contentiones regnum tandem oc- euparunt, bini reges, Zacharia et Sallum, non nisi paucoruriae admodum mensium reges fuerunt. Paullo quidem diutius rerum potitus fuit Sallum i percussor, Menahemus, sed ita tamen, ut dignitati male partae suis viribus tuendae nunc impar eam magna pecuniae vi ab Assyriorum rege redimere, eique obnoxius
fieri necesse habuerit. Suecessit ei filius, Pelialija, sed pDSthiennium a Peliatio, Rema ae filio, trucidatus. Quo parricidaTegnante contigit satalis illa regis Assyriorum expeditio, qu regnum Israeliticum nobilissima sua parte multavit, civibusque in exiIium missis, regiones trans Iordanem sitas et Superioris Cananaeae partes sui juris fecit, 2 Reg. I 5, 2s. Hoc vero tem- PDre interregnum iterum statui debere videtur, et quidem octonnnorum; namque vigesimus annus impyrii Pe alii, qui simul
15쪽
ultimus ejus fuit, incidit in annum quartum Actiagi, primus vero Iloseae, regis Israelitarum, qui illo interemto successit, in duodecimum demum ejusdem Achaeti (2 Reg. IT, I. , quae pugna vix
aliter videtur tolli posse, quam si statuamus, sive Pelialium, post imperium viginti annorum per octo adhuc annos superstitem quidem, sed aut profugum, aut captivum abductum fuisse, ita ut reliqui illi octo in censum venire non meruerint; sive potius,emuxisse totidem inter IIoseae conspirationem et illud tempus, quo rex ab universo populo fuerit salutatus. Ultimus ceterum illo fuit Israelitarum rex. Talibus vero temporibus mores penitus corruptos perditosque exstitisse, et res ipsa docet, et vatis nostri questus crebraeque , objurgationes satis declarant. Summi aeque ac infimi turpissimae superstitioni publice Iitabant. Vitulorum aureorum cultui, quo Aegyptiorum superstitionem aemulabantur, religionem addiderunt longe adhuc deteriorem, quam, inter vicinos Phoenices Prognatam, et Iegabelis, muIieris propudiosae, patrocinio sibi commendatam, non ita pridem susceperunt, I Reg. I 6, 3o. ZI. Proceres injustitia, expilationibus, et caedibus innocentum in ceteros cives Saeviebant, IIo s. a, I. 2. Sacerdotes, auspiciis iIlius Ieroboami, cujus nusquam sine vituperatione mentio injicitur, introducti, et ab ejus successoribus conservati, quum tueri deberent religionis patriae ac virtutis causam, Populumque veram ejus rationem docere, non modo negligebant, quod sui esset Inuneris, verum etiam contraria faciebant, opibusque et potentia
elati, luxuria et Iaseivia dissuebant, Ilos. g, 6. S. 8, I g. Privati
denique homines neglectis sanctissimis quibusvis ossiciis, quae tam Deo, quam inter se sibi cives in societate debent, in hoo praecipue Studium incumbebant, ut quibus possent artibus ae doIis, opes corraderent aliorumque incommodo ditescerent, utque soIo Toluptatis am ore ducti, vitiorum se ii Iecebris et eupiditatum
lenociniis dabant, pietatis vero doctores deridebant, IIos. d, 2. l. Id. Id. I 2, S. D. In tanta igitur quibuscum noster vivereth Mm tuum perversitate, conssiones eius, quae quidem nobis Super-
16쪽
gunt, quis miretur Potissimum versari in severis comminationibus gravique eastigatione scelerum, per omnes tunc ordines turpiter grassantium t Minis tamen atque adhortationibus suis ad resipiscentiam identidem admiscet promissiones de laetiori temporum facie, aliquando futura, quibus meliorem populi partem in ad-llictissimis reipublicae temporibus erigeret. Dicendi genere utitur gravi et pathetleo, pleno fervoris et audaciae. Quamquam Vero
Sermonum suorum argumentum universum sit satis apertum, Vix
tamen alius vates Ilebraeorum neque est dissicilis et involutus, quod tum ex ipsa rerum natura, utpote qui multum a noStra cognitione remotas historias, parumque ex monumentis illorum temporum exploratas innuat, cum etiam ex ipsa styli indole derivatur. Quum enim ex antiquissimis sit Ilebraeorum Vatibus, Sulus quoque ejus incorruptam germotiis vetustatem exprimit, Pristinam generis sententiosi brevitatem retinens, a qua Vates inferiores aliquid, judice Lowthio, remiserunt. Saepe ex uno in aliud argumentum, ex tino in aliud tempus personamve, non Perviam, sed veluti per saltum transilit. Id est, quod de eo notat Hieronymus, Osee, inquiens, commαticus, et quiasi Per Senieritias loquens. Obtruncata sententia lectorem suspensum, ejusque prudentiae, quod deest, Supplendum relinquit. Res quidem, quas tractat, magna Iectissimarum imaginum varietate illustrat; sed quum similitudines usurpatas vel auditoribus applicandas relin-
quat, veI statim significatas deserat, multum de illarum elegantia
et concinnitate Iectorem nunc fugere necesse eSt.
Duae commodissime hujus libri Iartes constituuntur, qua-xum Prior capitibus tribus parabola continua uxoris adulterae Populi Israelitici defectionem a cultu Jovano perfidiaeque poenas hi tit; αἰtera vero, reliquis undecim capitibus, plura continet minora oracula, minime inter se cohaerentia, quibus nullo allegoriae involucro Israelitarum scelera castigantur, intermixtis mox enarum coraminationibus, mox etiam feliciorum temporum Prommissionibus. Eu vero oracula, delecta, uti credibile est, ex multu Pluribus, quae per satis longum annorum spatium edidit
17쪽
vates; quum sint inter se sine ullis temporum notis, aut argumenti distinctione connexa; minime mirum est, si, ut Loisthii verbis utantur de Sacro Hebraeor. Poe8i, P. 2al. edit. Lips. , Imaeam perlegentea nonnumquam dideαmur in varget quctedum Sibνliae folia incidere. Quae quum ita sint, cujuslibet oraculi veros limites, initia et fines dignoscendi ratio suppetit nulla, nisi quae ex ipsius argumenti diversitate elicitur, sollicite comparata cum diversis itidem rerum Israeliticarum vicissitudinibus, quarum aliquam saltem memoriam nobis conservarunt codicis liebraei monumenta historica. Conatus quidem est MAURER in Observult. supra p. d. Iaudatis singulas orationes diversis temporibus habitas suis intervallis distinguere, et quo tempore unaquaeque dicta fuerit definire (Commentali. theologg. l. l. p. al8. seqq.); sed quas statuit Vir Doctissimus temporum notas nequaquam ita certas esse, ut iis in discernendis singulis oraculis Suisque temporibus adsignandis ducibus recte uti possimus, ostendit DR WLTTR in scriptionum theologicarum sylloge, quae
inscribitur Theologiache Studien und Uritthen, Vol. IV. ISII. P. IV. p So T. sqq. 'eber die geschichiliche Leetishung der pro- Pheligohen Neden Mosea H. Ipse judicat, prophetam inclinante
ad interitum regno Ephraimitico quae diversis temporibus, natamque identidem singulorum occasione effata pronunciasset, in unum librum conscripsisse eo consilio, ut aequalibus suis ob oculos Poneret, quot et quanta mala per longam annorum seriem Sesibi sua impietate suisque sceleribus contraxissent. In quo argumenta tractando vatem quendam rerum ordinem, nec tamen Satis aecuratum, tenere observat, quin V. D. per Singula eapita
18쪽
Praemissa gemina ingeriptione, generaliori altera totius voluminis (Vs. I.), altera specialiori, prinii vaticinii (Vs. 2. init.),
enarrantur Signa quaedarii et portenta, quibus regni Israelitiei mores ac fata significantur. Iubet enini Deus prophetae, ut meretricem Sibi conjugio copulet, ex qua susceptum silium Isreelem vocat, quo Israelitici imperii interitus osten litur (I s. 2 - β.). In filia, quae ex eadem impudica uxore nata est, alienum se ostendit Deus a populo, cui ad suam misericordiam aditum dicit esse praeelusum (Vs. 6. T. . Prole tertia, mascula, portenditur, Israelitas non amplius fore Dei populum peculiarem (Vs. S. s.). Istae tamen comminationes mox mitigantur promisso redeundorurn aliquando Deo in gratiam Israelitarum, consociandique, uno Sub principe, utriusque, sudaici et Israelitici, regni (Vs. Io - 2 o. . Orationum quae tribus primis hujus libri Capitibus leguntur, tanta est argumenti et imaginum similitudo, ut vix dubium sit, illas eodem tempore recitatas esse. Id vero Ieroboam i II. fuisse, ante violentam Sachariae mortem, ex eo colligitur, quod vates I, a. familiam Iehu brevi exstinoltim iri dicit. Deinde, quae. 2, 16. Seqq. de civitatis flore leguntur, ea Ieroboami in aetatem egregie eonveniunt, in subsequuta tempora neutiquam cadunt.
I. Pro ri mi Chaldaeus posuit: nrraret dandVerbum Prosehellae et fovet. scirim est vel Infinitivus (vid. der. II, I 2. explicandus stiloundo scit. salvabit Deus, vel Imperativus , εαἰνα ο Deust ut Na mora Triri, Ps. II 8,25. De aen in
vid. Prooem. qui et ri' i id dictus, et si 2 annos regnavit, 2 Reg. la, EI. Io, I. seqq. qui sedecim annis rex fuit, 2 Reg. Is, 32. N, et hic sedecim annis regno praefuit, 2 Reg. I 6, I. Sqq. pN , novem supra viginti annus regnavit, 2 Reg. IB, I. dynm 'mea' Nempe incipiens in diebus viventis adhuc Ieroboumi II., Amos. I, I. T, s., qui quadraginta annos et unum satis feliciter regnavit,. usque ad annum vigeSimunt Septimum
19쪽
a. qucndo Prima Bice loquutua est Iovet Per uogeiam, dixit rel.
Nomini Cy ra per statum construetum pro complemento subjungitur enunciatio, ita ut Verbum sinitum pro infinito, nominia loeο, ponatur, ut Ies. 2s, i. TV V V n ip idem significat ac si scriptum esset rrirn re o urbs habitatiotas Daueidia. Exod. 6, 28. : 're' duae quo die loquutus est Ioυα, quod et scribi potuisset Urim 'an d D. Vid. RooRDA Gravim. Imbr.
θυ2. So I. vann saepe, praesertim media in sententia, per Segol, pro 'Im scribitur, quemadmodum verba daeet lavetuit et per Segol scribi amant. Ceterum hisce verbis indicatur, hoc vaticinium, eorum oraculorum, quae Hoseas edidit, esse primum.
qui inae Per uos cim, ut Num. I 2, 2. Num Aνα golum 'In nitida Per Moxen loquitur, nonne et nuda et per nos loquitur F CL 2 Sam. 23, 2. Hebr. I, I. . Θε c λαλησαζ ἐν προφητme. Alii r loquutus est cum Hosea, ut Zach. I, s. Id. 2, 2. T. Quidam: cla uulus est in Hoseam, ut vates divino spiritu repletus significetur. CL DRUSii Inim et dyersa. L. II. Cap. as. (in Criticor. SS. r. VI. p. 126 d. rib II i. e. agedum, ut infra B, ., quod nec Latinis insolitum. Sic PROPERTius Eleg. I, s. IX. I quaeso et triales istos compone libellos. 'rib Stime, duo tibi uxoreim Imatrimonio, de quo ineundo verbum nab et Gen. a,ls. 2a, Z. 6 T. Id, d. Jerem. 2s, d. usurpatur. Eodem sensu λαμβανειν legitur Mare. I 2, Is., et παραλαμβανειν Matth. I, 2o. et di
Mulierem goortαlionum, i. e. maxime libidinosam, quae diu aSSuevit scortationibus, ut U' ' u ne de mulier rixiarum, i. e. Tixo Sa,
Prov. 22, 5., vir εαnguinum, Sanguinarius, Ps. o, T., n etyr et me N Bir dolorum, i. e. doloribus consumtus, Ies. si I, 2. Vates num enarret rem in facto positam, vel talem, quae per quietem aut visionem ei oblata esset, vel denique parabolam, operose disquirunt interpretes. Et ad primam quidem sententiam quod attinet, vere esse ab Hosea gesta, quae hic leguntur, ut portenderet illis suorum populariunt mores ac lata; nos minime ignoramus, nihil fuisse priscis hominibus familiarius, quam ut animi cogitata et consilia factis et actionibus declararent, gestibusque pro verbis uterentur; qua de re nemo subtilius doctiusque disseruit GUIL. WARBURTοNο in opere, quo divinam Mosis legationem demonstravit 6The divine legalion Os Moses demonstraled Lib. IV. Seet. d. Vol. III. p. Ios. seqq. edit. Londin. IT6β. , vel in vers. teuton. Vol. II. p. l26. sqq. Sic Idanthura, Scytharum
Tex, narrante Pherecyde apud Clementem Alexandrinum (Sirom. p. sibi.), ut Dario, qui Istrum transiisset, significaret, se exercitum contra eum ducturuin, non literas, sed symbolum misit, murem, ruΠαm, OUem, telam et crαtrum (Sασὶ γουν uia 'Nor-
20쪽
et borpor . Et in vetustissiniis oraculis Ei ita pro verbis usurpata fuisse, docet illud Heracliti es satum, quod Plutarchus nobis servavit (in Iibro, qui inscribitur 'εοὶ του με - εμαετρα, p. s62. rLeae illa, cujus oraculum est De his, Neque loquitur, neque iacet, εed Per εignet Orctoula edit (Oυτε λέγει, ουτε κρύψε , ἀλλά σ=iuiatii ε . Eiusmodi vero actionem symbolicam siniplicem
esse oportere, brevissimo temporis spatio absolvendani, et paucissimis signis gestibusque circumscriptam, quis non videt 8 Longe diversa est ratio eorum, quibus Noveas populi Israelitici scelera et poenas adumbraSSe legitur. Fac enim, quae hoc Capite commernorantur, Vere geSta sisSe, fieri profecto per rei naturam non potuit, ut ea Singula, matrimonium, a propheta initum, trium liberorum, unius post alterum ortua, filiolae ablactatio, eo dein tempore eontingerent. Illa autem per plurium annorum Spatium producenda signa nihil sane apud populum effecissent, nec Ad eunt erudiendum admonendumque quicquam valuissent. CL
mine Sano uinquam suscepta esse credati Abjicienda igitur sententia, quae vati, ne dicam sapientissimo numini, cujus ille jussu egisse narratur, affligit insulsi et inepti aliquid. Quod vero alii, auctore Maimonide, in Doctore Perse aeorum P. II. Cap. dd.
p. 32a. vers. lat. Statuunt, exponi reni, quae vati in visione nut per insomnium oblata fuisset, sine ulla ratione sumitur; nuntin toto, qui sequitur, sermone ne levissimum quidem vestigium apparet, quod visionem nocturnam a vate referri arguat. Restat itaque tertia Sententia, quae sola probanda, adumbrari populi Israelitici mores ac fata narrotione cillegoricia, Sive PαΓαῖοἰαmiatrimonii cum uxore cidulter et initi. Nihil usitatius eSse propheti , quam rationem, quae Deo cum populo Israelitico intercedebat, conjugii imagine sistere, quis nescit 8 Dei amorern et Luram pro isto populo comparant cum amore, quo maritus fertur in Lonjugem a se amatam; illius vero impietatem et invictam ad idolorum cultum propensionem comparant cum Scortatione et
nil ulterio, quo fidem marito datam ac debitam fallat libidinosa DXor. Vid. Ies. od, S. sqq. Egech. IG. et II. ,,Quae notio v. T. Seriptoribus ita est familiaris, ut pro idolorum cultu paSSim usu
reeeptum Sit acortiandi vocabulum, nec alienum locum ibi oc-LupASSe, Sed paene guum ac proprium obtinuisse videatur, 3 ait
Lo THICA de S. Poesi IIebraeor. Prael. XXXI. p. do I. ed. Oxon.(p. fili. ed. Gotting.), qui allegoriae ejus originem et rationem pluribus exposuit. Parabolam ab Ilos ea narrari, vidit Chaldaeus interpres, qui illius sensum verbis propriis declarat. Ita autem
ille nostrae narrationis exordium exponit: ταde, Profer ΓαιiH-nium Contret habitatores civitalis idololatrae, qui ct dunt Peccare. Et illERONYMUE in Commentario ad Vs. 8. Postquam haec