장음표시 사용
11쪽
impositio adhiberetur ό eo tactum est perspicuitatis & discriminis gratia , ut quae praesentis est instituti manuum impositio , ea ordinatori appellaretur r sic enim loquitur Stephanus Tornacensis epasola I 8. olim 28. Caeterum hie manuum impositionis ritus , ut alii non pauet , a Iudaeis ad Christianos dimanavit : suos enim etiam Iadmi Presbyteros a doctores habuere , quos ad eam dignitatem manuum impositione promovebant: de quo consule, si lubet, Baronium a i aan.Cbrim 44. Seldenum ad Eut chii origines pag. 3 c. m. Morinum de sacras Opiuotion bus parto 3. exerc. 7. cap. 4. Buxtorfium in lexico , ad verbum ' I ,
Grotium ad cap. Matth. q. I S. er ad cap. I9. II. Lig olum in Dammonia euaugesica . Par. 3. fet . 17. ad Lucae cap. q. I I. t m. I. Pax. 478. in chro
nicis ad annum G δει 66. Apocalyps 2 a. pag. 33 3 tom. a. ad annum Cbrijsi 43. O Act. cap. I s. pag. 73. σα in horis denetque Hebraicis ad cap. I 3. Aci, V. pag. I a 6. De voce XειροτονIας. Xσσονονια , si vῖm nominis spectes , est manuum extensio ae porrectio. Hine apud Athensenses ad significandam magistratuum electionem usurpata est , quod mos iis esset porrecta manu ferre sitflragia . Hanceonluetudinem preterer alios plures indicat Tullius m oratione pro Fu Data, is quit , concio Laelio est: processit ille , & Graecus apudis Graecos, non de culpa sua dixit; sed de poenia questus est. Porrexerunt ν, manu S, psephisma natum est. Cum autem Μagistratus hac electione constituerentur, hinc eadem illa vox eorum etiam creationem significat apud Demosthenem oratione I. iis P bilinum. Utraque hae notione χειροτονιας vocabulum apud Christianos acceptum est.
Ita sentiunt Zonaras ad ean. I. Apostolorum , Nicaenum , σ19. Auriochenum , Bal Zamon , Harmenopulus , de Philotheus ibid. ita Areudius de sacramento, ordinis cap. I. Μorinus 3. pari exercit. I. cv. a. Beveregius ad can. U. pag. 9. ρο Io. Cangius in lexico, Habertus in Archie Dco pag. 49 3
Et sane supradioli canones vix aliter exponi queunt. . Quidquid sit autem de his. Ecclesiae canonibus, ut de Chalcedonensi r s. qui in eundem sensum affertur ἐSie prosecto intelligendum est illud Pauli 2: ad Corinthios 8, I 8. Misimus cum illo fratrem cujus laus es in Evansetis per omnes Ecclesias; non solum autem, sed σ ordinatus es χειροτονη γε ο ab Ecclesis comes peregrinastionis nosrae . Quis enim non videt meram eme hanc ossicii
vulgaris designationem non proprie dictam Ordinationem t
12쪽
Adde synodum Laodicenam, quae can. s. sic statuit : Non oportem se re ordinationes χειροτονίας neri in praesentia eorum qui audiunt. HIbi enim de electionibus sermo est; quod cum Bal Eamone Zonaras ob servat : Xειροτονίας nomine, inquit, electionem hoc loco ea non in- se dicavit. Cum namque in electionibus aliquorum crimina , propteris quae illi sorte a sacro ordine arcendi sint, a Praesulibus enuntientur; o Patres existimarunt a ratione penitus esse alienum , aliquos adesse , si qui ea quae discerentur exciperent. Hinc est quod Hes,chius inter Grammaticos longe eruditissimus, in Lexico Xειροτονία, inquit, εκλογη seu electio est. Cur autem elui modi electio χειροτονίας nomine donaretur causam aperiunt, tum Bal Zamon ad canonon I. Amsolaraim, tum Z naras, cujus haet verba sunt ibid. Nunc quidem, inquit , Chirotoma vocanturis preces, sanehique Spiritus invocatio, dum quis sacerdotio initiatur , is & conlecrationem sortitur e ex eo die a , quod Pontifex extendatis manum, benedicens homini ad sacra deligendo ; sed ipsum suffragium D quondam Rominatum Cbirotonia. Nam cum turbae liceret in uris bibus eligere sacros praesectos , conveniebat ipsa turba , & alii quiis dem hunc, alii vero deligebant illum. Quatenus autem plurium 1 uia is fragium vinceret, eligentes serunt solitos extendere manus : & peris manus ira porrectas numerabantur qui vel hunc vel illum delegissent: is plurium vero calculis electum summo sacerdotio praesecere . Chiroto- is nix nomen hinc desumptum ; quo sic etiam Synodorum Patres in v is niuntur usi, suffragium nominantes Chirotoniam : Laodicensiis nempe se synodus in canone I. &C. Dubitari itaque non potest quin χωροωίας vocabulum nudam electionem indicet, quamquam id non nudi inticiantur. Attamen longe frequentius apud Christianos usurpatur ad ipsam metordinationem ac coniec rationem designandam. Actorum 34, 22 Et cum coultituissent illis per singulas Ecclesias Presebteros Graece χειροτομήσανπς orassent cum ieiunationibus . Quod enim de legitima Oruinatione hic agatur, ex adjuncto jejunio liquet ut etiam notat Chrysolio mus ad hunc locum . Beza tamen vertit :Cumque per suffugia creas δει Presbyteros et ineptissime o quasi vero Apostoli media in turba plebis manum duntaxat porrexerint , & cum aliis e vulgo Presbyteros elegerint; non Vero ordinaverint. Constitutionum anostolicarum lib. 8. cap. ar. Quando Subdiaconum
ordinas χειροτονων Epii cope , inquit auctor , impones super eum
Canon Apostolorum t. Episconus, inquit , a duobus aut tribus Episcopis Ordinetur, gr.ece χωροτονώΘω. Id enim de ipsamet Ordinatione ei te intelligendum, S. res ipsa satis arguit , Sc dilerte minnent Bal Eamon & Zonaras.
Epiphanius beresi 7 s. refellens Aerium, qui Presbyteros Episcopis inita se de ordine. A 3 esse Diqitigod by GO le
13쪽
esse pares ex eo colligebat, quod perinde ac Episcopi manus imponerent : χειροΘενεοῦ. Imo vero, inquit, manus non imponunt ad oris dinandum, ου οΘεσίαν τοῦ χειροτονειν. Chrysostomus eodem sensu vocem hanc usurpat pluribus in locis . honui, nempe I , 27. & 3I. in Actat homil. autem I 3. in I. Timoth. p.rg.
486. ad illud Pauli : Cum impositione manuum pres terit , Non deis Presbyteris hoc Joco, inquit, sed de Episcopis loquitur Apostolus ris non enim prosecto Presbyteri ipsum ordinarant ἐχειροτονου. Hieronymus in caput 38. Isaiae, explicans illud : Si absuleris de medio tui catenam, o deseris extendere digitum quod Septuaginta χωρο- τον αν, interpretati sunt. Plerique nostrorum, inquit, ονον αν, si id est Ordinationem Clericorum, quae non solum ad imprecationem is vocis, sed ad impossitionem impletur manus .... intelligunt. Tharasius Patriarcha Constantinopolitanus actione I. VII. I nodi , pag. 67. exponens quid voluerit Nicaena synodus I, cum Novatianos per
manuum impossitionem suscipi jussit, Nonne, inquit, de quadam be-- nedictione hic loquitur, & non )e consecratione ουχὶ επὶ χωρο-
is πονίας. BalEamon ad canonem I. Apostolorum , eadem plane ratione vocem hanc accipit. Zonaras autem ibidem indicat aevo suo hanc vulgarem fuisse istius vocabuli significationem : Nunc quidem, inquit, Cbirotonia vocanturis preces, sandiique Spiritus invocatio, dum quis sacerdotio initiatur ,, & consecrationem sortitur. Atque id passim notant eruditi e Fronto Ducaeus in notis ad CH Uyomi tomum I. pag. a. cap. a. Apud se profanos quidem scriptores, inquit, χειροτονία , quae proprie manuum se extensionem sonat, decretum significat , vel suffragiorum lationem sis sed apud Christianos & sacros auctores, peculiariter pro eccle ,, siasticorum ministrorum ordinatione sumitur. Petavius lis i. de ecelesiasica bierarchia, c. 8, num. Io, Nomen χωροτονίας, inquit, ambigue usurpatur : ac saepe ordinationis sacramenis tum, id est consecrationem significat; interdum nudam electionem , is quae popularibus suffragiis olim fiebat . , Iacobus Goar ιn Eureologio, pag. 239, Xειροτονιας Voce, inquit , ut plurimum recentiores Graeci ordinem fgnificant; rarissime χωροΘεσίας dictione. Pag. 337, Xε ροΘεσσα , inquit , caerem malis est Ianis rumῶ γιροτονια autem . . serma sacramenti effectiva. Petrus de Μarca lib. 6. Concordiae, cap. a. num. 7. Apud auctoresis ecclesiasticos , inquit, vox illa semper significat Ordinationem, quem- , admodum a Frontone Ducaeo adnotatum est in notis ad opera Chry-
o Morinus de sacris Ordinationibus , parte 3. exercit. I. cap. z. Pro
14쪽
o tio: .... rarius Graeci nomine χειροτονέας pro electione utuntur. Et vero, quod idem ibidem monet, non aliud nomen in libris rit libus Graecorum ad exprimendam ordinationem occurrit. Quod autem magis mirum est, hanc eandem vocem in eundem sensum usurpant Syri : quod a Graecis acceperunt. Hunc ipsum Μorinum consule ibid. parte a. pag. 489. in notis ad ordinationes serorum. Imo non tantum ordinationem vox illa significat ; sed etiam interdum ad majores ordines restrinsitur e sic v. g. Simeon Thessalonicensis χειροτονIαν a χειροθεσία distinguit , & χειροτονIαν de Diaconatu ac Presbyteratu proprie accipi docet : in opusculo de Ordinationibus o
Lectoris est, inquit, σφραγ signari , Subdiaconi , manuum impositione benedici, χειρο Θε rise i Diaconi vero ac Presbyteri, Ordinatione,
Quoniam autem ritus ille, quo suscipiebantur, & in Ordinibus semel susceptis aliquando confirmabantur a schismate aut haeresi ad Eoclesiam revertentes Clerici, quandam habebat cum veri nominis ordi, natione similitudinem; eam ob rem χειροτο νIae etiam dicebatur . Qua de re altercantes vide Ualesium ad io. I. Socratis cap. 9. & ad lib. I. Theodoreti cap. q. Habertum in Ambieratico, pag. 49 a. & qui gallice vitam Athanasii scripsit, in notis, tom. I. pag. 73o. Denique Θιροτονία aliquando eliationem simul & Ordinationem complectitur : quod observant idem Habertus supra , & Beveregius in
Xωρο Θεσια idem est quod manuum impositio ; & quamlibet in sacris
manuum impositionem significat. I. Enim sumitur pro nuda benedictione , quam porrecta manu Episcopus aut Presbyter impertitur, v. g. ad vespertinae orationis finem: de quo Euchologium in sereniri incis ἱ & Aristaenus ad can. Io 6. concilii Carthaginensis. a. Eam specialiter benedictionem signifieat, qua redeuntes ad Ecclesiae gremium, cum ordinibus jam sui ceptis admittebantur . Ita Tharasus Patriarcha Constantinopolitanus actione 3. VII. θ odi. 3. Intelligitur de iis potissimum, quae inter Sacramenta conserenda adhibebantur, manuum impositionibus ; v. g. eum matrimonium celebrabatur et sic Μichael Psellus lib. s. historiae apud Cangium in Glossaria r aut eum administrabatur sacramentum Confirmationis : de quo
. Accipitur, & quidem passim, pro Ordinatione.
Sic enim χειρας usurpatur M. 6. I. Tim. 4. 14. s. 12.&
15쪽
consecrationem non proprie dictam Ordinationem esse admonens, Θεσσας nomine utitur . Sic & in episeola ad Ecclesiam Alexandrinam usurpat idem vocabulum, cum Μeletio ordinandi potestatem adimit. Epiphanius Heres 73. supra , χωροΘεσίαν ad Ordinatiorem etiam applicat :& in fine Panarii pag. Io 93. Ordinationem Epitcopalem commemorans, eodem pariter nomine utitur. Zonaras in canonem 4. Nicaenum idem quoque nomen usurpat ad ipsam Episcopi consecrationem fgnificandam : quod & videre est apud
Hermenopulum in canonem I. Apsiolorum.
Adde Petavium lib. a. de hierarchia Ecclesiastica cap. 6. Cangium in Glossario, aliosque recentiores. Sed illud omitti non debet quod jampridem Goarius annotavit in Euchologio pag. 239. & post ipsum idem Cangius hanc scilicet vocem saepe restringi ad Ordines infra diaconatum positos ; cum OToνια latius pateat, & ad majores Ordines proprie reseratur: quod inter alios habet Simeon Thessalonicensis in suo de sacris Ordinationιbus opusculo.
ARTICULUS II. 'De Essentia o Exissentia facramenti Ordinis. CONsTAT in Ecclesia quemdam esse ac fuisse semper sacrum ordinem a plebe ac laicis distinctum; de quo lege qui adversus heterodoxos de fidei controversiis scripsere. Cum autem fiant , non nascantur Sacerdotes quod de Christianis olim Tertullianus dixit; oportet aliquam actionem intervenire , qua in augustum hunc ordinem cooptentur. Haec vero actio, ordinatio nun
Definiri porro solet : Sacramentum novae legis a Chriso insistitum, quo perialis potestas traditur, o gratia confertur ais obeunda munia ecclesiastica. Sed de eo litem Catholicis movent Haeretici nostri temporis , qui Ordinem esse sacramentum negant.1. Enim id inficiatur Lutherus in libro de captiυitate Bablonica, cap. de Ordine; quem secuti sunt Melanchion in prima locorum communaum editione, Illiricus in con 6sione Antuerpiens , & Chemnitius a. parte mxaminis f nodi Tridentinae . a. Calvinus id etiam passim fgnificat dum duo tantum cum Lutheranis sacramenta recenset , Baptismum nempe & Eucharistiam . Atque haec est vulgaris illius sectae opinio, quam amplexus est Antonius de Dominis tib. a. de republica chrisiana cap. Iq. Ista tamen non ita fixa sunt apud utrosque , Lutherinos dico S Calvinianos, ut omnes in eo consentiant. Calvinus enim ipse bib. 4. institutionis cap. Iq. sest. 2 o. cap. I9. DIL3 I. confitetur ordinem esse Verum ac genuinum novae legis sacramen
16쪽
tum : addit autem se duo tantum idcirco sacramenta constituisse, quod de illis duntaxat mentionem faceret , quae toti Ecclesiae & omnibus Christianis communia forenL. Hoc quoque sacramentum agnoscunt Luthermi in apologia confessionis Auginane, ubi de numero Sacramentorum ad articulum , I 3.
Certe Μelanchion, cum duo solum sacramenta numeramet in priori editione Locorum communium, in sequentibus ordinem hisce sacramentis
accensuit, & id jure merito fieri fuse demonstravit. ASSERTIO.
Oano est veri nominis Sacramentum. Probatio I. ex Scripturis.
PROBATUR I. ex Scripturis. Sacramentum enim est ritus quidam externus ac sensibilis , a Chri' sto institutus ad gratiam conserendam. Atqui tria haec , juxta Scriptu ras, in Ordinatione reperiuntur. Primo enim est ritus quidam externus ae sensibilis, nimirum impositio manuum, quam sacri codices persaepe commemorant r v. g. in Ordina tione Diaconorum; AH . 6, 6. Orantes imposuerunt eis mantis r in Ordi natione Presbyterorum; Ast. 14. 23. Cum consiluissent illis Presbyteros ;graece : in Ordinatione Episcoporum; r. ad Timoth. q. I ut & cap. 3. 2 2. & a. ad Timoth. I, 6. Secundo Sacer ille Ordo ex Christi institutione proficiscitur. I. enim conficiendi corporis sui facultatem ipsemet Apostolis suis eorumque suc celloribus in ultima coena concessit, dum sic ait Lucae a 2. I9. Hoc fincite in meam commemorationem e quod etiam synodus Tridentina anno lavit. a. Iisdem quoque, post mortem redivivus , remittendorum pec eatorum fecit potestatem Ioan. χo, χχ. Accipite Spiritumsanctum: quorum remiseritis peccata, remittuntur eis. quorum retinueritis , retenta sunt . Paulus sane Episcopos alloquens AE . ao. 28. Attendite vobis , inquit , universo gregi, in quo vos SpiritusUrnctus posuit Episcopos, regere E cissam Dei. Ephes. 4. II. Et ipse dedit quosdam quidem Aposolos , quos Eam autem Prophetas, alios vero Evangelistas , alios autem Pastores σ
Tertio tandem externo ritui impositionis manuum alligata est gratia I. Tim. Iq. Noti nexistere gratiam quae es in te, quae data ess tibi per prophetiam secundum praecedentem nimirum revelationem, cum impo'stione manuum presbνteris . Quod idem clarius adhuc exponitur a. Ti moth. I. 6. supra ; Admoneo te, ut resuscites gratiam Dei, quae es in te perimpostionem manuum mearum . Quam quidem gratiam statim explicans .
17쪽
Non enim, inquit, dedis nobis Deus spirarum timoris ; sed virtutis, re dii , monis, σ sobrreratιF. Eesto Ordinationi nihil eorum deest, quae ad conitituendum veri nominis Sacramentum necessaria sunt: ac proinde jure inter sacramenta novae legis reponitur.
Probatio a. ex Conciliis. PROBATUR E. ex Conciliis. Concilium Chalcedonense secumenacum an . 431. can. 2, ton3. 4. Concri.
damnat eos qui pecuniam pro ordinationibus suscipiunt ; quod qui ita
assum venalem habeant gratiam Spiritus sancti sacerdotio annexam: si 'Si quis Episcopus, inquit, propter pecunias ordinationem secerit &' non venalem gratiam Vendiderit, . . . . de proprio gradu in periculum veniat. M At si Sacerdotium gratiam habet sibi annexam , idem dubio procul est Sacramentum . Ergo. Concilium Bracarense II. ann. 372. can. 3. idem habet quod supra Chalcedonense . Placuit ut de ordinationibus Clericorum Episcopiis munera nulla suscipiant , ....& non aliquo pretio gratia Dei ' sqnod Toletana VIII. an. 633. capitulo 3. eandem doctrinam tradit quam duae modo appellatae synodi superiores et Reperiuntur, imouit quamplurimi negotio muneris perituri mercari velle gratiam ' Spiritus-lancti, dum vile praemium donant , ut pontificalis ordinis' sublime culmen accipiant. Probatio 3. ex Summis Pontificibus. PRORATUR 3. ex Summis Pontificibus. Innocentius I. Frss. 18. ad Alexandrum Antiochiae episc. eap. 3. ordinationem conseri cum Bapti l mo : imo & in Ordinatione Spiritus sancti plenitudinem dari affirmat . Hoc autem inter utrumque discrimen statuit, quod in iis qui ad Ecclesiam revertuntur ab haeresi, Baptisma ratum habeatur non item ordinatio , cujus jure non gaudent. Arianos, inquit, caeteratque huiusmo)i pestes, quia eorum laicos conversos .... per manus impolitionem suscipimus, non' videtur Clericos eorum cum sacerdotii aut ministerii cuiuspiam su-' stipi debere dignitate, quoniam, quibus solum Baptisma ratum esse' permittimus, .... nec Spiritum-sanctum eos habere .... arbitramur,
nee dare ejus plenitudinem possunt, quae maxime in Ordinati ibus operatur. Ergo is summus Pontifex utrumque pro Sacramento habuit. . M
ta de vitiis in sacris Ordinationibus admitti solitis disputata . is Quis
18쪽
is ergo, inquit, dissimulare audeat, quod in tanti Sacramenti perpetra- is tur injuriam Disola autem II. alias 8 I. ad Dioscorum Alexam is drinum, cap. r. A vobis, inquit, hoc volumus custodiri , ut non ,, passim diebus omnibus sacerdotalis vel levitica ordinatio celebr
se tur; sed post diem sabbati jejunis & a jejunantibus sacra b
se nedictio conseratur, NE TANTAE BENEDICTIONIS SACRAMENTUΜ negligenter videatur impletum. Anastasius II. epis . r. ad Anastasium imperatorem cap. 7. tom. q. Con ciliorum pag. I 28o.an. 496. SacrMissimum serenitatis tuae pectus agno-
scat, inquit, quod nullum de his , vel quos baptizavit Acacius , vel quos Sacerdotes sive Levitas secundum canones ordinavit, ulla eos ex nomine Acacii portio laesionis attingat ; quo sorsitan per iniquum
TRADITA sACRAMENTI GRATIA minus Hrma videatur.
Gregorius Μagnus lib. 4. in I. Regum cap. s. Qui in culmi me cSacerdotii ponitur, inquit sACRAΜENTA SUSCIPIT uNCTIONIS . Quia vero ipsa unctio Sacramentum est ; is qui promovetur bene sin
ris ungitur, SI INTUS VIRTUTE SACRAΜENTI ROBORATUR.
Gerbertus, primo Remensis archiepiscopus, deinde Ravennatensiis, 3c demum summus Pontifex, in opusculo de dignitate sacerdotali cap. s. apud Ambrosium m appendice pag. 363. liti. E, Homo, inquit, imponit ma- ,, nus DEUS LARGITuR GRATIA ivx: Sacerdos imponit supplicem dera se tram ἱ & Deus benedicit potenti dextra. Probatio . ex sanctis Patribus. PROBATUR 4. testimioniis veterum. Tertullianus de praescriptionibus adversus Haereticos, cap. 4o. postquam Ostendit Diabolum ea quae sunt religionis christianae, ac praesertim quae ad Baptismum , Confirmationem & Sacerdotium pertinent , esse apud Gentiles aemulatum Qui ergo , inquit , ipsas res de quibus Sacra-- menta Christi administrantur , tam aemulanter affectavit &c. Ergo judice Tertulliano , Sacerdotium est Sacramentum; & quidem ejusdem cum Baptismate ac Confirmatione conditionis. Gregorius Nyssenus orat. in Baptismum Christi, rom. a. pag. 8 1. titt.B. vim sacrae ordinationis describens, Eadem verbi Chri ui vis , imis quit, Sacerdotem augustum , ac honorandum iacit, novitate benedi-- ctionis a communitate vulgi segregatum . Cum enim heri ac tempori re superiori, unus e multitudine ac plebe esset ἱ repente redditur prae is Ceptor , praeses: .... eaque contingunt ei, cum nikil vel corpore velis serma mutatus ; sed, quod ad speciem externam attinet, ille sit qui
is do gratiam confert, Mazzysius apud Sovmenum lib. 7. bisoriae cap. Io. P. 816. editionis
19쪽
Valesianae, Nectarium alloquens recens baptizatum & ordinatum d Tu, is inquit , o beate , percepto recens Baptismo mundatus es; & post Ba-M ptismum Sacerdotium accepisti . Horum vero utrumque ad expiandari peccata lege divina constitutum est. Ita ille ex communi Christianorum sensu loquebatur: atque adeo Sacerdotium a Christo institutum est, & gratiam impertitur. Ambrosius in epise. 63. ad Ecclesiam Vercellensem, classe I. ubique passe sim gratiam Ordinatione sacra conferri asserit. Quod Sacramenti nece l-
sarium & evidens est argumentum . . Ambrosiaster in vers. 4. cap. I 2. epise. I. ad Corintb. pag. I 3 t. appendι-
eis, ad illud. missiones gratiarum sunt, In loco ordinis officii eccle-- siastici positus , inquit, gratiam habet, qualis vis sit: non utique pro- priam, sed ordinis; per efficaciam Spiritus sancti. Uide & in cap. q.
I. ad Τιmotb. pag. 298. in caput. autem I. a. ad versum 6. 3c ea Apostoli verba: Admoneo te tit recrees donum Dei quod e 3 in te per impositi nem manuum mearum, Sic recreat , inquit , in te donum gratiae Dei , is acceptum per ordinationem presbyterii, ....inn Vatus propte si justificationem. Auctor quaestionum veteris ac novi testamenti, sties. 93. pag. 84. π' Penricis Augustinianae tom. 3. explicans quod Christus Joan. ao. in Apostolos insufflasse dicitur , eisque Spiritum sanctum dedit se; Inspiratiori haec , inquit, GRATIA QUAEDAM EST, QUAE PER TRADITIONEMD INFuNDi TUR ORDINAT is . Unde Apostolus dicit ad Timoth. is Noli negligere gratiam , qua es in te , quae dura est tibi per ι ostio-o nem manuum mearum. Semel ergo fieri oportuit , ut DE CIET ERO TRADITIO ISTA NON sINE DONO SPIRI Tus SANCTI ESs E,, CREDERETu R.
Chrylostomus Id. 3. de Sacerdotio cap. 4. pag. 3I. tom. Sacerdo ,, xium ipsum , inquit, in terra quidem peragitur; sed in rerum c e is stium classem ordinemque reserendum est: atque id perquam merito. is Quippe non mortalis quisquam , non Angelus , non Archangelus , m non alia quaevis creata potentia ; sed ipse Paracletus Ordinem hujus is modi disposuit Ibidem pag. 32. cap. 3. Si quis consideret ,ri inquit, quantum id sit ΜYsTERiu Μ ; tum probe intelliget iis quanto Sacerdotes honore , quanta dignitate , SPIR I Tus-s ANCT 2 φ , GRAT 2A dignata fuerit. Ac proinde, juxta Chrysostomum, Sacer dotium coelestis est originis, & divinam gratiam annexam habet. Hieronymus in dialogo adsessus Luciferianos tom. a. Pag. Φ23. evit. 162 Sacerdotium cum Baptismate componit; & utriusque eandem esse ratio nem docet. Ab utroque tandem gratiam conferri intra Ecclesiam catholicam; non extra: Si in fide sua , inquit , baptiEato baptizans noce is re non potuit; & in fide sua Sacerdotem constitutum constituens nonis inquinavit . In libro autem adυersus Vigilantium , cap. I. pag. 4O7.
declamans in eos Praesules e Uigilantii secta, qui caelibes ad Sacerdotium
20쪽
non admittebant, Nisi , inquit , praegnantes uxores viderint Cleric se rum, infantesque de ulnis matrum vagientes , CHR Is ΤI SACRRMEN -
Episcopi Africani in epistola ad Marcellim , apud Augusias in sese.
mone de gesis cum Emerito num. 3. cum ei pollicerentur fore ut Donat,stas cum ordinibus susciperent, Neque enim in eis, inquiunt , divinaeSRCRAMENTA veritatis , sed commenta humani detestamur erroris. Augustinus lib. 2. contra monenianum , IJ. pag. 3. tom. v. num3o. disputans adversus Donatistas, qui Baptisma pet haeresim non exta gui ; sed baptizandi facultatem Sacerdotio annexam , ea prorsus auferri opinabantur: Ipsi explicent, inquit, quomodo sacramentum baptiza se ii non possit amitti; & sACRAMENTO M ORDINATI possit amitti is Si enim uTRUMQUE SACRAMENTUM EsT, QUOD NEMO DUBI ,, TAT; cur illud ncn amittitur , & istud amittitur Z Neutri Sacrame is to injuria facienda est. Libro autem a. contra eosdem cap. I. pag. 8o. Ordinis sacramentum cum Baptismate conferens , Sacramentum Baptismi est , inquit, quod ,, habet qui baptizatur, & sACRAMENTUM DANDI BAPTISΜI EST, D QUOD HABET Qv I ORDINATu R. Sicut autem baptizatus, si ab uniri tate recesserat , sacramentum Baptismi non amittit, sic etiam ordinais tus , si ab unitate recesserit , s ACRAΜENTum DENDI BAPTISΜΙ. NON AMITTIT . Nulli enim Sacramento injuria facienda est .... Siri cut ergo recedentes, qui priusquam recederent , baptizati sunt , nonis rebapcizantur, ita redeuntes, qui priusquam recederent, ordinati sunt, is non utique rursus ordinantur e sed, aut administrant quod administrisse bant ρ aut, si non administrant , SACRAMEN TuM ORDINA
Libro a. contra litteras Petiliani cap. 3o. pag. 23 Ut sit quisqueis Verus Sacerdos, inquit, oportet, ut non solo SACRAMENTO; sed J si stitia quoque induatur Theodoretus in illud capitis ues. epist. r. ad Timoth. e Manus cito ne mini imposueris . Oportet, inquit , prius examinare vitam ejus , qui Or dinatur; deinde in ipsum invocare gratiam Spiritus. Dionysius vulgo Areopagita lib. de ecclesiassica bierarchia cap. I. o 3. divinam sacrorum ordinum institutionem , & eam , qua gratiam con ferunt , vim eximiam ita magnifice describit & extollit , ut ne Lutherus quidem supra diffiteatur, hanc fuisse epis sententiam: sed eam inverecu de ac petulanter rejicit. Tharalius patriarcha Constantinopolitanus epist. r. ad Adrianum papam rom. VII. Consili. pag. 63 o. ait pariter eos , qui pacho pretio ordines sa cros eonferunt gratiam Spiritus Riati turpiter ac per summum nefas Ven dere: Qui manus imponunt, inquit, ministri sunt Spiritus , non Ven ditore Spiritus . Quod arguit sacram ordinationem esse sacra mea