De Branchidis ..

11쪽

etsi mi πάλ-e Dianam coluerunt cum enim Milesii oloniam deduxit ent, virgo, urnam gestans, eis obviam ivisse sertur. Quamobrem etiam ineolae ἀπὸ τῆς προχόος , ,Πρυχοπιήσειε dicti sunt Virgo, urnam gestans, Diana Pythia eis, qua a fra libdis colebatur et cujus in honorem ὀρωρόρα delebrabantur perdios octo splendidissimos. Et quamvis nominis vim scriptores

parum recte enodent, hoc tamen pro certo assirmare possumus, ductu auspicioque Dido meae deae conditam Sse 1 roconnesiorum

urbem.

Tum uti in nummis coloniarum Chalcidensium, ita fiam in Milesiarum coloniarum nummis pollinis symbola et imagines inveniuntur; qua ex re stricte collisi potest, ex patria Apollinis sacra in colonias translata esse.

Ita Abydoni, Apollinis sacris prae ceteris dediti, nummos urbanos Apollinis laureati capit signaverunt ' Verumtamen ne sororem quidem neglexerunt; sed in aliis nummis Dianae imago expressa est, arcum tenentis et pharetram, et in parte aversa cerva, Dianas animal, intra coronam feta est. Itidem o Lampsacenorum nummi stolati pollinis imaginem expresserunt. Et Cianorum urbs, quae postea Prusias' num cupata est, eodemmodo nummos laureati Aponinis forma signavit. Videmus igitur, uti Chalcidenses, Corinthii, Achivi, alii d cente de Dolphico colonias deduxerunt, ita etiam Branehidarum

sacerdotes condendarum Milesiorum coloniarum duces et aucto

Quamquam do Milesiorum in Propontido coloniis maxima nobis suppeditatur testimoniorum copia tanun d Ponticis quo

Strabo pag. 563. Eohola. o. pag. 434. 435.

12쪽

Strabo t fis est, polloniae, in urbe Pontica, magnum Apollinis suisse delubrum. Iam in antiquissimis sabulis de Sinopensium origis Apollo

commemoratur Ad Apollonii enim verba ,ssi, 2 i. πνὶ, enarrator refert, urbem ita esse nuncupatam, quod Apollo Sinopen, Asopi filiam, ex Syria in 'olitum abripuisset. ὶuae cum ex deo gravida iacta ossos filium peperisse traditur, Syrun nomille. Accedit luod Arrianus in senioriae prodidit, rapeκunte, in Sinope nisi uni Colonia, liti restiun ultum osse. Atque in Taurici Bospori urbibus nummi permulti inveniuntur, qui arcu et sagitta, pollinis symbolis, ornati sunt. Olbianorum vero patronus Apollo προπιώγ' est, cujus in oppidanis titulis saepenumero mentio fit. Deniquo uti et Aegyptiaeam Milesiorum coloniam addam, festo Herodoto, ' Apollinis tu lum Naucratido exstruxerunt. Haec fere sunt, quae H polline, coloniarum auctore, a Milesiis memoriae prodita sunt. Atque jam intellegimus, quan tum Branchidarum oraculum iuniporibus antiquis apud Milesios valuerit. Et sacerdotes non minimum contulerunt, ut postero tempore Miletus prima Ionia colonia sit mater multarum magii rumque urbium in Ponto, in Aegypto et ubique serme in orbe

terrarum nominarsetur.

In fabulis quae de sepsom sapientibus et do nonnullis philO- soli horia in Dd ab insunto sexto anto Christiana ac Eul Circumierebantur, saepius Dranchidarum mentio fit Thales igitur prae-

-- -

13쪽

clarum illum tripodem, qui a sapientum alio semper ad alium tamquam major ingenii aeumine praeditum mittebatur, id mae Apollini, auctor Diogene, dono dedieavit. . Sed et scutum illud, de quo Pythagorei, animae transmigra

tiono docentes, multa et mirabilia tradiderunt, socundum Hera olidem Potiti cum ' in Branchidarum templo aflixum fuit. Iam indo a vetustissimis temporibus hoc oraculium, quod praeter Di l lihos gloria nulli cessit, ab eolensibus tmonibus omnibus visitabatur. Sic Cumasi, Aeolensium caput de tradendo Pactye, tost Horodoto, ' Branchidas consubierunt. Verum non modo apud Graecos, sed etiam apud Cares Didymaeum oraculum summa auctoritate ruebatur. Cares enim, o fra Darium pugnaturi Branchidarum pum consuluserunt.

Ubi vero, inclarescente Milesiorum urbe, etiam Branchid rum oraculum ad summum honoris fastigium pervenit, exterarum genitimi reges Didymaeum deum donis locuplatissimis ditarunt.

Nems, Aegyptiorum rex, postquam apud Magdolum, uu

14쪽

Mα ε Vbii, Josiam Judaeorum regem, superavit, vestem qua indutiis, victoriam repo, vorat, pollini dedieavit et ad Branchidas transmisit. Sed rex prae ceteris ρεγάλληυ, Croesus, Lydius, ut alia multa delubra, ita tiarii ranchidas spieiididissimis donis locupletavit.

Oraculum iniim inter sex o leberrima apud Graecos numerabatur, quae a Croeso, priusquam cum Ι'ersis manus consereret, consulebantur.

Similiter etiam Histiaeus, Ju ili siorum tyrannus, et Chares, achiussa regulus, dona templo miserunt. Eo vero tempore, quo Persamini reges principatum apud Asiaticas gentes obtinuerunt, oraculum semper a Persis stetit. Neque hoc mirum est. Sacerdotes enim optimatibus favere solent. Populi contra potestatem, quas antea Mileti floruerat, in contemptu et odio habent, ita ut barbarorum dominationem popularium arbitrio pracserant. Iam ori diruto eum Pactyes Lydus novas res molitus esset, et Persarum poenas metuens, Cymen fugisset, legatis a cumadis missis deus, ut Pactyen Persis traderent, suasis ρNequo a veri spurio abhorret, Didymaeorum sacerdotum

auctoritate Milesios commotos esse, uti cum Cyro pacificerentur. Nequi iluam, cum Onum sediti exarsisset, Heeat actus. Θ-rum scriptor, suasit, ut Mil,si divitiis, quas Croosus Brane ludiS dedicaverat ad exaedificandam lasso uterentur ' alis enim saeordotum auctoritas fuisse vid tur, iit Do in Oninium quidem

rerum discrimine Milesii Di maeum deum spoliarent

15쪽

At jam urgente Milesiorum sato, insignis calainitas etiam Didymao oraculo illata est. Quod quidem incommodum, esse Herodoto, jam a Pythia Argivis, oraculum petentibus, prae

Ν Ο 'μ eetcρου εὐμοις ἀλλοιο μελ iret. Sed quamquam inter omnes constat Di maei Apollinis delubruin a Persis spoliatum et igne deletum esse, tamen non convenit inici veteres scriptores, quo tempore acciderit, ut Apollinis sanum tali infortunio affectum sit. Herodotus enim in enarranda Ioniam seditione, ubi a Persis Milesiorum urbem aptam et excisam esse tradidit, disertis verbis testatur, oraculum et templum Didymaei Apollinis a ba baris direptum, o vasti,tum esse. Itaque imperante Dario rege

Branchidarum sanum a Porsis dirutum est. Nequo Herodoti auctoritati distidere nobis licet nul cum haud ita inulto post debellatos Persas seripserit, sertissimosque testes earum, tuas fradituria erat, rerum invenire 3Otirarit Herodoti, quasi testis fere oculati plurimi est a tenda avet OritaS.

Ab ejus narratione multum recedunt ei, qui tradunt Xerxem pos acceptam ad Mycale cladem, haud invitis sacerdotibus, thesauris potitum esse et templum incendisse. Quorum in numero primus nominandus est Strabo, qui

oriam sere totam peragravit, et Didymaei delubri vastum an btii tam diligenter deseripsit, ut ipsum oculis vidisse censueris. Sod tamen in Brunnii sententiam discedere nequeo, existimantis, quae apud Strabonem inveniantur, a sani sacerdotibus o relata osse. Nam breviter modo de hac re loquitur, neque quidquam in f, quin idem apud Suidum, Curtium, alios legatur.

16쪽

Aededit, quod in deseribenda Sogdiana provincia, ubi do Brranehidamim oppido disputat, eisdem sermo verbis templi pro

ditionem enarrat. opera pretium est, utramque narrationem juxta apponers.

XI pag. 18.

mentariis, qui res gestas Alexandri conscripsit, Strabo sua petiit. Soldanus' vero probabili conjectura statuit, o Callisthene Strabonem sua hausisse, cujus saepissimo montionem fecit. Quamvis intur verisimila sit, Strabonema idyma pervenisse, tamen non ex sacerdotum narrationibus sua hausit.

Etiam Suidas cadem a quidem multo uberius reserti senim narrat, Branchidas, Xerxi faventes Σέρ', χαριζίμ. ε i templum do indigena barbaris prodidisse, ipsos vero leges Milesiorumque vindiciam veritos, cum rege ausurisso et sedes in Asiae quodam loco, a Graecia quam remotissimo collocasse. Itaque urbem eos condidisse, neglectis avibus, et Branchidas nuncupasse. Vorumtamen dei providentiam non dormivisse, ου μ' ἐκαθευδε,

η του lao wpti uix). Nam Alexandrum, qui devicto et prostrato Dario, Ii Omim oppidulum servenerit, totam genti progeniem interfecisse, judicantem, ignavam esse ignavorum prolem, urbemque sol aequaSSe. Haec Suidas Iam ustorus probat ali conjectura totam hanc

narrationem, religionis superstitiosae plenam, ex Aeliani libro de providentia esse desumptam censuit. Zoiciebris fur Alterihuminissenseriari 180 pag. 572 ' Mida s. v. Ηρα3χtοαti Aelian ed. Hereber iiii M. 210.

17쪽

A curatius miser do orium into ita curtius disputavis,

commemorans parvulum Branclaida habitasse oppidum, quia jussu Xerxis Miletu in reliqiti rant. Quamquam lilitrii mores nondum exolovisssent, famon jam bilingues fuisse paullatim a domestico Extorno sermone d generos. Rogem igitur ira eum magno eos gaudi exedpisse. Illum vero, Convo at is in sex preitii

Milesiis, liborum do proditoribus permisisse arbitriuiii. Inter quos, cum de irroganda poena non convenisset, ipsum regem Branchidas ad unum omnes aedi jussisse. veri specio non recedit, Curtium, qui diligentissimo abi losas do Alexandro congessi narratiunculas, Clitarcho usum esse duee.

obiter modo Plutarchus rem tangit. Qui quamvis Alexandrum summis saepe laudibus delebret, tamen propterea vehementer vituperas, quod Branchidarum noxiorum insontem prolem iam liter meidarit.

Ne aliud curii iudicium est, dicentis: i,quae si in ipsos

proditionis auctores excogitata essent, justa ultio esse, non crudelitas viderotur nunc culpam majorum posteri iere, qui ne viderati quidem Miletum ido et Xerxi non potuerant Prodere. Duo igitur Ontium genera distinguenda sunt, Herodotus et scriptores, qui res gesta Alexandri enarraverunt. Nunc vero, quid nostri aevi scriptores de Didymaei incendio statuerint, paullo accuratius examinomus Iam facili negotio

dissicultatibus sese extricavit Clarierius 'os enim existimat, quae Strabo, Curtius, alii tradiderint, nullius esse momenti, sed vanahposterioris aetatis sabulas Persis enim post acceptam ad Uualeneladem id agendum fuisse, uti Ionum animos non excitarent, sed sibi donestiarent. Dein ora5, ut Didymaei thosauris potiretur, auxilio Branchidarum opus non fuisse Ipsos vero Branchidas sacerdotum gentem, non populum esse. Quis hoc unquam dixit'

18쪽

Amanum deniquo, qui Optime res gestas Alaxandri enarraverit, hane rem silentio praeferiisse. cui clavi erit judicio, etiamsi cunctanter, Me sit R. cinctus, 3 qui quamvis ditantes, num tota narratio a Clitaretio excogitari otomota sit, tamen haud pauca ab eo addita esse censet, quo magis cruenta illi a Branchidis petita Graecorum animis arrideret. Sed multo accuratius de ea re Soldanus egit, quem etiam Urliolimus

secutus St.

Is igitii sexistilitat numquam fieri potuisse, ut Graecorum sacerdotes, vesania quadam correpti, templum sugienti barbarorum regi proderent, et in remotissimas Auda latebras aufugerent.

Sed hi mirus resutandi modus est. Cur quae nova et inaudita sunt, fieri omnino non possunt Oblitus autem est Soldanus, complures commemorari sacerdotes, qui non modo templorum,

sed etiam patriae proditores fuerunt. ita Eumedos, inervae sacerdos, Palladium einen et Doriensibus, Argivorum urbem obsidelitibus, tradidit ei ex urbe in Crium monsem fugit. Eodemmodo Crius, Achaeus vates, . teste

Pausania, Dorienses odocuit quomodo Lacedaemone potirentur. Quod vero xistim iit. Oro, ut ranchidarum nomen, si deorum indigenarum proditores fuissent, Omnibu perosum esset, neque sano nomen scelere foedatum remaneres, hoc re vera accidisse videtur. Nam in titulis, quorum magnus numerus in promptu St, Branchida numquam nominantur. Plinius ' vero et Pomponius

Mela disertis v rbis declarant, oraculum pollinis, quod olim Branchidarum nomen tenuerit, nune Didymaeum appellari.

ΡiPisania III, 13, 3. Pliniii N. II. V, 29 DI 12 oppidum, oraculum Branchidarum appellatum, nunc Didymaei Apollinis. . Pomponius Mela I, 27. Oraculum Apollinis, dicetum olim Branchidas, nune Dihinei.

19쪽

quo Varro 3 neque conon obstans, qui templi origines enarrantes, antiquo nomino usi sunt. Ubi vero Strabo didit,

μιαvetato eto Atδυμε οὐ πολλυος et L Ηρα Γλίδαις ' doctrinam suam prae se serre studet. Mihi igitur ob sam potissIniuin caussa a ranchidarum Omen obsolevisse videtur, quia Branchidae ipsi templi et patriae proditores, Graecis Omnibus odio suerunt. Alia autem, qua Soldanus asser argumenta, ex Claviorii commentatione hausta sunt. Neque vero in docti illius hominis sontentiam ita discessit, ut totam de Branchidarum fuga et imi erit narrationem tamquam sabulosam Videret. Sed Branchidas thesaurorum proditores, Pedasenses esse censet, a Dario

missiorum agro donatos. Pedasenses autem eam Milesii agri partem acceperunt, quae in montibus sita erat, planitiem vom et loca urbi adjadentia Persae ipsi obtinuerunt. Sed quomodo, quaeso, quae a mari non plus octodecim, stadia aberant, montana, et tπερακρεα, appellari possunt Itaque cum Brunnio statuo, interiores modo territorii Milesii partes in Pedasensium potestatem ovenisse, Didyma vero, ut ipsam

Milesiorum urbem, ersarum acta esse. D. Mulierus vero ' Etiamsi sabulaui se rancti H lihI uni interitu ob eam caussam emotam esse censeat ut immanis in Bactrorum quandam gentem commissa mille litas Onses ta ppeio segpretur, tamen, quae scriptore de templo prodit narrant, iro certis habenda esse existimat. Vorumtamen in sulciendam suam sententiam argumenta nulla assert. Sed accuratissimo ot optimo do Branchidarum proditione et templi incendio Brunnius egit, cujus in sententiam etiam

Varro ap. Lutat. l. c. Conon ap. Photium l. c. narr. 33. 44.

20쪽

overbeckius mil. Ante omnia Brunnius bene mihi demonstrasse vides , Milesiorum urbem a Dario rogo non unditus

eversam, neque ad unum Omnes incola Ampei in exiliuin deductos osse. Nam in enarrat id Mycalesia pugna erodotus Milesiorum exercitiis nientionem Reit rui biis cum sersae disti-derent, jussi sunt vias, quae ad sumnio Mycales montes ducerent, custodire et defendere. Ibi vero inter primos a Persis do- sciscenses, cum Graecis societatem inierunt.

Qua ex re manifesto appares, Herodoti verba serie δὲ Μιλη- ολ χωρ η αυτοὶ iis Oi Ηρσα ειχου et περὶ τὸ υ πιώ, καὶ et πεδίος non ita explicanda esse, uti a Persicis colonis territorium urbis occupatum esse censeas. Sed Persae administrivida Milesiorum

reipublieae praepositi sunt. Et cum histrichius ad tandendam novam Milesiorum urbemina am Carum et Lyciorum et lanum multitudinem confluxisse autumet, mihi contra maxima veterum incolarum pars in sedibus patriis remansisse, et optimates modo civitatisque principes pen in xilium deducti osse videntur.

Branchidae vero etsi militum sera cupiditas, expugnata urbe, o sanetissimo quidem Apollinis delubro pepercit, in terra

remansisse videntur. Nam Herodotus memoriae non prodidit, incordotes quoqu Arnpen deductos esse. Dein ut jam id inius Didymaetiti Uergis Asemper avebas. Hucusque Herodoti auctoritatem secuti sumus, et suis ipsius

verbis eum refellere conati sumus. Nunc vero, quid de aliorum scriptorum narrationibus statuendum sit, paucis adumbreinus. Atque quoniam demonstravimus, auctores hos omnes exdommentariis de Alexandri magni rebus gestis hausisse, hoc mihiant omnia certum esse videtur, Branchidas cum Xerxe in Sog-