장음표시 사용
661쪽
EPISTOLARUM Cicero si flexerit adversus alios iudicium suum, quod tunia strinitate ac magnitudine direxit in exturbando Antonio, non modo reli liii lemporis gloriam eripuerit sit,i, sed Eliam praeterita eva noscere coget. Nihil enim per se amplum est. nisi in quo iudicii ratioox flat. Quia neminem magis decet, quam te, rem 3 iublicam amare, liberint isquo defensorem esse, vel ingenio, vel rebus gestis, vel studio, atque omagitatione omnium. Quare non Octavius est rogandus, ut velit nos salvos esse: magis tu te exsuscita, ut eam ci-
itutum, in stria maxima gessisti, liberam atque honestam so re putes, si modo sint impulo duces ad re- Sistenduin improborum consiliis. XVII.
De Ciceronis nimio in inmoto Ornando studio vehementer conqueritur, cundemque graviter rimrehendit , qtii , quuοι -- tonii dominationem orere erit , nOMam in inlaoto stabiliat et conin cf.
BRVTVS ATTICO S. Neribis mihi, mirari Ciceronem , quod nihil significem unquam de suis actis. Quoniam emagitas, coactuiuo Scribam, quae sentio. omnia fecisse Cicerone in
Optimo animo, scio. Quid enim mihi exploratius esse Iiotest, quam illius animus in rem pii blicam Sed ii uaedam milii videtur, quid dicam imperite, vir omnium prudentissi ilius; an ambitione secisse; qui valentissimum Λntonium suscipere Pro republi Ca non dubi iuvit inimicum 7 Nescio, quid scribam tibi, nisi tinum: pueri et cupiditatem et licentiam potius esse
irritatum, quam repreSsam a Cicerone; tantu urini Ecum tribue De huic indulgentiae, ut se maledictis non
abstiueat: iis quidem, quae in ipsum dupliciter i cci -
662쪽
ΛD M. II RV PVM LIB. I, E l . I 7 657dunt, quod et plures occidit uno, se Ne Prius OPOrtet fateatur sicarium, qi iam obiiciat uscae, quod obiicii: et imitatu D in Casca Bestiam. An iluia non omnibus horis iaciamus Idus Martias, similiter atque ille Nonas Decemb. suas in ore habet, eo meliore conditione Cicero pulcherrimum iactum , ituperabit, quam Bestia et Clodius reprehendere illius consula tum soliti sunt 3 Sustinuisse mihi gloriatur bellum Antonii togatus Cicero noster. Quid hoc mihi prodest, si merces Antonii oppressi poscitur, in Antonii locum successio; et si vindex illius mali, auctor exstitit alterius, landamentum et radices habituri altiores, si patiamur 3 ut iam ista, quae sucit, non dominationem, o sed dominum Antonium timentis sint. Ego autem gratiam non habeo, si quis, dum ne irato serviat,
rem ipsam non deprecatur: immo triumphus et stipendium decernitur, et omnibus decretis ornutu P. Pudeat concupi Scere fortunum , cuius nomen Sta Sce
perit consularis, ut Ciceronis os t. Quoniam mihi tacere non licuit, leges quue tibi neceSso est molesta esse. Etenim ipse sentio, quanto cum dolove haec ad te perscripserim : nec ignoro, quid sentias in republica, et quam desperatam quoque sanari putes posse. Nec mehercule te, Attice, reprchendo. Aetas enim, mores, liberi, segnem esticiunt: quod quidem etiam ex Fl avio nostro perspexi. Sed redeo ad Ciceronem. Quid inter Salvi denum et eum interest 3 Quid autem amplius ille decerneret Timet, inquies, etiamnunc reliquias belli civilis. Quisquam ergo ita timui profligulum . ut ncque Potentiam eius, qui exercitum victorem habeat, neque temeritalem pueri putet ex-
663쪽
limescendam esse Z An hoc ipsum ea re facit, quod illi propter amplitudinem omnia iam, ultroque deserenda putat3 O mugnam stultitiam timoris, id ipsum,
quod verearis, ita cavere, ut, quum vitare sortasselu,tu vis, ultro arcessus et ut trahasi Nimium timemus mortem ei exsilium et paupertatem. Haec videntu PCiceroni ultima esse in malis : et, dum habeat a quibus impetret quue velit, et a quibus colatur ac laudetur, servitutem, honorificam modo, non aspernatur: si quidquam in extrema ac miserrima Con umelia potest honorificum esse. Licut ergo patrem uppellet Octavius Ciceronem, reserat omnia, laudet, gratias agat: tamen illud apparebit, vel ba rebus eSse Contra. ria. Quid enim iam alienum ab lium an is sensibuε est,
quam eum patris habere Ioco, qui nc Iiberi quidem hominis numero sit 8 Atqui eo tendit, id agit, ad eum cxitum properat vir optimus, ut sit illi ociuvius pro pitius. Ego vero iam iis artibus nihil tribuo, quibus scio Ciceronem instructissimum esse. Quid enim illi Prosunt, quae pro libertate patrias, de dignitate. quae de morte, exsilio , Paupertate scripsit copiosissimo 2 Quanto autem uingis illa callere videtur Philippus, clui privigno minus tribuerit, quam Cicero
alieno tribuat 3 Desinat igitur gloriando otium insectari dolores nostros. Quid enim nostru , victum esse Antonium, si victus est, tit alii vacaret, quod illo obvinuit I iametsi tuae literae dubiu etiam nunc significant. Vivat hercule Cicero, qui potest, supplex et
obnoxius, si neque aetatis, nequo honorum, nequo rerum gestarum Pudet. Ego certe, quin cum ipsa rubellum geram, hoc est, cum regno. et imperiis CX-trao Pilinariis, et dominatione, Ot Potentia, quae Supra loges so osse velit: nulla irrit tam bona conditio Serviendi, qua dulci Lear, ilitum vis sit vir bonus, ut
664쪽
scvitiis, Antonius: quod ego nunquam Existimavi. Sed dominum , ne parentem quidem , maiores nostri voluerunt esse. Te nisi tantum amarem, quantum Ciceroni persuasum est diligi se ab Octavio, haec ad te non scripsissem. Dolet mihi, quod tu nunc stomacharis, amantissimus tum tuorum Omnitim, luna Ciceronis. Sed persuade tibi, de voluntato propriu meunihil esse remissum, de iudicio largiter. Neque enim impetrari potest, quin, qualu quidque videatur ei, talem quisque de illo opinionem habeat. Vellem mihi
scripsisses, quae conditiones essent Allicae nostrae. Potuissem aliquid tibi de meo sensu perscribere. Valitudine in Porciae meae tibi curae esse non mi Tor. Denique quod petis, faciam libenter. Nam Etiam Sorores me rogant. Et hominem noro, et quid sibi xoluerit. XVI H.
De exercuias in Italiam adducendi necessitate: de sollicitudine sua in retinendo octaMio , Pro quo momnacrat POP . mul.
ae rei pecuniariae dissultate et de I idi filiis.
Quum saepe te litoris la ortatus essem, ut quam Primum rei publicae subvenires, in Italiamque exercitum adduceres, neque id arbitrarer dubitare tuos nocus Sarios : rogatus sum a prudentissima et diligentissima semina, matre tua, Cuius omnes Curae ad te referuntur, et in te consumuntur, ut venirem ad se a. d. II x Kal. Sext. quod ego, ut debui, sine mora feci. Quum autem venissem, Casca aderat, et Labeo, Et Scaptius. At illa retulit, quaesivitque, qci id nam mihi id cretur: aiccsseremus te, a dilue id tibi condiacci cΡutaremus, an tardaru et commorari tu melius CSScl.
665쪽
EPISTOLARUM Respondi id, quod sentiebam et dignitati et existimationi tuae maxime conducere, te primo quoque tempore ferro praesidium labenti et inclinatae reipublicae. Quid enim abesse chnses mali in eo bello, in quo victores exercitus fugientem hostem persequi noluerunt' et in quo incolumis imperator, honoribus amplissimis, sortunisque maximis, coniuge, liberis. vobis assinibus ornatus, bellum reipublicae indixerit 7 Quid dicam , in tanto Senatus populique cor Sensu , quum tantum resideat intra muros mali 7 Maximo nutem, quum haec scribebam, assiciebar dolore, quod, quum me pro adolescentulo ac Paene puero respublica accepisset vadem, vix videbar, quod promiseram, Praestare posse. Est autem gravior et dissicilior animi et sententiae. maximis praesevtim in rebus, pro altero, quam pecuniae obligatio. Haec enim solvi potest, et est rei familiaris iactura tolerabilis: reipublicae quod Spoponderis, quemadmodum solvas, nisi id dependi facile patitur, pro quo spoponderis 3 quamquam et hunc, ut spero, tenebo multis repugnantibus. Videtur enim in eo esse indoles, sed flexibilis aetas, multique ad depravandum parali, qui, splendore salsi honoris Ohiecto, aciem bonii ingenii praestringi posse confidunt. Itaque ad reliquos hic quoque labor mihi
accessit. ut omnes adhibeam machinas ad tenendum adolescentem, ne famam subeam temeritatis. Quamquam quae temeritas est 2 Magis enim illum, pro quo spopondi. quam me obligavi. Nec Vero Poenitere potest rempublicam, me pro eo spopondisse, qui fuit in rebus gerendis tum suo ingenio, tum mea promissione constantior. Maximus autem nisi me sorte
sallit in republica nodus cst inopia rei pecuniariae.
666쪽
AD M. BRVTVM I IB. I , EI'. i8 66 iobdurescunt enim magis quotidie honi viri ad vocem
tributi: quod ex centesima collatum impudenti censu locupletum in duarum legionum Praemiis omne consumitur. Impendent autem infiniti sumtus tum in hos exercitus, quibus nunc defendimur, tum vero in tuum. Nam Cassius noster videtur posse satis ornatus venire. Sed et haec et multa alia coxam cupio, idquoquam primum. De sororis tuae siliis non exspmnavi,
Brute. dum scriberes. Omnino iam tempora bellumeni in ducetur integram tibi causam reservant. Shd ego a principio, quum divinare de belli diuturnitato
non possem, ita causam egi puerorum in senatu. ut te a Phitror e matris literis potuisse cognoscere. Nec vero Ulla res erit unquam , in qua ego non vel vitae periculo ea dicam, eaque faciam, quae te velle, quaeque ad te pertinere arbitror. Vale. VI Kalend. Sext.
667쪽
In summo discrimine rem esse seribit, neque se famen δε- verarer celeritatem in consulibus desiderat vi rudentiam :maximam mem esse in Bruto et Cassio.
Quum haec scribebam, res existimabatur in extremum adducta discrimen: ti istes enim de Bruto nostro literae nuntiique adserebantur. Me quidem non maxime conturbabant. His enim exercitibus ducibusque, quos habemus, nullo modo poteram diffidere. Neque assentiebar maiori parti hominum. Fidem enim consulum non Condemnabam, quae suspecta vehementer erat. Desiderabam nonnullis in rebus prudentiam et celeritatem ; qua si essent usi, iampridem rempublicam recuperassemus. Non enim iguoras, quanta momenta sint in republica temporum; et quid intersit, idem illud utrum ante , an post decernatur , SuSci Piatur, agatur. Omnia, quae severo decreta sunt hoC
t) Iu edd. hie liber vulgo sis in- Corti emnabam Ernestius malebat
668쪽
AD M. BRVTVM I. I R. II, EI'. i 663 tumultu , si aut, quo dic dixi sententiam, persecta essent, et non in diem ex die dilata , aut quo ex hom-POre Suscepta sunt, ut agerentur . non lardata et
procrastinata, bellum iam nullum haberemus. Omnia, Brute, praestiti rei publicae, quae piracstare dchuit is, qui esset in eo , in cy O ego Sum , gradu Senatus P pulique iudicio collocatus : nec illa modo , quae nimirum sola nt, homine sunt postulanda, fidem , vigilantiam, patriae earitalem ; ea Sunt enim, quae nemo est, qui non praestare debeat; ego autem ei, qui sententiam dicat in principibus de republica, puto etiam prudentiam esse praestandam: nee me, quum mihi tantum sumpserim, ut gubernacula rei blica Prenderem , minus putarim reprehendendum , si inutiliter aliquid senatui suusuerim, quam si insideliter. Acin quae sint, quaeque agantur, scio perscribi adle diligenter. Ex me autem illud est, quod te velim
habere cognitum. meum quidem animum in aciem osse; neque respectum ullum quaerere . nisi me utilitas civitatis sorte converterit. Maiores nutem partes
animi te Cassiumque respiciunt. Quamobrem ita lopam, Brute, ut intelligas, aut, si hoc tempore bene res gesta sit, tibi meliorem rempublicam esse iaciendam ; aut, si quid ostensum sit, per te csse eandem
669쪽
De Planci egregio in remμublicam animo , et sui3 cum Semilio in senatu ae Planco contentionibus, qnibus eum tandem
CICERO BRVTO S. Planci animum in rempublicam egregium , legiones,
auxilia , copias ex literis eius, quarum exemplum
libi missum arbitror, perspicere potuisti. Lepidi, tui
necessarii, qui secundum fratrem affines habet quos oderit proximos, levitatem et inconstantiam animumque semper inimicum reipublicae iam credo tibi ex tuoruis literis esse perspectum. Nos exspectatio sollicitat, quae est omnis iam in extremum adducta discrimen. Est enim spes omnis in Bruto expediendo, de quo vehementer limebamus. F go hic cum homine furioso satis habeo negotii. Servilio, quem tuli diutius, quam dignitas mea Putiebatur: sed tuli rei publicae causa, ne darem perditis civibus hominem, parum Sanum illum quidem, sed tamen nobilem, quo concurrerent quod faciunt nihilo minus; sed eum alienandum nrepublica non putabam. Finem iaci eius serendi. Coeperat enim esse tanta insolentia , ut neminem Iiberum duceret. In Planci vero causa exarsit incredibili dolore, mecumque biduum ita contendit, et ume ita Dactus est, ut eum in perpetuum modestiorem sperem fore. Atque in hac contentimae ipsa , quum maxime res ageretur a. d. V Id. Aprilis, literae mihi in senatu redditae sunt a Lentulo nostro , de Cussio,
de legionibus , de Syria : quas statim quum recitavissem , cecidit Servilius , complures praeterea. Sunt enim insignes aliquot, qui improbissime scutiunt: sed acerbissime tulit Servilius , us sensum esse mihi de
670쪽
AD M. BRVTVM Lln. ii, ΕΡ. 3 665 Planco. Magnum illud monstrum in republica est.
mest huius e istolae Pars extrema. III. ID Dolabellae crudelitate , Antistii liberalitate, et Ciceronis filii laudi s.
Deest princ*ium γοωlae. Sed quo nos amisisse: quem sic vexavi aDOIabella audio, ut iam non videatur crudelissimum eius iacinus intersectio Trebonii. Vetus Antistius me tamen pecunia sublevavit. Cicero, filius tuus, sic mihi se probat industria, patientia , labore, animi magnitudine, omni denique ossicio, ut prorsus nunquam dimittere videatur Cogitationem, cuius sit filius. Quare quoniam essicere non possum, ut pluris facias eum, qui tibi est carissimus: illud tribue iudicio meo, ut tibi persuadeas, non fore illi abutendum gloria tua, ut adipiscatur honores paternos. Kalend. Apr. Dyrrhachi O.