장음표시 사용
11쪽
Oeconomia custodum dei, quam a Christo institutam esse ex historica origine religionis christianae probavimus, intimo causali nexu cohaeret eum servanda unitate
in catholicitate sidet, ita ut hae necessariae proprietates sine illo principio Traditionis catholicae consistere non possint, nisi forte concedatur in alio prorsus Ordine, quinuspiam existit, charisma tufallibilitatis omnibus credentibus commune.
Ηinc porro Protestantium factiones licet sibi invieem contrariae Raιionalislaa, ehriιι iuni Ataip t. paeudoprophetae merito contendunt se fundamentale principium totius fiformalionis servasse illaesum atque ideo genuinas primorum Reformatorum propagines esse ne ullo iure posse e censu Protestantium ex eludi. Si dicti autem Protestantes positi-- eonfessioni consistere non possunt nisi ita, ut principium fundamentale Protestantismi, quo suam ab ecte si desectionem defendunt practice et in disputatione adversus multiplices sectas iterum negent sicque totam causam absurdis eontradictionibus implicent.
Iuxta formam ac institutionem quam ex evangelicis et apostolicis scriptis demonstravimus Ecclesia aevi aposto- Iiei et sequentium deinceps aetatum eonstituta exhibetur in ceteris idoneis monumentis, et tum professione disertatum constante modo agendi semper et ubique o nixa principio successores esse Apostolorum, qui perpetua serie et mutua communione cohaerentes per charisma veritatis custodiant depositum dei ut a nihil detrahi, nihil addi possit oelesti dogmati, quod semel revelatum esse
sussciat s Vincent Lirin commonitor.
12쪽
organum igitur semper vivum, semperque iuvene/cens, custodiendae et propagandae doctrinae fidei constat principiis duplici ordinis quorum unum in se invisibile per alterum visibile sese manifestat ita ni Spiritus veritatis assistens sit suprema causa essiciens servatae integritatis doctrinae, e legitimus custodum depositi consensus sit eriterium assistentis Spiritus veritatis.
Unde eonsequitur, ipsum legitimum eonsensum in doctrinaridet quovis tempore exsistat, authenticum esse testimonium divinae Traditionis.
Doctrina fidei universa quatenus sub assistentia Spiritus S in consensu custodum depositi et doctorum divinitus institutorum continua suceessione censervatur ab que in professione et vita totius Ecclesiae sese exserit, sensu maxime proprio divina est Traditio. Hane SS. Patres dicunt praedieaιionem κοιesiastieam, intelligendi regulam regulam apostolicae verilaιis, si directe spectatur doctrina, qua- tonus in successione postolica servatur ac traditura est autem et dicitur ab iisdem Patribus eonaesentia dei, entholi-eus inιellietua, eclesiasti a gensus, fides aeripis in eordibus 1apientia non aeripta si directe speetetur Eeelesia sub assistentia Spiritus Sancti constituta et harismate veritatis imbuta ad intelligendam custodiendam et docendam i tegram revelationem. Irenaeus, ertullianus, Clemens
Alexandrinus , Origenes, ippolytus , Hilarius, Businus, Augustinus vincentius Lirinensis'.
13쪽
Fides tradita in toto consentiente delium coetu a Spiritu veritatis per magisterium authenticum successi ni apostolicae emper conscreatur ab errore immunis Licet ergo sive singulis de plebe fidelium sive plebibus integris non sit facultas authentice docendi sed officium discendi, totius tamen populi christiani a catholicus scvsus o et onsensus in dogmate christiauae dei eriterium censeri debet divinae Traditionis.
Traditio hucusque secundum divinitus institutum et princeps suum organo considerata spectari Porro potest ut monumentis antiquitatis ecclesiasticae Potissimum, numentis seriptis conservata est haec enim monumenta suppeditant certum argumentum divinae Traditionis seu potius exhibent Traditionem ipsam quatenus ex illis consensus custodum depositi in aliquod doctrinae caput tamquam pertinens ad christianam sidem demonstratur, per se autem et in formali ratione monumentorum subsidium tantummodo sunt conservandae Traditionis et instrumentum doctrinae prae ipso organo principe quamvis eum hoc intime nexum et ei veIuti connaturale.
consensus testium, de quo diximus ex monumentis demonstrari potest dupliciter, t.' directis testimoniis quae
14쪽
vel communem et universalem professionem ipso suo consensu immediate exhibeant vel contineant solemne et authenticum de doctrina iudicium 2. demonstrari potestillatione, quando paucorum etiam testimonia ex indole testium, eausae, et adiunctorum non nisi communem fidem referre intelliguntur.
Singulorum Patrnm auetoritas per se spectata non quidem in fallibilis est et peremptori ; persuadet tamen non modo pietas sed etiam manifesta ratio, ut et singulorum sententiae theologicae non parvi sant, et non nisi cautissium in sensum accipiantur dissonum a communi aliorum Patrum in dogmate et in rebus theologicis doetrina.
Quod a nonnullis theologis distinguitur inter Patres quatenus sunt testes Traditionis et inter eosdem quatenus sunt octores declarantes modum concipiendi intelligendique dogmatis ut sub illo priori non autem sub hoe altero aspectu irrefragabilis sit et peremptoria eorum ametoritas; haec sententia admitti non potest nisi ita ut distinctio intelligatur inter testes Doctoresque in eonsensu ex una parte et inter Doctores aingula eiu eonsensum spectatos ex parte altera.
DE RELATIONE INTER TRADITIONEM ET 8cRIPTURA
In comparatione verbi Dei traditi cum verbo seripto 4.' inter ea quae clare in Scripturis continentur, eminet ipsa demonstratio successionis apostolicae velut organi di-
15쪽
vinitus instituti ad insallibilem custodiam et explicationem traditae doctrinae; 2. evidenter constat, nec ex rerum nam turis nec ex consueto divinae providentiae ordine in hiis storia revelationis manifest requiri ad obsequium dei exigendum hanc velut conditionem, ut veritas credenda sit Scripturis consignata.
Quaestio facti, utrum verbum Dei credendum eonti. neatur integrum verbo Dei scripto ex prinoipio radiιionis formali in superioribus demonstrato soluta censeri debet, si enim ex Christi institutione doctrina revelata integra per successionem apostolicam infallibiliter custoditur, negari non potest, ratione obieeι materialis Traditionem patere latius quam verbum Dei scriptum Protestantes autem suum principium in libris symbolicis et onsessionibus ex pre
sum, non latius patere verbum Dei credendum quam edibum Dei seriptum, sine manifesta contradietione tueri non possunt.
Ex eodem principio Traditionis et custodiae integri depositi fidei etiam eonficitur, successionem apostolicam in consensione spectatam esse interpretem insallibilem Seripturarum Sacrarum unde praedieatis eclesiasιie quatenus continet iudicium dogmaticum consentiens de vero sensu singularium locorum Scripturae, simpliciter et absolute est intelligendi regula, universim autem spectata praedieatio eadem haberi debet canon interpretationis Scripturarum tum significatione negaιiua, quod sensus ei contradicens numquam potest esse verus, tum significatione posiιivo, quod ad verum sensum intelligendum plerumque manuducit et non medioeriter uvlli
16쪽
rit autem ex ratione tam dogmatica quam hermene uti ea manifesto absurda calumnia Protestantium i qui iactare solent hao secundum doctrinam calliolicam statuta intelligendi reo ula aut impediri aut penitus intercidi proin laetum seientiae et biblicae interpretationis.
Quamvis igitur eone edatur a ab omnibus delibus Explieite credenda contineri explicite in ver ho Dei geripto non tamen continentur ita ut ontrovergiae de iis exorta Eex solis Scripturis ad omnium aptum qui eredere tenen. turi siniri et Seripturae per se medium suffeiens ad fiῶdei unitatem in catholicitate gervandam exsistimari possint; et licet bi demonstrari semper possit, haereticorum in norivatione esse praeter Seripturas, et demonstrari plerumque possit eas esse eontra Seriptumo, utrumque tamen non sit independenter a Traditione et ei tra respectum ad normam
Patrum ergo gententiae quibus Scripturarum pleni- indo et sussicientia praedicari videtur, accipi non possunt gens absoluto sed intelligendae sunt vel a de sufficientia ad demonstrandum ipsum organum in quo integra sidei doctrina discenda est, vel b intelligendae sunt sensu restri et ad certa quaedam doctrinae capita, et e intelligendae sunt generatim praesupposita interpretatione, quae ad normam atholi et intellectus dirigatur.
17쪽
Ex instituta eomparatione inter Traditionem si Serim tura intelligitur a non solum ordine ontologie Traditi nem ad doctrinam Scripturis consignatam se habere utri tum ad partem, et ordiue 4roηοιogis praedicationem adgeriptionem verbi Dei ut prius ad posterius, sed etiam b ordine segie per se et universim cognitionem, quam de Scri turis et ex Seripturis habemus, pendere a cognitionibus derivatis ex Traditione et ex praedicatione ecclesiastica.
Neque tamen ideo aut petitio committitur prineipii, aut stabilitus ordo subvertitur, quando pleniorem demo atrationem authenticae Traditionis repetimus ex quibusdam testimoniis quorundam librorum S. Scripturae, vel quando etiam eum s. Patribus auctoritatem praedicationis ecet fiastimo in certa quadam hypothesi demonstramus ex Seripturis formaliter ut inspiratis.
Revelatio eatholica in plenitudine temporis a christo Dei Filio per seipsum et per Spiritum Sanctum in Ap
stoli completa enseri debet, ita ut non solum nova a. conomia perfectioris ordinis et amplioris revelationis Deiati antiquis nonnullis et retentioribus haereticis confleta exeludatur, sed etiam in oeconomia praesenti nullum obieetivum inerementum depositi fidei eatholicae post Apostolo aut laetum aut in Eeelesia militante adhue expectandum sit.
18쪽
20 XLIXEx dietis insertur propriisque argumentis confrmaturi insallibiles fidei custodes esse etiam insallibiles sidei doctoregi ut in obiectiva revelatione Scripturae. et Traditionis implicita explicent, ambigua definiant minus diserta instantiori praedicationes proponant, qua in functione licet elemento humano inquisitionis et seientiae suus sit Ioeus, insallibilitas tamen explicationis et definitionis a promissa assistentia et directione Spiritus veritatis repetenda est. Falsum est igitur, quod recens quaedam schola asseruit, in explicatione dogmatum hoc unum esse munus Ecclesiae docentis sub assistentia Spiritus Sancti, ut iden- . idem ferat iudicium, quaenam inter plures diversas imtelligendi dogmatis rationes pro quolibet scientiae stadioeeteris potior habenda siti
certo constat a tempore Christi et Apostolorum mnes SInagogam exstitisse collectionem librorum, in qua nonnisi libros divinos a maioribus acceptos contineri po-Pulus Iudaicus universus persuasum habebat pariterque eonstat bl Christum Dominum ipsum Christique Apostolos hane Iudaeorum sidem confirmasse, ae libros in colleetione nomine Seripturae, Soriptura Sare , iuerarum aera rum comprehensos tamquam divinos Ecclesiae commen
19쪽
queant ex doctrina catholica tam in scriptis Apostolicis quam in perpetua traditione conservata Scripturae credi debent diuinae eo quod Deucer librorum an clo per fluam supernaturalem actionem in conseriptores humanos , quae usu ecclesiastico ex ipsis Scripturis derivato inapira ι in dicitur.
Instituta analysi revelatae doctrinae, qua Deum Seripturarum auetorem esse Prositemur, simul collata doctrinae declaratione in scriptis Evangelicis et Apostolicis et risque christianae antiquitatis monumentis, inspiratio adscribendos sacros libros essentialiter constitisse dicenda est in ebarismate gratis dato illustrationis et motionis, quo veritates omnes et solas, quas Deus per Scripturam voluit Ecclesiae proponere mens hominum inspiratorum concipiebat ad scribendum et voluntas ad easdem scripto consignandas ferebatur, sicque elevatus homo tamquam causa instrumentalis consilium Dei exsequebatur insallibili veracitate.
unde saeta distinctione inter inspirationem et assi stentiam illa ad veritates et verbum formale haec etiam ad signa et verba materialia pertinuisse dicenda est.
Falsum est, quod Ioannes Ialin aliique docuerunt sufficere ad rationem libri inspirati et re ipsa inspirationem
20쪽
S. Seripturae in eo stntum esse positam, quod pus flua assistentia avertit periculum errandi et homines reddi indit in fallibiles in seribendo. Falluntur et am qui di iuum testimonium de plena veracitate libri humana solum Ope scripti, appellant inspirationam rebraquenιm, et libros aliquos S. Scripturae praesertim in narrationibus rerum gestarum, quae Scriptoribus humanitus erant compertae hoc modo subsequenter tantum inspiratos censere haud
Suppositis prineipiis atholicis de divina Traditione,
quae in antecedentibus demonstrata sunt, ipsa Concilii Tridentiu solem uis desinitio seis. IV. per se sola satis est, ut libri omnes in anone eiusdem S. Synodi enumerati agnoscantur ab Apostolis traditi tamquam pertinentes ad Sacram Scripturam nulla enim veri speei diei potest
quod non nemo asserere ausus est, ex S. Concilii sentemtia supponi et admitti posse diserimen inter libros proto- canonicos ut vocant eosdemque inspiratos et inter deut roeanonie , qui sint libri et elegi astiti inferioris auctoritatis.
Si ad vindieandam suisqne in fundamentis distinetius intelligendam Patrum Tridentinorum definitionem, modus inquiratur, quo praedicatio ecclesiastica de canone M. Lbrorum diversis aetatibus se habuit certissimis primum eonficitur argumentis, o ecelesiastio usu et univereali eo