De codicibus propertianis

2쪽

UNIVERSIT O CALIFORNIA.

5쪽

SCRIPTOR

7쪽

De codicibus Propertianis quaestiones proponentem quamquam uix deerunt, qui in re certa atque explorata peram et leum, ut aiunt, perdidisse me existiment, tamen a uero non aberrare

mihi uideor, si iis, quae ridericus Leo Mus Rhen nou. XXXV p. 431-447 et C. Brandi ius Quaest. Prop. Berol. 1880)disseruerunt, rem nondum eo esse perductam contendo, ut ampliore disputatione totam quaestionem amplecti prorsus esset superuacaneum. Sed ut altius repetam, quomodo uiri docti in Propertii carminibus recensendis emendandisque progressi sint, primus summopere laudandus est Lachmannus, quod ex ingenti codicum mole duos elegit, in quibus textus restituendi sundamentum positum esse uoluit, Groninganum et Neapolitanum. tque ita quidem iis usus est, ut primum locum attribueret Groningano cs praes. p. IX): quem secutus est Herigbergius. Sed iam ei lius Obseruat. critic in Prop. Bonnae 1843 interpolatum esse hunc librum haud paucis locis et parem Neapolitano auctoritatem uindicandam demonstrauit, quam rem commenticiis quibusdam uersuum complementis detectis firmauit Hauplius Indic lect hib. a. 1854, est. 1856- pusc. I p. 52sqq. p. 101 sqq.). Omnem deinde fidem membranis Groninganis detrahere conatus est Heim rei chius Quaest. Prop., Bonnae 1863 ita, ut quotquot uersus uel uersuum particulae abessent a Neapolitano, extarent in Groningano, ea fraude conficta esse contenderet, qua de sententia persuasit Grummio De codd. Prop. Groning et Neap., uric. 1869), qui et ipse unum esse sequendum Neapolitanum statuit. Tum rursus contra nixi uet

fines se continet, et e yden rei chius Quaest. Prop. 1875), cum extarent haud paucae Groningant lectiones, quas ab interpolatoribus prosectas esse statui non posset, huius libri auctoritatem posthabendam Neapolitan nec tamen prorsus spernendam esse uoluerunt. Huic iudicio subscribit sere Luc. uellerus praes. p. L Denique Baehrensius, quia satis mediocrem esse librum Neapolitanum nec magis interpolationibus uacuum quam reliquos laedis

8쪽

Italorum commentis inquinatos putabat, aliis codicibus in lucem protractis nouum, ut ita dicam, iecit fundamentum artis criticae iii Properti exercendae. Ac discedunt libri, quos adhibuit, in duassamilias, quarum prior consorinatur his: - cod. Vossianus saeculi XIV, qui pertinet usque adu 1, 63. Notus erat iam Burmanno, qui eum ossianum secun dum designat. - cod. Laurentianus saeculia ineuntis, qui totum exhibet Propertium. Plurimae emendationes partim ex altera familia partim aliunde petitae uel supra lineas uel in margine adseriptae sunt a manu aut recentiore.

Altera familia his constat codicibus V in cod. Otto boni an ο Vaticanus saeculi XIV exeuntis. In hoc idem actum est atque in F correctus est et ita quidem, ut non solum in marginibus interque lineas nouae lectiones adderentur, sed etiam erasis pristinis scripturis in uerborum contextum reciperentur. Vbi autem manus prima incerta est, quid antiquitus exaratum fuerit, indicat cod. Da uentriensis saeculio ineuntis incipit a I 2, 14 cum in initio una scheda perierit. dices igitur V ex uno eodemque sonte profectos propriam conformare familiam, quae alteri opposita sit, Baehrensius monet. De ratione autem, quae inter eas intercedat et de earum auctoritate haec proseri prolem. p. VII: Nimirum quidquid in multis scripturis dissentiunt, in omnibus tamen grauioribus rebus fideliter concordant conspirantque, suntque viserepantiae tales, quales existere solent, ubi idem liber a duobus diuersae indolis hominibus describitur'. Atque infra p. XI: Et in uniuersum quidem apparatum criticum perlustranti apparet utrique familiae par uindicandum pretium neque esse cur alteram prae altera extollamus'. Sed ne ipse quidem hac in re sibi constat, cum ex gr. p. XXXI eodices optimos dicat, in Misc. Crit p. 83 A familiam meliorem. Summum autem est, quod ex his quattuor libris recte adhibitis, neque enim in F et V a manu prima recedendum esse, archetypum esse redintegrandum contendi . Manum enim alteram non solum in familiae DV lectiones aut in V eas, quas altera stirps propria haberet, intulisse, sed etiam et in F et in V multas extare secundae manus scripturas ex mera coniectura et temeraria interpolatione prosectas. His cum genuinis lectionibus permixtis natos esse odices interpolatos. uorum primum esse Neapolitanum cum A cognatum. Praeterea nonnullis locis siue de suo siue ex lante nobis ignoto temere mutasse illius librarium, ut cauendum esset, ne quid ibi

genuinae scripturae sorte seruatum esse statueremus.

9쪽

Hoc nouum textus ropertiani restituendi laudamentum, quod egisse Baehrensius sibi uidetur, landitus euertere summopere studuerunt Frid. Leo Vindiciae Prop. Mus Rhen. XXXV p. 431-47), qui breui sed plena argumentatione prorsus nihil valere libros AF DV demonstrare conatus est, et C. Brandi ius Quaest. Prop. 188m, qui compluribus locis tractatis, ut Neapolitan debitum hon

rem redderet, peram dedit. Sed quamquam Baehrensium permulta posuisse magis quam argumentis demonstrasse illis libenter concedo, tamen tantum abest, ut artem criticam ad eapolitanum solum revocandam aut ad certum mem rem perductam esse mihi persuaserint, ut Baehrensi operis nouitate quasi oppressos nimio illius codicis praestantiam defendendi studi abreptos eos esse et uera cum salsis miscuisse contendam. Cautius rem egit A. Palmerus in editione a. 1880 in lucem emissa, qua ita Neapolitanum Secutus est, ut aliorum codicum subsidia non prorsus sperneret; et plura fortasse e Baehrensi libris nouasset, nisi opere sere absoluto huius editio in manus ei uenisset. Simile iudicium Vahlenus Monaisber. d. Κgi prevss. Ahad. d. Wiss. g. Beri 1881 Apr. p. 336 sq. sacit, cum, etsi codex ille interpolationibus non uacuus sit, tamen eiu8- modi esse eius lectiones contendat, ut semper dignae sint, quae diligentissime examinentur. Itaque cum criticorum sententiae adhuc discrepent et r. Leo rem nimis breuiter absoluerit, non acta agere mihi uideor, si totam quaestionem ampliore disputatione retracto et quam maxime fieri

potest, sine ira et studio, quid rei sit, demonstro. tque hanc quidem viam ingrediar, ut primum, quid de familiae Ffide iudicandum sit, quaeram, deinde tractatis iis potissimum locis, ubi ab altera partem ab omnibus Libris differt, huius codicis et a milia D auctoritatem excutiam, ut quinam libri pro undamento crisis Propertianae habendi sint, in sine disputationis eluceat.

1. A)F uerum Huauerunt prae V grauioribus corruptelis aut interpolationibus deformatis.' Amplioris ex

positionis non indigent hi loci: DI 1, 7 annis A) 3, 43 querebar);

1 inde a II 1, 6 desinitis, ut F unus supersit indicat autem

consensu suo, quiuentam lectiones ad communem illorum codd. sontem redeant. - Sequor Baehrensium in locis enumerandis.

10쪽

4, 16 8 22 querar) 11, 22 13, 6 15 39 19, 13 21, I 1, 75 51 6s 9 43 12, 19 14 5 18 31 19 4 26 20, 11, 21, 13 23 10 29, 10 ) 31, 10 34, 85 li 2, 2 3, 11 11 44.

48 14, 14 assentior achmanno, qui commatis includit auatur'

cs Brandi. p. 12) 15, 45 18, 20 ); IV 1, 125 Asisi scribendum uidetur); 2, 3 nihil novandum est) 7, 9 8 84 Sumcat 'essiciendum Sumit ac') 11, 8 assentior achmanno). - solus interpolatus est II 10 11 17 1 30, 36 34, 78 II 6 31 20 1 initium elegiae non deest). 20 V I 16 8 I 10 14 IV 6, 21.

Accedamus nunc ad eos locos, de quibus fusius nobis agendum est.

I 8 11sqq. Nec tibi Tyrrhena soluatur unis harena,

Neu inimica meas eleuet aura preceS; Atque ego non uideam tales subsidere uentos, Cum tibi prouectas auferet unda rates 15 Et me defixum uacua patietur in Ora Crudelem insesta saepe uocare manu.

V. 15 traditum est familia V arena', F in ora'. Vtra lectio

genuina sit, ut euincere possimus, respiciamus necesse est ad . 11, ubi in omnibus libris scriptum est arena'. Atque ita mihi res diiudicanda uidetur, ut v 11 scripturam arena retineamus, v. 15 autem praeseramus, quod F exhibent in Ora', cum idem uocabulum harena bis a poeta positum esse tribus tantummodo uersibus interiectis haud credibile sit. Nam curis. 11 cum Burmanno ab ora restituamus et . 15 scribamus harena', nullam uideo causam contra melius habet hoc Τyrrhena, harena, cum ro- pertius non Spernat μοιοτέλευτον de quo uid Herigb. uaest. Prop. p. 17M' et praeterea v. 15 illud in ora bene quadret ad defigendi uerbum. Itaque aut errasse librarium librorum V sontis ita, ut eis. 11 harena repeteret aut hanc uocem consili u. 15

iterum posuisse Sumendum St.

14 15sq. Nam quis diuitiis aduerso gaudet more γNulla mihi tristi praemia, sint Veneret D indicatiuum sunt praebent. Sed poeta, postquam aduer80 Amore diuitiis gaudere quemquam negauit, hoc dicit nulla mihi contingant opes, si Venus mihi inimica est.

1 Post hunc l. Leo affert 30, 16, ubi DV praue sonet'; sed saepissimo litterae confunduntur. - Semina meram corruptelam esse puto. - Cf. X. gr. I 17, 5 Quin etiam absenti prosunt tibi Cynthia uenti; et 20, 3 Saepe imprudenti fortuna occurrit amanti.