장음표시 사용
21쪽
omnes non antiquissimos sontes, conmentarios regum insperisse, sed eam census larmam descripsisse, quam posteriore tempore in usu suisse Vidissent. Cujus sententiae quanquam longum est argumenta Omnia repetere, tamen quaedam infra asserentur, hic illud commemorasso sufficiet, ex dex hii ratione Ser ianos numeros quinta parte his, qui seculo urbis sexto suerunt, minores fuisse. Hos et assium libralium pro
tio imminuto et divitiis hominum crescentibus cs Boch p. 44. augeri debuisse, id
que quum saepius actum sit, thdo intelligi, cur Servianis numeris intor se disserant scriptores; nam quum i ius et Dionysius, antiquisSimos sontes ecuti, primas classi asses 100, o tribuant, linium recentiorem cenSu sormam animo repraesentasse qua prima classis assibus IIo,000 censeretur, eandemque ad Serriana tempora
retulisse . Habuisse igitur Servii tempore
primam classem 20, o asses, postea IM, o. secundam classem I5,000 asses, postea a5,000 tertiam classem Io, o asses, poste M,000.
quartam classem I, o asses, postea ali 000. quintam classem I, o asses, postea 10, 0. Quod si hi numeri ad ea etiamtum tempora pertinent, quibus prima mentio
census equestris sit, si jam tum quarta parte hunc cenSum primae classis censu ma
jorem fuisse ponimus, ejus temporis census equester fuit So, o asses, Senatorius asses 160,000. :
ε' Censiim AEqilestrem Serviani temporis AEliadringentis minorem sitisse, etian muselikiiis p. 35 . vidit Quod antem Ille eadem ratione. qua 'lasses Servianae
XI ordinibit Ilieatri petitiun egem . eninc Rosciam dicit p. 362. non novum equitibus privilegium dedisse, sed antiquiri restituis minuum autem XVlli. renturiae tu tantum ordines cibum int, intelligi, quattuor tenturia non optimo jure fas fuisse. Ila igitur sitisse illos Varronis serentarios, eosque tit in thentro,nim neque 4n concione iopuli 4dem Ju atque alios, neque eundem mensum habuisse. Sed, misi liceronis locum conjectura mutavisset in hane pnt ntiam nunqi iam incidisset. Nam de ferentariis supra die-tii est, illud a nemine, quod sciam, traditur, ingulas renturias singuli ordinibus sua sedes habuisse, ito tamen Posito non alienum a Nero est, fi natoribus magistratibusque, qui antiquis temporibus centiariis illis continebantur, priores ordines dat fisitsAE. Postremo, iioniodo fieri potuit, ut quinta illa classis equitii una cum centesima undefieXRResim centuria su igia erret quum tamen etiam illi e luites minime rituae classis censit haberent Sed haec omnia a Cicerone ipso refelluntur, itie plitum nuInero ex onini populi limma eparatis,tlim demum reliquum populum in lassea distributum esse tradit.
22쪽
Mui Servii tempore aut in sex su Gngiis, aut in XII. centuriis erant, equo publico omnes usi sunt, et recte ad haec tempora Festus p. 61. Lind. equitare antiqui dicebant equum publicum merere. Idem igitur erat equitem esse et equo publico uti Hunc Cicerone auctore ' primus assignavit Tarquinius Priscus Se Vius autem jam non equum ipsum assignaVit, sed aes quoddam equestre instituit, quo equi emerentur, item aes hordearium, quod distendos equos in annos singulos penderent vidua , . . mulieres non nuptae ' - sicuti Corinthi quoque orborum et viduarum tributis et assignabantur et alebantur equi publici Tradunt, aeris questris nomino data osso equitibus decem ntillia assium, aeris hordearii nomine duo millia assium, ' quae summae iam lebulirium Ossenderunt. Tamen is tantae impensae
aliquas caussas ibi visus est reperisse, pretium equi ad pugnam idonei, comparationem SerVi, equique alterius, quo ser u uteretur Multo aliter autem de ea re
iudicandum esse, egregie vidit, qui hanc quaestionem nuper absolvit, sic hius M Animadvertit enim, Solonis tempore, id est non multo ante Servii aetatem Athenis
censum equitis tria millia drachmarum essecisse, quium ut nunc creditur Romae equus solus illi drachmis constiterit. Anno 24 D. C. Ovem decem, bovem centum assibus emi solitos fuisse quae pretia ut Servii tempore non minora suerint, tamen ea equestre centum boum Sive mille vium pretium aequaturum fuisse. Anno 376 U. C. Athenis, ubi equi magni constare solebant, tamen emebantur tribus minis Romae igitur Servii aetate piimu equus duarum minarum pretium excedere non potuit, quum
servus simul cum equo u comparari non majore preti posset. Tamen narrantur
mille drachmas ad equum emendum tributa suisse, quum alio loco 4 45 Livius: si dena millia gravis aeris quae tum divitiae habebantur. Eodem modo, ut Servii aetate frumenti pretia erant centum drachma et equis duobus alendis et aer o sufficiebant, cum duo millia assium ducenta drachmas ossiciant. quae cum ita
iuuim merere recte dicitor ut triplex merere, rati-liendia merere Ceterum neque hoc Capite, neque thro II e. 3, ubi it rum de equitibus equo p. dixi, dieendum putavi de discordibus de hac re sententiis virorum doctorum, qui temporibus non distinctis, incredibile est, quas turbas excitaverint P. Manuti ad Cic. Phil. 6 5. ad div. 8 s. Sigon de antiq. Jure civ. om. l. II, . . Demnster ad Rosini Anti Rom. I. 7. Salmaa. de re milit. c. l. Dukera Liv. i. a. Gravius in praelat. Vol thesauri A. Rom. Ferent. Epp. . . F. Gron de et vet. 2.3. 26. Lipa de re milit Rom. . . P a Turrenon. vet. Antii p. 49. Garaton. ad Uie Phil. I, 8 et
Gellium 4, 20. Etiam socioruin equites uum qui 'Ille servum habebant Liν. 22 42. I. et p. iv. 43 5. diiubila regulis Gallorum donantur duci e iiii halerati
'' p. 499 sqq. Aliam rationem nierat uactatus .
23쪽
sint, non minus has, quam classium Servianarim summas ad Urbis sextum oculum pertinere conjicit, antiquos numeros quinta parte, quod supra commemora imUS , --nores suisse credit. Ita aes equestre ad un millia aeris, aes hordearium ad quadringentos asses redigitur. Catonia Dagmentum ejus orationis, qua suaSit in Senatu, ut plura aera equestria serent, de uel eorum, qui aera equestria acciperent, numero intelligendum esse videtur; ' Varronis autem verbar equitum publicum esse mille Sariorum non ad aes equestre, quod multo majus erat, sed ad aes hordearium reserenda sunt, cujus dimidia pars equo alendo, altera autem servo destinata fuit. t)
Superest una eaquo disscillima quaestio. qui enim illi erant militares. Quum autem legionarios milites non diutius, quam ad annum quadragesimum sextum SiVe coeptum, sivo plenum y constet militasse, intra quod spatium decem stipendia exigi poterant, ' cur autem equites illi diutius militarent, excogitari caussa omnino nequeat, quaeritur, utrum ii, qui legitima stipendia equo publico confecissent, retinuerint equum et in centuriis manserint, an reddito equo desierint in equitum gn-turii esse Ae quanquam rei natura erat accommodatius, uera equestria tribui iis,
qui militarent, quam iis, qui stipendiis absolutis equum publicum frustra alerent, in me et illud non est praetermittendum, non usus solum, sed etiam honoris in ea re rationem habitam esse. M' Certe jam diu qui publici nullus usus erat, quum honor ejus etiamtum magni aestimaretur, de qua re alio loco dicendum est amplius. Et milites quidem anno quadragesimo sexto e centuriis juniorum in centurias seniorum
transscripti ut quod discrimen quum inter equites non esset, necesse erat, ut aut in equitum centuriis consenescerent, aut in centurias primae classis transscrib rentur.
Quod quanquam Gracchanis sere temporibus in usu ess coepit, tamen autoc dente aetate senatores in centuriis equitum suisse. Ciceronis Ioco probatum est. Si vero tantus honor equi publici suit, ut ne major quidem sonatorii ordinis dignitate tolleretur, eundem si multo magis a ceteris retentum conjicio, non procul videor a vero aberrasse. Ut igitur in se sussragiis, Serviano instituto longe antiquioribus, non distinguebantur juniores et seniores Sic etiam in duodecim centu
riis illud classium discrimen non erat: - in quo illud tamen tenendum est, quod jam
iobuhrius ' monuit, non eandem fuiSS iurmarum centuriarumque legem.
' Priscian VII, 8, p. 317. Cato in oratione, qua R IR-nit in uenatu, ut pli ra pra equestria fierent Nunc ego arbitror oportEre instititi, ne quo minus duo hiis milli hiis ducent in it Rerum aeque in atri uia. Quem locum post Gronovi luculentam displi-taitioilem de Ee. vet. lili lii, C. 2, p. 273 aqq. nondum intelloxit Moyeriis in orati Rom. Dagm. p. 82, nuper autem paucis illustravit Bockhius I. I. p. m. M v. Borkh. I. I. Alitor gentiunt niter . . p. 428. Ilisclike P. 369. es de haemaduig. p. m. q.
24쪽
I. Pauca quidem sunt, sed tamen non nullius momonti, qua de equitibus eoianis accepimus. Sequuntur quattuor sere secula et dimidium, per quae rarissima eorum memoria EXStat, quanquam ut intra hoc temporis spatium dejectis de principatu patriciis nobilitatis nova auctoritas orta est, ita equitum conditionem plane mutatam scimus. Primores enim civitatis, ex quibus Livius I, 3. duodecim a Sera i centurias scriptas eSSe refert, non dubium est, quin e nobilibus maximo Latinis constiterint, ' qui, quamvis subjeetis civitatibus suis non inter patricios Romanos recepti, tam n illis dignitate non prorsus impares, ' niuit autem plebeiis, qui Romae erant, superiores sibi videbantur. Quo actum est, ut etiam hi a parte patriciorum, quibuscum et senatu et centuriis, quasi communi quodam inculo arcte conjuncti erant, in omnibus seditionibus steterint, non modo Tarquinii Superbi aetate, qui in equites senatoresque pari ira grassatus est, ' sed etiam in eo tumultu, qui primam secossionem plebis
paullo antecessit, ' denique in bello Aequico, quum exsecrantibus et deserentibus Fabium imperatorem dio patrum peditibus, soli ducis dicto audientes, exercitum hostium underent; 't in iis autem contentionibus, quibus plebejorum de X viris legum scribendarum rogationibus patricii restiterunt, nulli equitibus aut serociores, aut plebi
Contra infestius nullum odium, quam quod inter optimates Gracchani temporis
et equites Romanos intercessit. Unde non solum judiciariae contentiones, quae a Gracchis inde totum rempublicam concusserunt, sed maximam partem etiam bellum
φ' Dionys Hal. l. p. III s. R. .' Livius , a T. φ' Memorabilis est de hac re Dionysii locus 10 init.
Narrat Terentium Arsani rogationem tulisse deo viris. Tum dissuaserunt, inquit, eam legem πολλοι τῶν ἐκ τοῖσυνεδριον, πρεσβυτερο και ἐσε p. 990 l. iidemque eum sodalibus per urbem CommeRnte , tribunis ohstit runt p. 992 6. . Inter quos Caeso Quinctius cα --γ- ν τῶν νοτε νέων μναμένo apud patricio qui lem in magno honore suit, sed tribuni hunc de medio tollere
Cincinnatus in concione defendisset plebis itidem ira lenita est, sed vidit Virginiit trib. pleb. τι, μὴ διδω-ς
ἐκεινον δίκην, ἀνορητον ἔστω θράσος τῶν ανθαδῶν
25쪽
la Marsicum et crudelissimum inter Sullam Mariumque bellum ' est exortum, et in omnibus his seditionibus ac bellis a plebis partibus contra optimates steterunt equite quibus autem caussis quibusque rationibus actum sit, ut tam ingens incideret mutatio
omnium rerum v nullo scriptorum veterum non modo accurate explicatur, ed ne in transitu quidem 1 viterque attingitur, Et de quattuor seculorum memoria uberrimari pauea Vestigia restant, ex quibus de equitum historia conjecturam sacere liceat. 2. Per Tarquinium Priscum, ut supra vidimus, ad mille ducentos aucti fuerant equites; erant gitur in singulis centuriis ducent. Quod si eadem earum ratio fuit,
quae a Semiis uuio institutae sunt, duodecim institutis noVis centuriis, universorum equitum numerus essectus est tria millia sexcenti, qui numerus ortaSSE vero non ita longe t. Nam Catonis tempore duo tantum millia equitum equo p. fuere, imminuto sor . p. aerarii angustias aerum equestrium numero, Sub AuguSto quinque millia eran uod si equitum centuriae per Caesarem et Antonium eodem modo ne senatus auctae erant, ante bella civilia numerus ille tribus millibus multo major ess non potuit. ' Apparet autem, plus seculo praeterlapso auctis cum universo mutum numero tum et viribus et multitudine plebejorum, etiam numerum eorum re isse, qui, nisi certa equis assignandis summa public constituta suisset, in equitum cent rias recipi potuissent. Idque testantur quae de Veiorum obsidione Livius reser 5, 3. -Accepta enim, inquit, apud Urios calamitas magnam senatui curam metumque injecit - - quum repente, quibus census equester erat, equi publici non erant assignati, consilio prius inter sese habito, senatum adeunt sactaquo dicendi potestat equis se suis stipendia facturos promittunt L Hos quum plebs quoque imitata esset, utrisque senatus gratias agere placere etiam, omnibus his Voluntariam extra ordinem professis militiam aera procedoro A id est stipendia valere ad implendum justum sit-pendiorum numerum, ' et equiti certus numerus aeris S assignatus. um primum
equis merere equites Coepemni .
a. Hoc igitur tempor rei militaris mutatio magna facta est. Nam ad unum, quod hucusque fuerat, equitum Romanorum genus, qui equo publico stipendia laciebant, ' accessit alterum plebejorum hominum, qui, quanquam non appellabantur equites, carebantque insignibus equitum Romanorum, ' samen equo merere sive quo
stipendia sacere . id est equo privato, dicuntur.
Os s. Cic. ff. 2, t. r. Cluent. 55. et alia, quae laudabuntur infra. φ3x, Iluschlce I. I. p. 37s. Catonis locum U. n. 50. Ex veterunt incertisgimia de numero militum narrationibus v. Dion Hal. 5. p. I048. R. conellidi nihil potest. η' v. Gronov. ad Liv. 5, 48 7. Mirksen ad ah Heracl. P. 46de Romaei mo equitibus legitimo quique in
Non solum Graeclloriim emimre judices non 'it liendicebantur, sed etiain a Plinio fidos, I ivo tigi fito de atrias se judictim ordinarite major pare judicum in serreo annulo fuit iique non e silites, sed judice vocabantur AEquitum non,p sithsistebat in turmix ut o lu
x in Liv. 39, 9 P. Aebutius, cujus pater public publicorum. Plin. II. N. M. T. equo stipendia secerat pro quo Ovid. st 3, 130 Reete enim Livii doco laudato legitur Tum pru
26쪽
Vriorum autem oppugilatio in illud incidit tenipus, quo erectiore animo au
ctisquo viribus contra patricio consurgebant plebeii, in eoque certamine, ex quo foro annis postea, Consulatus Participe laeti, auperiores evaserunt, non Par i mo- monti erat, quod honore etiam militiae equitibus aequabantur, quorum par magna erat patricia, ceteri a censoribus ex earundem partium s iis allegebantur. 4. Quum autem aerum equestrium equorumque publicorum certus quidam modus numeruSque conStitutu ESSet, contra legionariorum equitum multitudo sere quotannis augeretur, interiecto tempore actum es8 apparet, ut inin equeStres c
pias non nisi rari inVenirentur equites Romani, Crius rei vestigia quaeq; m a Livio
De proelio enim cum Samnitibus arato a Chr. n. commisso l. LM. ,,Dimicatum inquit, proelio uirimque atroci atque incerto eventu est, et in MAps caedes fuisset, adversae tamen rei lania in Romanos Vertit ob amissos quosdam equestris ordinis tribunosque militum atque unum legatum, et, quod insigne maxime fuit, consulis ipsius vulnus . Multos in hac pugna praeterea equites cecidisse, quorum ut hominum de plebe, actura levior erat, ex alio loco colligitur, ' ubi, postquam in pugna ad Placentium a. 219 trecentos equites occisos esse dixit, hae addit Sed major Romanis quam pro numero jactura suit, quia equestris ordinis aliquot, et tribuni militum quinquo et praesecti sociorum tres sunt interfecti. - - Venienti in Ligures Hannibali per insidias intercepti duo quaestores Romani cum duobus tribunis militum et quinque equestris ordinis, senatorum ferme liberis - - - traduntur . Ordinis equestri nomine, quod ad haec tempora non pertinet, sed indo
Gracchis demum invaluit, equites equo publico intelligi, et ex his locis apparet, et disortius dicitur 24, 18 6. ubi de censura a. 14, quae proxima suerat post Caunensem cladem, Sermo St. His Superioribusque illis equi ademti, qui publicum equum habebant. tribuque moti, nerarii omnes lacu. Neque modo senatu
rentiir inillilitiin Aed usque ad Eon, trorum purentes e lito stipendia juxta meruissent. es Plin. u. Iv, 3, 4.
27쪽
aut questri ordino regendo cura se censorum tonuit . yi Do adomus Livius 27, 11, 13. - Ι equestribus quoque notis eadem ervata caussa. - - - Issi om
nibus et multi erant ademti qui, qui I Cannensium legionum equites in Sicilia erant.
Addiderunt acerbitati etiam tempus, ne praeterita stipendia procederent iis, qui equo publico meruerant, sed dena stipendia equis priVatis facerent. Magnum praeterea numerum eorum conquisiverunt, qui quo merere deberent. 7 Ex his locis illud certo perspicitur, et duple fuisse equitum genus, et multom orem numerum eorum, qui equo pri at stipendia sacerent. Contra alterorum in minore numero auctoritatem majorem suisse et res ipsa docet et testantur historici. L. Aem Paullus in pugna Cannensi et occurrit saepe eum consertis Annibali, et ultiquot locis proelium restituit, protegentibus eum equitibus Romanis V omissis po- Stremo equis, quia consulem ad regendum equum Vires deficiebant. Quorum quum magna pars cecidisset, cum septuaginta consul sugam capessivit. ' Non dubium est, quin hi equites comitatus fuerint consulis et tanquam praetoria quaedam cohora 'et maximam partem o amicis consulis nobiliumque liberis i. e. quitibus quo p. constitorint. idem intolligendi sunt, qui sappo una cum tribunis militum commemorantur, ut a Livio 9 38. I, 9, s. deniquo 22, 4, 15. se Haec velut concionanti Minucio, circumfundebantur tribunorum equitumqu Romanorum multitudo, et ad aurea quoquo militum dicta serocia volvebantur . Quo loco equites Romanos non distinguia sociorum equitatu, sed ab iis, qui quanquam equo merebant, tamen equites non p-pellabantur, ' et locis supra laudatis Lirius auctor est, et 1. 25, Pr Anno enim 2I a Chr. n. inquit, quum Cn. Scipione in Hispania interfecto deletus exercitus, amissaeque Hispaniae Viderentur, vir unus res perditas restitiait. Erat enim in exe citu L. Marcius Septimi filius, eques Romanus, impiger ii enis, animique et ingenii aliquanto, quam pro fortuna, in qua erat natus, majoris A siammam indolem accesserat Cn. Scipionis disciplina, sub qua per tot annos militiae artes edoctus fuerat. Hic et ex fuga collectis militibus et quibusdam de praesidiis deductis, haud contemnendum exercitum secorat unxeratque cum T. Fonteio, P. Scipionis togato. Sed tantum praestitit equos Romanus auctoritate inter milites atquct honoro, ut castris citra Iberum communitis, quum ducem exercituum comitiis militaribus creari placuisset, ad L. Marcium unci sumnam imperii detulerint.
Val. max. m. i. a. Equestria Milioque ordinis I iv. 25. 6. bona magnaque pars, quadringenti juvenes, ensorin Cohors enim praetoria a Seinione seleano instituta
notam patiente aninio Rustinuerunt quo M. Valeriun et P. Sempronilia Censn a 25M a Chr. n. e litis tibiicisnpoliato in nurnerum aeriiriorum retulerunt. D cf. n. 8
enne dicitur. v. Patili excerpta p. 22. Lind.' s. n. 67. Aluμ igitur explicam lim est. tro narratur 34, 3, 4. ,Cato ronvocati tribunos praheserto que et Pquite omnes et Centurionescitissit'. s. 39 5, 8 et
28쪽
Qui igitur a Livio equites Romani appellantur iis temporibus, quae sunt ante Gracchos, intelliguntur equites equo publico, qui interdum, ut Marcius ille, in
cohorte praetoris erant, nonnunquam tribunorum praesectorumque munere sungebantur, numero pauci, auctoritate ceteris praecellentes. s. o. 39, 31, 5 de victoria a. IS a Chr. n. in Hispania parta Romani sociique paullo plus sexcenti et provincialium auxiliorum centum quinquaginta sermo ceciderunt, tribuni militum quinque amissi et pauci quites Romani eruenta maximo victoriae speciem secer t. Eodem modo intolligo Livium 30, 8, 15. Tertia decimas quoquo legionis, Cn. Helvius tribunus militum in restituenda pugna cecidit et duo et viginti ferme equites illustres obtriti ab Olophantis eum centurionibus aliquot perierunt. 5. Dixi supra ne Servianis quidem temporibus ex censu solo equites in Enturias Iectos esse, sed generis etiam rationem habitam, idque eo magis postea invaluisse, quum regibus exactis diuturna illa inter patres plebemque contentio oriretur, in qua equites semper se ad patres applicuerunt. Quam ob rem non parvum momentum ad confirmandos plebis animos in communicato hoc militiae honore suisse,
quo ita digni et hi reperii sunt ut illa laus omani equitatus ab antiquissimo tempore propagata, etiam Ostoriens bellum ad Persei usque aevum incorrupta atque
integra manserit. yy Atque, quum eo sere tempore equo merere coepisgent, quo stipendium pediti constitutum est, ' o equitibus i. e. qui suis equis merebant, neri certus numerus
assignatus est. ' Quod aes initio duplex suisse videtur ejus stipendii, quod peditos accipiebant, ' id est non minus illo, quod equo alendo hordearii nomino equitibuseq. p. tribuebatur, ' idque duobus annis post triplex actum est ' θ iis, qui noraequestria non acciperent. ' Ab his ita ad alteros illud stipendium pervenisse 4- detur, ut sublato hordeari illo viduis imperato, cujus postea nulla est mentio, equitibus equo publico praeter stipendium triplex aera tantum equestria relinquerentur. 'Ceterum etiam postquam Liciniis logibus plebeiis et in senatum et in XVIII centurias liberior aditus sarius est, tantuni etiam tum temporis aberat, ut antiquum illud inter senatum equitesque vinculum sol eretur, ut, quum et senatorum filii et
cedonum Uerba si in ad nilliteR: Ieliorem partem Ii ora tri it m erit uda uarii nimia iram ii , m o ii, ii ii sae es Se gloriabantur. Tu distis.
ngris Coloniaruri assignandis es. Liv. 40 34. et intritimpliis observati r iit simplex pedes, duplex renti rio, tri'lex eqtie accipiat. v. Liv. 33, 23. c. noti in
29쪽
ipsi senatores in XVIII centuriis essent, equites Romani equo publico a magno nu
mero equitum reliquorum disserrent nobilitatis et studio et insignibus. Anno M a. Chr. n. quum C. Flavius scriba, patre libertino, aedilis curulis factus esset, traditum est in annalibus, tantum haec comitia indignationis habuisse, ut pleriquo nobilium anulos aureos et phaleras deponerent . Haec ipsa annalium verba, quae servavit
Livius , 46 12 egregie et confirmat et interpretatur Plinius II. N. 33, 6. Quo
facto tanta senatus indignatione exarsit, ut anulo ab eo abiectos suis se in antiquissimis reperiatur annalibus. Fallit plerosque, quod tum et equestrem ordinem id fecisse arbitrantur. Etenim adiectum hoc quoque, sed et phalera posita, proptereaque nomen equitum adiectum est. Anulos quoque depositos a nobilitate in annales Elatum est, non a senatu uni Ver fio M. Itaque anulus, ut antea patriciorum, sic hoc aevo fuit nobilium, non omnium senatorum. Pergit enim Plinius Et ho primum anulorum vestigium exstat promiscui autem usus alterum secundo
Punico e Ilor nequct enim alit e potuissent trimodia illa anulorum Carthaginem ab Hannibale mitti. Ad quos pertinuerit usus ille promiscuus, o Plinio non apparet. Ae Livius quidem 3, 2. postquam narravit Magonem investibulo curiae Carthaginiensis effudisso aureos illos anulos Adiecit deinde , inquit, Verbis, quo maioris cladis indicium esset, neminem nisi qui tem atque eorum ipsorum primores id gerere insigne. rimores autem illos sino dubio intelligit equites equo publico, aut, quod idem sere est, nobiles. Nam quanquam seri potuit, ut, quod postea factum est, etiam eorum, qui non erant in centuriis publicumque equum habebant, quidam anuli ius sibi sumpserint,
tamen eos tum quidem aetatis paucissimos fuisse necesse est, quum ne Socialis qui dem olli tempore ius illud omnes equites esson assecuti '' Neque ex incerta de tribus modiis anulorum narratione de numero equitum quidquam coniiciendum es 8
. Plinii II. N. 33, 6. tum quidem boni socialis
tempore omnes senatore habiIerunt: utpote Cum memoria avortim multi Praetura tioque uncti in erroconnenuerint, nicut Calpurniuin et Manilium, qui legatus .mari suerat Iugurthino bello, Fenestella trauit: et multi L. Fufidium illum, ad quem Scaurus de vita
sua scripsi Idem e T. Sed anuli plane inedium ordinem tertiumque plebi et patribtis inserite . - ecpridem id actum Divo Augusto Murias ordinante,niaior para iudicum in erreo anulo fuit, lique non equites, sed iudices appellabantur.
84 modios tres habent Liv. 23, 2. I. M. Max. 7, 2, 13. Augustin. de civi de 3 Is duo Florus 2 6, 9.
.rut Val. Μ . et Lucianus diali more 2, 2. none illitibus, sed civibus Romanis anulos detractos nam rRnt. Fama tenuit, quae Propior vero est, haud seu fuisse modio. iv. l. I. Ceciderunt in pugna Cannensi paene sex millia equitum Dion Hal. 2, 7. p. 27 l. ex quibun a tertia tantum para anulum habebat, iam magnu is numerus credi potuit.
30쪽
I. Neque vero prius fieri potuit, ut communicarentur haec insignia dignitatis rem
omnibus, qui et censum haberent et equis suis stipendia sacerent, quum viribus piabusque illis in Epublica aequarentur. Hoc autem multo postea lactum est. Nos enim erat antiquus Romanorum ut Atheniensium ceterorumque Graeciae populorum, ut Vettia galia et ultro tributa locarent publicanis quanquam autem, singulorum fortunis pro-Vinciarum vectigalibus conduc ndis non sufficientibus, societates publicanorum coibant, tamen etiam in iis summi tantum census homines suisse necesso est. Sicuti vero Atheniensibus nobilibus, hyhsic patribus Romanis quaestus indecorus videbatur,' postea legibus interdictus est. Exclusis autem a negotio magistratibus ' senatoribusque ista res aut ad equites Romanos rediit, aut ad eos, qui equestrem censum habebant. Publicanorum primam mentionem invenio in annalibus anni 17. . Chr. n. quum praetor Vestimenta, frumentum Hispaniensi exercitui praebenda, quaeque alia opus
essent navalibus sociis, locaret et ad conducendum tres ocietates adessent hominum undeviginti. Anno sequente convenere ad censores frequentes, qui hastae eius generis RSSueVerunt, hortatique cenSores, ut omnia perinde agerent, locarent, ae iis cunia in aerario esset '' Itaque iam tum certum quoddam genus et Ord public norum erat, isque et artes omnes eas callens, quibus τελώνας Athenienses famosos fuissct scimus, ' et nihilominu magnus in republica vires assecuius Anno enim 214n Chr. n. puhlicanus erat M. POEthumius Pyrgenais, qui multis annis parem Daude avaritiaque neminem in civitate habuerat praeter L. Pomponium Veientanum. Hi, quia publicum periculum erat a vi tempestatis in iis, quae portarentur ad exerintus '' et ementiti erant salsa naufragia, et ea ipsa, quae Vera renunciaverant, haude ip8orum laeta Erant, non casu. In teres quassasque naves paucis et parvi pretii rebus impositis, quum mersissent eas in alto, excepti in praeparatas scaphas auiis multiplices suisse merces ementiebantur. Ea fraus indicata M. Atilio praetori priorennno fuerat, ae por eum ad senatum delata, nec tamen ullo Cto notata, quia patrea
ordinem publicanorum in tali tempore 1sensum nolebant. quum autem tribuni rem
s Bo evh Maatsh. I. p. 360. a Liv. I. 63, 4. ' Lis 2ι, 63, 3. lnvisus etiam patribu ob novam logem, quam Q. Claudius tribunus plebis adversu genatum, uno patriim adjuvante C. Flaminio, tu erat ne qui aenator,
quive aenatoria pater fuisset, Rritimat nave n, quae hin iram tree nruriam amphorarum esset haberet. Id satia nabitum ad ruetis ex agri vectandis . Plura .
publicano recte dici, intelligitii collatis loris ivli 24 I et Valer Max. I, 6 8 et Bum de vectig. p. 24. ' Liv. 24, 8 ll. I 6elch. Siaatsh. l. p. 36l. l. p. 458. ' Eandeui conditionem illae societate tulerant, do quubus Liv. 23, 48.