장음표시 사용
61쪽
1. uamoi, Eeelegia Christi eximiis iis dotibu
ε semper refulgeat, quibus divinus ipsius institutor , et caput' admirabili quadam ratione eam eXorna. Vit , veluti novi perpetiitque foederis argumentis ;non raro tamen infirmitatis , ac senectutis vicissitu. dines, ita patitur, ut a nativo eique primitus inst. to splendore magna ex parte inter3um excidisse vi. deatur. At non annorum diuturnitas amabilis huiuςce Sponsae Vultum rugis Commaculat: cum eo consilio sit condita, ut usque ad saeculorum Consummationem Caelestis benedictionis, atque amoris pignora sit receptura. Quare non a rerum humanarum foris tuna , non ab hominum artibus, affectionibus, variis. que temperamentis aut luctuosus, aut floridus Ecclesiae
Status pendere intelligitur . Nec enim ipsa condita est ad instar regnorum huius mundi, quae ubi ad summum dignitatis , ac potentiae fastigium pervenerint , ipsa magnitudine laborare incipiunt sua, atque in deterius ruant necesse est. Siquidem ipsa est regnum spirituale extructum tectumque Dei patrocinio , ac ita mirifice comparatum , ut electorum sanctificationi , ac mystici Iesu Christi corporis aedificationi sive in adversis, sive in secundis rebus semper inserviant. Huc enim Dei consilium respexit, cum Ecclesiam fundavit. Sinit quidem Deus aliquando exoriri tempora plena periculi atque certaminis , iisque novi Israelis laetitiam turbari patitur.
62쪽
Sed semper habet alte repositos in thesauris divitia.
rum gratiae Suae, quos identidem excitet, magnanimos ac piissimos Principes , impavidosque Sacerdotes, qui ad Tabernaculi sui praesidium, ad moerentis Ecclesiae suae solamen accurrant. O dulce solamen tot bonorum votis gemitibusque eXpetitum ac Praeparatum lΙΙ. Iam a duobus paene saeculis undique fatigamur studio contentionis ac novitatis, malis hominum artibus parto , cogimurque fere quotidie con erere manus Cum miserrimis reliquiis sectatorum Caelestii ,
ac Pelagii si in , licet hi toties , contriti ac profligati
iam fuerint. Uel ipsa Ecclesia Asricana, quae iure gloriatur fulgentissimo Ecclesiae lumine Augustino, tot olim Pelagianorum impetita telis , his crostris, quassiamdiu patimur, nec acriora, neC pernicioSi Ora, nec . pertinaciora fortasse dissidia tulerat. Quid plura Cl mens ipse IX. Pontifex pacatae indolis ac vere dignae
summo Sacerdote , ornamentum et decus patriae Vestrae , aequissimus aestimator purioris doctrinae, ac
i) Haec temporis epocha ducitur a Congregationibus de auxiliis , habitis sub Clemente VIII. usque ad aetatem
x uatuor ex Galliarum Episcopis, qui sanctitate ac doctrina caeteris eminebant, in Formulario . ut aiunt, ct mentis IX. ius a facto distinxerant, ac interiorem quidem mentis assensum , ad ius quoad pertinet. Silentium vero , quod pertinet ad factum, obsequii ergo polliciti fuerant. Sed hoc displicuit hostibus gratiae Dei, qui totis viribus curarunt, ut illi Episcopi e gradu deiicerentur . At novemdecim ex Sapientioribus Galliarum Episcopis vindicias eorum egerunt, datis de hac re ad pontificem ac Regem litteris , quibus uterque acquievit. Nam pontifex re melius perpensa ac detectis fraudibus, dolisque Molinistarum iuramentum prout
fuerat ab Episcopis praestitum ratum habuit, illudque Rex ipse probavit edata declaratione an. 1668.
63쪽
lius pacis, quam is Ecclesiae reddere studuit, fructus
percipere aut non potuit, ut in votis habuerat, aut . fructus habuit nec satis maturos, neqUe diutiarnΟS . Iam undique labefactatis sanctissimis fidei dogmatibus, a quibus tota pendet vis redemptionis, aC spes, iam oportuit cuiusdam quasi contagii errorisque germen erum Pere , quod per universas quasi venas serperet. ex quibus Christianae doctrinae compages ac veluti corpus coalescit, et alitur. Hinc recentiorum Pharisaeorum cathedras erectas conspeximus , et itilustriorum latrum libris pessimorum Caquistarum agmen suffectum, quorum conatus eum demum exi
tum habuerunt, ut futilitatum, nugarum, ineptia rum , quae nebulosis iis temporibus habebantur in pretio, nobis accuratam historiam reliquerint. Hinc abiectos vidimus divinos codices, Testamentum scili cet Patris filiis concreditum , eosdemque filios con versos vidimus ad opuscula perlustranda deliriis hinmanae mentis, fabulisque plenissima, quae mali ho mines otio abutentes , suaeque utilitati servientes confinuerant. Hinc hominem vidimus, ut ut , iribus attenuatum ac vulneratum , superbe tamen fidere vi. ribus suis , et oblitum duorum hominum, primi hi- mirum , et secundi Adami, a seipso expectare auxilium ac robur. Hinc derelicta veteris disciplinae substantia ac veluti succo, innumerabiles pietatis fommas puriori cultui surrogatas vidimus, inanes , D, Volas , superstitiosas , iisque denuo excitatum veterem Iudaeorum spiritum, quo solebat inquiri, an in monte Garizim , an Ierosolymis colendus esset Deus , quin cogitaretur Deum esse adorandum in sp,
ritu , et Veritate , nec alia ratione veros Dei culi res existere . Haec vulnera sunt, quibus angitur Uehementer, ac dolet sponsa illa castissima, quam nos Ceu matrem Veneramur ac colimus.
64쪽
III. Fatendum quidem est post Synodum oecumeni eam Tridentinam nobis parata fuisse remedia sanandis morbis, vel saltem praecavendis idonea , novaque decreta condita ad gravioris momenti veritates tinendas , Optimasque sanctiones ad rectam discipli- nam secundum Evangelica instituta componendam . Uerum cum piissimo ac praeclarissimo Episcopo Carolo Borromaeo l), vix absoluta oeCum enica SynOclo, aptare licuerit temporibus suis Ieremiae verba α) : transiit messis; finita est aestas , et nos famati n0ummus; longe potiori iure nos qui ab illa aetate distamus duorum speculorum interVallo , recrudesCentibus , immo et multiplicatis antiquis vulneribus, eraelamare possumus r evanuerunt fructus ; tempus acceptabile aufugit; nosque tam gravi in discrimiue versantur, tit salas nostra maxime periclitetur. IV. Verumtamen non abest a nobis divinitus immissum auxilium I Insonat auribus nostris ipsius Ier vitae vox, laetitiae gratique animi sensu aC plausu exci
pse in Galaad ' Numquid medicus non ibi P Quare non est obducta cicatrix filiae populi mei ' Ergo nullum erit remedium morbis sanandis aptum Θ Adeo medicus omnis aberit , qui tam late patentis infirmitatis sanandae consilium ineat, aptamque rationem
proponat ' Cur igitur hactenus non obducta cicatrix populi mei ' Cur hactenus seria suςcepta non est de hac re cogitatio 7 Hanc vocem immittit ab a
to Vid. eius orat. praemiss. condit. prov. VI. an. I 82. et) cap. VIII. vers. 2μ 3 3 Notae sunt in historia conciliorum acclamationes
seri solitae prineipi. eiusque semiliae, et Ypisoopo . O cit. cap. VIII. v. aa.
65쪽
eo Deus , effunditque desuper, vocem sane consolactionis, ac - Spei plenissimam, cuius sonitus blande pulsat aures , mulcetque corda Episcoporum Etruriae. alpes deinde transgreditur , traiicit maria , ac dissitarum gentium, Sacerdotum , Doctorum, magnatum plausum excitat, et admirationem . Iam nostis, Patres ac Fratres praestantissimi , me nunc loqui de Principis nostri Encyclica missa ad Episcopos provinciarum Suarum die 26. Ianuarii huius anni. De hac voce quid dicam , quae inter assiduas regiminis publici curas, sine fastu ac pompa , suavis , mitis , ac blanda a Principe prodiit, atque ad aures Episcoporum illapsa ad eos LVII. articulis ea omnia consideranda detulit, quae in Ecclesiis Etruriae aureorum Christiani nominis temporum nitorem, integritatem, splendorem, ac
spiritum possunt restituere Quid memorem Cyros, Nehemias, Esdras, Constantinos, Theodosios 3 Cur hic comparationes instituam Illud ad summam elogii dixisse sumolat Principem vere pium Deoque a CeP- tum , ac populi sui exteriorem Episcopum eum ipsum esse , qui ad praeclara facinora praestanda magnum vobis praebet incitamentum . V. Sed optandum erat plurimum Principis vociet aliam sociam adiungi , quae vos excitaret Ieremiae verbis, admonens iam esse prope dies sanitatis,
tempus medelae. Haec etiam vos iam Vestras percUlit aures pridie Kalend. proxime elapsi mensis Augusti, cum ad vos pervenit epistola primi huius Eccle-
Siae Pastoris, quae nos invitavit, ut simul cum ipso Collecti, simul cum ipso ageremus de ratione consulendi Ecclesiae nostrae necessitatibus. Aurea Sane epistola, plena sententiis, plena vi , et essicacia su
dendi i Huius sensus ipsi legistis eo . qui filios decet, affectu. Ast ego tam vehementer iis Commotus
um, ut ab aliqua eorum parte repetenda me conti.
66쪽
nere non possim . v Id nunc opportune magis esse. ,, videtur, ut vos omnes in Iesu Christi nomine acri Visceribus peramanter amplexatus etiam atque ,, etiam orem atque obsecrem , ut id memineritis .m quod cuique vestrum una cum sacris ordinibus,, Collatum est; quae Vestra sunt, sedulo consideretis ;
sacra denique iura Pastorum secundi ordinis di- a gnitati inhaerentia excitetis is . Iam et antea Saepe Angelus huius Ecclesiae in spiritu mansuetudinis , doctrinae , et Sapientiae, nunc Vi a voce, Nunc editis pastoralibus litteris, pro re nata Vos allocutus fuerat , ut uni , vel alteri necessitati consuleretur . Sed nunc quod in vobis est , totum eXposcit a vobis , totum seipsum exhibens, totumque onus huius Ecclesiae vobiscum una dividens. Vult enim integram, quae suscipitur, huius
Ecclesiae restaurationem etiam ad vos pertinere. gno consilia et operam Vestram eXposcit Circa
abusiones tollendas , vel Religionis ossicia ad pristinam integritatem revocanda , Vel proscribendos errores vel puriorem doctrinam in Dioecesi nostra Sacro iure sanciendam atque habendam pro norma
lectionum , atque Concionum nostrarum . Haec omnia vobiscum dividit, totumque sibi pollicetur a vobis, ut olim sancti Antisti es , Gregorius , Ambrosius, Paulinus in suo quisque Clem spem omnem ac fidissimum praesidium laborum suorum collocare Solebant. Sic Dei consilio factum est, ut VOX , Sententiae , consilia , ac vota Principis simul et primi huius Ecclesiae Pastoris uniantur ad solamen et Opem huic Dioecesi serendam, vestraque propterea Studia ad id perficiendum excitanda. VI. Iam ab eo temporis momento, quo per Sacram ordinationem ad vos illapsus suit Spiritus Sanctus , Pater Caelestis vos miserat in Vineam Suam , elusinque
67쪽
que culturam vobis commiserat . Sed nunc sortunata dies illuxit, 'cuius memoria nunquam eXcidet ex monumentis huius Sanctae Ecelesiae Pistoriensis ;dies, inquam, illuxit, qua Pater idem Caelestis peculiari titulo vos iterum ad vineam suam iam Vobis concreditam invitat . excitatque ad peculiarem ipsius culturam , ac messem colligendam . At ego de hac vinea quid loquar qui cum omnium minimus sim in ministerio huius Ecclesiae , dicere Cogor in hoc tam augusto virorum consessu, omni ho nore , et veneratione dignissimo p Quid dicam ingenue ac libere , nisi quod Religionis studium quo ipsi flagratis expostulat suadetque dicendum, Periculorum instantia, rerum tractandarum graVitas, et Synodalium coetuum Cogendorum utilitas atqUe necessitas oculos ergo,Patres ac Fratres,in hanc vineam
Convertite , ac dicite, utrum illam ipsam agnoscatis in ad remotiora tempora progrediamur, ad eXimii vestri Antistitis S. Attoriis aetatem ascendite ,
ex cuius laboribus concionibusque tam uberes fructus ipsa perceperat, ac comparatione instituta perspicite , an recens huius vineae status Wel levem a maginem referat illorum temporum . Nomne obs-CUratum est aurum , mutatus est color oeptimus Per saecula elapsa decurrite; memoriam praeterita rum aetatum perlustrate, atque ad nos aci dentes
intuemini huius Ecclesiae faciem , vicissitudines , variamque fortunam , ac vel ipsam fortasse cIammtem au/ietis . . . Sed heu l quo me ducit oratio 2 rem arduam plenamque periculi aggredior. Undique Sane coarctor angustiis. Vel enim veritatem aIto silentio tegendam mihi esse video , vel si loqui fas est, inclitae multorum Episcoporum memoriae, qui huic Ecclesiae praefuerunt, videri possum iniurioSus . Agenda tamen res est, morbusque qualis , et quanq
68쪽
tus est, aeeurate detegendus. Nolo turbare Cineres, nec illorum conditioni obtrectare, qui calamitate te Porum , aut alia quavis de causa, quae nos lateat, CO- acti sunt cum animi moerore Conspicere praepedita ipsorum ad morbos sanandos consilia, malaque cum gemitu cordis tolerare, vi morborum virtutem parati remedii superante. Haec sane Ecclesia, de qua dicere ingredior, a malis libera numquam fuit, cum fluxu temporum per orbem Christianum late grassantibus. Haec mala doluit ipsa amarissime; praevaricationeS Vidit et ingemuit. Haerent adhuc diuinrnae corruptionis vestigia , quam ipsa contraxerat , postquam Surre missent e Μolinistica Schola novi Magistri , pr rientes auribus, ausi vel inter Clerum prophana do-Cere , seque iactare ut Angelos pacis, ac pacem ubique portendere , ubi non erat pax . Q ais enarrare valeat rerum perturbationem, quae inde manavit Plurima sane eruperunt errorum monstra prorSuS religioni contraria. Uel ipsum verbi Dei ministerium Corruptum , ac depraUatam ConspeXimus ; Sacrarum disciplinarum studia ineptissimis scholarum quaestionibus nugisque implicata ; excogitata vero et late diffusa nova opinionum figmenta, inaudita Patribus ac penitus aliena a priscis Pontificum decretis . Ex his autem quid aliud fluere poterat ad nostram USque aetatem, quam Caecus animi fusor, quo plerique Capiuntur , et exardescunt adversus quamlibet reformationem quamvis utilissimam , atque ad prudentiae legem exactam 3 et quam is Cum ea Pr ponitur , non alio spectetur quam ut reflorescat, et redeat ad nos iam paene collapsus Evangelicae doctrinae succus ac spiritus , imple ut omnia querelis quasi timentes extremam Sanctae Civitatis desolationem , fugiuntque demum cane peius et angue optimae frugis libros, peregrinis iam pridem inductis doctrinis adversos. VII.
69쪽
VII. si quis vero mihi obiiceret, ut ad morbos Sanandos remedia indicaret, Synodos in hac ipsa Ecclesia antehac habitas, iis argumento, quod prae manibus habeo, novam vim ac robur adiiceret. Huc Vos testes appello , ac vehementius imploro fidem vestram, Sapientiam, aequitatem. Versate diu, Patres, VerS
te titulos, capita, paginas decretorum quae in Synodis nostris edita sunt. Ipsi inspicietis , quamviS multa in iis contineantur adprobatione et laude digna ,
plurima tamen deesse, quae a maiorum nostrorum
consiliis quilibet iure eupectasset, qui vel levissime
in ecclesiasticis rebus versatus esset. Ubinam quaeso reperietis primaevam veterum Patrum doctrinam
ubique lucentem puramque ab omni temporum labe ' Quid vero cum vel ipsa novissima Synodus , quae Coacta hic fuit anno II 2I. , desiderari passa sit opportuna remedia, quae adhibenda fuissent ad vindicanda iura sanctissimorum dogmatum redemptionis, et gratiae , quae luculentissime nobis tradi. derunt Evangelia, Epistolae Pauli, Patres, atque Concilia unanimi totius Ecclesiae Consensione , quibus tamen dogmatibus vulnus inflictum fuerat e roneis hypothesibus privatorum hominum ingenio confictis r Anne, Patres Venerabiles, tam altum, ac ferme insanabile vulnus patiemini Id ego non poto . Iam in frontibus vestris emicat ardens, quo flagratis, studium restituendi ingenitum atque nativum splendorem pretiossimis veritatibus , quae largiori Dei munificentia ad hominum genus fluxerunt. In vobis est pretiosam hanc haereditatem tuendi facultas ac debitum . Quid piam quod magnum sit ac singulare, a vobis Orbis Christianus expectat . Iam a diversis quoque Dioecesibus huc Convenerunt, ac vobis dexteras iunxere viri complures pietate . ingenio , muneribus, dignitate, doctrina , et eruditione
70쪽
speetatissimi. Res omnes ita compositae esse videntur, ut faustissima initia exitum quoque faustissimum polliceantur. Hic modo sedetis V. P. ut decreta condatis, quae sint ornamento ac decori Religioni , et fidei, quam ducem atque magistram habetis . Agite ergo , lucemque sequimini propitiam et austam, quae vos in unum colligit. VIII. Nec alia sane de causa huius Ecclesiae necessitates dignas studiis, ac laboribus vestris quasi transiens descripsi, nisi ut vobis simul sub oculos Ponerem eXOptatam. quae demum Ssse obtulit, o casionem efficaciora pro morbis conquirendi remedia . Vobis id modo agendum est, quod ab aetate Apostolorum fieri coepit , et melioribus saeculis semper fieri ab Ecclesia consuevit. Haec Synodalium iudiciorum ratio, quam S. Carolus Borromaeus
afflatui Spiritus Sancti tribuit ill , semper opportunior credita est in Ecclesia pro litibus finiendis, pro
extirpandis erroribus, pro fide morumque doctrina tuenda. Innumerabilibus patet exemplis consuevisse singulas Dioeceses in Synodis cum Episcopo, et Sace dotibus suis fidei caussas agere ac definire , ne vel ipsas definitiones, aut decreta fidei, quae a maioribus sedibus promanabant , unquam eXcipere , nisi examine instituto, ac prolato iudicio in Synodis Dioecesanis. Ergo quod olim agebatur, id demum nunc agitis. Maiorum vestrorum vestigiis insistite. Eadem iura ab illis ad vos haereditate fluxerunt. Iis firmis manentibus quae ad fidei morumque doctrinam Spectant, quaeque unanimi Ecclesiae sive dispersae , sive in Synodis collectae consensione sanciata sunt, totum quod reliquum est, iudicio vestroci Aeti Eccl. Mediolanens. Pag. 1229.