장음표시 사용
31쪽
ad plebem retulissent, eiusque frequens esset concio, luctandae rei caussa publicani per vacuum in summoto locum cuneo irruperunt, iurgantes simul cum populo tribunisque. 'β Fuerunt hae societates redemtorum non diversae ortasso ab iis sociota tibus, quae ab antiquissimis temporibus occupatarum a Romanis terrarum vectigalia conducebant. Nam et Italia et Sicilia, in qua non dubium est post primum bellum Punicum fuisse publicanos, tum temporis a Romana ditione desecerant, publicanique harum provinciarum pecunias suas aliis negotiis occupare cogebantur. Finito autem bello postquam quadraginta sere annorum spatio, qui inter bellum unicum secundum tertiumque intercedunt, ad Siciliam atque Sardiniam novae provinciae Hispania, Asia, Macedonia Asrica, Achaia accesserunt, sicuti vectigalia eo reipublicae saeta sunt sic is ordo, qui exercebat illa, firmamentum ceterorum ordinum esSe coepit 'q)Longum est et superVacaneum, qua fraudo et in opprimendis provinciis versati sint publicani, quo senore pecunias congestas in ipsis provinciis auctitaverint, pluribus explicare, praesertim quum ab hac peste nulla sere veterum civitatum libera suerit ' eum tamen haec avaritia exitum habuit, ut creMente pecuniae copia etiam 34res eorum atque auctoritas et Romae et in provinciis augerentur, quum locupletarontamicos, mitterent in negotium atque peras plurimos, multis benigne sacerent, darent partes, crederent populis, usuri proVincias exhaurirent, et ita gratiosi in suis tribubus, inter provinciales pollentes, et Romae, Sivo in perserendis legibus, sive magistralibus creandis, ' sive supprimendis criminum suorum querimoniis eorum, quos ex negotiis privatis obnoxios habebant, opera uterentur, et in provinciis magistratibus Romanis digmnio proximi essent. Sicuti vero provinciae Vires publicania dedere, sic ad quas in ublieas partes iuvandas has Vires conserrent, pro inciarum maxime ratione praestitutum est.
-Τ Νon solum Athenis, sed in omni bii civitatibiis Grae-
rix, neqtie miniis in iis regnis, quae e Macedonico regno
exstiterant, Publicani silerunt v. Bockh. Siaatsh. I. p. a.',8. I e provinciis omanis . Cie Verr. 2, 2, 3 7. micrior atro homines diligunt Siculi , ut
ita nolis neqne publicanus, neqne negotiator odio ni d. p. ad Q. fratr. I, II, 33. Illar iis a Iurblicanorum qi antam acerbitatem afferat oetis, intelleximus ex tribus, qui ni per in portoriis Italiae tonendia, non tam de portorio, quam de nonnullis iniurii portitoriam iterebantur duare non ignoro, quid sociis accidat in ultimis terris, quam Midierim in Italia querelas civium. ' Qtiam negotia privata potentiain divitibus addiderint,
luculentum docet Crassi exemplum p. Salta Catil.48. Ceteriam cs Hege isch Rεm Fin p. 102. App. B. C. 2 13.
ἔθνῶν τε ομήνους ξερο συντο, α πλῆθον βεβαιοτ-υν ἐς ταντα θεοαποντων. Cie pro Plane. s. diungam si vis, id, quod tu huic bellae etiam Platas, patrem publicanum, qui ordo tranto diramento sit in honore quis nescit Fl- - equitum Rom. mamentum civitatis. arinamenti reipublicae tablicanoriam edine Continetur quia ea imur, qui neget ordinis eius studium fuisse in honore Planesi si istare Ne iuerantur a vel qtio erat pater la, tu ea princppa lani diu publieanorum: ver quod is is, sociis amire diliFebaturo vel quod diligentissime rogabat, vel quia huius ipsilis in thim ordinen summa officia quaesturae tribunati Miu conata ut vel quod illi in hoe ornando ordine e ornare et considere liberia auis ain trabantur.
32쪽
2. Erant enim Romanorum in provinciis duo genera, alteram nobilium, qui ante bella civilia soli in magistratibus erant, alterum hominum CenSus equeStris, S ciorum publicorum Vectigalium, utrumque rapax et avarum, suo commodo teditum, despiciens provinciales, sed invidum tamen inter se diligenterque obserVBns naen terius injuriis non indigenis, eorum enim pauci et ne hi quidem semper rationem habuerunt, sed alterorum utrorum commodis officeretur. ' Accedebat, quod pr Vincialibus nullum praesidium erat et contra publicanos, nisi in proconsule autor Praetore, et contra magistratus Romanos, nisi in publicanis quodque et illi interdum
iniqua exactiones coercere conabantur, et hi, quotieScunque praesides repetundarum accuSurentur, testimoniis suis actores caussae iuvabant. Veluti Asiam, quae Oppressa
fenore, avaritia et crudelitate publicanorum paene amicta iam atque eversa, Mithridati tota se dederui, '' finito bello fenore circumfripto levare et ab imminent interitu revocare ausus est Lucullus quippo filios suos filiasque virgines sub orona venire Viderant, rapi e templis donaria, picturas, simulacra deorum, ad Xtremum addicti creditoribus, ipsi in servitutem ducti erant. Ad haec omnia genera cruciatuum ne tormentorum, ut Vel servitus levamen malorum haberetur. Tam perditis rebus quum et constituto modo senoris et sublata parte usurarum Veteriam subvenisset, Romam re ersum publicani et ipsi Lucullum insumabant et homines quosdam populares pecunia corruptos contra illum incitabant. Per publicanos aliosque in Asrica negotiantes criminatus est Marius Metelli lentitudinem, trahentis iam in tertium annum bellum, et naturalem nobilitatis superbiam. '' 1idem tostos exstiterunt contra Catilinam repetundarum ex Africa postulatum, eosdemque Gabinius, quum a. 5 repetundarum accusareti cerrimos a versarios habuit. ' ' Haec et alia eius generis exempla ad hanc quidem, de quu ago, aetatem non pertinent, sed tamen simultatis inter equites nobilesque provinciarum praesides caussam satis declarant Iiuque praesidem ita versari, ut et publicanis satisfaceret, praesertim publicis male redemtis, et socios perire non sineret, divinae cuiusdam esse, ut ait Cicero, virtutis videbatur. qui si erat infestus publicanis, non modo non
'' Non coinmemor hie Verrem eiusque similen, Red ad universam nobilitatem pertinuit illud repetundarum erimen s. Drum 3, 6. M. Etiam Cicero Appium, quem multi Ioeia testatur totam fere provinciam evertiΕse, quum a a Dolabella accusaretur, ope nua adiu it, quia ipse illi non inimicus erat. Jua autem ipsum et immerita provinciae calamitas ne ita quidem Ciceronem tetigisse videntur, ut eius rei mentionem faciendam esse
33쪽
iuvare eos in pecuniis exigendis, '' sed ius eis non dicero, pactiones rescindere, Vectigales et stipendiario liberare, deniquo servos publicanorum '' quoque modo impedire potuit quae omnia a Gabinio facta a Ciceron narrantur. ' θ3. In hoc autem nobilium publicanorumque dissidio, orto illo in prorinciis, in
ipsa urbe continuato atque aucto obscurum est, ab utra parto steterint equites Romani, qui et habebant equum publicum, et in centuriis equitum eranti quos maximam partem nobilitatis senatores, Ortimque liberos continuisse, Supra demonstraVi, nequcttamen eosdem eiusmodi negotiis, a quibus non omnes 1egibus arcebantur, abstiuuisse est VeriSimile. Ad quam quaestionem solvendam ortasse aliquid auxilii peti poteste ea narratione, quam ct C. Claudio, T. Sempronio censoribus anni 16 a. h. n. habet Livius 43, 16. In equitibus recensendis, inquit, tristis admodum eorum utque aspera censura suit multis equos ademerunt. In ea re quum questrem ordinem id
est equites equo publico '' offendissent, flammam invidiae adiecer edicto, quo edixerunt, ne quis eorum, qui Q. Fulvio A. Postumio censoribus hi proximi censores suerant a Ira publica vectigalia aut ultro tributa conduxissent, ad hastam suam accederet sociusve aut adfinis eius conductionis esset. Saepe id querendo Veteres publicani quum impetrare nequissent ab senatu, ut modum potestati censoriae imponerent, tandem tribunum plebis, P. Rutilium, ex rei privatae contentione iratum
censoribus patronum Caussae nacti sunt. - - - in contentione orta, quin Veteres publicani se ad tribunum contulissent, rogatio repente sub unius tribuni nomine promulgatur quae publica Vectigalia, ultro tributa C. Claudius et T. Sempronius
Iocassent, ea rata locatio ne esset de integro locarentur, et ut omnibus redimendi et conducendi promiscue tua esset. Dissuadentibus in concione rogationem cenS xibus tribunus diem dixit et utriquo consori perduellionem se iudicare pronuntia it. Censores non recusa erunt iudicium populi. - Prior Iaudius caussam dixit et, quum ex duode ei centuriis equitum octo censorem condemnaSSent, ut taeque aliae primae lassis, extemplo principes civitatis in conspectu P puli, anulis aureis positis, Vestem mutarunt, ut supplices plebem Circumirent. Hunc locum interpretes corruptum esse putant, proque XII centuriis, quas
omnos libri habent, logi volunt XVIII. Sed non viderunt tria hic onera hominum distingui, primum publicanorum ipsorum, qui secum duxerunt multas illas primae
elassis centurias, quas Livius dicit, erant enim in his centuriis, quia censum equeStrem habebant: secundum equitum equo publico, qui in XII centuriis erant, stabantque
30 De iistodiis publicanorum l. e. servis, qui ruram h bebant portoriorum maritimorum et terrestrium P. Garat. ad Cic. de r. Con . . Cicero de prov. Ons. 1.
3''mmne enim aliud intestici potest hae aetate, isque constans Livii usus est. f. Liv. s. 38. et alio IOCO quos laudavi c. not. 44. . o. T. 74. lib. iv,
34쪽
2. Erant enim Romanorum ii provinciis dii genera, alterum nobilium, qui ante bella ci ilia soli in magistratibus erant, alterum Onlinum cenSUS equeStris, Sociorum publicorum Vectigalium, utrumque rapax et Varum, Suo commodo deditum,deSpiciens provinciales, o in idum tamen inter o diligonterque ObServans, ne ulterius injuriis non indigenis, eorum enim pauci et ne hi quidem Semper rationem habuerunt, sed alterorum utrorum commodis ossiceretur ' ' Accedebat, quod prο- incialibus nullum praesidium erat et contra publicanos, nisi in proconsule aut prο- praetore, et contra magistratus Romanos, nisi in publicanis quodque et illi intordum
iniqua exactiones coercero conabantur, et hi, quotieScunque praeSide repetundarumn cuSarentur, testimoniis suis actoros caussae iuvabant. Veluti Asiam, quae oppressa
1 Pn Ore uvaritia et crudelitui publicanorum paene amici iam atquo versa, Mithridati tota se dederiit, ' ' finito bello senore circumfripto levare et ab imminente interitu revocare ausus est Luci illus. '' Quippo filios suos filiasque virgines sub corona Ventro Viderant, rapi o templi donaria, picti iras, simulacra deorum, ad extremum addicti creditoribus, ipsi in servitutem licti erant. Ad haec onmia genera cruciatuum ac tormentorum, ut Vel servitus levamen malorum haberetur. Tam perditis robus quum et constitui modo sonoris et sublata parte usurarum Veterum sub eniSSet, Romam re erSum
publicani et ipsi Lucullum insumabant et homines quosdam populares pecunia corruptos
contra illia in incitabant. Per publicanos aliosque in Africa negotiantes criminatus est Marius Motolli lenti iudi noni, trahontis iam in tertium annum bellum, et naturalem nobilit uiis superbiam. '' 1ident tostos Oxsilio rim contra Catilinam repetundarum ex Africa postulatum Posdem tu Gabinius quum a. 5 repetundarum accusareitin acerrimos adversarios habuit. 'δ Haec et alia ius generis exeinpla ad hanc quidem, de qui ago, Bosatem non pertinent, Sed tamen simulta iis inier equites nobilesque provinciarum praeside caussam satis declarant Iiuque praesidoni ita Versari, ut et publicanis satis saceret, praesertim publicis male rodemiis, et Socios perire non sineret, divinue cuiusdam esse, ut ait Cicero, virtutis videbatur Qui si erat infestus publicanis, non modo non
'' Non coinineinor hii Verrein elim lite sitniten, ei ad universant nobilitatrni pertinuit illiti repetiit iliaritii Crinien s. Drum 3, 6 89. iiiii Cicero pyiiiin, illeiuni illi locis testatur totain sere provinciunt evertisse, qui in i a Dolabella accusaretiir, ope ita aditivit, quia ipse illi non inlinicus erat. iis aliter iΡAtini et immerita provinciae aluiuitas ne ita uident Ciceronem tetigisse videntur, ut eius rei mentionein faciendum esse putaret. s. Cicero ad Att. 6, 2, 20. Caelii p. ad sana. S, T. et responsur ib. 2, 3. ion Phit. liculi. 7. x i id. c. u. Aouκουλλος δε ρεπεται προς τὰς ἐν Ἀσία
vinciariani calantitate s. Ilege ischisber d. iiiii. Fi-
35쪽
iuvare eos in pecuniis exigendis, '' sed ius is non dicero, pactiones rescindero, Vectigales et stipendiarios liberare, denique servos publicanorum 'β quoque modo impedire potuit quae omnia a Gabini facta a Cicerone narrantur. Mu3. In hoc autem nobilium publicanorumque dissidio, orto illo in provinciis in
ipSa urbe continuato atque aucto obscurum est, ab utra parte steterint equites O-mani, qui et habebant equum publicum, et in centuriis equitum erant. Quos maximnm partem nobilitatis senatores, Ortimque liberos continuisse, Supra demonstra34, neque tamen eosdem eiusmodi negotiis, a quibus non omnes legibus arcebantur, abstinuisse est VeriSimile. Ad quam quaestionem solvendam fortasse aliquid auxilii peti poteste ea narrationo, quam de C. Claudio, T. Sompronio censoribus anni si a. h. n. habo Livius 43, 16. In quitibus reconsendis, inquit, tristis admodum eorum nique RSpera censura fuit multis quos ademerunt. In ea re quum equestrem ordinem id est equites equo publico ' ossendissent, flammam invidiae adiecere edicto, quo edixerunt, ne qui eorum, qui Q. Fulvio A. Postumio censoribus hi proximi censores suerunt a. 174 publica vectigalia aut ultro tribui conduxissent, ad hastam suam accederet sociuSV aut adfinis eius conductionis esset. Saepe id querendo Veteres publicani quum impetrare nequissent ab senatu, ut modum potesiali censoriae imponerent, tandem tribunum plebis, P. Rutilium, ex rei privatae contentione iratum
censoribu patronum Caussae nacti sunt. - - - Hinc contentione Orin, quum Veteres publicani se ad tribunum contulissent, rogatio openio sub unius tribuni nomine pronauigatur: quae publica vectigalia, ultro tributa C. Claudius et T. Sempronius locassent, ea rata locati no esset de integro locarentur, o ut omnibus redimendi et conducendi promiscue ius esset. Dissuadentibus in concione rogationem renSο-ribus tribunus diem dixit et utriquo consori perduellion om se iudicare pronuntia it. Censores non recuSa erunt iudicium populi. - Prior Claudius caussam dixit et, quum e duodecim centuriis equitum octo censorem condemnaSsent, multaeque aliae primae classis, extemplo principes civitatis in conspectu populi, anulis aureis positis, Vestem mutarunt, ut supplices plobem circumirent. unc locum interpretes corruptum esse putant, proque XII centuriis, quaSo unus libri habent, legi volunt XVIII. Sed non viderunt iri hic genera hominum distingui, primum publicanorum ipsorum, qui secum duxerunt multas illas primae classis centurias, quas Livius dicit, erant enim in his centuriis, quia consum equeStrem habebatur ieeundum equitum equo publico, qui in XII centuriis erant, stabantque a
io in De iistodiis publicanorum, . . servis, qui curam ha
M Neqne enim aliud intellici potest hae aetate, isque
constans Livii usus est f. iv. 9, 38. t alio locos,
quos laudavi c. 4 l. 3 not. 44. 8 4 n. T. 74. lib. IV,
36쪽
publicanis, ad quos sine dubio ipsi magnam partem pertinebant tertium sonatorum nobiliumque, quos principes ei itatis appellat, qui soli dici possunt vestem mutare, laciebantque cum censoribus Ontra publicanos. Hi quum, ut supra docui '' o ipsi in coniuriis equitum essent, ex duodecim centurii autem maxima para ipsi adve saretur, nisi egregie salior, in reliquis illis enturiis suisse putandi sunt, quae exau1Iragia appellantur, praesertim, quum et discrimen, quod ab initio inter has reliquasque centuria fuit, usque ad extrema tempora reipublieae liberae in omitiis centu
riatia aervatum sit, neque alienum it a Vero, nobiles, ut etera patriciorum veterum
privilegia arripere studuerunt, sic prineipem hunc in comitii Ioeum ' sibi ipsis vindicaSM
Trium sere seculorum spatim quod inter Veiorum oppugnationem et Graechorum aetatem interiacet, primum institutis privatis stipendiis equestribus, tum Creseentibus publicanorum opibus deinde auctis iis, qui equis pri atis mererent, quum equites equo p. eodem semper numero essent, denique prorineialibus publieanorum magistratuumque diseordiis factum erat, ut et negotiorum societate et communi in nobiles odio equites inter se coniungerentur, a senatu autem, a quo ab initi contra plebeios steterant, averterentur. Distractio partium autem perfecta est duabus potissimum bus, raenatorum e Centuriis equitum exelusione et C. Graechi lego iudieiaris.
I. Laudatum est supra fragmen tum Ciceronis libri de republica quartir Quam commode ordines defripti, Betates classes, equitatus in quo summi etiam sunt senatus nimis multi iam stulte hanc utilitatem tolli cupientibus, qui novam Iargitionem quaerunt aliquo plebiseii roddendorum equorem . a Niebuhrius HisD Rom. I, p. 87 d. teri egregie animadvertit ita sub persona Asrieaui proserri, ut res quae hie a nonnulli tentari dieitur paullo post acta esse putari debeat, id est paullo post C. Sonipronium et M aquillium coss. a. a. M. n. 12M e eius mutationis instantis
37쪽
sensum et reprehensionem a Ciceron Osricano tributam esse. Utilitatem autem quantam esse in coniunctis equitum senatoremquo suffragiis putaverit Cicero, e multis locis apparet, quibus reconciliatorum inter se ordinum se ipso auctorem dicit, domique sequentium historia temporum; quibus autem de caussis utilitas illa sublata sit, ne coniectura quidem certa assequi licet. Hoc tamen apparet, equum publicum, quem retinere oportebat eos, qui erant, centuriis equitum, ' equitibus oneri suisse, quare et Aebutio, Bacchanalium indiei, praemii loco datum accepimus, ne inritus militreret,
neVe ensor ei equum publicum assignaret, ' et ab Augusto nonnullis beneficii loco reddendi equi venia data est ' Quod onus dissicilius eos tulisse necesse est, quibus,
ad ultiorem aut magistratus aut senatus honorem provectis, equus honoris insigne esse desierat, quam iis, qui in dignitate equestri remanerent Aena eque8tri autem utrique laustra accipiebant, quae ad eos transferri iustum erat, qui, quia militabant, digniores illis ope publica erant. Quae quum ita sint, duae quaestiones oriuntur, at
tera, utrum haec largitio equorum reddendorum ad senatores solos, an ad omnes, qui annos XLV expleverint, decemquo stipendia secerint, equites sit reserenda, altera, num hacte res ad eam comitiorum centuriatorum mutationem pertineat, quam inceris tempore actam esse scimus ' e Cicoronianus quidem ille Scipio, quamvis de senatoribus loquatur, tamen iis verbis utitur, quae alteram explicationem non Xel
dant, ' et Ciceronis aetate non modo eos, qui exactis stipendiis equestribus senatoressebant, ' equum reddidisse, sed omnino in centuriis equitum iuniores tantum suisse pro certo haberi potest ' Itaque si quis Ciceronem'. l. senatores solos intelligere
putet, eum paullo post ita repetitam esse eam legem existimare necesse est ut etiam ceteros seniores complecteretur. Comitiorum autem mutatio, ut ad equites omnino
non pertinuit nam equites equo p. etiam Ciceronis tempore in suis centuriis Suoque
i Verba sunt 3 advigil opp. p. 6.
'metuo enim erat in hi renittrita, nisi qui equum publicum haberet. De qua re .madv. l. l. idem etiam Cicero testatur, qui, quum Phil. 6, 1 diis et Antonium ab equitibiis equo publico patronum appellatum esse, alio loco Phil T, si eundem dicit patronum ren
tiiriarurn qtriti m Romanorum. V. totum laeum et s.
Plut C. Gracch. 2. Liv. 27, II. eaqire expleri poterant intra quadragesimum quintum Rnnt m. 'leh. . . M.' Liv. I, 3. Dion Hal. 4, 2 l. p. 689. ντος ἡ κοσμος
' Sic Pompeiiis eo anno, quum primum Consul esset, equum ad censores adduxit. Phit Pompei. 22.
s. infra lib. III, r. a. l. 3. Madv. p. 80. Plut G
38쪽
publieanis, ad quos sine dubio ipsi magnam partem pertinebant tertium enatorum nobiliumque, quos prineipes ei itatis appellat qui soli dici possunt Vestem utare, laciebantque cum censoribus Ontra publieanos. Hi quum, ut supra docui '' et ipsi in centuriis equitum essent, e duodecim centurii autem maxima para ipsis adve saretur, nisi egregie fallor, in reliquis illis enturiis suisse putandi sunt, quas oxsusIragia appellantur, praesertim, quum et discrimen, quod ab initio inter has rosi quasque centuria fuit, usque ad extrema tempora reipublieae liberae in omitiis centuriatis servatum sit, neque alienum sit a Vero, nobiles, ut etera patriciorum veterum privilegia arripere studuerunt, sic prineipem hunc in comitii Ioeum ' sibi ipsis vindicaSSeis
ordo equeste ordine menatorio separatus.
Trium sors seculorum spatio quod inter Veiorum oppugnationem et Graeehorum o-tatem interiacet primum institutis privatis stipendiis equestribus, tum reseentibus publicanorum opibus deinde auetis iis qui equis Privatis mererent, quum equites equo p. eodem emper numero essent, denique prorincialibus publieanorum magistr tuumque discordiis actum erat, ut et negotiorum societate et communi in nobiles odi equites inter se coniungerentur, a senatu nutem, a quo ab initi contra plebeios steterant, averterentur. Distractio partium autem Persecta est duabus potissimum S, Aenatorum e Centuriis equitum exelusione et C. Gracchi lego iudieiaria. I. Laudatum est supra fragmemum Ciceronis libri de republica quarti sequam eommode ordines Maripti, aetates classes, equitatus in quo suffragia etiam sunt senatus nimis multi iam stulto hane utilitatem tolli cupientibus, qui novam largitionem
quaerunt aliquo plebigetio reddendorum equorum . quae kbuhrius HisL. Bom. I p. 487 d. ter egregie animadvertit ita sub persona Dieaui proferri, ut ros quas hie a nonnulli tentari dieitur, paullo post facta esse putari debeat, id est paullo post C. Sompronium et M'. Aquillium Cosa. I a Chr. n. 2M ei eius mutationis instantis
39쪽
sensum et reprehensionem a Cicerone fricano tributam esse. Utilitatem autem quantam esse in coniunctis equitum senatorumque suffragiis putaverit Cicero, e muli storis apparet, quibus reconciliatorum inter se ordinum se ipso auctorem dicit, docetque sequentium historia temporum; quibus autem de caussis utilitas illa sublata sit, ne coniectura quidem certa assequi licet. Hoc tamen apparet, equum publicum, quem retinere oportebat eos, qui erant m renturiis equitum, ' equitibus oneri fuisse, quare et Aebutio, Bacchanalium indiei, praemii loco datum accepimus, ne invitus militaret,
neVe ensor ei equum publicum assignaret, ' et ab Augusto nonnullis beneficii loco reddendi equi venia data est ' Quod onus difficilius eos tulisse necesse est, quibus,
ad altiorem aut magistratus aut senatus honorem provectis, equus honoris insigne esse desierat, quam iis, qui in dignitate equestri remanerent Aena equestria autem utrique frustra accipiebant, quae ad eos trunsferri iustum erat, qui, quia militabant, digniores illis ope publica erant. Quae quum ita sint, duae quaestiones oriuntur, a
tera, utrum haec largitio equorum reddendorum ad senatores solos, an ad omnes, qui
annos XLV expleverint, decemque stipendia secerint, equites sit reserenda, altera, num haec res ad eam comitiorum centuriatorum mutationem pertineat, quam inceris tempore actam esse scimus 'oc Ciceronianus quidem ille Scipio, quamvis de senatoribus loquatur, tamen iis verbis utitur, quae alteram explicationem nun Xel dant, y et Ciceronis aetate non modo eos, qui exactis stipendiis equestribus Senatores fiebant, ' equum reddidisse, sed omnino in centuriis equitum iuniores tantum HSSe pro certo haberi potest ' Itaque si quis Ciceronem'. l. senatores solos intelligere
putet, eum paullo post ita repetitam esse eam legem existimare necesse est ut etiam ceteros Seniore complecteretur. Comitiorum autem mutatio, ut ad equites omnino
non pertinuit nam equites equo p. etiam Ciceronis tempore in suis centuriis Suoque
Verba sunt Madviεii opp. p. 76.
'metuo enim erat in his renittriis, nisi qui equum publielim haberet. De qua re .madv. l. l. idem etiam Cicero testatur qui quum Phil. 6, 1 dira et Antonium ab equitibus equo itineo patronum appellatum esse, alio loco Phil. 7 6 eundein dicit Patronum en-
ttiriarurn equitiim Romanorum. . totum oeum et s.
D IIaec enii iacienda erant equitibiis Polyh. 6, is, 2. Plut C. Gracch. 2. Liv. 27, II. eaqtie expleri poterant intra quadragesimum quintum anni Nieh. . p. 706. ' lv. I, 3. inon. Hal. 4, 2l. p. 689. - ἡ κόσμος
visi Pompeiiis eo anno, quum primum consul esset, equum ad censores adduxit. Phit Pompei. 22. o. infra ib. I, C. , . . Madv. p. o. Plut C.
40쪽
loeoi' suffragia serebant sic Scipione multo antiquior, inter primum secundumque bellum Punicum lacta esse videtur Illud tamen ab hac fortasse aetato repetendum est, quod etiam equites tributim et eligebantur et ensebantur nisi sorte quis hune
morom ad Serviana tempora ipsa referre maluerit. ' Ut hoc unum addam, apparet, iamdiu tantum im nobilium in comitiis magnam fuisse, quamdiu regnarent in e iuriis equitum, in quibus suMagia ferebant; postquam autem alia equites, alia nobilescensere coeperunt, CuiuS Xemplum X anno 169 a Chr. n. supra attuli, concordiasa, qua olim pollebant, sublata, commodius optimatibus esse debuit, per tribus suas dispartitos multi locis suffragia serre, quam in iis, in quibus iam nihil valebant, e turiis. Quam ob rem ieri potuit, ut, quamVis postea omnes seniores e centuriis equitum in centuria Seniorum primae classis transscriberentur, tamen initium eius rei actum sit a nobilibus, eiusque non minima caussa suerit ordinum is dissensus, ex qua Gracchorum potissimum opera inimicitiae primuin graves, postremo bellum nullo erudelissimum ortum est.2. Ceterum, quum Tib. Gracchus a. 33 Iegem agrariam promulgaret, nequis ex publico agro plus quam quingenta iugera possideret, coniuncti etiamtum erant equites et Senatores utrique et agros publicos possidebant, contra egomoam summa vi nitebantur. Itaque qui ab auctoribus harum rerum divites, optimates, nusσιοι, κτηματικοὶ appellantur, ' intelligendi Sunt tam senatores quam equites Romani. ' Non fugit tamen Gracchos, iam inter utrosque iacta esso semina dis cordiarum, quibus auctis factoque earum dissidio lare sperabant, ut et optimatium vires imminuerentur et suis consiliis magnum adiumentum accederet. lauti autem initium eius discordiae, sic incrementum etiam in ProVinciis erat, quarum calamitas avaritim magistratuum et iniuriis in. 450 4. Chr. n. usque adeo aucta erat, ut eo
' Certe sex suffragia post primam classem Vocata essei, bari non potest. AEI. lib. I. n. l. Ilisclike p. 61 2. 3 Ilo inter innes constat. V. Mad . p. l. not. mPt. liber d. Abstiminiing d. oin Volcks in Centuriatcomitte p. 8. Huschke l. l. p. 623. et quos laudat.1' . elegantem Fr Dor Gorlachii tholium Die Ver-s sun des ere, Tullius in lire Entwie Elung. nael. I 837. ex iiiii rationi hiis mittatio illa saeta est C. Aemilio et C. Flaminio censoribus . . a. 220. . Chr. n. V. l. I. P. I. 33 Lav. 29, 37. qui tum deinde ensi agi eoeptus est. -- uuin ad tribum Polliam ventum est et praeco mantaretiir citare ipsum censorem, Cita, Inquit Nero, M. Liviiim. Item M. Livius, quum ad tribum ΛrnienRei et nornen Ollegne Ventum est, Vendere equiim C. iiiiiiiiiiiii iissit c s. Diik. i. t. Manut de civ. Om. p. a Cie de Pgg. 3, 3. Poeulique partes in tribus distribunto, exin peeilnins aevitateS, Drdine partiunto. Contra hane sententiam inter illa argi mentum peti potest e nurnero equitiam legionariorum, quem eo tempore demum, quum tribui comitia inval seprent, a re eenia adint adringeno auctum efige non in veri quadam apecie coniicit uuaehkiua P. 67, quem vide.
lv. 43, 16. ' Possesionum illarum ea sa multi equites in municipiis vivebant, de quibiis vide l. IV. Iut Tib. Gracchus 10. II. 2. 18 Appian B. c. I,
tulit , ita ut Egirer ordinem, tune Eum aenatueonsentientem. CO Immperet.