장음표시 사용
31쪽
bendo eadem est habita ratio, quam sequuntur in manducando. Quod vero labia functi0ne sunt privata, etiam alius adhibeatur m0dus necesse est; sic alii fluida per fistulam sumebant, alii per labium superius et per linguam, ita ut labio in-
De deglutitione. Ad deglutiti0nem normalem et naturalem eam autem, quom0do fiat, non n0strum e St eX-plicare cf. M ueller l. c.) Partes eo pertinentes in normali situ non mulatae sint necesse est, uti observatur in prolapsu linguae, ubi lingua gravitate sua os hyoides et nonnumquam muscul0s degluliti0nis apparatus usque ad dentes secum antrorsum trahit, qua re necessarie partes c0ngruentes remotae sunt, functionemque suam eXercere nequeunt. Propulsionempe fit per solam linguam, quae h0c temp0re apicem suum apprimit parti anteri0ri palati, atque sic sensim urget ad fauces. IIic actus deglutilionis autem facilius, melius, simulque certius sit, ubi lingua agilis et maxilla in serior ad superiorem adducta est. Quibus aliisque causis, ut facile intelligitur, difficilis deglutilio sere sempiterna sequela hujus vitii est,
quae etiam siccitale et asperi late saucium, c0ntinuo salivae effluxu essecta, augetur. N0nnullos h0c vilio at rectos bene deglutire posse, et cibos, quum situs epigi 0ltidis mutatus sit, n0n tu iracheam venire ibique suffocalionem perficere, eX his paucis sequentibus fortasse dem0nstratur. Quando gravitas et pr0 lapsus linguae et mulalio situs partium, quae cum illa conneXae sunt, paulatim oriae sunt, ad radicem linguae ligamento sXa epigioltis item paulatim antrorsum attracta est, et hoc modo stincti0nes suas, ut in normali situ eXercere potest. Cibi brevi 0re via praecipue in provecti 0re statu morbi, ubi partes molles colli etiam antrorsum tractae sunt, trans epigio itidem in fauces protractione dilatatas veniunt et sic in Oes0phagum. Deglutilio, ut facile intelligitur in iis casibus, ubi situs partium in c0llo non mula lus est, cum tantis difficultatibus non conjungia est. 0u0 modo deglutitio in h0c vitio sat, adhuc nescimus, praesertim quum apparatus deglulili 0uis in macroglossa t0t lantisque mutationibus expositus sit. De Siebo id, qui sectionem secit, m0do mollibus partibus orbatum cranium nobis reliquit,.in quo s0lum mutationes maxillae in serioris et dentium videre p0ssumus. Dii Puis, quum in p0S- sessione esset integri capitis una cum c0llo puellae Lei densis, eae dissectione partium omnium ad macr0 glossam relationem quandam habentium nil concludere Voluit, et sic haec sectio nullam habet utilitatem, nisi quod c0llectio praeparat 0rum ana i tomico palliol0gicorum Lei densis eXemplari uno locupletata est. De salivae s luxu. Irritatio linguae sauciumque glandularum salivalium majorem salivae e luxum efficit, quael semper aperio ore, proeli vi maxillae inseri0ris et linguae situ haud facile opprimi potest, et sic perpetua prolapsae linguael comes c0ntinuo ex ore defluit, et quidem saepe tanta c0pia, ut illi abstergendae vix sufficiant linies. Semper comitatur hoc vitium salivati0, uno excepto tantum casu, quem nobis Niecti Wiedo Wic g assert, ubi profluvium salivae non erat. l Consistentia salivae eae uentis prope semper minor est quam n0rmalis, ut vulgo nimia irritatione et secreti 0 ne secreta e0Π-l sistentiam suam amittunt. Tenacem, glutin0sam, saepe male olentem salivam propter linguae immobilitatem etc. aegroti ViXamovere possunt. Continuo Solivae nuXu essecla siccitas saucium sitim sane maXime crudi autem m0vet, ut in casu illo alper ςy memorato, ubi aegr0 tus c0ntinuo bibendi appelitum ostendebat, nec satiari poterat. Quantopere molesta sit salivari aelura, siccitas linguae, id jam in iis h0minibus videmus, qui aperto ore d0rmiunt. Quanta sit utilitate saliva in mandu-l calione, et quantum ejus jactura n0ceat, omnes phFsiologi et palliol0gi abunde docuerunt. Ex his etiam declarari potest, cur in hominibus h0o malo laborantibus dolores in faucibus et prope os hyoides atque una etiam gravitas linguae gignantur, saepiusque angina oriatur 1). Saliva inter somnum vel ex ore, vel ad sauces fluit et suffocalionis periculum efficit, quare semper in h0minibus hoc mal0 assectis situm lateralem invenimus. Prius seriusve aliae accessiones secundariae Sub Sequuntur: ulcera scilicet in oris cavo, gingiva lumida, sanguinem landens, dentium vastillatio elc. Multo magis autem, si morbus diutius perdurat, e salivae desectu Vitia organorum digestionis varia prodire possunt, dysorexia, dyspepsia, nutriti l mala, corp0ris langu0r et extenuati0, labris lenta elo. De gustu. EX casibus supra enumeralis videmus, varium gustum in macr0glossa esse; neque enim lautum Su- perstes, sed etiam depravatus atque amissus suit gustus, et deperditus in parte linguae ex ore eXserta; c0nservatur in parte j quae intra os ipsum reconditur. Pr0 lapsa igitur pars linguae sicca est, quod saliva perpetu0 esiluit, et modo in inferiore
1) CL Sandi fori in hac diss. p. 4.
32쪽
parte linguam humectui, superi , re parte sure semper Si ecd. Sempiternus aeris alm0spliae Pici attactus efficit, ut, si paululum salivae aut muci adsit, Statim exsiccali 0ne crustae in lingua evadant. duae 9ut densi0r aut leniit 0r obduello impedit, quominus c0rpora sapienda linguam statim attingant, quapropter Sapi nequeunt. Ut Vero recte Sapiamus, semper saliva requiritur; liaec enim paries singulas sapiendas s0lvit, alque linguae eam tractabilitatem reddit, sine qua stincti sues suas exhibere n0n posset. Nam omnino quaecunque sapienda S0lula esse debere, jam Omnibus practicis notissimum est, unde proverbium quasi illud: lingua sicca n0u saliunt, nisi s0lula. Si jam linguae apeX penitus siccus est, ut in iis videmus, qui pr0lopsu linguae lab0rant, eum nihil sapere, in linguae apice p0sse intelligitur. Si involucrum linguae crassius est solito, sap0res n0n tam bene aut plane n0u percipiuntur. EX his paucis lacile perspicere p0ssumus, cur lingua p0ne dentes adhuc sapere p0ssit, pr0lapsa autem linguae pars n0u item. De respirati0ne. Ubi adm0dum linguae apicis V0lumen adauctum est, eaque pars, quae est in Ore, sana, nec ex inflammatione rebusque aliis tumida, oris et saucium cavum non Oecludit, nullum respirationi damnum adfertur. Quando autem etiam linguae v0lumen p0 ne dentes Valde adauctum, tum respirali 0 per os et nares n0nnumquam dissicillima est, quin penitus suffocationem inducit, nisi per oris aperiuram intra dentes eXcedit, qu0d ejus v0lumen, respectu oris cavit plis nimium, laras prodire avet. De voce et loquela. Qualis sit vox et loquela naturalis et quid, ut illa c0nvenienter legibus sanitatis per 0mnia instrumenta huc spectantia fiat, requiratur, n0n n0strum est hic explicare; Ιll. M ueller hanc rem tam dilucide exposuit, ut hic nihil addere valeamus. Utrum laryngis protractione anteriora Versus mutatio cartilaginum et ligament 0rum musculorum, e quibus larFn X composilus est, juncta sit, an ea mod0 situs laryngis in c0llo ad summum ejus intervallum ab osse, et directi0 ad os hS0ides, et sic sonus mulatus sit, nescimus. Saepe V0X ab ordine non recedit, sed haud ita rarum sympt0ma est roucedo, quae eX excretionis muci in0pia Oritur, qua VOX et loquela Sonorem et claritalem amittit. Jam si silenderis ad l0quelam, gravitatem videbis et siccitatem linguae nasgis minusVe ejus moti0nem perturbare, deinde omnes partes ad n 0rmalem l0quelam formandam pertinentes mutatas esse, IOCum et plus minusve actionem amisisse. Inde viliu loquelae reperimus, ut verba neutiquam articulata cs. de Siebsid), Vitia pr0nuntiationis, e. g. littera F ut S. s0 naus es. Bjerkunder) et varias litteras impeditas, ut F. S. C. Q. IV. Z. X. Sed in Observationibus relatis invenimus n0nnull0s, qui quamquam et macroglossa laborantes tamen clare et dilucide l0quebantur, imo cantabant. Quod minus in eo situm n0bis videtur, quod, ut n0nnulli putant, tumor linguae temp0re p0steriori exortus sit, sed sortasse in satis mirabili facultate 0mnes c0rporis nostri partes assuefaciendi, ut naturalibus similes sere peragantur funeli 0ues, et morb0sae sanas imitentur.
De physiognomis. Quia plurimi Dei et museuli, ut supra vidimus, haud parvam mutati0nem, imprimis si malum illud ad summum pervenit gradum, patiuntur, facile intelligi potest, t0 tam physi0gn0miam varie mutari. Quam ad mula li0nem multum etiam situs maxillae inseri0ris et superioris, itemque dentium e0nfert. Musculi depressi0ne a partibus his solidis incipiente el0ugari debent, atque haec el0ugalio in causa est, cur buccae, quae ante turgebant, applauuntur, et malae el0ngentur. Ita facies longior sit solito, et haec elongatio et sacciditas iterum in qu0vis h0mine hoc ex malo lab0raule diversa est. N0n omnium stegi 0rum phrsi0gnomia dolorem exprimit, qui d0lor interdum in parte p0steriore saueium de qua supra, urget: sic e . g. puella Villiensis 1), sat starna0sa, saetem placidissimam exhibuit. Constitutio. Quum jam his breviter eXplicatis intelligi possit, omnem nutriti0nem saliva, deglubili 0ne etc. magnum pali damnum, iuvenimus corpus contrahi et l0tius c0rporis, imprimis Dei ei, c0lorem st0ridum ac rubrum perire, qui
33쪽
sanus, ut in his casibus, qu0s Niecti Wiedo Wic Z, alii narraverunt, ubi h0c malo laborantes sanam omnino constitutionem habebant. De cursus. Vidimus igitur macro gl0ssam principio modo parvam esse, tum vero, si nihil ad eam sanandam suscipiatur, paulatim aut normali latitudine, altamen aucta crassilie, aut in latitudinem, longitudinem et crassiliem magis magisque eXten-stim inter labia se ostendere; postea supra labium in serius et mentum, quin etiam longius deorsum exlendi, ita ut nonnumquam jam in tenera puerilia qualu0r et ultra pollices extra oris cavitatem super mentum pendeat. Et in hoc palli0logico processu, quo linguae magnitudo sensim sensimque augetur, magis etiam intumescit, et crassilies ejus haud raro 20 et ulli a superat. Qu0d ad linguae incrementum attinet, id primis vitae temp0rihus rapidissimum c0nspectum est 1). In maer0gl0ssa persaepe inultum tempus praeterlabitur, antequam gradum completum assequitur. Quin etiam pliquando decursum habet lentissimum, aut in gradu incompleto subsistit, neque prius accrescit amplius, quam alia causa et n0Xa Subilo eX0rtu pr0lubi incipit. Ad compr0bandam hanc sententiam conseras casus allatos 2). Sunt qui contendant, linguae ila comparatae volumen n0n semper increscere, sed certis temporibus certisque rationibus, quasi stationarium fieri cs. Niecti Wied Wic g) vel imminui, et in hoc statu, qua re Vitium tolerabilius sieret, manere, aut vicissim augeri et imminui 3); quo pertinent casus, quos Claudinus, Bartholinus, L0uis, Dei pecti, alii reserunt. Frank et plii reserunt cirea pubertatis peri0dum linguae volumen stati0narium seri. Exitus. Primum prolapsus linguae in completam Sanali 0nem abire potest, et hoc in vilio, quod in magnitudine mula lasilum est, vim medicatricem naturae Videmus partim Valere, nam per se hSper trophiae n0n sanantur, nisi ars medica adjuvat. Alter exilus est in completa sanatio. Auctum linguae Volumen nec decrescit, nec increscit, sed quasi stationariumst. Tum vero in alium m0rbum elii re potest. Degeneratur lingua et transit in ulcera, sciri huin et carcin0ma. Attament n0lum est, homines perquam magna, ceterum autem plane sana lingua usque ad senectutem vixisse: sic illa puella Lei den-l sis, B. I ast in g, sere oct0ginta ann0rum aetatem consecula est, praedita inde ab infantia prolapsu linguae enormi. Denique in mortem hoc vitium abire potest, qui eXilus sane perraro invenitur, et nobis ignotus est. Glossilis vel inflammatio partium pr0pe sitarum accedere potest, et aegrotus stillaealione, aut si carcinoma aliaeque degenerationes accesserint, his morbis obit. Exitus in resolutionem certe est selicissimus et maXime optabilis, omnem igitur operam ad eum adipiscendum adhibeamus necesse est. Verumtamen facile patet, congentiam linguae hypertrophiam non eum exitum habituram esse, qualem pulamus modo in linguae pr0lapsu eX gl0ssiti de exorto suturum esse. Trinc avella l. c. quidem narrat: selingua, res0luto tum0re, abiecta pelle universa, quasi vagina et eXtra os relicta retrahebatur. - Λt hoc exemplum, ut n0bis vide-l iur, nihil aliud nisi glossitis erat, et epithetium linguae s0lutum quasi crisin localem accipi posse existimamus
1 I. Frank, prax. medicae universae praecepta. - 2) CL Baerkander, Per py, Laurentque, Mire au, al. - 3) Si contemplamur, linguam extra oris cavum positam tot tantisque noxis expositam esse, non mirum videtur, hoc organum sal cile in inflammationis statum deduci debere; quo sit, ut lingua tum augeatur, tum diminuatur, quod iterum inflammationem adesse nos docet. Hunc opinionem adjuvant casus a Dei pecti, Louis, aliis consignati.
34쪽
Hoc, ut p0tero, explicab0, nec lamen quasi Pythius Apollo,
certa sunt et sim, quae di Xero, sed ut homunculus unus e multis probabili 0ra c0njectura sequens. Cic. Tuscul. Disp.
H0c caput maximas difficultates praebet, quippe in observationibus supra allatis h0c vitium persaepe et praecipue in antiquorum libris, ut insolitum aliquid, non naturale, mirabile, monstrosum 1 descriptum est. Si casus supra eXpositos
perlustramus, non m0do h0c vitium congenitum, sed etiam acquisitum post partum, sane adm0dum raro invenimus, attamen acquisitum frequentius observatum est quam c0ngenitum; sed hoc malum c0ngenitum non tam rarum ut Nieme Ser 2 putat. Sexum quidem Valde dolemus, multis tu casibus non relatum esse, nam saepe individuum h0c vilio laborans nomine insaniis significatur. Quare nescimus, utrum genus in singulis casibus aut congenitis aut p0st parium acquisitis praestet. Sunt tamen, qui seXum sequiorein magis eo malo lab0rare velint. Singulos casus, addito a nobis observato, respiciens, Lectori dijudicandum permiserim, quid sit verum, quid salsum in sententia modo allata. Fuerunt autem casus, ubi fuit
malum congenitum, 10 masculini, 10 seminini, 8 incerti generis; ubi p0st partum acquisitum, T masculini, 21 seminini, 2 incerti generis; ubi suit incertum, num congenitum, an post partum acquisitum esset, 4 masculini, 2 seminini, 5 incerti
generis. Hyperli 0phia linguae conditio n0rmalis apud multos edentat0s observatur, e. g. apud mynmecophagon et inania; deinde apud complures aves, scilicet tructilum, nectarinium aliosque, nec minus apud ophidia, apud chamaeleontem, tu hunem 3) etc. Ιu u0nnullis m0lluscis lingua tam longa est, ut totius bestiae c0rporis magnitudinem duplo superet. Videamus nunc, quaenam potissimum sint causae, cur macr0 0ssa in hominibus eXistere possit. Ac primum quidem de .macroglossa c0ngenita disseramus, breviterque exponamus, qua ratione malum illud se exc0lere p0ssit. Sunt autem duae rationes: scilicet 1 casus, in quibus macrogl0ssa jam in utero initium suum cepisse refertur, ubi quidem incertum est et eX narratione n0n elucet, num ex imaginati0ne matris gravidae, an e m0rbosa quadam assectione prodierit. 2) Macrogl0ssa est congenita, sed ab imaginati0ne matris gravidae repetenda. Jam paulo accurati0ra quaedam adjicienda nobis videntur, ad comprobandum scilieet, quom0du macrogi su existat in Detu, et qualis hic sit omnino. Et ad hunc sc0pum comparemus egregiam commentalionem de lingua Cel. Frori ep 4). ,,Memorabilis est, ait, hoc temp0re lingua, quod attinet ad magnitudinis rationem, octava nempe hebdomade lingua eo in I 0 0, ubi an ferior cum medio triente conjungitur, Iatissima est, et angustissima in parte p0steriore. Hebdomade nona angustissima quidem in parie posteri0re, latissima tamen in media et in anteriore rursus angustior . . . Quo magis aulem maXilla superior et inseri0r crescunt, eo magis lingua anteriora versus eXplicatur, sed qu0d nunc labium in serius magis magisque crescendo ascendit, et hoc m0do reprimitur et retro cogitur, quae antea, inde ab hebd0made septima, apice suo, ut ita dicam, nitebatur labio inseri0re, qu0 sticlo sebal,
l) Sic inter varias causas mucro glossae van Doc veren l. c. refert: , Dum demum hujus mali causa habita suit poena vindictae divinae illorum hominum malefacta insequentis. Et in adnotatione idem auctor ait: se Sic inter anilos subulas resertur, puellam Leidens an aliquando, cum junior esset, atque a pastore Ol3 morum petiit Antiam serio moneretur, poSt tergum viri reverendi, irridendi causa, linguam exseruisse; quo facinore demum factum fuisset, ut post modum lingua in enormem molem excrevisset. Macrogi Ossam ortam eSse ira Dei, aut Daemonum, ad homines puniendos pro peccatis suis, sententia est superstitiosa, alque jamdudum oblivioni tradita est. - 2) Niem cyor l. c. p. 15. ,,Quos igitur commemoravi casus quinque scilicet casus, quos Sp0er in g, du Siebo id et Elein prodiderunt)- oos et solos inveni, et summo cum Studio conquaesivi, neque tamen ullum Dorum Ctraritatem Hiis, quem ipse observavi, accedere non temerarius opin0r. - 3) Mechel verglei chende Anatomio p. 387. et
Wagnor p. 128. - 4) Praeter Frori es, diss. do lingua etc. I. c. Cf. Valent in , IIdb. der EntWicidiings-Geschichte des Mengchen et c. Berlin 1835. p. 484.
35쪽
ut cum palato duro comparata, anterius esset sila. Tunc Cel. Frori ep linguam retro cogi ope ascendentis labii inserioris partis adeo saccidae, assirmat; ,,sio etiam hebd0made decima lingua cum longitudine sua margini maxillae superioris parallela est. Formato labio inseriore apex linguae vix labium in serius assequitur, retro cogitur et crassior sit lingua. Macro gl0ssa etiam in eo posita esse potest, qu0d evolutio salsa atque depravata ratione suit, id quod ex verbis Andral I) clarius elucet, qui de hoc vitio agens haec dicit: MLa macroglossie est te vice de c0nsorination de la langue oppose au precedent micro gl0ssie); elle est alors d in v0lume, qui eXcede celui de Γetat normal. Rem arquero iis a cetegard qu il γ a uiae ep0que de la vie embryonnsere, ou Ia langue a un devel0ppement relatis beauco up plus c0nsiderableque celui qu ello deura gariter par la sui te: la macr0 glossie resulte-t-elle de ce que la nutriti0n de la langue continue, au-de tu de la limite ordinaire, a stire celle d uue langue d embrron 2 Ce sera it d0nc tu un cas oti I exces de volume d unorgane se tr0uverait lie u un veritable arret de devel0ppe ment. C est ce qu 0n petit ausSi observe p0ur te iobe gauche dumie, qui clieg te foetus, n0rmalement plus volumine uX que te iobe droit, reste quelque suis tel cheg l adulle; c est encorece qui a lieu dans les cas ou Pon tr0uve cheg celui-di uia devel0ppe ment, insolite du th Smus, des capsules surrenales, de certains xuisse aux qui, dans Tordre ph Ssi ut 0gique, dolvent plus ou molns s atrophier a pres la nais sance. Si jam accrescens labium inserius magis magisque crescentem linguam non retro cogit, aut qu0d labium in serius in evolutione rem linet, aut quod vim suam eXercere nequit, aut affluxus nimis magnus est, neque neceSSBria involutio linguae obtineri p0lest, lingua ex ore prolabitur et magis magisque ejus volumen augeri p0test. Addamus ad haec omnia supra dicta, omnem organi alicujus evolutionem cum majore Vitae et praesertim formalionis actione conjunctam esse, eumque statum similem esse inflammat 0rio; porro tirpei trophiam oriri deberu debili latis in organis, dum corpus succo et sanguiue celerum abundet, et naturales involuti0nis period0s multum valere; denique asseramus hyperlrophiam linguae insani
malione praegressa 2) 0riri posse: lum facile dispicere possumus, cur nimis magna lingua in metu eXislat, indeque prolabatur.
Mulli avel0res in libris suis scriptum nobis feliquerunt, vehementem animi asseclum matris inter graviditatem etiam
in laetum transferri, ibique varia primae sormationis vilia effici posse, omnibus temporibus plus minus creditum fuisse. De hac re plura asserre, longum est, et ab nostra disputatione magis alienum, quam ut diligentius perscrutari eam possimus. Suem mering 3) dicit: QDer Glaube ans Versehen ii inimi Wie der Glaube ait HeXengeschi cliten mit der Austilarung abund gu, welcher Deilich nach Lunderit und Eopseu verschi eden is t. Jam si addideris, haec ut sere omnia primae formationis vitia ex legibus naturalibus et eX causis, quae semper naturam Sequantur, declarari posse, Omnes concedant op 0rtet, ea vilia ex matris imaginatione eX0rta perraro adm0dum videri. Secundum Cel. Frori ep sacile demonstrari potest, macro gl0ssam non in formali 0num institutarum Hemmungs-bildungen) serie esse numerandam, sed hunc livguae praeternaturalem statum m0do in palliologica evolutionis directione verti. Contra secundum Andrat hujus vitii causa quaerenda est in larmationibus institutis. IIaec sere sunt, quae de macro gl0ssa congenita dicenda erant; transeamus jam ad deformitatem p 0st parium aequisitam, atque h0o loco glossilis chronica prima causa hujus mali provogandi esse n0bis videtur. Auctores modo paulum de aetiologia memuriae prodiderunt: nonnulla exempla, de quibus nihil dicitur, nisi infantem inde a nativitate linguam ha buisse s0lito majorem, hac ex causa exorta esse. Sane perdissicile est in liberis ne onalis, praesertim quum huc vitium n0nnullos demum post dies in c0nspectum n0strum venerit, num vitium sit congenitum, an eX gl0ssilide 4) natum dignoscere. 1) Λndrui, precis d'analomio palli0logique. Tom. second. Paris 1829. p. 256. - 2) Wolit, diss. de Hypertrophia.
Berol. 1831. p. 24. Rohitans hy, Handbuch der pathol. Λnatomie. Wien 1844. T. III. p. 619. CL etiam sequentes scriptores de degenerationibus dicentes, quae maxima ex parte chronicis instaminationibus nitribuendae sunt, quarum socius non raro exempla praebet: Billarii in Dict. de Mod. uri. oeus. II oogeven, Tract. de ilaetus humani morbis. Lugd. Bat. 1784. Andry, Memoire fur les malad. du laetus et de ses annexes. Iourn ut des Progres 1830. T. I.). - 3) SO eminerin g, Abbi ld. und Beschrei-bung ciniger Missgeburten. 1791. p. 83. - 4) Bres chel et Finet Dic t. d. scienc. 18 17. Tom. 18. art. glossi te): La Glossite congeni ui ou do naissance, peut-dire dependente soli d'un simple reluchenient des partica, soli d'uno irritalion quel quonque porteo
36쪽
Tum etiam nonnulli arbitrantur, linguae volumen ex praegressis convulsi0nibus, eX epilepticis par0XSsmis adauctum esse ol cum resolutione linguae musculorum aliqua conjungium videri. Fere omnes de hoc vitio agentes auctores putant, si post secundam dentilionem lingua longius protrahatur, causam contineri in debili late eorum museulorum, qui retrahendae linguae inserviant 1). Tamen hoc l0co resolutionem linguae musculorum statuendam esse n0n existimamus, imprimis quum plurimi aegroti linguam ad auelam sponte retrahere et movere possint, qui m0tus quidem et linguae gravitale et rima oris angusta minuitur. Si etiam m0lus fere sublatus in macro glossa invenitur, lamen resolutio aut debilitas muscul0rum linguae causa hujus morbi non est, sed potius sequela 2). Nam, si debilitas muscul0rum, qui retrahendae linguae inserviunt, causa vera esset, non magro glossa, sed glosso plosis solum sine linguae volumine adauet0, nisi s0rtasse insiliratio secutura esset 3). Nos potius causam macro glOSSae in eo contineri censemus, quod vehementi pressione, quin imo laesione linguae inter convulsi0nes et paroxysmos epilopticos glossilis oriatur, quae in chronicam abire p0ssit, atque sic macr0gl0ssam efficiat. Quae sententia, nempe macro glossam prodire eX inflammatione chronica, etiam affirmatur his observali 0nibus: exorta est enim macro gl0ssa m0rbis ex laeso linguae conteXtu proficiscentibus; disto calione dentium anteriorum ac molarium p0steri0rum, quibus lingua irritatur et laeditur; laesione ipsius linguae eX morsu, vel insanimalione saucium, alque ipsius linguae, nec minus comestis fructibus sγlvestribus; violenta fremuli linguae diruptione, aut operatione Dentali linguae minus caula; tum salivatione intensiore et profusa eX ab usu mercurialium medicamentorum, imprimis in unotione mercuriali, quae m0rbum syphi lilicum et scabiem sequi solet, aut in variola Iocum habente 4). V an der Haar gravi morbo et angina molestissima prolapsum linguae existere Videbat. Casus, quem Re Vertior si et alii reserunt, febrem intensam et insequentem criticam. depositionem ad linguam agnoscere videtur causam: quo forsan etiam spectant eXempla, quae ab Arne inania, Bardet deseripta legimus. Quem casum Unger litteris mandavit, fuit ille ex0rius ex scarlatina non critica . Uti in quavis aetate glossilis oriri p0test, sic ex hac quoque hyper trophia, quem ad eXitum disp0sitio peculiaris poscitur, quae potissimum organis alionem laXam causam sumit 5); idcirco etiam macr0 glossa plerumque in mulieribus se supra) obvia est. Quomodo autem hyperir0phia evadat ex singulis cellulis, quae non s0lum adaugentur, Verum etiam plus solito nutriuntur, hoc longius demonstrare n0n nostrum est, et a n0stro scopo magis alienum, quam ut plura de hac re
verba faciamus. Idcirco cs. libri de phrsiologia et de anatomia generali ab Ill. M ueller, II ente, Schwania, Vogel,
Wagner etc. editi. At hypertrophia n0n solum quasi normalis eXistere p0test, verum etiam dyscra sica secundum Can- stati 6). Sio etiam flatus scrosulosus eam gignere potest, et h0c l0co casum eum praeterire non p0ssumus, quem inclinico Ill. Wagner observavimus. Lingua pueri cujusdam scilicet nonnumquam creverat atque minuta erat. Causa hujus macron0ssae eo nobis eX0rta videtur, quod quasi status scr0sulosus in lingua Se deposuerat, quo malo aegrotus ceterum etiam laborabat. V an Do everen nonnullis in casibus macro glossam eo nasci dicit, qu0d nervi linguae minus exculti essent, aut etiam propter deviationes vasorum sanguiferorum, quibus lingua instructa est. 0uae sententia Vero nobis non satis probabilis videtur. Ad nostram opinionem probandam liceat n0bis verba Can stati ipsius asserre 7): -Das Produci dessur 1'Organe, comme par exemple, des manOeuvres fur la bouches ou sur Ia langue, pendant I'accouchement; ou bien d 'une sorte pression entre les detix bords alveolui res, pendant de Violenis convulsions. - - 1) 0uod vitium in animalibus haud raro observatur, sic in equis Iussis et delatigatis lingua magis minusve ex ore emittitur, cujus causa secundum Gurit udbch. der vergleich d. Anatomi e d. Haussaugethiere. Berlin 1832.) in musculis linguam retrahentibus, qui nimis debilem vim exercent, inest. - 2) cs. pag. 18. - 3) De ratione et selibentia a Blandin scs. Universali exicon der pruci. Med. v. Clur. T. VIII. art. Lingua) de linguae prolapSu pr0posita non est, quod Verba faciam. - 4) Sic in casu a Bjericander enarrato a multis auctoribus refertur, Variolam causum mucro ossae suisse, quamquam inde a nativitate lingua major monstrabatur, quam in insantibus vulgo videmus cs. supro, hoc loco modo asseramus, fortasse per Variolus seminium hypertrophiae, quod in corpore hucusque occultum erat, excitutum et intensitati in ejus udauctam osso. Sed de Sequelis variolae cf. Baron Α liber Us Vortesiangen uber Hrkht. d. IIaut, aus d. Frang. V.
Blo est. Lei petig 183T. T. l. p. 233. - 5) Can stati, specielle Pathologie End Therapie. Ed. sec. T. I. p. 3. g. b. Erlang. 1843. - 6J L. c. T. I. p. 8. I. 21. - i) L. c. T. I. P. 3. g. 4.
37쪽
sed potius sequela hγpertrophiae.
0uum nobis occasio facta non sit, abscissae linguae partem hoc vitio lab0rantem cultro accuratius explorandi, nonnisi quae ab aliis quamquam perpauca animadversa sunt, proferre licet. Qu0d locum altinet, quo linguae volumen adauctum erat, apicis V 0lumen sere semper invenimus adauctum, perraro totius linguae. Textura, ut jam Supra retulimus, mollis, naccida, indurata et c. erat; velut in casu, quem narrat Harris, lingua tam erat indurata, ut ligatura vim suam eXserere nequiret, et eX observali 0ne a Ne ver mann allula, subligatio vas0rum propter induratum paren chyma institui omnino non poterat. Quamquam linguae volumen auctum, lamen structuram linguae non mulatam Invenimus: sic refert Rer, investigationem remotae linguae partis, neque mulationem formae nec texturae, sed admodum Volumen adauctum praebuisse; arteriae etiam mutationem non osserunt, venae contra macro glossae serme semper valde sunt dilalalae. Sic in casu, quem Ne Wmann refert, invenimus tres arterias non dilatatas, et in eXemplo, quod n0s Vidimus, arteriae n0rmale spatium suum habebant, m0do venae valde dilatatae erant. Secundum van D0everen nervi, quibus lingua instructa est, minus eX culti sunt.
Jam quaestio proponi p0lest, qu0d et quale discrimen patho 0gicum inter maero glossam congentiam et acquisitam sit 8 Ad quam rem respondere non audemus, primum qu0d omnino perpaucae investigaliones macro glossae allatae sunt; lum autem quod non solum in lirpertr0phia congenita, sed etiam in acquisita neque mutatio structurae nec formae reperta est M.
Diagn0sis minime difficilis est, quum lingua extra os posita sit, unde quisque, qui Vel artem medicam non cal-l leat, morbum lacile dignoscere potest. Licet idiopathicae hujus m0rbi nolae distinctissimae sint atque adeo luculentae, ut qui semel aegrum hoc malo assectum viderit, hanc aegritudinem a quacunque alia tumorum linguae specie discernere levit opera p0ssit. Neque vitium, de quo agitur, cum el0ngatione linguae propter paralis in musculorum retractioni illius dica- ') R. Cars well, Illustrations os the Element. Foruas os Discase. Lond. 1836. Fascic. IX. - 1) plura de hoc interi nervos et vasa di Scrimine, quod attinet ad ustumen organorum adauctum qui legere cupit, Omnia explorata et exhausta sere inveniet in Cru Veii hier, uri. hypertrophia, im Universallexi coit d. pract. Med. T. X. p. 604. TοWn senil, art. hyper rophie, in Lucyclopaedio d. prael. Med. T. III. p. 173. Copia nil. in Encyclop. V orterbuch. T. V. p. 190. etc. Cars Uell. l. c., ut in
i libris de pathologica anatomia et de pathologia auctorum Schoente in , Andrai, Lobstein, Caristati, aliorum. - 2) CLVoget tu R. Wagner 's nund 0rterbuch d. Phrsiologio ete. T. I. p. 25l et p. 816.
38쪽
lorum, nec cum potestate nonnullorum hominum 1) linguam mirum in m0dum exserendi, confundi debet, quo fortasse ea sus ille a Donato 2) traditus reserendus est. Sunt tamen nonnulla mala, quae pr0pe eandem c0nditionem esiiciant. IIue glossitis, linguae inlumescentia eX inflammatione eX0rta, spe elat, quae autem n0n m0do celeritate decursus, sed etiam dolore et ardore, motu et allactu denegalo et d0lorifico, nec minus integritate linguae et n0rmali situ dentium, et symplo malibus accessoriis, quae c0 mites hujus instam mali 0nis sunt, et facili transitu in gangraenam discerni potest. Lingua interdum lumores cysii eos 3J, Iardiceos aliosve includit 4), qui v0lumen ejus augentes visceri adspeetum hyper trophiae conciliani. Linguae aulem intumescentia minus a prolapsu disperi, quod si eut hic chronicum decursum habet, et sensim sensimque usque ad certum terminum procedit. Nempe illa intumescentia linguae, lum0ribus scirrhosis et nod0sis ex0ria, qui in ejus parenchγmate nascuntur, circuitum adauget ei primum efficit, ut labia superet, deindeque ex ore pendeat. Sed accurata exploratio hujus organi semper sussiciet ad dispiciendum, utrum vera deformitas sit hic prolapsus, an tumore quodam progenitus. Etenim etiamsi lingua prolapsa perpetuo aeris c0ntactu m0llitiem suam peculiarem propriamque amillat, tamen haec durities nulla ratione cum scirrhosa, magna, sere lapidea confundi potest. Praetermillo jam eum exitum, quem
lacit cancer occultus in cancerem aperium.
Prolapsus linguae propter silum exlernum vitium vilae periculosum non est, facile sanabile, si recens est, Deo insanabile, si per longum tempus duravit. Maximum autem detrimentum affert, si omnino negligitur. 0uum enim aegr0luidissicile deglutire possit, quum dentes aut salso ponantur, aut sponte excidant, quum potissimum modo suidi sumi P0ssint sibi, semperque multa amillatur saliva, haec omnia mullum ad corporis nutritionem c0nserunt, eamque priorem reddunt, qu0 sit, ut vilia digestionis, imperfectus appetitus, color pallidus, langu0r, macies, marasmus, labris lenta, denique m0rβsequatur. Morbo diu perseverante continua dentium Dictione et perpetuo aeris contactu ulcerali 0nes linguae atque aliae pessimae degenerationes minitantur. Notum tamen est, aegrotos tali cum vitio usque ad senectutem vixisse, qu0d oppr0bat casus iste, quem supra 5) enarravimus. 0uod adhuc ad pr0gnosin attinet, discrimen faciamus necesse est, num macr0- glossa congenita sita an inter vitam acquisita. Iu hoc enim m0mento p0sila est cura, uirum operationem linguae prolapsus faciamus, an alia adhibestinus remedia ad linguam ad normalem suam magnitudinem reducendam, de qua re in eapite sequenti longius disseram US.
1) Fournior in Dict. d. scienc. art. cas. rares. - 2) Pag. 2. - 3) Ad melicerides plerumque spectantes. Cfni cliter i. c. p. 38. - 4) Nic. Cir illo, consuli. med. Neapol. 174 I. p. 55. et Portat, cours d'anato in te medicate. Tom. 4p. 527. Studen clii, diss. de quadam linguae insantis neonati abnormitate, adhuc nondum observata. Berol. 18 34. qui casus otium in v. Grae se und Walther Iournal T. 21. II est 2. et in Schmidi Iahrbucher etc. T. 7. 1835. divulgatus est. -
39쪽
En un mot, ici, comme dans toules Ies auires alterations morbi des dii corps, les preceptes generaux ne soni rien, te talent de les modi iter et de les appliquer est to ut: la mediocritepourra bien tes sui ure servilement, te gente seul sentira leurinsulsi sance, et tr0uvera en tui-mente les moFens d'Υ suppleer. Bres chel et Finet. Dict. d. Scienc. med. Tom. XVIII.
Disputemus in hoc capite de cura maer0fossae, ubi iam variae methodi nobis obviam veniunt, ut trepidi ad hoc claborandum aggrediamur. Sed incipiamus et videamus, quaenam sint rati0nes, quibus vilium illud sanetur. Propter tumorem perquam magnum et periculosum, propter malam lolius corporis conditi0nem, alia, uti supra demonstravimus, necessarium est, linguae augmentum diminui, sic ut intra sedem suam normalem, absque incommodo quarumcunque sunctionum ibi peragendarum, redeat et rec0ndatur; praesertim quum saepe hoc non admodum dissicile sit. Videmus autem antehac h0c vitium indurabile 1) pulalum esse; quiu etiam nuper adhuc credebatur macro glossam 2) sanari non posse. Aut timebant, ne nimia haem0rrhagia, aliaque incommoda, ut infra videbimus, orirentur, et hanc ob causam operali 0nem omninoque curam minus laudabant. Methodi autem medendi diversae sunt, quod diversa mali natura, diversae causae praedisponentes, masrO-
glossa post partum aequisita et c0ngenita diversam requirunt medelam. Invenimus igitur ad m3 um illud sanandum: 1) remedia interna et e X terna, 2) compressionem et religationem, 3) scarificationes et hirudines, 4) ligaturam, 5) cultrum. Quae mellis di varie mulabantur et inter se confundebantur, ut infra videbimus. Jam de singulis
Bemedia interna et e X terna. Remedia interna, quae h0o in vitio commendantur potissimum in drasticis, derivant bus, adstringentibus, et alterantibus consistunt; remedia externa sere s0la adstringentia sunt, et succus lactucae, Θριδας Graecorum, verisimiliter salivae,
qua Galenus alioquin ut hypn0tico ipse utebatur) linguam hypertrophia laborantem linteis imbutis involvebat, qua methodo juxta Lassus l. c. p. 16) testimonium Lovis 3) puellam Parisiensem morbo n0stro assectam sanavit. Louis scilicet auxilium imploranti puellae, tunc triginta annos natae, statim malum incurabile esse dicebat; sed post aliqu0t dies, quum observali 0nem apud Galenum 4) legisset, hanc puellam denuo videns, illi consilium dedit, ut linguam linteis succola elucae madidis circumvolveret. Puella hoc consilium sequuta, per sex menses continuo linguam succo lactucae humectabat, quo lactum est, ut lingua m0llior et humidi 0r fieret; continuato hujus succi usu linguae volumen imminuebatur. Duo tempore Lassus hane historiam scripsit, haec puella plane sanata fuit, nisi quod di silicultas exigua loquelae remanserat, lingua quidem per septem aut octo ann0rum spatium intra oris cavum rep0sita. Epidermis menti, quae per triginta annos lingua oblecta suerat, etiam aliquanto magis rubebat et tumebat quam in flatu n0rmpli. Bardet aegrotae suasit, ut linguam succo lactucae humectaret, et aliquid ejusdem in ore relineret, interdumque parvum emeticum sumeret. Tertio die tumor multum diminutus erat, et sub sinem duodecimi diei lingua in oris cavo
l) Peucorus i. c. macroglossaae ducit vilium primae formationis, quae sanari non possit, et quasi monstr0sitas quae dam sit. - 2) Niecti Wiedo Vic Z l. c. Quum rius dissertationem nusquam invenire possum, ea asseram, quae IIarten Leii l. c. 1814. T. I. p. 38 l. commemorat: Malum neque medica neque chirurgica ope sanari Poterat. CL etiam casum, quem nosme ipsi observavimus. - 3) Louis etiam in glossiti de hoc succo usus est. CD. dict. d. scienc. medicat. Tom. 18. art. glossi tu Consulte par un malade, qui se trouvait dans ce cas scilicet glossitido ex imprudenti mercurii usu exortu) se servit avec succet du suc de Iailue, en lotions, recommande par Galie n. - ) Galenus, naculo d. med. l. 14. c. 8.
40쪽
retineri poterat. Tum ulcera sanari coepta sunt, et aegr0ta satis distincte loqui p0terat. Protracto usu succi et pitularum Bellosili intra duos menses aegra sanata fuit. Casus c0ntemplantes, in quibus haec medendi methodus adhibebatur, invenimus his remediis in pr0lapsu linguae n6nduin inveterato eSse interdum successum selicem; lamen videmus exemplum unum, quod Lassus ab Louis observatum refert, non modo c0ngenitum, sed etiam inveteratum, quod hac methodo sanatum eSse dicitur. Sed nescimus, num malum revera congenitum fuerit, de qua re infra plura. Jodum ad hyper trophiam removendam, quod per vires, quae ei attribuuntur, praecipue in res0rptionis systema
agit, usui interno et eXterno praescriptum est. Ist aber Jod, ait Can stati 1), Wolii ein ali gemein passen des Mittet suriode Art von Hypertr0phie, W0Zu man es erhoben hat 3 Alii hydrargyri praeparata c0mmendant. N0nne autem in malo, ut supra vidimus, nimio bydrargrri usu persaepe exort0, quum adsit salivatio aliaque ioc0mmoda, usu hydrargyri malum in pejus abire et tali m0d0 plus damni quam utilitatis redundare debeat ' De remediis ad glossilidem chronicam et linguae indurati0uem tollentam conseras Canslati 2).
Compressio et religatio. Reponitur lingua in oris cavum, et maxilla inseri0r ad maXillam superiorem 0pe fasciae, ut lingua in oris cavo retineatur, attrahitur; aut lingua per fasciam comprimitur, in oris cavum reponitur et maxilla inferior ad maxillam superiorem fascia attrahitur 3). 0uam methodum Van Doe Veren religationem appellavit, quod nomen nos relinuimus, addentestamen nomen compreSSionis.
Le Blanc, qui hac methodo primum usus est, opinabatur, si lingua sacco parvo qu0dam lintei tenuissimi inclusa, in os reduceretur, et ope instrumenti, quod a Gallis Lesach et de Pibrac 4) nominatur, in ore retineri posset, et
muscul0s linguam retrahentes eamque ad palatum adducentes, qui inde a quarto decimo anno nimis extensi essent, vim suam paulatim recuperare p0sse, et salivam, in h0c casu ulcera, quibus lingua ObSeSSa erat, perpetuo humectantem, hanc posse depurare. Quam opinionem sequuta, aegra linguam in par O sacco linteo ferre debebat, ubi ad angulos silum metallicum defixum erat, quocum infra mentum munimentum completum suctum est. Itemque fasciis a cervice ad frontem ductis et decussatis hic apparatus plane assigebatur, ut si me constaret. Mane et Vespere haec machina auserebatur, ut sacculus a sordibus ex ulceribus profusis mundaretur, et aegra OS vino elueret. Quatuor dierum spatio linguae volumen magnopere comminuebatur, situm n 0rmalem habebat, et ulceribus se depurabat. Ex eo tempore non amplius opus erat sacculum applicare, et lingua Oris cavum amplius n0n eXibat. Sed quatuor dentes maXillae inferioris, qui antrorsum protrusi erant, intrabant in labium in serius et dolorem asserebant pr0hibebantque, quominus labia ad se iuvicem adducerentur. His dentibus propterea evulsis aegra hoc morbo liberata est. Lassus de hac Le Blancti methodo agens dicit: se mais dans un ensant Ia meme moren ne servit poliatessicace, qu il a e te la langue ii a Fant ni te meme Volume, ni te meme pr0 longement, et ne p0uvent pas Durnir par sonextremite uti potnt d apput sussisaminent solide: Ia commissure de levre metroit Obstacte a Pacli 0n de ce bandage, qui estarissant tr0p mibi ement de devant, en arriere, ne pourroit ep0usser la langue et Ia mainlenir dans Ia bouche. D aille urs, si Γon lait attenti0n a Tendocilite d im ensant, que ce bridon gene et qui tient necessa trement Ia bouche enlr' ou verte, on ι verra, qu il ne petit pas t0uj0urs rem plir un oriet auquel il n a pas ele primiti venient destine par son uuleur. Van derHaar ad eundem sc0pum consequendum simili apparatu, ut ille Le Blanc, in tribus Supra narratis casibus usus est. Fascia nempe longitudinis ulnae et latitudinis duorum digitorum, mixti 0ne vini Moselaui cum vitello ovi madefacta satis
sirmiter linguam circumvolvebat. Tunc alteram fasciam super caput imponebat, quae ab utraque parte juxta aures depen-
1) Canstat t. l. c. T. I. p. 11. g. 28. - 2) Caristati l. c. T. IV. p. 294. - 3) Vix est quod animadvertamus, in casibus, ubi lingua dura ct sicen sit, ejusdem supersiciem crebris lamentationibus humectandam, esse. - 4) Pibrac in Meni. dei'acad. do chirurg. T. IX. p. 22. Planeta. IX. Petit in Meni. de I'acad. d. scienc. de Paris 1742. p. 252.