장음표시 사용
151쪽
sur, natura, ars, S fortuna; ut dicunt Hippocrates & Josephus lib.
I s. Antiquit. de morbo Herodis regis Verba faciens: medicos, postquam morbus remediis non cedebat, hunc postremo & suae cupiditati, ut quidquid eXpeteret ederet, & fortunae commendasse testatur;
ria λ της ἀνατιθένlες Nec vero obstat, quod Hippocrates lib. -πεὶ τεχνης, fortunam a medicinae sacrario, imo 1 rerum natura eXCludere Videtur; τιθ ιω D καὶον ου φωνεθ άσί εχον-αλλ' ἡνον. Non enim his verbis fortunam eXcludit, sed potius confirmat: cum ipsam prudentiae atque arti ancillari asserit: quod nimirum ea, quae recte aguntur, ευτυχι,1 bona fortuna consequi soleat; ea vero, quae temere & inconsulte, ἀτυχ- infelicitas. Ita igitur eodem loco scri
τLευτυχι L. Latius igitur patet fortuna, quam eXistimavit Aristoteles: qui hanc in iis tantum esse voluit, quae praeter finem ac destinatio inem agentium rationalium contingunt; ut, cum rusticus agrum pangendae arboris causa fodiens thesaurum invenit. Atqui & iis, quae consilio agimus molimurque, si OptatuS CVentus respondeat, fortunae
id quoque esse putandum est. Atque ita Simplicius fortunam accipit corn. 6O. ad lib. Physic. cum ait, fortunam per se in omni bonorum adeptione & participatione agnosci; f κατ ἀξ ν 2Ἀνομης τῆν, - λήγοι- ωτ ν' ἔ θ τυχῶν F, ἀξίαν, τὸν &c. Locum hunc Latine exprimam: tuae sunt potesates tu muudo; una quidem, quae congruentia cuique disribuit, haecque Pustitia dicitur, seu Themis Tea judiciorum: altera, quae dat unicuique bonum debitum asseqtii: hic Fortuna dicitur, S tunc maxime apparet, ubi nulla alia causa pariaticularis cognita est. Unde fortuaa uou es tautam in iis, quae raris eveniunt, nisi quoad nos; quia tutac solum fortunam agnoscimus, cum cause propriae alicujus essectus nos latent. Haec ille. Recte meo quidem judicio, nisi Deus adspiret, prudentia frustra est, & omnis humanus labor; sicut multis exemplis demonstrari potest quorundam illustrium virorum, quos summa prudentia praeditos omnia fefellerunt consilia, Deo successum negante. Quare Pausanias de Aristo demo Messeniorum rege ita scribit; ές ἀνθρώ ira λογισμὼ διον
152쪽
σωσας' ἀγαγουσηὶς τατε ἔργα ia , f ταμα S. Quae omnia alta mente perspiciens Scaliger in Tertio Poeti ces, interea, quae medicum perficiunt, fortunam adscribit; melchis inquit) effinges doctum, g robura , DV m, diligeutem, maturum, fortunatum, DC. LVI. Km Θεῶν - ἡ τεχνηςJ Fortunam deorum a fortuna artis distinguit, cujus sententiae hanc puto esse vim; ut deorum successum intelligamus, cum praeter consilium res prospere succedunt: cujus meminit Aristoteles lib. 7. Eudem. cap. I . Ubi fortunatos ele-ganter comparat et τλο- κακῶς νενιωπη ηι φ, Παπi Mata compas Iae, quae rectius saepe agitur non per se, sed quia peritum gubernatorem nacta: hos scilicet optimum habere gubernatorem Deum, non quia istantum successus a Deo, sed quia talis nobis manifestior es :) artis vero successum; cum Omnia eX arte, & λόγον ut loquitur Hippocrates, prospera succedunt. Aristoteles eodem loco τυχίαν appellat, cum quis τί- ορμὴν διορθώJικος, hoc est, impulsu aut mi citra rationem prospere agite alium ευτυχίαις modum, cum&
legendum conjicio eX iis, quae sequuntur; οκρAν η ομίχλη τοῦ π αντι, si ut nebula per universum corpus. Sed & infra; ην ἐς ο μὰλ o f/ επη s ατ αυριοι. Nam ipsa ὀμιχλη, etπνευμα ψυχ cν, παχυ, rect C dicitur, neutiquam Galenus lib. de tremore, & palpitatione, &c. πταχὼ ομ ιχλῶδως appellat. LVI. i . 'H Lege ἀχροίη, facies decolor. LVI. I 6. εοισι οι Maust, cousat morbus. LVI. λά κῆ φλέγμί. J Quatuor distinguit species aquae intercuti S; τυε πανίαν, qua abdomen flatibus distentum, tγmpani in modum, pulsu resonat; ἀσκίτω, qua idem humore, ceu uter, imple-3 tur;
153쪽
tur; λ cκοφλ γριατίαν, qua habitus corporis pituita albescit & tumet: ὰ,ὰ σάρκα, seu i σαρκίδιον quae VOX in A. de Victu in acutis) cum carnes universae in tenuem & aquosum sanguinem liquantur. Eodem modo distinguit & Theodorus Priscianus lib. s. de hydropisii; malignior in quit) hydrops est Umpanias. a. hyp arca. 3. ascites. q. leucophlegmatia r quam distinctionem, etsi eX ipso conte Xtu satis perspicua est, tamen hic proponere visum est, ut minus Vulgatam, & fortasse falsam. Certe Galenus hanc palam improbat, Com. ad citatum lib. . de victu in
tasse Galenus, cum ait Dιοι ἰουκων, Aretaeum intelligit; qui aut ipsi sequalis, aut paulo superior fuit, ut ostendi in pi se fatione. LVI. 1 f. 'ου c in Turneb. edit. κιαίων δε πολλον τι ἡ
Delenda est negatio ύ; quae hic
LVI. 28. 'A. σίτου τυμ πανίας Et hoc contra aliorum opinionem,
qui ascitem omnium gravissimum judicant; deinde tympaniam, po- 1 tremo άνὰ σάρκα seu λά κοφλεγμοίαν. Namque in ascite & causa dc symptomata deteriora sunt. Causa quidem, nempe imbecillitas jecoris, quam in ascite esse majorem, quam in tympania, eX eo perspici potest: quod in illo generatio sanguinis penitus abolita sit, solumque serum pro sanguine gignatur; in hoc humores in natum solvantur a calore quidem naturalem modum egresso, a calore tamen. Calor et enim naturalis cum calore igneo consistere potest; cum frigiditate valde intensa, nullo modo. Quod autem & sympto mala sint graviola, vel unius sero si illius humoris, qui ascitis proprius est, argumento constat: adeo enim acris ejus & maligna est natura, Ut corpus ulceret, cutisque interdum in cruribus tumefactis sponte rumpatur; ut cuidamascite laboranti accidisse testatur Matthaeus GraduS 2. par t. praei. cap. 9. Averroe S tamen lib. 3. Colligeti, cap. a. I. hoc graViorem tympaniam censet; quod medicis majus negotium facetiat; incertis, calorisne excellu, an frigoris obrepserit. Utriusque enim sobolem esse constat. Vertim etiamsi tam a frigore, quam a calore is morbus dependet, tamen saepius ab illo estici certum est; neque tam abstrusae causae hae sunt, ut nequeant a sagaci medico deprehendi.
154쪽
LVII. 8. 'O ascite tumenti parti si quis digitum imprimat, vestigium manet ad aliquod tempus, ceu fossa: βι-
Θρῆι ait Galenus; & hoc sigitum certum Censetur aquae intercutis. jή Ic in Turneb. edit.) zπουλυνJ Lege ες ονον τε ara λA; pars cava multo tempore manet. LVII. 16. 'O δε ἀνατάρκα ηοε ζ λόοκοῦ φλεγματ γ J Ad κον φλέγρια appellat Hippocrates lib. de aere loc. aquis, quod alii una voce λίκο. pMγμ ατ ν. Sic autem scribe; τοῦδε ἀνασάρκα, ἡ δε φλεγ καὶ D. Supple τι A: ita enim supra; τάδε τὰ ἀσκίτου. Tας λοιγονας ικουσι κενεὰςJ Alludit ad etymon Vocis αενεύν. Ita
enim dicta haec pars, quia κενε , qua voce deXtras Sc sinistras partes hypogastricae regionis significari tradit Laurentius hist anat. lib. 6 cap. z. a laXitate videlicet, quia flaccidae sunt: quod & Rufus testatur lib.
κενεωνες. Eadem & ilia dici idem Laurentius a stirmat, cui potius assentior quam Celso, qui lib. . cap. I. ilia accipit pro eo intervallo, quod e stanter cogas & pubem, imo Ventre: Vulgo inguina dicimus. I inquit) ilia inter coxas S pubem, imo ventre, post ta sunt, is quibuN ac pube abdomen sursum versus ad praecordia pervenite nisi melidosum codicem dicamus, & pro coxas legamus costas, quam conjecturam confirmant sane verba Rufi supra allata. Item Galenus ; olim
in com . ad 2. Prog. cap I. teXt. I. κενεωνας appellat Partem, in qua jejunum, mesenterium, & tenuia intestina continentur, quas partes λαπάρος ab Homero nuncupari tradit. Caeterum, in κενεῶνες dicti quasi κενεοὶ, dc λαγονες quasi λαγα i. Est enim λαγαρος, laxus, vacuus: qua dictione in eundem senium utitur Plutarchus in Poplicola de columnis loquens, praeter modum limatis atque accisis; ζ κὰλὰ 2ωκενοι f λαγαροι φανενlες. LVII. I 8. Εατι τὼ λά κω φλεγματίς Acκον φλεγριατιαν appellat, qui λcκοῦ φλέγμοῆι laborat. Edit. Oxon. Acκοφλεγαατta LVII. 2I. 'Aκμ ἐν οῆες εν Crassis s Vertit; qui juvencs robusti in aetatisgrosperia fortuna con uot. Quid voX hoc loco signi ficaret, non intelleXit. Sumitur autem adverbialiter pro m, adhuc, ut apud Isocratem Oratione ad Demonicum:
tu adhuc sapientiae studes. LVII.
155쪽
legis se ita enim vertit; spauliVm super ciem secueris. Nam δ πιλῆ Graece est superficies, ut omnes sciunt, & meliorem puto hanc lectionem. Nam si1 multum & alte pars quaepiam secetur, non ἰχὼρ sanguineus, sed sanguis ipse sincerus emuit; quare pro δὶπολυ,
LVII. 26. s ae J cum accentu in prima, substantivum est,& pasiorem significat; quος, salii m.
LVII. 18. Et apud Aetium lib. IO. cap. 2O. ἀνιδρωσις inter signa aquae intercutis; quod sane mirum est in tanta humoris eluvie causa est, aut eXpultricis imbecillitas, aut cutis meatuum obstructiones, Vel utrumque. LVII. 29. Γαυ κάδεεςJ Ita appellat Hippocrates, molles & candidos instar mulierum. LVII. 3O. 'Ε α ιφανεες ευτσροσωττοι f- γοις es J Supplede venis enim loquitur, quas ascite & tympania laborantibus conspicuas esse in Carpo brachii, & abdomine observat. Unde mendi suspecta mihi voX, quae cum CX particula ευ & ατροσωπτον composita sit pulcrum ad Fefctu aut speciosum fignificat. Nam
πον facies dicitur. Quare mallem, ευπ-οσο ρέο . imo citra dubitationem rescribo. LVII. 3 . ' O lι φαάν τIs άτ i 9 υ λάσι&J Videntur nonnulla deesse, quae sic ex conjectura suppleri pollint: φαπι τιν' Κτί , θωυμά-
LVIII. I. Γύγνο νξ εξιεπτίνης κοτὲ επ' άΘ ρη et υ ο ποσί J Similia his Galenus lib. s. de loc. ais cap. 6. Postquam enim citra ullum jecoris tumorem interdum aquam intercutem Ob ingentes aliarum partium assedius fieri docuit; insuper id confirmat hisce VerbiS. ρια
156쪽
ut tradunt Dioscorides lib. 2. & Galenus lib. II. simpl. med. Plin. lib. 3O. Cap. . scarabeo longi pedi bu prestem comparat: nomen - F βῆ:& α ρ Θειν, quod tu re dc in Gmare significat. Plinius pro infam- more accipit citato loco ; Γ sis inquit) auimal es rarum in Italia, si missimvis sarabaeo longiperi; fallit luter herbas bovem maximo, unde V nomen invenit: devorati que tactyo felle ita inflammat,str Nat. Nisi Plinius, scripserat. Cujus mendi suspicio animum percussit meum, clim haec legerem
Hic mediam sententiam intercipit mutilum manuscriptum: quod qua licuit fide & diligentia hactenus excusum exhibetur. Laborem in quam plurimis locis auxit amanuensis quisquis fuit ille inscitia vel incuria: & erratis, quae occurrunt, eo faciliorem impetrabit veniam. Multa ex authoribus variis Petitus accersit testimonia: locis vero, ubi reperiuntur, aut omissis, aut generalius indicatis: cui rei ut subveniatur, index proximus, authorum ubi opus est cum editionem, tum paginam lineamque commonstrabit. In eodem praeterea pauculae in Aretaei Textum dcle. titi Commentarios notulae pactim inserentur.
157쪽
Numerus primus paginam, Iroximus lineam Commentariorum indicat. In citatis authorum locis, litera p. saginam, L folium, a. faciem folii adversam, b. aversam l. lineam, litera maiuscula paganoe partem signiscat.
Bortus ab obstetricibus procurari solitus, IS. 29. aborti Vum, TO. I. Abscessus in paren chymate lethalis, IO7. IO. abscessus jecoris non maturatus in scirrhum compingitur, IO9. I 3. abG cessus κομόρροπος, II 2. IO. Aetuarius, 6o. 18. Vide Method. Medend. lib. I.
Acuti. Vide Morbi. Ἀει, αἰδιος, 74, 1 assigri blande tractandi, non acerbe corripiendi, 3. M. AEgyptiorum morbi, & cibus, 29. I 2. ω c. &3ὶ 6, 34. AEgyptii quoties vomitu se pur-gδΠt, I ZO. 2I. assigyptiorum grassatorum supplicium, IO9. 33, AElianus, ς 4. q. Vide Epistol. GrM. edit. Aurel. Allobrog. ann. I 6O6. p. 4 I9. ι 62, emenda ius Var. His . lib. 8. cap. I Vide Petiti Vit. p. xiii. A lianus, homo Romanus, Attice scribit; Praefat. p. xlx. l. Ιχ. l. 2. Var. Histor.
l. d. c. ZO. A Oles novum verborum ge nus a futuro sormant, ut pro αγω, 94 Is. Id apud Poetas frequens ἷξεν ' . κ. v. ΑΤΟ. Et 'Οδ. v. v. s. ab εις ωεςωτοι, Eustath. p. l. 62.
Aer diis plenus, s 8. 27. &c. aEschylus, 3 O. 4. & 32. 2. ex Supplic. v. 768, 9S9. Hsculapius Theopompum sanat, 96. 3O. assistas haemorrhagia laborantibus periculosa,
A tas quae melior, optima, mala, major dicatur, 7s. 22 &c. & 76 7. Aetlus, 38 I3. ex Tetrabibl. 2. serm. 4. cap. 66.
Afranius, s. 23. ex fabula Vopisco dirita. Ajacis Telamonii furor, 8S. 9.
Alexander Aphrodisieus, 2. 26. M sq. IO. Problem. II1. 3 s. Vid. Aristot. Probi. p. 3O3. ι 2 s. Alexander Trallianus, T. I 8. Ex Edit. R. Steph. Is 48. p. 2IO l. 2. 62. 23. p. I 64. l. I 8.
158쪽
Alimentorum vapores quomodo nutriunt,
Amatus Lusitanu , 21. 3. N 92.2O. & 93- 9. 6c Praefat. p. xvi. l. I. Rus de Aretaeo censura inepta, ibid. p. xl x. l. 3I. Ἀαἔλωακειν Vox Attica, IS. I 2. Non meminime alibi legisse hanc vocem esse Atticorum pro priam. Suidas haec habet, ἀμύλωσκειν,
βσεφος. Phr nichus quidem in ecloga Atticarum diritionum recenset εξαμἔλωτομ
'mentiae variae species, 82. 27. & 83. I. Anamonius Hermias, St. 8. Praefat. p. XX. l. s.
Ἀναςομωσις, 6s. 8. De hac voce lege Galenum non procul ab initio libri quinti Therapeutic. Andromachea Theriaca, praefat. p. X vj. l. I.
Antidotus Mithridatis seu Damocratis, Praef. p.
tus accipit sensu interpre: ationi Crasi e r Oxoniensis editionis prorsus contrario. 'AποΤυχία, 83. 2. Hac tox in vulgatis Lexicis exponitur frustratio, infortunium :τυχῶν dicitur, qui spei non compos sit. Haic Peritus de iis intelligit, qui non sunt mentis compotes.
Apuleius sex editione Pricat s. 2, IO. ex Apolog. p. SL. l. I 3,I8. 9t. 24. ex p. s8. l. Ig. sc. 3O. ex Metamorph. p. 9. i. 7. 89. 22. ex p. I 72. l. l9. . p. I73. l. II. Aquae intercutis species, I 24. ante penult. sine tumore jecoris, I 27. 32. Arati interpres. Vide Theon. 'Αρχιατός, Praefat. p. xvi. l. 26. Archigenes, 67. 7. Apud Galen. edit. Ald. tom. I. p. I 27. b. l. 3. cor IC9. II. Themi Onis praeceptor,. Plaetat. p. xvj. l. IS. Aretaeus medicus non professione tantum, sed de opere, sive chirurgus, IOI. 4. Quid nullus, praeter Aretaeum, assirmaverit, II 2. 3I. Aretaei hallucinatio, 6 I. Σ. Aretaei textus mendi suspectus, 68. 26. &74. 9. & I 2I. 3. a Petito emendatus Praefat. p. X vj. l. 3I. &p xvij. l. 9.) 2.3, 6. 9. I 3, 22. I 2. I. I 3.
8. I 27. I, 7, 2s, 28. Qui voluerit locos supra indicatos cum Oxontensi editione conferre, plurimos in illa similiter emendatos reperiet. Adeo de vero Aretaei sensu petito nostroque editori, longo quantumvis A tem porum & regionum intervallo disiatis, inter se convenit. Juvat hic exscribere, quid de A1etaeo tradiderit in suae Bibliothecae Graecae libro IV. cap. III. se et . Vt I. Vir πολυμαῖ αῖος Johannes Albertus Fabricius. Aretaeus V Cappadox diversus fuit ab Arelaeo Corin- thio de quo ' Lucianus in TOXari.) Sa - binum enim Hippocratis commentatorem veterem Gellio IlI. I 6. A Galeno memora- tum, quo auctore Tiraque lius & ex eo Hen - dreichius in pandectis Brande taburgicis A - retaeum Sabinum appellet, haud comperi.' P. 61 et C. Ibi Lucianus memorat Eudamidam & Aretatum Corinthios. Hinc credo vocem magis ad Doricam qua etiam Corinthii cum aliis compluribus Graeciae populis utebantur Dialectum, quam ad Cappadocum linguam barbaram tuti censet Petitus, Praefat. p. xx. l. ia. Ieserri OPOIttae.
159쪽
Antiquissimus scriptor 8c diu ante Caesarum
tempora clarus visus est doctissimo Vossio ' de vitiis sermon. p. 4 I9. 782. & lib. de Phi-U losophia p. 96. 8c IO7. Sed argumentum. quo hoc evincere conatur, quod nimirum lonice scribat, atque Ionismus & Doris rinus ante Caesarum tempora usurpata deserint, ' abunde confutatur ex Arriani indiciri quae Ionica dialecto exarata sunt, & exemplo P Cephalionis atque Dionysii Milesii, quoso Ionice scripsisse Suidas tellatur. Unue a Vossis sententia discedit A gidius Menagius in amoenitatibus juris p. 213. In Lindenio renovato G. Abr. Merklini p 87. legas A- retaeum Strabonjs & Gregorii N. 7ian Zenio esse coaetaneum, quae perspicue inter se
pugnant, cum trecentis amplius annis Stra-
bone junior fuerit Gregorrus. igitur hanc M librarii vel typographi hallucinationem mit- tamus. Sed neque illud, quod additur, Aretaeum sub Augusto Caelare vixisse, ferri facile poteli. Sane Aretaeum 'i' neumati- cae sectae addictum esse observavit Daniel Clericus U. C. parte 2. Hist. Medicinae lib. IU. se et 2. c. 3. Atqui hujus sectae auctoro Athenaeus Attalensis non multo antiquior fuit Plinio, vel ad summum sub Nerone scripsit, ut eidem viro do sto observatum. Nusquam quoque Aretaei meminere vel Plinius vel Galenus, vel audiores ejus aetatis alii: verum a Paulo JEgineta semel atque ab Aetio aliquoties laudatur. Quin Aret se- us ipse meminit antjdoti ab Andromacho Neronis archi atro inventi: Symphonis quo- que ac Philonis & Vestini Bης- ω) an
M tidotum commemorat II. s. - νουσων p. 26 s. edit. Henis chii. Laudari Aretaeum a Dioscoride I aenigius in Bibl. annotavit. Et sane Aretaei mentio
in lib. 2. t quae sub Dioscoridiso nomine leguntur p. Ir 1. Sed illa junio: is esse scriptoris, & supposita Dioscoridi jam
o supra monui. Latine Aretaei libros vertit Junius Paulus Crassus, Medicus Patavinus, non optimis codicibus usus Venet. Is s 2. 4. Deinde Graeca vulgata sunt a Iacobo
Go iapylo Medico Paris. is sq. 8. apud Adr. Q Turnebum typographum Regium, quae editio e codice Regio auelior est capitibus quinque II VI. in libro postremo, licet ea genuina et Te ari digit I erit schiva, quoniam in capite de diabeto non leguntur ea, quae
ex Aretaeo Aelius de illo mo ibo agens re-
petit. Eandem 1 editionem habeo locis
variis manu viri docti emendatam. Mox rasi versio reciis a est forma minore Pa- ris. apud Guit. Moretium 3c Jacobum Pu- te an Em, passim castigata, & additis a Gou-U pylo capitibus, quae Crassus non ve Herar. Hinc suam iterum interpretationem subin- cudem revo avit ipse Crassus, atque ex Regia Grae a editione plurimis emendavit
locis, & c ipsi a illa quinque ipse quoque addidit A. I sss. De Goupylo autem con- queritur lijs verbis: Cism id opus ego gamo moliri constituissem, a Medico quodam Gal-0 lo, viro ut conjicere licuit non ineruἀito, du-
dum factum fuisse cognovimus, quod ipse non detrahendi nobis sudio se fecisse tesatur,
sed ut admoneret ad inchoatum opus eli- mandum absolvendumque incitaret. IIe praeterea bonum interpretem appellare non re-Ο cusatit, er a nostra versione, quam ipso doetam meditationem vocat, se in edendis Gracis non mediocriter fuisse adjutum con fletur. Hisce quidem verbis amicum erga
nos animum prae se tulit, sed amici veramo nequaquam exhibuit. apropter ipsi ego obo bona verba gratias agere non debeo, cum M opus verbis repugnare cognoverim, ut in E-
sopi apologo lignatori vulpecula respondit. Nam s amico in me animo fuisset, me per
itteras commonefacere, γ' nonnulla erratur mihi detegere, neque ea prius, quam a mere-
sponsionem acciperet, vulgo patefacere debu/ it. Ego enim aut me purgassem, ac errorum V mihi obje torum rationem attulissem : aut si excusari non poluissent, eos ingenue, qui me- m es animi candor, amico fassus essem, mό- que ad castigationem paravissem. Sed illud proferito, quod plerisque hominibus accidere consuevit, hominem impulit, ut in alienam ' segetem falcem immitteret sudium videli- cet captanda glorion alienis detegendis vi-Ο tii , quo nihil facilius ac jucundius esse po- tem ostentandi ingenii asseelatio. V Aretaei aeta9, Praefat. p. XV. Secta, ibid. p. xviii. l. 3. diale istus Ionica, ibid. l. I9. Omnifaria eruditio, ibid. p. xj x. l. 23. nomen, ibid. p. xx.
l. r. jnstitutum in lijs libris, ibid. l. I . elo-
Lege Ogon de Aret. sest. t Lege Oxon. de Aret. aetat. p. xii. ' Qua usus est Oxou. editor: Vide Praefat. p. vii. it Videtur itaque Crassius Goupylo adjudicasse notas illas, quae tamen authoiem praeferunt G. M. T. & quibus indicatur Gulielmus Morelius Titianus; niti quis putaverit sublitera G latere Goupyli nomen ; aut Goupylum voluisse eas annotatones sub nomine potius typographi quam suo evulgare. At si in animo
160쪽
gium ex Scaligeranis, ibid. p. xxii. l. IO. diligentia in elephantiasta descriptione, ibid. l. Iq. Aretaeus libros de animalium naturisior san scripsit, ibid. l 19. ejus libri de chirurgia perierunt, ibid. p. xx li. l. 4. Aretaei editiones variae, ibid. l. 9. Menagius in not. ad Laeir. p. io8 P. edit. Londin.) observat falsum esse, quod non semel scripsi t eruditissimus Gerardus Iohannes Cossus, in libro de Philosophia, Ionismum Dorismum diu ante tempora Caesarum in scriptis desiisse, dum probare conatur ante haec tempora Aretaeum Cappadocem
medicum, qui Ionice scripsi, foruisse. Cepha tio, qui 'Iαλ libros scripserat, Suidarese, sub Hadriano vixit. Lege eadem in Petit. Ρraefat. Idem de Arriano de Luciano, qui Caesarum temporibus floruerunt; quorum ille indica, hic tractatus de altrologia dc de Syria Dea Ionice composuit.
Asclepiades, IO7. 23. Iro. 8, II. Vide Prae
Asplenii pastu lien absumitur, IO7. q.
Aures mobiles, I 6. 3O. Aurum lapidis nomine designatur, II 6. 2O.