장음표시 사용
401쪽
mei vidit, vobis se coepit subito sallacissime vendi. lare. Tum leges Iulias contra auspicia latas, et hic et in concionibus dicere: in quibus legibus inerat
curiata illa lex, quae totum eius tribunatum Continebat ; quam Caecus amentia non videbat. Produc hat sortissimum virum, M. Bibulum; quaerebat ex eo, C. Caesare leges serent , de caelo Semperne Servasset ' Semper se ille servasse dicebat. Augures interrogabat, q iae ita lata essent, rectene tala essent
Illi vitio lata esse dicebant. Ferebant in oculis hominem quidam boni viri, et de me optime meriti; sed illius, ut ego arbitror, furoris ignari. Longius processit : in ipsum Cn. Pompeium , auctorem , ut Praedicare est Solitus, consiliorum suorum, invehi coepit. 49 Inibat gratiam a nonnullis. Tum vero elatus Spe POSSESe, quoniam togatum domestici belli exstinctorem nefario scelere foedasset, illum etiam, illum externorum bellorum, hostiumque victorem, amigere: tum
est illa in templo Castoris scelerata et paene deletrix huius imperii sica deprehensa. Tum ille, cui nulla hostium diutius urbs unquam fuit clausa, qui omnes
angustias, omnes altitudines, omnium obiecta tela ,
Totum eius tribunatum contin ι
Nam si curiata lex vilio lata si plebeius esse Clodius non potuit , ergo nee tribunus plebis. MAN. Tiam Mero elatiis am posse ae Sic Graev. alii e eod. EAE. Vulgo Ium
Togatum Ciceronem. Sisa Pro Miloue, P. 7. Ium lue -alιitudines- tela Quod Pompeius perfregit tela et alti dines, genus loquendi est a stilo Cieet otiis
alienum. MARxL. Primo, ne ipsa quialem singulorum verborum proprietas
liabet aliquid, quod possit Latinam aurem, si ego habeo, osseudete. Quid
enim est non proprie dielum, allitudinea murorum Perfringere, tela conserta et obstantia perfringere pDeinde . illud ipse non negat Mar-klandus, angustias Perfringere rectum esset ad angustias igitur primario verbum reserat . ad reliqua per eam fguram, quam Eeugma vel syllepsia vel eoniunctum vocare solent rhetores et grammatici, a qua non abhorrere Tullium quoque. duobus modo exemplis ostendetur. Ad Att. X, έ, Ficiandi verbo eomprehendit et iungit utramque Jortunam; sed separatim non dieturus erat florentissima fortuna e sietari. Sed hoe sorte negli-
402쪽
semper vi et virtute perfregit, obsessus est ipse domi; meque nonnulla imperitorum vituperatione timiditatis meae, consilio et sacto suo liberavit. Nam, si Cn. Pompeio, viro uni omnium sortissimo, quicumque nati sunt, miserum magis suit, quam turpe, qiuamdiu illes tribunus plebis suit, Iucem non adspicere, Carere publico, minas eius perferre; quum in concionibus diceret, velle se in Carinis aedificare alteram porticum, quae Palatio responderet: certe mihi exire domo mea, ad privatum dolorem suit luctuosum, ad ratio. nem reipii blicae gloriosum. XXIV. Videtis igitur, hominem per se ipsum iam- 50 pridem amictum ac iacentem, perniciosis optimatium discordiis excitari: cuius initia furoris, dissensionibus
eorum, qui tuin a vobis seiuncti videbantur, susteutata sunt. Reliqua iam praecipitantis tribunatus, etiam
genter ad amicum. Ormati ima est oratio Rosciana. In hae e. 8 de Sulla dieiti . Quum eodem tempore et ea, quae praeterita fiunt, et ea, quae vi deuiue instare, praeparet. . Quis, quaeso, Prael arat . quae praeterita sunt 3 Sed communi verbo eostulantur rea diversae. Miror, nou reprehensum
etiam t. Viro docto illud. quod in
hac orat. c. us pontar : mrique ho- ι secunda fortuna regnum est lar- sita, ad aersa mortem. - Sit illud vitiosum, sit certe ignoscetidum P tius magula auctoribus, quam imitandi im: non repugno. Λt abiudieari
Tullio propter talia orationem tot lu- inivibus ingenii distinctam. tot seu-tentiis, historiis, notitiis plenam, equidem nou Patiar. GESN. Non vi tiosum aut venia dignum est illud gentis. sed laude potius e imitatione; interdum, tibi res fieri pote,t. etiam vostris in linguis , quamvis adb eo et ad ceteras ellipses durioribus.
verum non omnia exempla. qnae eiusdem sunt formae. eandem etiam
vim et elegantium babenti Quare hio aures Lambitii. etai is Prosecta nouerat surdaster, ostendebantur ita, ut coniiceret i Qui omne, angustias , omnes ritu inos montium obiectas lemmν - Perfregit. IV. Alteram mm eum Εversa lyonipeddomo quae erat in Catinis, sieuli, eversa mea, porticum secerat in Palatio. MAN. Dissensionibus eorum Caesaris,
Pompeii, Crassi, qui tum ab optimatibus dissentiebant. ID. Praeeipitantis tribunatus I. e. ad finem ruentis. Sed, si tria tempora iudicare voluit Λ vetor, luci pientis. desineuiis , sniti tribunatus; quomodo sie imui potuit . ut tempus Post ιι ι Mattim sub altero illo, reliqua
praecipitantis tribtinalias, compreheu
dete videatur Z Mera stri bligo est dion enim ita hoc dictum est, uti
403쪽
1,ost tribunatu na, obtrectatores eorum atque adver
sarii defenderunt; ne a republica reipublicae pestis
removeretur, restiterunt; etiam ne causam diceret; etiam , ne privatus esset. Etiamne in sinu atque in deliciis quidam optimi viri viperam illam venenatam a pestiferam habere potuerunt 2 quo tandem decepti munero 7 Volo, inquiunt, esse, qui in concione detrahat de Pompeio. Detrahat illo vituperando 8 Velim
sic hoc vir summus atque optime de mea salute me inritus accipiat, ut a me dicitur: dicam quidem certe, quod sentio. Mihi, medius fidius, tum de illius amplissima dignitate detrahere, quum illum maximis
i laudibus esse rebat, videbatur. Vtrum tandem C. Marius splendidior , quum cum C. Glaucia laudabat, an quum eundem iratus postea vituperabat 7 An illo demens, et iampridem ad poenam exitiumque Praeceps, foedior atque inquinatior in Cn. Pompeio accusando, quam in universo senatu vituperando suit 2 Quod quidem miror, quum alterum gratum sit iratis, alterum esse tam bonis civibus non acerbum. Sed, ne id viros optimos diutius delectet, legant hanc eius concionem de qua loquor: in qua Pompeium ornat, an Ivitius
Clodii iudicium eomitia aedilitia fiet i
voliterunt, aedilis curulis, ut creare tur, esse runt. ID.
Ne id Miros optimos ditatius δε- Ierari Scit. Pompeιum a Clodιο -- 1 et viri. ut recte subaudit Maiiutius, sed divinitus, non ex bene vincto formone. Nihil vero ab Lirdius est. qi iam quod invitatur Senatos ad lege iam Clodii concionem, quam in men modo, sorsitan paucis ante liorix, liabitum supra finxerat. Memittitne Declamator. -- g. 8 dixisse. ad se delatam concionem, quod nemo descriptis exemplari hus ae perit' anopinatus est, in paucis diei,us talem orationem apud omnes Sosios iu co-ltimuis expo,itam fuisse ' Noli sis picacior esse : nihil meminit Declamator; Ohlitu est et loci et temporis harum ut garum suarum. U.
404쪽
deformat 2 Certe laudat, et unum esse in hac civitate
dignum huius imperii gloria dicit; et significat. se
illi amicissimum esse, et reconciliationem esse gratia osactam. Quod ego quamquam , quid sit, nescio: tamen hoc statu O , hunc , si amicus esset Pompeio, laudaturum illum non suisse. Quid enim, si illi inimicissimus esset, amplius ad eius laudem minuendam sa
cere potuisset 7 Videant ii, qui illum Cn. Pompeio
inimicum esse gaudebant, ob eamque Causam in totlantisque sceleribus connivebant, et nonnunquam eius indomitos atque effrenatos furores plauhu etiam suo prosequebantur, quam Se Cito inverterit. Nunc
enim iam laudat illum; in eos invehitur, quibus scant ea venditabat. Quid existimatis, eum, si reditusci gratiae patuerit, esse iacturum, qui iam libenter in opinionem gratiae irrepat 7
rimere hoe statuo - Fusse Haec, in quibus et Graevius haeretat, infelici aeumine corrupta , explicet nubis Oedipus advocandus, Garaton tuli. Quid ineptius, inquit, si hoc serio dicitur 7 Sed risum excitat iocans Cicero venusta quadam sillacia: quasi ex eo, quod dixerat, Clodium de Pompeii dignitate detrahere, quum illum maximis esserebat laudi hus ,
istud consequeretur. Qtitit enim , Au iungit. si illi inimicissimus esset . iam plius ad eius Iaiadem minuendam Iia .cere Pottiisset y qi,am scilicet illuuitaudate 8 Fuudus ioci est, quini a na- oribus, quos Cicero allo inebiitur, Plaue eonstaret, cum Clodio Pompeium ita gratiam nou rediisse: quod etiam Epp. ad Q. Frnlr. ΙΙ, 4 confirmatur. Hinc deridet ur potitas, quam refellitor . mendaciunt liciminis, qni salsam reconelliatae gratiae opini Nem eaptabat, atque liac laetatione
Pompeium ipsum iriitabat. - Nobis ut reliqua horum non displieent . ita
toeari nuue orator uoti videtur, sed vulgarem se lentiam de laude ivrpi. simi hominis magnum virum deli Destante nimis pueriliter Persequutus es e. W.
redietis ei gratiae Patuerit Falsa est haee Lutivitas. Dicitur redire ingratiam , reditus in fratiam, uon reditus gratiae Vide Or. dΘ pro .conss. c. ara, Pr Mil. c. 32, ad Alt. II. 3. Sed exemplis uon opus est ad docendum, quomodo in uotissilva sorinula loquiiti sint Roinavi: isto autem
modo eos loquiitos esse, ru'mO Poterit demnostrare. Nan L. - Rectitus gratiae nondum alias inveulus. Sed
an ideo non potuit a Cicerone potii pNontis apud Horatium Prisera redit Venus' Nonne gratia ide est niti luus ainor, cuius redi ius potest tutercedere t Sed saepius iam hunc locum tractavimus. GESI. Ferremus . ainruinae gratiue uobis Vir doctus ex-
405쪽
13 XXV. Quas ego alias optimatium disco Ddias a diis immortalibus desiniri putem 2 Nam hoc quidem verbo neque P. Clodius, neque quisquam de gregalibus eius, aut de consiliariis designatur. Habent Etrusei libri
certa nomina, quae in id genus civium Cadere possunt. DETERIORES, REPvLsos, quod iam audietis, nos appellant, quorum et mentes et res sunt perditae, longe
que a communi salute disiunctae. Quare, quum dii immortales monent de optimatium discordiis, de ci rissimorum et optime meritorum civium dissensione praedicunt; quum principibus periculum caedemque portendunt, in tuto collocant Clodium, qui tantum obest a principibus, quantum a puris, quantum a Tins, ligiosis. Vobis, o clarissimi atque optimi cives, et vestrae saluti consulendum et prospiciendum viderit. Caedes principum ostenditur: id, quod interitum optimatium sequi necessct est, adiungitur: ne in unius imperium res recidat, admonemur. Ad quem metum si deorum monitis non duceremur, tamen ipsi nostro Sensu coniecturaque raperemur. Neque enim ullus alius discordiarum solet esse exitus inter claros et pineosavisset cocleiun itate antitheti, opi-MONE gratiae: qitamquam imperiti scriptoris est, tales excusatioues merere. At nequeo satis mirari eruditum et vetustum Lexicographum, adeo mala religione oceaeealum. ut
ne potuerit quidem vim illius reprehensionis as equi. Ridiculo etiam asser exemplum poetae. qtiod ne eaudem quiuem aitulogiam habet. Quoeirca equidem crediderim. si Iarklandus. illa seriheus, ah illius
uoli earminis lectione recens Disset, eum toti aliter iudieatiarum fuisse Gesi ertim autem , si rhetor dixisset ἀssitientem et male sariam ,
vel e urem et mox reμιtiam, haec omnia pro Ciceroniauia habiturum, quod Latina esse et apud poetam legioPPareat. W. DEFERIORES. REPULSOS Bene mouet. ex Etruscorum litieis verba sua pellisse HarvsPic s. Nam Romae nou reperimus ista nomina tanquam certa et propria in hoc genere usurPatu, oppositia utimini s. ID.
M iam audietis mee uveinis inclusit Ern. Discordiis MM. aliquot discordia. Adiungitur Vulgo addebatur etiam . quod abist eod. Ers. Em. delevit . ut parum hic OPluin et lausul-
406쪽
DE HIRUS P. RESPO S. C, P. 25 ilentes viros, nisi aut universus interitus, aut hic loris dominatus alit regnunt. Dissensit cum Mario, clarissimo cive consul nobilissinius et sortissimus, L. Sulla Ilorum uterque ita cecidit victus, ut victor idem regnaverit
Cum Octavio collega Cinna dissedit. Vtrique floruin
secundu sertuna regnum Est largita, adveTSa mortem.
Idem iterum Sulla superavit: tum sine dubio habuit regalem potestatem, quamquam rempublicam reCuperavit. Inest hoc tempore liaud obscurum odium , atque id insitum penitus, et inustum animis hominum amplissimorum; dissident principes ; Ca Ptatur Occasio.
Qui non tantum opibus vulent, nescio quam sol tu nam tamen ue tempus eXSpectant. Qui Sine controversia plus possunt, hi sortusso nonnunquam consilia ac sontentius inimicorum s Dorum extimescunt. Tolla.
tur haec e civitate discordia; iam omnes isti, qui por
tendunt uir metras . exStinguentur: tum ista serpens,
quae 'uni hic delitescit, tum se emergit et sertur illuc, compressa utque illi Sa morietur. Monen L eniati iidem ne occultis consiliis respublica laedatur. Quae sunt occultiora, quam eius , qui in Concione ausus ost di-
cciuvet leudi. D siu illud de oce ulti, consiliis interpretari vult, sic ,eri Lil, ut, quid pO,l tria verba Po,iturus sit, nondii in videatur cogitare. Magula pere ego discere velim . qui conMlta , quae quis polum Prodit tu . ιcιtiomblιeo . dici Possi ut occulta , at Pte
tiora. Causa halui, ineptiurum liaec suit, quod, quutii Scriptor sit, geri te,Doubuim HurusPiciam, pria o tilias consilias dicere volebat vel debebat scelestis a. nesiariis: vhi recte si hiecturus suisset, sunt ace estιοι a. te. Num scelestia dici poteraut illa publiee a Clodio Piola a corasilia r ut quo seu,u cudou dicantur occulta e
407쪽
cere, iustitium edici oportere, iurisdictionem intermitti, claudi aerarium, iudicia tolli 7 Nisi sorte existi uiatis, hanc tantam colluvionem illi, tantam quo eversionem civitatis, in mentem subito in vostris nec
eogitanti venire potuisse. Est quidem ille plenui vini,
stupri, somni, plenusque inconsideratissimae ac dementissimae temeritatis. Verumtamen nocturnis vigiliis, etiam coitione hominum, iustitium illud concoctum ac meditatum est. Mementote, Patres conscripti, verbo illo nefario tentatas aures vestras, et perniciosam viam, audiendi consuetudine, esse munitam.
tempore, quo in eoncione proseruntur, nulla alle intelligere possum. Verum talibus rebus mire a hundat haec ora tio. Nanx L. Vix speciosius, et meu uiisqtiam me tui qui is . OPPugnatur hare oratio . quam in h. l. Fieri posse uesatur . ut occulta si ut, quae dicantur in concione. Sed quis itasti pid , exi, ut assirmet ' pro
ret ad movendas veteri Possessionelias oratio ues , non dilige citius adver-lisse avimum ad ea, qu e sequuntur,vhi aperte negat Setiptor. haee talia
in mensem stib to, nee cogitanti antea culte, Menire Rotuisse. - Nocturma
Migiliis itaque Oecutiis profecto .
etiam initione honticlum etc. Ergo oe cultis eonsiliis ni turnis constitutum est. quomodo rigeret ad populum Clodius. GEs N. Non displicet haee speciosa intersere latio. qua tamen non admodum minuitur culpa Scriptoris. WoLF. In mortem venire mitiis se Si quis uitentius coti sideret, ait Lam hiatis, videtur ridiculum dictu, Me-ratre otiiquiam tiliquid in mentem nec agitantii nisi qtii dicat, ea diei alicui tu mentem ei ire nee cogitanti, quae cuiuspiam auimo obite ivntvr extemρore , et aliud agenti, aut certeatne magna animi adversione atque
altentione. Sie ille: qui simul monet, nec abesse a libris vel t.; unde novam extundit leetionem , in rostris e monanti. Non invenio tamen. omi sionem istam a Grtitero vel aliis postea ex codd. enotatam esse. MAM L. Tentatas aures Mestras Quomodo teritatae sunt aures senatorum, quum
illa Clodius non in senatu, sed in concione dixerit Z Ita iii terrognus Mainnutius, sibi ipse respondit: Quia
po sunt et senatores in cotici arie adesis
se. Ae sane id reuit feri; mluit vero etiam, ut Auctor oblitus suerit, quid ageret. Et si quis nunc sit lector, cui hoe non item Merisimile videatur, ego neque illum nec me ipsum diutius detinendum arbitror. MAExL. Iniuste illud oblivionem interpretatur Mar-klandus et stuporem. Ponamus en m. praesentem 1 e unum quidem in concione fuisse se ut olein . nee tributi quidem, eosdem, ered , aenatori a tum omiae I aii non putamus, notnritasse filios misiA e. qui conelonem Clodii Xeeplam ad se usserrent i Gnss. Igitur et nos errabamus, non Declama-
408쪽
DE VARVS P. RESPONS. CAP. 27 4o 3
XXVI. Sequitur illud , NE DgTERIORIBUS REPULSIS- ssuvE HONOs AUGEAT v R. Repulsos videamus: nam deteriores qtii sint, post docebo; sed tamen in eum cadere lioc verbum maxime, qui sit unus omnium mortalium sine ulla dubitatione detorrimus, concedendum est. Qui sunt igitur repulsi I non, ut opinor, ii . qui ali tu undo honorem, vitio civitatis, non Suo, non sunt assequuli. Nain id quidem multis saepe optimis civibus atque honestissimis viris accidit. Repubsisunt ii, quos ad omnia progredientes, quos munera contra leges gladiatoria parantes, quos apertissime
largientes. Non solum alieni, sed etium sui, vicini, tribules, urbani, rustici repulerunt. Hi ne honore augeantur, monemur. Debet ESse gratum, quod Praedicunt: sed tamen huic malo Populus romatius iPSe, nullo haruspicum admonitu, sua Sponte pros Pexit. Deteriores cavete; quorum quidem magna est natio; si sed tamen eorum omnium hic dux est atque Princeps. Etenim . si unum hominem deterrimum poeta Praestanti aliquis ingenio siclis conquisitisque vitiis deformatum v cllet inducere : nullum profecto dedecus reperire posset . quod in hoc non inesset; multaque in eo penitus defixa atque haerentia praeterire LXXVII. Parentibus, et diis immortalibus, et patriae
Nos primum natura conciliat: eodem enim tempore et suscipimur in lucem, et hoc caelesti spiritu auge mur, et ceriam in sedem civitatis ac libe viatis adscribi inur. Iste Parentum nomen , Sacra, memoriam, gen
tor, tueare, de qua dicehamus ad Cic. ita hunc orat. e. i , ex tr. Clodius, S. St. W. quod sciam, hiuliam repulsam tulerat.
409쪽
ORATIO tein , Fonteiano nomine obruit: deorum ignes, solia, mensas, abditos ac penetrales socos, occulta, et maribus non invisa solum , sed etiam inaudita sacra,
inexpiabili scelere pervertit; idemque earum templum inflammavit dearum, quarum ope etiam aliis incendiis
3 subvenitu P. Quid de patria loquar 3 qui primum eum
civem vi, serro, Periculis. urbe, omnibus patriae praesidiis depulit, quem vos patriae Con Servatorem esse saepissime iudicaveratis; deinde everso Senatus, ut ego Semper dixi, comite, duce, ut ille dicebat senatum ipsum, principum salutis mentisque publicae, Vi, caede, incendiisque pervertit: sustulit duas leges, Aeliam et Fusiam, maxime reipublicao Salu
tares; censuram exstinxit; intercessionem removit; auspicia delevit; consules, Sceleris sui socios, aerario, provinciis, exercitu arma it; reges, qui CPunt, Vendidit, qui non erant, appellavit; Cn. Pompeium vi,
ν uni ete. Simplieius Cic. i,ro Mil. c. 27: NI Πιρ rum atalem iude/udit ;et Paradox. Iv: Nymphiariam aedes manu tua deflagrarunt. Sed non illepida est adiectio verborum, Uua
riam Ue etiam ultis incend is stibi eni-l- , si modo certum est, hanc aedem
a Clodio itieeDsam Ν1mpharum suisse Naiaditis; quouiam tam multae aliae
sunt Nymphae diversorum inuuerumue noni iuum. MARE L. Rem ita exse, humane sperandum est. Ita eo autem
uilod lepida voeatur ista huius Ioel ε xoruatio. Nobis ea Knbfrigida et se io-la,tica videtur, uti tot similos sententiae in his capitibus, quas singillatim notare uou dux inius Dycrae Prelium. vere enim Aristoteles dixit iEυηθες εστι το τ ιυς νύηθεις των γο γωγλαeυ εζετάζειν. 6. Censuram eastinxit Tulit enim . ne qtrem censores tu senatu legetidia Praeterirent, neve qua ignomi uia us- licereul, nisi qui apud eos accusatus, et utriusque censoris Lenientia da- uiuultis esset. Vide Orat. tu Pisoueau.
deserit Quod utrumque lege Aelia et
Fusia coli firmabatur. I u. Cn. Pomyeium - domum commiιι I. e. domo se teuere coegit, domi continuit , inestisi . Loquutio sumta exor. in Pis. q. 16. ubi respondet cou leariis verbis, me domo mea ex tuι-stis. Sed magis haeserit aliquis Paulo ante in senatu messiis imblicae Prin-
ei e : quod quid sit, uec cupio Suhiti .mque alias mihi lectum meruiui. IV.
410쪽
DE HARUS P. RESPONA. CAP. 27 4Os, serro domum compulit; imperatorum monumenta evertit; inimicorum domos disturbavit; vestris monumentis nomen suum inscripsit. Infinita sunt scelera,
quae ab illo in patriam sunt edita. Quid, quae in
singulos cives, quos necavit 7 socios. quos diripuit imperatores. quos prodidit 2 exercitus, quos tonta vi tyQuid vero 3 ea quanta sunt, quae in ipsum se sce- 59lera, quae in suos edidit 7 quis minus unquam pepercit hostium castris, quam ille omnibus corporis
sui partibus 7 quae navis unquam in flumine publico
tam Vulgata omnibus, quam istius aetas fuit 2 quis tanquam nepos tam libere est cum scortis, quam hic cum sororibus volutatus 3 quam denique tam immanem Charybdim poetae fingendo exprimere potuerunt, quae tantos eX haurire gurgites posset, quantas iste Byzantiorum Brogita Porumque Praedas EXSOP-
Illa omnitiis eo moris sui stantibus Isis eorrigebat Lambinus, frustra: nam Plurima loea doeeut, hoe diseri minis parum coguitlim fuissa liuic Seriptori. Ipsa similitudo haec non multo minus absurda est quam ea, quae statim notabitur; nee valde accommodatum verbum Parcendi. Nulla enim laus est. parcere eo oris Furtibus Omnibus e immo ignavorum. hoc est et omnem laborem detrectantium.
Igitur ex his verbis minime intelligitor id. quod intelligi voluit Decla
sorbuit Nisi, quaenam res ista eMut. aliunde scires. Clodium Byzantiorum urbem dieipuisse erederes, alteriusque populi nomen sequi oportere. quem se Eantii socium calamitatis ha-huerint. Sed ex cap. Pro Sext. cognoscimus, exsules quosdam Byllantium fuisse a Clodio reduetos in tribunatu, sanumqne Pessinuntium grandi metinia Brogitaro venditum. Uu e duae res quum ibi coniungrua
tur , neque alia exstet ii IIa apud Tullium praeda Clodiana, et in hic mentio possit recte substitui, non est ea dem hic recusanda eoniunctio. De Brogitaro multa etiam supra c. I 3, ex
quibus Regem quoque lego Clodii
eum appellatum pecunia discimus iu hi notandum, quod eundem, inquit, Putabo Regem , si habuerit, unde tibi
sol ae, quod ei Per syngrapham eredidisti. Hoc certe Clodius nou exsor buerat . immo ne postea quidem videtur exsorhuisse; quoniam Pessinuntem cito iam Deiotarus Beogitarci eripuerat. Hue pertinent etiam Wayhae eum Byzantiis exsulibus et eum legatis regiis . Pro Domo C. SO.
Similiter Clodius eum Hermaelio Chio εrngrvbas Iecit , - supra legehature. 36, Pretium nempe pactus pro le-