장음표시 사용
21쪽
suetudine ad ipsa tempora apostolica pertingente praeter
Seripturas censionis hebraicae etiam reliquos . . libros qui eanone Tridentino omprehenduntur, in Eeelesiis ehristianis susceptos fuisse; b consuetudinem, quam diximus eelesiasticam, iis insignem esse characteribus ut hos libros omnes tamquam ad S. Seripturam pertinentes ab Apostolis Ecclesiae traditos fuisse demonstreti
Sensum huius usus eonstantis, quo Ecclesia omnes Seriapturae libros fidei evaιodition semper servavit diserta doctrina et praedisatio Gelasi ιim post obortas eontroversias expressius declaravit. Ad hanc declarationem nominatim pertinent s. librorum consignati indiees eum ipsa praeticaeonsuetudine conspirantes . quihus Pastores Doetoresque clesiae praesertim occidentalis traditionem de saeri e diei amplitudine distinctius explicuerunt et ab obseura. tione, quae imminere potuisset elariorem in Mem vindicarunt, donec ex eadem apostolica Traditione acceptum
Scripturarum canonem gntemni tandem iudiciola sui verunt.
sepositis pro dogmaticae disciplinae ratione quaestio. nibus quae ex internis librorum e haracteribus excitari possent, ad expediendas dissicultates contra ipsam Traditionem apostolicam cauouis rideatini ex historia dogmatis peti solitas opportunum est triplex distinxisse stadium, simplieis ei licet fidei ante exortam controversiam, controveresiae motae a Doetoribus nonnullis, et plenissimi congen-gus post desinitum iudicium quae distinctio praeeuntibus as Patribus et nominatim s. Augustino in libris de Baptismo l. I. n. s; l. n. 5. 6 42 20 IV. n. 12 VII. n. 102. ex aliis eatholicae doctrinae eapitibus illustratur et legitima esse vindicatur.
22쪽
Quoad controversiam quam de aliquibus Seripturae V Τ. libris intra ipsos Ecclesiae sine aliquando fuisse non negamus, imprimis defendimus, eam alicuius amplitudinis
et momenti non ante saeculum III labens vel IV iniens ex certis indiciis apparere, originem vero eius repetendam e se ex adiunctis extrinsecis et nominatim ex comparatione eum Scripturis canonis hebraici Doctrinam igitur plurium theologorum qui omnes catalogos desicientes saeculi pistiam IV et V ac deinceps simpliciter asserunt recensiones esse canonis Iudaeorum, ita temperamus, ut inspeetis scriptorum ecclesiasticorum contextibus idem nos contendamus de indicibus Melitonis et Origenis Euseb. II. E. IV. 26 VI 25 sicut etiam de recensione Epiphani Chaeres.
VIII. n. 6 de ponder et mensur. n. 4. 22. 25. , in aliis autem catalogis incompletis inde a IV. saeculo controversiam inter Doctores christia uos indicari lateamur.
In controversia ipsa Patres quil de ea aliquid memoriae tradiderunt, a numquam definita sententia statuerunt eos libros, qui apud Hebraeos desunt, ad Scripturam non pertiuerea unde bl canones deficientes saeculi IV. et V non ad negationem spectant sed ad stadium inquisitionis ante desinitum iudicium et scopum habent complectendi solos libros certo divinos, excludendi certo non divinos designandi controversos, prae quibus non eonclusi erant sed postmodum re liquata supplendi. O Si qui vero seriptores media adhuc aetate ante solemne Synodi Tridentinae Iudietum libros illos extra canonem numerare videtur, ii vel solo modo loquendi a communi doctrina dissentire vel certis quibusdam vetustioris alicuius Doetoris sententiis plus aequo permoti fuisse censendi sunt.
23쪽
Argumenta eadem quibus divinum testimonium Traditione conservatum de integro canone Scripturarum V. T. demonstratur, non minus lucide demonstrant, libros omnes N. T. qui in decreto Tridentino enumerantur, Traditione apostolica Eeclesiis consignatos fuisse. Si quae saeculo II et i V. de aliquot libris novi Testamenti dubitatio incidit de quinque ex epp. catholicis, ep. eb et Apoci , ea ex adiunctis quibusdam ausam habuit et originem ita ut nec Traditionis constantiam interrumpere nec certitudinem labefactare potuerit, moxque V. iam saeculo universali consensioni cesserit. Lieet theologia de cognitionem existentiae Dei naturalem praesupponat, sicut ordo supernaturalis elevationis generatim supponit ordinem naturalem elevandum, non tamen a theologia alienum est instituere examen ipsius naturalis eognitionis cognitionisque modi. LXIIDE DEO SECUXDUM NATURAM
24쪽
Bevelatio supernaturalis in Saeris scripturis consigna in perspicuera et spectabili hoc universo secundum triplicem eius ordinem pisaieum, Halarieum, fileum contineri Dei manifestationem naturalem congenito humanae rationis lumini aptatam ut hominibus ratione utentibus et facultas sit et si alia desint praesidia ossicium ex ea eognoscendi verum Deum personalem, ab hoc universo distinctum, a creatura rationali supremo cultu honorandum.
Facultatem ognoscendi existentiam Dei ex oreaturis Scripturae iis asserunt ut revelationem positivam traditione propagatam nullatenus suppouant tamquam conditi uera sine qua non possit ratio humana ad eam cognitionem Pervenire nec recognitionem tantummodo veritatisside creditae sed cognitionem Scripturae docent existen iis Dei ex creaturis derivatam.
Doctrinam in Scripturis traditam de Dei existentia
Iumine rationis insito cognoscenda Patres Doctoresque christiani inde a primordiis colesiae consensione maxima exeoluerunt; ex monumentis enim quae supersunt omnino constat, hanc omnibus aetatibus et in omnibus Ecelestis Doctorum fuisse persuasionem Q. speetabili ho universo contineri Dei existentis manifestationem ad rationem humanam II hane Dei manifestationem rationisque vim in. si tam ita esse comparata ui, ut tu omnium animis qui r tionis Iulictiones non oppresserunt, cognitio aliqua saltem
25쪽
eonium Dei ex ipsa obvia universi consideratione citra aliam de Deo institutionem ac diseiplinam velut spont8 sua oriatur; li I. ad hanc primitivam cognitionem ex ipsa universi consideratione excolendam, ut plenior evadat et distinctior, tum obieetive splendorem in ereaturis tum subiective vires rationis non deesse.
Quod S. Patres Instinus Martyr Athenagoras Then. philus Antioohenus clemens Alexandrinus Tertullianus origenes Athanasius, Basilius Gregorius Naχianzenus et Gregorius Nyssenus cognitionem Dei naturae insitam anticipationem omnium hominnm qui ratione utuntur, animae dotem a primordio eognitionem ex congenita naturae lege et eognitionem ex ipsius animae impulsu appellaverunt id inspectis ipsis Patrum contextibus ita intelligendum esse affirmamus ut cognitionem Dei ex consideratione ereaturarum insito rationis lumini obviam Patres distin. guant a cognitione per institutionem a diseiplinam aequisita vel generatim a eognitione excultiori, non vero ita ut ideam Dei nobis onereatam esse doceant eamque
opponant eognitioni simpliciter aequisitae.
Sient capitalis error unomianorum saee. IV. et . in eo erat, quod Dei essentiam et quid Deus aiι, a se Perfecte eomprehendi laetarent eo tamen ipso divinam naturam deis non aliunde derivatis et analogi eis, sed immediatis et propriis, ut in se est intelligi supponebant; ita defensores catholiet dogmatis in tota hae eontroversia
26쪽
non solum Deum a nobis comprehendi negabant, sed ad dogmatis explicationem sundamenti instar constanter etiam tuebautur, non cognosci a nobis Deum quid sit, nisi ideis. quas immediate sormamus ex praecognitis persectionibus creaturarum et propterea analogicis, idque non solum de cognitione mere rationali, sed etiam de cognitione, quam ex revelatione hausimus, assirmandum esse.
In neganda igitur intuitione et idea Dei immediata quamdiu in hac vita degimus et in affirmanda origine huius ideae ex notionibus persectionum quas in creaturarum consideratione tarmamus, Patres illi in eamdem eonsentiunt doctrinam, quam S. Thomas post ipsos distinctius expressit consirmavitque.
Licet sensu verissimo ad Scripturarum doctrinam ex et SS. Patres et Theologi docere soleant ratione et fide cognosci quidem Deum esse, non tame cognosci quid Deus est constat nihilominus ex fontibus iisdem, quadamtenus etiam quid au Deus a nobis cognosci notionibus tum ahimmanιibus tum negantibua tum iis quae ecundum eaeee1lum appellantur.
Triplex autem hic cognoscendi modus ex eo ipso consequitur, quod Deum non immediata intuitione sed ideis ex creaturarum praecognitione formatis intelligimus eiusque est indolis, ut cognitio per assirmationem, per negatiovem et per excessum non una ab altera seorsum comsistat, sed una alteram implicitam habeat et ex omnibns una compleatur Dei coguitio. Diqitia i Corale
27쪽
Ex dietis a nutionibus multiplici hus nobis opus est, ut Deum, quid sit quadamtenus intelligamus; b licet,
quod harum omnium notionum obiectum est, unum sit in se simplicissimum, non tamen notionibus omnibus respondet secundum eamdem rationem sunt ergo illae inter se diversae, et vocabula, quibus earum obiectum significatur, non sunt omnia synonyma inde tamen e non est consequens, cognitionem nostram esse falsam vel obiectum harum notionum non esse in Deo sed in creaturis cognitio enim vera est licet impersecta, obiectum in Deo et Deus est, licet persectius quam notione exhibeatur.
Nomen quit Ois Deus ipse tamquam sibi proprium
revelavit, quod a est nomen absolutum immediate de si gnans ipsam in se divinam substantiam non vero essicien tiam et relationem specialem Dei ad populum Israel, ut quibusdam eruditis placuit, quamvis Deus specialem relationem in huius nominis manifestatione et sub hoc nomine inierit significatione enim formali b designat Esse aeternum et immutabile, quod sine prinei pio et absoluta intrinseca necessitate est quodque e in Scripturis ipsis declaratur tamqnam ιι absolutum absolutaeque perfectionis plenitudo.
28쪽
D trinam quam in Seripturis expressam esse demonstravimus, M. Patres multipliciter illustrarunt consensione enim maxima nos doeent, at ipso nomine Dei uiui es s Exod. III. 14. revelatum censeri debere Em divinum aeternum eiusque intrinsecam existendi necessitatem; b hoc divinum Eas ideo absolutum et Eas atmplieiιer eredi a diei oportere, quia eo comprehenditur, seu potius est ipsum omnis absoluta persectiori unde et divinum Eoa transseendentali discrimine diversum demonstrari a ratione entis, quod extra Deum esse vel comeipi potest.
Ex demonstrata propria ratione absolutae essentiae, quae Deus est deducitur errare sine dubio, qui docentideam entis sub qua intelligimus quidquid concipimus, esse ideam Dei, atque adeo ens quod illius ideae obiectum est, esse Deum licet solum directe et nondum renex cognitum Pariterque errant, qui ad quaestionem utrum plus entis sit posita creatione quam ante creationem, affirmando aut negando respondendum esse putant ae si Esse divinum et rara creatum non tantum analogam cognominationem sed etiam uni vocam connumerationem admitteret.
Ex demonstratae absolutae persectionis plenitudine consequitur ea divinae essentiae unitas ut huius multiplicatio et eorum numerus nec mente concipi possit, quin eiusdem divitiae essentiae notio penitus subvertatur; merito proinde Patres polytheismum dixerunt esse atheis
29쪽
Ex demonstrata absoluta perfectioue divinae essentiae consequitur propriisque argumentis consequi demonstratur absoluta simplicitas citra quamvis in Deo ipso ut in se est compositionem.
Slent compositio quaevis sive physica sive metaphysica, ex materia et forma substantiali ex partibus ute-grantibus, ex substantia et aecidentibus, ex esse et me tia ex natura et hypostasi in creaturis est tum consec-etarium tum evidens indietum limitationis et eontingentiae ita omnimoda Dei simplicitas in Seripturis et a M. Patribus multiplieiter proposita intelligitur tandem coincidere eum ipsius Eas absoluti et necessarii perseetione, qua Deus est μι iurisaimuε.
Scientia visionis Deus in sua aeternitate intuetur a c. tus omnes liberos creaturarum pro quavis temporis disserentia existentes Horum tamen existentia a scientia visionis tamquam a causa non pendet, sed immo libera cremiae voluntatis determinatio in tempore est conditio, sine qua illi aetus utpote mere possibiles vel solum sub alia h3pothesi futuri non solentiae visionis sed simplicis intelligentiae vel mediae obiectum forenti
30쪽
Ex propria ratione praescientiae Dei saeile demonstratur, insallibilem praevisionem divinam non magis ossicere libertati actuum humanorum, quam necessitatem consequentem, qua dum agimus, non Possumus simul non agere.
Ex Scripturarum auctoritate Patrum suffragio, et universali quadam christiana persuasione indubitatum est ad obieetum infallibilis scientiae Dei pertinere actus ad quos creata voluntas sub conditionibus actum primum constituentibus et cum actu secundo ex sese et suapte indole non insallibiliter nexis se ipsam libere determinatura esset, si eonditiones illae reapse ponerentur. Cuius quidem scientiae obiectum cum nee mera sit existentiae possibilitas neo existentia quatenus aliquando actu est, sed existentia quatenus sub conditione actu esset, ea non immerito nomine utensia media a seientia simplicis intelligentiae et a seientia visionis distingui potest.
Voluntate antecedente Deum in hoc ordine generis humani lapsi et reparati non eorum modo qui alvstntur, sed aliorum etiam velle aeternam galutem, immo voluntatem eam salutiferam ad omnes omnino homines pro te di qui rationis usum adepti sunt, ex sacrarum Scripturarum doctrina demonstratur. Disilire by Orale