장음표시 사용
521쪽
DIsSER TIO X. tres Pontifices Romanos in Galliam supplices vcniste, ut veniani impetrarent, quod insussu Ludovici Pii Regis Francorum Pontificatum suscepissent. Ludovicus Pius, vel quia gloriae mini me cupidus,vel quia sacrum ordinem irritare nollet, Romani Pontific. creationem ratam habuit, cujus erroris illum, tarde tamen poenituit: cst enim a collegio Pontificum Imperio spoliatus, & in Monasterium injectus, uxor etiam seorsim a marito cum sacris virginibus inclusa, uterq; tamen post a Principibus ac nobilitate Gallica Cleri superbiam acerbissime ferente, in integrum restitutus est. Mortuo Ludovico Francorum, italorum,Germanorum& Hispanorum Imperatore, Imperium trifariam di visum est, in ter Carolum, Lolliarium ac Ludovicum ae Ludovici liberos, sed iis legibus, ut singuli summam in suos vitae ac necis potestatem Momnia jura Majestatis haberent: ac rutius Lotharii Imperium inter liberos trifariam divitum, uni quidem Regnum Lotharingiae, alteri Regnum Arelatense, tertio Italia cessit. Ludovicus Germaniam, Carolus Imperator Francorum Galliam tenebat, ita singulorum potentia divisa debilitatem caepit,&Pontificum Romanorum opes augeri, potissimum Nicolao I. Pontifice, postmedium Seculi IX. qui quod Reipublicae gerendae peritia majoribus praestabat, primus Lotharium minorem Ludovici Regis Italiae fratrem acerbius increpuit,eique sacris interdicere ausus est. Frid ricus II. Germanorum Imperator, Pontificem Romanum creavit alium, quam qui erat a Collegis Pontificum electus, is autem erat Innocentius I U.generisSplendore ac Eruditione clarus. Hic igitur Italia pullus in Galliam Pontificum Asylum veniens, opibus ac potentia Ludovici IX. Regis Francorum erectus, utGermanorum potentiam infirmaret, Fridethco II. sacris interdixit, qui quod execrabilem se populis omnibus esse intelligeret, Italiaeque motus ingentes adspiceret, in Germaniam trepidus se recepit, ab Innocentio veniam ea lege consecutus, si deinceps Romani Pontificis creandi auctoritate abstineret verba diplomatis Fridericii I. ex;
actis Vaticanis expressa ita se habent: Anno MCCXIX. Imperii 3II. Reoi Suilia Z XII. istum abusum tollere volentes, quem quidam
522쪽
praedecessorum nostrorum exercu se deHos utitur, m electionibus Praeis Iaiorum. conced--At elestiones obere fiant. Quibus verbis non modo Romanorum , sed omnium Ponti ficum creationem omnino repudiare videtur. Videmtinum ιn et Va Innocentis Ivliam.im si Iohann Balaeum de Rom. Pontis. actis. lib. V.p. 262. sere g. X XI ll. Succedentibus temporibus magis magisq; ditiones ScPrinci MusPontifices ad se traxeruntiquibusdam etia ab ipsis Imperatoribus donati,uti ipsi quidem gloriantiat,ac propterea imperatorum fiduςiarii facti sunt. Quod harum civitat usi melligit Rhcgium. M utinam . Plicentiam &Parmam largitionem Pontifici Romano fieri potuisse,& factam esse. uti Pontifices jactant, oportuit etiam se imperii Germani fiduciaqrios profitcriised quia turpe vidcbatur, Rom. Pontis qui in omnes principes impcrium habere ted ceret, lmperatoris valallumacfiduciarium haberi Aur.i Maiestatis omni unal taliae civitatum quae in Ecclesi: Romanae Dominio essent, ab Imperatoribus Romano Pontifici conccli arvis te falso lauacri tradiderunt. Et certe in actis Vaticanis extat donationis foro . s a sine die ac Pontifice , qua Oti holia .perator quatuor osus dem Nominis extiterunt, sed quesign.ficari velit ignotum est dono dat Ecclesiae RomanaePi laurum, Anconrun, Folsa brunum,&Ausanium: Altera donationis formulae Rhon. lv ad innocent. II I. his verbis concepta: Ego Ottho IV. Rex Romanor . semper Augustus, tibi, Domino ineo Papae Innocentio Ill tuis* Succellaribus Ecclesiae Rom. spondeo, polliceor S luro, quod omnes possessiones Ecclesiae, quae sequuntur copiosiisima omnium praediorum ac civitatum, quae tum erant tu Ecclesiae Romanae Dominio, sive Imporatorum, sive aliorum be-nc ficio ac largitionc possiderentur, confirmationem habent. &C. Illae autem donationcs praecipue donatione Constantini Magni innituntur, quae tam , rumpantus utilia Roman cnsibus, valde tu spem&dubiρ ab optimis illius aevi scriptoribus pronunciatur. Hos
solica ingenue & intrepide ud disserit: quod donatio Constantini etiam de facto non fueriti, lege Laurentium Vastam & Papam Rum In
523쪽
dialogo,nec de tali donationequicquam legi apud probatum hist xicum , praesertim apud eos qui scripserint illa aetate vel illi proxima. Nam nec Eusebius, qui fuit diligentissimus scrutator Mnam rator rerum Christianarum meminit, &c. nec Hieronymus, Augustinus, Ambrosius, Basilius, Iohannes Chrysostomus, nec . mimus,nec Beda nec O rosius meminerunt. Et constat perfures qua C o. annos post Constantinu, Imperatores tenuisse gubernacula Urbis des taliae per Duces,Praesides, de Exarchos, de Urbis Romanae usq; ad tempora Innocentii Mut patet aperte inChronicis& Historiis. Quo phares Locos ex digestis,codice fit novellis adducit: Et in vita Phocae Imperatoris legitur impetrasse Panthea Bonifacium Papain abeo : Unde ergo habuerit terras Ecclesiae, vide gestaCaroli Magni&IApini,&Pium indicto Salogo,&coli Ela no vissime per D Bartholomaeum de PlatinaBibliothecarium, qui omnia instrument a pertinentia ad statum Ecclesiae in rem p
ratibus, praesertim circa acquisitionem terrarum &aliorum suricidi censum collegit, in valde magno volumine, ad cujus collecti nem etiam operam nostram praebuimus in re videndo. Et de dicta donationeta curatione lepraeConstantiniatae quae late scribit Remus Episcopus Paduanus in historia sua de vitis Pontificum. Autorem ficti hujus diplomatis aliquammulti statuum fuisse Iohannem Diaconum Cognomento digitum, quem postea Papam fm tum &Iohannem IX. dictum fuisse testatur Platina, idque pram eunte dylamate donationis Ottonis III. cujus verba sunt Haec sunt comenta ab illis ipsis i Pontificibus inventa, quibus Iohannes
Diaconus cognomento digitorum munitus , praeceptum aureis
literis scripsit, & Titulo Constantini Magni, longi Mendacit tempora finxit: Vid. Mornaeusin'st. iniquis. p.i78.ct SN. a
siud nium. I. Diss. De donatione Constamtisin. 4. M laus I el Otii nati aviensis Cap. XXII --ton. de Dom. tib. VI. ARGp LEcclesiast. pNII.ρ. 694. I Iic ergo tibi lector, rem maxima observandam propono, ut Catoli M. Consilium in ditandis Eccle-ssis Prudem,sedhumanumianuIadvertas, ex eoqi colligas,quam merito
524쪽
DE OSCULIS PEDUM PONTIFICU RO UANI. 4N merito reges propter dicta regalia. tanquam val alios debeant libi Episcopos& Abbates aliosq; praelatos ecclesiasticos, imo ipsum Roman. Pontific. subjicere: & quam immerito Papae&Ecclesia
eximere se ab hac sub;ectione anniterentur, ac retinere velint nihilominus ipsa regalia, &illa ad di bellandos Principes,sibi suopDominos, cum stiri eorum vasalli, lubsicien dos converteret Audi igitur Carcili consilium E Vn rimo Malmesburiense de gestis Reg. AnglicoribN.egregie observatum & explicatum: Cum Urbano Papae Paschalis, inqius, successisset, rursus quaestio de Investituris
Ecclesiarum, rursus bella, rursus lites agitari, neutris partibus loco cedentibus. Imperator omnes Episcopos Ac Abbates regni sui quod citra montes est,fautores habebat,quiaCarolus M. pro con tunienda gentilium illorum ferocia , omnes pene terras Ecelesiis contulerat, consiliosillime perpendens, nolle sacri ordinis homines tam facile, quam laicos fidelitatem Domini rejicere. Praete ea, silaici rebellarent; illos posse excommunicationis autoritato& potentiae severitate compescere. Sed quod putavitCarolus, sibi Δ Succelloribus forem auxilium, firmitatem, hoc tandem versum est in scan datum. Et iam Papae his temporibus adversus Henricum imperatorem ipsius met Imperatoris vires, hoc est Praelatos, ejus valallos convertebant. Unde & pergit milhelmum. Papa ultramontanas Ecclesias suae rationi subsecerat, parumq, lusicipiebatu Urbes Italiae Henrici Dominium , seruitio putantes s exutos post Conradi fratris Mus interitum , quia patre relictus Longobardiae in Regem apud Tretium obierat diem. At vero Honticus antiquis.Caesaribus in nullo virtute dej cctior , post
pacatum regnum Teutonicum , praesumebat animo Italicum,
rebellionem Urbium subjugaturus , quaestionemq; de investitura suo libitu de cilii rus. Haec ille. Itaque ex una parte Papa occasione supccioritatis Ecclesiasticae ad temporalia Episcopatuum & Abbatiarum regalia adjecit manum , ad se Vasallagia avo cando, ex alia Praelata ipsi occasione bellorum , quibus Imperatores tracti iunt & facti imbecilliores, eis rebellaverunt, ut sc in libertatem vindicarent. Atq; hinc Ecclesiastici, praesertim Romanus , impjnguati, incrassati, dilatati recalcitrarunt, in
525쪽
dies magis recalcitrabunt, quousq; Monarchiam quam moliuntur, perducant ad fastigium. 3XXI V. Ex quibus omnibus sole meridiano clarius eluce scir. quam iniquePontifices superioritatem in Principes summos sibi arrogent, adeo ut hanc superbiam ipsi Pontificii Scriptores avem
santes acerrime in illam invehantur. Pasichasius Radoberim Osibas Corbejensis Sec. IX. in Commentar. per Lament.Ieremiaib IV. c. 2../Ecce, inquit, jam pene nulla emccularis vitae actio, quam non sacerdotes Christia ciministrent, nulla mundi negotia, in quibus altaris ministri se no occupent; dispersi sinat Iapides sanctuarii in capite omnium platearum,dum susceptae religionis ministerium vertimus a Gamb tionis argumentu, dum locu sanctitatis ad icrrenanem tia deflectimus,&mundanis a Tibus implicamur. Ita, quod i peius est, lupi pastores fiunt,ministri altaris negotiatores seculi. Iohan. Sarisberiensis mPoltcraticol. 8. Recti sit ma meminendi viam docui Christus,qui discipulos suos Regibus gentiu noluir conformari, isti qminenter in subditos; at illi aliam praetulerunt, adscen dentes ex adverso fratru, & ministrandi humilitate reIecta appetunt prae Regibus gentium dominari. In catulogo testum veritatis Lib. V XI. p. m. rs93. MD.in sol An. Iso T. ex veteri aliquo codice citatur Epistol.i Seculo XIII cripta, culus inscriptio haec est. EcceLFiae nobili Anglicanae in luto ct latere anciliata. Petrus, filius Cassio dori, miles Catholicus, pugil Christi devotus,salutem,& captivitatis jugum abficere, &bravium accipere libertatis. Inter alia autor sic pergit: Nonne debet in oculi somni u mirabile reputari; quod ubi
Christus pro se& Petro regibus solvi Jussis tributum, ipse regna de
regnorum Principes conrra vo Iuntatem illius,hu)us dicit se elle vicarium,qui abs se regna S mundi Iudicia abdicavit, tuae suriicere nititur ditioni, dominio sui styli, qu totum sibi vendicar, quod sci ipserat esse se um. S ecu lo XIV. Iohann. de Parisiis in nractatu de regali se papali potestate apud Goldaeum Tomo II. Monarchiae S. R. I cap. XI.ρ. m. Imperaror habet potestatem a solo Deo , nonia Pontifice Romano. Si P. habet a Deo poteitatem l ccularem immediate ,& Princeps habet executionem a Papa immediate , ergo P rinceps est minister Papae, sicut minister Dei vel
526쪽
Dς oscVLIS PEDUM PONTIFICIS ROMANI. que
Christi, quod videtur inconveniens&conrra Scripturam Canonicam. Dicitur enim Rom. XIII. de Rege&Principe, Dei ministerem non dicit Papae sed Dei dcc Item prius fuit potestas Regia secundum se&quantrum ad executionem, quam Papalis, Nprius fuerunt Reges Franciae in Francia quam Christiani. Ergo potesvi Regia nonsecundumst, nec quantum adexecutionem, es a Papa, sted i Deo cra populo Regem eligente inpersona vel/n domo, esse mut ante. Dicere enim quod8otestas regra prius esset a Deo immediare, sepostea a Papa,es valde ridiculosium. Ron enimpotestiae esse essi Christin Petro dederi/ponsatem conferendι regiam potestatem, quod non es verum ut supra dicrum est. Indubitanter ergo est a Deo sicut antri licitumitas: es Principi abusum gladiι stiritualis repellare eo modo, quὸpotes,
eriampergladium materιalem , praecipue ubi abusus gladiis ritualis vergit in malu eipublica Hus cura Regi intumbit. Aliter enim sine . cause gladium portaret, ubi Papa delinqueret ait Parisiensis cap.xiv. p. I 27 in remporalibus, quorum cognitio ad Prιncipe ecularem per tinet,us mutuaret ad kram, vel mutuantibus faveret, θρraecipue in tu, qua per leges civilessunt prohibita, Imperatorsi esset, halerei i- Uumprimo corrigere immediate monendo, ct posteapuniendo. Nam ad Principem pertinet omnes male cures corr/gere prιmbure Rom. I Min enim sine causa gladiumtortat, Ministir enim Dei est, vindex malorum in iram. In eodem libro a cap. iv. usque ad 22. inclusive auraromnia sui temporu papi colarum argumenta pro Rap umma temporali potestate enerva . Iobanu Gerson se. XV. clarus in Lection: siver Marcum tιrt I. per. H. 99. dicunt ii moriae,&begit in Postilla fia-pe bibliam', q1.od dum donata essent Ecclesiae bona temporalia per UOnitantinu. audita iri vox in aere: Hodie venenum es sumes in uis a Sancri Dei. Et quidquid fuerit de hoc potuit enim tunc dbratio hujusmodi esse utilis propter boni taleis fidelitate dispensam ium&uilatationcm Ecclesiae post ..dverstates habitas; nihilo minus nunc aut istas poterit 'Cliario similiter esse utilis propter malitiam E esiasti cortim talibi sb mis abutentiu , &ut claud rur Via malignanti uiu sp usi advcrsantiurn, ne cadant in prςcipitiuvitiorum.In Leci. xjuper Marci ad finem: po stea divitiarum magni-udo generavit veruiein pessimum, qui est superbia & voluptas eti
527쪽
frenata,quae tandem Majestatem Imperatoriam arrodere,& loca
gentes*Imperio subditas depascere coepit. Apud Caesariumoste utensem Hiniae. G. f Clericus Parisiensis edixi t, Episcopos Alm manniae lalvari vix posse, quia pene omnes habeat gladiu spiritu em &niateriale,deq; sanguine iudicent, Bella exerceant, magisq; toliciti de stipendiis militum, quam de salute animarum sibi commissarum. J Autor oneris Ecclesac. XX. 6 ς Multoties is, quidicit pax vestis Episcopus non columba sed corvus reputatur,pra se
tim illi qui Principatu seculari judicium sanguinis quod regalia
Muncupant) obtinere praetendunt , & Principes seculares se esse gaudent, hi frequenter labem irregularitatis incurrunt inscii. Ec-ιim in Potin homilia de Festo Depi sum. Nostrates Praelati ordinem invertunt Apostolicum, dum spiritualia graviora, quam quae sis, eant, rati in Pontificat. iussi aganeor. in judiciali ossicialium, in absolvendis poenitentiariorum ope utuntur, in praedicatione Minmachum, nescio quem praeferunt, in aliis spiritualibus vicarios h hent. Sin qua in re decensu &temporalibus agitur,res haec ad D minuin nostrum Episcopum referenda est. Ciataim Eue eus Lib. 4 I. Dipressis .rn I.Tm.ς Gregorius Vll. Pontifex, cui Momen erat Hildebrandus, novo Exemplo Regnum & Sacerdotium scindens, primus sacerdotalem lanceam contra Imperii diadema elevans, se, suoqueτxemplo alios Pontifices com raPrincipes &excommunicatos gladio accinxit,belloque qua si haereditatio
insurrexit; utinam Petrum in feriendo imitati, Petrum in et econdendo gladio imitarentur l Idem in Comment. Di .lli. DIgress X p. si 3. Turbulenti quidam , mota inter Rcgnum & Saccrdotium controversia, miru quor, quantast turbas utrinque dederint. Atqui tot pin Paulum, tot ante hanc Camarinam annorum Centenariis, re Chrysostomus , Ot nihil unquam tale futurum luspicans, simpliciter illud lamnis anima subdita sit) enarrat i Omnis inquit, etiamsi sive Apostolus, sive Propheta, sive Sacerdos, sive Monachus Ecc. quem illic sequuntur Theodoretus , Theophylactus, Oecumenius,&qui non Graecid
scite grege, non dominantes. Praeceptum hoc Apostolorum Priu-
528쪽
cipis in omnibus omniuEpiscoporum aulis vel aureas literis opo tebat inscribi. Pascire,inqui grege, non opprimit non Pilate, uti no coacte velut ex ossicio, isti ex sincero assinu tanquam patres, neq; turpis lucri gratia, quasi praesentiens Ecclesiae peste hine oritura. Demono dominantes more Regu, sed exemplo pascite. benefactis vincite. Nunc Episcoporu vulaus nihil audit ab assent torib',nisi dominia, ditiones,gladios, claves, potestares, atq; hinoe fastus quorundaplus qua regius, faevitia plus quam TyrannicaJam Rom. Pont. magnis voluminibus adulamur, potestate Christo parem tri buen in s. Heminctilia bin, ChrLI I I. muri II L adag. I. Muni Alcibiadiso 683 s,.Contemplare quibus ornamentis honeste Aaron Pontificem Moyses, quibus orner opibus, quibus picturet coloribus, qua variis gemmarii stellis illustrer, quanto auri fulgoruile orer. Quae quid sibi velint, si ex Origenis Hieronymique cognoveris Interpretatione, nimirucintelliges, quae stipellex paranda sit vere magnis Episcopis. Quos potius exprimant vitaPontifices,
quam quos exprimunt plumbo,quos titulis referunt, quom vices occupantrian magis convenit Julios, Alexandros, Croesos S Xe
xes,nihil aliud quam agnos l.urones imitari Christi vicariu, quamissum ristum unicii Ecclesiae Duce&Imperatorem. Quos justius aemulentur Apostoloru successis res, qua Apostolorum Principem. Christus pala negavit Regnum suu hujus esse mundi, & taeo venire putas, ut Christi successor mundana ditionem non solui admittat, proq; hac omne quod Munt moveat lapide; cur Christi vicarioS opib9 irretiendos putas,quas ipse Christus appellavit sipianas Cur eu, cuj9 ut propriti, ita prς cipuu ossiciu est,dixini verbi seis me jacere,divitiis obruis,quit,9 vel maxime jactu praefocatur 'cur
aequitatis doctore ac judice iniquo visse turre mamonae, quid Cc Iestiu Sacramento tu dispelatore, vilissima tu reru facis procurat
reZ Cu his sacris donariis, quid tu profana mundi dona conjungis ne dica extinguis Quid cu Mamona Christum, cu Christi spirita Belial conatis jungere 'quid mitrae cu galea, quid sacrae pallae, cum Mavortia lorica,quid benedictionib9 cubombardis, quid clemetissimo pastori cti armatis latronib9, quid sacerdotio cupello quid
Machinis oppidasubruitiqui claves habet Regni coelorum equi convenit a
store esse Polli eum, qui pacis omine salutat populu quona ore docebit plebc
529쪽
Dg os L O pEDL'M PONTIFICIS ROMANI. ς' g.. XXVI. Optime igitur Augusti Confessis gladium
spiritualem a corporali discernens in articulo Uu. Abusum depo resate Ecclesiast. ita loquitur: Non commisccndae sint potesta- tes Ecclesiastica N: civilis; Ecclesiastica suum habet mandatum Evangelii docendi & administrandi Sacramenta. Non irrum-
pat in alienum officium, non transserat rcgna mundi, non ab-
rogct leges Magistratuum, non tollat lcgitimam obedientiam, non impediat audicia dc ullis civilibus ordinationibus,aut con- tractibus, non praescribat lcges magistratibus de forma Rcipu-
blicae,si quam habent Episcopi potcstalcm gladii hanc non ha-
bent ut Episcopi, ex mandato Evangelii,sed jure humano do- ς natam a Regibus & Imperatore ad administrationem civilem sitorum bonorum. Haec interim alia functio cst quam mini- sterium Evangelii. Cum igitur de iurisdictione Episcopo- rum , quaeritur , discerni debet Imperium ab Ecclesiastica jurisdictione. Porro secundum Evangclium , seu, ut lo-
quuntur de jure divino nulla iurisdictio competit Episcopis, ut Episcopis , hoc est, his, quibus est commissum ministe-
rium verbi & Sacramentorum ; nisi remittere peccata, item cognosccredoctrinam , & doctrinam ab Evangelio dissentita entem rcjicere, & impios, quorum nota est, impietas, exclu- dere a communione Ecclesiae sine vi humana , sed verbo. Si quam habent aliam potestatem vel jurisdictionem in cognoscendis cortis causis, videlicci matrimonii aut decimarum, hanc habent sure humano, ubi cessantibus ordinariis coguntur principes vel inviti suis subditis ius dicore ut pax rct incatur. Eadem lentcntia pluribus confirmatur in sologia Augiis. Confession. articu si XIV. XVI. se XXIIX. In Articulis Smalcaldicis artis. IV. de Papatu docetur , quod Papa non sit de jure divino, sed secundum vorbum Dei caput totius Christianitatis, hoc enim nomen uni M soli Christo debetur , sed tantum Episcopus & pastor Ecclcliae , quae est Romae , & eorum , qui voluntarie & spontὶ , vel per humanam Creaturam, hoc est,politicum Magistratum, se ad cum conferunt, non ut sub
530쪽
eo tanquam sub Domino vivant, sed ut cum eo, tanquam fratres collegae sodales At Christiani sint. Hodie vero nullus Episco porum audet Papam nominare fratrem,ut aetatcCypriani factum cst, sed oportet,in Episcopi, imo Caesares & Reges Papam appcl- lent omnium gratissimumDominum. Hanc arrogantiam bo-- na consitientia nec volumus, nec possumus, nec debemus pro
bare. Qui vero ei se subjicere voluerit, faciat id suo periculosnenobis.. Hinc sequitur : Omnia quae Papa ex tam arrogante,. temeraria, mendace, blasphema de furto arrepta potestate suscepit de fecit, de adhuc facit, fuisse&esse mere diabolica acta &in- . stituta excepta Politici Regni administratione, ubi Deus saepe etiam per Tyrannos & perfidos nebulones populo alicui benefacit ad perditionem totius sanctae Ecclesiae Cat holicae seu Christianae, quantuinin ipso est & ad destructionem primi εἰ praecipui articuli de redemptione facta per Iesum Christum. Sincere etiam de dextre Georgius Uuelim Pontificius in compenco, de semit. anιiq. judicat scribens : De utraque Episcoporum potestate operae pretium facit liber, c Apologia August. Vestonis quirccto admonet idque magis amice quam odiose, praesertim cum taxat illorum opinionem, aut potius assematio i , qui commi-1cuerunt in Pontificibus ac Episcopis Ecclesiasticam pariter ac politicam potestatem.. Nam cae quo longius discernuntur, hoc magis Evangelium sapit. Secus ante sensi,quam penitus & pres' sus negotiumtotum intuereri. Sed tametivcrbis dissentiebam potius,quam sensu. Quid enim choro cum foro,quidgladio Spi- ritus cum gladio carnis e Profecto Apostolus de Apostolis dehorum successeribus aperte negat ,armaillorum esse carnalia. Quae est secietas Christo cum Herode, aut Paulo cum Agrippa. Ita que magnopere probamusillud discrimen, scindiscrimen po- nimus inser coetum d terrant.. Potestas Ecclesiastica de coeloi eit, ut politica de icrra.. Utramquc vero in uno eodemque honi ne conjungi posse , disputent alii , qui solent obiicere de gomino dispari.. Non bene conveniunt, nec in una scde mo-- rantur. Verum disputetur ad vivum investigandae veritatisvr-