장음표시 사용
31쪽
ἀνΘρω πος Ι, 24.). Peccasum utrinqtie in eo est, quoidmonumenta ista qualiacunque onm narrationi trias, quae iis annexae erant, ita uno eodemque loco habebant, ut
certissimam iis inde conciliari fidem existimarent. In aliis insuper narratio tribus in quibus tradita ab aliis, sed ut nobis quidem videtur, minus probabilia reseruntur, rectius judicium propterea desideratur, quod animo a partium studio nequaquam alieno scripserunt Herodotum, quamquam saepius, quod maxime laudandum, ab aliis aliter narrata comparet, omparandoque, quid Veriam εit, inquirat veluti I, 34. , plurima tamen de Persis inprimis, et quod vulgatissimum, de lacta a Xerxe in Graeciam expeditione retulisse constat, quae non iii si graeco illius aevi scriptori probari poterant Eusebium autem, flagrante adhuc hostili Romanorum in Christianos odio, totum a partihus Christianorum stetisse, quis, quae-εo, immemor osse possit Inde alia atque alia, ut mira satis auditu ita non in ira et studio tradita v
I uti, quae de morte Galerii VIII, 6. Maximini IX, Io., de publicis alamitatibus X, 8. aliisque, quae ejusdem
generis sunt, legimus. In primis autem celeberrimus de
legione fulminatrice locvs V, 5. huc quoque pertinet
Cis creug. I. l. p. M. Dieis de Herodoto de Ductio aliam diei intelligi possunt. . . .
32쪽
Quodsi Eusebius cum narratione hac, qualis inter Christisinos tradebatur, ab ethniinis scriptoribus memorata conis parasset, delapsum ibat cum fulminibus imbrem a christianorum militum preces villae reserae vix potuisse Comparatis enim iis, quae ab utriusque partis seriptoribus relata Mint, rem vero quidem occidisse, in miraculum autem ea maxime ex causa abiisse videmus, quod utroque pars gestam divinitus rem sibi unice vindicabat Pariter qua de Jacobi morte ab Hegesippo tradita sunt, mirabiliora quam veriora, simplici et omni fide dignae. Josephi narrationi ab eo tantum auctore praeseri pote rant II, 3. , qui portium studio copius millimam mira, culis fidem largitus est. Nec desunt tamen alia, in quubus iidem scriptores causis, quales hactenus memoravimus, in cognossendo vero minus cimpediti, liberiore antiam sebulas quamvis mirabiles reiicere nulli dubitarunt. Ita erodotum, quamquam alio in rebus praesertim diu vinis nihil sere dem eius superet, II, 57. quo loco narratum de Dodonaei oraculi, a columba aegyptiam.
nisti, origine miraculum ad causas naturales revocare ausus est, subito exclammitem audimus: τεά . ra' τ ιν αν
iis fidem habere recusat, quae Chaldaei, Babyloniorumi sacerdotes, de Deo nocin semplum invisente et in locis, recumbente perhibebant. Apud Eusebium unus His est oratu
33쪽
iocus eandem ob causam memoratu dignus, Π 39. ubi de Papia ierapolitano loquitur. Memorat ibi miracula quaedam a Papia enarrata. Παράδοξοι τινι ι τορεῖ καὶ --
σου κυδιο χάριν ποριειναντος Quomodo de his judicaverit, ex sequentibus apparet καὶ δελα ὀ αως συγγρο- υς ως εκ π αδόσεως γράφου αὐτον ἀκοντα παροτ. Θ ειται, νας τε τινας παροβολά του σωτηρος καὶ δασκαλιας αυτ- καί τινι ἄλλοι μυΘικωτερο. namquam ex eodem hoc loco videamus, chiliasticas opiniones, qui biis Papias toto animo deditus suit, sinistri de eo ab Eusebiolati judicii praecipuam causam fuisse, hoc ipso tamen e empla comprobatur, non eum fuisse Eusebium, qui sabulas qualescunque etiamsi vetustatis speciem prae se ferrent την ρῖ Misariu τανδε ὀ multis ecclesiastieis viris eo faciliorem errandi ausam praebuisse eodem illo loco ipse monuit , historica fide amplecteretur. Eodem igitur loco hac quoque in re uterque scriptor hahendus est. Tradita ab aliis, quamvis mirabilia, facillime quidem admiseriant, sed suo tamen nonnunquam judicio ita usi sunt.
ut miraculis fidem derog'rent, quaeque incertis auctoria Diuiligo b Corale
34쪽
bus, currente per ora hominum fama tradita sunt, pieta inrisio fide luuid satis digna haberent.
ne unisersa, quae noli rachii tram, re malis ro . que ararior namitarum imamnoam supra monuimus, remii exteritarum, in quibus sua uterque scriptor versabatur aetate, maxinu in siisse
similitudinem Gesta res erat maximi momenti, quae Atipsa ad scribendum incitabat, ita etiam conscribendo opsti suam dedit indolem suumque colorem Posita est enim ob oculos in utriusque scriptoris opere magni e taminis imago, per cuius vicissitudines totum opus ita decurti . ut ad unum eundemque finem gula quaeque tendanti in gentis et , reipublicae parvae admodum, illino ecclesia libertas ab hostium impetu vindica da erat, tanta mole ingruentium, ut nullis limanis Himbus resisti posse videretur ob exiguo hominum numero, quorum spes omnis non in multitudine pugnantium, re namque externarum dispia et opparatu, sed in e et animo sita erat, quo situ causaeque suae et divino numini confidebant. Ut igitur Herodotus gesta inter Persas Graeo quo bella, et egregiam quam Graecorrum liber.
35쪽
sebii opere tum luctantem cum Romanorum imperio; tum ipso linc certamine in libertatem vindicatam et Ia ctissimo eritin innium Statu potitam cemimus christianam ecclesiam, Ad hunc usque finem, felicissimam rerum mutationem, quam ecclesia christiana Constantino
impe ratori devictis omnibus ejus adversariis debebat,ie ducere voluit ab initio inchoatum opus, eademque ex causa ulterius etiam in hoc quidem opere progrediis luit, ut suis unice ipsa rei natura positis universum opus inclusum esset finibus. Ad eundem hunc finem ipse adeo librorum numerus spectat, quibus opus suum absolvi vo-Iuit Eusebius. ικοτως, ipse ait in prooemio decimi libri,
. De antiqua τος δεκάδος sanctitate conseia commentationemineam do sabbatho Hebraeorum Tab. His r. si Theol. AEM. iv. s. in . loeosque ibi ex Philone et clen mite Alex. allatos ut igitur Herodotus novem intimarum suarum libros novem Musis sacros esse voluit ita Eusebius operis sui decem libros mimero destarit, ei ipso ex anum aeri theologia petito.
36쪽
Dρατ, δια τουδε νυν ἀκολούεια εχτις ωνωμεν, τι μετά τας δεινὰς καὶ σκατεινας κείνας ψει και ληγησεις τοιαυτα νυν ορα και τοιαυτα παννο ιζειν ἡξιώΘημεν, οῖα των προ ημων πωλοι τω ντι δικαιοι καὶ Θεου μιάρτυρες graΘυμψαν ἐπὶ γῆ ιδεῖν - ου εἶδον, και ἀκουσαι, καὶ Ου μουσαν. Accessit igitur novem reliquis decimus liber triumphali quas calamine vel panegyrica oratione conmia celebraturus, quae ad stabiliendam et absolvendam partam jam victoriam pertinebant. Quantum autem momentum ipse auctor posteriori huic operis parti, non decimum tantum librum sed octavum etiam nonumque complectenti, tribuerit, ipse declaravit libri octavi initio in ultimum illud
tempus in tuo Diocletiano imperante ardentissimis utrinque studiis de summa rei certabatur, transitum faciens his verbis: ἐν γδοί. τουτίου συγγραμματι τά-- ημας αυτρυς Ου της τυχουσης ἀξια οντα γρα*νit: - των ναγκαιοτάτωνκγου αεΘ Ai γνωσιν και τιῶν με Θ' μὰς παραὶουναι. Continua est igitur in utriusque auctoris opere rem gestarum series, ad unum eundemque finem summa virium contentione dignissimum perducenda, narratio certaminis multo demum Iabore multoque sanguine profuso absolvendi. Quam Eusebiani operis naturam si animo perpendimus, mirari non Possumus, auctorem in enarraridis potissimum martyrum satis et virtutibus, in ponendis ob oculo nostro tormentis, quibus cruciabantur, exquisbDs0iliae by orale
37쪽
quem invenerunt, doriosissimo, tantum posuisse operam
Martyres quippe si Mint, qui totam certaminis, cuius viva imago exilibenda nobis est, molem sustinent, quae illi gesserunt passique sunt, m VIII, a sunt, a terna hominum memoria digni, ἀλήστου κώμη - ἀλη-
παια ἄντα V. procem. , et veluti Herodotus, quae si guli aliis atque aliis loris bene et fortiter gesserunt, summis laudibus extulit, ita quae a martyribus gesta narrat tur, singulorum quasi ἀριστεια sunt, quae animos legentium inprimis advertunt. Haud exiguam operis partem, quae in martyribus celebrandis versatur, hoc maximo modo aestimandam esse, ipse nos doce auctor noster in prooemio libri quinti, qu loco prae aliis notando suam historiam cum aliorum scriptoriim historiis ipse ita comparat, ut Herodbti praesertim opus narrataeque in eo res
38쪽
- et via τε τὰ κατὰ λυμνων, κα νώω - - - - ἀοράτων ἀντιπάλων, κά το--τ ατ- τούτοις -- άνους, ει α ον μνήμην ἀνακηρύ-η . Cum autem, ut ditanius, altero in opere reipublicae, in altero Mesuo libertatem salutemque in extremum vocatam cemamus discrimen, imaginem rerum ab utroque auctore exhibit rum eo similiorem esse apparebit, si periculis etiam et adversariis, quibus obriam eundum erat, animum propius advertimus. Non enim externi sesum hostes armis et aperia vi intemerinum movebant bellum, sed inie nis etiam adversariis occurrendum erat, a quibus publicae saluti maxima imminebant pericula. omni Her dote operis laetores, multum in eo etiam de tyramnis esse sermonem, qui rem opportunitate usi Grae eorum in vitatibus summa rerum potiebantur, b ramque rempublicam unius imperio et arbitrio sub
jiciebant qualis Pisistratus Atheniensis, Polyeotes aqvilas, Periander Corininius aliique aliis in locis erant, sed id quoque neminem, qui Herodoti Musis annmum applicuit, latere potest, quid senserit amantissimus Fbertatis scriptor do his publicae salutis initaris, ut quod aequum iustumque erat, communia aliorum
39쪽
violarent, omnia ad se traherent, suisqiae unice indulgerent libidini hus ' Itaque quum unam operis ejus vindicolae pulcite mimo cum successu libertatis mctgitae ex litheat, eae etiam partes, in quibus cessantes nunquan Graecorum in civitatibus contra singulorum tyrannidem conatus enarrat, cum primario imiversi operis sine intinio nexu cohaerent. Jam vero, si ad eam rerum imaginem redimus in . qua evolvenda Eusebianum opus versatur,
eundem locum apud Eusebium obtinere mihi videntur haeretici, neque est sane, quod comparationem hanc mireris, si vel uni, hoc reputes, utrumque hominum genus eodem prorsus nomine a veteribus et ecclesiasticis scriptoribus notari. Ut Herodotus monarchiae iuve Drannis, qui su arbitmo domnantur, proprium maxime esse ait τὰ Histit κινεῖν πάτρια III, 8o. et ut omnino in liberis Graecorum civitatibus, qui tyrannidem assectabant legibusque sanestum rerum statum turbabant, νεωτερον τι
ατ in mino in dicebantur, cse V, 35. Iob. VI, 2. 5. quia novamin rerum cupiditate traditum a patribus ae quum jus omnium e medio tollebant, ita apud Eusebium
haeretici καινοτομειν i. e. nova dogmata temere proponere
40쪽
νMὐτερο in ιlacita aeco πλάνης, ἔσχατον ελα ,αι I, I dicuntur. Quippe ea dein utrique moliuntur quae tradita a patrihus et publicae omnium saluti in medio posita sunt, communia vitae bona, singuli silai arrogant, suo arbitrio in cete- .ris dominantur, suamque licentiam ac libidinem potiorem
habent iis, quae antiquis legibus et divino jure sancita
sunt Undo en doni odio, quo in liberis Graecorum civitatibus ii habebantur, qui, ut ipsi summa reriali potirentur, communen omnium libertatem violabant, ecclesiae christianae antistites eos insectabantur, qui novarum d O trinarum Auctores extitere, singulisque, quorum duces erant, sectis pacem unitatemque ecclesiae turbabant εκα-στος ιδ, ως κα ἐτερως is δοξαν Iraeεισηγαγον - οι τινες ἐμε
ξ εο και του ριστο αὐτου IV, 22. Utrique perinde omnium humanorum divinorumque jurim contemtores esse videbantur, idem utrinque novarum rerum studium, eadem singulorum licentia et arrogantia, sibi unice i dulgens cis Eus VII, 3o. In eo tantum inter Herod
sum et Eusebium hac in re aliqua est diversitas, quod a christiano quidem scriptore, quaecunque in christianae ecclesiae perniciem aguntur, ad diabolum auctorem re runtur. mi enim insestissimus salutis humanae advers