De sacris, troezeniorum, hermoniensium, epidauriorum

발행: 1888년

분량: 96페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

3쪽

PRAEMITTENDA.

uantum valuat ars, quae in roligionibus veterum Graecorum investigandis et perscrutandis versatur, ad antiquitatum illustrandam atque percipiendam, nemo fere est qui ignoret. Noquo defuserunt viri doctissimi, qui in hoc studium summam operam et diligentiam contulerunt. Noalios nominem, OdOD. Multor, praestantissimus illo ut sagacissimus antiquitatum Graecarum investigator, de perscrutatione fabularum religionumque Graecarum Optime meritus eSt, ut nemo, qui has ros Vol levissime tractare volit, libros eius neglegere possit. Ac dolendum est, quod eum Viam, quam ingreSSUS est Odo D. Mulier, tam pauci

sociati Sunt.

Cuius rei quase causae fuerint, nolo hoc loco susius exponere. Satis erit monere Mullorum, ut 0rat Doricaugentis studiosissimus admirator, alias gentes plus iusto 110gl0Xisse. Accedit quod notitia sanscrita se linguae et litterarum apud Europaeos pervulgata, multi ut docti viri ad similitudinem, quae intor religiones Graecorum et Indorum intorcsedit vul intercedere creditur, animum magi Smagisque adverterunt. Simul monumenta Chaldaeorum, Assyriorum, Aegyptiorum eXplicata viris, qui in arte mythologica Versabantur, materiem praebuerunt originem religionum Graecarum ad illos populos roserendi. Quibus de causis effectum est, ut de origine fabularum religionumque, et quae cuiquo duo vel fabulae inesset ViS, praecipue quaereretur. Itaque alii origin0m religionum Graecarum ad hos, alii

4쪽

ad illos populos referebant; neque minuS Vim atque naturam Singulorum numinum Varie interpretabantur, ita ut

uni eid0mque religioni alii solem, alii lunam, alii aethera, alii varias res coelestes subesse putarent. Quo factum eSt, ut Omnes qui in arte mythologica aliquid proficuro

sibi vid0bantur, de origine atque natura numinum Graecorum Suam quiSque Opinionem tuerentur. Ac re vera tanta inde rerum Omnium, quae ad artem mythologicam pertinent, perturbatio eXOrta est, ut nemo fere Sciret, quibus

quasi fundamentis in illa arte tractanda niteretur '. Tempus igitur erit artem mythologicam, ut ita dicam, 'o coelo devocare' eamque ita tractare, ut certis finibus circum Scribatur, intra quos ad quam maximam veri similitudinem perv0niri possit. Omissis igitur quaestionibus, unde venerint dii Graecorum, fuerintne Arii an Assyrii an

Aegyptii, sitne natura eorum ad Solem an ad lunam an ad res, quae in coelo sunt, referenda - quaerere oportet,

quae cuique civitati vel regioni fuerint religiones, quam similitudinum inter so habeant, quomodo eX alia regione ad aliam translatau sint. Quibus tandem compositis atque collatis, fieri poterit, ut de origine atque natura Graecorum numinum fabularumque certum aliquid enuntietur. In hoc opusculo conscribendo mihi propoSui, ut ea, quase de religionibus ad tros illas civitates Argolidis, Τr00-Zenem, Hermionam, Epidaurum pertinentibus cognita sunt, componerem atque, quoad Viribus meiS liceret, perscrutarer. Antequam ad propo Si tum meum aggrediar, liceat mihi gratias agore candidissimas praeceptoribuS meis, Γο-berto Borolin0nsi ut Lot stetitio Upsaliensi, quorum alter, qua est non solum doctrina atque sagacitate, Verum etiam bon0volentia humanitateque, studia mea adiuvit, alter

per totum meum cursum academicum et Optimum praeceptorem et studiorum meorum clementissimum existimatorem adiutoremque amicissimum se praestitit.

5쪽

IUPPITER. IUNO.

HERMIONAE.

6쪽

EPIDAURI.

κρατης ' γαλλε δου. 'Ep. αρχ. 1884 p. 24 65) . . . . Ait 'AIZληatcbi. EXaminantibus nobis eos locos, qui ad Iovum in fribus illis oppidis cultum spectant, apparet Iovem inter ceteros deo S deasque, qui ibi colobantur, haud ita multum eminere. Neque tamen inde concludi licet cultum olus neglectum fuisse. Nam quamquam et in litteris et in monumentis maXimus deus moderatorque SummuS Omnium rerum eXStat Iuppiter, tamen constat eum in nonnullis civitatibus nuque magnificentia templorum neque Splendore feriarum ceteris deis praustitisse. Atqu0 ut mihi liceat 0Xemplo defungi, monere volim apud hominus catholicam doctrinam profitentes eandem esse rationem Dei, praesertim

7쪽

Patris, colendi. Quamquam enim credunt unum esRe deum, ad quem Omnia tamquam ad Originem referenda Sint, n 1HO Omnia regantur, tamen Saepius fortasse ad homines SanctOS, qui Vocantur, cultu et veneratione supplices se

convertunt.

Animadvertundum ost Iovem neque Epidauri neque Hormionae in ipsis oppidis cultum fuisse, quantum quidem ex litteris vel ex monumentis apparet. Ibi in summis montibus colebatur more antiqui 38imorum hominum, qui hos locos pro sedibus Iovis hab0bant. Montos igitur in agris Hormionensium Epidauriorumque siti, Thornax et Arachnaeum, in illis civitatibus solae fuisso vid0ntur sedus Iosis. Troegeno autem ipso oppido Sub nomino Σ ,τηρ receptus est Iuppit0r. Quod nomen setium Ρira00i Io vi additum invenimus. Num Iuppiter 2 mets=, qui Tro eZene colobatur, principio idem fuerit atque Iuppiter, qui Hodem cognominu Athenis ut Piraeei ' cultum et Vonorationum hab0bat, in modio relinquendum est, quamvis probabile sit rem so ita habuisse. Iuppiter Σωτημ deus pluvius esse a Troegeniis eXistimabatur. Eodem munere Iuppiter in monte Arachnaeo,

in Attica, Argis, Lubaduae, in insula Coo fungi cred0-

In montibus, quorum supra mentio facta est, quibus nomon II sev Θορυαξ) ut 'Aραχναῖον erat, Iuppiter una cum Iunone colebatur. Quae coniunctio en fuisse videtur, ut Iuno Iovi nupta esse fingeretur. Aliis quoquo locis Iuno cum Iove eodem modo coniuncta erat, ut in monte Ocha

in Euboea prope Carystum q) sito, Plataeis ε), Sami h), ad oppidum Cnossum q), quibus omnibus locis sollemnia Iovis

8쪽

0t Iunonis celebrabuntur. Eas religiones ad antiquissima tempora referendas esse recte monuit Welcher. Certo fabula illa, quam attulit Aristocles tam ingenua tamque SensibuS popularibus accommodata est, ut eam a fabulis doctrinam posteriorum temporum redolontibus facito distinguas. Praeterea animadvertaS velim, auctorem Pausaniae

in illa fabula narranda Aristoclem fuisse Vidori, praesertim si Paus. II: 17, 4 cum Ρaus. II: 36, 1. 2. compares λ). Illi fabula0 convenientur Iuno in monte Prone culta Τελε α appellabatur. Quod cognomen etiam Megalopoli ),

suisso videtur Iuno IIαμθεν0c, cuius sedem Hermionae fuisse scribit St0phanus Bygantius. Ad eam Spectare videtur nomen antiquissimum, quod insulae Samo inditum erat, Παρθεν αβ). Naupliau quoque Iunonem Παρθευου cultum fuisse se Paus. II: 38, 2. cognovimus: καὶ Πηγη Καυαθος καὶ 603 υγὶ θυταυδα et υ Ηγαυ ἴαIὶν 'Aγγειοι aet0ς λ00μενην ἔζαγ- δευου 78MSIdm. In comparationem vocari pot08t Iuno Νυμ ρε00μενη, quae Plataeis sudum habebatq). Cum igitur Argolis r0ligionibus Iunonis floruerit, quae Speciem magnae Vetu Statis prae Se ferant, valde mirandum est, quod in civitate Troegoniorum nulla vostigia cultus eius numinis inveniuntur. Quae res mihi videtur quodammodo HXplicari posse, Si con Siderabimus incolas agri Troogenii Ionicuo fuisso nationis ut cum Athenisensibus intima sociofato coniunctos - id quod testantur religiones fabula0quo. Atqu0 in Attica Iuno nullo praecipuo honoro floruit. Athunis in ipsa urbe nullum templum Iuno habuisse videtur. Ad viam, quae Athenis ad Ρhalorum duc0bat, t0mplum erat Iunonis, quod p08tquam

9쪽

ratum est φ). Id unum fuisse vid0tur 10mplum Iunoni in Attica dudicatum, nisi forte adicias τενιευος Iunonis Ei λειθυιας in MeSOgaea, quae vocabatur, situm δ). Nulla fabula Attica ad Iunonem spectat. Prauterea in Attica non Iuno, sud Diono cum Iov0 matrimonio coniuncta erat. Nulla alia res tantum valet ad demonstrandum et quanta adfinitate amicitiaqu0 Trougenii atqu0 Athenienses inter se coniuncti fuerint, et quam parum societatis religionum inter Troegensem ceteras iuu civitatus Argolidis intercesserit - quam ea quae de cultu Iunonis modo adnotata sunt. In illis civitatibus Iuno cultu et veneratione celebrabatur, praecipue Argis, ubi eam duum in maXimo honore fuisse, satis constat. At, dicat quispiam, fieri p0tust, ut Pausanias in religionibus Troegeniorum describendis Iunonem cultum quo eius numinis praeterierit. Quae rus mihi minim0 probabilis esse videtur consideranti, quantam opseram os diligentiam in rebus Troegeniorum enarrandis illo posuerit. Ut igitur intor Troogonios Atheniensesque societas quaedam religionum fuisse videtur, ita fabulae ritus suo, qui ad Iunonem spectantus reliquae parti Argolidis cum Euboea Boeotiaque communes erant, indicant incolas en-rum partium temporibus votustioribus religionu intur so aliquo modo coniunctos fuisse. Religionibus enim quae Hermionae, Argis, in insula Euboea, Plataeis, in monte Cithaerono ad Iunonem pertinebant, OmnibuS Una eadem que notio subest, nuptiae Iovis set Iunonis. In Bo0otiam cultum Iunonis ex Euboea translatum esse, fabulae significaro videntur δ). Sed utrum incolae Argolidis ex Euboua an incolae Eubo0a0 0X Argolide Vonorationem eius numini S acceperint, in medio relinquamus. Fieri tamen potest, ut similitudo illa r0ligionum Iunonis ad unum eundemque populum referenda sit, qui duas illas partes Graecia0, de quibus hoc loco agimus, votustioribus temporibus incolu

10쪽

0rit. Neque a Specie veritatis abhorr0t sententia E. Curtii, qui censet cultum Iunonis, qui apud Hermionam et apud Carystum celebrabatur, ad Dryopes veteres incolas eorum Oppidorum roserendum esse φ).

I ii luco Ausculapii prope Epidaurum sito lamina eruta est, in qua Iovis KαI 60 montio fit. Ut fustatur Strabo δ), Iuppit0r Kcistoc in monte Casio, qui in confinio Aegypti ut Arabiae situs orat, templum habuit. Eundum Soleuciae cultum fuiss0 o nummis ibi signatis apparui. In Graecia Iuppiter KαIt0ς non reperitur nisi Corcyrae, ubi Iovum Cassium sudum habuisse narrat Ρlinius δ). Nuin Zeus KὰIt0ς, euius cultus in luco Aesculapii Epidauriorum invenitur, a monte Casio nomen acceperit - id quod Kabbadias conset, qui inscriptionem illam primum edidit, diffiditu ost diiudicatu. Baianaeli g) consul Iovem ΚαItoυ eundem fuiss0, atque Iovem Kαθὰ Πιον, quem colebant Eloi β). Idom monui Ktio ου idem fuisse atqu0 KἁIIt0V,

euro vultui a Plinio q) Iovem non Casium, sed Cassium appellari. E titulo Epidaurio cognoscitur Iovem Φιλisu in luco Aesculapii venerationem habuisse. Idum d0us Athonisy)0t Mogalopoli ') reperitur. Iuppiter 'AIκληπιος, quius cultum Hermionae et Epidauri invonimus, ad Aesculapium potiuS referendus esse videt tr.

SEARCH

MENU NAVIGATION